Opmerking van de schrijver

Met de liefde van mijn gezin en de steun van mijn vrouw heb ik een deel van mij voltooid dat veel te lang onaf is gebleven. Het heeft me enorm geholpen mijn verhaal aan de wereld te vertellen. Het heeft me ook doen inzien dat er andere relaties zijn waaraan ik aandacht moet besteden, aan die personen die ooit ter sprake kwamen en die net als ik op een gegeven moment in een web gevangen zaten.

Ik ben tijdens mijn reis bij een drempel gekomen, en ik zal nu moeten kiezen of ik die wil overschrijden. Ik heb het over de plek waar al die emoties ooit in stilte werden bewaard, die plek waar anderen, elk op hun eigen wijze, werden achtergelaten. De broers die het net zo moeilijk vinden zich alles voor de geest te halen, zich alles te herinneren, en die dagen van weleer in de armen te sluiten. Voor mij ligt een nieuwe reis; een reis die ik twintig jaar geleden had moeten ondernemen, een reis van herberekening en herstel. Echter, deze reis is niet voor mij alleen, maar voor al diegenen die het echt begrijpen.

Niets van dit alles zou mogelijk zijn geweest zonder Wendy, Steve, Heidi, Heather, Adam, Amy, en natuurlijk John en Darlene. Die tienerjaren waren de zwaarste en toch ook de allerbelangrijkste.

Mijn advies aan mijn lezers:

Omring je met echte vrienden die om je geven en die met je kunnen delen. Wees niet bang het kind te laten gaan en de jonge volwassene te vinden. Je bent nooit echt alleen.