Woord van dank

Het schrijven van dit boek is een opmerkelijke samenwerkingservaring geworden, waarin heel veel mensen een rol hebben gespeeld.

Om te beginnen wil ik mijn familie bedanken, speciaal mijn vader en moeder, voor hun vastberadenheid die me door de zwaarste periodes van mijn leven heeft geholpen. Ook dank aan mijn peetouders Terry en Merilyn Winters dat ze zulke geweldige vrienden voor me zijn.

In de straten van Londen zijn ontzettend veel mensen door de jaren heen vriendelijk tegen me geweest, toch wil ik graag met name Sam, Tom, Lee en Rita, de Big Issue-coördinatoren, noemen. Ook wil ik de straathoekwerkers Kevin en Chris bedanken voor hun begrip en medeleven. Ook dank aan het Blue Cross en de Dierenbescherming voor hun waardevolle adviezen en aan Davika, Leanne en de rest van de staf van het metrostation Angel, die Bob en mij gesteund hebben.

Verder wil ik Food For Thought en Pix in Neal Street bedanken, die Bob altijd een bakje melk en mij een kop warme thee aanboden, net als Daryl van Diamond Jacks in Soho en Paul en Den, schoenmakers en goede vrienden. Ook dank aan Pete Watkins van Corrupt Drive Records, dj Cavey Nik van Mosaic Homes en Ron Richardson.

Zonder mijn agent Mary Pachnos zou dit boek er nooit zijn gekomen. Zij had het idee voor dit boek. Destijds klonk het heel absurd en zonder haar hulp en die van schrijver Garry Jenkins had ik het nooit allemaal op kunnen schrijven en er een geheel van kunnen maken. Dus mijn diepgemeende dank aan Mary en Garry. Bij mijn uitgever, Hodder & Stoughton, wil ik graag Rowena Webb, Ciara Foley, Emma Knight en de rest van het geweldige team bedanken. Ook dank aan Alan en de staf van Waterstone’s in Islington, waar Garry en ik op de bovenste verdieping in alle rust aan dit boek mochten werken. En mijn grote dank aan jou, Kitty. Zonder jouw steun was het niet gelukt.

Ten slotte wil ik Scott Hartford-Davis en de dalai lama bedanken. Hun filosofieën zijn me de afgelopen jaren tot grote steun geweest. En dank aan Leigh Ann, die ik nooit zal vergeten.

En tot slot wil ik natuurlijk mijn maatje bedanken die in 2007 in mijn leven kwam en die – vanaf het moment dat we vrienden werden – zo’n positieve wending en kracht in mijn leven heeft gebracht. Iedereen verdient een vriend als Bob. Ik heb in ieder geval het geluk gehad een maatje te vinden…

James Bowen
Londen, januari 2012