16

Ara bel la probeerde net te gaan slapen - iets dat haar niet erg goed lukte - toen zij in haar hut een zacht geluid hoorde. Ze ging rechtop in haar bed zitten. Haar raam stond open zodat de warme wind van Puerto Rico naar binnen kon waaien. Het enige geluid dat van buiten kwam was afkomstig van de haven. Maar dat was niet het geluid waardoor zij was opgeschrikt. Ze stak haar hoofd op en luisterde opnieuw. Toen hoorde ze de echo van drie korte kloppen op haar deur.
Ze gooide de lakens van zich af en deed de lamp naast haar bed aan. Een zacht geel licht begon in de kamer te schijnen. Daarna trok ze gebloemde zijden nachtpon aan, die ze aan het voeteneinde van haar bed had neergelegd, en liep naar de deur.
'Wie is daar?' fluisterde ze terwijl ze deurknop stevig vasthield, hoewel ze wist dat deze op slot zat.
'Ik ben het, Gus,' antwoordde een behoorlijk luide stem. 'Doe open. prinses. Wc moeten praten en zo.'
Bang dat hij lawaai zou blijven maken wanneer ze niet zou doen wat hij van haar vroeg, opende Arabella de deur om hem te vertellen dat hij stil moest zijn. Hij leunde nonchalant tegen de deurpost. Hij droeg zijn barman-tenue - een kaki broek en een schreeuwerig Hawaii-overhemd met rode en paarse kleuren. Het overhemd hing nonchalant open. alsof hij het even snel aangetrokken had en zich niet de moeite had getroost om het dicht te knopen. Ze zag zijn gespierde torso en het zilveren medaillon dat hij altijd leek te dragen. Zijn tot op de schouders hangende haar zat slordig. En zijn ogen...
O, mijn hemel.  Zijn ogen waren vol vuur en verlangen.
'Je mag hier niet komen," zei Arabella. Niettemin trok ze hem de kamer binnen en sloot de deur achter hem. Ze besefte dat ze daarmee een vreselijke fout beging en dat ze hem beter aan de andere kant van de deur kon laten staan, maar ze kon het risico niet lopen dat iemand hem zou horen en hun samen zou zien. Dat zou nog veel meer problemen opleveren.
Ze had de afgelopen week zoveel mogelijk tijd met Gus doorgebracht in de hoop dat Reynaldo ze samen zou zien en jaloers zou worden. Maar zij en Gus hadden Reynaldo die week nauwelijks gezien. En op de momenten dat haar verloofde in hun gezelschap was geweest, had hij niet opgemerkt dat Gus net deed alsof hij belangstelling voor haar had.
Naarmate de week was gevorderd, had ze in de gaten gekregen dat de geveinsde belangstelling van Gus helemaal niet geveinsd was. Natuurlijk had zij altijd geweten dat hij haar aantrekkelijk vond - daar had hij nooit een geheim van gemaakt. Maar de afgelopen dagen had ze gemerkt dat hij meer wilde dan alleen maar flirten. Ze had een nieuw soort belangstelling, serieuzer, bij hem opgemerkt. Het soort belangstelling dat een man ertoe dreef om dingen te doen die hij eigenlijk niet zou moeten doen...
Zoals in het holst van de nacht met een losgeknoopt overhemd en duidelijke bedoeling naar haar kamer komen. Gus Torrance behoorde tot het slag mannen dat zij juist niet in het holst van de nacht in haar kamer moest hebben. Hij behoorde bij uitstek tot het soort mannen dat zij beter kon mijden.
Hoe graag zij ook bij hem wilde zijn.
'Stel je voor dat iemand je hoort,' zei ze toen hij binnen was. 'Stel je voor dat iemand je ziet.'
Hij ging dicht bij haar staan, veel te dicht. 'En wat dan nog?' vroeg hij zorgeloos, ze rook dat hij flink wat whiskey op had.
Arabella fronste. Hij was dronken. Hij had zitten zuipen voordat hij naar haar was gekomen.
