De hond

Alles kwam terug toen Drups hond ziek werd. De dierenarts kon niets meer voor het dier doen en stelde voor hem in te laten slapen. Ze moesten er maar even over nadenken. Hij zou morgen bellen.

Drups dochtertje was erg aangeslagen door het slechte nieuws over haar kameraad. Aan de mand van de zieke hond gezeten, probeerde Drup haar uit te leggen dat het voorstel van de dierenarts zo gek nog niet was. De hond was erg ziek en zou nooit meer beter worden. Maar hij zou niet hoeven lijden. De dierenarts stond aan hun kant, hij zou de hond voordat hij helse pijnen kreeg helpen door hem te laten sterven.

Het meisje keek haar moeder aan en vroeg hoe het dan zou gaan. Drup vertelde dat het dier een zachte dood zou krijgen. Eerst een verdovend spuitje, zodat hij in diepe slaap zou komen. Dan zou hij de dodelijke injectie krijgen. Maar die zou hij al niet meer voelen.

Zo is het gegaan. De dierenarts kwam de volgende dag bij hen thuis. Drup en haar dochtertje namen de hond op schoot en aaiden hem. Hij keek Drup vol vertrouwen aan, haar dochtertje fluisterde hem lieve woordjes toe. Toen ze er klaar voor waren knikte Drup naar de dierenarts. Het mocht gebeuren. Vol zorg spoot de huisarts de verdoving in. Na een paar minuten volgde de dodelijke injectie. Het was een plechtig moment toen de hond zijn laatste adem uitblies. Drup had het er vreselijk moeilijk mee, maar werd getroost door het kleine meisje. Die oordeelde in haar wijsheid dat het goed was. Omdat niemand toch onnodig hoeft te lijden.

En zo is het.
Haar dochtertje leefde nog lang en gelukkig.