De zonnige kant van het christendom
Aan het azuurblauwe Lac d’Annecy in Frankrijk liggen stilzwijgend een aantal kerken in de zon als stille getuigen van een bijzondere kennis over de afkomst van het christendom. Drommen toeristen schieten hun digitale camera’s vol met mooie kiekjes voor het thuisfront, waarschijnlijk zonder zich te realiseren hoe bijzonder deze kerken wel niet zijn.
Obelisk voor de Notre Dame de Liesse Annecy
In de kerk de Notre Dame de Liesse in het centrum van Annecy zit een extravagante Maria-devoot op zijn knieën heftig buigend voor het Maria-altaar zijn gebeden aan te heffen tot de Heilige Maagd waarvan hij ongetwijfeld de diepere mysteriën en achtergronden niet kent. Voor de Notre Dame de Liesse staat een obelisk in een fontein, omgeven door vier leeuwen en vier schilpadden. Dit is een duidelijk teken dat deze kerk een bijzonder verhaal te vertellen heeft. Een eerste inventarisatie via een digitaal horloge met kompas leert dat de kerk een azimut heeft tussen de 50 en 60 graden Noordoosten. Voor ingewijden betekent dit dat de kerk op de zomerzonnewende zon gericht staat net als overigens de meeste Notre Dame kathedralen in Frankrijk. In combinatie met de obelisk, het Egyptische zonnesymbool, betekent dit dat deze kerk waarschijnlijk meer te vertellen heeft over de Egyptische wortels van het christendom en haar astrologische connecties.
Binnengekomen in de kerk treft men een beeltenis aan van Christus met het opschrift ‘Je suis la lumière du monde’ (Ik ben het licht van de wereld). Vraag een kind wat het licht van de wereld is en hij of zij zal met zekerheid antwoorden dat dit de zon is. Op de hoeken van deze Christus beeltenis staan de dierenriemtekens Waterman (linksboven), Arend of Schorpioen (rechtsboven), Leeuw (linksonder) en Stier (rechtsonder) afgebeeld. Dit zijn de wel bekende vier ‘vaste tekens’ die het ‘vaste kruis’ vormen in de zodiak. Zou het hier gaan om hetzelfde kruis dat afbeeld staat in de aura van Christus, het licht van de wereld? Het is bekend dat mensen aura’s kunnen zien en zelfs voor de minder begaafde onder ons biedt de Kirlian fotografie uitkomst om de menselijke aura vast te leggen op de fotogevoelige plaat, maar nimmer is melding gemaakt van het feit de menselijke aura een kruis zou bevatten.
Je suis la lumière du monde, ik ben het licht van de wereld.
Er valt nog iets bijzonders te ontdekken in bovenstaand schilderij. Gary Osborn (www.freewebs.com/garyosborn/235degrees.htm) heeft namelijk ontdekt dat in christelijke kunstuitingen vaak de obliquiteit van de aardas gecodeerd is. De obliquiteit van de aardas is de hellingshoek die de aardas maakt met een as loodrecht om het omloopvlak van de aarde om de zon, de ecliptica. Aan deze hellingshoek van 23,5° dankt onze planeet haar seizoenen.
Doordat de aardas onder deze hoek ook nog eens een volledige cirkel beschrijft in 26.000 jaar, de precessie cyclus genaamd, beweegt de zon zich in deze periode door alle dierenriemtekens. Zonder de hellingshoek van de aardas zou precessie onmogelijk zijn! Zoals aangetoond zal worden in dit artikel komt de 23,5° obliquiteit in overvloed voor in christelijke kunstwerken in kerken in en rond Annecy! De betekenis hiervan is naar mijn idee dat het een esoterische verwijzing vormt naar de precessie van de equinoxen! In de bijlage van dit boek treft u meer voorbeelden aan.
Alle vingers in de hand van Jezus maken een hoek van 23,5°
Notre Dame de Liesse Annecy
Het wordt nog opmerkelijker als ook Maria de moeder van ‘het licht van de wereld’ in Notre Dame de Liesse in een gebrandschilderd raamwerk, recht boven de ingang van de kerk staat afgebeeld tussen deze vier sterrenbeelden. Dit raam bevindt zich recht boven de ingang van de kerk in het verlengde van de obelisk en begroet dus net als de obelisk de zomerzonnewende zon op 21 juni.
Maria omgeven door de vier sterrenbeelden Arend (Schorpioen), Waterman, Stier en Leeuw.
