De Schotse houwdegen

‘Fred The Shred’ luidt de bijnaam van de bestuursvoorzitter van Royal Bank of Scotland (RBS). De in 1958 in Schotland geboren Goodwin is de leidende figuur achter het consortium dat ABN Amro overneemt. Hij dankt zijn bijnaam (de Verpulveraar) aan zijn rigoureuze optreden bij onder andere National Westminster, de Engelse bank die door RBS na een felle overnamestrijd in 2000 werd overgenomen. De twee banken werden door hem in korte tijd aan elkaar gesmeed, waarbij aanvankelijk tal van arbeidsplaatsen verloren gingen.
    Goodwin, een van de jongste maar ook meest bewonderde ceo’s in de financiële wereld, vestigde zijn reputatie als een bankier die zich weinig gelegen laat liggen aan conventies. De acquisitie van NatWest ging de geschiedenis in als een van de eerste vijandige overnames in de geschiedenis van het bankwezen. Goodwin trekt zich niets aan van de heersende opvatting dat een vijandige overname te veel risico oplevert. Anders dan de markt denkt hij niet dat zittende bestuurders per se mee moeten werken omdat anders te veel kennis van de bank verloren gaat. Ook in de laag onder het bestuur zit volgens hem voldoende kennis. De ervaring die Goodwin met Nat-West opdoet, leidt ertoe dat hij bij ABN Amro geen reden ziet de afwijzing van Rijkman Groenink als een obstakel te beschouwen. Daarbij neemt hij niet eens de moeite te doen alsof hij de mening van de bestuursvoorzitter serieus neemt. Op vragen van Groenink wat hij van plan is te gaan doen met zijn bank en hoe hij de overname wil financieren, zegt hij: ‘That’s none of your business.’ Dat tekent de reputatie van RBS, dat onder Goodwins zeer centrale leiding geldt als een rauwe oorlogsmachine.
    Goodwin, die in 2004 de officiële titel Sir krijgt wegens zijn verdiensten op bancair gebied, volgde een opleiding tot accountant. Later studeerde hij nog af in de rechten aan Glasgow University. Sinds zijn aantreden als ceo van RBS in 2001 realiseert hij de ene overname na de andere. Een belangrijke stap zet hij in 2004 met de overname van Charter One Financial in de Verenigde Staten. Deze bank wordt samengevoegd met Citizens, de Amerikaanse bankendochter van RBS. Hierdoor ontstaat de op zes na grootste bank van de Verenigde Staten, die geografisch grenst aan de thuismarkt van ABN Amro-dochter LaSalle rond Chicago. Vanaf dat moment ontstaat bij Goodwin interesse voor ABN Amro, dat door problemen met de Amerikaanse toezichthouder geen nieuwe overnames in de Verenigde Staten meer mag doen.
    Het door Goodwin ingeslagen acquisitiepad leidt tot kritiek van zijn aandeelhouders. Na de overname van Chartered One klagen beleggers dat ze de prijs van ruim 10 miljard dollar te hoog vinden. Als Goodwin een jaar later ook nog voor 1,5 miljard een belang koopt in Bank of China breekt een opstand uit. Goodwin weet die te bezweren door te beloven dat hij zich eerst zal concentreren op autonome groei voordat hij nieuwe acquisities zal doen. In december 2006, enkele maanden voor het bod op ABN Amro, leidt dat tot de uitspraak dat het ‘nu niet nodig is om een grote acquisitie te doen’.
    In werkelijkheid zit hij niet stil. Als Barclays een bod doet op ABN Amro, besluit Goodwin zich in de strijd te mengen met en tegenbod. Dat hij zijn aandeelhouders toch meekrijgt, zegt iets over zijn overtuigingskracht. Zelfs als ABN Amro halverwege de overnamestrijd LaSalle verkoopt, zet hij door. Wel heeft de overname tot gevolg dat de koers van RBS inzakt. Mede als gevolg van de Amerikaanse hypotheekcrisis verliest RBS in de maanden na het overnamebod bijna de helft van zijn beurswaarde.