Als ik droom 

van een oase in de woestijn 

droom ik van een stukje paradijs, 

waar het samenzijn van mensen 

een zaligheid is.

Het geld speelt geen hoofdrol meer 

en niemand wil een ander overheersen. 

Mensen zijn lief en goed 

zonder bewust te weten dat het zo moet.

Niemand wordt bedrogen.

Er zijn geen dieven meer,

maar niemand beseft dat het zo hoort.

Mensen houden woord

en weten niet, dat dit 'trouw' betekent.

Ze delen alles met elkaar

zonder te zeggen dat ze edelmoedig zijn.

Er wordt niets opgetekend

omdat er geen heldendaden zijn.

Die zijn trouwens niet nodig

Alles is zo doodgewoon, 

zo vanzelfsprekend en natuurlijk, 

dat de mensen zelfs niet weten, 

dat ze in een oase zijn.