Op het dak van de kerk staat een gouden beeld van Maria boven op een hemelbol tussen twee hoorns. Dit doet direct denken aan Isis uit het oude Egypte die altijd afgebeeld werd met twee koehoorns op haar hoofd met daar tussen een oranje bol, de zon.
In de streek rond Annecy vormt deze Notre Dame kerk dan ook het centrum van een Zwarte Madonna cultus die niet alleen de overeenkomsten tussen Maria en de Egyptische Isis verraadt, maar tevens de afkomst van het christendom zelf. In ‘The mysteries of 2012’ schrijft Sharron Rose over de Zwarte Madonna die haar zoon in haar handen houdt. Volgens haar stelt de zoon die ze vasthoudt exoterisch gezien de zoon van Jozef en Maria voor, maar esoterisch beschouwd is hij Horus, de zoon van Isis en Osiris. Horus was de Egyptische zonnegod, geboren uit de maagd Isis. Hij werd (weder)geboren op 25 december, 4 dagen na de winterzonnewende, de dag dat de zon ‘stierf’ aan het kruis van de zodiak om vervolgens te herrijzen aan de hemel nadat op de winterzonnewende (21 december) de laagste zonnestand bereikt was.
De Zwarte Madonna Eglise Saint Maurice Annecy
In de nabijgelegen kerk Saint Maurice in Annecy houdt de Zwarte Madonna de goudkleurige bol aan de hemel, de zon in haar handen met daarop het ‘Christus kruis’. Om haar hoofd bevinden zich 12 sterren in een krans, die de astrologische verwijzing vormt naar de twaalf sterrenbeelden van de dierenriem. Het Christus kruis bovenop de gouden zonnebol is dan ook een verwijzing naar het kruis van de zodiak.
Een manier om het belang van dit kruis in de zodiak uit te drukken heeft Leonardo Da Vinci op slimme wijze tot uiting gebracht in zijn ‘Laatste Avondmaal’ door de 12 apostelen in vier groepjes van drie af te beelden. Christus als het ‘licht van de wereld’ (de zon) had twaalf apostelen die corresponderen met de twaalf dierenriemtekens. Door de apostelen te sorteren in vier groepen van drie, wordt het kruis in de zodiak aangeduid.
Exact dezelfde symboliek is gebruikt in de afbeelding van het ‘Laatste Avondmaal’ op het hoofdaltaar van de Notre Dame de Liesse in Annecy.
Het Laatste Avondmaal Notre Dame de Liesse Annecy
Zoals we zullen aantonen in dit artikel bevinden er zich twee belangrijke kruisen in de zodiak, die rond 2012 samenvallen na een periode van 6480 jaar gescheiden te zijn geweest. De plaats waar de zon aan de hemel staat tijdens de periode van samen vallen van deze kruisen (tussen 1978 – 2017) op de zomerzonnewende is exoterisch de geboorteplaats van Christus en esoterisch de geboorteplaats van de zon in de 26.000 jarige precessiecyclus. De Isis mythologie en de esoterische betekenis van de zon tussen haar horens corresponderen exact met plaats waar de zon wedergeboren zal worden rond 2012. Dit is de Eindtijd waar de Bijbel over spreekt en de exoterische wederkomst van Christus die staat voor de esoterische wedergeboorte van de zon in de precessiecyclus. De zon werpt zo haar exoterische schaduw over het christendom.
In de Kathedraal Saint Pierre van Annecy, net om de hoek van de Notre Dame de Liesse wordt de Maria-Isis-precessie associatie uitgebeeld door een beeltenis van Maria op een hemelbol vol met sterren. Achter Maria staat de zon met haar stralen afgebeeld. Deze zon wordt ‘omarmd’ door de hoorns van Isis onderaan de hemelbol. Aan de voeten van Maria bijt de Grieks mythologische Ouroboros slang zichzelf in zijn staart. De Ouroboros (letterlijk staarteter) staat voor cycli in het algemeen en de precessiecylcus in het bijzonder. Hij bijten in zijn staart drukt het begin en eindpunt van de cyclus uit. Dit punt is de Alfa en de Omega van Christus, het (weder)geboortetijdstip van Christus als de zon in de precessiecyclus.
Kathedraal Saint Pierre Annecy, Ouroboros die zich in zijn staart bijt en de zon tussen de hoorns van Isis.
In dit christelijke kunstwerk maken alle vingers, handen en armen hoeken van 23,5 °. Er zijn geen uitzonderingen.
