5 september 1976

Twan zei dat hij zijn vrouw voor me gaat verlaten.' -Hij zei dat hij sinds mei op de bank slaapt. Ik heb net ontdekt dat zijn vrouw in juni zwanger is geraakt. -Hij heeft me bedrogen en heeft tegen me gelogen.'.' Wanneer is het mijn beurt voor geluk? De enige die van me houdt is mijn meisje. is nu drie en oertelt me elke dag dat ze van me houdt. Ze verdient een beter leven.

Waarom zorgt Jezus er niet voor dat we op een fijne plek terechtkomen?

Maddie deed haar ogen dicht en leunde met haar hoofd tegen de rug van haar bureaustoel. Door het lezen van de dagboeken had ze niet alleen haar moeders hartstocht voor uitroeptekens ontdekt, maar ook haar voorliefde voor getrouwde mannen. Als je Loch Hennessy meetelde, had ze er drie in haar vierentwintigjarige leven gehad. Als je Loch buiten beschouwing liet, hadden ze allemaal gezworen om hun vrouw voor haar te verlaten, maar uiteindelijk hadden ze haar allemaal belogen en bedrogen!

Maddie liet het dagboek op haar bureau vallen en strekte haar armen boven haar hoofd. Naast de getrouwde mannen had Alice ook afspraakjes met vrijgezellen gehad, die haar ook allemaal hadden belogen en bedrogen en haar in de steek hadden gelaten voor iemand anders. Iedereen behalve Loch. Hoewel, als de affaire niet zo abrupt was afgebroken, wist Maddie zeker dat Loch haar ook had bedrogen, net als alle anderen. Vrijgezel of getrouwd, haar moeder had mannen gekozen die haar met een gebroken hart achterlieten.

Door de open ramen stroomde het geluid van de barbecue bij de buren naar binnen. Het was 4 juli en Truly was feestelijk uitgedost. In de stad waren de gebouwen bedekt met rode, witte en blauwe vaandels, en vanochtend was er een optocht in Main Street geweest. Maddie had in de plaatselijke krant gelezen over het grote feest dat in Shaw Park was gepland en de 'indrukwekkende vuurwerkshow' die begon als het 'helemaal donker' was.

Maddie stond op en liep de badkamer in. Werkelijk, hoe indrukwekkend kon een show in zo'n klein stadje zijn? Zelfs Boise, de hoofdstad, had al jaren geen fatsoenlijke vuurwerkshow meer gehad.

Ze deed de stop in het bubbelbad en draaide de kraan open. Terwijl ze zich uitkleedde hoorde ze het gelach van haar buren door het smalle raam boven het toilet. Eerder die dag waren Louie en Lisa Allegrezza langsgekomen om haar uit te nodigen voor hun barbecue, maar zelfs als ze op haar best was, was ze niet erg goed in beleefde gesprekjes met mensen die ze niet kende. En de laatste tijd was Maddie niet op haar best. Ze had gemengde gevoelens over de dagboeken die ze had gevonden. De dagboeken hadden een aantal belangrijke vragen beantwoord. Vragen waarop de meeste mensen vanaf hun geboorte het antwoord wisten. Ze had ontdekt dat haar vader uit Madrid kwam en dat haar moeder zwanger was geraakt in de zomer nadat ze haar middelbareschooldiploma had behaald.

Haar vader was in Amerika geweest om familie te bezoeken en ze waren stapelverliefd op elkaar geworden. Aan het eind van de zomer was Alejandro teruggegaan naar Spanje. Alice had hem een paar brieven geschreven over haar zwangerschap, maar ze had nooit meer iets van hem gehoord. Blijkbaar was de liefde toch van één kant gekomen.

Maddie zwaaide haar haar omhoog en zette het boven op haar hoofd met een grote klem vast. Ze had zich er lang geleden bij neergelegd dat ze haar vader nooit zou zien. Dat ze zijn gezicht of de klank van zijn stem nooit zou kennen. Dat hij haar nooit zou leren fietsen of autorijden. Maar net als al het andere had het lezen van de dagboeken dat ook weer bovengehaald en ze vroeg zich af of Alejandro dood was of leefde en wat hij van haar zou denken, hoewel ze dat nooit te weten zou komen.

