10
OVER INWIJDING

De meeste sjamanistische en magische religies maken gebruik van de een of andere vorm van inwijdingsceremonie waarin een buitenstaander een erkend lid van de religie, gemeenschap, groep of coven wordt. Dit soort riten markeren ook de nieuwe wending die het leven van de geïnitieerde neemt.

Zowel publiekelijk als achter de schermen is er veel te doen geweest over inwijding en wicca. Elke traditie gebruikt een eigen inwijdingsceremonie, die al dan niet wordt erkend door andere wiccatradities. Over één ding zijn de meeste geïnitieerde wicca’s het eens: je kunt slechts een wicca zijn als je een inwijding hebt ondergaan.

Dit brengt een interessante vraag met zich mee: wie initieerde de eerste wicca?

De meeste inwijdingsceremoniën zijn niet meer dan rituelen die aangeven dat iemand in een coven aanvaard wordt en daarmee zijn of haar toewijding aan de Godin en de God bevestigen. Soms gaat ook ‘kracht’ over van de inwijder op de neofiet. Voor iemand die zich niet met wicca bezighoudt, lijkt een dergelijke inwijding op een bekering. Dat is het niet. Wicca heeft geen bekeringsrituelen nodig. We veroordelen de goden die we aanhingen voordat we ons op wicca afstemden niet en keren hen ook niet de rug toe.

De inwijdingsceremonie (of ceremoniën, daar er in veel groepen drie opeenvolgende inwijdingen zijn) is (of zijn) van het allergrootste belang voor wiccagroeperingen die rituele geheimhouding in acht nemen. Iedereen die toetreedt tot een dergelijke groep moet een inwijding ondergaan en daarbinnen zweren nooit de geheimen te onthullen. Dit is logisch en het maakt deel uit van veel coveninwijdingen, maar het is niet het wezen van de inwijding.

Veel mensen hebben me verteld dat ze kost wat kost een inwijding in wicca moesten ondergaan. Ze lijken te geloven dat je wicca zonder dit keurmerk niet kunt beoefenen. Als je dit boek tot hier hebt gelezen, weet je dat dit niet zo is.

Wicca is tot een jaar of tien geleden een gesloten religie geweest, maar dat is het niet meer. Wicca is er voor iedereen die kan lezen en voldoende verstand heeft om het onderwerp te begrijpen. Het enige geheim van wicca zijn de individuele rituele vormen, de toverspreuken, de namen van de goden en dergelijke.

Voor jou hoeft dit geen probleem te zijn. Tegenover elk geheim ritueel of geheime naam van de Godin staan tientallen (zo niet honderden) andere rituelen en namen die wel gepubliceerd en beschikbaar zijn. Vandaag de dag is er meer informatie over wicca voorhanden dan ooit tevoren. Misschien dat wicca ooit een geheime religie is geweest. Tegenwoordig is het een religie met maar zeer weinig geheimen.¹³

Toch houden velen vast aan het idee van inwijding, waarschijnlijk omdat ze denken dat ze door deze magische daad toegang krijgen tot de geheimen van het heelal en ongekende krachten. Om het nog erger te maken, zijn er bijzonder bekrompen wicca’s die stellen dat de Godin en de God niet naar je luisteren als je geen athame-dragend lid bent van een coven. Veel zogenaamde wicca’s geloven dit.

Maar zo werkt het niet.

Een echte inwijding is geen ritueel van iemand voor iemand. Zelfs als je aanneemt dat de inwijder tijdens de initiatie doordrenkt is van het hogere, is en blijft het slechts een ritueel.

Inwijding is een proces, geleidelijk of ineens, van persoonlijke afstemming op de Godin en de God. Veel wicca’s geven ruiterlijk toe dat het inwijdingsritueel slechts de buitenkant is. Een echte initiatie vindt vaak plaats weken of maanden na of voor het tastbare ritueel.

