Het beloofde land & In Afrika

In Het beloofde land maakt Van Dis een ontdekkingstocht door de Karoo, de verlaten hoogvlakte van Zuid-Afrika waar blanke boeren al generaties worstelen met de dorre bodem. Van Dis portretteert op aangrijpende en vermakelijke wijze de in isolement levende mensen. In In Afrika reist Van Dis door Mozambique, waar op dat moment een burgeroorlog gaande is. Eenmaal geconfronteerd met de dood en met de misdaden van de bandieten stort hij zich in een aantal avonturen om zo het verhaal van deze vergeten oorlog te kunnen schrijven.

‘Een begenadigd en scherp observator, die de nieuwsgierigheid van de journalist paart aan de verbale rijkdom van de schrijver.’

VPRO Gids

‘Van Dis doet op integere en indringende wijze verslag.’

Jan Marijnissen

‘Het beloofde land is doortrokken van humor en medeleven. Het roept een genuanceerd en dramatisch beeld op van een land waar velen over praten, maar dat zelden wordt begrepen… Het beste boek over de Afrikaner, geschreven door een niet-Afrikaner.’

André Brink

Een barbaar in China

In het najaar van 1986 reist Adriaan van Dis af naar China en aangrenzende landen. Hij volgt de eeuwenoude zijderoute en maakt kennis met een land vol bureaucratische maatregelen en een volk dat vreemdelingen het liefst mijdt of misleidt.

‘Het is een spannend reisverhaal, waarin wederwaardigheden en ontberingen zich opstapelen. Te midden van de indrukwekkende natuur blijven de mensen voor de verteller herkenbaar irritant. Men verstaat hem niet of doet alsof. De bus is net volgeboekt of zojuist vertrokken. En als hij eenmaal een plaats heeft weten te veroveren, blijkt de bus te klein en vergeven van fluimen en dierenpoep. […] Van Dis beschrijft de Chinese volksstammen op gepaste afstand in hun concrete alledaagse situatie, met een ironische ondertoon en met gevoel voor humor, zeker waar zijn eigen persoon in het spel komt.’

Paul Sars

Leeftocht

In Leeftocht reizen we met Adriaan van Dis mee als student op zijn Grand Tour, als verslaggever voor een dagblad, als getuige die zich betrokken voelt bij zijn tijd. En in al die facetten zien we een Van Dis op zoek naar zijn kern – in al zijn tweeslachtigheid. Hier zijn eindelijk alle stukken bijeengebracht die laten zien dat hij aan een sluitend oeuvre werkt en dat veel van de thema’s die wij uit zijn romans en reisverhalen kennen in de kern allang aanwezig waren.

‘Met de pen het leven draaglijk maken – dat is het. We danken er een boeiend en vaak ook zeer amusant boek aan.’

Jaap Goedegebuure

‘Leeftocht laat zich onder meer lezen als fragmenten van een autobiografie. De verhalen in het boek beslaan een tijdsbestek van bijna veertig jaar, door de auteur niet chronologisch maar thematisch gerangschikt. Dat vergroot de samenhang. Het laat ook zien dat dit ongedurige, voortdurend aan zelftwijfel onderhevige schrijverschap toch veel constanten kent.’

Cyrille Offermans

Familieziek

Onder dreiging van de Koude Oorlog wordt een jongen voor de toekomst klaargestoomd. Hij moet zich leren weren in een kwade wereld, en de Bom tikt, ook in huis… De opvoeder – meneer Java – is een door de oorlog beschadigde man die zijn zoon steeds meer bij zijn waanwereld betrekt. De jongen is de stille getuige, die alles ziet en niets vergeet. De waanzin raast door het huis en zijn moeder en zusters vormen een sceptisch koor dat commentaar levert op de gebeurtenissen.

‘Familieziek bewijst dat juist de distantie van een sprookjesachtige stijl en een gebrek aan expliciete psychologie aangrijpend proza kan opleveren. Wat het boek zijn kracht geeft is de spanning tussen dreiging en spel, tussen betovering en onttovering, tussen de haast kinderlijke verteltrant en de gruwelijkheden die de vader en moeder met zich meetorsen en die zich binnen het familieleven afspelen.’

Tomas Vanheste in Vrij Nederland

‘Van Dis vertelt zijn anekdotes precies en beeldend, het juiste midden houdend tussen naïef en lucide.’

Arnold Heumakers in NRC Handelsblad

‘Een wonder van bondigheid en elegantie.’

Marja Pruis in De Groene Amsterdammer

‘Le livre vit, et merveilleusement.’ La Croix

‘Un roman apre, bouffon, caustique, excessif, très drôle, très tendre, très cruel.’ Le Poi

De wandelaar

Een man krijgt bij een brand een hond in zijn schoot geworpen. Een hond die een andere wereld voor hem opent: die van vluchtelingen, illegalen en zwervers. Het verandert Parijs, het verandert de man: hij wil helpen, goed doen. Maar alles wat hij doet pakt anders uit.

‘Van Dis is een meester van de zelfspot, en ironiseert op een subtiele manier het verlangen om “iets te doen” aan het leed in de wereld. Adriaan van Dis is erin geslaagd om een roman te schrijven die de lezer met zijn neus op het nieuws van vandaag drukt.’

Pieter Steinz in NRC Next

‘De wandelaar is doordrenkt van het andere Parijs. Het geurt, riekt, schreeuwt om aandacht en doet pijn. […] een roman met een hartenklop.’

Lies Schut in De Telegraaf

‘Het is een prachtroman die naar devotie, schoonheid, stilte en naar een ethische en esthetische era speurt, doch enkel vlammende pijn, vernieling en gebrek aanschouwt. Het is een superieur letterwerk, dat in elke alinea en in iedere verbe snakt naar verinnerlijking en eerlijk sentiment, en vibreert van het verlangen naar een leidraad, naar geloof, naar inhoud.’

Pjeroo Roobejee