Auckland is zo saai nog niet	3

Nee, de toerist hoeft niet voor de sprankelende en mondaine steden naar Nieuw-Zeeland te reizen. Hoewel Auckland met zijn 1,3 miljoen inwoners imposant aandoet, is de stad bij lange na geen Amsterdam, Parijs of Sydney. ‘Niets aan,’ luidt niet zelden het oordeel van de snelle reiziger op doortocht naar de natuur. Maar wie goed voorbereid de stad op het Noordereiland aandoet, hoeft zich in Auckland niet te vervelen. Sterker nog, Nieuw-Zeelands grootste stad (70 procent van alle toeristen komt hier op het vliegveld aan) biedt alle mogelijkheden voor een aangenaam verblijf. Trendy uitgaanswijken, mooie stranden en natuur, interessante musea, aardige attracties en volop keuze om even lekker als riant te eten; Auckland is zo saai nog niet. En de stad, heel Nieuw-Zeeland eigenlijk, maakt zich op voor het wereldkampioenschap rugby in 2011. Op veel plaatsen wordt gebouwd. Pleinen worden vergroot, spoorlijnen verbeterd en havens aangepast om de fans in dit rugby-gekke land op te kunnen vangen.

Geschiedenis van de stad

Volgens de geschiedschrijvers was de omgeving van Auckland ongeveer 800 jaar geleden al bewoond door Maori. Ze gebruikten de talrijke vulkaankegels om (omheinde) nederzettingen te bouwen. Het vruchtbare land en vooral de moa, een van de grootste vogelsoorten ter wereld, waren goede redenen om zich hier te vestigen. De Maori maakten fanatiek jacht op deze 2 m hoge vogel. Zo fanatiek zelfs, dat de moa 300–500 jaar geleden uitstierf.

De Maori noemden de prachtige omgeving van Auckland Tamakimakau-rau: een maagd met 100 minnaars. Verschillende stammen maakten aanspraken op het vruchtbare land met zijn grote vogels. Heftige stammenstrijden braken uit. Toen de eerste Europeanen rond 1820 in Auckland arriveerden, waren de Maori door deze onderlinge oorlogen danig verzwakt.

De Britse kolonisten slaagden er tamelijk eenvoudig in de aanwezige Maori te verdrijven of uit te kopen. De eerste gouverneur van Nieuw-Zeeland, luitenant William Hobson, kocht van de Maori een stuk grond rondom Mt Eden. Hobson vernoemde de nieuwe stad naar zijn voormalige baas en commandant Lord Auckland.

Griepepidemie

Na een jaar woonden en werkten er al 2000 mensen. Gouverneur Hobson wees Auckland aan als hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Die status verloor Auckland 25 jaar later al weer. Wellington werd de nieuwe hoofdstad. Reden: de betere geografische ligging van de stad en het goud dat daar was gevonden. Auckland groeide desalniettemin snel uit tot een welvarende stad.

Een van de rampen die de stad troffen, was de griepepidemie van 1918. Nieuw-Zeelandse soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog in de loopgraven van Frankrijk hadden gevochten, namen het virus na afloop van de oorlog mee naar huis. Een van de grootste besmettingshaarden zou het schip Niagara zijn geweest, dat op 12 oktober 1918 in de haven van Auckland aanlegde. Aan boord waren de toenmalige minister-president William Massey en minister van Financiën Joseph Ward. Zij hadden in Europa deelgenomen aan de vredesbesprekingen. Aan boord heerste de griep, maar het schip werd niet in quarantaine geplaatst.

In Nieuw-Zeeland, waar vele tienduizenden mensen samenkwamen om het einde van de oorlog te vieren, greep het virus verwoestend om zich heen. Sommige mensen stierven binnen een paar uur nadat ze ziek waren geworden. Op het hoogtepunt van de epidemie, in november 1918, stond de economie volledig stil. Er waren simpelweg niet voldoende gezonde mensen om de fabrieken, kantoren en winkels draaiende te houden. Hotels, restaurants en scholen werden op last van de regering gesloten. Er waren daarnaast niet genoeg dokters en verpleegsters om de helpende hand te bieden; vele zaten door de oorlog nog in Europa. In totaal kwamen in Nieuw-Zeeland 8000 mensen om door de griepepidemie. Sommige geschiedschrijvers spreken over ‘Nieuw-Zeelands vergeten ramp’.

Het Auckland van nu is springlevend; het is het dichtstbevolkte stedelijke gebied van Nieuw-Zeeland op het Noordereiland. Een kwart van de Nieuw-Zeelandse bevolking woont in dit gebied. De agglomeratie bestaat uit Auckland City, Waitakere, Mannukau en North Shore.

De stad ontdekken

Central Business District

Een verkenning van de stad begint in het hart: het Central Business District, afgekort als CBD, met Queen Street als belangrijkste winkelstraat. Bijna elke toerist begint zijn rondje stad bij het statige ferrygebouw uit 1912 aan de Quay Street. Dit zandstenen gebouw van architect Alex Wiseman is met de Princess Wharf en Queens Wharf de aanlegplaats van de ferry’s.

Vroeger was de Ferry Building een drukke plaats, want iedereen die naar de noordkant van de stad wilde moest hier een veerboot naar Devonport pakken. Toen in de jaren vijftig de wachttijden waren opgelopen tot één uur, besloot de stad tot de bouw van de Auckland Harbour Bridge (p. 50).

Nu vertrekt bij het ferrygebouw nog het voetveer naar Devonport. Maar ook de ferry’s naar de eilanden voor de kust van Auckland, zoals Waiheke en Rangitoto Island (pp. 60 en 61) en de talrijke boten die toeristische uitstapjes maken door de haven, beginnen en eindigen hier. Er zijn firma’s die een cruise aanbieden van ca. 1,5 uur. De tochten gaan onder de Harbour Bridge, keren daar, varen langs Rangitoto Island en komen weer terug. Een grote firma is Fullers.

Het havengebouw anno nu is een populaire ontmoetingsplaats geworden, inclusief de onvermijdelijke koffieshop, twee dure restaurants en een kiosk waar een dagtocht kan worden geboekt. Een coole plek bij het havengebouw is de bar Minus 5. In deze bar is de gemiddelde temperatuur vijf graden onder nul en is alles (tafeltjes, bar, stoelen, glazen) gemaakt van ijs. Het idee van de bar komt uit het brein van de Nieuw-Zeelanders Barry en Lenin. Tijdens een autotocht door winters Rusland kwamen ze met pech vast te zitten. Alleen dewodka in de auto bevroor niet. Die ervaring bracht hen op het idee van Minus 5. Het koele concept is inmiddels overgenomen in plaatsen als Sydney en Amsterdam.

