Inleiding

Dit boek is een bundel van artikelen die recentelijk zijn verschenen in de Nederlandse tijdschriften ‘Spiegelbeeld’, ‘Frontier Magazine’ en het Amerikaanse tijdschrift ‘Atlantis Rising’.

De titel van dit boek ‘Achter de 2012 Horus-zon’ is een verwijzing naar de bijzondere tijd waarin we nu leven rond het jaartal 2012. Het is het tijdperk van een Grote Galactische Conjunctie. Deze conjunctie houdt in dat na 13.000 jaar de zon op de zonnewenden (21 juni en 21 december) opnieuw uitlijnt met de Melkweg. Astrologisch gezien betekent dit dat twee bijzondere kruisen in de zodiak samenvallen tussen de jaren 1978 en 2017. Dit zal duidelijk worden na het lezen van dit boek. In de Oudheid hechtte men groot belang aan deze astrologische gebeurtenis, het luidde namelijk een nieuw wereldtijdperk in.

In dit boek wordt ingegaan op de zonnecultus van de Egyptenaren en de verering van hun zonnegoden Ra en Horus. Deze zonnecultus heeft een grote invloed gehad op het christendom. In het christendom zijn veel heidense elementen opgenomen die rechtstreeks terug te voeren zijn tot de zonneverering van Amun-Ra, de Egyptische zonnegod. Neem als voorbeeld het kruisteken dat men slaat tijdens een gebedsdienst met de woorden ‘In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, Amen’. De oorsprong van het kruisteken is voorchristelijk en werd geassocieerd met het kruis van de zodiak. Het woord Amen zelf stamt af van het Egyptische Amun-Ra of Amen-Re, de Egyptische zonnegod.

Het woord ‘horizon’ is samengesteld uit de woorden ‘Horus’ en ‘zon’ en verwijst naar het rijzen van de ochtendzon over de horizon. Horus werd ook wel ‘Horus van de twee horizons’ genoemd. Daarmee wordt verwezen naar de rijzende en ondergaande zon in het Oosten en het Westen. De Egyptenaren hechtten veel belang aan het ondergaan en rijzen van de zon. Zonsondergang was het moment dat Horus de onderwereld binnenging om na zijn nachtelijke reis door de onderwereld in de ochtend wedergeboren te worden. In de jaren tussen 1978 en 2017 vindt de wedergeboorte van Horus niet alleen ‘s ochtends plaats, maar wordt hij ook wedergeboren in het platonische jaar. De wedergeboorte van Horus hangt namelijk samen met het samenvallen van de twee bijzondere kruisen in de zodiak.

Een platonisch jaar, vernoemd naar de Griekse filosoof Plato, is de tijdsduur van een volledige cyclus van de precessie van de equinoxen. Deze cyclus duurt ongeveer 26.000 jaar en hangt samen met het schommelen of tollen van de aardas. Het gevolg is dat de zon langzaam door de sterrenbeelden schuift op de equinox en zonnewende dagen die de seizoenen bepalen.

Op de lente equinox staat de zon momenteel in het sterrenbeeld Vissen. Iedere 72 jaar verschuift de zon precies 1 graad op de cirkel die gevormd wordt door de twaalf sterrenbeelden van de zodiak. Na de duur van een platonisch jaar, 25.920 jaar (360 x 72) heeft de zon alle twaalf sterrenbeelden van de zodiak doorlopen en heeft dus een volledige precessie cyclus afgelegd.

In de jaren tussen 1978-2017 voltooit de zon precies een dergelijke precessie cyclus door exact weer daar uit te komen waar de reis 26.000 jaar geleden begon. Dit punt, de oorsprong van de precessie cyclus werd in de Oudheid gezien als het punt waar de ecliptica (baan van de zon rond de aarde) de Melkweg kruist.

Ook de Zuid-Amerikaanse Maya indianen begrepen dit en het is dan ook geen toeval dat hun kalender afloopt op de winterzonnewende van 2012 (21 december 2012). Op dat moment staat de zon exact weer op de Melkweg in het sterrenbeeld Boogschutter, daar waar de ecliptica en de Melkweg elkaar kruisen. Het jaar 2012 valt dan ook precies in de periode van 1978-2017 wanneer deze bijzondere astrologische gebeurtenis plaatsvindt.

