9

billen harder worden. Maar plotseling verloor ze haar spankracht, begon mee te schokken en beet in zijn hals. Toen vielen ze allebei pardoes om. Het schoolbord klepperde vermanend.

Pas na een volle minuut verbrak hij de stilte. ‘Gonnie, ik word gek van je … alleen al van je geur. Dag en nacht ruik ik aan mijn vingers en als ik je lucht opsnuif, dan wil ik weer!’

Gonnie reageerde niet maar trok haar rok kuis omlaag, stond op en liep naar de la in haar bureau die ze openschoof. Ze haalde er een klein slipje uit, verfraaid met bloempjes en trok het kalm aan. Ademloos zag hij het paradijsje achter de bloemetjesstof verdwijnen.

‘Nog één keer kijken, Gonnie?’ Hij zeurde bijna. ‘Mag ik er nog één keer naar kijken, toe?’

Gonnie zei niets, maar juist daardoor voelde hij dat het mocht. Hij geloofde zelfs dat ze het daar op aanstuurde. Hij liep naar haar toe en liet zijn vingers tussen het slipje en haar donzen plekje glijden. Langzaam trok hij het dunne reepje stof tussen haar benen opzij … en zag het weer. Wonderlijk opwindend was het. Bij deze vrouw waren maar twee handelingen nodig om het heerlijkste van het heerlijkste te bezichtigen. Haar rok optillen, langs de bovenkant van haar dij de vinger in het slipje duwen en opzij trekken, en hij kon erin. Dag en nacht … altijd!

Hij keek en kéék. Veel ervaring had hij niet. Hij kon nauwelijks vergelijken, maar wat hij zag was bovenaards mooi. Een ovale dichtgevouwen bloem, de blaadjes kronkelig tegen elkaar gedrukt.

‘Gonnie … het komt … het komt weer …’ Hij kreunde.

Gonnie greep hem vast en trok haar slipje verder uiteen zodat de toegankelijkheid nog ruimer werd en gaf een kort kreetje toen ze hem opnieuw naar binnen voelde gaan.

‘Het komt bij mij ook,’ hijgde ze. ‘Echt waar, het komt bij mij ook.’

In haar lichaam scheen een storm te woeden die moest uitrazen en daarna pas kon bedaren. Ze duwde hem van zich af en liet het slipje los, waardoor het zich elastisch herstelde en haar bedekte.

‘Je bent te heerlijk voor me, Gonnie … Je bent een te volwassen vrouw voor mij. Je laat de hele dag mijn lichaam werken om zaad te maken. Je maakt me kapot.’

Gonnie keek hem eventjes wazig aan, toen veranderde haar blik en streek ze met haar hand over zijn haar. ‘Kom joh,’ zei ze, een tikje autoritair. ‘Ga in je bank zitten, en maak je strafwerk. Teken een bochtig pad en telegraafdraden en zorg ervoor dat alles in de juiste verhoudingen staat en overdrijf het perspectief niet.’

Hij gehoorzaamde onmiddellijk, schoof in een van de voorste banken en nam het potlood en papier dat Gonnie voor hem had klaargelegd.

‘Mevrouw, wilt u iets voor me doen?’

‘En dat is?’ vroeg ze onbewogen.

‘Zo zitten als u af en toe voor me doet … u weet wel.’

‘Ja, ja,’ antwoordde ze op de toon van een geroutineerd lerares. ‘Zo is het wel goed, Robert Puls. Schaam je!’ Ze nam een stapel tekenwerk en legde die op haar bureau. ‘Maak jij je opdracht, ondertussen kijk ik het werk na.’

Hij knikte en duizelde.

Mevrouw ging achter het bureau zitten en sloeg haar benen elegant over elkaar. Ze zat er onaantastbaar, maar toch … ze zat zó dat hij stiekem vanuit zijn ooghoeken naar haar slipje met de bloemetjes kon gluren. Misschien verbeeldde hij het zich, het was alsof hij de welving van haar heerlijkheid door de stof van haar slip zag glooien.

Als ze me in de steek laat, als ik niet meer met haar mag, dan word ik gek, dacht hij. Ik zou niet weten wie haar zou kunnen vervangen.

Dit is een hersenspoeling!