1
Evolu
We gaan terug naar ‘in den beginne’. Het spel tussen de seksen is miljoenen jaren oud en zal waarschijnlijk nog net zo lang doorgaan. Mannen stellen hun zaad vrijgevig ter beschikking en vrouwen kiezen hieruit het beste DNA. Waar dienen de mannen eigenlijk voor? Zijn vrouwen niet beter af zonder?
Seks, net als suiker, is lekker. Dingen die lekker zijn, hebben, (of hadden in een ver verleden) nut om te overleven. Suiker is lekker omdat het in rijpe vruchten zit, ideale voeding voor de ‘wilde mens’. Dat suiker tegenwoordig van het voedsel gescheiden wordt zodat we er te veel van gebruiken en het een aanslag pleegt op onze gezondheid, doet daar niets aan af. Is seks op dezelfde manier belangrijk? Bewezen is dat dieren die zich voortplanten via seks, beter bestand zijn tegen veranderende situaties, parasieten en ziektes. Er zijn daarentegen ook diersoorten die uitsluitend uit vrouwtjes bestaan en die overleven kennelijk ook prima. Wat is het nut van seks dan? Waarom zijn niet alle dieren gewoon een kloon van hun moeder? Dat is vrij eenvoudig: klonen zet de evolutie stil omdat elke generatie een exacte kopie is van de vorige. Als een kind de helft van de genen van de moeder en de andere helft van de vader krijgt, ontstaat er een nieuw individu, oftewel: biodiversiteit. Kort door de bocht gezegd, zorgt seks voor biodiversiteit en verhoogt het de overlevingskansen van een soort. Dat heeft ons gemaakt tot wat we zijn. Om terug te komen op de vraag of vrouwen niet beter af zijn zonder mannen: Dankzij de moderne techniek kan de mens zich inderdaad voortplanten zonder dat er een man aan te pas hoeft te komen. Tegelijkertijd is het goed te weten dat diverse klinische studies hebben aangetoond dat het ruiken van vers mannenzweet goed is voor het vrouwelijke mentale evenwicht en dat contact met zaad zelfs een positieve invloed heeft op het afweersysteem. Van een man worden vrouwen gelukkiger en gezonder!
Darwin, de bedenker van de ‘survival of the fittest’ theorie, kreeg nachtmerries van pauwen. De in zijn ogen totaal nutteloze, extravagante en beperkende staarten maakten het dier traag en beperkten zijn overlevingskansen, en toch wilden pauwenvrouwtjes mannetjes met grote staarten! Een tweede factor die de evolutie bepaalde bleek… seksuele selectie. Vrouwtjes van alle soorten selecteren een mannetje mede op basis van zijn aantrekkelijkheid.
De biologische wensen van beide geslachten roepen een spanningsveld op. Mannetjes bevruchten het liefst zoveel mogelijk vrouwtjes. Een vrouwtje heeft bij de meeste diersoorten een beperkt aantal nakomelingen. Ze is dus vooral op zoek naar kwaliteit in het mannetje van wie ze de genen wil doorgeven aan haar kinderen. Voor vrouwen is de keuze van kwaliteit een must. Mannetjes echter gaan voor kwantiteit. Een leuke uitzondering hierop is de meerkoet, waarbij het vrouwtje de dominante rol speelt en de mannetjes voor de verschillende nesten zorgen. Het vrouwelijke meerkoetje is groter, sterker en agressiever dan het mannetje. Ze heeft een harem van broedende mannen, zodat zij zich op het leggen van eieren kan concentreren.
Zangvogels werden tot voor kort gezien als hét schoolvoorbeeld van monogamie in de natuur. DNA-onderzoek heeft uitgewezen dat maar liefst veertig procent van de jonkies niet van het mannetje is dat de vader denkt te zijn. Op het juiste moment gaat het vrouwtje vreemd met de buurman die net iets mooier zingt. Het mannetje mag dit niet weten, want dan zou hij haar in de steek laten en alleen kan ze de kleintjes niet tot volwassenheid brengen.
