ZIJN SCHUTTERMAJOOR STAK ER DE SCHUIFDEUR DOOR

Toen de man in de bemorste regenjas zeker een uur door de handel had staan bladeren zonder een keuze te maken, werd het Hammie te dol.

'Kunt u niet vinden wat u zoekt? Ik wil u graag helpen, hoor!' riep hij de man vanachter de toonbank toe. Samen met zijn veel oudere vriend Sjaak, runde Hammie acht jaar alweer sexshop Organo aan de Tugelaweg, en hij keek werkelijk nergens meer van op. Je kon geen smoes bedenken of hij had hem al eerder gehoord. Hem kon je heus niet wijsmaken dat je die vieze boekjes eigenlijk voor je blinde buurman kwam kopen. Dus had hij de man meteen door toen deze nadrukkelijk nonchalant naar de toonbank liep en met dramatische openhartigheid zei: 'Doe mij maar een pakje condooms.'

Weer zo'n drooggeiler die voor rasneuker wil doorgaan, wist Hammie. Wacht, hij zou die hypocriete hetero eens lekker stangen.

'Duo? vroeg hij op zijn temerigste nichtentoontje, de man een plastic doosje met het extra sterke homo-condoom voor de anale liefde voorhoudend. Mannen die zwijgend in de lectuur verdiept waren, draaiden nieuwsgierig hun hoofden naar hen om. Tegelijk, als een kudde ossen. Vooral uit het homohoekje kwam veel belangstelling. De man werd rood en Hammie zag hem denken: Is-ie nou helemaal van de pot gerukt! Denkt-ie soms dat ik ook een flikker ben?

Ik hou het liever bij de aloude liefde van man op vrouw,' antwoordde de man glad als glijzalf. 'Top-safe, alstublieft. De twaalf-plus-één-verpakking.'

Hammie lachte inwendig. Wat moest die schuiftrompetter nou met condooms? Hij zou wel willen vragen: 'Kunt u uw hand nog voelen door al dat rubber?' Of: 'Bent u soms bang uw hand te besmetten?' Maar hij zweeg. Hij wist dat de man condooms kocht omdat hij er niet voor durfde uit te komen een zelfbevlekker te zijn. En waarom zou hij deze klant voor het hoofd stoten? Zo verdiende hij toch ook aan hem?

'Dat is dan negentien vijfennegentig,' zei hij en legde het gevraagde pakje rubberen koksmutsen op de toonbank.

'Je kunt tegenwoordig niet voorzichtig genoeg zijn met al die aids en zo,' lachte de man terwijl hij zijn beurs pakte.

'Heel verstandig dat u de zaak in eigen hand houdt,' antwoordde Hammie minzaam. Zo, die woordspeling was de man niet ontgaan; hij kreeg plotseling haast en verliet de winkel zonder te groeten.

Glimlachend keek Hammie hem na. Zou de man geweten hebben dat hij hem doorhad? Vast wel. Hij kon heel scherp iets overbrengen zonder het met zoveel woorden te zeggen. Ja, hij was een echte relnicht. Kon geweldig stangen, zuigen en jennen. Hij kirde even. Het weke vlees van zijn moddervette lijf rilde ervan.

Was hij nou ook een verwijfd kreng? Ach kom, hij treiterde toch alleen om de verveling te verdrijven! Wat moest je anders met die dooien die hier over de vloer kwamen? Je kreeg zelden tot nooit contact met de klanten. Eindeloos lang konden ze plaatjes kijken. Ademloos. Nu en dan zuchtend. Maar ook met jagende adem, de bladzijden woest omslaand. En hoewel ze soms schouder aan schouder voor de planken met porno stonden, leken ze zich van eikaars aanwezigheid niet bewust, verdiept als ze waren in eigen geilheid. Hele jaargangen werkten ze af. De duurdere magazines op hoogglanspapier lagen er al gauw bevingerd bij en uiteindelijk gingen ze met lege handen heen. Vermoedelijk sloegen ze de plaatjes in hun geheugen op om ze thuis, snokkend aan hun hunkerpaal, als een film aan zich voorbij te laten trekken. Hammie kneep bij de gedachte verlekkerd in zijn bobbel.

