16
Ara bel la probeerde net te gaan slapen - iets dat haar niet erg
goed lukte - toen zij in haar hut een zacht geluid hoorde. Ze ging
rechtop in haar bed zitten. Haar raam stond open zodat de warme
wind van Puerto Rico naar binnen kon waaien. Het enige geluid dat
van buiten kwam was afkomstig van de haven. Maar dat was niet het
geluid waardoor zij was opgeschrikt. Ze stak haar hoofd op en
luisterde opnieuw. Toen hoorde ze de echo van drie korte kloppen op
haar deur.
Ze gooide de lakens van zich af en deed de lamp naast haar bed aan.
Een zacht geel licht begon in de kamer te schijnen. Daarna trok ze
gebloemde zijden nachtpon aan, die ze aan het voeteneinde van haar
bed had neergelegd, en liep naar de deur.
'Wie is daar?' fluisterde ze terwijl ze deurknop stevig vasthield,
hoewel ze wist dat deze op slot zat.
'Ik ben het, Gus,' antwoordde een behoorlijk luide stem. 'Doe open.
prinses. Wc moeten praten en zo.'
Bang dat hij lawaai zou blijven maken wanneer ze niet zou doen wat
hij van haar vroeg, opende Arabella de deur om hem te vertellen dat
hij stil moest zijn. Hij leunde nonchalant tegen de deurpost. Hij
droeg zijn barman-tenue - een kaki broek en een schreeuwerig
Hawaii-overhemd met rode en paarse kleuren. Het overhemd hing
nonchalant open. alsof hij het even snel aangetrokken had en zich
niet de moeite had getroost om het dicht te knopen. Ze zag zijn
gespierde torso en het zilveren medaillon dat hij altijd leek te
dragen. Zijn tot op de schouders hangende haar zat slordig. En zijn
ogen...
O, mijn hemel. Zijn ogen waren vol vuur en verlangen.
'Je mag hier niet komen," zei Arabella. Niettemin trok ze hem de
kamer binnen en sloot de deur achter hem. Ze besefte dat ze daarmee
een vreselijke fout beging en dat ze hem beter aan de andere kant
van de deur kon laten staan, maar ze kon het risico niet lopen dat
iemand hem zou horen en hun samen zou zien. Dat zou nog veel meer
problemen opleveren.
Ze had de afgelopen week zoveel mogelijk tijd met Gus doorgebracht
in de hoop dat Reynaldo ze samen zou zien en jaloers zou worden.
Maar zij en Gus hadden Reynaldo die week nauwelijks gezien. En op
de momenten dat haar verloofde in hun gezelschap was geweest, had
hij niet opgemerkt dat Gus net deed alsof hij belangstelling voor
haar had.
Naarmate de week was gevorderd, had ze in de gaten gekregen dat de
geveinsde belangstelling van Gus helemaal niet geveinsd was.
Natuurlijk had zij altijd geweten dat hij haar aantrekkelijk vond -
daar had hij nooit een geheim van gemaakt. Maar de afgelopen dagen
had ze gemerkt dat hij meer wilde dan alleen maar flirten. Ze had
een nieuw soort belangstelling, serieuzer, bij hem opgemerkt. Het
soort belangstelling dat een man ertoe dreef om dingen te doen die
hij eigenlijk niet zou moeten doen...
Zoals in het holst van de nacht met een losgeknoopt overhemd en
duidelijke bedoeling naar haar kamer komen. Gus Torrance behoorde
tot het slag mannen dat zij juist niet in het holst van de nacht in
haar kamer moest hebben. Hij behoorde bij uitstek tot het soort
mannen dat zij beter kon mijden.
Hoe graag zij ook bij hem wilde zijn.
'Stel je voor dat iemand je hoort,' zei ze toen hij binnen was.
'Stel je voor dat iemand je ziet.'
Hij ging dicht bij haar staan, veel te dicht. 'En wat dan nog?'
vroeg hij zorgeloos, ze rook dat hij flink wat whiskey op had.
Arabella fronste. Hij was dronken. Hij had zitten zuipen voordat
hij naar haar was gekomen.
