9
“Het was alsof het zo moest zijn.” Mitchell verschikt iets aan zijn handdoek. Hij is weer aan het ratelen.
Ik ben zo moe dat ik soms stukjes mis. Verbazingwekkend dat hij het niet koud heeft. Ik trek de badjas wat dichter om me heen. Dat ga ik volgend jaar voor mijn verjaardag vragen, een roze duster met een Y op het zakje geborduurd. Een gouden Y lijkt me mooier dan deze zilveren M.
“Ik sprak Elisabeth via Skype. Ze vertelde me dat ze was gestopt met kookworkshops omdat ze meer wilde betekenen voor het Japanse volk. Dat raakte me recht in mijn hart. Nederland zit in een economische crisis en wat deed ik? Geld verdienen. Hoe meer, hoe beter. Ik hielp rijke mensen, oké, maar voor de gewone man betekende ik niets. Het voelde verkeerd.”
Mijn hand is onderweg naar mijn mond om een opkomende geeuw te verbergen. Ik pers mijn lippen op elkaar en gaap inwendig, mijn oren ploppen ervan. Ondertussen knik ik hem beleefd toe, hoewel hij dat niet eens lijkt op te merken.
“Precies op het moment dat ik mijn gesprek met Elisabeth wegklikte en besloot mijn leven te beteren, kwam er een berichtje van ene Kim via Facebook binnen, de dochter van een huis- tuin en keukenvrouw met twintig kilo overgewicht. Dat kon toch geen toeval zijn? Dat was een teken.”
En bedankt.
“Het moest zo zijn. Ik was jouw Old Spice Man. Je was jezelf aan het wurgen op de roltrap van de vette verleiding. Ik moest ingrijpen om je te redden.”
“Dus dat is wat je nu aan het doen bent, je bent mij aan het redden?” vraag ik voor alle zekerheid. “Je hebt geen behoefte aan een maatje?”
Hij schudt verbaasd zijn hoofd.
Ik ben er ingeluisd. Jesper en Kim hebben me misleid. Ik ben onder valse voorwendselen naar Amsterdam gelokt en zit nu in een badjas op de bank van een homo die helemaal niet eenzaam is. Hij heeft overal vrienden, zelfs in Japan. Mijn beoogde GBF is een HPPHC die zo ruim bij kas zit dat hij zich schuldig voelt. Om zijn geweten te sussen heeft hij besloten om wat willekeurige mensen uit hun lijden te verlossen. Mensen zoals ik, die niet eens beseften dat ze gered moesten worden. Zou Maarten dit weten, zou hij ervan op de hoogte zijn dat onze kinderen een sint-bernard op me hebben afgestuurd met een doos pillen om zijn nek in plaats van een vaatje brandewijn? Ik heb beloofd niet boos te zullen worden, dat zal ik dan ook niet doen, maar juichen is vooralsnog een brug te ver.
“Hoe zie je het reddingswerk voor je?”
Mitchell wrijft zich verheugd in zijn handen. “We zijn al begonnen! Food betekent gezond eten, dat heb je vandaag gedaan. Ik wil je nu vragen om de tweede stap te zetten.”
“Je bedoelt Love?”
“Precies! Je zei na het eten dat je nog honger had en je vroeg net om chips, dus ik wil je uitnodigen om naar mijn slaapkamer te gaan en de DeLight daar in te wijden.”
Ik wijs naar mijn voorhoofd.
Mitchell haalt zijn schouders op. “FLP werkt alleen als je bereid bent jezelf te geven. Je moet de schaamte voorbij, lieverd. Je kunt alleen slank worden als je van jezelf houdt en dat durft te uiten.”
“De schaamte voorbij? Voel jij je wel helemaal lekker? Ik ga mezelf echt niet een potje lopen uiten in jouw slaapkamer, vriend.” En dat terwijl hij niet eens een vriend is. Ik heb geen GBF, ik heb alleen Mona. En zelfs die hangt aan een zijden draad.
Mitchell begint te lachen. “Probeer het gewoon. Wat heb je te verliezen?” Hij drukt de Duitse vibrator in mijn hand. “Toen we binnenkwamen, heb ik hem aan de lader gelegd. Hij zit vol.”
Zijn blik is volkomen blanco. Mitchell zou het volstrekt niet raar vinden als ik zijn aanbod aannam. Hij zou het dom vinden als ik het niet deed.
“Wat wordt het, Yvon? Als je de muts-status wilt ontstijgen, is dit je kans. Je kunt een MILF worden! Weet je wat dat is? Een mother I’d like to fuck. Moet je je voorstellen hoe het voelt als de vriendjes van Jesper je straks als lustobject zien in plaats van als een wandelende theemuts – over een egoboost gesproken. Ik zou het wel weten, dus als jij ze niet wilt, stuur ze dan naar mij door. Met hun paspoort, ze moeten wel achttien zijn. Nou ja, dat is het streven. Iets in de buurt van achttien mag ook.”
