Barcelona?
Barcelona is voor mij de stad waar ik met Paul in een onvergetelijke comedor in de Carrer del Carme belandde, waar we tussen plastic zonnebloemen en treurig kijkende alleenstaande pensionados een heerlijk menu del día kregen voorgeschoteld. Met een broodnodige carajillo toe.
Barcelona is ook de stad waar ik, gesteund door Max junior, moeite deed om een poster van castellers, bouwers van menselijke piramides, te bemachtigen, niet wetende dat ik die fantastische acrobaten later gewoon zelf zou kunnen fotograferen op de Plaça Sant Jaume.
Barcelona is ook de prima lunch in El Gran Café in de Carrer d’Avinyó. Daar was ik niet alleen driftig in de weer met vork en mes maar vooral ook met pen en papier om alle nuttige tips van Paco vast te leggen.
In Barcelona zag ik bovendien, in gezelschap van Pablo, een weergaloze omhaal van Ronaldinho op de tv in Els Tres Tombs, een café tegenover de Mercat de Sant Antoni dat een prominente rol speelt in Eten met Emma van Herman Koch. Maar dat laatste is toeval, want die roman las ik pas na het voetbalavondje tussen Barça-fans en fruitautomaatfanatiekelingen.
Het was ook in Barcelona dat ik samen met Teresa plannen smeedde voor een aardige kadertekst, sterker – we dronken er immers cava bij – voor een leuk boekje. We zouden de levende standbeelden interviewen om zo de mens achter het beeld te onthullen. Wel spijtig dat ik kort daarop ontdekte dat zo’n boek al een paar jaar bestaat.
Met Ineke en haar beruchte straffe werktempo heb ik in luttele dagen onwaarschijnlijk veel gedaan en gezien, maar helaas bleef er voor haar geen tijd meer over om de romaanse muurschilderingen in het MNAC te zien, want alleen die al zijn een reis naar Barcelona waard.
Dankzij Matthijs en Coen weet ik nu dat er in de dierentuin van Barcelona een dolfijnenshow is, dat je in het Parc de la Ciutadella heerlijk kunt roeien en dat terrassen vooral uitnodigend zijn als er hoogwerkers voor de deur staan geparkeerd.
Wat je als lezer met deze persoonlijke, soms onbegrijpelijke herinneringen, moet? Niks, misschien. Ik wil er in ieder geval mee duidelijk maken dat zij evengoed van belang waren om deze gids te kunnen voltooien als de stapels documentatie, aantekeningen en foto’s waarmee ik van mijn bezoeken aan Barcelona terugkeerde. Nog belangrijker was dat ik gebruik heb mogen maken van de teksten die Vincent Westzaan schreef voor de vorige edities van deze gids. Los daarvan leek het me zo obligaat om hier uit te weiden over hoe fantastisch Barcelona is. Natuurlijk is dat zo, maar dat wordt dan algauw onderbouwd met een stortvloed aan superlatieven of een samenvatting die de stad uiteindelijk geen recht doet.
Ik zou zeggen: ga erheen.
Karin Evers
Overzichtskaart
Klik op een van de volgende deelkaarten voor een vergroting: linksboven, rechtsboven, linksonder en rechtsonder.