13 De wolven van Ommen

Na Sint-Plechelmus in Oldenzaal en de witte wieven bij Tubbergen reisden de monniken van het Monnikenspoor naar Ommen. Voor velen van hen moet deze stad iets onheilspellends gehad hebben. Ommen was namelijk van oudsher een plaats waar wolven op de loer lagen.

In 1379, de tijd dat de monniken de stad ook daadwerkelijk aandeden, is daar iets gedenkwaardigs gebeurd.

Ommen, februari 1379, Woertink – Ommen en wolven lijken nog altijd ‘iets’ met elkaar te hebben. Getuige De Wolfskuil, een straat aan de zuidkant van Ommen, de Hongerige Wolf, een bekende uitspanning aan de Coevorderweg met er tegenover de Wolfveldseweg en camping de Kleine Wolf. Bewoners uit die omgeving werden eerder ook altijd aangeduid als ‘van op de Wolf’. Later zijn dat de buurtschappen Hoogegraven en Stegeren geworden.

Wie teruggaat in de geschiedenis over het ontstaan van de namen komt niet verder dan legendes. De Wolfskuil is nog steeds een uit wit zand bestaande verhoging op de rand van het bos en de overloop van de rivier de Regge. Ooit zou hier een wolf gesignaleerd zijn die het lot van iemand in het ongewisse liet geraken. Van een echte kuil is nog steeds sprake.

Dat van de Hongerige Wolf is een verhaal dat zich afspeelde in de middeleeuwen:

In de maand februari 1379 wilde jonkvrouw Ida, de dochter van Everhardus van Essen, bewoner van het kasteel Eerde, een bezoek brengen aan haar vriendin Kunigonda van de Collendoorn. Vergezeld van een page kwamen ze te paard in het dichtbeboste gebied waardoor de Hessenweg liep. Bekend met de weg reden zij vlug door de wildernis. Maar opeens klonk een woest gehuil. Een troep hongerige wolven had het gezelschap opgemerkt en deed een aanval. De jongen probeerde met weinig wapens zich zo goed mogelijk te verdedigen. Angstaanjagend klonk de roep om hulp. Jonkvrouw Ida, die op de grond lag, zou spoedig het slachtoffer worden van de roofdieren. Een van de dieren keerde zich al tot haar. Totdat een jonkman, gewapend met pijl en boog, zich plotseling tussen de struiken vertoonde en met succes het roofdier uitschakelde.

Door het hulpgeroep en gehuil van de roofdieren was jonker Rudolf van de Collendoorn naar de plaats des onheils gekomen. Met het aansporen van zijn paard kwam hij nog juist op tijd om het leven van de jonkvrouw te redden. Sinds die tijd staat op die plek een herberg met de naam de Hongerige Wolf. Daardoor wordt de herinnering levend gehouden aan dit gedenkwaardige voorval en de daaraan verbonden legende. In 1976 brandde het historische pand af.

Enkele jaren later herrees op die plaats een nieuw restaurant. Als je het de huidige eigenaars vraagt, heeft de wolvenaanval zich pas in 1701 afgespeeld.