4

 ‘Wat moet dit voorstellen?’ Ik stond in de bar van Hotel Delano, het duurste, chicste cocktailhol van Williamsburg, en wees beschuldigend naar de man die naast Angela zat. ‘Is dit een grapje of zo?’

‘Je ziet er lekker uit, schatje,’ zei de man die overduidelijk geen muziekproducer was, laat staan net ingevlogen uit LA. ‘Leuk dat je me mee uit hebt gevraagd.’ Hij stond op, sloeg zijn armen om me heen en drukte me aanstootgevend dicht tegen hem aan. Ah, Axe bodyspray, Fébrèze en een vleugje transpiratie. 

Angela liet haar hoofd op haar onderarmen vallen. ‘Het spijt me ontzettend,’ mompelde ze zonder me aan te kijken. ‘De echte kandidaat heeft afgezegd, dit was het enige wat we nog konden regelen.’

‘Dit’ was iemand die ik tot mijn grote spijt al eerder had ontmoet. ‘Dit’ was Alex’ bandlid, basgitarist en professionele klootzak Craig. Knap? Ja. Blond? Ja. Drager van het herpesvirus? Dat kon haast niet missen. Onvoorstelbaar dat ik mijn Robert Rodriguez-LBD aan deze vent verspilde. En onvoorstelbaar dat Angela me dit aandeed.

‘Hé, Jenny, ik haal even wat te drinken voor je.’ Angela’s vriend Alex stond op uit zijn stoel, waardoor Craigs tekortkomingen extra benadrukt werden. Alex was mager, maar kwam ermee weg omdat hij over brede schouders en gespierde bovenarmen beschikte. Craig was een stuk kleiner en ronduit schriel. Waarom hij toch zo’n vrouwenmagneet was, bleef me een raadsel – veel met Alex optrekken kon bepaald niet in zijn voordeel werken. Ik ging nog liever dood dan dat ik het tegen Angie zou zeggen, maar toen ze me helemaal in het begin van hun relatie had meegenomen om Alex te keuren, was ik bijna over mijn tong gestruikeld. Hij is belachelijk lekker. Maar hij had nog BFF-voorwaardelijk wat mij betreft, aangezien hij achter Angela’s rug om met zijn ex had afgesproken in Parijs. Lang verhaal kort: zij zei dat alles oké was, maar als beste vriendin was het mijn plicht om hem met vuile blikken te laten weten dat hij haar nooit meer zoiets mocht flikken. Bovendien had hij mijn favoriete huisgenoot van me afgepikt, iets wat ik hem nooit helemaal zou vergeven.

Omdat ik niet wist wat ik anders moest doen, ging ik op de stoel van Alex zitten, tegenover Craig, omdat ik niet binnen zijn handbereik wilde zitten. Angela keek me reuze verontschuldigend aan en ik was onder de indruk van de manier waarop ze haar eyeliner had aangebracht. Over haar keuze in last minute dates was ik nog altijd minder te spreken. 

‘Waarom kijk je zo nijdig?’ Craig leunde achterover en leek ook niet blij te zijn met de gang van zaken. ‘Jij bent degene die geen date kan krijgen, ik doe dit voor jou, hoor.’

‘Oké, dat was het dan, ik ga weg.’ Ik stond al op, maar Angela legde haar hand over de mijne en gaf me nogmaals die indrukwekkende Bambi-blik vol excuses.

‘Eén drankje,’ bedong ze smekend. ‘Craig maakte maar een grapje.’

‘Niet waar,’ zeiden Craig en ik in koor.

Dit zou de langste borrel van mijn leven worden. 

‘En toen, en toen…’ Manisch maaide Craig met zijn armen heen en weer. ‘Struikelde hij over zijn snoer en viel plat op zijn bek op het podium. Het was te gek, weet je nog, Alex?’ 

Nadat ik heel snel achter elkaar drie cocktails had gedronken, bleek Craig nog niet zo’n beroerde date. In mijn van gin doordrenkte roes was hij grappiger dan in mijn herinnering. Misschien liet ik me leiden door vooroordelen. Het was Angela die maar bleef herhalen hoe vreselijk hij was, maar voor haar had een rocker daten tenslotte ook goed uitgepakt. En afgezien van het feit dat hij dunner was dan één van mijn dijen, was hij best een lekkertje.

‘Ja, mijn arm was uit de kom en we moesten drie optredens afzeggen,’ antwoordde Alex. ‘Echt hilarisch.’

Het viel me op dat Angie en hij veel langzamer dronken dan Craig en ik. Lichtgewichten. 

Angela veranderde zoals gewoonlijk niet al te subtiel van onderwerp. ‘Jenny, vertel eens over die klus van morgen? Die superbelangrijke klus waarbij er een epische verantwoordelijkheid op je schouders ligt, nog even afgezien van de carrière van je beste vriendin.’