Vroeger, toen ze pas begonnen waren, zeiden Hammie en Sjaak er nog wat van als binnenlopers alleen maar keken en niets kochten. Dat het hier geen openbare leeszaal was of zo. Maar dat viel vaak verkeerd. Dan zag je ze nooit meer terug. Ervaring leerde juist dat klanten een paar keer vrijblijvend wilden rondkijken alvorens tot een aankoop over te gaan. Dus moesten de kerels die zich voor nop kwamen verlustigen op de koop toe worden genomen. Niets aan te doen. Er diende tenslotte omzet gemaakt, ook al stond dat niet voorop. In de perste plaats ging het Hammie en Sjaak om contact met de klanten. Helaas moesten dezen daar niets van hebben. Klanten aanspreken of ook maar aankijken was uit den boze. Daar schrokken ze van. Het was alsof ze het liefst onzichtbaar zouden zijn. Ze gooiden hun aanschaf op de toonbank, rekenden zwijgend af en waren vertrokken. Nergens, behalve misschien in een uitvaartcentrum, werd zo eerbiedig gezwegen als in een sexshop. En dachten Hammie en Sjaak eens beet te hebben, zoals laatst met die jonge knaap, dan liep het bijna verkeerd af... Nee, het vriendenpaar had zich lelijk verkeken op de vermeende sexuele vrijheid onder de mensen. De meeste klanten schaamden zich nog voor hun bezoek aan de sexshop, of het nou mannen waren of homo's.

Waarschijnlijk heeft het begin van hun relatie Hammie en Sjaak op het idee gebracht om in sex te gaan. Hadden ze elkaar immers niet in een sexshop ontmoet? Ja, dat hadden ze!

Het was op een zondag in de zomer. Er was net een fijne motregen gevallen, het water verdampte op het warme asfalt en maakte de binnenstad klam en broeierig. Zoals iedere dag spoedde de werkloze schoolverlater Hammie zich naar een pornotheek, één die ook op de gewijde rustdag in zijn behoefte kon voorzien. Hij dankte deze bewegingsvrijheid aan de riante bijstandsuitkering waarmee de samenleving hem overeind hield.

De zondag was hem een gruwel. Dan werd het met bekladderde rolluiken dichtgetimmerde winkelhart van de stad bevolkt door doelloos dolende drommen die, als gevolg van de toenemende ontkerkelijking, van verveling niet wisten waar ze het zoeken moesten. Door de openingen in de rolluiken wierpen ze een afgunstige blik op de geëtaleerde luxe-artikelen die niet voor hen weggelegd waren, en lieten een spoor van halflege milkshake-emmers en friettoeters achter. Was dit een christelijke manier om de zondag door te brengen? Kijk, voor hem, als uitkeringsgerechtigde, maakte het niets uit; voor hem was het toch elke dag zondag. Maar waarom mocht de atheïstische beroepsbevolking profiteren van de christelijke rustdag? Ze hielden toch ook niet de Ramadan? Nou dan! Het werd hoog tijd dat bij wet geregeld werd dat alleen echte christenen op zondag vrij kregen. Moest je eens zien hoeveel mensen opeens gelovig bleken! Dat riep dus om strenge regelgeving en controle. Door de Economische Controledienst, de Algemene Inspectiedienst en de Sociale Recherche. Dus niet alleen in naam gelovig zijn, maar elke dag naar die kerk, verdorie! Drie maal daags en met water in te nemen! Wat zullen we nou hebben...

Nog navloekend stootte hij de deur van de sex-shop open. Met welbehagen snoof hij de lucht van latex op die werd uitgeademd door de gulzig gapende kunstvagina's, al had hij persoonlijk meer oog voor de hemelstrevende noodpenissen die hier in bijna alle formaten verkrijgbaar waren. Hier was zijn thuis. Elke dag ontvluchtte hij de benauwde ouderlijke woning-annex-sigarenwinkel en liet zich meezuigen door de onweerstaanbare aantrekkingskracht van de pornografie. Handenvol geld kostte het en onder zijn bed lag al een hele collectie. Niet dat hij er niet tegen vocht. En steeds wanneer hij zich bevlekt had schaamde hij zich diep. Maar als hij eenmaal zijn kamertje op slot had gedaan en zich voor de commodespiegel had ontbloot, was er geen houden meer aan. Eerst liet hij hem heen en weer zwiepen tot hij goed stijf was. En dan begon hij te trekken; steeds sneller, steeds feller. De kop van zijn gezwollen zwans kleurde zich dieppaars en als hij het voelde komen, drukte hij hem hard tegen de spiegel. De schoonmaakwerkzaamheden achteraf waren aanzienlijk.Toch was het gek. De laatste tijd had hij er nog maar zelden een foto bij nodig. Vaak was de aanblik van zijn eigen hunkerende pik hem al voldoende. Op de foto's was zijn aandacht al van de vrouwen naar de mannen verschoven. Niet uit perversiteit, maar gewoon, omdat het vertrouwd was. Bekend en eigen. Met meisjes had hij immers geen ervaring. Die keken eenvoudig over hem heen. Mogelijk omdat hij sinds zijn twaalfde alleen nog maar in breedte toenam. Hij was onaantrekkelijk dus eenzaam, en het eigen lid was het enige houvast in zijn leven; de laatste strohalm waaraan hij zich wanhopig vastklampte. Alsof loslaten achterover storten zou betekenen in een peilloos diep ravijn. Aaaaaahhhü! Zijn jongeheer was inmiddels geheel naar manuele therapie gaan staan en leek wel een anatomisch gevormde handgreep; zijn vingers hadden in de loop der puberteitsjaren kleine heuvels en dalen ingesleten in de stam van zijn vleesboom. Als had hij in een staaf zachte klei geknepen. Zijn rechterhand (hij was uitgesproken conservatief) had ook geleden. Helemaal verkrampt was deze, in een permanent pico bello-gebaar. Nee, dit kon Bruin niet langer trekken. Wou iemand hem maar eens te hulp komen! Kwam er maar een sterke mannenhand die hem daarbeneden vatte en veilig door dit leven leidde! Ach, hij had de hoop daarop al opgegeven...

