19

Ze zijn erin getrapt. Of is dit ten opzichte van je ouders een oneerbiedige woordkeus? Moet je zeggen: je hebt ze om de tuin geleid? Klinkt ‘een leugentje om bestwil’ soms correcter? Polijst je daar de ruwe plekken mee? En wat maakt het in wezen uit? Het gaat uiteindelijk om de verpakking waarin de leugen wordt gepresenteerd. Het kwaad is dan al geschied.

Waar lig jij je eigenlijk druk om te maken? Je hebt je ouders een verhaaltje opgedist zodat je morgenochtend naar Mallorca kunt. Goh, wat erg. Stout meisje. Als dit jouw grootste probleem zou zijn, zou het leven er stukken eenvoudiger uitzien, nietwaar?

Waarom speelt deze onzin eigenlijk door je hoofd?

Dit zou zomaar de verwerkingsfase kunnen zijn. Je ligt hier op bed in de kamer waar je als klein meisje met poppen speelde. Je huiswerk maakte. Over je eerste kus zwijmelde. Frans Groothuis. Hij was stoer en twaalf. Een jaar ouder dan jij. Lange Frans, noemden de jongens en meiden hem. Nederlandse rappers bestonden toen nog niet.

Kun je het aan om de onderwerpen aan te snijden waar je echt over wilt nadenken?

Het zou geen gek begin zijn om de feiten op te sommen. Hou het kaal; het verfraaien, of beter gezegd ‘verminken’ door middel van details kan alsnog. Later, als je wat rustiger bent. Je je beter voelt. Minder schuldig, wellicht. Zet de feiten eens op een rij. Wie weet staan er minder barricades op de weg dan jij nu vermoedt. Vreest, is waarheidsgetrouwer, maar dat maakt verder niets uit. Angst is tenslotte een slechte raadgever.

De afgelopen weken heb jij klap op klap te verwerken gekregen. Als een aangeslagen bokser ging je door het leven. Tussen de tikken door werd je opgelapt. Klaargestoomd om weer een rondje te vechten. De klap die jij vandaag hebt geïncasseerd was veruit de pijnlijkste. Recht op je gezicht, waardoor je letterlijk onderuitging. Maar neergaan is nog niet gelijk aan knock-out. Hou je daaraan vast. Jij bent nog niet verslagen. Steeds heb jij teruggevochten en dat ga je nu dus weer doen.

Geef jezelf een injectie met positieve energie, hoe moeilijk dat ook is. Laat het negatieve sluimeren en het positieve op de voorgrond treden. Duw het verdriet om Marianne en Ingrid naar de achtergrond. Jij hebt de beslissing genomen om morgen naar Mallorca te vliegen. Voor zover mogelijk kun je daar pas actie ondernemen. Eerder is zinloos en bovenal pijnlijk.

Analyseer eerst de huidige situatie eens. Focus op de resultaten die Joop Timmer heeft geboekt en het belachelijke optreden van Ruben, dat duidelijk een reactie was op het onderzoek. Hij doet het bijna in z’n broek van angst. Ruben de la Porte, de man die zichzelf zo geweldig vindt, staat met zijn rug tegen de muur. Als je er goed over nadenkt, is hij op zijn knieën naar je toe gekomen. Bedelend en smekend of jij hem verder wilde ontzien. Nu heb jíj een geweldige klap uitgedeeld. Door de verschrikkelijke gebeurtenis op Mallorca is jouw eigen gevecht tegen onrecht naar de achtergrond verschoven. Zowel verstandelijk als gevoelsmatig. Dat is logisch, menselijk. Het zou niet best zijn wanneer jij je nu lag te verheugen op de confrontatie met de directie. Te verkneukelen over de rehabilitatie die eraan zit te komen.

Toch moet je proberen zaken in hun proporties te blijven zien, hoe geschokt je op dit moment ook bent. De aanslag op Marianne en Ingrid is vreselijk, maar het leven gaat door. Je bent impulsief en realistisch tegelijkertijd en daarom heb je besloten morgen af te reizen. Tot die tijd kun je blijven piekeren, of een poging wagen tot iets constructiefs. Doe dat laatste. Lees de synopsis die Joop Timmer je heeft meegegeven. Misschien pik je er wat van op. Alles is beter dan hier wezenloos te liggen en na te denken over zaken die je toch niet meer terug kunt draaien.

Lees die samenvatting.