Terug naar de mens
Bij mensen is iets vergelijkbaars aan de hand. Onderzoek in de VS heeft aangetoond dat maar liefst elf procent van de kinderen niet van de man is die de vader denkt te zijn. Ook menselijke vrouwen maken hun slippertje precies op het moment dat ze het vruchtbaarst zijn. Dit gedrag, hoewel wij het misschien moreel verwerpelijk vinden, zorgt wel voor een optimale genetische evolutie van het menselijke ras.
Een enkele man produceert genoeg zaadcellen om de hele wereldbevolking te bevruchten. Geen wonder dat hij minder zuinig met zijn DNA omspringt dan een vrouw. Omdat de investering in het nageslacht van een vrouw veel groter is, maakt zij uiteindelijk de keus door wie ze bevrucht wil worden. Mannetjes gaan onderling de competitie aan om te laten zien dat ze over goede genen beschikken. Maar de uiteindelijk verantwoordelijke voor de evolutie is de vrouw. Zij kiest namelijk welke genen uitsterven en welke in het nageslacht doorleven. Dus, dames, als jullie vinden dat wij mannen te agressief zijn, te eendimensionaal en te weinig emoties tonen, dan komt dat door de keuzes die in het verleden door vrouwen zijn gemaakt!
De twee verschillende evolutionaire doelstellingen, kwaliteit voor de vrouwen en kwantiteit voor de mannen, veroorzaakt een spanningsveld. Wat voor beide partijen belangrijk is, is dat de kinderen overleven. Anders was alle moeite, evolutionair gezien, voor niets. Hier speelt het selectieproces van de vrouw weer een rol. Voor de kortetermijnrelatie en als ze vruchtbaar is, kiest de vrouw voor het type man dat bol staat van de testosteron. De stoere macho, met de stevige kaaklijn, zware wenkbrauwen, brede schouders en slanke taille (om maar een paar kenmerken te noemen). Voor de langere termijn en tijdens haar onvruchtbare periode wordt ze meer aangetrokken door de zachtere man, de attente, verzorgende en niet zo stoere man. De vrouw staat voortdurend voor de keus tussen veiligheid en goede genen. De keus tussen het saaie maar betrouwbare mannetje en de stoere genetisch superieure kerel. Dit is een gegeven en zou een reden kunnen zijn waarom het fabeltje van de monogame vrouw doorgeprikt mag worden.
Dat we daar cultureel nog niet aan toe zijn blijkt uit de statistieken: afhankelijk van het onderzoek heeft de gemiddelde vrouw tussen de 4 en 7 seksuele partners in haar leven. Mannen echter claimen tussen de 9 en 16 seksuele partners. De vraag is dan: met wie doen die mannen het? Overdrijven ze zelf het aantal of hebben vrouwen de neiging de andere kant op te liegen? Overigens gaat het hier om onderzoeken bij heterostellen; homoseksuelen werden uitgesloten. Bij een heel aardig onderzoek aan een Britse universiteit werd gevraagd naar het aantal seksuele partners, terwijl de proefpersonen dachten dat ze aan een leugendetector zaten. Plotseling bleken vrouwen en mannen, gemiddeld, evenveel partners gehad te hebben. De mannen stelden hun schatting bij naar beneden en de vrouwen deden er een schepje bovenop. De waarheid ligt, zoals altijd, in het midden.