Maar wat was dat? Bladerend in de hoek met homo-porno, ontdekte hij een nieuwe wereld. Er was dus toch nog hoop voor hem! Blijkbaar waren er meer mannen die van de vrouw verstoken bleven, doch daarin niet berustten, maar elkaar een helpende hand toestaken, zoals de lamme ooit de blinde, onder het motto: Maakt elkander klaar, zo helpen wij elkaar! Wat een prachtig initiatief, die homosexualiteit! Kon hij daar lid van worden? Hoe hoog was de contributie? Snel doorbladerend zocht hij naar het adres van deze vereniging, maar...

De man was dichterbij gekomen! Het was een al oudere man van gering postuur die met een overdaad aan mannelijke attributen een jeugdige en stoere indruk trachtte te maken. Het begon met een knalgele mijnwerkershelm waarvan de lamp brandende was. Dan was er de zorgvuldig op maat gehouden stoppelbaard die kennelijk een vrije en onaangepaste levensstijl moest suggereren. Verder droeg hij een zwartlederen motorjack met vele, zinledige ritsen en hoge, glimmende rijlaarzen met rinkelende sporen. Het kruis van zijn blauwe werkmansbroek was vervangen door een met zilveren drukknopen bevestigde driehoek van zwart leer die desnoods in één ruk kon worden weggetrokken en achteloos over de schouder geworpen. De man was onopgemerkt langs de planken met homolaria opgeschoven en nu zeer dicht genaderd. En al scheen hij in een Scandinavisch blad met breipatronen verdiept, hij hield minstens een schuin oog schaamteloos op Hammie's kruis gericht. Onwillekeurig keek deze omlaag en schrok hevig. Daar had hij me toch, voor iedereen zichtbaar, een enorme tent in zijn broek! De foto's van eikaars nood lenigende mannen hadden hem opgewonden! Met uiterste inspanning probeerde hij aan iets anders te denken; gletsjers, koude stortbaden en Annemarie' Grewel, verkleed als vrouw, maar niets hielp; zijn opstandige lidmaat liet zich niet klein krijgen. De man lachte hem toe. Begripvol, leek het wel. En ineens drong het tot hem door dat dit de man kon zijn die hem zou kunnen helpen.

