Wat was jouw theorie over het uitrusten en de ontspanning in de beginperiode in het Witte Huis?

Wel, het was eigenlijk zoals het altijd was geweest. Jack leek wat dat betreft sterk op zijn vader en wilde zijn huis eigenlijk niet uit, of dat nu in Georgetown was, de Cape, of dat we in het huis van mijn moeder zaten in Newport, en zelfs in het Witte Huis wilde hij nooit uit.

Had hij er altijd een hekel aan om de deur uit te gaan?

Ja, zijn vader bleef ook het liefst thuis en hij vond dat het lekkerste eten en alles het beste is in je eigen huis. Zo was Jack opgevoed... weet je, zolang alles thuis maar fijn was. Hij ging graag naar Joe’s[213] omdat het eten daar altijd zo lekker was. Dus dat was precies hetzelfde als daarvoor. Er waren de Bartletts of er was David Gore, die na de inauguratie in de buurt bleef. Hij was toen nog geen ambassadeur. Of Max Freedman een keer, of het was gewoon avondeten op dienbladen. Of er was iemand van zijn familie of...

Jullie gingen die eerste winter vaker uit dan daarna.

We zijn die eerste winter maar twee of drie keer uit geweest... drie keer. Een keer naar Lorraine Cooper’s omdat Jack... het was de eerste keer dat we echt uitgingen en Jack was gek op Cooper. Hij wilde niet echt naar dat diner omdat Lorraine’s diners altijd zo enorm zijn. Hij vond het niet zo leuk. En we gingen een keer naar Joe’s toen Jack... En een keer naar Rowlie’s. Jock Whitney was bij Rowlie en iedereen... ze kwamen erachter omdat er eerst sneeuwploegen kwamen die de straat voor Rowlie’s huis schoonveegden of zoiets.[214] Dus, omdat die drie dingen zoveel commotie veroorzaakten... je zou denken dat we iedere avond uitgingen... maar dat waren de enige drie keer. Ik ben vergeten waarom we naar Joe’s gingen. Toen hielden we echt op... oh, misschien zijn we in de lente nog een keer naar Joe’s gegaan. Maar we gingen nauwelijks nog uit na... weet je, het vereiste zo’n voorbereiding en zo. Het was echt veel leuker om mensen naar jou te laten komen. Hij werkte altijd nog tot heel laat en je moest altijd goochelen met de slaaptijden van de kinderen zodat ze nog wakker waren als hij thuiskwam. Hij wilde ze graag nog een halfuurtje zien voordat we gingen eten. En, wel, als je uitgaat en je wilt eerst in bad en je moet je omkleden en vertrekken, dat was zo’n gedoe. Dat uitgaan miste je dus nooit als je in het Witte Huis woonde.

Hoe zat het met... hoe vaak lieten jullie een film komen, bijvoorbeeld?

Niet heel vaak. Jeetje, we keken niet... Ik weet het niet, misschien vier keer per jaar of zoiets? Ik geloof...

Oh, vaker dan dat, beslist.

Wel, die eerste winter waren het er misschien een paar. Echt, niet heel veel, want ik kan me er maar vier of vijf herinneren die we daar gezien hebben in de tijd dat we daar zaten. Ik geloof dat hij er in de zomer nog een paar kan hebben laten komen.

Dat denk ik ook, want ik weet zeker dat ik er met jou of hem zeker zoveel gezien heb.

Denk je?

Bij geen daarvan bleef hij echter langer dan een halfuur of zo.

Ik herinner me die Franse... oh ja, L’Année dernière à Marienbad... oh, die haatte hij. Ja, en soms was er iets van de USIA [United States Information Agency, een federaal bureau voor propaganda in eigen land, opgeheven in 1999] waarvan hij wilde dat ik het zag of iets, weet je, iets wat hij had gedaan. Maar echt niet zo vaak.

Hoe begon zijn dag? Hoe laat stond hij op?

Hij stond om kwart voor acht op, dan kwam George[215] op onze slaapkamerdeur kloppen en dan stond hij op en ging hij zijn slaapkamer in en ontbeet hij daar. Ik belde op hetzelfde moment om mijn ontbijt of ik sliep een beetje uit. Dan kwamen de kinderen en dat was zo ongelooflijk omdat zij naar de televisie renden en dan hoorde je die herrie, op zijn hardst, van tekenfilms of de ochtendgymnastiek. En Jack zat daar dan. Hij zat op zijn stoel met zijn ontbijt op een dienblad voor zich, weet je, en las de vijftig ochtendkranten of de stapels papieren uit al die brievenboeken om die met Bundy door te nemen, met dat kabaal om zich heen. Daarna nam hij een bad. Ik vond het altijd zo grappig voor mensen die zijn badkamer gebruikten, gasten... het was de badkamer die mannen konden gebruiken na het diner. Omdat rond het hele bad badbeestjes stonden, eendjes en roze varkentjes en zo, want hij zei altijd: ‘Geef me iets om John mee bezig te houden terwijl ik in bad zit.’ Dus John liet al die dingen in bad drijven. Hij kon die kinderen die om hen heen buitelden, gewoon hebben. Dan kwam hij altijd nog even binnen voordat hij naar zijn kantoor ging... in mijn kamer... ik bedoel, ik sliep dan toch nog maar een beetje of zat aan mijn ontbijt... om me te zien. Hij nam Caroline altijd met hem mee naar het kantoor, iedere dag...

Dat moest dan om ongeveer halftien zijn geweest.

Ja, kwart voor acht, ja, of misschien wat vroeger, vermoed ik werden we wakker. Ik denk dat hij meer dan een uur ontbeet, de kranten las en een bad nam. En later was het elke dag een feest voor John om met hem naar het kantoor te lopen.

==

President Kennedy speelt, op weg naar de Oval Office, met zijn kinderen Caroline en John