Derde boek

Geluk is niet voor me weggelegd. Terecht!

Opgedragen aan al die jonge, ongehuwde moeders, die het genot proefden en met de brokken bleven zitten;

aan de echtparen die elkaar vonden; aan de NVSH;

aan het 'overspel', die zachte, lieve en o zo boeiende zonde.

Janine en Renee

Nadat Marthy en Fred zich ginnegappend en hand in hand naar de badkamer hadden begeven om elkaar te reinigen, zonder ook maar een woord van dank of een 'Tot ziens!', trok Renee de ritssluiting van zijn gulp dicht en keek woedend naar Janine.

'Trouw moet blijken!' zei hij spottend. 'Mooie moeder!' Zorgvuldig trok hij zijn das recht, die door het stoeien met Marthy als een touwtje om zijn hals was komen te hangen, en keek door een van de vele spiegels naar zijn vrouw, die bezig was haar kleding te fatsoeneren.

Janine zei niets, kon niets zeggen. Het was alsof ze in een droom verkeerde, maar dan wel een nachtmerrie, grazend in een distelveld. Wat was er gebeurd! Wat had ze gedaan! 'Hoe durfde je!' ging Renee hardvochtig verder. 'Je hebt zelfs aan dat ding van Fred zitten likken!'

'O toe! Hou op!' smeekte Janine. 'Ik kan... ik weet...'

'Ja, ja,' lachte Renee en een triomfantelijk gevoel beving hem. Zijn Janine, zijn blonde, dikke, keurige wijf had zich als een hoer voorgedaan! Ze had klakkeloos alle bevelen van die enge buurman opgevolgd. Ze had zich als een asbak gedragen! Van nu af aan behoefde ze niet meer op enige clementie te rekenen. Hij zou haar voortaan pakken als hij daar zin in had. Al stonden ze voor het raam. Al keken de kinderen toe. Geen genade meer met mevrouw! 'Maar jij...' zei Janine schuchter en liep langzaam op Renee toe.

'Wat ik?' vroeg Renee agressief. 'Doe je jurk alsjeblieft goed, wil je. Je rok zit van achteren nog in je broek, eend!' Bliksemsnel greep Janine achteruit en trok haar rok uit het haar veel te kleine slipje dat ze van Marthy had gehad. 'Maar jij!...' wilde ze verder gaan, maar Renee sneed haar de pas af, waarbij wat bloed op het dikke tapijt druppelde.

'Je hoeft niet te proberen me iets te verwijten,' zei hij. 'Ik kon niet anders. Jarenlang heb ik erop gewacht dat je mij eens zou pakken. In mijn kruis grijpen en hem stijf maken. Maar nee, mevrouw was er te goed voor. En als ik eens tussen je dijen mocht, dan onderging je het als een karwei waaraan zo gauw mogelijk een eind gemaakt moest worden. Logisch dat ik geilde op je vriendin. Die weet wat een man toekomt. Had jij het maar gedaan! Maar je wel als een dweil aan een wildvreemde kerel geven! Bah! Als de kinderen je zo eens zouden hebben gezien!' Inwendig lachte hij zich, terwijl hij zo sprak, rot. Het had hem niets kunnen schelen als de kinderen hun moeder op zo'n beestachtige manier hadden zien naaien. Het ging hem er echter alleen maar om Janine tot in haar ziel te beledigen en te vernederen. Kreeg die keurige echtgenote van hem ook eens haar trekken thuis! Net goed! Puh!

Janine was gebroken. Vaag voelde ze dat Renee ongelijk had. Natuurlijk, wat had haar gemankeerd dat ze zo tekeer was gegaan! En hoe was Renee binnengekomen? Had Marthy hem toegang verschaft? Wat een rotstreek van haar vriendin. En ineens, dwars door haar schaamte heen, kreeg ze een verschrikkelijk lustgevoel. Ze had met Fred geneukt dat de stukken uit het plafond naar beneden kwamen. De vloer werd bezaaid met kalkbrokken terwijl Renee had toegekeken! En ze had heel duidelijk zijn genotsknots gezien, steeds wanneer Marthy in zijn schoot opwipte. Renees pik had tot aan de wortel in Marthy's flamoes gestoten. Dus haar nieuwe vriendin had ook een goede beurt gehad! Ze werd heet, heet als gloeiende as. 'Sla me, Renee!' fluisterde ze dringend. Straf me en geef me ervan langs!'