Met een korte ruk van zijn hoofd gebaarde de man hem te volgen en liep de winkel uit. Als Hammie geweten had dat de man zijn levensgezel zou worden onder wiens invloed hij van een verlegen maar onbedorven jongeling zou verworden tot een verbitterde nicht met een dubieuze serostatus, dan was hij nooit als een hond achter hem aangelopen. Maar nu moest hij wel gehoorzamen aan het bevel dat de richtingaanwijzer in zijn broek hem gaf. Deze wees recht vooruit. Die stretchpantalon verried ook de kleinste emotie! Op straat begonnen kinderen al naar hem te wijzen en vragen te stellen aan hun ouders. Haastig wrong hij een hand achter zijn broeksband en leidde zijn kloppende vlees in een pijp van zijn pantalon. Nu was zijn erektie tenminste niet meer te zien. Wel moest hij onder het lopen een been gestrekt houden alsof het van hout was. Daarbij kwam nog dat de beschermende voorhuid was teruggeschoven, zodat zijn onbedekte eikel langs de stof van zijn broek schuurde, wat hem bij elke stap deed huiveren van pijn en genot. Hij was haast niet vooruit te branden. De man verdomde het echter de pas in te houden, integendeel; ongeduldig wenkte hij Hammie op te schieten. Nou, waar de reis ook heenging, hij leerde de stad wel kennen! Daar was de Stopera al, dat miljoenenkostend prestigeproject van het linkse programcollege, en een heel eind verderop, in een beduidend mindere buurt, had je Herhuisvesting, voor de arme burger. Wat kon die man lopen! En viel er weer een zomerbuitje, dan school meneer in een café; Hammie wachtte buiten tot het droog werd, waarna de tocht werd voortgezet. Uiteindelijk kwamen ze bij het later tot Homomonument uitgeroepen tweemansurinoir aan de voet van d'Oude Wester. Het was zo'n smeedijzeren krul waar je met de rug naar elkaar tegen een soort zerk waterde. Je stond er goed beschut en had geen last van pottekijkers. Echt een keurige gelegenheid waar je met het hele gezin naartoe kon. De man ging er binnen en Hammie bleef op een discrete afstand wachten, tot hij uit 's mans driftig wenken begreep dat hij moest komen. Voorzichtig kwam hij naderbij. Binnenkomen?' vroeg hij. 'Moet ik binnenkomen?'

'Plaats genoeg, boy,' zei de man monter. 'Kom, geef me een hand!'

Aarzelend betrad Hammie de schemerige, stinkende ruimte. Vliegen stoven woedend op en streken meteen weer neer op de geel uitgeslagen zerken. Hij stak zijn hand uit. 'Goedemiddag, meneer.'

Een lach schamperde. 'Niet zo, boy, maar zo!' De man rukte de lederen schaamlap weg en een knotsharde erektie sprong tevoorschijn. Bliksemsnel greep hij Hammie's uitgestoken hand en leidde hem naar zijn verstijving. Pak 'm beet, boy!' Geschokt trok Hammie zijn hand terug.

'Kom kom, boy! Ben je me daarvoor nou de halve stad door gevolgd? Of dacht je soms dat ik je niet in de gaten had?' De man keek streng op hem neer; de mijnwerkerslamp brandde in zijn ogen.

'Ik... ik dacht juist dat u gewenkt had,' hakkelde Hammie beangst. Zijn eigen erektie schromp ineen.

'Zeg, wat verbeeld jij je wel?' De man werd boos. 'Wat moet ik met mietjes als jij?' Hammie deinsde achteruit voor de geweldige roede die als een dreigend wapen, een beschuldigende vinger naar hem wees, maar de man hield hem vast. 'Mij eerst opgeilen en dan weglopen, hè, kleine hoer? Nou mag je het karwei afmaken ook!'

Dan moet het maar, dacht Hammie. Anders werd de man misschien gewelddadig. Hij vatte het vreemde orgaan, dat dood als een worst aanvoelde, en gaf er lusteloze rukjes aan. Het ding werd snel kleiner en de man snel bozer.

'Waardeloos, boy. Je lijkt wel een meid. Kom maar eens hier, dan kun je wat leren.' En voor Hammie het wist, had de man een greep in zijn broek gedaan en zijn lulletje gepakt. Ten prooi aan blinde paniek wou Hammie wegrennen, zich losscheuren desnoods, met achterlating van zijn mannelijkheid. Maar toen de man een eeltige duim over zijn tere eikel liet raspen, moest Hammie toegeven dat dit toch wel bijzonder prettig was. En kijk nou eens, de man rekte zijn geslacht uit tot zeker driemaal de normale lengte, waarna hij het als een elastiek liet terugspringen. Hammie's verbijstering overstemde de pijn totaal.

'Nog een keer, boy?'

Hammie kon slechts sprakeloos knikken. Opnieuw rekte de man zijn lid uit en wond hem nu zelfs een paar keer rond zijn hand. De terugslag nadat de man hem losliet, deed Hammie even ineen-stuiken. Zijn pik zoog zich vol bloed en werd groter dan ooit. Heerlijk! Dit was iets waaraan het Arbeidsbureau hem nooit zou kunnen helpen. Hij gaf zich helemaal over aan die onvoorspelbaar trekkende hand.

'Lekker, boy?'