Maddie goot badschuim met chocoladecakegeur in het stromende water en zette een tube naar chocoladecake geurende scrubcrème op de rand van het bad. Ze gaf niet om bijpassend ondergoed of de merknaam van haar schoenen, maar ze was gek op badproducten. Geurend badschuim en lotions waren haar grote passie. Ze gaf haar geld honderd keer liever uit aan scrubcrème en lichaamslotion dan aan designerkleren.

Ze stapte in bad en liet zich in het warme, geurende water zakken. 'Ah,' zuchtte ze terwijl ze tussen het schuim gleed. Ze leunde achterover tegen het koele porselein en deed haar ogen dicht. Ze bezat elke denkbare geur. Alles van rozen tot appels, van espresso tot cake; jaren geleden had ze vrede met zichzelf gesloten en geleerd hoe ze met haar innerlijke levensgenieter moest omgaan.

Er was een tijd in haar leven geweest dat ze zich te buiten ging aan alles waar ze plezier aan beleefde. Mannen, desserts en dure lotions stonden hoog op haar verlanglijstje. Het resultaat van al die uitspattingen was dat ze een beperkte kijk op mannen en een dikke kont had ontwikkeld. Een erg zachte kont, maar toch een dikke kont. Als kind was ze te dik geweest en het afschuwelijke idee dat ze opnieuw een groot gewicht mee moest torsen had haar laten inzien dat ze haar leven moest veranderen. Dat besef had ze gekregen op de ochtend van haar dertigste verjaardag, toen ze wakker was geworden met een kwarktaartkater en een jongen die Derrick heette. De kwarktaart was middelmatig geweest en Derrick een regelrechte teleurstelling.

Tegenwoordig was ze in haar hart nog steeds een levensgenieter, maar ze was een niet-praktiserende levensgenieter. Ze ging zich nog steeds te buiten aan lotions en badproducten, maar die had ze nodig om te ontspannen en te ontstressen en om haar droge, schilferige huid te verzorgen.

Ze zakte dieper onder water en probeerde te ontspannen. Haar lichaam zwichtte voor de bubbels en het warme water, maar haar hersenen lieten zich niet zo gemakkelijk het zwijgen opleggen en ze bleef nadenken over de afgelopen paar weken. Ze boekte vooruitgang met haar tijdschema en aantekeningen. Ze had een lijst met mensen die haar moeder in haar laatste dagboek had genoemd: de paar vrienden die ze in Truly had gemaakt en mensen met wie ze had gewerkt. De lijkschouwer was gestorven, maar de sheriff woonde nog steeds in Truly. Hij was gepensioneerd, maar Maddie wist zeker dat hij haar waardevolle informatie kon geven. Ze had krantenartikelen, politieverslagen, de bevindingen van de lijkschouwer en zoveel informatie over de familie Hennessy als ze had kunnen vinden. Het enige wat ze nu nog moest doen, was praten met iedereen die met haar moeders leven en dood te maken had gehad.

Ze had ontdekt dat twee vrouwen met wie haar moeder had gewerkt nog steeds in de stad woonden en ze was van plan om morgenochtend met hen te beginnen. Het was hoog tijd dat ze met de mensen in de stad praatte om informatie te krijgen.

Het warme water en de geurende bubbels stroomden over haar buik en de zwelling van haar borsten. Als ze de dagboeken las, kon ze voor het eerst in negenentwintig jaar de stem van haar moeder bijna horen. Alice schreef over haar angst om zonder partner zwanger te zijn en haar opwinding over Mad- dies geboorte. Het was hartverscheurend en bitterzoet geweest om over haar hoop en haar dromen voor zichzelf en haar baby te lezen. Maar met de hartverscheurende en bitterzoete ontdekkingen was ze erachter gekomen dat haar moeder niet de blonde, blauwogige engel was die ze als kind in haar hoofd en hart had gecreëerd. Alice was een vrouw geweest die een man in haar leven moest hebben om zich waardevol te voelen. Ze was afhankelijk en naïef en eeuwig optimistisch geweest. Maddie had zich nooit afhankelijk opgesteld, en ze kon zich niet herinneren dat er een tijd was geweest waarin ze naïef of overdreven optimistisch over iets was geweest. Zelfs niet als kind. De ontdekking dat ze absoluut niets gemeen had met de vrouw die haar had gebaard, dat er niets was wat haar met haar moeder verbond, bezorgde haar een leeg gevoel.