Verbaasd zag Renee toe hoe Janine hem haar rug toewendde, zich boog, haar rok opsloeg en hem haar zware billen toonde, gereed om een schrobbering te ontvangen.

Even overviel hem een vreselijke verbazing. Dit was toch zijn eigen Janine niet meer! Maar toen zag hij de redelijkheid in van haar smeken om een afstraffing.

Terwijl Janine in gebukte houding afwachtte en voor de zoveelste keer overvloedig vochtig werd, liep Renee langzaam achteruit voor een flinke aanloop. Terwijl hij zijn ogen samenkneep in uiterste concentratie botste hij tegen de muur. Met zijn voet zette hij zich af en daar ging ie! Hij sprintte weg en zette daarbij alle kracht om een zo groot mogelijke snelheid te behalen. Toen boog hij zijn hoofd en met een ontzettende klap knalde zijn kop tegen dat grote, bleke achterste. De klap was zo heftig als een heiblok op een paal en Janine schoot vooruit. Als een kogel vloog ze door de kamer en krakend verdween ze door een door een gordijn aan het gezicht onttrokken, mahoniehouten deur in het belendend vertrek.

Hoe gevuld en zacht Janines machtige billen ook waren, toch was Renee even wat versuft door de stoot. Duizelig bleef hij even op de grond zitten, maar al spoedig had hij zijn positieven weer bij elkaar. Alleen wat hoofdpijn was alles wat hij van de afstraffing van zijn vrouw had overgehouden. Voorzichtig stond hij op en ging op zoek naar Janine, die hij tussen een puinhoop van meubilair aantrof. Janine kermde zachtjes, maar hij trok haar ruw te voorschijn. 'Kom mee!' fluisterde hij zachtjes. 'Anders moeten we de schade nog betalen.'

Samen liepen ze de gang in, op zoek naar de voordeur. In de badkamer klonk het geplens van water.

'Stil eens,' zei Renee en hief luisterend zijn hoofd op. Heel zachtjes maar snel aansterkend hoorden ze Marthy's stemgeluid. Ze zong. 'Boven Gent rijst, Eenzaam en grijs,'jodelde Marthy en Fred viel in met een tweede stem. Prachtig klonk het lied van achter de deur van de badkamer, meervoudig versterkt door de betegelde wanden. 'Wat klinkt dat mooi...' zuchtte Janine, en Renee voelde de tranen in zijn ogen opwellen en heet en brandend over zijn wangen stromen. Langzaam streek zijn hand over de billen van zijn vrouw.

'Doe dan mee, goddomme!' schreeuwde Fred ineens vanuit de badkamer en zette het prachtige lied opnieuw in. Met zijn vieren zongen ze het couplet uit en ook het volgende. Daarna trok Renee Janine schoorvoetend mee naar hun eigen flat.

'Zal ik nog iets te eten klaarmaken?' vroeg Janine lief. Ze voelden zich beiden niet op hun gemak na het voorgevallene in de flat van de familie Cassander. De sex die ze zo zorgdvuldig voor elkaar verborgen hadden willen houden, een geheim, was ontdekt.

'Geef me nog maar eens een bord havermout,' zei Renee en begon een punt aan een potlood te slijpen. Samen aten ze een bord pap en keken onder het lepelen elkaar soms bevreesd aan.

'Toch is het een rotstreek,' zei Renee terwijl hij zijn lippen met een slip van zijn overhemd schoonveegde. 'Nooit mocht ik iets bij jou. Als we vrijden ging het licht uit, maar een andere vent sta je alles toe.'

Janine wist niet wat te zeggen. 'Ik... ik...' begon ze, maar Renee onderbrak haar.

'Niks ik, ik, ik,' zei hij. 'Je lijkt het koninklijk huis wel, of de paus.'