“Jij bent ziek.”
“Ik ben eerlijk,” zegt dokter Seks met een grijns. “Doe niet zo benepen. Wat kan je gebeuren? Je zult lekkerder klaarkomen dan met je man, dat garandeer ik je.”
“Hoe weet je dat?”
“Omdat dit spannend is. Geil. En verboden. Niet wettelijk verboden, maar in je hoofd wel. Je verstand zegt nee, je lichaam zegt ja. Het is net als een reep chocola, alleen dan gezond.”
Food, love, product. Spannend, geil, verboden. Hij heeft me met een natte vinger gelijmd. “Wijs me je slaapkamer,” fluister ik.
“Respect!” Mitchell duwt een gebalde vuist in mijn richting.
Ik heb geen idee hoe daarop te reageren en glimlach flauwtjes. “Mag ik er een shotje bij?”
“Goed dat je daarover begint.” Hij steekt zijn wijsvinger belerend op. “Voor alle duidelijkheid: een grote alcoholinname vormt geen onderdeel van FLP, te veel calorieën. Omdat vandaag je inwijding is, heb ik de teugels laten vieren.”
We staan op. Mitchell begeleidt me naar zijn slaapkamer. Als hij de deur opendoet, staar ik een duistere ruimte in en walmt een zware geur me tegemoet. “Kan er een raampje open?”
“Vind je het niet lekker? Het is Tibetaanse wierook, had ik vast aangestoken. Goddesses heet deze, leek me wel toepasselijk. Het heeft ook een medicinale werking.”
“Als narcosemiddel waarschijnlijk.”
Mitchell negeert mijn opmerking en steekt een paar kaarsjes aan. Ik ontwaar de contouren van een bed. Het is inderdaad hartvormig en bedekt met het vel van een ongetwijfeld bijna uitgestorven diersoort die ik niet direct herken.
“Ga lekker liggen,” zegt Mitchell. “Dan haal ik je shotje.”
Ik wandel over het hoogpolige tapijt naar het bed en ga onwennig op de rand zitten.
“Lig!” commandeert dokter Direct. Hij heeft als kind vast een hond gehad.
Ik doe gedwee wat hij zegt.
“Goed zo.”
♦
Daar lig ik. In het halfduister, in de badjas van een homo, op een bed dat naar abattoir ruikt, in een kamer die stijf staat van de rook. Vreemd genoeg biedt mijn roze vibrator enig houvast. Ik klem hem met twee handen tegen mijn borst. Mitchell brengt me mijn shotje, wenst me veel plezier en doet de deur geruisloos achter zich dicht.
Food, love, product, prevel ik voordat ik het shotje achterover sla. Dit moet mijn nieuwe mantra worden. Ik was net gewend aan eten, bidden en beminnen. Vooral het eetgedeelte had ik behoorlijk serieus genomen, dat deed Julia Roberts ook in de film. Die verslond in Rome het éne bord pasta na het andere, alleen werd zij er niet dik van. Heel oneerlijk.
Ik knoop de ceintuur los, laat de badjas openvallen en zet mijn zwaanvormige vriend aan. Hij zoemt beschaafd, ook als ik nog een keer op het plusje druk om de snelheid van de trillingen op te voeren. Ik denk dat Maarten er dwars doorheen zou slapen. Ik druk voor de derde keer. Kan het nog sneller? Dat kan, maar na de vierde klik klinkt de DeLight als een hysterische bromvlieg die door een gesloten raam probeert te vliegen. Ik druk op het minnetje. Perfect. Ontspannen nu.
Ik manoeuvreer de vibrator tussen mijn benen.
“Yvon!” Mitchell klopt op de deur.
“Wat?!” Het komt er harder uit dan de bedoeling was.
Hij stapt al naar binnen. “O sorry, ik wist niet dat je al bezig was, ik hoorde hem niet.” Hij wendt zijn blik af, zijn rechterhand nog aan de deurklink, zijn linkerhand pro forma voor zijn gezicht.
“Wat doe jij nou?” Ik zucht geërgerd en sla de badjas dicht, mezelf bedwingend om de vibrator trillend naar zijn hoofd te gooien. “Heb jij weleens van privacy gehoord?”
Mitchell houdt zijn blik braaf gericht op het oriëntaals aandoend houtsnijwerk waarmee de wanden en het plafond zijn versierd. “Ik dacht alleen dat je misschien een glijmiddeltje wilde gebruiken. Het is je eerste keer, toch?”
“Is dat nodig?” Hij maakt me meteen onzeker. “Je kunt kijken hoor, ik ben weer toonbaar.”