'Jah...' Hij begon wild te stoten in die pompende vuist. Zijn zware ballen beierden onder hem mee. Nog een paar flinke halen en dan... 'Zal ik 'm maar 'ns uitwringen?' vroeg de man. Voordat Hammie kon antwoorden, had de man hem al met beide handen beet en begon te draaien. En te draaien. Steeds strakker werd zijn lustveer aangeschroefd. Hammie stond te trillen op zijn benen van genot. Zijn zak trok zich samen en hij voelde hoe zich een onhoudbare druk onderaan zijn fallus opbouwde. 'O! Ik ga... ik moet...'

'Spuiten?' vroeg de man vriendelijk.

'Inderdaad!' En toen ontspoot zijn zaad hem en klatste tegen een door urine uitgebeten zerk. Langzaam maar zeker kwam hij bij zijn positieven en zag beschaamd hoe zijn levenssap in dikke biggels omlaag droop; nageslacht dat nooit geboren zou worden en met de plas van de volgende bezoeker in het riool zou verdwijnen...

Na dit treffen waren Hammie en de man die zich als 'Sjaak' bekendmaakte, onafscheidelijk. Hammie omdat hij eindelijk de meesterhand gevonden had, en Sjaak omdat hij van volgzame bumperstickers hield. Sjaak nam zijn leerling-gezel mee naar de darkrooms der nichtenkitten en onderwees hem in de Griekse beginselen van de bewust homosexuele levensstijl. Dit hield in dat geen bips onbesnuffeld bleef. Het was een zorgeloze tijd; aids was nog latent en aambeien dus het ergste wat je als homo kon overkomen.

Waarom,' vroeg Hammie ineens, 'hebben homo's gemiddeld meer sexcontacten dan mannen?'

Omdat alleen vrouwen een kut hebben' legde Sjaak uit, 'maar billen hebben we allemaal.' Hammie moest hier lang over nadenken en was er nooit helemaal uitgekomen.

Het was Sjaak die voorstelde om in de sigaren-winkel-annex-woning van Hammie's ouders een sexshop te beginnen. Hammie was meteen enthousiast. Hij woonde als laatgekomen enig kind op zijn achtentwintigste nog bij zijn al bejaarde ouders achter de rammelende schuifdeuren met glas-in-lood die de bedompte middenstandswoning van de winkelruimte scheidden. Hoe vaak hadden zijn ouders er niet op aangedrongen dat hij het huis uitging. Op eigen benen ging staan. De gedachte alleen al vervulde hem met diepe angst.

Beide billenmaten dachten lang na over een manier om de ouwelui uit hun woninkje te zetten. 'Oude mensen hebben het vaak aan hun hart,' wist Sjaak. 'Even laten schrikken en ze zijn voorgoed van de leg.' Zo gezegd, zo gedaan. De volgende dag trokken Hammie en Sjaak angstaanjagende bivakmutsen over hun hoofd, stormden vlak voor sluitingstijd de winkel binnen en eisten onder het uiten van vreselijke dreigementen de dagopbrengst. Na dit schokkende bezoek waren de broze oudjes rijp voor het verpleegtehuis en was de winkel hun.

Meteen begonnen ze met de verbouwing. De museumachtige toonbank met de glazen dekplaat mocht blijven. Vroeger lag er de kostbare collectie pijpen en aanstekers in tentoongesteld, nu werden er trilstaven en hulplullen in uitgestald. Vanaf de schappen waarop de rookartikelen stonden opgetast, wierpen voortaan rubberen fopkutten de klant kusmondjes toe. In de kleine voorraadkast, waar altijd een pittige tabakslucht zou blijven hangen, werd een videocabine ingericht. Er werd voorzien in een rol closetpapier en een prullenbak, voor het geval de emoties de kijker teveel mochten worden. Anders bleef je dweilen.

Op de dag van de opening nodigden ze Hammie's ouders uit om de veranderingen in het huis waar ze meer dan dertig jaar geleefd hadden, in ogenschouw te nemen. Het keurige echtpaar luisterde aandachtig naar de verklaring die hun zoon en zijn vriend voor de rol closetpapier in de voorraadkast gaven. Van enige afkeuring lieten ze niets blijken, maar het feit dat ze na dit bezoek nooit meer langsgeweest waren, zei genoeg.