Omdat het op deze manier werkt, kan de ‘echte’ wicca-inwijding plaatsvinden jaren voordat de leerling in contact treedt met een wiccacoven of leraar. Is deze initiatie minder effectief of minder ‘echt’ omdat de persoon in kwestie geen formeel ritueel heeft doorlopen, uitgevoerd door een ander persoon? Natuurlijk niet.

Wees ervan verzekerd dat het heel goed mogelijk is een echte wicca-inwijding te ervaren zonder dat je ooit iemand hebt ontmoet vanuit wicca.

Misschien ben je het je niet eens bewust. Je leven kan stukje bij beetje een andere nadruk krijgen, totdat je beseft dat je de vogels en de wolken opmerkt. Je staart in eenzame nachten naar de maan en praat met planten en dieren. Zonsondergang wordt voor jou misschien een tijd van overpeinzing.

Of je verandert met de seizoenen mee en past de energie van je lichaam aan de natuurlijke wereld om je heen aan. De Godin en de God zingen wellicht in je gedachten en je voltrekt rituelen voordat je beseft wat je doet.

Als dit pad der Ouden deel van je leven wordt en je relatie met de Godin en de God sterk is, als je je attributen verzameld hebt en de riten en magie vanuit vreugde doet, heb je de geest te pakken en kun je jezelf ‘wicca’ noemen.

Misschien is dit je doel, maar misschien wil je nog verder en wil je blijven zoeken naar een leraar. Prima. Maar als je er geen vindt, smaak je in ieder geval het genoegen dat je niet hebt zitten wachten totdat de geheimen in je schoot vielen. Dan heb je al gewerkt met de oude magie en gesproken met de Godin en de God en je verbondenheid met de aarde in relatie tot je spirituele ontwikkeling uitgesproken en het gemis van een fysieke inwijding getransformeerd in een positieve stimulans om je leven en je manier van denken te veranderen.

Als je contact krijgt met een leraar of coven, zullen ze je waarschijnlijk een leerling vinden die het waard is aangenomen te worden. Wees niet ontredderd als je tot de ontdekking komt dat hun stijl van wicca jou niet ligt of als jullie persoonlijkheden botsen. Je hebt nog altijd je eigen wicca om op terug te vallen terwijl je verder zoekt.

Dit kan een eenzaam pad zijn, want maar weinigen van ons lopen het pad der Ouden. Het is ontmoedigend om je tijd te besteden aan het vereren van de natuur en te zien hoe de aarde verstikt onder tonnen beton zonder dat het iemand iets doet. Misschien neem je om contact te krijgen met gelijkgestemde zielen een abonnement op (buitenlandse) wiccatijdschriften en ga je met wicca’s corresponderen. Blijf nieuwe boeken over wicca en de Godin lezen. Verzamel en schrijf nieuwe rituelen en toverspreuken op. Wicca hoeft niet belegen te worden.

Veel mensen willen hun leven binnen wicca bekrachtigen met een zelfinwijdingsritueel. Ik heb voor wie daar behoefte aan heeft een dergelijk ritueel opgenomen in deel II. Ik herhaal dat mijn beschrijving slechts één manier is. Improviseer en speel ermee als je daar behoefte toe voelt.

Als je besluit vrienden en geïnteresseerden uit te nodigen bij je rituelen, laat hen dan niet onderuitgezakt naar je kijken terwijl jij ‘priester(es)’ of ‘heks’ speelt. Betrek ze erin. Maak ze onderdeel van de riten en de magie. Gebruik je verbeeldingskracht en praktische ervaring en integreer hen.

Als je een onbedwingbare vreugde voelt in het aanschouwen van het opkomen van de zon of de maan, als je de Godin of de God ziet in de bomen, in de bergen of in de rivieren die meanderend een weg vinden door de weilanden, als je de kloppende energie van de aarde voelt in de drukke stad, dan heb je een echte inwijding gehad en ben je verbonden met de oude krachten en het pad der goden.

Sommigen zeggen: ‘Alleen een wicca kan een wicca maken.’ Ik zeg dat alleen de Godin en de God een wicca kunnen maken. Wie zouden daar meer geschikt voor zijn dan zij?