“Ik weet het niet, wat denk je zelf? Ben je al nat?”
“Wat is dat nou weer voor belachelijke vraag? Wil je even voelen soms?”
Mitchell schaterlacht. “Je zou raar opkijken.”
“Heb je het weleens met een vrouw gedaan?”
“Tuurlijk. Je moet alles een keer proberen. Technisch gezien is dat een eitje. Je kunt er zo in. Geen klysma’s, geen gedoe, dat is het grote voordeel van seks met een vrouw.”
Ik ben hem kwijtgeraakt na klysma’s. Klysma’s zijn darmspoelingen. O, hemel. Het kwartje valt. Ik knijp mijn ogen dicht en probeer het beeld van Mitchell met een tuinslang tussen zijn billen te verdringen. Dat gaat moeizaam, heel moeizaam. “Dus voordat jij met een man of hij bij jou, dan moet je eerst…”
“Natuurlijk. Eerst de boel even reinigen, je wilt geen risico nemen. Wat dacht jij dan?”
De mokkagrot, de chocoladepoort, het bruine fornuisje: alles komt weer terug, maar deze keer stinkt het. Laat hem in godsnaam van onderwerp veranderen. Hoe kan ik ooit nog een hoogtepunt bereiken met een vlokkerige maalstroom van waterige uitwerpselen voor ogen?
“Je weet toch wel dat lang niet alle homo’s aan anale penetratie doen, hè? Je moet ervan houden.”
“Maakt mij niet uit,” zeg ik afwerend.
“Interesseert je zeker ook niet? Terwijl wij dus voortdurend worden geconfronteerd met de heterowereld. Boeken, films, muziek, tv-series: het gaat altijd over hetero’s, alsof er geen andere manier van leven bestaat.”
“Je hebt toch ook die ene serie…hoe heet-ie? Over die vrouw met die homovriend?”
“Will & Grace.”
“Precies!”
“Nou, dan heb je het ook wel gehad. Will & Grace, daar kunnen wij het mee doen. En Modern Life, daar zit ook een homostel in. Een ongelooflijk clichématig koppel is dat.” Mitchell begint zich ineens heel erg op te winden.
“In Grey’s Anatomy zat een leuke chirurg die lesbisch werd,” probeer ik hem te sussen. “Zij was trouwens aan de mollige kant en toch aantrekkelijk.”
“Lesbiennes, daar heb ik dus he-le-maal niks mee.” De afkeer druipt van zijn gezicht. “Net als biseksuelen. Maak gewoon een keuze en houd je daaraan.”
“Glijmiddel,” zeg ik om hem af te leiden, “is misschien toch wel handig.”
“Ligt in de la van het nachtkastje.” Zodra hij weg is, trek ik nieuwsgierig de la open. Het is alsof Mitchell alle spullen van de toonbank van een seksshop erin heeft gekieperd. Ik zie een strip met vier blauwe pillen, o jeetje, dat is Viagra. Hij is nog zo jong en nu al impotent? De trits condooms verbaast me niet. Verstandig. En wat zijn dat voor rare gele flesjes? Rush staat er met rode letters op, omgeven door een bliksemschicht. Naast de Rush ligt een zwarte flacon:
Back Door Anal Comfort Spray, nooit geweten dat het bestond. Achterin vind ik een doorzichtig, halfleeg tubetje Moist Anal Lube en onderin ligt een zwart etui. Ik durf niks te gebruiken waar anal op staat, ik ben niks anaals van plan. Bovendien, straks hebben de tuutjes ervan klemgezeten tussen iemands achterdeur, daar waag ik me niet aan.
Misschien zit er iets bruikbaars in het etui. Ik trek het onder de flesjes vandaan en rits het open. Het is een naaisetje voor op reis, met naald en draad, een paar witte overhemdknoopjes en zelfs een minischaar. Schattig, maar wat heb je eraan als je de natuur een handje wilt helpen? Een van de gele flesjes is leeg, de ander zit dicht. Rush klinkt als een snelwerkend glijmiddel voor eenmalig gebruik. Ik draai de dop eraf en ruik eraan. Ik kan het luchtje niet thuisbrengen en snuif wat dieper. De geur doet me in de verte denken aan een spray om suède schoenen mee te beschermen. Voor een glijmiddel oogt de substantie erg vluchtig. Ik bekijk de verpakking nog eens goed: Warming: may be fatal when swallowed. Skin irritant. Highly flammable.