'Je bent dronken,' zei ze.
Hij glimlachte terwijl hij een stap naar achteren deed. 'Ja. ik heb
gedronken.' zei hij. 'Maar niet genoeg. Nog lang niet genoeg,
prinses.'
'Waarom zeg je dat?' vroeg ze.
In eerste instantie antwoordde hij niet, maar het zijn blik over
haar lichaam glijden, van haar hoofdhaar naar de punten van haar
blote tenen en weer terug Arabella herinnerde zich meteen dat zij
in haar nachtkleding voor hem stond, zo kwetsbaar als maar mogelijk
was. Toch voelde ze geen gevaar. In werkelijkheid voelde ze...
opwinding.
O, mijn hemel.
'Ik zeg dat omdat... omdat ik hier vannacht ben gekomen om je te
nemen,' zei hij. 'En nu ik hier ben, en je zo ziet staan, helemaal
zacht en mooi en warm uit je bed, en God, zo sexy... Ik sta hier
verdomme met je te praten terwijl ik eigenlijk je rug tegen dat bed
zou moeten drukken en net zolang de liefde met je zou moeten
bedrijven tot geen van ons beiden nog helder kan nadenken.'
Arabella's mond viel open van verbazing. Ze kreeg het helemaal warm
toen ze zich een voorstelling probeerde te maken van wat hij
zojuist had gezegd. 'W... w... wat?'stotterde ze terwijl de warmte
zich verspreide naar andere delen van haar lichaam.
'Ik ben hier gekomen om je te nemen.' herhaalde hij met nog meer
bravoure. 'Ik kom je laten zien hoe het kan en moet zijn tussen een
man en een vrouw. Om je de eikel met wie je moet trouwen te doen
vergeten, en je voor eens en altijd te laten beseffen wat je
werkelijk wilt...'
Hij maakte zijn laatste zin niet af, en zweeg even. 'Maar nu.'
vervolgde hij met zachtere stem, 'nu ik je zo zacht, mooi en sexy
zie, nog warm van je bed...' Hij schudde zijn hoofd langzaam, alsof
hij zijn eigen woorden nauwelijks kon geloven. 'Nu voel ik me net
zo als ik me altijd voel als ik bij je in de buurt ben en kan ik
niet durf te doen wat ik heel graag wil doen.'
Hoewel ze bij zichzelf dacht dat ze dit niet moest doen, vroeg
Arabella, duizelig van alles wat hij tegen haar had gezegd: 'En hoe
voel je je dan wanneer je bij me in de buurt bent?'
'Bang. Altijd als ik dicht bij je ben, dan ben ik te bang om je ook
maar aan te raken, prinses.'
'Bang?' herhaalde ze ongelovig. 'Waarvoor?' vroeg ze. 'Voor
Reynaldo? Ben je bang voor wat er zou gebeuren als hij ons samen
vindt?'
Gus schudde zijn hoofd. 'Nee Reynaldo kan ik wel aan. Opnieuw
ontstond er een lange stilte, voordat hij zei: 'Jij bent het,
prinses. Ik ben bang voor jou.'
'Voor mij?' zei ze verbaasd. 'Maar ik ben niet eng.'
'Ammehoela. Jij bent het engste dat ik ook ben tegengekomen," zei
hij.
'Maar... Waarom ben ik eng?" vroeg ze.
Hij keek haar aan alsof hij het antwoord zocht op een zeer
moeilijke vraag die hem al heel lang dwars zat.
'Door het gevoel dat je me geeft,' zei hij. 'Het is om bang van te
worden, zo zacht en mooi en sexy ben je, bedoel ik. Hoe ik ook naar
je kijk, ik ben altijd bang voor je. Omdat ik onophoudelijk aan je
moet denken. Ik blijf maar naar je verlangen. En ik weet dat jij
niet zo over mij denkt, dat je naar me verlangt, bedoel ik.'
Het was duidelijk dat hij veel moeite had om deze woorden uit te
spreken. Ze kon zien dat hij spijt had van zijn bekentenis.
Ze wenste dat de zaken er anders voor stonden tussen hen. Was ze
maar een andere vrouw geweest. Was hij maar een andere man geweest.