Maddie had al vroeg in haar leven een harde schil rond haar ziel ontwikkeld. Haar harde voorkomen was een waardevolle eigenschap als ze haar werk deed, maar ze voelde zich vandaag niet zo hard. Ze was gevoelig en kwetsbaar. Waarom wist ze niet, maar ze haatte het gevoel. Het zou zoveel gemakkelijker zijn als ze de dagboeken weggooide en schreef over de psychopaat Roddy Durban. Vlak voordat ze de dagboeken vond, was ze bezig geweest met een boek over die smerige kleine klootzak, die meer dan drieëntwintig prostituees had vermoord. Schrijven over Roddy zou veel gemakkelijker zijn dan schrijven over haar moeder, maar de avond dat Maddie de dagboeken mee naar huis had genomen en had gelezen, wist ze dat ze niet terug kon. Haar carrière was misschien niet altijd zorgvuldig gepland, maar was niet willekeurig. Ze had een reden om waargebeurde misdaadverhalen te schrijven en terwijl ze naar haar moeders bijzonder vrouwelijke handschrift staarde, wist ze dat de tijd was gekomen om te schrijven over het misdrijf waarbij haar moeder was vermoord.Ze zette de kraan met haar voet uit en pakte de scrubcrème die op de rand van het bad stond. Ze spoot de dikke crème in haar handpalm en de geur van chocoladecake vulde haar neusgaten. Tegelijkertijd kwam de herinnering in haar op dat ze op een stoel naast haar moeder bij het fornuis stond en in een pan chocoladepudding roerde. Ze wist niet hoe oud ze was of waar ze toen woonden. De herinnering was tastbaar als een rooksliert, maar gaf haar niettemin een stomp op de lege plek in haar hart.

Het schuim bleef aan haar borsten kleven toen ze ging zitten en haar voeten over de rand van het bad stak. Het was duidelijk dat het haar niet zou lukken om het ontspannen gevoel te krijgen dat ze anders na een bad had en ze scrubde haar armen en benen snel. Toen ze klaar was stapte ze uit bad en droogde zich af, daarna wreef ze naar chocolade geurende lotion op haar huid.

Ze deed haar kleren in de wasmand en liep naar haar slaapkamer. Haar drie trouwste vriendinnen woonden in Boise en Maddie miste de lunch- en dinerafspraakjes en hun spontane gesprekken. Haar vriendinnen Lucy, Clare en Adele kwamen het dichtst bij familie, en ze waren de enige mensen voor wie ze zou overwegen een nier af te staan of wie ze geld zou lenen. Ze wist vrij zeker dat ze dat ook voor haar zouden doen.

Vorig jaar, toen haar vriendin Clare haar verloofde met een andere man had betrapt, hadden de drie vriendinnen zich naar haar huis gehaast om haar uit haar depressie te praten. Clare was de goedaardigste en gemakkelijk te kwetsen. Ze was een romanschrijfster die altijd in de ware liefde had geloofd. Na het verraad van haar verloofde had ze een hele tijd geen vertrouwen meer in het en-ze-leefden-nog-lang-en-gelukkigconcept gehad, maar toen ze de verslaggever Sebastian Vaughan ontmoette kreeg ze haar vertrouwen terug. Hij was haar eigen romanheld, en ze zouden in september gaan trouwen. Maddie moest over een paar dagen naar Boise om haar maten op te laten nemen voor de bruidsmeisjesjurk.Opnieuw vond ze het goed dat een van haar vriendinnen haar uitdoste in een belachelijke jurk en haar voor in een kerk liet staan. Het jaar ervoor was ze bruidsmeisje geweest bij Lu- cy's huwelijk. Lucy schreef thrillers en ze had haar echtgenoot Quinn ontmoet toen hij haar aanzag voor een seriemoordenaar. Om een lang verhaal kort te maken, hij had zich door een klein detail als moord niet laten ontmoedigen bij zijn jacht op Lucy.