Toen ging Organo open en kon de orgie beginnen. Maar dat viel dus bitter tegen. De klanten die hun fantasieën op de plaatjes kwamen uitleven, wensten zelf absoluut niet als lustobject bekeken te worden. Ze vonden die flikkers die achter de toonbank wellustig over hun gulp stonden te wrijven maar eng. De hetero's reageerden vaak agressief op hun lonkende blikken en de homois waren doorgaans van het niet-praktizerende type. Hammie's van knipoogjes en schuddekontjes vergezeld gaande invitaties om 'gezellig even mee naar achteren' te gaan, bleven onbeantwoord, en Sjaaks uitnodigend tussen de op een kier staande schuifdeuren de winkel ingestoken erekte schuttermajoor lokte slechts geamuseerde verbazing uit. Misschien kwam het doordat nogal wat klanten buurtbewoners van allochtone afkomst waren. Die hadden weinig op met homo's. In hun thuislanden werden bipsboppers zelfs publiekelijk gestenigd. Nou ja, zeg, dat was toch niet normaal meer! Met zulk volk wou je als gezonde, Hollandse homo niets te maken hebben!

Het was een klerebuurt, dat moest maar eens gezegd, en het ergst was nog wel die mevr. A. Wildekamp - Van het Onderwijs. Toen Organo openging, ging ze toch tekeer in de wijkraad... Dat het seksisties was en vrouwbevestigend. Viel ze binnen met een stel lekkende lesbische dijklichamen en vroeg aan argeloos bladerende mannen of ze al een 'stijf-je' kregen en of ze zich niet schaamden. Maar toen ze er eindelijk achterkwam dat de eigenaars van die vermaledijde sexshop van de klets-klets waren, ging ze 180 graden om en werden Hammie en Sjaak plotseling haar kampioenen van de taboedoorbreking en de rolverdeling. Typisch linkse hypocrisie.

Nee, de buurt had weinig meer te bieden dan verveling. En zelfs dat ging op den duur vervelen. Slechts eenmaal leek het geluk nabij. Het was op een stille middag, er was weer eens geen hond, zelfs geen hondenbezitter, toen de deur langzaam openging. Een knaap van een jaar of veertien, vijftien trad aarzelend binnen. Hij knikte naar Hammie en Sjaak achter de toonbank en vroeg beleefd of hij de blaadjes mocht inkijken. Nu, dat mocht. En toen gebeurde er iets dat het vriendenpaar diep raakte. Voorzichtig, als betrof het een delicatesse, nam de jongen een publicatie ter hand en deed iets wat onder jongeren steeds zeldzamer werd; hij begon te lezen. Daar konden zijn leeftijdsgenootjes een voorbeeld aan nemen! Terwijl zij onderuitgezakt voor de televisie zaten, de zak chips en de krat pils onder handbereik, en gemakzuchtig de onafgebroken beeldenstroom op zich af lieten komen, stelde deze jongen een daad door dode letters in zijn eigen fantasie in levend spektakel om te zetten. Anders dan de meeste klanten, bladerde hij niet snel door. Ook de foto's bestudeerde hij en detail. Hij maakte een serieuze en eenzame indruk met zijn puistjes en zijn vlassnorretje. De vrienden keken elkaar aan. Zou het hen vergund zijn deze sexueel nog stuurloze knaap in te wijden in de Griekse beginselen?

'Ga jij gauw thee zetten,' fluisterde Sjaak tegen Hammie. 'Dan hou ik hem zolang bezig.'

Zingend van blijdschap ging Hammie af naar de keuken. Hij zette water op het gas, deed builtjes in de pot, trok zijn gulp open en woog zijn scrotum op de hand. Lekker zwaar en vol was-ie. Hij zag hoe zijn ballen traag langs elkaar schoven wat met een fijne kieteling gepaard ging. Nou, dat joch kreeg straks een flinke scheut melk in de thee!

Vanachter de toonbank keek Sjaak vertederd naar het gebogen, donzige nekje van de geconcentreerd lezende jongen. Hij zag zijn laars er al in rusten! 'Mooie boekjes, hè?' Hij trachtte zijn stem spontaan en tegelijk vertrouwenwekkend te laten klinken. De jongen keek hem onbevangen aan en knikte.

'Waar hou je nou meer van,' vroeg Sjaak, 'van foto's met alleen maar vrouwen, of mag er ook een man op staan?'

'Van foto's met mannen en vrouwen. Daar leer je het meest van.'

'Heel verstandig.' Dat gaat goed, dacht Sjaak. 'Je bent zeker heel leergierig, hè?'

'Hoe bedoelt u?'

'Nou, dat je van leren houdt.'

'Ja hoor,' zei de jongen schouderophalend. En na een lange stilte waarbij ze elkaar maar een beetje glimlachend aankeken: 'Maar ik blijf ook weieens weg van school.'