'Je bent dronken,' zei ze.
Hij glimlachte terwijl hij een stap naar achteren deed. 'Ja. ik heb gedronken.' zei hij. 'Maar niet genoeg. Nog lang niet genoeg, prinses.'
'Waarom zeg je dat?' vroeg ze.
In eerste instantie antwoordde hij niet, maar het zijn blik over haar lichaam glijden, van haar hoofdhaar naar de punten van haar blote tenen en weer terug Arabella herinnerde zich meteen dat zij in haar nachtkleding voor hem stond, zo kwetsbaar als maar mogelijk was. Toch voelde ze geen gevaar. In werkelijkheid voelde ze... opwinding.
O, mijn hemel.
'Ik zeg dat omdat... omdat ik hier vannacht ben gekomen om je te nemen,' zei hij. 'En nu ik hier ben, en je zo ziet staan, helemaal zacht en mooi en warm uit je bed, en God, zo sexy... Ik sta hier verdomme met je te praten terwijl ik eigenlijk je rug tegen dat bed zou moeten drukken en net zolang de liefde met je zou moeten bedrijven tot geen van ons beiden nog helder kan nadenken.'
Arabella's mond viel open van verbazing. Ze kreeg het helemaal warm toen ze zich een voorstelling probeerde te maken van wat hij zojuist had gezegd. 'W... w... wat?'stotterde ze terwijl de warmte zich verspreide naar andere delen van haar lichaam.
'Ik ben hier gekomen om je te nemen.' herhaalde hij met nog meer bravoure. 'Ik kom je laten zien hoe het kan en moet zijn tussen een man en een vrouw. Om je de eikel met wie je moet trouwen te doen vergeten, en je voor eens en altijd te laten beseffen wat je werkelijk wilt...'
Hij maakte zijn laatste zin niet af, en zweeg even. 'Maar nu.' vervolgde hij met zachtere stem, 'nu ik je zo zacht, mooi en sexy zie, nog warm van je bed...' Hij schudde zijn hoofd langzaam, alsof hij zijn eigen woorden nauwelijks kon geloven. 'Nu voel ik me net zo als ik me altijd voel als ik bij je in de buurt ben en kan ik niet durf te doen wat ik heel graag wil doen.'
Hoewel ze bij zichzelf dacht dat ze dit niet moest doen, vroeg Arabella, duizelig van alles wat hij tegen haar had gezegd: 'En hoe voel je je dan wanneer je bij me in de buurt bent?'
'Bang. Altijd als ik dicht bij je ben, dan ben ik te bang om je ook maar aan te raken, prinses.'
'Bang?' herhaalde ze ongelovig. 'Waarvoor?' vroeg ze. 'Voor Reynaldo? Ben je bang voor wat er zou gebeuren als hij ons samen vindt?'
Gus schudde zijn hoofd. 'Nee Reynaldo kan ik wel aan. Opnieuw ontstond er een lange stilte, voordat hij zei: 'Jij bent het, prinses. Ik ben bang voor jou.'
'Voor mij?' zei ze verbaasd. 'Maar ik ben niet eng.'
'Ammehoela. Jij bent het engste dat ik ook ben tegengekomen," zei hij.
'Maar... Waarom ben ik eng?" vroeg ze.
Hij keek haar aan alsof hij het antwoord zocht op een zeer moeilijke vraag die hem al heel lang dwars zat.
'Door het gevoel dat je me geeft,' zei hij. 'Het is om bang van te worden, zo zacht en mooi en sexy ben je, bedoel ik. Hoe ik ook naar je kijk, ik ben altijd bang voor je. Omdat ik onophoudelijk aan je moet denken. Ik blijf maar naar je verlangen. En ik weet dat jij niet zo over mij denkt, dat je naar me verlangt, bedoel ik.'
Het was duidelijk dat hij veel moeite had om deze woorden uit te spreken. Ze kon zien dat hij spijt had van zijn bekentenis.