Bronzen berg

Dwars op de Quay Street met het ferrygebouw loopt Queen Street. Daar is een grappig pleintje te vinden, waar Nieuw-Zeeland karakteristiek wordt afgebeeld: een bronzen berg van een meter of twee hoog spuwt vuur, en er stroomt water uit.

Reizigers haasten zich op Queen Street naar het centraal station van Auckland, dat Britomart heet. Hier kun je bijna alle treinen en bussen nemen.

Het is niet altijd een genoegen om door Aucklands prominentste winkelstraat te lopen: auto’s, uitlaatgassen, files en gestreste automobilisten bederven de pret een beetje. Maar enfin, er is genoeg afleiding door de grote en kleine winkels die zich aaneenrijgen. Vermakelijk is ook de manier waarop mensen hier de kruisingen oversteken: niet alleen rechtuit, maar ook schuin. Voor Europeanen is dat even wennen.

Halverwege Queen Street is het grote plein van Auckland, het Aotea Square uit 1979, waar bijeenkomsten en concerten worden gehouden. Het is nu in groot onderhoud voor het wereldkampioenschap rugby in 2011. Er moeten dan 20.000 mensen op het plein passen. De grote moderne versie van een Maori-poort is daarom tijdelijk in opslag.

Leuker én rustiger is de straat die evenwijdig aan Queen Street loopt: High Street. De meer alternatieve middenstand heeft zich hier gevestigd. Hier kun je wat gemoedelijker slenteren en rondkijken. Maar echt groots en meeslepend wordt het allemaal niet.

FULLERS. Tel. 09 3679111,
www.fullers.co.nz.

MINUS 5 BAR. Princess Wharf, Quay Street (naast Lenin bar), tel. 09 3776702,

www.minus5.co.nz. Geopend: dag. v.a. 10.30 uur.

Sky Tower

Het populairste uitje in het CBD is zonder twijfel de Sky Tower, met 328 m de hoogste toren van het zuidelijk halfrond. Per jaar komen hier 750.000 bezoekers en de Sky Tower is daarmee volgens de beheerders de meest bezochte toeristenattractie van het land.

Auckland
Klik op een van de volgende deelkaarten voor een vergroting: Boven,Onder.

De toren is het product van de profileringsstrijd tussen Australië en Nieuw-Zeeland. Nieuw-Zeeland wilde iets bijzonders hebben voor de millenniumwisseling en begon in 1996 met de bouw. De hoogte is niet toevallig gekozen: de Sky Tower is 24 m hoger dan de Sydney Tower (304 m). Daardoor ging de titel ‘hoogste toren van het zuidelijk halfrond’ naar Auckland, tot groot genoegen van de Kiwi’s die zich te vaak in de schaduw voelen staan van hun grote buur Australië.

Het ontwerp van architect Gordon Moller is niet echt uitdagend of spraakmakend. Voor de bouw werd 15.000 m³ beton en 2000 ton staal gebruikt. Het gevaarte kan windsnelheden van 200 km per uur en een aardbeving van 7 op de schaal van Richter weerstaan. Maar ondanks deze imponerende feiten en gegevens is de Sky Tower bij lange na geen Eiffeltoren (324 m), die tot de verbeelding van velen spreekt. De Aucklandse toren is gewoon een betonnen geheel; een beetje een machogebouw van een anders zo bescheiden land. Architect Moller schijnt volgens de verhalen ook ruiterlijk toegegeven te hebben dat zijn toren geen hoogstandje van design is.

40 seconden

De Sky Tower werd in maart 1997 geopend (zes maanden eerder dan gepland) en vervult een belangrijke functie voor de telecommunicatie- en televisieverbindingen in Nieuw-Zeeland. Maar de toren is vooral bedoeld voor de toerist die uitzicht wil. Een snelle lift vervoert de bezoeker vanuit de catacombe van de toren in 40 seconden naar boven. Kijk naar beneden en zie door de vloer hoe snel je naar boven schiet. Onderweg kun je ook naar buiten kijken.

Boven is een ruime lounge, die over 360 graden een schitterend uitzicht biedt over de stad. Auckland is al wandelend niet altijd even mooi, maar vanuit de lucht is de stad werkelijk prachtig, met overal vulkaankraters die als groene puisten zichtbaar zijn. Bij helder weer (en dat is het vaak) is het zicht 82 km ver.

In de observatieruimte staan camera’s, die je zelf kunt bedienen. Het beeld van de camera wordt geprojecteerd op een scherm. Je kunt zelf in- en uitzoemen en draaien. Legaal gluren dus in de kantoorruimtes en huizen tegenover de toren.

Hier en daar is de vloer van 38 mm dik glas gemaakt; onder je voeten zie je een gapende diepte. Het glas is dik genoeg om vele olifanten te dragen, maar bezoekers met hoogtevrees of een zwak gestel lopen met een grote boog om de glazen vloer heen.

Via een trap naar beneden kom je bij het Sky Lounge Café, waar op grote hoogte koffie en versnaperingen kunnen worden genuttigd. Verder zijn er twee restaurants die met aparte liften zijn te bereiken. De Orbit (190 m) is het enige restaurant in Nieuw-Zeeland dat draait; elk uur helemaal rond. Reserveren is verplicht en je moet voor minimaal 25 NZ$ eten. Maar dan heb je wel een award winning à la carte diner.

Daarboven is het Observatory Seafood Buffet Restaurant, een niet-draaiend restaurant op 194 m. De toren claimt dat dit het hoogste restaurant in Nieuw-Zeeland is, maar dat is onzin. In de bergen zijn veel hoger gelegen restaurants te vinden, maar goed. Reserveren is aanbevolen. En onthoud: het gaat hier vooral om het fijne uitzicht en niet zozeer om de fijne keuken.

Adrenaline

Vind je dat allemaal te gezapig? De Sky Tower komt vanzelfsprekend tegemoet aan avonturiers en adrenalinejunks. Vanaf 192 m kunnen de waaghalzen aan een elastiek naar beneden springen met de Sky Jump. De sensatie duurt welgeteld zestien seconden.

En wie hoger wil gaan, koopt een kaartje voor de Vertigo Climb: een bijna twee uur durende klimpartij via de ingewanden van de toren naar het platform op 270 m hoogte. De speciale overall, het zekeringkoord en de helm maken deze tocht helemaal af. Stoer!

De Sky Tower maakt deel uit van Skycity: een megacomplex met zeventien restaurants en bars, twee hotels, twee casino’s, een toeristeninformatiebureau en een theater. Leuk voor als het regent, maar verder een beetje te veel van het goede.