Ging de hele wereld maar in rook op zodat zij met zijn tweeen
gelukkig konden achterblijven.
Was het maar anders, was het maar anders.
'Verdomme,' mopperde Gus terwijl hij zijn handen langs zijn zij
liet hangen. 'Misschien heb ik inderdaad te veel gedronken. Ik zeg
veel meer dan ik zou moeten zeggen.'
la, dacht ze, hij heef meer gezegd dan hij had moeten zeggen. Want
nu was ze dingen aan het denken die ze niet zou moeten denken.
'Je hebt het mis, Gus,' flapte ze uit voordat ze het goed en wel in
de gaten had.
Hij bleef tegen de muur leunen, maar richtte zijn blik nu op
Arabella. 'Wat klopt er niet aan?' vroeg hij. 'Dat jij eng
bent?'
Ze schudde haar hoofd. 'Ik ben niet degene die eng is in deze
kamer,' zei ze kortaf. 'Maar dat is niet waar ik het over heb.'
'Wat bedoel je dan?' vroeg hij.
ik bedoel dat ik wel aan je denk,' zei ze. Ze wist dat ze dat niet
moest zeggen, maar ze was niet in staat om het voor zich te houden
na alles dat hij had geopenbaard. 'Ik denk vaak aan je Gus, meer
dan aan wie ook En ik...' Ze stopte met praten toen ze op het punt
stond om te bekennen dat zij ook naar hem verlangde. Ze wist dat
dat een verschrikkelijke vergissing zou zijn.
'Dan is het misschien tijd om te stoppen met denken, maar iets te
gaan doen,' zei hij zachtjes. Hij klonk met echt zeker van zijn
zaak.
Ze besefte dat ze moest zorgen dat hij vertrok, hoe graag ze ook
wilde dat hij bleef. Ze moest zorgen dat hij nu wegging.
En ze moest hem vertellen dal ze elkaar nooit meer mochten
ontmoeten. Het was zinloos. Niet alleen omdat het geen effect had
op Reynaldo, maar omdat het te veel effect had op hen zelf.
Bovendien besefte ze dat zij en Gus samen een toekomst hadden.
Zelfs als Reynaldo kon worden overgehaald om zijn verloving met
Arabella te verbreken, dan was Gus niet het soort man dat zij nodig
had, en aan wie zij zichzelf kon geven. Hij had geen wortels,
voelde zich met niemand verbonden. Hij was een zwerver die nooit
over zijn verleden sprak en van dag op dag leefde. Hij was niet het
soort man waar zij verliefd op kon worden.
ik denk dat je moet gaan,' zei ze. 'Het is al laat'
Hij bleef haar aankijken, maar zijn gezichtsuitdrukking was nu
minder intens. 'Zo laat is het niet,' zei hij.
'Het is te laat,' volhardde ze.
Maar hij schudde zijn hoofd langzaam. 'Het is niet te laat,' zei
hij. 'Het is nooit te laat.'
'Het is te laat, Gus," zei ze opnieuw.
Voordat ze in de gaten had wat hij van plan was, hief hij zijn hand
langzaam op en strekte hem naar haar uit Ze zei tegen zichzelf dat
ze een stap terug moest doen, omdat zij, als ze hem toestond om
haar aan te raken, niet in staat zou zijn om hem te weerstaan. Maar
hoe hard en duidelijk zichzelf ook opdracht gaf om zich van hem te
verwijderen, ze bleef staan waar ze stond. Toen raakte Rus haar
plotseling staan. Hij streelde zachtjes het haar naast haar oren,
en legde vervolgens zijn andere hand in haar nek. onder d'r haar.
Het was de aangenaamste streling die ze ooit had gevoeld.
'O, god,' mompelde hij. 'Je bent nog zachter dan ik dacht'
'Niet doen.' zei ze zachtjes. Haar hart bonsde hard en pompte het
bloed zo snel door haar lichaam dat ze gevoel kreeg flauw te
vallen.