Ze wenste dat de zaken er anders voor stonden tussen hen. Was ze maar een andere vrouw geweest. Was hij maar een andere man geweest. Ging de hele wereld maar in rook op zodat zij met zijn tweeen gelukkig konden achterblijven.
Was het maar anders, was het maar anders.
'Verdomme,' mopperde Gus terwijl hij zijn handen langs zijn zij liet hangen. 'Misschien heb ik inderdaad te veel gedronken. Ik zeg veel meer dan ik zou moeten zeggen.'
la, dacht ze, hij heef meer gezegd dan hij had moeten zeggen. Want nu was ze dingen aan het denken die ze niet zou moeten denken.
'Je hebt het mis, Gus,' flapte ze uit voordat ze het goed en wel in de gaten had.
Hij bleef tegen de muur leunen, maar richtte zijn blik nu op Arabella. 'Wat klopt er niet aan?' vroeg hij. 'Dat jij eng bent?'
Ze schudde haar hoofd. 'Ik ben niet degene die eng is in deze kamer,' zei ze kortaf. 'Maar dat is niet waar ik het over heb.'
'Wat bedoel je dan?' vroeg hij.
ik bedoel dat ik wel aan je denk,' zei ze. Ze wist dat ze dat niet moest zeggen, maar ze was niet in staat om het voor zich te houden na alles dat hij had geopenbaard. 'Ik denk vaak aan je Gus, meer dan aan wie ook En ik...' Ze stopte met praten toen ze op het punt stond om te bekennen dat zij ook naar hem verlangde. Ze wist dat dat een verschrikkelijke vergissing zou zijn.
'Dan is het misschien tijd om te stoppen met denken, maar iets te gaan doen,' zei hij zachtjes. Hij klonk met echt zeker van zijn zaak.
Ze besefte dat ze moest zorgen dat hij vertrok, hoe graag ze ook wilde dat hij bleef. Ze moest zorgen dat hij nu wegging.
En ze moest hem vertellen dal ze elkaar nooit meer mochten ontmoeten. Het was zinloos. Niet alleen omdat het geen effect had op Reynaldo, maar omdat het te veel effect had op hen zelf. Bovendien besefte ze dat zij en Gus samen een toekomst hadden. Zelfs als Reynaldo kon worden overgehaald om zijn verloving met Arabella te verbreken, dan was Gus niet het soort man dat zij nodig had, en aan wie zij zichzelf kon geven. Hij had geen wortels, voelde zich met niemand verbonden. Hij was een zwerver die nooit over zijn verleden sprak en van dag op dag leefde. Hij was niet het soort man waar zij verliefd op kon worden.
ik denk dat je moet gaan,' zei ze. 'Het is al laat'
Hij bleef haar aankijken, maar zijn gezichtsuitdrukking was nu minder intens. 'Zo laat is het niet,' zei hij.
'Het is te laat,' volhardde ze.
Maar hij schudde zijn hoofd langzaam. 'Het is niet te laat,' zei hij. 'Het is nooit te laat.'
'Het is te laat, Gus," zei ze opnieuw.
Voordat ze in de gaten had wat hij van plan was, hief hij zijn hand langzaam op en strekte hem naar haar uit Ze zei tegen zichzelf dat ze een stap terug moest doen, omdat zij, als ze hem toestond om haar aan te raken, niet in staat zou zijn om hem te weerstaan. Maar hoe hard en duidelijk zichzelf ook opdracht gaf om zich van hem te verwijderen, ze bleef staan waar ze stond. Toen raakte Rus haar plotseling staan. Hij streelde zachtjes het haar naast haar oren, en legde vervolgens zijn andere hand in haar nek. onder d'r haar. Het was de aangenaamste streling die ze ooit had gevoeld.
'O, god,' mompelde hij. 'Je bent nog zachter dan ik dacht'
'Niet doen.' zei ze zachtjes. Haar hart bonsde hard en pompte het bloed zo snel door haar lichaam dat ze gevoel kreeg flauw te vallen.