SKY TOWER/SKYCITY. Hoek Victoria & Federal Streets, tel. 0800 759 2489, 09 363 6000, www.skycityauckland.co.nz. Geopend: Sky City is 24 uur per dag open. De toren: zo.–do. 8.30–22.30, vr. en za. 8.30–23.30 uur. Toegang: 25 NZ$, kind 8, toeslag sky deck: 3.

SKY JUMP. Tel. 09 368 1835, www.skyjump.co.nz. Geopend: dag. 10–18 uur. Toegang: 195 NZ$.

VERTIGO CLIMB. Tel. 09 3681917. Geopend: dag. 9.30–18 uur. Toegang: 104 NZ$.

Levendige wijken

Het CBD van Auckland is niet het leukste deel om een hapje te eten of een drankje te drinken. In de nabijheid van het centrum is gelukkig een aantal redelijk levendige wijken. Veel mensen gaan naar Ponsonby, de meest favoriete eetmijl van Auckland. Het is wel een beetje een rare straat. Steeds lijken de cafés en restaurants op te houden en lijkt het afgelopen te zijn met de pret. Niet dus: blijf vooral doorlopen. Verderop zijn nog meer en nog leukere restaurants. Het is er tot laat in de avond gezellig druk met etende en drinkende mensen.

Newmarket

Een andere leuke buurt is Newmarket (400 winkels, 90 restaurants, 30 designwinkels, 18 schoenwinkels). Dit was vroeger een wat verlopen stukje stad aan de rand van Auckland. Maar de wijk is nu aan een opmars bezig. Er is veel bouwactiviteit om nóg meer grote winkels te kunnen herbergen. Door de wijk Newmarket loopt Broadway, met talrijke trendy winkels en winkels van de grote merken, zoals Adidas, Esprit, Supre en Marcs. Loop even door naar het pleintje Lumsden Green; daar zijn leuke cafés en restaurantjes te vinden, vooral Aziatische in alle geuren en smaken.

Op het plein staat behalve moderne kunst ook een kanon, maar onduidelijk is waar dat voor heeft gediend. Op het terras van Brasserie is het heerlijk toeven en kijken naar het leven van de Nieuw-Zeelanders.

Iets verder op Broadway, in een foeilelijk blauw-groen betonnen gebouw, is het enige overdekte 50-meterzwembad van de stad: The Olympic. Het bad is gebouwd in de jaren veertig als openluchtzwembad en als zodanig gebruikt voor de British Empire Games, de voorloper van de Commonwealth Games. In dit bad heeft een Nieuw-Zeelander een wereldrecord zwemmen verbeterd. Philippa Gould deed in 1958 1 minuut en 12 seconden over de 100 meter rugslag. Zij bezat in die tijd ook enige andere wereldrecords, leert een plaquette aan de muur van het zwembad. Over het bad is later een dak gebouwd, zodat het 365 dagen per jaar gebruikt kan worden. Het zwembad is van binnen fraai, met veel originele details uit de tijd dat het bad is gebouwd. Behalve baantjes trekken, kan de bezoeker terecht in een fitnesscentrum, of relaxen in een van de sauna’s of bubbelbaden.

In deze buurt staat ook een grote brouwerij van Lion Nathan. Hier wordt het meer dan 100 jaar oude Lion Red gebrouwen en het internationale merk Steinlager. De rondleidingen zijn sinds 2008 gestopt. Wie een brouwerij in bedrijf wil zien, moet naar Dunedin op het Zuidereiland (p. 209).

THE OLYMPIC. 77 Broadway, Newmarket, tel. 09 5224424, www.theolympic.co.nz. Geopend: ma.–vr. 5.45–22, za. en zo. 7–20 uur. Toegang: NZ$ 7.

Parnell

Wie verder doorloopt, wandelt de wijk Parnell in. Deze buurt heeft zich nog meer weten te onttrekken aan de grauwheid van de moderne stad. Er staan mooie houten villa’s, er zijn historische kerken, talrijke antiekwinkeltjes en hippe modezaakjes en dure restaurants, waarvan het Franse Antoines de top is. In Parnell staat ook een van de bekendste kunst- en souvenirwinkels van Auckland, merkwaardig genoeg Elephant House genoemd. Hier verkopen 300 Nieuw-Zeelandse kunstenaars hun waar. Van serviesgoed tot houtsnijwerk.

ELEPHANT HOUSE. 237 Parnell Road, Parnell, tel. 09 309 8740. Geopend: ma.–vr. 9.30–17.30 (zomer 18), za. en zo. 10–17 uur.

Auckland Museum

Het weer kan in Auckland Nederlands aandoen: regen, wind en koud. Op die dagen is het ideaal om een cultureel rondje te maken. Gelukkig heeft Auckland op museumgebied genoeg te bieden.

Nummer één op de lijst is het Auckland War Memorial Museum, een van Nieuw-Zeelands iconen. Dit pompeuze gebouw in Grieks-Romeinse stijl uit 1929 staat op een heuvel midden in de Auckland Domain, een prachtig groen park aan de rand van het centrum. Het museum is gebouwd als oorlogsmuseum, ter nagedachtenis aan de soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog (The Great War, zeggen ze hier) zijn omgekomen. Voor het gebouw staat een zuil, waar de jaarlijkse ANZAC-herdenking (25 april) wordt gehouden.

Nieuw-Zeeland stuurde als onderdeel van het Australian and New-Zealand Army Corps (ANZAC) 100.000 manschappen naar de slagvelden. Van hen kwamen er 18.000 niet terug. Desastreus pakte de invasie op 25 april 1915 van het Turkse Gallipoli uit. De Nieuw-Zeelanders maakten deel uit van de geallieerden, die poogden de Turken aan te vallen. Het werd een groot drama. Eén op de vier soldaten sneuvelde. Net als in Australië wordt jaarlijks op 25 april de dramatische gang van zaken herdacht. Tegenwoordig worden op die dag alle soldaten geëerd die voor het vaderland hebben gevochten.

Het Auckland Museum heeft als thema Our People, Our Land, Our Stories. Het besteedt op de bovenste verdieping aandacht aan het oorlogsverleden. Bijzonder is het deel waarin wordt verteld over de oorlogen tussen de kolonisten en de Maori in de 19de eeuw.