Maar haar handelingen waren niet in overeenstemming met haar
woorden. want terwijl ze ze uitsprak legde ze onbewust haar hoofd
in de palm van zijn hand om beter van zijn aanraking te kunnen
genieten en te zorgen dat hij beter bij haar hals kon. Hij maakte
daar meteen gebruik van en ging nog iets dichterbij haar staan
zodat zijn lichaam bijna tegen het hare stond. Daarna liet hij zijn
hoofd naar het hare zakken. Maar in plaats van haar op de mond te
kussen, zoals zij gedacht had, bewoog hij met zijn lippen over haar
slaap en door haar haar. Toen zette hij een stap naar achteren en
liet zijn handen weer langs zijn zijden vallen. Verward vroeg zij
zich af of ze zich zijn strelingen had ingebeeld.
Ze merkte dat hij bloosde, zoals zij waarschijnlijk zelf ook
bloosde. Zij had zich zijn strelingen niet ingebeeld en kon niet
begrijpen waarom hij ermee was opgehouden.
'Ik moet weggaan,' hoorde ze hem mompelen. 'Als ik dat niet doe
neem ik je hier staande, zonder je zelfs uit te kleden.'
Hoewel ze vermoedde dat het niet zijn bedoeling was dat hij haar
hoorde, had Arabella hem wel verstaan. Maar ze kon zich niet goed
een voorstelling maken van wat hij bedoelde met staande de liefde
bedrijven. Ze realiseerde zich dat veel dingen die ze zich over het
liefdespel tussen man en vrouw had voorgesteld, niet helemaal met
de werkelijkheid in overeenstemming waren.
Voordat ze het wist. flapte ze eruit: 'Maar ik dacht dat als mannen
en vrouwen... Ik bedoel, ik dacht dat er maar een manier was waarop
een man en een vrouw... Ik bedoel, ik dacht dat ze het alleen in
een bed.... En alleen liggend. Ik wist niet dat er andere manieren
waren om te...'
Ze bloosde toen ze besefte dat ze haar gedachten hardop uitsprak,
maar het antwoord leek Gus helemaal niet in verlegenheid te
brengen. Integendeel... Hij leek er plezier in te hebben... Want
hij glimlachte naar haar toen ze was uitgesproken. Een
verleidelijke glimlach. Een zeer uitnodigende glimlach.
'O, je kunt het op veel verschillende manieren doen, prinses,' zei
hij op verleidelijke toon. 'Sommige standjes zullen je verrassen.
Waarschijnlijk zullen ze je allemaal versteld doen staan.'
Hij ging weer Wakbij haar staan. Toen hij haar aankeek zag hij dat
er in zijn ogen een vuur brandde dat zij niet begreep, maar waarvan
zij wist dat het ook in haar brandde. Ze had het gevoel dat hij
niet naar haar ogen keek. maar verder, naar een plaats diep in haar
ziel waar haar geheimste gedachten en meest verboden fantasieën
zaten.
Huh, ja,' zei hij zachtjes. 'je zult zeker versteld staan.'
Hij bewoog zich weer naar haar toe als of hij haar opnieuw wilde
kussen, alleen intenser dit keer. Instinctief deed Arabella uit
zelfbehoud een stapje naar achteren. Maar waar Gus zich eerder bij
haar terughoudendheid had neergelegd, leek hij dat dit keer niet te
doen. Hij deed op zijn beurt een stap naar voren, een grotere stap
dan haar stap naar achteren, waardoor hij nog dichter bij haar kwam
te staan. Arabella probeerde nog een stap naar achteren te doen,
maar haar bed stond in de weg.
Ze trok zich niet verder terug, maar bleef staan waar ze stond, en
keek hem aan, zo goed en zo kwaad als dat ging. Toen zijn hand naar
haar gezicht bewoog, probeerde ze niet te ontsnappen, maar wachtte
af wat hij ging doen.
Hij raakte haar haar aan. Heel zachtjes en heel langzaam gleed hij
met een vingertop over haar blonde haar. Daarna bewoog hij zijn
hand naar haar kaak en nam deze in de palm van zijn hand, een
compleet onschuldig gebaar waarvan ze heel erg heet werd.
