Mannen van Nederland!

Hoe komt het eigenlijk dat mannen zo slecht weten wat wij leuk vinden? Is dat hun gebrekkig ontwikkelde sociale antenne? Of kan het mannen soms helemaal niet schélen wat wij leuk vinden?

Ik kende Harold al een hele tijd. Hij was een vriend van mijn vriend en werd het vanzelf ook van mij. Soms belde hij op om te zeggen, bijvoorbeeld, wat hij die dag gegeten had, dat híj gekookt had en dat ze het allemaal zo lekker hadden gevonden... om dan over te gaan om een heel gedetailleerde beschrijving van het kookproces: ‘Dus ik nam die uien uit het netje...’ Het kon voorkomen dat ik ook nog vergast werd op het verslag van het verteringsproces erna.

Harold viel wel eens waar te nemen op een feestje, na heel wat onversneden whisky, in de hoek van de kamer waarin hij een meisje gedreven had. Terwijl het meisje uitkeek naar ontsnappingsroutes, zag je Harold dan slim vooruitschuiven. Keek ze links, dan zette hij zijn rechtervoet ervoor, wilde ze rechts, dan stak hij zijn linkerbeen uit en legde zijn elleboog op de richel aan die kant.

Waarover ging het? Over haar mooie ogen en sprankelende karakter? Ik denk het niet; eerder over de lange rij bij Het Kruidvat die dag, en de prijs van de handcrème... Zo'n meisje was razend geïnteresseerd, dat zag je zo.

Vergis je niet: Harold was aardig. Altijd bereid je te helpen verhuizen bijvoorbeeld, hij stelde ongevraagd de kanalen op de tv opnieuw in, en vol goede raad. De ideale huisvriend.

Op een avond kwam hij langs terwijl ik alleen thuis was. Harold had iets te vieren en dus ging ik snel een fles whisky kopen. Harold babbelde over zijn heuglijk feit, Harold dronk, en pas toen Harold zich wel erg begon te herhalen begon ik voorzichtig over naar bed gaan. Hij vertrok naar boven (natuurlijk wist hij de weg naar de logeerkamer) en ik ruimde op. Toen ik in het donker in bed stapte, trof ik daar tot mijn schrik een ongeïdentificeerd object aan. Het ademde en rook naar whisky.

En het sliep, dus trok ik een T-shirt aan en ging erbij liggen - ik kende Harold al zo lang en nooit een greintje belangstelling, dus dat zat wel goed.

Ik werd wakker uit een opwindende droom en wilde al naar mijn vriend reiken, totdat ik die whisky weer rook. O ja, Harold. Eh... Harold? Wat deed die hand dan op mijn borst? Ik dacht dat hij sliep en legde zijn arm terug, maar toen koerde hij met zijn mond op mijn oor dat hij geil was en wilde neuken.

Mannen van Nederland! Zeg nooit: ‘Ik ben geil. Ik wil neuken.’ Zeg ALTIJD, als het dan per se móet: geil op jou, neuken met jou. Anders, echt, dan willen wij niet.

‘Als er maar een gat in zit hè?’ lachte ik de gêne weg. Ik verwachtte dat hij nu met een complimentje zou komen. Maar niks. Harold sprak me niet eens tegen! Wel weidde hij uit over zijn dwingende geilheid die onmiddellijk een uitweg behoefde; hij had wat te vieren - en ik lag daar tòch.

Toen ik ten einde raad maar opstond, zei Harold: ‘Geeft niks. Leen me een geeltje, dan is het probleem zó opgelost.’ Want, zei Harold, hij kende een meisje dat voor hem desgewenst zelfs een afspraak met haar vriend afzei. Hij ‘investeerde’ een tientje voor bloemen en een tientje voor wijn: ‘Goedkoper dan de hoeren’ - dat zei hij echt.

Mannen van Nederland! Zie ons desnoods als alleen een gat. Maar zeg het er niet bij!