Interessanter is de begane grond, waar op ietwat chaotische wijze de geschiedenis van de bevolking van de Pacifische eilanden aan bod komt. Er is veel aandacht voor de Maori-cultuur. Blikvanger is zonder twijfel het grote Maori Hof en de 25 m lange Maori-kano Te Toki a Tapiri. De kano, waarvoor één reuzenboom werd gebruikt, is gebouwd in 1836 en kan 100 krijgers vervoeren. In 1869 werd deze kano gebruikt voor een regatta, die ter ere van het bezoek van prins Alfred aan Auckland werd georganiseerd. In 1885 kwam de kano in het bezit van het Auckland Museum.

Op dezelfde verdieping staan ook een tempel (hotoniu) en een opslagplaats (Te Puawai o Te Arawa) uit 1870, die zijn voorzien van schitterend houtsnijwerk. De tempel is van binnen te bezichtigen, maar de schoenen moeten dan wel uit. Elke dag zijn hier tegen extra betaling om 11, 12 en 13.30 uur zang- en dansvoorstellingen van Maori te zien. Erg toeristisch, maar niet onaardig.

De eerste verdieping van het museum behandelt de natuur van Nieuw-Zeeland. Er is veel aandacht voor de dierenwereld. Er zijn talrijke opgezette vogels (kiwi’s ontbreken niet) en een 3 m hoge replica van een moa, de prehistorisch uitziende loopvogel die veel voorkwam op Nieuw-Zeeland.

Vulkanen

Het aardigste is de expositie over de vulkanen. De vulkanen rommelen maar door, de laatste grote uitbarsting deed zich voor halverwege de jaren negentig. Auckland is niet geheel van gevaar ontbloot. Integendeel: de kans op een uitbarsting is groot. Het is niet een kwestie van óf, maar van wanneer.

In het museum is een huiskamer nagebouwd met een prachtig uitzicht op de baai. Binnen staat een tv die het (in scène gezette) nieuws van die dag laat zien: er dreigt een vulkaanuitbarsting. Een vulkanoloog geeft in het journaal toelichting. Dan zoomt de camera in op borrelend en kokend zeewater. De eruptie begint. De stroom valt uit en de televisie gaat op zwart. Door het ‘raam’ valt buiten te volgen wat er gebeurt. Het huis schudt, het gebrom is onheilspellend. Dan komt er een enorme zwarte gaswolk op het huis af… Het laatste beeld is van een zwartgeblakerd Auckland. Leerzaam, onderhoudend en levensecht.

Het Auckland Museum is in 2007 fors uitgebreid met een nieuwe vleugel onder een koepeldak. The Dome heeft van buiten dezelfde stijl als het hoofdgebouw, maar binnen is het modern. De glazen koepel biedt een mooi uitzicht over de stad. In de nieuwe vleugel is een evenementencentrum, een auditorium met 200 stoelen en een restaurant met 450 plaatsen. De uitbreiding kreeg tal van prijzen.

AUCKLAND MUSEUM. Domain Drive, Auckland Domain, tel. 09 3067067/3090443, www.aucklandmuseum.co.nz. Geopend: dag. (met uitzondering van eerste kerstdag en de ochtend van 25 april) 10–17. Elke dag om 10.30 uur is er een gratis rondleiding. Het museum adviseert een donatie van 5 NZ$.

Auckland Art Gallery

De Auckland Art Gallery bij Albert Park is met 13.500 kunstwerken het grootste kunstmuseum in Nieuw-Zeeland. De galerie heeft kunst uit zeven eeuwen, maar besteedt vooral aandacht aan hedendaagse Nieuw-Zeelandse kunstenaars. Van hen zijn Colin McCahon (1914– 1987) en Ralph Hotere (1931), een kunstenaar van Maori-afkomst, de belangrijksten. Deze twee kunstenaars staan als enige Nieuw-Zeelanders op de lijst van de 500 belangrijkste moderne schilders.

Het museum wordt nu verbouwd, maar de belangrijkste kunstwerken zijn te bezichtigen in een bijgebouw aan de andere kant van de straat. In 2011 is de renovatie klaar en zal het museum fors groter zijn.

De vaste expositie met werken van McCahon wisselt voortdurend. Hij schildert abstract in bruin-grijze pastelkleuren over actuele thema’s als de Holocaust en andere minder prettige gebeurtenissen. Hotere is nog moderner en strakker. Hij is de man van de oneliners. Uit zijn mond komt de uitspraak: ‘There are a few things I can say about my work that are better than saying nothing.’

Het museum heeft ook veel werken van Europese meesters uit de 16de en 17de eeuw. Er hangt opvallend veel Nederlands en Vlaams werk tussen. Te zien zijn onder meer Landscape showing Haarlem van een volgeling van Jacob van Ruisdael, A village fair van Pieter Brueghel en Woodland van Meindert Hobbema. De gids die door het museum wandelt om toelichting te geven, weet niet waarom de meesters uit de Lage Landen zo goed vertegenwoordigd zijn. Hij vermoedt dat het komt door de grote invloed die Nederland heeft gehad in Nieuw-Zeeland. Er zijn veel Nederlanders na de Tweede Wereldoorlog naar Nieuw-Zeeland gekomen. En die namen kunst mee uit hun land.

Albert Park

Het museum heeft een fraai terras, met uitzicht op het Albert Park. Daar is het goed uitrusten na het zien van zo veel verantwoorde kunst. Het park is ideaal voor een middagdutje in de schaduw van een van de vele eiken, een picknick of een aangename wandeling. Loop langs de prachtige victoriaanse fontein, de twee kanonnen uit 1879 die in de Tweede Wereldoorlog in het park werden begraven omdat ze anders vijandelijke luchtaanvallen zouden uitlokken, langs de klok van bloemen en langs moderne kunst. Het Albert Park noemt zich met recht een ‘serene oase in de stad’.

AUCKLAND ART GALLERY. Hoek Wellesley en Kitchener Streets, tel. 09 3077700/3791349, www.aucklandartgallery.govt.nz. Geopend: dag. 10–17; gratis rondleiding om 14 uur. Toegang gratis (met uitzondering van speciale tentoonstellingen).

ALBERT PARK. Ingang v.a. Kitchener Street, Wellesley Street, Princess Street en Bowen Avenue, tel. 09 3792020, www.aucklandcity.govt.nz.

Maritiem Museum

Aan het water van de Hobson Wharf, vlak bij het ferrygebouw, staat het New Zealand National Maritime Museum. Er zijn veertien zalen, waarin (wisselende) tentoonstellingen worden gehouden. Op een speciaal rond filmscherm is elk kwartier Te Waka te zien: een tien minuten durende animatiefilm over de zeereizen van de Polynesiërs. Het museum heeft verder oude zeilschepen en Nieuw-Zeelands oudste stoomboot in zijn collectie, waarop tegen extra betaling kan worden gevaren.

