In de steek gelaten

Dat was het dan. Aangeslagen verlieten Drup en haar vader het ziekenhuis. Ze werden thuis opgewacht door Drups moeder. Zij begeleidde haar man naar bed en sprak daarna langdurig met haar dochter. Ze zouden een gesprek met de huisarts arrangeren zodra deze de brief van het ziekenhuis had ontvangen.

In de tussentijd nam de moeder de steeds intensievere zorg voor haar man op zich. Drups vader had gelukkig geen pijn, maar zelfs grote zorgzaamheid en liefde konden niet verhinderen dat zijn levenslust steeds geringer werd. Hij at amper nog, lag hele dagen in bed en van wandelingen in de rolstoel wilde hij niets meer weten. Langzamerhand verloor hij de belangstelling voor de wereld om hem heen. Bezoek was te vermoeiend. Hij zag alleen zijn kinderen nog, voor de rest kwam er niemand meer aan zijn bed. Hij was op.

De huisarts was erg zorgzaam voor de familie. Hij hield Drups vader, maar ook haar moeder goed in de gaten. Hij kwam twee keer in de week langs. Onderzocht de vader en keek of de moeder de intensieve verzorging nog wel vol hield. Toen de huisarts de brief van de specialist had ontvangen besprak hij de diagnose en de vooruitzichten met Drup en haar ouders. Hij schatte in dat het niet meer zo lang zou duren of Drups vader zou nog afhankelijker worden. Hij zou niet meer zelfstandig naar het toilet en de badkamer kunnen gaan. En, wat harder aan kwam, de arts dacht ook dat het slikken binnenkort niet meer zou gaan en dat zelfstandig eten, drinken en zelfs spreken onmogelijk zouden worden.

De huisarts stelde voor de noodzakelijke voorzieningen te treffen voor het moment dat komen zou. Thuiszorg, een hoog bed en een steek. Verpleegkundige hulp omdat infusen moesten worden ingebracht voor voeding en vocht. En als de verzorging thuis toch te zwaar zou worden, zou vader in een verpleeghuis kunnen worden opgenomen. Er was net een nieuw gebouwd. Het was daar prachtig en er was nog plaats. De huisarts had al geïnformeerd.

Drups vader keek van zijn vrouw naar zijn dochter en sloot zijn ogen. Het was duidelijk dat wat hem betreft het gesprek ten einde was. Drups moeder liet de dokter uit. Drup bleef bij haar vader zitten, zijn hand met de opgezwollen blauwe aderen in de hare. Zo viel hij in slaap.

De dagen daarop lag Drups vader lag alleen nog maar in bed. Hij strompelde aan de arm van zijn vrouw naar de badkamer, werd daar verzorgd en keerde terug naar zijn veilige haven. Hij sliep grote delen van de dag. En vierde zijn tachtigste verjaardag in bed. Alle kinderen bezochten hun vader zo vaak ze konden. Soms stuurden zij hun moeder een middagje weg om even te ontspannen en bleven zij bij hun vader. Maar veel vaker zaten zij allemaal samen bij hem en praatten wat. Totdat Drups vader wegdoezelde. Dan verlieten zij zachtjes de slaapkamer.