20 Het spook in de herberg

I n een herberg moet rustig geslapen kunnen worden, maar als het erg druk is, neem je als gast soms overal genoegen mee. Zelfs met een kamer waarvan vaststaat dat het er spookt.

Centrum, in een ver verleden, door J.R.W. Sinninghe – Het was al erg laat op de avond toen een reiziger bij een herberg in Rotterdam aanklopte en om een kamer vroeg.

‘Alle kamer zijn helaas al bezet,’ zei de waard. Hij krabde zich eens op zijn hoofd en dacht na. Het was een drukke avond, maar gasten zijn gasten en geld is tenslotte geld.

‘Tenzij u durft te overnachten in de spookkamer,’ zei hij voorzichtig. ‘Daar kan niemand ooit de slaap vatten omdat er zulke vreemde dingen gebeuren.’

De gast was niet zo bang uitgevallen en opgelucht dat hij tenminste nog onderdak voor de nacht had kunnen vinden.

‘Ik zal het er maar op wagen,’ zei hij en liet zich door de waard naar de kamer brengen. Omdat hij een groot deel van de nacht schrijvend wilde doorbrengen, vroeg hij om papier en kaarsen.

Toen het uren later doodstil werd in de herberg, zat de reiziger bij het licht van een kaars aan tafel te schrijven. Het enige geluid dat de stilte verbrak was het gekras van zijn pen over het papier. Hij was al helemaal vergeten dat hij zich in een spookkamer bevond, toen de klok middernacht sloeg.

Opeens verstijfde hij. De deur van zijn kamer ging langzaam open en een zacht licht scheen naar binnen. In het licht verscheen een hand die hem wenkte.

Hij legde zijn pen neer en stond op. Hij deed wat vele gasten voor hem nooit gedurfd hadden: hij volgde de wenkende hand.

De gang door, de trap af, door de gelagkamer naar de paardenstal… En daar, in een donker hoekje van de stal, verdween de hand in het niets.

De reiziger markeerde de plek waar de vreemde verschijning was verdwenen en ging terug naar zijn kamer, waar hij al snel in slaap viel.

De volgende morgen was de waard erg verrast dat de man het had uitgehouden in de spookkamer en niet, zoals alle eerdere gasten, doodsbang de deur uit was gevlucht.

De reiziger vertelde wat hij had meegemaakt en raadde de waard aan om eens te graven op de plek waar de verschijning verdwenen was.

Zijn advies werd opgevolgd en in de grond onder de stal trof men het stoffelijk overschot aan van een man die al lange tijd was vermist. Het lichaam werd op een kerkhof herbegraven en sindsdien spookte het niet meer in de herberg.