NEW ZEALAND NATIONAL MARITIME MUSEUM. Hoek Quay en Hobson Streets, tel. 09 373 0800, www.nzmaritime.org. Geopend: dag. 9–17 uur. Toegang: 16 NZ$, kind 7.

Motat

Van de musea die Auckland biedt, is het Museum van Transport en Technologie (Motat) nog het noemen waard. Het museum aan de Great North Road, in het westen van de stad bij de dierentuin, stamt uit 1964 en heeft 300.000 voorwerpen in zijn collectie. Motat laat voor de hand liggende dingen zien. Voertuigen van 1860 tot heden dus, stoommachines, auto’s, stoomtreinen en andere treinen, oude trams, een replica van het vliegtuig dat de Nieuw-Zeelander Richard Pearse in 1903 bouwde om zijn eerste vlucht te maken en een nagebouwd victoriaans dorp uit de jaren twintig. In het activiteitencentrum wordt de bezoeker interactief onderhouden, zoals dat tegenwoordig heet. Er is een Gevoelsgewelf (Tactile Dome), waar je door tunnels in het pikkedonker op de tast en op je richtingsgevoel de weg moet vinden.

Het Motat is aardig als je verveelde kinderen moet bezighouden. Of als je van oude auto’s houdt.

MUSEUM OF TRANSPORT & TECHNOLOGY (Motat). Great North Road, Western Springs, Auckland, tel. 09 8155800, www.motat.org.nz. Geopend: dag. 10–17 uur. Toegang: 14 NZ$, kind 7.

Auckland Harbour Bridge

Naast de Sky Tower is de Auckland Harbour Bridge een van de opvallendste beeldmerken van Auckland. Hoewel niet zo beroemd en indrukwekkend als de Sydney Harbour Bridge, is de brug in Auckland de moeite van het bekijken waard.

Al in 1860 dachten de bestuurders in Auckland na over een brug die het centrum met het noorden moest verbinden. Ingenieur Fred A. Bell maakte zelfs al een ontwerp. Maar de hoge kosten waren een brug te ver voor de gemeente.

Door het ontbreken van een brug kon het noorden van de stad alleen worden bereikt via de ferry of via een omweg van 40 km. Dat werd de stadsbestuurders in 1955 te gek. De plannen voor een brug werden opnieuw uit de kast getrokken. Het duurde vier jaar om de 1020 m lange brug naar Brits ontwerp te bouwen. Vier bouwvakkers kwamen tijdens de werkzaamheden om. Een plaquette herinnert aan hun trieste lot. De gouverneur-generaal van Nieuw-Zeeland opende de brug op 30 mei 1959. De brug had in die tijd vier rijstroken en de automobilisten moesten tol betalen. Op de eerste dag telden de autoriteiten 21.000 auto’s.

Nippon clip-ons

Al snel werd duidelijk dat vier rijstroken niet voldoende waren; de brug kon het groeiende autoverkeer niet aan. De overheid besloot daarom in 1969 de Auckland Bridge uit te breiden met vier rijstroken. Dat gebeurde op een nieuwe manier, verzonnen door een Japanse firma: aan beide zijden werden twee extra rijstroken aan de bestaande brug gehangen. De Japanners voerden de extra rijstroken per schip aan. Omdat de verbreding van de brug dus ‘aangeklikt’ werd, gebruikten de Nieuw-Zeelanders al snel de bijnaam Nippon clip-ons.

De extra rijstroken zouden volgens de Japanners gemakkelijk 50 jaar kunnen meegaan, maar in 2006 werd duidelijk dat de Nippon clip-ons mankementen vertoonden. Zelfs met acht rijbanen blijft de Auckland Harbour Bridge het toneel van files. Geen wonder als je bedenkt dat dagelijks 165.000 auto’s van de brug gebruikmaken. Er gaan daarom stemmen op om een tweede brug te bouwen.

Brugklim

Net als bij de Sydney Harbour Bridge, kan de Auckland Harbour Bridge beklommen worden. De firma AJ Hackett heeft er een gelikte attractie van gemaakt, inclusief de mogelijkheid van een bungeejump. ‘Here is your chance to be Spiderman’, heet het. De beklimming duurt 1,5 uur. De bezoeker krijgt een speciale overall aan en na een blaastest (geen alcohol drinken van tevoren) wordt de brug onder leiding van een enthousiaste gids beklommen. Zwaar is de tocht allerminst en gevaarlijk ook al niet: de bezoeker zit aan de reling vastgehaakt, zodat vallen onmogelijk is.

Onderweg vertelt de gids allerlei feitjes en verhalen over de brug en op het hoogste punt neemt hij of zij foto’s, die na afloop tegen een niet geringe prijs aangeschaft kunnen worden. De werkelijkheid is soms spectaculairder dan de uitleg. Zo maakten Nederlandse bezoekers tijdens hun klim mee dat een zware, ijzeren ladder uit de top van de brug op de rijbaan viel. Werklieden die bezig waren met het onderhoud van de brug hadden hun ladder klaarblijkelijk niet vast genoeg opgeborgen. De ladder miste op een haar na een passerende auto, zodat erge ongelukken uitbleven. Maar de vallende ladder veroorzaakte wel een lange file en veel onrust.

De Auckland Bridge Climb is voor sommigen te tam; voor hen heeft AJ Hackett vanaf de brug een bungeejump georganiseerd. De brugklimmers kunnen toekijken hoe de durfals zich aan het elastieken koord 40 m naar beneden storten. Wie wil, kan met zijn hoofd even het water aanraken. ‘Cool!’ roepen sommigen. ‘Waanzin!’ vinden anderen.

AUCKLAND BRIDGE CLIMB/AUCKLAND BRIDGE BUNGY. Westhaven Reserve, Auckland (aan het einde van Curran Street, Herne Bay), tel. 09 361 2000, www.ajhackett.co.nz. Toegang: brugklim 120 NZ$, kinderen 60, bungy jump 120; reserveren noodzakelijk.

Victoria Park Market

Wie in Auckland winkelen en markt zegt, zegt meteen Victoria Park Market: een historische markt met talloze stalletjes en winkels. De markt is gevestigd op de plek waar de stad in 1905 een vuilverbrandingsoven bouwde. Een hoge schoorsteen herinnert nog altijd aan die tijd. Met de hitte die van de oven afkwam, wilde de gemeente energie opwekken. Daarvoor werd een apart gebouw bij de oven gebouwd. Na verloop van jaren ging de stad over op andere manieren van energieopwekking en werd het gebouw in gebruik genomen door timmerlieden, schilders en smeden. Weer later was dit het onderkomen voor de 90 paarden die de stad gebruikte om het vuil op te halen. De verbrandingsoven bleef tot in de jaren veertig dienstdoen, maar werd daarna gesloten.

