*

De zon kwam al op toen Lucy en Rosemary klaar waren met hun speurtocht op internet, maar het was de moeite waard geweest want ze waren die nacht heel veel te weten gekomen. Rosemary was het er eerst niet mee eens geweest dat ze stiekem in het privé leven van Max zouden gaan rondsnuffelen, maar toen Lucy haar duidelijk had gemaakt dat het niet stiekem was, omdat alles wat ze op internet zouden vinden toch al algemeen bekend was gelukkig was Rosemary nog beneveld door de slaap vond ze meer uit over Max dan ze over zichzelf wist. Maar dat was niet bepaald een verrassing, als je bedacht dat ze nog maar sinds kort iets over zichzelf te weten was gekomen eigenlijk pas sinds ze in Harborcourt was gekomen.

Sommige dingen die ze online over Max ontdekte, wist ze al dat hij een armoedige jeugd in een achterbuurt van Detroit had gehad, dat hij een paar keer in een jeugdgevangenis had gezeten voor joyriding en dat zijn ster in de racewereld snel was gestegen. Andere dingen die Rosemary voorlas, bevestigden alleen maar wat ze al had vermoed op grond van alles wat Max haar had verteld over zijn snelle leven in één cliché samen te vatten: vrouwen, geld, vrouwen, auto's, vrouwen, feesten o ja, meer dan genoeg vrouwen kortom, alle uitspattingen die hoorden bij succes als het zijne. Rosemary las echter ook dingen voor die als een complete verrassing kwamen.

Een aantal van de kranten en tijdschriftartikelen over Max was overgenomen op websites in talen die Rosemary niet kon lezen, maar er was ook heel wat te vinden op Engelstalige sites, dus daar haalden ze hun informatie vandaan. Na zijn ongeluk en herstel droogde de stroom artikelen echter op. Er waren er nog een paar te vinden over de raadselachtige verdwijning van het racecircuit van 'snelheidsduivel' Hogan, maar ook daar kwam een eind aan. Heel onlangs, een jaar geleden, had een journalist van een Amerikaans racetijdschrift nog een beschouwing gewijd aan de ongelooflijke carrière van Max en zijn mysterieuze verdwijning, maar hij was er niet in ge slaagd uit te vinden waar Max nu verbleef of wat hij uitvoerde of hij wilde er niet over schrijven.

Er stond echter wel andere informatie in het artikel waar Lucy iets aan had.

Max had Lucy verteld dat hij al rijn bezittingen had weggeven, maar hij had niet niet onthuld wie van rijn vrijgevigheid hadden geprofiteerd. Ze vond vooral de verdeling van rijn huizen heel interessant. Hij had bijvoorbeeld rijn enorme landhuis buiten Rome overgedragen aan een groep nonnen uit de buurt, die op het punt stonden hun klooster kwijt te raken. Zijn appartement in Parijs was naar een vrouw gegaan die al jaren probeerde fondsen te vinden voor een ruimte om een kunstacademie voor misdeelde kinderen onder te brengen. Hij had zijn appartement in New York weggegeven aan een alleenstaande moeder die haar man had verlaten omdat die haar sloeg, en een nieuw bestaan probeerde op te bouwen. En rijn huis buiten Londen was naar een dierenarts gegaan die een dierenhospitaal wilde openen, waar in de regio veel behoefte aan bestond.

Ondanks rijn ruwe buitenkant had Max een zacht innerlijk, besefte ze maar dat kwam eigenlijk niet als een grote verrassing. Hij had rijn spullen weggegeven aan mensen die ze echt verdienden en ze zouden gebruiken om de wereld te verbeteren. Waarschijnlijk omdat hij dacht dat hijzelf de wereld had verslechterd.

