Wat ik het moeilijkst kan geven 

moet ik eerst geven: vergiffenis!

Ik ken veel mensen

en ik ken de geheimen van veel mensen. 

En ik ben hoe langer hoe meer overtuigd, 

dat geen twee mensen hetzelfde zijn. 

leder mens is een wereld op zich 

en leeft en voelt en denkt en reageert 

vanuit de eigen wereld,

waarvan de diepste kern me altijd vreemd blijft!

Daarom ontstaan tussen mensen

bijna noodzakelijkerwijze contactstoornissen,

wrijvingen en botsingen.

Alleen maar als ik begrip heb voor het feit

dat de ander 'anders' is

en als ik bereid ben te vergeven,

is het 'samenleven' mogelijk.

Er zijn uitzonderlijk gunstige gelegenheden 

om vrede te maken, om ruzies op te ruimen. 

Ik heb zo dikwijls de kans 

een geschenk te geven, een kaartje te sturen, 

iemand uit te nodigen ten teken van verzoening, 

van vergiffenis.

Als de moeilijkste eerste stap gezet is, 

wordt de rest een 'feest'!

Vergiffenis. De mooiste gave.