‘O, dat stelt niet veel voor.’ Ik wuifde haar bezorgde blik nuffig weg en sloeg daardoor bijna mijn glas van tafel. ‘Het is een oppasklusje. Een chic oppasklusje.’

‘Oppassen met een kater is altijd een enorm goed idee,’ zei ze met een kritische blik op mijn glas. ‘Zullen we wat gaan eten? We zouden naar Café Colette kunnen gaan.’

‘Geen denken aan.’ Craig zette zijn lege bierglas iets te hard terug op tafel. ‘Eten is voor watjes. Laten we een goede kroeg opzoeken.’

Ik kwam al overeind. ‘Ja.’ Hmm, misschien had ik eerder toch die tosti moeten maken. Eten mocht dan voor watjes zijn, op straat kotsen was ook niet aan te bevelen. Zelfs niet in Williamsburg. Wat mij betreft dan. ‘Waar gaan we heen?’

‘De Manhattan Inn?’ stelde hij voor. ‘Ik ken daar een mannetje.’

Ik was onder de indruk. Oké, de bar was in Greenpoint, maar voor Craigs doen best een verfijnde keuze. Er speelde een jazzpianist en er stonden echte kaarsen op tafel, ondanks het risico van brandstichting door hippe vogels. 

‘Hij kent overal mannetjes,’ bevestigde Alex en wenkte om de rekening. ‘Normaal gesproken is dat alleen een probleem als hij ook hun vriendinnen kent.’

Ik was oprecht verbaasd. Na de slechte start had Craig zich ontpopt als een echte heer. Hij betaalde mijn drankjes, hield de deur voor me open en vroeg zelfs netjes of hij mijn hand mocht vasthouden op weg naar de volgende kroeg. Het kon niet alleen de alcohol zijn die me een beetje licht in mijn hoofd maakte, hij was echt heel lief. Hand in hand met een leuke man in de schemering door McCarren Park slenteren was enig. Ik was bijna vergeten hoe leuk daten kon zijn. 

‘Eigenlijk weet ik helemaal niet zoveel over jou,’ zei Craig, die zijn pas vertraagde om Angie en Alex wat uit te laten lopen. ‘Waar je vandaan komt, waar je bent opgegroeid, van die dingen.’

‘Ik kom van buiten de stad, uit de staat New York.’ Ik nam een groepje jongeren in me op dat op plaids zat, bijna allemaal met een of ander instrument in hun handen. O, Williamsburg. ‘Ik ben hier terecht gekomen toen ik ging studeren.’

‘Leven je ouders nog? Zijn ze nog getrouwd?’

Ik knikte. ‘Yep, ze wonen in Binghampton en zijn inmiddels al vijfendertig jaar getrouwd. Mijn vader runt een aannemersbedrijf en mijn moeder runt mijn vader.’

‘Geweldig, zeg… Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik drie was, mijn vader heb ik nooit echt gekend.’

‘Wat rot voor je.’ Ik voelde me er prompt schuldig over dat ik uit een normaal gezin kwam. Ik voelde me wel vaker schuldig, het overkwam me veel te vaak. ‘Is je moeder nog hertrouwd?’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee, we zijn met zijn tweetjes gebleven. Geweldig mens, mijn moeder. Sterkste vrouw die ik ken. Ik heb alles aan haar te danken.’

‘Toch maak je niet de indruk dat je een mannelijk rolmodel hebt gemist,’ zei ik lachend en wreef even over zijn arm.

Craig gaf een kneepje in mijn hand. ‘Jij hebt echt gevoel voor humor.’

Ik zat niet vaak om woorden verlegen, maar in dit geval wist ik even niet wat ik moest zeggen. Ik kon inderdaad best leuk uit de hoek komen, maar de meeste mannen zouden daar geen complimentje over maken. Niet als ze ook naar mijn borsten zouden kunnen kijken. 

‘Eh, dank je?’

‘Jij kunt niet met complimenten omgaan, hè?’ Hij hield zijn pas in zodat we midden in het park tot stilstand kwamen.

Dat was niet helemaal waar, ik was dol op complimenten. Ik moedigde complimentjes te allen tijde aan. Maar op een of andere manier bleven mijn kaken op elkaar. Ik voelde dat ik bloosde onder Craigs aandachtige blik. Zijn geloken ogen, zijn iets te lange haar, zelfs zijn vreemde geur begon te wennen: het was opeens meer mannelijkheid dan lijflucht. O, ik had beslist veel te veel gedronken. 

‘Jenny,’ zei hij met een lage stem en leunde een beetje naar me over. ‘Mag ik je zoenen?’

‘Ja?’ piepte ik. Het klonk als een vraag omdat ik niet helemaal zeker van mezelf was. 

Voor een man is echter elke ‘ja’ mooi meegenomen. Zelfs één met een ingebouwde aarzeling. Ik stond op mijn tenen, liet hem mijn beide handen vasthouden en me kussen. Zelfs halfteut wist ik dat het een goede zoen was. Deze man was geen amateur, hij had duidelijk ervaring. Ik verbrak het contact even en zag over zijn schouder de zon ondergaan achter het Empire State Building. Verzaligd zuchtte ik om mijn eigen romantische comedy-momentje.