Alle vingers, handen en armen van de figuren in dit kunstwerk maken een hoek van 23,5° t.o.v. een horizontale dan wel een verticale lijn in het plaatje. Kathedraal Saint-Pierre, Annecy
In de kerk van het dorpje Duingt aan de meer van Annecy treffen we eenzelfde Maria afbeelding aan waardoor het hier niet om een toevalstreffer gaat. In dit geval staat Maria op een wolk. De esoterische betekenis hiervan is dat deze wolk de Melkweg voorstelt, de melkachtige wolkensliert aan de nachtelijke hemel. Deze kerk heeft ook een beeld van Maria op de hemelbol met de Ouroboros.
Maria in een Vesica Pisces (zon), hoorns van Isis en Ouroboros.
Maria op de hemelbol met de Ouroboros.
De vingers van Maria verwijzen naar de ecliptica en de aardas. Duingt, meer van Annecy.
De vingers van Jezus verwijzen naar de ecliptica en de aardas. Duingt, meer van Annecy.
Het geheim van het Isis mysterie is dat deze de geboorteplek van de zon in de precessiecyclus aanduidt. De zon tussen de hoorns van Isis representeert namelijk de zon tussen de hoorns van het sterrenbeeld Stier. Precies tussen de hoorns van Stier bevindt zich de kruising van ecliptica en de galactische equator (Melkweg) om precies te zijn in 5 graden Tweelingen in de siderische zodiak.
Het is deze plek waar de zon op de zomerzonnewende staat tussen de jaren 1978-2017 en verklaart waarom de meeste Notre Dame kathedralen en dus ook de Notre Dame de Liesse in Annecy staat uitgelijnd op de zomerzonnewende. Op de zomerzonnewende in deze periode rond 2012 gaat de zon door het Alfa-Omega punt van de precessiecyclus. Een 26.000 jarige cyclus wordt afgesloten waarbij de zon alle 12 sterrenbeelden doorlopen heeft om aan een volgende cyclus te beginnen.
Isis symboliseert de zon op het kruispunt van de Melkweg en ecliptica
Precies een half jaar later staat de zon op de winterzonnewende wederom op het kruispunt van de equator van de Melkweg en de ecliptica aan de andere kant van de zodiak in 5 graden Boogschutter. Deze gebeurtenis is beter bekend geworden als de Galactische Uitlijning geassocieerd met het aflopen van de Maya kalender op 21 december 2012 door John Major Jenkins.
Het kerstverhaal begint nu zo zijn eigen betekenis te krijgen. Eerder is er al door verschillende wetenschappers en onderzoekers op gewezen dat de Drie Koningen uit het Oosten uit het kerstverhaal wel eens een astronomische betekenis zou kunnen hebben. Ze zouden namelijk symbool staan voor de drie centrale sterren van de gordel van Orion. De ster Betelgeuze van Orion is vaker geopperd de ster van Bethlehem te zijn, de kerstster boven de kerststal van Bethlehem. Deze astrologische connecties krijgen meer betekenis indien men de os van de kerstal toevoegt als het sterrenbeeld Stier. De herdershond in het kerstverhaal symboliseert Canis Major of Grote Hond beter bekend als de heldere ster Sirius. Maria met het pasgeboren kind (Isis met Horus) zou dus de wedergeboren zon voor moeten stellen tussen de hoorns van Stier op het kruispunt van de ecliptica en de Melkweg.
In Eglise Saint Maurice op loopafstand van de Notre Dame in Annecy bevindt zich een bijzonder doek met een afbeelding van de geboorte van Christus waarin al deze astrologische associaties volledig tot uiting komen. De uitgestrekte arm van één van de Drie Koningen die de voeten van het kerstkind kust verwijst naar de ecliptica. De pilaren wolken en rivieren in de vrijmetselarij staan symbool voor de Melkweg. Dit heb ik consequent beargumenteerd in eerdere artikelen.
Geboorte van Christus, Eglise Saint Maurice Annecy
Detail uitbeelding van het kerstverhaal met daarin de 23,5° lijnen.
