Hoofdstuk 7

O hemel! Vanuit haar liggende positie staarde Isobel naar de goddelijke man die voor haar stond, wijdbeens en met de handen op zijn heupen, zijn heerlijke lichaam volkomen naakt. En wat een lijf! Een en al glimmende, strakke spieren. Rollende biceps, gebeeldhouwde borstspieren met krullend, kort donker haar dat naar keiharde buikspieren leidde onder een olijfkleurige huid.

Het was onmogelijk daar te stoppen en ze liet haar blik zuidwaarts glijden, langs de heupen en de navel naar beneden waar een enorme, adembenemende erectie keihard tussen zijn benen stond.

Onwillekeurig kreunde ze. Wat was hij met haar aan het doen? Knipperend met haar ogen probeerde ze Orlando te laten verdwijnen. Wat een kwelling was deze perfecte man, de fantasie van elke vrouw. Hij was onweerstaanbaar, en dat wist hij. Ze liet haar blik naar Orlando’s gezicht glijden. Had ze dat maar niet gedaan. De zelfvoldane, verwaande blik in zijn ogen vertelde haar precies wat ze al wist. Dat haar zielige protesten hem geen seconde voor de gek hadden gehouden. Dat haar lichaam haar aan alle kanten verraadde, van haar raspende gehijg tot de kromming van haar rug en haar gekronkel onder zijn imaginaire aanraking. Haar jurkje kroop steeds verder omhoog langs haar blote benen maar dat kon haar niet schelen. Ze wilden elkaar, punt uit.

Steunend op een ellenboog, voelde Isobel hoe haar mond verlangend openviel. Orlando deed een stap naar voren zodat hij slechts centimeters van haar verwijderd was. Ze werd bijna gek van verlangen. Het enige wat ze hoefde te doen, was vooroverleunen, haar lippen om zijn lid krullen en wachten tot hij zich in haar zou stoten, zoals ze dat ook zo vaak op Jacamar hadden gedaan. O, wat was het verleidelijk.

Maar zelfs nu de golven van verlangen en een intense seksuele spanning bezit hadden genomen van elke cel van haar lichaam, probeerde ze de situatie te rationaliseren. Als ze hem in haar mond nam – iets wat steeds lastiger te weerstaan was – dan zou dat technisch gezien geen geslachtsgemeenschap zijn. Zij zou de touwtjes in handen hebben, dat was het belangrijkste. Zij zou hem tot een orgasme kunnen brengen. De gedachte alleen al maakte haar nat. Ja, dat zou ze doen.

Maar in de paar tellen dat het duurde om tot dit belachelijke besluit te komen, was alles veranderd. Orlando zat namelijk alweer boven op haar, terwijl hij zijn hand langs haar dij omhoog liet glijden. Vooroverbuigend zochten zijn lippen de hare. Hun kus was heet, allesverzengend en vol van een niet te temmen hunkering die Isobel volkomen betoverde. Goed, met dat heft in handen houden schoot het dus niet echt op.

Zijn hand, nu bij haar slipje, gleed het zijden niemendalletje binnen en zijn bedreven vingers begonnen over het gezwollen knopje van haar opwinding te strelen.

Isobel, kreunend en kronkelend onder de cirkelende bewegingen, spreidde haar benen wijder. De eerste trillingen van een orgasme dienden zich aan. Nee, dat was onmogelijk, niet zo snel! Orlando, die opgehouden was met zoenen, keek op haar neer, genietend van zijn macht en het feit dat hij haar zo snel kon laten komen. Dat had haar bij zinnen moeten brengen. Maar door het licht dat over zijn prachtige gelaatstrekken speelde en de lust die in zijn donkere ogen lag, zag hij er zo waanzinnig sexy en volkomen onweerstaanbaar uit dat ze absoluut geen kans maakte.

‘Deze zit in de weg, vind je ook niet?’ In zijn haast om haar slipje te verwijderen, nam hij niet de tijd om haar jurk uit te doen en duwde die ruw omhoog. Met een paar krachtige rukken trok hij het slipje langs haar benen naar beneden. Na een korte aarzeling trok hij haar hakken uit die hij achter zich op de grond gooide. Toen volgde ook het slipje. ‘Zo. Dat is beter.’

Onmiddellijk ging hij weer op haar zitten, en hij positioneerde zijn naakte lichaam zo dat hij perfect toegang had. Zonder de knellende kleren, kon hij haar benen nog verder uit elkaar duwen. Toen keerden zijn vingers terug naar waar ze gebleven waren. Een schok van genot trok door haar heen bij de eerste aanraking.