Van de vier vriendinnen waren alleen Adele en Maddie nog steeds single. Maddie trok een zwart katoenen slipje aan en gooide de handdoek op het bed. Adele schreef fantasyverhalen, en hoewel ze ook problemen met mannen had, dacht Maddie dat Adele waarschijnlijk eerder zou trouwen dan zij.

Maddie schikte de grote cups van haar bh rond haar borsten en maakte hem op haar rug vast. Eigenlijk zag ze zichzelf helemaal niet trouwen. Ze wilde ongeveer net zo graag een kind als een kat. De enige keer dat een man handig was, was als ze iemand nodig had om iets zwaars op te tillen of als ze naar een warm naakt lichaam naast zich verlangde. Maar ze had een stevige steekwagen en Carlos, en als er zwaar getild moest worden of seksueel genot gewenst was, gebruikte ze een van die twee. Ze moest toegeven dat ze allebei niet zo goed waren als het echte werk, maar als ze klaar was zette ze de steekwagen weer in de garage en legde ze Carlos in haar nachtkastje. Daar bleven ze zonder lastig te zijn, spelletjes met haar hart te spelen of haar te bedriegen. Het was bijna een win-winsituatie.

Ze stapte in een spijkerbroek en schoof haar armen in de mouwen van haar comfortabelste trui met capuchon. Ze had gewoon niet hetzelfde brandende verlangen of instinct of die tikkende klok die andere vrouwen tot huwelijken en bevallingen dreef. Wat niet wilde zeggen dat ze soms niet eenzaam was, want dat was ze wel degelijk.

Ze trok haar slippers aan en liep van de slaapkamer via de zitkamer naar de keuken. Het lawaai van het feestje bij de bu~ ren werd luider en ze deed de koelkast open. Stemmen stroomden door haar open ramen naar binnen terwijl ze een fles kool- hydraatarme merlot pakte. Ze was alleen en eenzaam en ze had duidelijk medelijden met zichzelf, wat eigenlijk niets voor haar was. Ze had nooit medelijden met zichzelf. Er waren te veel mensen met echte problemen op de wereld.

Het schelle gefluit van minstens een half dozijn gillende keukenmeiden sneed door de lucht en Maddie liet de kurkentrekker bijna vallen. 'Verdomme,' vloekte ze terwijl ze haar vrije hand op haar hart legde. Achter de openslaande deuren die naar haar veranda leidden, zag ze de bleke schaduwen van de schemering en het donker wordende oppervlak van het smaragdgroene water. Ze schonk rode wijn in een glas, nam het mee naar de veranda en zette het op de balustrade. Een stuk of tien mensen stonden op de veranda van haar buren en het strand eronder. Langs de waterrand staken drie vuurpijlen uit het zand, die naar de lucht wezen. Een paar kinderen hielden sterretjes vast terwijl de mannen toezicht hielden, meer gillende keukenmeiden afstaken en iets wat oplichtte als kleine stro- boscooplichten. De kleurige rook van bommetjes verduisterde het strand, en de kinderen renden als geesten uit een fles door de kleurige mist.

In de rook en de chaos stond Mick Hennessy en profil met een stokje als een lange, dunne sigaret tussen zijn tanden. Ze herkende zijn brede schouders en zwarte haar en de jongen die naar hem opkeek. Hij gaf zijn neefje een aangestoken sterretje en Travis draaide zich om en zwaaide ermee in het rond. Mick nam het stokje tussen zijn tanden vandaan om iets te zeggen en Travis stopte onmiddellijk en hield het vuurwerk als een standbeeld voor zich.

Maddie nam een slokje van haar wijn. Toen ze hem gisteren in de ijzerwarenhandel had gezien was dat een echte schok geweest. Ze was zo geconcentreerd geweest op haar doos met vergif dat ze hem niet had gezien voordat hij vlak naast haar stond. Toen ze in zijn blauwe ogen keek, die zo dichtbij waren en zoveel op die van zijn vader leken, was er een verbaasd 'Godallemachtig' aan haar ontsnapt.