Vergelijk dit schilderij met de afbeelding van Isis met de 2012 zomerzonnewende zon. De plaatjes zijn weliswaar gespiegeld maar volledig identiek! De geboortedag van Christus is echter niet 21 juni (zomerzonnewende) maar 25 december, 4 dagen na de winterzonnewende. Dit was de geboortedag van Horus de zoon van Isis. In de periode rond 2012 wordt zowel tijdens de zomer als de winterzonnewende de zon wedergeboren op de kruising van de ecliptica en de Melkweg. Er zijn dus twee geboorteplaatsen, één in 5 graden Tweelingen en één in 5 graden Boogschutter van de siderische zodiak. Het schilderij stelt de wedergeboorte van de zon voor tijdens de zomerzonnewende in 5 graden Tweelingen tussen de hoorns van Stier, maar de geconjugeerde galactische uitlijning vindt plaats rond de winterzonnewende in de periode tussen 1978-2017 in 5 graden Boogschutter.
De geboorteplaatsen waar de zon wedergeboren wordt in het tijdperk rond 2012 bevinden zich dus op het Galactische Kruis. De eerste as van dit kruis is de galactische equator en deze verbindt de twee geboorteplaatsen van de zon, daar waar de Melkweg en de ecliptica elkaar snijden. De tweede as staat hier verticaal op en verbindt 5 graden Maagd met 5 graden Vissen. Het Galactische Kruis verklaart het esoterische aspect van het Maria mysterie aangezien het sterrenbeeld Maagd correspondeert met de Maagdelijke Moeder Maria en Vissen met Christus zelf. Christus was een visser en het universele symbool in het christendom sinds de begintijd van het christendom is dan ook de Vesica Pisces (Vis symbool). Het Galactische Kruis verbindt de geboorteplekken van de zoon (de zon) op de galactische equator met de Maagdelijke Moeder (Maagd) en de wedergeboren zoon (Vissen).
Esoterische betekenis van het Galactische Kruis dat de moeder met de zoon en de geboorteplaatsen verbindt.
Zoals in het begin van dit artikel is aangegeven kan deze astrologische gebeurtenis rond 2012 ook uitgelegd worden in termen van het samenvallen van twee kruisen in de zodiak. Het eerste kruis is het orthogonale equinox-solstitium kruis, het tweede kruis is het Galactische Kruis. Dit laatste kruis werd in de oudheid uitgedrukt door de sterrenbeelden, Leeuw, Stier, Waterman en Schorpioen (of Adelaar). Dit zijn de sterrenbeelden die heliakisch (vlak voor zonopkomst) rijzen tijdens een Grote Galactische Conjunctie (astronomische gebeurtenis van het samenvallen van de twee kruisen). Het zijn deze dierenriemtekens die voorkomen in het glas-in-loodraam van Maria boven de ingang van de Notre Dame de Liesse en in het schilderij van Jezus met de text: ‘Je suis la lumiere du monde’ zoals beschreven in het begin van dit artikel. De twee kruisen die in de afgelopen 6480 jaar een achtpuntig kruis vormden vallen samen om een enkel vierpuntig kruis te vormen rond 2012. Zoals ik diepgaand heb uiteen gezet in eerdere artikelen, staat het achtpuntig kruis symbool voor de Grote Galactische Conjunctie van 2012. Het stelt de Alfa en de Omega van de precessie cyclus voor, de Ouroboros die in zijn eigen staart bijt.
Achtpuntig kruis en vingers van Maria maken een hoek van 23,5°.
Alfa en Omega en het 8 puntige kruis. Duingt aan het meer van Annecy
In de Notre Dame de Liesse vinden we dan ook een schilderij van de herrijzenis (wedergeboorte van de zon) van Christus met dit achtpuntig kruis afgebeeld onder Christus. Christus staat op een wolk. De wolk suggereert niet alleen de Verrijzenis van Christus omdat alleen overleden zielen vanuit de geesteswereld zich staande kunnen houden op een wolk, esoterische gezien is de wolk ook een symbool voor de Melkweg. De herrezen zoon van God staande op een wolk symboliseert de nieuw geboren zon op de Melkweg. Het is dezelfde symboliek die gebruikt is voor de obelisk van de Notre Dame de Liesse. Door de obelisk (zonnesymbool) op het water te plaatsen (boven op de fontein) wordt de zon op de Melkweg gesuggereerd. De Ouden beschouwden de Melkweg als de grote rivier aan de hemel en associeerden haar dus met water. Voor de Egyptenaren was de Nijl de reflectie van de Melkweg op aarde, zo boven zo beneden.
Ook in Eglise Saint Maurice in Annecy staat een standbeeld van Christus met een gewaad vol met achtpuntige kruisen. Dit achtpuntige kruis is in overvloed te vinden in kerken over geheel de wereld en is vrijwel altijd samengesteld uit twee verschillende vierpuntige kruisen.