Maar haar handelingen waren niet in overeenstemming met haar woorden. want terwijl ze ze uitsprak legde ze onbewust haar hoofd in de palm van zijn hand om beter van zijn aanraking te kunnen genieten en te zorgen dat hij beter bij haar hals kon. Hij maakte daar meteen gebruik van en ging nog iets dichterbij haar staan zodat zijn lichaam bijna tegen het hare stond. Daarna liet hij zijn hoofd naar het hare zakken. Maar in plaats van haar op de mond te kussen, zoals zij gedacht had, bewoog hij met zijn lippen over haar slaap en door haar haar. Toen zette hij een stap naar achteren en liet zijn handen weer langs zijn zijden vallen. Verward vroeg zij zich af of ze zich zijn strelingen had ingebeeld.
Ze merkte dat hij bloosde, zoals zij waarschijnlijk zelf ook bloosde. Zij had zich zijn strelingen niet ingebeeld en kon niet begrijpen waarom hij ermee was opgehouden.
'Ik moet weggaan,' hoorde ze hem mompelen. 'Als ik dat niet doe neem ik je hier staande, zonder je zelfs uit te kleden.'
Hoewel ze vermoedde dat het niet zijn bedoeling was dat hij haar hoorde, had Arabella hem wel verstaan. Maar ze kon zich niet goed een voorstelling maken van wat hij bedoelde met staande de liefde bedrijven. Ze realiseerde zich dat veel dingen die ze zich over het liefdespel tussen man en vrouw had voorgesteld, niet helemaal met de werkelijkheid in overeenstemming waren.
Voordat ze het wist. flapte ze eruit: 'Maar ik dacht dat als mannen en vrouwen... Ik bedoel, ik dacht dat er maar een manier was waarop een man en een vrouw... Ik bedoel, ik dacht dat ze het alleen in een bed.... En alleen liggend. Ik wist niet dat er andere manieren waren om te...'
Ze bloosde toen ze besefte dat ze haar gedachten hardop uitsprak, maar het antwoord leek Gus helemaal niet in verlegenheid te brengen. Integendeel... Hij leek er plezier in te hebben... Want hij glimlachte naar haar toen ze was uitgesproken. Een verleidelijke glimlach. Een zeer uitnodigende glimlach.
'O, je kunt het op veel verschillende manieren doen, prinses,' zei hij op verleidelijke toon. 'Sommige standjes zullen je verrassen. Waarschijnlijk zullen ze je allemaal versteld doen staan.'
Hij ging weer Wakbij haar staan. Toen hij haar aankeek zag hij dat er in zijn ogen een vuur brandde dat zij niet begreep, maar waarvan zij wist dat het ook in haar brandde. Ze had het gevoel dat hij niet naar haar ogen keek. maar verder, naar een plaats diep in haar ziel waar haar geheimste gedachten en meest verboden fantasieën zaten.
Huh, ja,' zei hij zachtjes. 'je zult zeker versteld staan.'
Hij bewoog zich weer naar haar toe als of hij haar opnieuw wilde kussen, alleen intenser dit keer. Instinctief deed Arabella uit zelfbehoud een stapje naar achteren. Maar waar Gus zich eerder bij haar terughoudendheid had neergelegd, leek hij dat dit keer niet te doen. Hij deed op zijn beurt een stap naar voren, een grotere stap dan haar stap naar achteren, waardoor hij nog dichter bij haar kwam te staan. Arabella probeerde nog een stap naar achteren te doen, maar haar bed stond in de weg.
Ze trok zich niet verder terug, maar bleef staan waar ze stond, en keek hem aan, zo goed en zo kwaad als dat ging. Toen zijn hand naar haar gezicht bewoog, probeerde ze niet te ontsnappen, maar wachtte af wat hij ging doen.
Hij raakte haar haar aan. Heel zachtjes en heel langzaam gleed hij met een vingertop over haar blonde haar. Daarna bewoog hij zijn hand naar haar kaak en nam deze in de palm van zijn hand, een compleet onschuldig gebaar waarvan ze heel erg heet werd.