Hij zette zijn niet-aflatende kwelling voort, de druk streling na streling opvoerend, en opnieuw voelde Isobel de siddering van een orgasme door haar heen trekken. Haar lichaam verkrampte en bokte onder zijn aanraking en een dierlijke kreun van genot benam haar bijna de adem. En toen was ze er – schuddend, schreeuwend, jankend onder de extase van een meesterlijk opgebouwde ontlading waar geen einde aan leek te komen.

Toen de laatste heftige schokken haar bezwete lichaam verlieten, voelde ze hoe Orlando ging verzitten. Haar ogen openend, zag ze de dominante, bezitterige blik in zijn ogen. Dit kon hij met haar doen. In minder dan een paar minuten had hij haar gereduceerd tot een trillend hoopje kwetsbaarheid.

Terwijl hij weer op haar ging liggen, sloot Isobel haar ogen en genoot van het gevoel van zijn naakte lichaam op het hare, de druk van zijn erectie op haar onderbuik. Ze voelde zijn haren langs haar borstkas strelen toen hij zijn hoofd boog en met zijn hand haar jurk en beha opzijschoof om haar borsten te ontbloten. Zijn lippen trokken een heet, nat spoor over haar huid waar ze kippenvel van kreeg. Haar armen om hem heen klemmend, trok ze hem tegen zich aan. Geen greintje zelfrespect had ze meer, daar was het te laat voor. Hij had gewonnen.

‘Zeg me dat je het wilt, Isobel.’ Orlando keek haar onderzoekend aan terwijl hij met zijn gezwollen lid zacht tegen haar aan duwde.

Maar lust snoerde haar de keel en ze verlangde zo naar hem, dat ze niets uit kon brengen. Het enige wat ze nog kon was haar benen wijder spreiden en haar lijf tegen hem aan duwen.

‘Niet goed genoeg, ben ik bang. Je moet het zeggen.’

Waarom? Het was toch zeker zo klaar als een klontje? Elke vezel in haar lichaam schreeuwde om hem. Maar toch hield hij zich in, klaar om haar te penetreren, maar vol van die afschuwelijke zelfbeheersing waar hij zo trots op was. Wat wilde hij? Dat ze zou smeken? En toch, ondanks zijn bijna terloopse eis, sprak de blik in zijn gitzwarte ogen boekdelen, evenals het trillen van zijn krachtige, gespierde armen aan weerszijden van haar hoofd.

Als zijn trots inhield dat hij de woorden moest horen, prima. Haar verlangen was groter dan welke trots dan ook – en hoewel Orlando dat nooit toe zou geven, gold precies hetzelfde voor hem. ‘Ik wil je, Orlando,’ fluisterde ze hees en onmiddellijk werden haar lippen bedolven onder de zijne.

‘Zeg het nog eens,’ raspte hij en kuste haar nek. ‘Hoe graag wil je me, Isobel?’

‘Zo graag,’ zei ze en streelde met haar arm over zijn rug.

Hij trilde onder haar aanraking, en schokte volop toen ze haar vingertoppen licht over zijn strakke billen liet gaan en toen zijn grote erectie stevig vastpakte. ‘Dio, Isobel,’ gromde hij. ‘Dat is alles wat ik hoef te weten. Kom hier.’

Zijn hand over de hare leggend, leidde hij zijn lid naar Isobels kloppende, vochtige opwinding. Trillend van lust, liet hij het puntje even tegen haar opening liggen. ‘Ik waarschuw je…’ Met een ferme beweging stootte hij zich bij haar naar binnen en kreunde toen hij Isobels spieren om zijn lengte voelde samentrekken, ‘…dit… zal… snel gaan.’ Met een trillerige zucht stootte hij verder tot hij zich helemaal in haar bevond.

Met een kreet van genot greep Isobel zich vast aan zijn rug en sloeg ze haar nagels in zijn huid. Een stroom onverstaanbaar Italiaans mompelend, begon Orlando te stoten, steeds krachtiger en dieper. Toen hij de snelheid opvoerde, werd het genot zo intens dat alle gedachten waren vergeten en er alleen maar plaats was voor pure seksuele bevrediging.

Orlando’s woorden veranderden in een laag gekreun. Bijna was hij bij zijn hoogtepunt. Na een paar laatste, meedogenloze stoten voelde ze hem trillen, schokken en toen samentrekken. Onmiddellijk volgde ze hem. Zich aan elkaar vastklampend, sprongen ze samen in het heerlijke donker van de vergetelheid.