'O ja? Interessant...' Koortsachtig zocht Sjaak naar woorden die het gesprek de gewenste kant konden opsturen. 'Weet je wat,' zei hij tenslotte, 'je mag gratis een blaadje uitzoeken!'

'Echt?' vroeg de jongen enthousiast, maar zonder de hebzucht die Sjaak maar al te goed van schandknapen kende. 'Kan ik dan deze krijgen?' Wel verdomme, de rekel koos wel meteen het duurste van het duurste!

Tuurlijk!' verbeet Sjaak zich. 'Op één voorwaarde. Dat je met ons een lekker kopje thee drinkt.'

'Nou, graag! Dank u wel.'

Echt een argeloze boy nog, dacht Sjaak. Snel schoof hij de schuifdeuren naar het woonvertrek open; een kille kamerlucht rolde de winkel binnen. De zonloze achterkamer bevond zich nog in dezelfde staat als waarin Hammie's ouders hem hadden achtergelaten. De vrienden maakten er nauwelijks gebruik van, want Hammie geloofde dat het er spookte. Des nachts, als beide billenvorsers knus bij elkaar in bed lagen, meende Hammie er het knarsen van moeders rolstoel en het stommelen van vaders looprek te horen. Die arme mensen in Huize Elim moesten eens weten!

Terwijl hij de jongen voorging, vroeg Sjaak zich af wat volksmensen toch bezielde om hun krappe woningen vol te stouwen met allerhande overbodig meubilair. Je brak bijna je nek over de talloze bijzettafeltjes, voetenbankjes en staande asbakken. En overal kleedjes. Op de eettafel alleen al minstens drie lagen, vastgenageld met spijkers tegen het wegschuiven. Sjaak liet de jongen op de smalle tweezitsbank plaatsnemen en ontstak 'voor de gezelligheid' het elektrisch haardvuur. Voordat hij naast hem schoof, vergrendelde Sjaak de winkeldeur.

'En als er nou klanten komen?' vroeg de jongen, niet in het minst gealarmeerd.

'Die komen niet. Het is de hele dag al stil.! Er viel weer een zwijgen dat even diep als lang was en zeker tweemaal zo hoog als breed. De jongen verdiepte zich in zijn pas verworven sexblad, wat Sjaak de gelegenheid gaf diens edele knapenprofiel in alle rust te bewonderen. Het sluike, kleurloze haar dat over het lage voorhoofd luifelde, het spitse knaagdierneusje, de wijkende kin en de strakke, liploze mond. Straks kregen ze hem wel, die belhamel! Dan drukten ze hem voorover op de eettafel en scheurden zijn jongenspantalon bij de naad middendoor! Sjaak voelde zijn penis zwellen en ging wat onderuit zitten om de bolling in zijn broek beter te laten uitkomen. Het joch had echter alleen oog voor zijn blad. Intussen kon zijn groeiende geslacht geen kant meer op. Zijn arme pieneut zat pijnlijk bekneld onder de lederen schaamlap. Hoe moest dit verder nu? Kwam verdomme de thee maar eens!

Nou nou, die Sjaak had al een behoorlijke bobbel in zijn broek, zag Hammie door de kier van de keukendeur. Zelf had hij reeds zijn bengel beet en liet hem bim bam beieren. Hij was al goed doorbloed, maar nog niet echt stijf. Hij hield zijn bungel bij de wortel vast en liet hem krachtig heen en weer zwiepen, zodat de loom neerhangende kop met kletsende geluidjes tegen zijn vlezige dijen sloeg. Gek. Het was net of hij zichzelf op de bank zag zitten, al was hij een stuk ouder dan de jongen toen hij zich door Sjaak liet schaken. Misschien konden ze die knul adopteren of...

De fluitketel floot hem terug naar de werkelijkheid. Bijna had hij zijn schot verschoten nog voor de strijd gestreden was. Hij rolde zijn tromp weer op en sloot zijn gulp.

'Waar blijft die trut nou met de thee?' mopperde Sjaak luidop. En tegen de jongen: 'Hij doet het huishouden. Vre-selijk traag. Soms word ik er echt tureluurs van.' Sjaak lachte en de jongen deed beleefd met hem mee.

'Bent u soms familie, dat u hier samenwoont?'

Meteen was Sjaak op zijn hoede. 'Nou eh... ja, dat kun je wel zeggen, ja. Wij zijn neven.'