Ze liet het glas zakken en zette het op de balustrade terwijl ze naar Mick en zijn neefje keek. Ze wist niet wat ze van hem moest denken. Ze wist gewoon niet genoeg om een mening over hem te hebben, en dat maakte ook niet uit. Het boek dat ze van plan was te schrijven, had niets met hem te maken maar alles met de liefdesdriehoek tussen Loch, Rose en Alice. Net als Maddie was Mick gewoon een onschuldig slachtoffer geweest.

Louie Allegrezza en twee andere mannen knielden bij het water en staken vuurpijlen in frisdrankflessen. Ze staken de ene lont na de andere aan en Maddie zag de vuurpijlen hoog boven het water vliegen en met een zacht pop-pop-pop exploderen.

'Wees voorzichtig in de buurt van de kinderen,' riep Lisa naar haar man.

'Deze zijn niet gevaarlijk,' riep hij terug terwijl hij de flessen weer vulde. Vier van de vuurpijlen vlogen recht omhoog, terwijl de vijfde recht op Maddie afvloog. Ze raakte de balustrade terwijl de pijl langs haar hoofd floot. 'Shit!'

De vuurpijl landde achter haar en explodeerde. Haar hart bonkte in haar oren en ze rekte zich uit en keek over de balustrade.

'Sorry!' riep Louie.

Mick Hennessy keek op en staarde haar secondenlang aan. Zijn donkere wenkbrauwen schoten omhoog alsof hij verrast was haar te zien. Toen lachte hij alsof de hele situatie enorm grappig was. De kuiltjes in zijn wangen en het plezier in zijn glanzende blauwe ogen gaven de illusie dat hij net zo betrouwbaar en onschuldig was als een padvinder. Maar onschuldige padvinders droegen hun beige shirts dichtgeknoopt en in hun broek. Een padvinder liet zijn shirt niet openhangen om een wasbord te tonen, en een streep haar die over zijn borstbeen naar beneden liep, rond zijn navel cirkelde, achter de band van zijn Levi's verdween en erom vroeg gelikt te worden. Niet dat er gevaar bestond dat zij hem zou likken. Maar dat hij was wie hij was en zij was wie zij was, betekende niet dat ze blind was.

'Louie, waarschuw ons voordat je die dingen aansteekt,' riep Lisa boven het lawaai uit. 'Maddie, kom naar ons toe. Hier ben je veiliger.'

Maddie maakte haar ogen los van Micks borstkas en keek naar het terras van haar buren. Als het op veiligheid aankwam, had het ruilen van haar veranda voor die van hen geen nut, maar omdat staren naar Micks borstkas de grootste sensatie was die ze in weken had gehad, was het duidelijk dat ze zich verveelde en ze had genoeg van haar eigen gezelschap.

Ze stond op, pakte haar glas en overbrugde de korte afstand. Ze werd meteen voorgesteld aan Louies dochter Sofie en haar vrienden, die in Boise woonden en op de Boise State University zaten, maar voor het weekend in Truly waren. Daarna werd ze voorgesteld aan een paar mensen die ook huizen aan het meer hadden, zoals Tanya King, een tengere blondine die eruitzag alsof ze de hele dag ondersteboven hing om buikspieroefeningen te doen, en Suzanne Porter, wier echtgenoot Glenn en tie- nerzoon Donald op het strand waren orn vuurwerk af te steken. Daarna raakte ze de draad kwijt en kon ze zich niet meer herinneren wie wie was, en waar en hoe lang ze al in Truly woonden. Ze smolten allemaal samen, behalve Louies moeder en zijn tante Narcisa, die aan een tafel zaten, chagrijnig rondkeken en in snel Baskisch met elkaar praatten. Die vrouwen vergat ze nooit meer.

'Wil je nog wat wijn?' vroeg Lisa. 'Ik heb rode Baskische en chablis. Of je kunt bier of cola nemen.'

'Nee, dank je.' Ze hield haar halfvolle glas omhoog en keek ernaar. 'Ik ben vanavond goedkope visite.' Ze moest vroeg op om te werken en van te veel wijn kreeg ze vaak hoofdpijn.'Voordat ik met Louie trouwde en Pete kreeg, liepen deze 4 julibarbecues altijd uit de hand. Veel drank en gevaarlijk vuurwerk.'