Notre Dame de Liesse, herrijzenis van Christus op een wolk (Melkweg)
Notre Dame de Liesse, detail van de herrijzenis van Christus op een wolk (Melkweg) met daaronder het achtpuntig kruis.
Christus als symbool van de wedergeboorte van de zon tijdens een Grote Galactische Conjunctie, de vingers verwijzen naar de ecliptica en aardas.
Zelfs de Kruisweg van Christus lijkt de precessiecyclus tot uitdrukking te brengen. De Kruisweg bestaat uit twaalf episoden de zogeheten kruiswegstaties. De Kruisweg begint bij de ter dood veroordeling van Christus door Pontius Pilatus en eindigt met de kruisiging van Christus in de twaalfde kruiswegstatie. Deze twaalf kruiswegstaties verwijzen weer naar de twaalf dierenriemtekens. Het oprichten van het kruis bij de kruisiging van Christus kan daarom ook symbolisch gezien worden als het oprichten van de equinox as op de galactische equator. Het is tijdens de huidige Grote Galactische Conjunctie van 2012 dat de equinox as verticaal staat op de galactische equator in de zodiak. De astroloog Nick Fiorenza heeft deze gebeurtenis letterlijk ‘The erection of the Holly Cross’ (vert: oprichting van het Heilige Kruis) genaamd (www.lunarplanner.com/HolyCross.html).
Jezus valt precies drie maal tijdens zijn Kruisweg op de Via Dolorosa en wel in de derde, zevende en negende kruiswegstatie. In een alternatieve versie van de originele Kruisweg valt Jezus slechts één maal en wel bij de zesde kruiswegstatie. Het is opmerkelijk dat kruiswegstaties 3, 4, 6, 7 en 9 niet vermeld worden in de Bijbel. Het is daarom des te interessanter te realiseren dat Jezus zijn val tijdens de kruiswegstaties 3, 6 (7) en 9 met de kruisiging in de twaalfde kruiswegstatie een perfect kruis vormt in de Kruisweg.
Zelfs in het stervensproces van Christus, afgebeeld in kruiswegstatie twaalf, vinden we een vierpuntig kruis terug. Christus werd op 9 uur ’ s ochtends aan het kruis gespijkerd. Om precies 12 uur ’s middags werd het donker in heel het land voor 3 uur lang. Om drie uur ’s middags slaakte Jezus zijn laatste woorden ‘Mijn God, mijn God waarom hebt Gij mij verlaten?’ waarna hij stierf aan het kruis. Jezus werd snel voor de ingang van de sabbat om 6 uur in doeken gewikkeld en in het graf van Jozef van Arimathea gelegd. Negen, twaalf, drie en zes uur vormen een perfect kruis in de twaalf uren van de klok, een symbolische verwijzing naar de twaalf ‘uren’ van de precessiecyclus, de twaalf dierenriemtekens en het kruis dat daarin te vinden is. Terwijl Jezus geboren werd rond de winterzonnewende, stierf hij rond de lente equinox, op de dag van het Joodse paasfeest, Pesach. Dus zelfs zijn geboorte en sterfdag corresponderen met het kruis van de equinox en solstitium assen van de zodiak.
Tijdens de Grote Galactische Conjunctie sterft Horus aan het kruis van de zodiak na in de afgelopen 26.000 jaar de twaalf dierenriemtekens van de precessiecylcus te zijn doorlopen. Het zodiak kruis (equinox-solstitium as) staat nu na 6480 jaar weer verticaal opgericht. Dit is het moment van de Grote Galactische Conjunctie (Smelyakov-Wicherink 2006). Na 2017 zullen de kruisen weer uiteen gaan waarbij het kruis kantelt en de zon is herrezen uit zijn dood (Herrijzenis van Christus). Dit is het begin van de volgende precessiecyclus van 26.000 jaar. Dit eindigen van de precessie-cyclus, de huidige Grote Galactische Conjunctie rond 2012 is wat het christendom het einde der tijden noemt en correspondeert met de wederkomst van Christus (de zon).
Het licht van de wereld schijnt nu over de schaduwkant van het christendom en laat haar afkomst zien. We tellen het jaar des Heren 2008, de tijd van Openbaringen waar alles volgens de profetieën geopenbaard zal worden. Het is een cruciale tijd waarbij de mensheid collectief op een kruispunt komt en we met zijn allen het laatste hoofdstuk van de Bijbel schrijven.