1 Mariawonderen in Volendam

In Volendam is eind 1993 aan de vaart langs de Tulpenstraat en tegenover het begin van de Asterstraat, een Mariakapel gebouwd. Dit naar aanleiding van de wonderen die hier in de stad, en ook elders plaatsvinden rond Hille Kok, een soort Volendamse Jomanda.

Volendam, 1985, door een van onze correspondenten – ‘Ben je helemaal mal, ze zien me al aankomen. Wat denk je dat mijn man zal zeggen? Mijn gezin, de familie...?’ De Volendammer huisvrouw Hille Kok-Kraakman (1943; vier kinderen) wist aanvankelijk niet wat ze met haar bijzondere ervaringen aan moest.

In 1985 werd ze plotseling ‘aangeraakt’ door Christus tijdens een kruisweg die ze in Lourdes aflegde. Het is bloedheet als ze met haar buurvrouw meer vrolijk dan ingetogen in Lourdes de kruisweg lopen. Dan begint Hille ineens te rillen en te beven van de kou. Ze voelt zich beroerd worden en ziet wit als een laken. Een snijdende pijn schiet door haar linkerarm. Ze voelt zich zo moe, uitgeput van pijn en verdrietig worden.

‘Ziezo, nou zal ik zomaar ’rs even helemaal niet goed worden,’ zou ze gezegd hebben. ‘Zo raar. Zie je wat aan me?’

Haar buurvrouw reageert bezorgd.

Beide vrouwen gaan weer terug naar dezelfde plek en daar overkomt Hille weer hetzelfde. Wéér die kou, het bibberen en weer het verschrikkelijke gevoel van verdriet en pijn door heel haar lijf. Alles begint wazig te worden en ze zakt weg. Ze heeft ook het gevoel dat ze aan haar linkerarm, die zoveel stekende pijn doet, wordt meegetrokken en alles om haar heen in een onwezenlijk licht wordt gezet. Vanaf dat moment ziet ze aura’s. ‘De één helderder dan de ander. IJle lichte zuivere kleuren, sommigen zuiver wit, anderen weer donkerder van kleur.’

Terug in Nederland ontving ze nog regelmatig verschijningen, visioenen en boodschappen van Maria en Jezus. Toen ze naderhand de rooms-katholieke kerk te Purmerend binnenging om even te bidden bij de beeltenis van Maria, overkwam haar precies hetzelfde als in Lourdes. Weer koud worden, bibberen, wéér dat geweldige licht en die ‘warme gloed van liefde’.

Ze is toen naar haar biechtvader gegaan om te vragen wat ze hiermee aan moest. ‘Dit is toch niet mijn pakkie-an. Dit is toch het werk van priesters, waar ik me niet mee heb te bemoeien en niet voor gestudeerd heb?’

‘Kind het is een grote zegen, een uitverkiezing van God, wat je overkomt,’ zei de biechtvader.

Ze besloot zich erin te berusten en zich in te zetten voor het geloof en voor haar medemens. Ze plaatste in maart 1988 een Mariabeeld op een betonnen fundament in het park. Vanaf dat moment raakten meer mensen geïnteresseerd en begonnen het beeld te bezoeken.

Zelf had ze er wellicht vrede mee, maar haar naaste omgeving en haar stadgenoten vonden het moeilijker te accepteren.

De kapel werd gebouwd, ondanks tegenstand vanuit de Volendamse gemeenschap. Een van de tegenstanders van de verschijningen, door Hille ‘de Vijand’ genoemd, stak zijn bezwaren niet onder stoelen of banken. Het kwam tot een confrontatie waarbij Hille op een gegeven moment tegen hem zei: ‘Jij wordt later de tuinman van Jezus.’

Het beeld werd ook door vandalisme beschadigd, en daarom vroeg Maria om een beschermend gebouwtje, een kapel. Vandalisme vond daarna niet meer plaats.

De man die de confrontatie met Hille zocht, werd plotseling ziek. Hij liep doodziek naar het Boelenspark en kon daarbij nauwelijks op zijn benen staan. In het park aangekomen werd hij zo beroerd dat het bloed uit zijn ogen, oren, neus en mond stroomde: voeding voor de planten… Toen hij daarna genezen was, kwam hij terug op zijn nare woorden en heeft hij zelfs enige tijd het perk bij de kapel bijgehouden. Hilles voorspelling was uitgekomen.

Maar die voorspellende gave was niet het enige talent dat Hille had. Ze krijgt ook ‘beelden door’ van mensen die hulp nodig hebben en waar ze thuis op bezoek gaat. Onder hen was ook een vrouw die slecht kon zien. Ze moest daarheen om doekjes op haar ogen te leggen die afkomstig waren van het Mariabeeld in Maasmechelen waar uit de ogen af en toe tranen vloeien. De vrouw kan nu weer behoorlijk goed zien. Via Hille zou ook een Volendammer met een tumor genezen zijn.

Landelijke bekendheid kreeg het Mariabeeld toen op 19 mei 1997 (tweede Pinksterdag) bloedtranen op het beeld werden aangetroffen en honderden mensen in de dagen daarna de kapel bezochten. Uit politieonderzoek kwam vast te staan dat het om menselijk bloed ging.

Verder worden er door haar mond woorden gesproken, die bij haar zelf nooit zouden zijn opgekomen: ‘Dat de heilige communie met meer eerbied moest worden uitgereikt. Dat het geen broodje was, maar werkelijk het Lichaam van Christus. Dat het boven in de hemel een ergernis is hoe sommigen er oneerbiedig mee omgaan en dat... de hostie niet in de hand maar rechtstreeks op de tong hoort te worden gegeven uit gewijde handen van de priester.’ Zo wees ze priesters, die ze hoorde prediken terecht.

‘Ik kan en mag me niet meer stil houden,’ zegt ze. ‘Iedereen zou je willen waarschuwen en wijzen op dit allerbelangrijkste, de reden van je hele bestaan. Het is meer dan de moeite waard, er elke dag voor te vechten en desnoods álles te verdragen. Steeds opnieuw krijg ik in me dat ik de mensen daarvan moet zien te overtuigen en dat ze zich niet moeten laten misleiden. Maar hoe dan toch? Ik ben maar gewoon Hilletje, een huismoeder. Een jonge moderne vrouw die van vrolijkheid en mooie kleren hield en me nooit met dat soort dingen heb beziggehouden.’

Mevrouw Kok, die in de buurt van de kapel woont, doet het onderhoud van de kapel. U kunt haar bezoeken op Asterstraat 43. In haar huis, vanuit een huiskamer met een groot aantal Mariabeelden en Christusafbeeldingen, zijn prentjes en boekjes verkrijgbaar.