Latten

'Jee, wat zie jij er netjes uit!' Ik probeerde mijn hond bij haar vandaan te houden. Te laat, hij had zijn snuit al tegen haar mooie rok aangeduwd. 'Nee, niet doen! Ik moet zo werken! Niet doen!' De anders altijd zo toegankelijke vrouw in het bos maakte afwerende gebaren naar mijn hond. Ik wist dat ze drie keer in de week werkte bij een oude man. Ze deed de boodschappen, kookte en zorgde dat zijn huis netjes bleef. Ze was ingehuurd door de kinderen toen de man weduwnaar was geworden. Hij woonde in een prachtig klein huis midden in het bos. Een echt 'Hans en Grietje huisje'. Ze bofte met die baan. Ze kon eerst haar hond uitlaten, dan boodschappen doen en dan voor een paar uur naar het Hans en Grietje huisje gaan. Maar nooit trof ik haar in de vroege uren zo keurig aangekleed als vandaag. 'Is er feest?' vroeg ik. Ze lachte. 'Nou, dat is te zeggen, feest... .. ik verlies misschien mijn baan... dus tja... ' Ik begreep er niets van. 'Mijn baas krijgt bezoek vandaag', legde ze uit. 'Een vriendin van de familie, één of andere kunstenares, vijftien jaar jonger. Alles moet pico bello in orde zijn. Ze komt lunchen en ik moet iets lekkers serveren. Hij is er al dagen zenuwachtig over. Ik denk dat hij serieus een oogje op haar heeft en haar wil versieren. Ik moest vandaag zelfs opgetut komen. Maar daar heb ik niet zoveel zin in want als hij werk van haar maakt en zij bij hem komt wonen, ben ik misschien mijn baan kwijt.' Ik begreep haar probleem en probeerde haar gerust te stellen. 'Nou ja, misschien wil die nieuwe vlam jou er ook wel bij.' Ik wenste haar sterkte en glimlachend liep ik verder. Ik vind verhalen over oudere mensen die, na droeve ervaringen toch nog wat van hun leven proberen te maken, altijd heerlijk om te horen.

Ik was het hele voorval van de oude versierder al vergeten tot ik haar een paar weken later weer tegenkwam. 'Heb je je baan nog? Of is het huis overgenomen door de nieuwe liefde?' vroeg ik haar. 'Nee, ik heb mijn werk nog. En het is zelfs drukker dan ooit. Zij komt veel, houdt van lekker eten dus ik kook me gek. En ik moet het huis nog veel gezelliger maken dan eerst. Elke keer verse bloemen op tafel, nieuwe cd'tjes met Franse chansons... kaarsen... ze zijn net een stel verliefde pubers!' 'Maar ze neemt de tent niet over?' vroeg ik belangstellend. Ze vertelde: 'Nee, ze neemt de tent niet over. Het verhaal zal wel goed aflopen. Ik kreeg het wel even benauwd want ik wist dat hij haar op een middag zou vragen bij hem in te trekken. De dag erna trof ik hem wat somber aan. Ik durfde niets te vragen. Maar op een goed moment vroeg hij me even bij hem te komen zitten. Daar zul je het hebben dacht ik. Ik krijg mijn ontslag... Bij een kop thee kreeg ik te horen dat hij met zijn nieuwe liefde gesproken had en haar gevraagd had bij hem te komen wonen. Maar ze had geweigerd! Ze had gezegd dat ze hem erg aardig vond maar dat ze ruimte voor zichzelf nodig had. Hij vond het allemaal maar onzin en was erg teleurgesteld. Dat had ze gemerkt en ze had iets anders voorgesteld. Mijn baas had niets van haar plan begrepen en had daarom maar gezegd dat hij daar veel te oud voor was. Het bleek dat zij wilde latten. Hij vroeg mij wat dat inhield. Ik heb het hem uitgelegd, Living Apart Together en gezegd dat het wel een goed idee was. Hij ontspande en weet je wat hij toen deed? Hij belde zijn dochter. En ik hoorde hem aan de telefoon lachen: je raadt het nooit! Weet je wat ik ga doen? Ik ga LATTEN!'

Ik heb hem sinds lang niet zo blij gezien. Van werken is die middag niet veel gekomen. Hij schoof de thee aan de kant, haalde twee van zijn lekkerste biertjes tevoorschijn en toastte met mij: 'op de LAT!'