Hoe had hij dat gedaan? vroeg ze zich verwonderd af. Hoe had hij haar in vuur en vlam gezet door met zijn hand haar gezicht aan te raken. In plaats van naar een antwoord te zoeken, keek ze hem aan en wachtte af wat hij nog meer van plan was.
'Zoals ik al zei. prinses, Er zijn veel verschillende manieren waarop een man en een vrouw het kunnen doen.'
'Vertel me erover,' zei ze.
'De meeste mensen,' zei hij, terwijl hij zijn lichaam helemaal tegen het hare drukte, 'geven er de voorkeur aan om het te doen terwijl ze elkaar aankijken, meestal liggend. 'Maar er valt ook veel voor te zeggen om het staande te doen. Of zittend. Of in een combinatie van al deze standjes.'
De laatste suggestie was Arabella een beetje te veel van het goede omdat ze zich er geen voorstelling van kon maken, en dus concentreerde ze zich op de eerdere standjes. 'Staande?' vroeg ze half fluisterend.
Hij knikte. 'Vooral tegen de muur is het. eh, zeer stimulerend. )e kunt op die manier heel diep gaan.'
'Diep?' bracht ze zachtjes uit.
ie kunt zo diep gaan, prinses. Heel diep.'
'Ik, eh, ik begrijp het.' Hoewel ze het in werkelijkheid helemaal niet begreep. Ze wilde hem vragen wat hij bedoelde, of liever nog, om haar te laten zien wat hij bedoelde. Maar voordat ze genoeg moed verzameld had, ging hij verder:
'Maar andere mensen,' zei hij, terwijl hij zijn handen op haar schouders legde en haar omdraaide, 'geven weer de voorkeur aan een ander standje. Ze doen het graag op zijn hondjes. Waarbij de man de vrouw van achteren benadert. Zo doe ik het zelf ook graag.'
O, mijn god. Haar lichaam voelde nu alsof het op het punt stond in de brand te vliegen.
'Maar op die manier kun je de ander niet zien,' protesteerde ze zwakjes. 'Waarom zou zo'n houding... o...'
Ze stopte met praten toen hij een arm om haar middel sloeg en haar lichaam tegen het zijne drukte. Ze voelde zijn warme adem in haar nek toen hij haar zachtjes begon te zoenen op het gevoelige vlees tussen haar schouders en haar nek. En toen ze het deel van hem dat een man van hem maakte tegen haar billen hard en lang voelde worden, bewoog er een golf van hitte door haar lichaam en voelde ze dingen waarvan ze eerder niet geweten had dat ze ze kon voelen.
Daarna duwde hij haar nog steviger tegen zich aan zodat zij zijn opwinding nog beter kon voelen. Met zijn vrije hand greep hij de zijden stof van haar nachtpon en begon deze omhoog te trekken, over haar schenen, haar knieën, haar dijen en alsmaar hoger totdat Arabella zich herinnerde dat ze onder haar nachtpon niets, maar dan ook helemaal niets, aan had.
Gus ontdekte dat op het moment dat zij hem wilde zeggen dat hij moest stoppen. Ze wist dat hij het had ontdekt omdat hij tegen haar nek hijgde en verlangend kreunde. En Arabella wist dat hij, nu hij het eenmaal had ontdekt, niet meer te stoppen zou zijn. En dat gold niet alleen voor hem. Omdat elk protest dat ze had kunnen uitspreken, in haar keel bleef hangen toen zij zijn hand over haar blote billen voelde glijden, naar beneden, naar de plek tussen haar benen.
Nooit eerder had een man haar op deze wijze aangeraakt. Maar Gus opereerde stoutmoedig, zonder aarzeling. Terwijl hij met zijn lippen haar schouders kuste streelde hij haar daar. Eerst langzaam met één vinger, waardoor hij een warme golf in haar deed opwellen. Ze kon niet voorkomen dat haar een zacht gilletje van genot ontsnapte.