Hammie kwam binnen met een dampende theepot en serveerde kopjes uit op het tafeltje voor de bank. Met een 'Schuif eens op met je kontje!' liet hij zich naast de jongen neer. Deze zat nu tussen beide mannen in. Sjaak voelde de warmte van een jongensbeen tegen het zijne. Zijn erectie kromde zich als een strakgespannen boog tegen de schaamlap. Nog even en de drukknopen sprongen los en de lap spatte tegen het plafond.

'Hoe heet je eigenlijk?' wou Sjaak weten. De jongen noemde een naam, maar daar nam Sjaak geen genoegen mee. 'Dat kan iedereen wel zeggen. Laat je euro-ausweis maar eens zien.' Gehoorzaam toonde de jongen zijn Europees Legitimatiebewijs en de naam bleek te kloppen.

'Heb je een meisje?' vroeg Hammie. En met een knipoog tegen Sjaak: 'Of speel je nog schuiftrompet?'

'Niks vasts,' zei de jongen met neergeslagen blik.

'Niks vasts, moet je hem horen, de schat,' smaalde Hammie. 'Volgens mij trekt-ie alleen met jongens op.' De gedachte deed Hammie's sluimerende lummel ontwaken en als een slang in een broekspijp kruipen.

'Weet je wat nog leuker is dan met jongens optrekken?' vroeg Sjaak schalks.

'Wat dan?' vroeg de jongen nu toch wat wantrouwig.

'Met jongens aftrekken!' En als bij onderlinge afspraak ritste Hammie zijn gulp open en trok Sjaak zijn schaamlap weg. Hun beide erektjes torenden als even zovele uitroeptekens uit hun broeken op. Ze begonnen op een strak ritme te masturberen, waarbij ze tappend de maat aangaven en de jongen aankeken alsof er niets aan de hand was. Deze kromp ineen en keek strak voor zich uit.

'Doe toch gezellig met ons mee!' nodigde Sjaak uit. Het was hem alsof zijn pik een boortoren bovenop een op spuiten staande oliebron was.

'Je mag hem wel even van me overnemen, hoor,' bood Hammie aan. 'Dan heb ik de handen vrij om de thee in te schenken.'

'Nee!' De jongen sprong op. 'Het is verkeerd. En ik hoef ook geen thee.' Met waardige tred schreed hij naar de winkeldeur, trok de grendels weg en stapte de Tugelaweg op. Zijn sexblad had hij op de tafel voor de bank achtergelaten...

...Een rukkerige wind streek over het spoortalud tegenover de huizenrij en deed de flarden plastic vuilniszak en krantepapier die in de kale, slagveldachtige beplanting waren blijven hangen, heftig wapperen. Passerende huisvrouwen met boodschappenkarren, gepensioneerden die de hond uitlieten, jeugd op brommers en wat er zoal verder langskwam, hield voor de openstaande deur van sex-shop Organo even pas èn adem in en wierp een blik naar binnen. In het schemerduister van de achterkamer leken twee mannen te zitten die verdoofd voor zich uit staarden en machteloos voortpomp-ten en -pompten.

Zoals vol vertrouwen de bakker en de slager, de groente- en melkboer, de drogist en, vooruit, de parfumerie zich tot u richt, zo heeft de schrijver nog de volgende opmerking in petto, voor we verder gaan:

Deze mooie schets geeft een goed inzicht in die merkwaardige, voor velen als èng ervaren speling in onze natuur en kuituur, de flikkeredatsch. Toch hebben de heterotjes, al was het maar omdat ze verre in de meerderheid zijn, tegenover mannen die op zoek zijn naar herenbibsen, steeds beleefd en voorkomend te wezen. Laten we toch niet vergeten dat de homophiel zich vaak heel nuttig weet te maken in de samenleving. En niet alleen in dienst-verenend verband (Bejaardenverzorging, brandweer, de horeca ook) maar tevens in leidinggevende funkties. Ze mogen, al was het maar omdat de democratie er niet tegen kan, niet geslagen worden. Althans, niet in het openbaar. In donkere parken en plantsoenen is het wat anders natuurlijk want wie niet horen wil die moet maar voelen van wie de hond uitlaat. Let op: Gebruik daarbij geen kwetsuren veroorzakende voorwerpen zoals bijlen en beitels maar een zand-zakje. Of een kussensloop met enige kilos niet aangemaakte cement. En de straffende hand steeds in zo'n dikke, rubbere Marigold huishoudhandschoen!

En dan nu als de donder terug naar die charmante Kosto van de Kamer en zijn charmante gade Moppie die zo ongehoord huishouden in de woning van Gerrit en zijn invalide vrouw, bezijden de Tugelaweg.