De liefde van een vader is hoger dan de bergen. De liefde van een moeder dieper dan de oceaan – Japans spreekwoord

We zitten momenteel in een ware opvoedspringvloed: iedereen heeft het erover, schrijft erover, bericht erover – en het is zelden positief. In Peda goochelen heb ik dit verschijnsel de tsunanny genoemd: de ouders van nu worden bedolven onder een golf aan opvoedprogramma’s die ons vertellen dat we er niks van kunnen. Is opvoeden moeilijk? Natuurlijk. Is opvoeden onmogelijk? Natuurlijk niet. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je er de humor van blijft inzien. ‘De glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft’, zong Willy Alberti al in de vorige eeuw. Daar waar samen wordt gelachen, wordt pas echt geleefd. Natuurlijk word ik soms helemaal gestoord van alle drukte om me heen, maar als moeder heb je heus wel wat momenten voor jezelf. Als je de afwas staat te doen bijvoorbeeld; dan laat iedereen je gráág met rust. Er is één ding dat ik de laatste tijd een beetje gemist heb in alle opgewonden berichtgeving over het moderne opvoeden: dat het bovenal leuk is om kinderen te hebben. Ik vind het iedere dag weer heerlijk om thuis te mogen komen bij mijn gezin, ook al breek ik bij de voordeur mijn benen over alle fietsen, tractors, tennisballen en springtouwen. Opvoeden is net zoiets als nachtvissen: je gooit in de gewenste richting wat hengels uit, maar of ze happen weet je pas veel later. Tot die tijd zou ik alleen maar willen zeggen: geniet ervan!

Daphne Deckers, september