Technieken

Toen ik mijn eerste erotische bundel geschreven had, wilde mijn vader die niet lezen. Begrijpelijk. Wel informeerde hij of hij er iets van kon leren: ‘Ik heb behoefte aan technieken’, zei hij zó nadrukkelijk, dat ik begreep dat de nood hoog was.

Technieken, moest ik beschaamd toegeven, nee, daar was ik geen expert in. Mijn faalangstige geest schoot meteen in de richting van standje 747 en tantra-seks. O god, op het gebied van techniek was ik een groentje... ik slaag er al niet eens in mijn nagels te laten groeien of een sexy hemmetje mooi te houden in de was!

Laatst kreeg mijn zelfvertrouwen weer een knauw, toen ik een film zag met een werkelijk geweldige seksscène. Twee Aziaten op elkaar, een man en een vrouw, en ze deden niks. Ze hielden elkaars handen vast, roerloos, en bewogen ook verder niet. Maar op hun gezichten zag je de spanning groeien, de climax naderen en gebeuren. Dát was nog eens techniek! (Meteen vroeg ik me af of bij deze vorm van seks zelfs de bekkenbodemspier bewegingloos blijft, of dat je stiekem toch een heel klein beetje mag knijpen - maar zover ging de camera niet.)

Het knaagde, maar ik ben een meester in positief denken. Dus heb ik een paar dingen bedacht waar ik wél goed in ben, en die zelfs het hele begrip techniek overstijgen: inlevingsvermogen, ontspanning en overgave.

Mijn handen hebben inlevingsvermogen, en mijn mond ook: ze voelen wat er in de ander gebeurt, op welke plek zich energie ophoopt en waar de spanning groeit. Dat begon ik te leren toen ik besefte dat ik vaak bij mijn partner deed waar ik op dat moment zelf behoefte aan had. Toen merkte ik dat anderen dat ook doen. Als iemand - laten we zeggen - kriebelig je onderrug streelt, vindt hij dat zelf lekker. Onthouden! En op het juiste moment onverhoeds in stelling brengen. De buren leggen dan maar zolang een kussen op hun oren. Later leerde ik mijn hersens uit te zetten. ‘Waar heb je dat geleerd?’ ‘Van jou!’ Een van de zeldzame gevallen waarin het lieve antwoord ook het ware is...

De beste vrijpartijen beginnen lang voor het uitkleden - herinneringen ophalen, zonsondergangen bewonderen, nekhaartjes kammen - met ontspanning. Daarop volgt bijna als vanzelf de overgave. Dat is meer dan je knietjes van elkaar doen. Een nieuwe partner wil vaak juist dát niet wat hij in zijn hart het lekkerst vindt. Hij (of zij) schaamt zich nog. Het is het diepste geheim, dat nog niet prijsgegeven mag worden. Koester dat geheim alsof het van jou is. En dan: geef je zélf over. Haal diep adem, blaas je angst uit en laat weten wat je eigen diepste verlangen is. Dan gaat de ander ook open.

En die tantra-seks? Heb ik opgezocht. Even liet ik me in de war brengen door al dat esoterische gepraat over energiebanen en chakra’s. Toen dacht ik aan mijn eigen zondagochtendgevoel. Ach wat: die oosterlingen vrijen gewoon net zo als ik. Ze doen het alleen stiller, omdat ze nou eenmaal zo zijn. En in vreemde standjes, omdat ze daar toch al iets mee hebben. En vooral: ze nóemen het anders.

Goed nieuws voor mijn vader: technieken bestaan niet. Hij hoeft op zijn oude dag niet meer op zijn hoofd te leren staan.