‘Wauw.’ Hij gaf een kneepje in mijn hand en streelde over mijn wang. ‘Dat was niet mis, Jenny.’

‘Yuh-huh,’ stemde ik in, kneep even terug en maakte toen mijn hand los. Op een of andere manier liet de manier waarop hij steeds mijn naam zei de haartjes in mijn nek omhoog komen en niet van opwinding. Ik had het gevoel dat hij het steeds zei om niet te vergeten wie ik was. ‘Laten we naar de Manhattan Inn gaan.’

Nog meer drank. Precies wat ik nodig had. 

Toen we ons eindelijk weer bij Angie en Alex voegden, hadden die al een zitje en drankjes bemachtigd in de Manhattan Inn. Hun gezichten stonden op onweer.

‘Lekker gewandeld?’ informeerde Angie.

Ik knikte zwijgend en ging tegenover haar zitten. Hoe kon ze nu kwaad op mij zijn? Ze had deze date zelf geregeld, was het geen goed teken dat Craig en ik het goed konden vinden samen? 

‘Schatje, ik haal even wat te drinken voor je,’ murmelde Craig in mijn haar. 

Ik huiverde even en ook nu niet op een prettige manier.

‘Heb je met hem gezoend?’ wilde Angela weten zodra Craig buiten gehoorafstand was.

‘O, wauw, ik moet opeens ontzettend nodig naar de wc.’ Alex sprong op en wreef ongemakkelijk door zijn haar. ‘Vrouwen!’

‘Heb je met hem gezoend?’ herhaalde ze vinnig.

‘Ja, nou en?’ Ik had het gevoel dat ik me moest verdedigen. ‘Het zit wel goed, hij is heel lief. Je praat altijd over hem alsof hij een enorme eikel is, maar dat is hij niet. Misschien geen onbeschreven blad, maar zeker geen eikel.’

‘Laat me eens raden: hij vroeg naar je jeugd, vertelde over de scheiding van zijn ouders en zei toen tegen je dat je echt slim was?’ Vragend keek ze me aan en las in mijn geschokte blik het antwoord. ‘Klassieke aanpak van Craig.’

‘Hij zei dat ik gevoel voor humor had, om precies te zijn.’ Ik masseerde mijn slapen. ‘O man, ben ik er zo uit dat ik niet eens in de gaten heb wanneer ik om de tuin word geleid?’ 

‘Ik wil graag “nee” zeggen, maar alles wijst op “ja”.’ Angie schopte me onder de tafel. ‘Je kunt weg wanneer je wilt. Je hebt morgen een belangrijke klus. Ik leg het wel even uit en verdomme, het is Craig ook maar – je hoeft je helemaal niet te verdedigen of te verantwoorden.’

‘Als jij het zegt…’ Ik kon het amper bevatten. En als het zijn standaard versierzin was om meisjes te complimenteren met hun intelligentie, waarom had hij dan tegen mij gezegd dat ik humor had?

Ik kreeg niet de kans om daar een reden voor te bedenken, want Casanova keerde terug met twee opzichtig gekleurde cocktails. Het was echter te laat. Mijn goede humeur was officieel weg en de gedachte om zelfs maar één slokje van die troep te nemen, deed mijn maag al omkeren. Ik had nog een afspraak die avond en dat was met een tosti en mijn bed. Waar ik alleen in zou liggen. 

‘Deze zijn te gek, schatje. Eén slokje en je wilt nooit meer iets anders.’ Craigs hand verdween onder de tafel en gleed over mijn dij. Ik zat meteen kaarsrecht, met grote ogen. Waarom had ik geen spijkerbroek aangetrokken? 

‘Hoe heet het?’ vroeg ik en probeerde achteruit te schuiven op het vastgenagelde bankje, maar in plaats van me los te maken, zag hij het blijkbaar als aanmoediging en bewoog zijn hand omhoog naar een plek waar hij me echt nooit zou mogen aanraken.

‘Ik noem het de Craig,’ fluisterde hij zangerig in mijn oor. 

O, viezerik, reality check! 

‘Ik word ontzettend geil van je. Ik kan niet wachten om je mee naar huis te nemen,’ murmelde hij. ‘Als we thuis al halen. De wc’s zijn hier best…’

‘Ik moet even bellen.’ Haastig schoof ik Craig opzij en schoof zelf langs hem heen, met mijn hart in mijn keel en te weinig adem. Dit ging te ver. Ik was nog niet zo wanhopig dat ik zou ingaan op ongepaste voorstellen om het in het toilet van een bar te doen op een donderdagavond in Brooklyn. Of op willekeurig welke andere avond in Brooklyn. Er waren grenzen. 

En zo hield ik voor de tweede avond in één week een taxi aan om van een vervelende date af te komen. Toch fijn dat het allemaal zo meezat.