Hoe had hij dat gedaan? vroeg ze zich verwonderd af. Hoe had hij
haar in vuur en vlam gezet door met zijn hand haar gezicht aan te
raken. In plaats van naar een antwoord te zoeken, keek ze hem aan
en wachtte af wat hij nog meer van plan was.
'Zoals ik al zei. prinses, Er zijn veel verschillende manieren
waarop een man en een vrouw het kunnen doen.'
'Vertel me erover,' zei ze.
'De meeste mensen,' zei hij, terwijl hij zijn lichaam helemaal
tegen het hare drukte, 'geven er de voorkeur aan om het te doen
terwijl ze elkaar aankijken, meestal liggend. 'Maar er valt ook
veel voor te zeggen om het staande te doen. Of zittend. Of in een
combinatie van al deze standjes.'
De laatste suggestie was Arabella een beetje te veel van het goede
omdat ze zich er geen voorstelling van kon maken, en dus
concentreerde ze zich op de eerdere standjes. 'Staande?' vroeg ze
half fluisterend.
Hij knikte. 'Vooral tegen de muur is het. eh, zeer stimulerend. )e
kunt op die manier heel diep gaan.'
'Diep?' bracht ze zachtjes uit.
ie kunt zo diep gaan, prinses. Heel diep.'
'Ik, eh, ik begrijp het.' Hoewel ze het in werkelijkheid helemaal
niet begreep. Ze wilde hem vragen wat hij bedoelde, of liever nog,
om haar te laten zien wat hij bedoelde. Maar voordat ze genoeg moed
verzameld had, ging hij verder:
'Maar andere mensen,' zei hij, terwijl hij zijn handen op haar
schouders legde en haar omdraaide, 'geven weer de voorkeur aan een
ander standje. Ze doen het graag op zijn hondjes. Waarbij de man de
vrouw van achteren benadert. Zo doe ik het zelf ook graag.'
O, mijn god. Haar lichaam voelde nu alsof het op het punt stond in
de brand te vliegen.
'Maar op die manier kun je de ander niet zien,' protesteerde ze
zwakjes. 'Waarom zou zo'n houding... o...'
Ze stopte met praten toen hij een arm om haar middel sloeg en haar
lichaam tegen het zijne drukte. Ze voelde zijn warme adem in haar
nek toen hij haar zachtjes begon te zoenen op het gevoelige vlees
tussen haar schouders en haar nek. En toen ze het deel van hem dat
een man van hem maakte tegen haar billen hard en lang voelde
worden, bewoog er een golf van hitte door haar lichaam en voelde ze
dingen waarvan ze eerder niet geweten had dat ze ze kon voelen.
Daarna duwde hij haar nog steviger tegen zich aan zodat zij zijn
opwinding nog beter kon voelen. Met zijn vrije hand greep hij de
zijden stof van haar nachtpon en begon deze omhoog te trekken, over
haar schenen, haar knieën, haar dijen en alsmaar hoger totdat
Arabella zich herinnerde dat ze onder haar nachtpon niets, maar dan
ook helemaal niets, aan had.
Gus ontdekte dat op het moment dat zij hem wilde zeggen dat hij
moest stoppen. Ze wist dat hij het had ontdekt omdat hij tegen haar
nek hijgde en verlangend kreunde. En Arabella wist dat hij, nu hij
het eenmaal had ontdekt, niet meer te stoppen zou zijn. En dat gold
niet alleen voor hem. Omdat elk protest dat ze had kunnen
uitspreken, in haar keel bleef hangen toen zij zijn hand over haar
blote billen voelde glijden, naar beneden, naar de plek tussen haar
benen.
Nooit eerder had een man haar op deze wijze aangeraakt. Maar Gus
opereerde stoutmoedig, zonder aarzeling. Terwijl hij met zijn
lippen haar schouders kuste streelde hij haar daar. Eerst langzaam
met één vinger, waardoor hij een warme golf in haar deed opwellen.
Ze kon niet voorkomen dat haar een zacht gilletje van genot
ontsnapte.
Ze gaf zichzelf opdracht om iets te zeggen, om hem te laten stoppen
waarmee hij bezig was omdat ze er veel te veel genot aan beleefde.