Ze gaf zichzelf opdracht om iets te zeggen, om hem te laten stoppen waarmee hij bezig was omdat ze er veel te veel genot aan beleefde. Meer dan passend was. Haar lichaam reageerde op een manier die haar compleet vreemd was. En als ze hem niet liet stoppen, als ze hem toestond om door te gaan dan zou ze zeker alle dingen doen die ze zichzelf beloofd had niet te doen.
Maar in plaats van ferme taal uit te slaan, hoorde zichzelf zachtjes mompelen: 'O, nu begrijp ik het. Nu begrijp ik dat het op deze manier heel opwindend zou zijn.'
Het was haar bedoeling geweest dat hij nu zou stoppen en haar zou loslaten, maar Gus zag dat anders. Hij wilde duidelijk meer - veel meer dan hij al had gedaan - want hij begon haar alleen maar heviger te strelen, alleen maar intiemer. En Arabella ontdekte tot haar schrik dat ze hem veel, veel meer wilde geven. Ze wilde zichzelf helemaal aan hem geven. Totaal. Maar een innerlijke stem zei dat ze dat zij dat niet kon toelaten. Ze was met Reynaldo verloofd. En hoewel die verloving leeg en niet juist was, moest ze hem niettemin trouw blijven. Dat moest.
Ze stond op het punt om dit allemaal aan Gus uit te leggen toen hij zijn vinger langzaam en diep bij haar naar binnen begon te bewegen. Arabella hapte naar adem en was geschokt over de wijze waarop haar lichaam begon te smelten toen hij zijn vinger in en uit haar begon te bewegen. Daarop vergat ze elk woord dat ze had willen uitspreken. In plaats daarvan werd haar mond droog, begon het haar te duizelen en gloeide er een hitte in haar op zoals ze die nog nooit eerder had gevoeld. Ze kon zich nauwelijks haar naam nog herinneren, laat staan een gepassioneerde preek afsteken over het behoud van haar eer. In plaats daarvan realiseerde ze zich dat ze haar eer helemaal overboord wilde gooien.
Gus drukte zijn mond op de achterkant van haar hals en begon zachtjes te zuigen. Arabella voelde een vreemde sensatie toen zij op twee plekken van haar lichaam tegelijk werd gestimuleerd. Ze wist dat wat zij deden verboden was, maar toch kon ze niet de woorden vinden om hem te zeggen dat hij moest stoppen.
'O, god, je bent zo mooi.' mompelde hij in haar nek. 'Zo zacht, zo zoet, zo volmaakt.'
'Nee, ik ben niet volmaakt,' zei ze zachtjes.
'Dat ben je wel,' zei hij terwijl haar met zijn vingers nog wat steviger vast pakte.' |e bent alles, Arabella. Alles wat een man zich maar kan wensen. Alles wat ik ooit zou kunnen verlangen. En god, geloof me. ik verlang heel erg naar jou. Meer dan ik ooit naar iemand heb verlangd.'
'Maar ik ben niet van jou,' zei ze zachtjes, wetend dat ze hem en zichzelf daaraan moest herinneren. Ze probeerde geen aandacht te schenken aan de wijze waarop hij haar naam voor de eerste keer had uitgesproken, alsof het een soort toverwoord was. 'Ik behoor iemand anders toe.' zei omdat ze wist dat zij hier allebei aan herinnerd moesten worden. 'Ik behoor toe aan Reynaldo, Gus. Ik ben niet van jou.'
Ze voelde Gus achter zich verstijven. Hij trok zijn handen van haar af, en nadat hij dat gedaan, viel haar nachtpon weer over lichaam, waardoor alle vochtige, warme plekken weer aan het oog werden onttrokken.
'Reynaldo bezit jou niet, prinses,' zei hij. 'Niemand bezit jouw. Je bent van jezelf. Dat zou je in ieder geval zijn wanneer je eindelijk eens besefte dat dit de eenentwintigste eeuw is, en mensen tegenwoordig niet meer door hun ouders worden uitgehuwelijkt.'
'Waar ik vandaan kom gebeurt dat wel,' zei ze.