Minuten verstreken, alsof de tijd zijn adem inhield. Alsof ze anders onder ogen moesten zien wat ze net hadden gedaan. Met hun lichamen verstrengeld en hun hartslag die langzaam omlaagging, bleven ze doodstil liggen.

Als altijd was de seks fantastisch geweest, ongelofelijk. Maar Isobel maakte zich zorgen dat haar gevoelens voor Orlando verder gingen dan dat, dieper, naar een plek die veel gevaarlijker voor haar was. De muren die ze zorgvuldig had opgebouwd, had hij met een paar eenvoudige strelingen af weten te breken. Eindelijk voelde ze hem bewegen. Ze liet hem los en gleed met haar hand over de verfrommelde kleren rond haar middel. Wat moest ze eruitzien! Ze probeerde haar jurk wat naar beneden te trekken om iets van waardigheid te behouden, hoewel het daar natuurlijk veel te laat voor was.

‘Het is laat.’ Met een plotselinge beweging schoof Orlando bij haar vandaan, en koude lucht kietelde over haar huid. Zonder haar aan te kijken, zwaaide hij zijn benen over de rand van het bed. Hij keerde zijn rug naar haar toe, alsof hij zich afvroeg wat hij in hemelsnaam had gedaan. Een dun laagje zweet glom op zijn gespierde bovenlijf. ‘We moeten gaan,’ zei hij ruw over zijn schouder en stond op. Vooroverbukkend, griste hij zijn kleren van de grond.

Ze keek toe hoe hij zijn boxer aantrok, zijn spijkerbroek en daarna zijn overhemd opraapte en zich naar haar omdraaide.

‘Isobel?’

Zijn donkere blik bracht Isobel bij zinnen en ze haastte zich van het bed af naar haar slipje op de grond. Terwijl ze het broekje probeerde te ontwarren, weigerde ze hem aan te kijken. Haar jurk naar beneden trekkend, liet ze haar ogen door de kamer dwalen, op zoek naar haar handtas.

‘Wat er net is gebeurd… wat we net hebben gedaan…’

‘Kan ik je meteen onderbreken?’ Met uitgestrekte armen, als een soort afweer, lukte het Isobel eindelijk om hem aan te kijken. ‘Als je gaat zeggen dat we dat niet hadden moeten doen, laat dat maar, dat weet ik al.’

‘Dat wilde ik niet zeggen,’ zei Orlando op vlakke, emotieloze toon.

‘Of wilde je zeggen dat het je spijt? Want dat zou nog veel erger zijn.’

‘Wat is het toch met jou, Isobel?’ Orlando begon de knoopjes van zijn overhemd ruw dicht te knopen. ‘Elke keer vertel je me wat ik denk of wil zeggen, alsof je me beter kent dan ik.’

Isobel haalde moeizaam adem. ‘Ik wil alleen maar zeggen dat je geen spijt hoeft te hebben van wat er net is gebeurd, of het te verklaren. Dat is alles.’

‘Ik kan je verzekeren dat ik dat niet van plan was.’ Met een stap stond Orlando bij haar, en hij legde zijn handen om haar gezicht. ‘Ik wilde alleen maar zien of het goed gaat met je.’

‘Prima,’ zei ze. Haar kaak bewoog tegen zijn warme handen. ‘Zoals je ziet.’

‘En het kind?’ Orlando zweeg. Zoekend naar woorden vroeg hij nors: ‘Ik was niet… te… ruw?’

Dus daar ging het hem om. Orlando maakte zich helemaal geen zorgen om haar, of het feit dat hun vrijpartij de sluizen naar verboden gevoelens had opengezet. Het enige waar hij aan dacht, was de baby. Ze schudde zijn handen af en probeerde een zo neutraal mogelijke toon aan te nemen. ‘Maak je geen zorgen, met de baby en mij gaat het prima.’

‘Bene. Goed.’ Met een gerustgesteld geweten liep hij de kamer door. Bij de drempel draaide hij zich naar haar om. ‘Ben je klaar om te gaan?’

‘Ja.’ Met een laatste blik op het verfrommelde bed en de stofdoek op de grond ernaast, slaakte Isobel een gepijnigde zucht en haastte zich toen naar hem toe. Plotseling wilde ze hier geen minuut langer blijven. ‘Laten we gaan.’