Meer dan passend was. Haar lichaam reageerde op een manier die haar
compleet vreemd was. En als ze hem niet liet stoppen, als ze hem
toestond om door te gaan dan zou ze zeker alle dingen doen die ze
zichzelf beloofd had niet te doen.
Maar in plaats van ferme taal uit te slaan, hoorde zichzelf
zachtjes mompelen: 'O, nu begrijp ik het. Nu begrijp ik dat het op
deze manier heel opwindend zou zijn.'
Het was haar bedoeling geweest dat hij nu zou stoppen en haar zou
loslaten, maar Gus zag dat anders. Hij wilde duidelijk meer - veel
meer dan hij al had gedaan - want hij begon haar alleen maar
heviger te strelen, alleen maar intiemer. En Arabella ontdekte tot
haar schrik dat ze hem veel, veel meer wilde geven. Ze wilde
zichzelf helemaal aan hem geven. Totaal. Maar een innerlijke stem
zei dat ze dat zij dat niet kon toelaten. Ze was met Reynaldo
verloofd. En hoewel die verloving leeg en niet juist was, moest ze
hem niettemin trouw blijven. Dat moest.
Ze stond op het punt om dit allemaal aan Gus uit te leggen toen hij
zijn vinger langzaam en diep bij haar naar binnen begon te bewegen.
Arabella hapte naar adem en was geschokt over de wijze waarop haar
lichaam begon te smelten toen hij zijn vinger in en uit haar begon
te bewegen. Daarop vergat ze elk woord dat ze had willen
uitspreken. In plaats daarvan werd haar mond droog, begon het haar
te duizelen en gloeide er een hitte in haar op zoals ze die nog
nooit eerder had gevoeld. Ze kon zich nauwelijks haar naam nog
herinneren, laat staan een gepassioneerde preek afsteken over het
behoud van haar eer. In plaats daarvan realiseerde ze zich dat ze
haar eer helemaal overboord wilde gooien.
Gus drukte zijn mond op de achterkant van haar hals en begon
zachtjes te zuigen. Arabella voelde een vreemde sensatie toen zij
op twee plekken van haar lichaam tegelijk werd gestimuleerd. Ze
wist dat wat zij deden verboden was, maar toch kon ze niet de
woorden vinden om hem te zeggen dat hij moest stoppen.
'O, god, je bent zo mooi.' mompelde hij in haar nek. 'Zo zacht, zo
zoet, zo volmaakt.'
'Nee, ik ben niet volmaakt,' zei ze zachtjes.
'Dat ben je wel,' zei hij terwijl haar met zijn vingers nog wat
steviger vast pakte.' |e bent alles, Arabella. Alles wat een man
zich maar kan wensen. Alles wat ik ooit zou kunnen verlangen. En
god, geloof me. ik verlang heel erg naar jou. Meer dan ik ooit naar
iemand heb verlangd.'
'Maar ik ben niet van jou,' zei ze zachtjes, wetend dat ze hem en
zichzelf daaraan moest herinneren. Ze probeerde geen aandacht te
schenken aan de wijze waarop hij haar naam voor de eerste keer had
uitgesproken, alsof het een soort toverwoord was. 'Ik behoor iemand
anders toe.' zei omdat ze wist dat zij hier allebei aan herinnerd
moesten worden. 'Ik behoor toe aan Reynaldo, Gus. Ik ben niet van
jou.'
Ze voelde Gus achter zich verstijven. Hij trok zijn handen van haar
af, en nadat hij dat gedaan, viel haar nachtpon weer over lichaam,
waardoor alle vochtige, warme plekken weer aan het oog werden
onttrokken.
'Reynaldo bezit jou niet, prinses,' zei hij. 'Niemand bezit jouw.
Je bent van jezelf. Dat zou je in ieder geval zijn wanneer je
eindelijk eens besefte dat dit de eenentwintigste eeuw is, en
mensen tegenwoordig niet meer door hun ouders worden
uitgehuwelijkt.'
'Waar ik vandaan kom gebeurt dat wel,' zei ze.