Het gebouw raakte in verval. Maar in de jaren zeventig besloot Auckland het gebied rond de verbrandingsoven op te knappen. Een grote opleving vond plaats, met de Victoria Park Market als alom bejubeld resultaat. Vanaf 1984 is hier ook de Celebrity Walk of Fame te vinden: elke beroemde Nieuw-Zeelander heeft een afdruk van zijn handen of voeten in beton staan. Van bergbeklimmer Sir Edmund Hillary tot en met operadiva Dame Kiri Te Kanawa.

Nu zijn er kraampjes en meer dan 85 winkels te vinden. Kunst, mode, souvenirs, bloemen en planten, merkkleding, newageproducten, pijpen en sigaren, cafés en restaurants: wat is hier niet te vinden? Geen wonder dat Victoria-Park-Market een topbestemming is voor toeristen.

VICTORIA PARK MARKET. Victoria Street West, tel. 09-3096911, www.victoria-park-market.co.nz. Geopend: dag. 9–17 uur. Toegang: gratis.

Meer winkelen

De liefhebber van shoppen komt in Auckland niets tekort. Van grote winkelcentra (Westfield St Lukes) tot en met de exclusieve winkels (DFS Galleria Customhouse, hoek Customs & Albert Streets), Auckland heeft het. De Nieuw-Zeelanders zijn zelf nogal trots op hun Dress-Smart Factory Outlet Centre in de wijk Onehunga: het grootste complex in Oceanië waar de grote merken hun kleding goedkoop verkopen. Meer dan 100 winkels zitten hier onder één dak en ze doen hun exclusieve kleding en schoenen van de hand met kortingen ‘van wel 70 procent’. Tja, die kans laten Nederlanders zich niet ontnemen. Van maandag tot en met vrijdag rijdt een gratis shuttlebus van het centrum naar de Factory Outlet.

DRESS-SMART FACTORY OUTLET. 151 Arthur Street, Onehunga, tel. 09 6222400, www.dress-smart.co.nz. Geopend: dag. 10–17 uur.

Markten

In het weekend is Auckland het toneel van heel wat markten. Op vrijdag en zaterdag is er in het centrum van de stad een hippe markt met organisch voedsel, kunst en kleding: de Aotea Square Market (Aotea Square, Queen Street).

Op zaterdag is de Otara-markt erg populair (Newbury Lane, Otara). Hier vind je fruit en groenten uit alle windstreken, verse vis, kunst, kleding, juwelen, brood en cakes.

Op zondagmorgen gaan de antiekliefhebbers naar het centrum van Takapuna op de noordoever van Auckland (parkeerplaats op de hoek van Anzac Street en Lake Road). Behalve dure antiekspullen vind je hier ook tweedehands meubels, planten en bric-à-brac.

Mount Eden

Een must voor elke bezoeker aan Auckland is een bezoek aan Mt Eden, of in Maori-taal: Maungawhau (berg van woudboom). Een betere introductie in het vulkaanland is niet mogelijk. Mt Eden is een van de 48 niet-actieve vulkanen waarop Auckland is gebouwd. Er liggen nergens anders ter wereld zoveel vulkanen dicht bij elkaar als hier.

Mt Eden is de hoogste uitgedoofde vulkaan van Auckland (198 m) en is via een asfaltweg eenvoudig te bereiken. De weg kronkelt zich keurig om de berg omhoog en het uitzicht op de stad wordt steeds mooier. De feitelijke mond, een meter of twintig onder de rand, is verboden terrein. In Maori-tijd was dit een heilige plaats en dat moet worden gerespecteerd. Maar een wandeling over de kraterrand is wel mogelijk (ca. tien minuten).

Op de top is de gebruikelijke steen met plaquette, waarop ontdekkingsreizigers en onderzoekers worden geëerd. De hele plaats maakt helaas een verwaarloosde indruk. Het wandelpad is plaatselijk afgezet met een verroest ijzeren hek en bestraat met lelijk beton. Maar het uitzicht vergoedt veel, zo niet alles. Wie in de krater kijkt, ziet dat koeien er vrij spel hebben. Dat verklaart de sporen op de helling. De koeien grazen horizontaal en laten cirkelvormige paden achter.

Voor busreizigers: beneden aan de Mount Eden Road is een bushalte, bus 274 of 277 uit de stad. Ze rijden op werkdagen elk kwartier, zaterdag elke twintig minuten en zondag elk halfuur.

One Tree Hill

Vanaf Mt Eden is ook One Tree Hill te zien, een andere bekende vulkaantop in Auckland (182 m). Deze heuvel (Maungakiekie in de Maori-taal) en zijn omgeving was vanaf 1700 het leefgebied van de Wai o Hua-stam. De Maori bouwden hier een van de grootste omheinde dorpen (pa). Na de komst van de Europeanen was One Tree Hill het eigendom van Sir John Logan Campbell. Hij bouwde hier een boerderij, maar gaf rond 1900 de heuvel terug aan de gemeente. Zijn gebied moest een park worden. Na zijn dood werd Sir Campbell op de heuvel begraven: op zijn verzoek werd zijn graf gemarkeerd door een obelisk, die zijn bewondering voor de Maori weergeeft. Voor de obelisk staat een bronzen beeld van een Maori-krijger.

Dennenbomen

Naast de obelisk stonden lange tijd ook twee radiata-dennenbomen. Ze waren ooit geplant als vervanging voor een heilige Maori-boom, die in 1852 door een blanke kolonist was neergehaald. Met de nieuw geplante bomen liep het niet goed af. Eerst hakte een groepje overmoedige scouts in de jaren zestig een van de bomen om. De andere overgebleven dennenboom werd later twee keer het doelwit van Maori-activisten: zij vonden de boom geen inheemse soort.

De Maori gingen de boom met een motorzaag te lijf. Na de tweede aanslag, op 5 oktober 2000, was de dennenboom onherstelbaar beschadigd. De gemeente besloot de boom te kappen voordat hij om zou vallen. Sindsdien heet de heuvel in de volksmond ook wel None Tree Hill.

De One Tree Hill is nog altijd een geliefde plek voor veel Aucklanders. Het uitzicht is betoverend. De Ierse rockband U2 wijdde een nummer aan de populaire heuvel: One Tree Hill op het album The Joshua Tree.