De vrouw kiest dus haar partner, terwijl de man zijn best doet gekozen te worden. Dit is nog steeds het geval. Mannen strijden om de gunsten van de vrouw, en zij kiest uiteindelijk. Maar hoe kiest ze? Wat zijn haar criteria? Een van de aspecten waar ze haar keuze van af laat hangen is de geur van de man. Systematisch kiest ze een man die genetisch weinig overeenkomsten met haar eigen genen vertoont. Verder kiest ze voor ‘goede’ genen. Evolutionair psychologen denken nog een andere, belangrijke keuzefactor te hebben gevonden. Onze hersenen fungeren als de pauwenstaart. De mens is veel intelligenter dan zijn overleving vereist. De mens is hierin uniek. De theorie luidt nu dat vrouwen een man kozen (en nog altijd kiezen) op basis van zijn intelligentie. Als je het zo bekijkt is de vrouw dus verantwoordelijk voor de intelligentie van de mens! Een niet geringe bijdrage aan wie we zijn.
Intelligentie blijkt uit gedrag. Vrouwen kijken dus nog steeds naar het gedrag van een man. Is hij grappig (humor is een sterke indicator van intelligentie), is hij attent en kan hij zich inleven? Een mooi voorbeeld uit de literatuur is Cyrano de Bergerac. In dat verhaal ziet de mooie Roxanne de hoofdpersoon niet staan vanwege zijn enorme neus, totdat zijn woorden haar betoveren. Intelligentie blijkt een grotere aantrekkingskracht te hebben dan uiterlijk kan afstoten.
Op dit moment zie je een explosie van ‘singles’. Hoe zou dat komen? Het antwoord vloeit voort uit het bovenstaande en is in feite heel simpel. Vrouwen kiezen niet meer (of veel minder). Ze willen, kunnen of durven geen keuze meer te maken. In onze speurtocht naar de onderliggende redenen kwamen we de volgende argumenten hiervoor tegen:
Vrouwen zijn onafhankelijker dan voorheen,
ze hoeven niet per se een partner te nemen om te overleven. Vroeger
was je als vrouw afhankelijk van een partner om enige kans te maken
in de maatschappij. Tegenwoordig is dat niet meer zo. Vrouwen
kunnen voor hun eigen overleving zorgen. Ze zijn niet meer
afhankelijk van een man om een huis te hebben, een auto te kopen of
met vriendinnen te gaan stappen. ‘We hebben een zo goed gevuld
leven dat we nauwelijks ruimte hebben voor een man. Wat voegt die
eigenlijk toe? Je moet tenslotte een hoop dingen laten om ruimte te
maken voor een relatie.’- Vrouwen (maar ook mannen) worden vergiftigd
door hun omgeving. De media laten perfecte mannen zien, en meisjes
van 16 hebben ‘gewoon geen leuke jongens in de klas’. Zeker niet
als je de jongens uit je klas vergelijkt met het dan vigerende
tieneridool. We worden doodgegooid met aantrekkelijke mensen, op tv
en in de bladen. Onderzoek heeft aangetoond dat, na het kijken naar
een zeer aantrekkelijk iemand, we onze eigen partner minder
aantrekkelijk vinden. De media hebben ‘genetische afwijkingen’ (per
slot is slechts één procent van de mensen echt mooi) tot norm
verheven en onze omgeving kan hier niet tegenop! Dat is de
vergiftiging van het schoonheidsideaal. Ook karakters worden
onrealistisch neergezet door de media. Wij geloven dat een enkele
man alle positieve eigenschappen in zich kan hebben en nog een stuk
kan zijn ook. Vol goede moed gaan vrouwen op jacht naar de prins op
het witte paard, om als ze eind dertig zijn te ontdekken dat die
niet alleen niet bestaat, maar dat de ‘toch best leuke exemplaren’
inmiddels bezet zijn.
- Het huidige westerse beeld van de
romantische liefde is vrij nieuw. Vroeger, en dat is niet eens zo
heel lang geleden, was een relatie een praktisch
samenwerkingsverband, waarin man en vrouw samenwerkten voor een
optimale ‘overleving’. Tegenwoordig moet een relatie ‘groots en
meeslepend’ zijn, anders is ze niet de moeite waard. Liefde moet
vlammen en spetteren. ‘Als je de “ware” ontmoet, dan weet je dat
meteen!’ vertelt Maartje van 38, die nog nooit de ‘ware’ ontmoet
heeft, maar, bijna tegen beter weten in, blijft hopen. Door de
individualisering van onze cultuur zijn we allemaal zo ‘bijzonder’
geworden dat een ‘gewone’ relatie, met een gewone, leuke man niet
goed genoeg is.