Maddie had het gevoel dat daar niet veel aan veranderd was.

De laatste persoon aan wie ze werd voorgesteld was Lisa's schoonzus Delaney, die eruitzag alsof ze twaalf maanden zwanger was.

'Ik ben in september uitgerekend,' zei Delaney, alsof ze Maddies gedachten kon lezen.

'Je maakt een grapje.'

'Nee.' Delaney lachte en haar blonde paardenstaart gleed langs haar schouders terwijl ze haar hoofd schudde. 'Ik krijg een tweeling. Meisjes.' Ze wees naar het strand. 'Dat is mijn man Nick, daarbeneden bij Louie. Hij wordt een geweldige vader.'

Net op dat moment draaide de geweldige toekomstige vader zich om en zocht zijn vrouw met zijn ogen. Hij was lang en ongelooflijk knap, en de enige aanwezige man die op het gebied van uiterlijk met Mick Hennessy kon wedijveren. Toen vond zijn intense blik zijn vrouw en was de wedstrijd voorbij. Er was gewoon niets wat sexyer was dan een man die oog had voor maar één vrouw. Vooral als die vrouw eruitzag als een boeddha.

'Alles in orde?' riep Nick Allegrezza.

'Mijn hemel,' mompelde Delaney, en vervolgens riep ze: 'Ja!'

'Misschien moet je gaan zitten,' stelde Nick voor.

Ze spreidde haar armen. 'Ik voel me prima.'

Maddie keek naar Mick, die op één knie zat en Travis hielp met het aansteken van een wondertol. Ze vroeg zich af of hij ooit zo naar een vrouw had gekeken, of dat hij op zijn vader leek en naar een heleboel vrouwen keek.'Vuur!' brulde Louie, en Maddies blik schoot naar de vuurpijlen die omhoogvlogen. Dit keer snorde er geen vuurpijl langs Maddies hoofd en explodeerden ze allemaal boven het meer. De opluchting kalmeerde haar bonkende hart. Een paar jaar geleden was ze tijdens een van haar zelfverdedigingslessen vrijwilliger geweest voor een stroomstoot van een Taser. Ze was geen lafaard, maar die rondvliegende projectielen verontrustten haar.

'Vorige week begon ik wat weeën te krijgen, en de dokter zei dat de baby's waarschijnlijk eerder komen,' zei Delaney tegen Maddie. 'Nick maakt zich ontzettend druk, maar ik ben niet bezorgd. We zijn door een hel gegaan om deze meisjes te krijgen. Het moeilijke deel is achter de rug en verder gaat alles vast prima.'

Maddie had haar volwassen leven doorgebracht met proberen niét zwanger te raken en ze vroeg zich af wat Delaney dan allemaal had meegemaakt, maar ze kende haar niet goed genoeg om het te vragen.

'Jullie zijn inderdaad door een hel gegaan.' Lisa wreef over de buik van haar schoonzus. 'Maar ik heb het gevoel dat twee dertienjarige meiden in één huis een nieuwe betekenis aan het woord "hel" zullen geven.'

'Geen probleem. Nick is niet van plan de meiden uit het oog te verliezen voordat ze eenentwintig zijn, uit angst dat ze jongens tegenkomen die zijn zoals hij was.'

Suzanne pakte een glas witte wijn op en lachte. 'Ik had nooit gedacht dat Nick ooit nog een geregeld leven zou leiden en zou trouwen. In zijn jeugd was hij net zo wild als Louie gek was.'

'Louie was niet gek,' verdedigde Lisa haar echtgenoot, terwijl ze haar wenkbrauwen boven de blauwe ogen fronste.

'Iedereen noemde hem Gekke Louie, en dat had een reden,' zei Delaney tegen haar schoonzus. 'Hoe oud was hij toen hij zijn eerste auto stal?'

'Ja, nou ja, Nick zat naast Louie.' Lisa snoof. 'En hij stal de auto's niet echt. Hij leende ze gewoon een paar uur.'

Delaney keek haar aan. 'Hoor je jezelf?'