Wandelingen

Voor toeristen die behoefte hebben aan een vaste hand en uitleg zijn er georganiseerde wandelingen. In groepen van maximaal twintig mensen vertelt een ervaren gids over de geschiedenis, de natuur, het Maori-verleden en alle andere dingen die Auckland interessant maken. De wandeling duurt twee uur. Reserveren is verplicht.

GUIDED AUCKLAND CITY WALKS. Tel. 0800 300100, www.aucklandwalks.co.nz. Wandeling dag. om 10 uur v.a. Pier One, the Ferry Buildings, 99 Quay Street. Toegang: 25 NZ$.

Wie de stad wil ontdekken door de ogen van de Maori doet de Tamaki Hikoi-wandeling. Een Maori-gids leidt de wandelaars door de natuur van Auckland en vertelt en zingt over het Maori-verleden van de stad en over de Maori-tradities.

TAMAKI HIKOI. Tel. 0800 282552, www.aucklandnz.com.

De gemeente Auckland heeft een aantal fraaie wandelingen uitgezet om de natuur in en rond Auckland te verkennen. Haal bij het informatiebureau een speciale wandelgids of kijk op het internet: www.aucklandcity.govt.nz.

Openbaar vervoer

Wie alle hoogtepunten van de stad in één ruk wil meemaken, kan vanaf het ferrygebouw de Auckland Explorer Bus nemen. Deze toeristenbus rijdt langs veertien attracties en bezienswaardigheden en je kunt vanaf die plekken een dag lang in- en uitstappen. Elk halfuur vertrekt er één en de chauffeur geeft onderweg commentaar op de stad. Of je daar blij mee moet zijn, is vers twee.

Veel goedkoper is de normale busdienst van NZ-bus. De Metro Link bussen komen overal in de stad en rijden ook langs Aucklands top spots, doordeweeks veelal om de tien minuten en in het weekend om het kwartier. De groene Think Link Bus rijdt een rondje langs de attracties door de stad en kost 1,60 NZ$ per rit.

Vanaf Britomart vertrekt elke tien minuten een gratis bus, die een bescheiden rondje langs enige populaire bestemmingen maakt: de City Circuit Bus. De bussen zijn felrood en dus moeilijk te missen. Handig en gratis, wat wil een toerist nog meer?

De trein is niet zo handig voor de toeristen. Het spoor (er zijn drie lijnen) verbindt de buitenwijken met het centrum. Vanaf het Ferry Building vertrekken ferry’s naar andere woonwijken, altijd leuk om een minicruise op een gewone veerpont te doen. Een aanrader is de oversteek naar Devonport (12 min., retour 10 NZ$) aan de andere kant van de haven. Devonport is een van de oudste wijken van Auckland en de moeite waard om even doorheen te slenteren.

Wie een dag lang in de bus wil rijden, op een beperkt aantal ferryboten wil varen en in de trein wil zitten, kan voor 11 NZ$ een Auckland Pass kopen, drie dagen 25 NZ$. De Auckland Discovery Pass van 13 NZ$ biedt nog meer mogelijkheden om rond te reizen. De meeste passen zijn aan te schaffen bij buschauffeurs, stations of bij de talrijke ticket agents in de stad.

AUCKLAND EXPLORER BUS. Tel. 0800 439756, www.explorerbus.co.nz. Vertrek v.a. Ferry Building, 9–16 uur, elk halfuur. Winter (14 apr.–14 okt.) elk uur 10–15 uur. Dagkaart 35 NZ$, kind 15, familiepas 80.

NZ BUS. Tel. 09 3739118, www.nzbus.co.nz. Enkele reis 1,60 NZ$, tien ritten 14. Kaartjes te koop in de bus.

Uitstapjes

Genoeg geslenterd door de drukke stad? Gelukkig ligt Auckland aan de baai en dus zijn het strand en het water altijd dichtbij. Varen door de haven is altijd leuk. Een Auckland Harbour Cruise duurt 1,5 uur. Het schip van 360 Discovery vaart onder de Auckland Harbour Bridge door en langs Rangitoto Island. Ook Fullers heeft anderhalf uur durende rondvaarten.

360 DISCOVERY. Pier 4 Quay Street, tel. 09 3078005, 0800 888006, www.360discovery.co.nz. Geopend: dag. 10.45, 12.30 en 15 uur. Toegang: 39 NZ$, kind 19 (inclusief drankje).

FULLERS HARBOUR CRUISE. Ferry Building, tel. 09 3679111, www.fullers.co.nz. Geopend: dag. 10.30 en 13.30 uur. Toegang: 33 NZ$, kind 16,50 (inclusief gratis retour naar Devonport).

Zeilen

Veel inwoners van Auckland zijn dol op zeilen. Iedereen in Nieuw-Zeeland weet zich nog te herinneren hoe een Nieuw-Zeelands jacht in 1995 de America’s Cup won; het land stond dagenlang op zijn kop. Zeilliefhebbers kunnen terecht bij diverse maatschappijen die allerlei tochtjes hebben uitgezet. Je kunt zelf zeilen (altijd onder begeleiding van ervaren personeel), of lekker relaxen en je laten bedienen op een van de koffie-, lunch-, of dinercruises.

THE PRIDE OF AUCKLAND. Hoek Quay & Hobson Streets, tel. 09 3595987, www.prideofauckland.com. Toegang: prijzen variëren van 60 NZ$ voor een Sailing Experience Cruise van 45 min., tot en met 110 NZ$ voor een dinercruise van 2,5 uur.

SAILNZ. Viaduct Harbour, Auckland, tel. 0800 397567, www.sailnz.co.nz. Toegang: 150 NZ$ voor een twee uur durende zeiltocht op een van de America’s Cup jachten, 195 NZ$ voor een drie uur durende tocht.

Dierentuin

Geen grote stad zonder dierentuin. Auckland heeft ook zijn Zoo en de dierentuin wil meer doen dan dieren achter tralies zetten. Natuur- en milieubewust is het motto. Zo kun je giraffes, antilopen, leeuwen en springbokken ‘natuurlijk zien rondlopen’ in het Afrikaanse grasland. In het regenwoud zie je apen slingeren en kun je enge spinnen zien, zij het veilig achter glas. En in het Kiwi & Tuatara House zijn kiwi’s te bewonderen.

Met de ZOOM-backstage pass kan een bezoeker een kijkje achter de schermen nemen. Oog in oog staan met de leeuwen dus en de oppasser helpen met het wassen van de olifanten. Leuker dan passief koekeloeren, maar wel duurder.

AUCKLAND ZOO. Motions Road, Western Springs, Auckland, tel. 09 3603805, www.aucklandzoo.co.nz. Geopend: dag. 9.30–17.30, jun. jul. en aug. 17 uur. Toegang: 19 NZ$, kind 9, familie 54.