- Mannen zijn achtergebleven in hun
ontwikkeling. Daar waar vrouwen de afgelopen dertig jaar hebben
besteed aan hun ‘bevrijding’ zijn mannen als het ware geen stap
vooruitgekomen. Ze weten nog steeds niet hoe ze om moeten gaan met
de nieuwe positie van de vrouw. Vrouwen hebben ook regelmatig hun
twijfels, maar mannen zijn de weg een beetje kwijt. Alle cursussen
voor zelfontwikkeling, in welke vorm dan ook, worden voornamelijk
bevolkt door vrouwen. Vrouwen zijn met zichzelf aan de slag gegaan,
en mannen zijn jammerlijk achtergebleven. Op zich een goed argument
om moeite te hebben met het maken van een keuze.
- De vrouwen die wel kiezen, kiezen soms voor
onbereikbare mannen. Op de liefdesmarkt, zoals op elke markt, geldt
de wet van vraag en aanbod. Sommige mannen zijn erg populair op die
markt. Vrouwen, net als mannen trouwens, kunnen last hebben van een
vertekend zelfbeeld. En blijven dus hunkeren naar een getrouwde man
die niet voor haar zal scheiden, ook al denkt ze van wel.
- De moderne vrouw heeft dubbele boodschappen
gekregen in haar jeugd, die nu, onbewust, haar leven sturen. De
meeste vrijgezelle vrouwen vanaf 30 hebben een moeder gehad die
zichzelf wegcijferde en zorgde voor het gezin. Dit is het rolmodel
dat deze jonge vrouwen voorgeschoteld kregen. Tegelijkertijd was
moeder een fervent aanhangster van de ideeën van het feminisme uit
de jaren zeventig. Ze drukten hun dochters op het hart dat ze
zelfstandig moesten zijn, dat ze hun studie moesten afmaken, dat ze
voor zichzelf moesten kunnen zorgen. Dit was voor de meisjes een
dubbele boodschap. Ze kregen zo een duidelijk voorbeeld, maar
tegelijkertijd vertelde hun moeder dat het zo niet moet. Natuurlijk
raak je dan een beetje in de war. Onbewust, want op dat niveau
speelt dat soort dingen zich af, werd er van de dochters verwacht
dat ze het ‘mislukte’ leven van de moeder compenseerden. Veel van
de dochters van toen zijn de vrijgezelle vrouwen van tegenwoordig,
die hun uiterste best hebben gedaan de verwachtingen van hun moeder
waar te maken. Ze ontdekken nu de keerzijde van die medaille. Ze
kregen mee dat ze onafhankelijk moesten zijn, en dat zijn ze. Wat
ontbrak was een gebruiksaanwijzing of goed voorbeeld van hoe je met
je zelfstandigheid toch een leuke relatie opbouwt. Natuurlijk roept
dat problemen op.
- In de jaren zeventig van de vorige eeuw stak
nog een ander nieuw fenomeen de kop op: mensen gingen scheiden. Tot
die tijd was een scheiding iets schandelijks, een teken van totale
mislukking. Vanaf de jaren zeventig werd scheiden sociaal
geaccepteerd en nam het aantal meisjes dat hun vader alleen in het
weekend zag explosief toe. Ze werden als het ware verlaten door hun
vader. Dát zal ze niet nog een keer gebeuren en ze zijn dus op zoek
naar de perfecte man, die hen nooit zal verlaten. Het probleem is
alleen, hoe vind je die, waar kijk je naar en hoe maak je de
definitieve keus?
