1

Heleen van Rijnsburg zette de wekker op halfacht. Als ze nog een half-uurtje zou lezen, had ze zeven uur slaap voor de boeg. Dat was precies genoeg; zes uur was te kort en acht uur te lang. Bij een gebrek aan nachtrust had ze de volgende morgen een barstende koppijn, terwijl te lang in bed blijven liggen voor een sloom en duf gevoel zorgde.

Op het nachtkastje lag een roman van haar favoriete auteur. Ze had alle negen boeken van deze Engelse schrijfster verslonden. Het waren romans die zich in Afrika afspeelden. De unieke sfeer die de auteur op wist te roepen, werkte op haar fantasie. In gedachten beleefde ze zelf de avonturen, in plaats van de aantrekkelijke, vrouwelijke hoofdpersoon die elke tegenslag overwon.

Ze legde twee kussens onder haar rug en sloeg het boek open. Terwijl ze las, streek ze met haar linkerhand over het dekbed van het tweepersoonsbed. Een gebaar dat in het verleden was ontstaan en een gewoonte was geworden. Ze hield zielsveel van haar man Frank. Hun relatie duurde al zeventien jaar en tijdens die periode was hun verliefdheid overgegaan in respect, genegenheid en wederzijdse aantrekkingskracht. De pijlers waarop hun huwelijk was gebouwd. Niemand kon tussen hen komen. Frank was de liefde van haar leven.

Over zijn werk had ze altijd een dubbel gevoel gehad. Frank bekleedde een hoge positie bij een touroperator. Met deze verantwoordelijke baan verdiende hij een hoog salaris, maar hij moest ook vaak naar het buitenland. Hij was de schakel tussen de directie van hotels en zijn eigen directie in Nederland. Als hij eruit kwam met de aanbieders, hoefde alleen de directeur nog te tekenen voordat het complex in de vakantiegids van hun bedrijf werd opgenomen. Ze hadden zich de luxe van een grote, moderne twee-onder-een-kap-woning in de buurt van Eindhoven kunnen veroorloven. Heleen zat alleen thuis, maar toch vroeg ze zich af of Franks werk wel zo’n aanslag op hun huwelijk was. Hoewel ze gek op hem was, moest ze er niet aan denken om elke avond samen op de bank te hangen. Starend naar een melige quiz of de zoveelste voetbalwedstrijd, bier en chips binnen handbereik. In de weekenden verplicht op bezoek bij familie en vrienden. Dezelfde gezichten en sterke verhalen, buurtroddels en bravourepraat over hoe goed de kinderen het op school of de sportvereniging deden… Kinderen. Ze knipperde een paar keer met haar ogen en haalde diep adem. Die truc werkte altijd. Waarom deed ze dit zichzelf aan? Het was maar goed dat ze haar werk nog had, anders was ze de afgelopen jaren misschien wel gek geworden.

Vier dagen in de week werkte ze van negen tot twee op een accountantskantoor. Een leuke baan waarin ze haar energie kwijt kon. In de uren dat ze op kantoor zat, fungeerde ze meestal als vliegende keep. Nieuwe mensen inwerken, notuleren bij vergaderingen, een praatje maken met klanten die regelmatig langskwamen, met spoed papieren wegbrengen omdat het koeriersbedrijf een flinke wachttijd kende.

Voor het geld hoefde ze niet te werken, maar ze piekerde er niet over om de baan op te geven. Het sociale aspect betekende veel voor haar. De ongedwongen sfeer die op het kantoor hing en de avondjes uit met haar collega’s wilde ze niet missen. Die waren goed voor haar gemoedsrust en humeur. Heleen sloeg het boek dicht. Vanavond kwam er niets van lezen. Ze kon de concentratie niet opbrengen, haar gedachten dwaalden om de haverklap af. Ze dacht weer aan Frank. Blijkbaar deed zijn afwezigheid haar deze keer meer dan normaal. Het was beter om te gaan slapen.

Ze legde het boek op het nachtkastje, deed het licht uit en draaide op haar zij. Haar hand gleed nogmaals over de plek waar Frank morgen weer zou liggen. Dan had hij er vier dagen Barcelona en Mallorca opzitten. Wat haar betrof kon morgen niet snel genoeg komen.