Pinguïns

Even buiten Auckland ligt een grappige attractie: Kelly Tarlton’s Antarctic Encounter and Underwater World. Het park is vernoemd naar Kelly Tarlton, een duiker, avonturier en onderwaterfotograaf die er zijn levenswerk van maakte om de Zuidpool te laten zien door de ogen van een duiker. Na vele jaren van onderzoek en noeste arbeid opende hij in 1985 de deuren van zijn attractie. Met succes: na twee maanden waren er al 100.000 bezoekers gekomen. Lang heeft Tarlton niet kunnen genieten van zijn creatie onder de grond: hij stierf kort na de opening aan een hartaanval.

Kelly Tarlton’s attractie is nog altijd populair. De bezoeker waant zich op de Zuidpool. Na een bezoek aan een replica van de hut van ontdekkingsreiziger kapitein Scott kan er een ritje in een sneeuwmobiel worden gemaakt. Wat zich voor je ogen ontvouwt is de wondere wereld van de Zuidpool, inclusief ijs, verse sneeuw en echte koningspinguïns.

Het park heeft verder een Amazone-aquarium, waarin je piranha’s ziet. En via een loopband beleef je de sensatie van de onderwaterwereld. Er zijn ook haaien, die in een 110 m lange tunnel over je heen zwemmen. Kinderen zullen het prachtig vinden (en ook heel wat volwassenen).

KELLY TARLTON’S ANTARCTIC ENCOUNTER AND UNDERWATER WORLD. 23 Tamaki Drive, Orakei, Auckland, tel. 0800 805050, 09 5280603, www.kellytarltons.co.nz. Geopend: dag. 9–18 uur. Toegang: 29,90 NZ$, kind 15.

Openluchtmuseum

In de buitenwijk Pakuranga van Auckland is een interessant openluchtmuseum te vinden: Howick Pioneer Village. In dit dorp woonden vroeger Fencibles: soldaten van het Britse leger die in ruil voor hun diensten van de regering een stuk land kregen. In het dorp zijn meer dan 30 gebouwen te zien uit de periode 1840–1888, van simpele onderkomens tot riante villa’s. Ze zijn volgens de kenners uitstekend bewaard gebleven en geven een goed beeld van hoe Nieuw-Zeeland er in die tijd uitzag.

Iedere derde zondag van de maand komt het dorp tot leven. Het openluchtmuseum wordt dan bevolkt door medewerkers die de bewoners uit de 19de eeuw naspelen. Het park van 5 ha groot heeft een eigen café en restaurant.

HOWICK PIONEER VILLAGE. Bells Road, Lloyd Elsmore Park, Pakuranga, tel. 09 5769506, www.fencible.org.nz. Geopend: dag. 10–17 uur. Toegang: 14 NZ$, kind 7.

Stranden

Rond Auckland kun je fantastisch in zee zwemmen. Aan de noordkant zijn dat de stranden van Takapuna, Milford, Cheltenham, Narrow Neck en Long Bay. In het oosten zijn de badplaatsen Mission Bay en St Heliers geliefd. Surfers gaan naar de westkust, naar de zwarte stranden van Piha, Karekare, Muriwai Beach en Bethell’s Beach (Te Henga).

Waiheke Island

In de Hauraki Golf liggen enige paradijselijke eilanden, die vanuit Auckland eenvoudig zijn te bereiken. Waiheke Island (93 km²) is een van de populairste; volgens de boeken is het hier altijd zonniger en vijf graden warmer dan op het vasteland. Op het eiland wonen tal van kunstenaars en gepensioneerden. Waiheke kan met zijn zandstranden, bijzondere vegetatie (varens van meer dan 3 m hoog) en adembenemende uitzichten moeiteloos concurreren met het mooiste eiland uit een reclamefolder.

De overtocht per ferry duurt 35 minuten en de boot komt aan in de hoofdstad Oneroa. De titel ‘stad’ is een beetje te veel van het goede. Oneroa bestaat voornamelijk uit één drukke straat met veel winkels en cafés.

Op het noordelijke puntje van het eiland ligt op 220 m hoogte Stony Batter. Hier hebben de Nieuw-Zeelanders in de Tweede Wereldoorlog een enorm tunnelcomplex met zware kanonnen gebouwd om het eiland te verdedigen tegen de Japanners. Als toerist kun je door de donkere tunnels dwalen.

Veel wegen op het eiland zijn onverhard. De losse steentjes en de steile hellingen (soms wel 30 procent!) maken een autotocht avontuurlijk. Fietsers moeten helemaal lijden, maar het geklim is wel goed voor de kuiten. En op de meest afgelegen plekken duiken opeens luxueuze rustplaatsen op, waar high tea wordt geserveerd: thee met scones, cake en koekjes.

Op Waiheke kan de bezoeker naar hartenlust wandelen, zwemmen, fietsen, zeilen, duiken, surfen, wijn proeven of op zee met een kajak varen. Hotels en restaurants zijn er volop, zodat Waiheke een prima oord is om voor korte of lange tijd een paradijselijk vakantiegevoel te creëren.

WAIHEKE ISLAND. Voetgangers kunnen de Fullers Ferry naar het eiland nemen (tel. 09 3679111), auto’s nemen de SeaLink Ferry, tel. 09 3005926, www.waihekenz.com en www.tourismwaiheke.co.nz.

Rangitoto Island

Heel wat minder toeristisch en veel ruiger is het Rangitoto Island, 8 km ten noordoosten van Auckland. Geen kopjes cappuccino en kwarktaart, maar zwarte lava en ongerepte natuur. Het eiland is jong: in het jaar 1300 rees het tijdens een vulkaanuitbarsting opeens op uit de Hauraki Golf. In 1854 kocht de Britse Kroon het eiland voor 15 Britse ponden. Het eiland werd gebruikt als uitkijkpost en als werkplaats voor gevangenen. Die legden van 1925 tot 1936 wegen aan op het eiland en een pas naar de top.

Het eiland is vooral geliefd bij wandelaars. Er zijn tien wandelingen uitgezet met prachtige uitzichten op de Hauraki Golf, de haven van Waitemate en Auckland City. Hotels of restaurants zijn er niet. Overnachten kan alleen op een camping op het naastgelegen eiland Motutapu, bij Home Bay. Maar de meeste bezoekers gaan na een dag weer terug.

RANGITOTO ISLAND. Tel. 09 3679111, www.aucklandnz.com en www.doc.govt.nz. Fullers Ferry vaart dagelijks op het eiland.