- De ‘krabbenmand’ van single vrouwen.
Vriendinnen maken het elkaar moeilijk om te kiezen voor een man,
vanaf het moment dat je iemand ontmoet. Ook het opbouwen van een
relatie is lastig als je ‘te’ kritische vriendinnen hebt. Als je
één krab in een mand doet, dan kruipt hij er zonder enige moeite
uit. Doe je vier of meer krabben in een mand, dan blijven ze
vastzitten. Ze trekken elkaar namelijk omlaag, terug de mand
in.
- Geur. Vrouwen kiezen mannen op hun
natuurlijke geur. Nu blijkt uit wetenschappelijk onderzoek dat ze
op die manier mannen kiezen die een aanvullend immuunsysteem
hebben. Onbewust levert dat het gewenste resultaat: kinderen met
een sterk immuunsysteem. Tegenwoordig ruiken alle mannen, tenminste
de mannen die de moeite nemen zichzelf te wassen, hetzelfde.
Lotions en aftershaves verhullen de werkelijke geur van de man. Je
ruikt dus niet meer wat je kiest. Dit is een onbewuste barrière,
die alleen te slechten valt door je bewust te worden van de
belangrijke invloed van de natuurlijke lichaamsgeur. Het is niet
voor niets dat in de VS de sportschool de plek is waar de meeste
mensen een levenspartner vinden.
- Angst. Is de man met wie je een praatje zou
maken in potentie een stalker, een geweldpleger of nog erger?
Mannen zijn in de meeste gevallen fysiek sterker dan vrouwen en er
zijn situaties waarin dat zeer onplezierig kan uitpakken…
- De prins op het witte paard blijkt elke keer
weer een mank paard te hebben. Je ontmoet een nieuwe man en in
eerste instantie lijkt hij perfect. Dan kan het zijn dat hij andere
boeken dan jij blijkt te lezen en halverwege I.M. afgehaakt te zijn. Dat is niet perfect en je
denkt dat hij dus toch niet voor jou geschapen is. Helaas, door een
(onhaalbaar) ideaalbeeld op een sterveling te projecteren loop je
telkens vast.
- Uitstel. Je hebt nog tijd genoeg. Eerst nog
even carrière maken en genieten van het vrije leven. Tot je ergens
halverwege de dertig ontdekt dat je tijd bijna om is. Dan blijkt
ook nog eens dat de mannen van jouw leeftijd liever iets met
jongere vrouwen beginnen omdat ze onbewust op zoek zijn naar de
vruchtbaarste vrouwen. En omdat jij een oudere man niet ziet
zitten, besluit je nog maar even door te zoeken…
- Gebrek aan vertrouwen. Je bent ooit eens in
zee gegaan met iemand die jou (op welke manier dan ook) belazerd
heeft en je hebt jezelf beloofd dat je dat nooit meer zal
overkomen. Helaas, de manier waarop je nu voor jezelf zorgt (door
geen relatie te krijgen) is er een die je geluk in de weg
staat.
Dit zijn allerlei redenen waarom vrouwen volgens ons niet meer kiezen voor een partner. Uiteraard generaliseren we, dus deze redenen hoeven voor jou niet op te gaan. Maar een of meer van de bovenstaande punten gelden voor heel wat vrijgezelle vrouwen. Elke individuele vrouw geeft haar eigen redenen op om nog even te wachten met een relatie. Vaak zijn dat alleen maar ‘rationalisaties’, wat een mooi woord is voor goedpratertjes, om het zo voor zichzelf leefbaar te houden dat ze niet de fijne relatie weten te creëren waar ze zo naar verlangen.
- ‘Ik heb nog tijd genoeg, ik wil wél over
tien jaar de ware ontmoet hebben. Maar nu gaan we eerst nog even
carrière maken of rondfeesten.’
- ‘Ik wacht op de ware Jacob, met wie de
liefde als een zinderend vuur is en elk moment samen zo uit een
romantische film gehaald kan worden.’