'Waar jij vandaan komt', zei Gus giftig, 'heeft niets te maken met waar je nu bent. Of waar je over een jaar kan zijn. Of over een week. Als je nu eens gewoon het heft in eigen handen nam...'
Maar toen hield hij plotseling op met praten en hield zijn kaken stijf op elkaar. Zijn wangen waren rood, maar Arabella wist niet of dat kwam door de woede of door wat er nog van de passie over was.
'Je begrijpt het niet Gus,' zei ze tegen hem. 'Je weet niet wat het is om uit een bevoorrechte familie te komen. Bij voorrechten horen nu eenmaal ook verplichtingen. |e weet niet wat het is om met zulke verplichtingen te leven. Voor mij is het anders. Ik bezit niet de vrijheid die jij hebt'
Hij gromde boos. 'Vrijheid.' zei hij. 'Denk je dat ik vrij ben? Denk je dat ik de betekenis van het woord plicht niet ken? Ik heb de afgelopen vijf jaar van mijn leven doorgebracht met het ontvluchten van verplichtingen in een poging om vrijheid te vinden.'
'En heb je je vrijheid gevonden?' vroeg ze.
Hij zweeg even en schudde vervolgens langzaam zijn hoofd. 'Nee zelfs niet nadat ik vele duizenden kilometers had gereisd. Al zat ik er heel eventjes heel dicht bij. En dat gold ook voor jou, prinses. Of je het nu toegeeft of niet.'
Ze dacht even na en besloot toen dat hij het mis had en dat ze niet naar hem moest luisteren. Hij begreep het niet. Hij kon het niet begrijpen. Ze verschilden te veel van elkaar. 'Misschien bestaat vrijheid wel niet,' zei ze. 'Misschien is niemand werkelijk vrij.'
Hij gaf hier geen antwoord op en ze vermoedde dat het kwam omdat hij niet wist wat hij moest zeggen. Misschien was hij het met haar eens. Misschien geloofde hij ook niet in het bestaan van echte vrijheid.
'Het spijt me," zei ze. 'Maar er is voor ons samen geen toekomst, Gus. Zelfs wanneer Reynaldo om de een of andere reden de verloving zou verbreken, zie ik geen mogelijkheden.'
Gus keek haar lange tijd roerloos en zwijgend aan. Daarna knikte hij. 'Ik begrijp het, prinses.'
'Jij denkt dat ik nooit zou kunnen begrijpen hoe het is om in jouw wereld te leven, met al die voorrechten en verplichtingen. lij denkt dat ik gemakkelijk praten heb, omdat ik mij geen voorstelling kan maken van de opofferingen die je je moet getroosten als je met mij wegvlucht.'
Arabella zweeg, hoewel ze heel graag wilde weten of hij inderdaad wilde dat zij met hem wegvluchtte.'
ik zal je dit vertellen, prinses,' zei hij. ik weet meer dan jij denkt en begrijp meer dan je beseft Geloof me. als je het werkelijk wilt, kun je het allemaal ontvluchten.'
Arabella bleef zwijgen. Vooral omdat ze niet wist wat ze moest zeggen. Ze wist dat ze nooit gelukkig kon zijn met Reynaldo. Maar ze zou tenminste daar zijn waar ze thuis hoorde. Ze wist in ieder geval wat ervan haar werd verwacht en wat zij kon verwachten. Met Gus... Met Gus was ze ook niet zeker van geluk. Omdat ze met Gus helemaal nergens zeker van was. Ze zou nooit weten wat de volgende dag zou brengen. Ze zou nog weieens helemaal alleen kunnen achterblijven. Helemaal eenzaam en reddeloos verloren.
Ze keek zwijgend hoe hij zich omdraaide en naar de deur liep. Zonder iets te zeggen verliet hij de ruimte. En ze wenste - met heel haar hart - dat ze hem kon volgen. Maar ze bleef staan in haar hut aan boord van de Mad Tryst.
Waar ze tot haar spijt thuishoorde.