Van alles wat rij en Rosemary die nacht ontdekten werd Lucy het meest getroffen door een artikel over Sylvie Balzarantini dat drie jaar na het ongeluk in een Engels damtijdschrift was verschenen. In het artikel stond te lezen dat Sylvie Balzarantini in Rome een dansstudio had geopend voor gehandicapte kinderen. Er stond ook in dat er een nieuwe man in haar leven was, een scheepsmagnaat, wiens vrouw overleden was en wiens dochter een van haar leerlingen was. Het artikel beschreef ook hoe gelukkig ze was met de nieuwe kans die ze in haar leven had gekregen. Sylvie had de journalist uitgebreid verteld dat haar vroegere bestaan met al het uitgaan en onverantwoordelijk gedrag haar zinloos voorkwam, nu ze in haar leven een doel had. Er stonden foto's bij het artikel, foto's waar een mooie, donkerharige Sylvie op stond, in haar balletoutfit en met haar prothese, die ze niet probeerde te verbergen. Andere foto's toonden hoe ze aan het dansen was met kleine meisjes en jongetjes, aan wie je kon zien dat ze de tijd van hun leven hadden. Er was ook een foto bij waar ze op stond met haar verloofde, Vincenzo Romero, allebei breed glimlachend en elkaar knuffelend

Bij het bekijken van de foto's was Lucy nog iets opgevallen: elke foto liet een lachende, onmiskenbaar gelukkige Sylvie Balzarantini zien. Terwijl Max zich na het ongeluk helemaal uit het leven had teruggetrokken, had Sylvie juist een nieuw leven opgebouwd. Tegelijkertijd had ze een veel beter leven gevonden dan ze eerder had gehad.

Dit moet Max weten, dacht Lucy. Maar hij moest het niet van haar horen. Niet omdat ze bang was dat hij te weten zou komen dat ze in zijn verleden aan het snuffelen was geweest, maar omdat ze wist dat hij haar niet zou geloven als ze hem vertelde wat ze had ontdekt Hij zou het alleen geloven als hij er zelf achter kwam. En hij zou er alleen zelf achter komen als Sylvie Balzarantini het hem in eigen persoon zou vertellen.

'Wat is ook al weer het tijdsverschil tussen hier en Italië?' vroeg Lucy aan Rosemary, die net de computer uitzette.

'Ik weet het niet,' zei het kindermeisje. 'Het is in Ierland vijf uur later dan hier. Het zal dus in Italië niet veel later zijn. We hebben hier natuurlijk zomertijd op het moment en ik geloof niet dat ze dat in Europa ook hebben ... O, Lucy, stel me alsjeblieft niet van die moeilijke wiskundige vragen als ik nog niet eens mijn ochtendthee heb gedronken. Je hebt me de hele nacht opgehouden, ik kan het nauwelijks geloven.'

Vreemd genoeg voelde Lucy zich helemaal niet moe. Ze voelde zich juist in topconditie, bruisend van energie en in staat om de hele wereld aan te kunnen. Tenminste, een klein stukje ervan. Europa, om precies te zijn. Of eigenlijk Italië, om nog preciezer te zijn.

WZDD, Wat Zou Dino Doen, dacht ze. Maar toen realiseerde ze zich dat het geen zin had om daarover na te denken. Dean Martin zou een drankje inschenken, Frank Sinat ra en de jongens bellen en dan in een oogwenk naar zijn vaderland vertrekken, om daar te eindigen met het zingen van Nigh t and day. Zij had echter niet genoeg geld of tijd om naar Dino's vaderland te gaan. Ze kon wel iets anders doen. Ze kon de telefoon pakken en als ze zich heel, heel goed concentreerde, zou ze de cijfers waarschijnlijk wel in de juiste volgorde kunnen indrukken. En als er iets de moeite waard was om je heel. heel goed voor te concentreren, dan was het Max Hogan, zo was het toch?

Ze keek op de klok die op het bureau van Abby stond en zag aan de stand van de wijzers dat het bijna 7 uur was. Dat betekende dat het in Ierland nu bijna 12 uur was, of 1 uur 's middags, afhankelijk van de zomertijd. Dus in Rome zou het dan 2 of 3 uur zijn, dacht ze, en niet later.