‘Achter de 2012 Horus-zon’ is een verwijzing naar wat er achter de horizon ligt van 2012 wanneer volgens de Maya profetieën de ‘Nieuwe Tijd’ aanbreekt. Het is tevens een verwijzing naar de symboliek achter de Horus mythologie die men terug kan vinden in de esoterische symboliek van het christendom. Uit onderzoek blijkt dat er velen parallellen te vinden zijn tussen de Horus mythologie en de Christus figuur Jezus van Nazareth. De Eindtijd doctrine zoals beschreven in Openbaringen van Johannes, is naar mijn mening dan ook de christelijke variant van zowel de Egyptische als de Maya zonnecultus mythologie. De Openbaringen van Johannes en de eindtijd voorspellingen van de inheemse Maya en Hopi Indianen over het einde der tijden, houdt dus verband met deze bijzondere astrologische gebeurtenis in de precessie cyclus. Het fenomeen van precessie was dus zowel bekend in de Oude Wereld als de Nieuwe Wereld en is terug te vinden in hun zonnecultus. Het doel van de zonnecultus was om de astrologische kennis over de precessie van de equinoxen en het aanbreken van ‘nieuwe tijden’ over te dragen aan het nageslacht. Deze zonnecultus en gerelateerde Eindtijd doctrine, heeft zijn weg gevonden in verschillende religies. De eindtijd voorspellingen waar vele religies over spreken correspondeert dan ook met het einde van de 26.000 jarige precessie cyclus. Dit moment correspondeert met het moment waarop de zon wederom op de galactische equator van de Melkweg staat tijdens de equinoxen of zonnewenden en werd in de Oudheid gezien als het moment van de wedergeboorte van de zon. In christelijke termen is dit moment de Alfa en de Omega van deze cyclus. Het einde van een volledige precessie cyclus (Omega) luidt een nieuw begin in van de volgende cyclus (Alfa).

De wederkomst van Christus aan het einde der tijden zo zal duidelijk worden uit dit boek, is de Christelijke variant van de wedergeboorte van het ‘Licht van de Wereld’ (de zon) wanneer Horus sterft aan het kruis van de zodiak om vervolgens wedergeboren te worden in de Nieuwe Tijd. ‘Achter de 2012 Horus-zon’ is een boek dat in deze tijd van Openbaringen, de ware achtergrond van het christendom en haar symboliek van de eindtijd doctrine openbaart. Het zal de lezer duidelijk worden wat er allemaal in christelijke termen achter de Horus-zon steekt. Vooral het hoofdstuk ‘de zonnige kant van het christendom’ zal in dit opzicht verhelderend zijn.

De laatste twee hoofdstukken in dit boek vallen buiten de context zoals hierboven beschreven, maar zijn wel actueel voor de Nieuwe Tijd die voor ons staat. Het voorlaatste hoofdstuk gaat over de Heilige Geometrie, een zeer oude wetenschap die zoals door de Amerikaanse ziener Edgar Cayce heeft voorspeld terug zou keren op aarde aan het einde der tijden. Deze kennis wordt nu gebruikt om een nieuwe fysica te ontwikkelen, de droom waar Einstein over sprak, een verenigde velden theorie. Deze unificatie theorie bundelt alle bekende natuurkrachten in één overkoepelende theorie. Met deze nieuwe fysica komen nieuwe technologische toepassingen binnen handbereik. Tot de mogelijkheden behoren vrije energie (nulpuntenergie) en antigravitatie toepassingen die een technologische revolutie zullen betekenen die in één klap onze afhankelijkheid van olie zal doen verdwijnen.

Het laatste hoofdstuk is een artikel over het onderzoek van de Nederlandse cardioloog Pim van Lommel naar bijna dood ervaringen zoals beschreven in zijn boek ‘Eindeloos Bewustzijn’. Dit laatste artikel is in samenwerking met Pim van Lommel tot stand gekomen. Het is een belangrijk artikel dat niet alleen inzicht geeft in het leven na de dood, maar ook de grenzen tussen de spirituele en materiële dimensies doet vervagen.

Pim van Lommel behoort dan ook tot een groep wetenschappers die de bestaande paradigma’s in de wetenschap aanvechten dat er slechts enkel een materialistische werkelijkheid bestaat. Deze groep wetenschappers banen de weg voor een nieuwe wetenschappelijke visie waarin het huidige materialistische en deterministische paradigma vervangen wordt door een bredere holistische visie waarin spiritualiteit en wetenschap samengaan. Deze nieuwe wetenschappelijk visie past dan ook geheel in de Nieuwe Tijd die voor ons staat.

18 september 2008,

Jan Wicherink