Gedichten van De Kneet

Zijn vrouw Gré: ‘Veel mensen hadden een verkeerde indruk van hem. In feite was hij een verlegen jongetje. In gedichten gaf hij vaak uiting aan zijn gevoelens. Die legde hij dan op mijn hoofdkussen. Hij was er niet een van dure geschenken en poeha. Hij zei wat hij voelde met gedichtjes.’ Ook wat hij voelde over de wielersport.

Het gedicht Masseurs zou hij zelf in 2004 voordragen in het Scheveningse kippenrestaurant De Mollige Haan tijdens de traditionele wielerpoëzieavond (opbrengst voor het kankerfonds). Hij was echter te moe en zegde af. Een tweede kans kreeg hij niet meer. Op verzoek van Gré las tijdens de volgende sessie ex-verzorger Ruud Bakker het gedicht voor.

De Koppenberg

Er was eens een heuvel met koppen

Wie gaat daar nou niet naar de knoppen

Die puist is zo lastig en steil

Je komt er boven als een dweil

Menig kampioen

heeft er moeten stoppen

(1977)

Masseurs

Hij wrijft ze zachtjes aan, de benen

Glijdt iets harder langs gladgeschoren schenen

Even knijpen hier, even schudden daar

Aandacht geven doet wonderen echt waar

Het hoofd zit aan het lichaam vast

Voor renners vaak een ondragelijke last

Even schudden hier, even knijpen daar

Zo snel ben je met het hoofd niet klaar

Wrijven, kneden en masseren

Dat is allemaal te leren

Het hoofd datmoet je eens proberen

Er zijn hele slechte, en ook hele goede benen

Komt dat allemaal nou echt vanuit hun tenen?

De echte macht zit tussen de oren

Als je bij de winnaars wil behoren

(2004)

De tijdrit

Het gevoel was mager

Eeuwig wil hij sneller

Toch zijn anderen trager

Trap dan even feller

De eerste druppels komen

Zweet loopt in zijn ogen

Hij is niet meer in te tomen

Zijn eer staat op het spel

Op eerzucht kan hij bogen

Zichzelf nog nooit bedrogen

Goed uitademen dan redt hij het wel

Seconde na seconde,

Tijd tikt alsmaar voort

Eindtijd voor een ander

De race enkel voor hemzelf

Vóór de streep altijd gewonnen

Genoegen van maximaliteit

Over de lijn slechts buitenkant

Verplichte figuren

(2004)

Tijdrit

Vrijwillig lijden

Met pedalen jezelf kastijden

Pijn niet te vermijden

Deze religie mag je belijden

Overwinning zal je verblijden

(2004)

Tijdrit

Beven

Geven

Spaken

braken

Hoesten

kotsen

kraken

misselijk

maken

niet

verzaken

(2004)