Nawoord: ruimte en helderheid

Er zit een toeschouwer achter mijn ogen. Het lijkt erop dat hij dingen heeft gezien in tijden en werelden die het geheugen niet kent, en deze vergeten inzichten glinsteren in het gras en doen de bladeren ritselen. Onder sluiers heeft hij het gezicht van de beminde gezien, in de schemer van vele naamloze sterren. Daarom lijkt zijn hemel te lijden door de pijn van talloze ontmoetingen en scheidingen; een verlangen doordringt deze lentebries – een verlangen vol gefluister van tijden zonder begin.

Rabindranath Tagore The Collected Poems and Plays

Toen u met het lezen van dit boek begon, had u een vaag idee van wat u met meditatie wilde bereiken. U heeft, hopelijk, een aantal oefeningen geprobeerd en er enkele gevonden die u prettig vindt. U heeft een meditatieroutine opgebouwd waarbij u een paar minuten per dag (of bijna elke dag) aan uzelf besteedt, voor uzelf. U heeft iets over meditatie geleerd en iets over uzelf.

U heeft ruimte nodig om helderheid te krijgen.

Denk aan een visnet, opgerold tot een bundel. Het is moeilijk om te zien wat het is. Stel u voor dat u zoekt of er een gat in het net zit, dat gerepareerd moet worden. U moet het net uitrollen en goed bekijken. U vindt het gat en repareert het. Terwijl u dit doet, ontdekt u ook andere zwakke plekken. U repareert ze voor ze kapotgaan. Nu bent u klaar voor uw volgende grote vangst.

Uw meditatieproces verloopt op soortgelijke wijze. U creëert de ruimte voor het onderzoeken van uw fysieke, mentale, emotionele en spirituele wezen. U onderzoekt uw geest. U raakt bevriend met uzelf en u verandert de manier waarop u uzelf ziet. Pas dan kunt u de wereld veranderen op manieren die u niet voor mogelijk hield.