'Waar jij vandaan komt', zei Gus giftig, 'heeft niets te maken met
waar je nu bent. Of waar je over een jaar kan zijn. Of over een
week. Als je nu eens gewoon het heft in eigen handen nam...'
Maar toen hield hij plotseling op met praten en hield zijn kaken
stijf op elkaar. Zijn wangen waren rood, maar Arabella wist niet of
dat kwam door de woede of door wat er nog van de passie over
was.
'Je begrijpt het niet Gus,' zei ze tegen hem. 'Je weet niet wat het
is om uit een bevoorrechte familie te komen. Bij voorrechten horen
nu eenmaal ook verplichtingen. |e weet niet wat het is om met zulke
verplichtingen te leven. Voor mij is het anders. Ik bezit niet de
vrijheid die jij hebt'
Hij gromde boos. 'Vrijheid.' zei hij. 'Denk je dat ik vrij ben?
Denk je dat ik de betekenis van het woord plicht niet ken? Ik heb
de afgelopen vijf jaar van mijn leven doorgebracht met het
ontvluchten van verplichtingen in een poging om vrijheid te
vinden.'
'En heb je je vrijheid gevonden?' vroeg ze.
Hij zweeg even en schudde vervolgens langzaam zijn hoofd. 'Nee
zelfs niet nadat ik vele duizenden kilometers had gereisd. Al zat
ik er heel eventjes heel dicht bij. En dat gold ook voor jou,
prinses. Of je het nu toegeeft of niet.'
Ze dacht even na en besloot toen dat hij het mis had en dat ze niet
naar hem moest luisteren. Hij begreep het niet. Hij kon het niet
begrijpen. Ze verschilden te veel van elkaar. 'Misschien bestaat
vrijheid wel niet,' zei ze. 'Misschien is niemand werkelijk
vrij.'
Hij gaf hier geen antwoord op en ze vermoedde dat het kwam omdat
hij niet wist wat hij moest zeggen. Misschien was hij het met haar
eens. Misschien geloofde hij ook niet in het bestaan van echte
vrijheid.
'Het spijt me," zei ze. 'Maar er is voor ons samen geen toekomst,
Gus. Zelfs wanneer Reynaldo om de een of andere reden de verloving
zou verbreken, zie ik geen mogelijkheden.'
Gus keek haar lange tijd roerloos en zwijgend aan. Daarna knikte
hij. 'Ik begrijp het, prinses.'
'Jij denkt dat ik nooit zou kunnen begrijpen hoe het is om in jouw
wereld te leven, met al die voorrechten en verplichtingen. lij
denkt dat ik gemakkelijk praten heb, omdat ik mij geen voorstelling
kan maken van de opofferingen die je je moet getroosten als je met
mij wegvlucht.'
Arabella zweeg, hoewel ze heel graag wilde weten of hij inderdaad
wilde dat zij met hem wegvluchtte.'
ik zal je dit vertellen, prinses,' zei hij. ik weet meer dan jij
denkt en begrijp meer dan je beseft Geloof me. als je het werkelijk
wilt, kun je het allemaal ontvluchten.'
Arabella bleef zwijgen. Vooral omdat ze niet wist wat ze moest
zeggen. Ze wist dat ze nooit gelukkig kon zijn met Reynaldo. Maar
ze zou tenminste daar zijn waar ze thuis hoorde. Ze wist in ieder
geval wat ervan haar werd verwacht en wat zij kon verwachten. Met
Gus... Met Gus was ze ook niet zeker van geluk. Omdat ze met Gus
helemaal nergens zeker van was. Ze zou nooit weten wat de volgende
dag zou brengen. Ze zou nog weieens helemaal alleen kunnen
achterblijven. Helemaal eenzaam en reddeloos verloren.
Ze keek zwijgend hoe hij zich omdraaide en naar de deur liep.
Zonder iets te zeggen verliet hij de ruimte. En ze wenste - met
heel haar hart - dat ze hem kon volgen. Maar ze bleef staan in haar
hut aan boord van de Mad Tryst.
Waar ze tot haar spijt thuishoorde.