- ‘Ik wil nog even lekker doen waar ik zin in
heb, geen rekening houden met een man.’
- ‘Ik blijf natuurlijk wel kritisch.’
Ik hoef toch niet te kiezen? hoor ik je denken. Daar heb je helemaal gelijk in. Ware het niet dat een relatie, met de daarbij behorende genetische erfgenamen, goed is voor een mens. Mensen in een goede relatie zijn gezonder, gelukkiger en leven langer dan de mensen zonder zo'n relatie. Wat dat betreft gaat de vergelijking op met roken… je weet dat het slecht voor je is, en toch kunnen sommige mensen het niet laten. Van een relatie weet je dat ze goed voor je is, en toch kun je er om de een of andere reden niet voor kiezen. We hopen je met dit boek te helpen bij het wel of niet maken van een keuze en bij te dragen tot het laten opbloeien van een relatie, als dat is wat je wilt.
Een van de eerste stappen hierin is het jezelf bewust worden van je onderliggende, vaak onbewuste, overtuigingen. Pas als je bewust kijkt naar je wereldbeeld kun je het veranderen, met alle positieve gevolgen van dien. Lees de opsomming van redenen hierboven nog eens door en kijk welke op jou van toepassing zijn. Mocht angst en/of gebrek aan vertrouwen een reden zijn, realiseer je dan dat hetzelfde voor mannen geldt, zij vragen zich waarschijnlijk ook af: ben jij hun toekomstige stalker, slavendrijver, of erger? Laat angst niet je leven regeren.
Voor iedereen hebben we aanwijzingen in dit boek opgenomen om je intuïtie meer te leren vertrouwen. En om helder te krijgen wat je wel wilt qua man in je leven is er hoofdstuk 5.
Herken je je in geen van alle beschrijvingen hierboven, bedenk dan goed hoe jij jezelf ervan weerhoudt te vinden wat je zoekt. En wees hierbij eerlijk ten opzichte van jezelf.
Flirtstuk 1 Verantwoordelijkheid
Tussen de hoofdstukken in dit boek door vind je ‘Flirtstukken’. MysteryFlirt bestaat namelijk uit twee trajecten. Waar de ‘Hoofdstukken’ het werk aan je innerlijke wereld stimuleren, geven de ‘Flirtstukken’ je de handvatten om je in het spel der verleiding te bekwamen.
Jij hebt veruit de meeste macht in het flirtproces en je mag hier niet ongebreideld gebruik van maken. Macht heeft namelijk een keerzijde; met macht komt verantwoordelijkheid. Jij bent als je de macht hebt niet alleen verantwoordelijk voor jezelf, je bent ook - gedeeltelijk - verantwoordelijk voor de ander. Jij als vrouw bepaalt met wie je flirt en met wie niet. Jij bepaalt hoever je gaat en geeft de grenzen aan. Het is jouw verantwoordelijkheid te zorgen dat de flirt ook voor hem leuk is en vooral leuk eindigt. Dat wil niet zeggen dat je jezelf in moet leveren om het maar prettig voor hem te maken, want je eerste verantwoordelijkheid ligt natuurlijk bij jezelf. Wel betekent het dat je de ander heel dient te laten. Je mag hem niet beschadigen door misbruik te maken van je macht. Aan het einde van dit boek is die macht aanzienlijk. Pas op wat je ermee doet. Om een oud gezegde te gebruiken: ‘Wat je zaait, zul je oogsten.’
Wees er dus alert op hoever je gaat met je flirtsignalen en met wie je flirt. Bewaak de grenzen van een ander zoals je je eigen grenzen zou bewaken. Wees geen ‘tease’ (iemand die speelt als een kat met een muis). Flirt alleen als je daadwerkelijk in de ander geïnteresseerd bent. In het kort: behandel de ander zoals je zelf behandeld wilt worden.