Lisa haalde haar schouders op. 'Het is waar. Trouwens, Nick deed zelf ook een heleboel stomme dingen. Herinner je je die afschuwelijke sneeuwbalgevechten nog?'

'Natuurlijk, maar Nick hoeft tegenwoordig geen dingen meer naar me te gooien om mijn aandacht te krijgen.' Delaney glimlachte en legde haar handen op haar enorme buik. 'Hij is soms nog een beetje wild, maar lang niet meer zoals op school.'

'In elke klas zat op zijn minst één foute jongen. In de klas van 1990 was dat Mick Hennessy,' zei Suzanne. 'Hij zat altijd in de problemen. In groep acht stompte hij meneer Shockey in zijn gezicht.'

Maddie nam achteloos een slok wijn en liet niet merken dat ze haar oren spitste.

'Ik weet zeker dat meneer Shockey het verdiende,' verdedigde Lisa Mick. 'Hij liet ons altijd over de sintelbaan rennen, ook als we menstruatiekramp hadden. Sadistische eikel.'

'Lisa, je had altijd kramp,' zei Delaney tegen Lisa. 'Vanaf de eerste klas. En jij zou zelfs de duivel nog verdedigen.'

Lisa haalde haar schouders op. 'Als je kijkt naar wat Mick in zijn jeugd heeft meegemaakt, is hij er nog behoorlijk goed uit gekomen.'

Maddie wist niet wat Mick in zijn jeugd had meegemaakt, maar ze kon het wel raden.

'Ik kende Mick als kind niet, maar ik heb de verhalen gehoord.' Tanya pakte haar glas en nam een slok. 'En hij is er héél goed uit gekomen.' Tanya glimlachte en liet er weinig twijfel over bestaan dat ze precies wist hoe 'goed' Mick was.

'Voorzichtig, Tanya, Mick is precies zijn vader,' waarschuwde Suzanne haar. 'Hij is niet het soort man dat bij één vrouw blijft. Vorig jaar dacht Cinda Larson dat ze hem helemaal voor zichzelf had, maar hij ging op hetzelfde moment met een paar andere vrouwen om.'

Maar het verschil was dat Mick niet getrouwd was, zoals zijn vader was geweest, dacht Maddie.

'Ik ben vorig jaar gescheiden.' Tanya droeg een strapless zonnejurk rond haar tengere lichaam en ze haalde haar blote schouders op. 'Ik ben niet op zoek naar een exclusieve relatie.'

Maddie nam een slok wijn en sloeg alle informatie op. Niet dat Micks relaties met vrouwen haar interesseerden, privé of professioneel. De relaties van Meg en hem zouden niet in haar boek eindigen, net zomin als die van haar, maar ze was nieuwsgierig. Nieuwsgierig of hun jeugd beter was geweest dan die van haar. Van het weinige wat ze net had gehoord, dacht ze van niet.

Suzanne liep naar de balustrade en riep naar beneden: 'Do- nald, zorg dat je de grote vuurpijlen op het meer richt.' Daarna draaide ze zich terug en richtte haar groene ogen op Maddie. 'Heb jij kinderen?' vroeg ze.

'Nee.' Als ze niet naast een zwangere vrouw had gestaan, had ze er misschien aan toegevoegd dat ze niet dacht dat ze ooit kinderen wilde.

'Wat doe je voor werk?'

Als Maddie naar waarheid antwoordde, stelde ze zichzelf bloot aan vragen waarvan ze niet zeker wist of ze die op een barbecue ter ere van 4 juli wilde beantwoorden. Niet nu, en vooral niet nu Mick en Travis in hun richting kwamen lopen. De panden van Micks overhemd bewogen langs zijn borst en heupen terwijl hij liep, waarmee hij de aandacht van haar en iedere andere vrouw naar zijn Levi's trok, die laag rond zijn naakte middel hing.

Er was geen twijfel mogelijk. Mick Hennessy was zo schaamteloos een man dat het een vrouw als een mokerslag trof. Hij liep recht op haar af en ze loog tegen zichzelf als ze net deed alsof hij niet ongelooflijk sexy was. Hoewel ze er geen probleem mee had om tegen andere mensen te liegen, kon ze dat niet tegen zichzelf.