Een glijmiddel hoort de huid niet te irriteren, misschien geen goed idee om dit over mijn tere delen te sprenkelen. Ik draai het flesje dicht. Terwijl ik dat doe, gaat mijn hart sneller slaan. Ik krijg het warm, echt heel warm, die badjas moet uit. Het dierenvel irriteert me ook, ik trek het onder me vandaan en trap het met mijn voeten van het bed af. Mijn hoofd gonst. Er gebeuren rare dingen. Ik voel me draaierig en opgewonden.
Rush staat voor roes, een geile roes. Dat had Mitchell me wel even mogen vertellen. Waar is mijn Duitse vriend nu ik hem nodig heb? Ik pak de vibrator en druk als een dolle op het plusje. Aan het werk, Herr Delight. Ik hol mijn rug om hem beter te kunnen ontvangen. Als Mona me nu toch zou zien liggen: spiernaakt en met mijn benen wijd, op de zwarte zijden lakens van Mitchell. Volgens mij heeft hij ze gestreken, zo glad zijn ze. Heerlijk. Ik wrijf er met mijn billen langs, terwijl ik Herr Delight heen en weer laat glijden. Hij mag me nog niet penetreren, daarvoor is het te vroeg. Opnaaien mag wel, en van die taak kwijt hij zich uitstekend, dat moet ik hem nageven. Ik druk nog een keer op het plusje om de trilsnelheid op te voeren. Dit is inderdaad lekkerder dan chocola, dokter Seks heeft gelijk. Aan de andere kant: ik zou geen bezwaar maken tegen een stukje chocolade op het nachtkastje. Gewoon, voor erbij.
Wanneer ik nat genoeg ben, duw ik de vibrator naar binnen. Ik kreun zachtjes. Hetis verrassend om door een trillend voorwerp te worden gevuld, weer eens wat anders dan de stevige stengel van Maarten. Terwijl Mein Herr onvermoeibaar doorzoemt, kom ik in een prettig ritme. Deze Duitse diesel zou zomaar eens mijn nieuwe beste vriend kunnen worden.
Tien minuten later wordt mijn arm een beetje lam. Het is nog steeds fijn, dat staat vast, maar ik kom niet waar ik wil zijn, mijn gedachten dwalen af. Deze zwaanvormige vriend is te mechanisch en te statisch, de trillingen worden voorspelbaar.
Mitchell had iets gezegd over een verrassingsstand, hoe krijg ik die in hemelsnaam aan de praat? De gebruiksaanwijzing zit in de doos en de doos is bij dokter Seks. Die ga ik nu niet lastigvallen.
Op het snelle snorren na is Herr Delight bijzonder zwijgzaam. Maarten wil nog weleens in mijn oor hijgen dat ik zijn hoertje ben. Als hij dat zegt, moet ik altijd aan de kinderen en de vogels in de opvang denken, ik weet niet waarom. Nu weer. Ik droog geleidelijk op, de vibrator voelt hard aan. Het is niet meer zo spannend als in het begin toen ik in de roes van Rush was. Ik zucht diep, zet het apparaat uit en leg hem op het nachtkastje. DeLight laat me onbevredigd en hongerig achter.
Die Mitchell is een mooie. Hij heeft me er ingeluisd met zijn Food, Love en Product. Hij wil me redden, nou, aan mij valt geen eer te behalen. Ik ga straks naar huis met een lege maag en een esthetisch verantwoorde vibrator die niet doet wat hij belooft. Eine sinnliche Erfahrung? Hij kan mijn kont kussen.
Onrustig draai ik heen en weer. Ik voel me genaaid. Maar dat ben ik niet. Ik zou een GBF krijgen. Die kreeg ik niet. Ik ben veertig, geen gram lichter en geen stap verder. En die dolfijnen kan ik natuurlijk ook op mijn buik schrijven. Een beetje rillerig kruip ik onder het laken. Wat zou Mona nu doen, zou zij dit zomaar accepteren? Waarschijnlijk niet. Ze is veel mondiger dan ik, brutaler ook. Ze zou een bevredigend einde eisen. Omdat het haar was beloofd.
Ik strijk mijn haren uit mijn gezicht en beeld me in dat ik Mona ben. Die zou een idiote stunt uithalen, iets creatiefs. Ze zou de situatie overzien en er op een of andere manier haar voordeel mee doen. Oké, de situatie is dat ik nog steeds lichtelijk opgewonden ben. Dat mijn vibrator vies tegenvalt. Dat ik me in de slaapkamer bevind van een homo die het weleens met vrouwen heeft gedaan. Daar ligt misschien een mogelijkheid. Nadeel: de homo houdt van mooie dingen. Veertigjarige vrouwen met overgewicht vallen daar waarschijnlijk niet onder. Voordeel: de homo houdt van experimenteren.
Ineens vlieg ik overeind. Ik heb een idee, een oplossing in de geest van Mona. Ik graai in de la naast me en haal het naaisetje eruit. Glory, glory, hallelujah!