'Het spijt me zo! Ik schaam me zo!'jammerde Janine en barstte in een hartverscheurende huilbui uit. ' Vergeef me toch!' smeekte ze Renee, maar deze zei niets en bleef somber broedend voor zich uit naar de kamerbarometer staren. 'Arme, arme kinderen...' zei hij zachtjes. 'Met zo'n moeder...'

'Help me dan toch!'Janine liet zich op haar knieën voor Renee vallen en omvatte zijn benen. Ik begrijp het niet! Heus niet! Ik heb het echt niet gewild!'

'Laat me los,' zei Renee kalm. 'Laat me los of ik schop je verrot, hoer die je bent!-'

'Maar jij hebt het toch ook gedaan met Marthy!' schreeuwde Janine ten einde raad. 'Ze zat op je schoot en je ding zat in haar!'

'Wel allemachtig!' brulde Renee. 'Mag ik soms ook eens wat! Jij aldoor maar genieten en ik helemaal niks. Zou je wel willen, hè?' Tranen sprongen in zijn ogen. Wat een egoïste was dat zware wijf van hem toch. 'Kijk maar,' ging Renee verhit verder. 'Marthy heeft me opgegeild en zelf, hoor je, zelf gepakt! Dat heb jij nog nooit gedaan!' In opperste verontwaardiging trok hij de ritssluiting van zijn broek naar beneden en pakte zijn kleine, zachte fallus in zijn hand. 'Hier! Hier heb je hem. Bekijk hem nog maar eens goed, want je krijgt hem nooit meer te zien. Andere vrouwen zijn er gek op, maar dat kan jou toch niet schelen!'

Janine keek omhoog. Ze zag de kalme jongeheer van Renee. Ze keek er vanonder tegenaan en opnieuw viel ze haast bewusteloos door een golf van wellust. Ze kon er niets aan doen, maar langzaam strekte ze er een hand naar uit. Steeds dichter naderde haar hand dat zachte ding en toen, met een bliksemsnelle beweging, als jatte ze iets weg van de toonbank in een warenhuis, pakte ze Renees piemel. Meteen schoof ze de voorhuid achteruit en drukte haar duim op de glanzende eikel.

'Ik moet niet!' stamelde Renee, maar Janine liet niet los. En zie, een wonder gebeurde!

Hoewel Marthy kortgeleden zijn laatste druppels zaad eruit had geperst, kwam er toch weer leven in het mooiste bezit van de man. Janine pakte de kleine nu bij de wortel, vlak bij de als een verdroogd appeltje gerimpelde zak, die nog in zijn broek zat, en begon het geval snel heen en weer te zwiepen. Bewonderenswaardig vlug steigerde zijn pik omhoog, werd langer en langer, harder en harder, dikker en dikker. En daar stond hij weer, recht vooruit! Nu vatte Janine hem met volle hand en begon hem af te trekken. Waar heeft ze dat geleerd, dacht hij verbaasd. Zo efficiënt als ze tekeerging, en toen doorspoelde de lust ook hem en trok hem door. Hij keek naar de mollige, hevig bewegende hand rond zijn al kloppende pik en zag de eenvoudige trouwring, die Janine voor het gemak om haar duim droeg, vonken in het licht van de schemerlamp. Hij keek en zag zijn vrouw op haar hurken zitten, de knie-en ver uit elkaar.

Van boven waren haar zware borsten, die meedansten op de cadans van Janines bewegende arm in de jurk te zien. Hij zag haar fletsblauwe ogen, waarin de hunkering op de loer lag, en hij begreep dat zijn nette vrouwtje, net als hij, de sex had ontdekt en ten prooi was gevallen aan de meest onstuimige gevoelens. Erf toen wendde hij loom een blik naar het raam. De gordijnen waren nog open en hij stond te kijk! Zijn eerste impuls was om ze snel dicht te schuiven, maar hij was al te ver heen. Hij kon zich niet meer van Janines hand bevrijden. En toen dacht hij en dat wond hem vreselijk op, dat de buurvrouwen van de overkant hen best mochten beloeren! Laat ze maar kijken! Misschien bracht het ze op een goed idee! Hij begon hem te rijden en stootte mee met Janines hand. Toen hij weer naar beneden keek, zag hij die keurige mevrouw Van Veen, die haar hand onder haar rok had gestopt. Janine bemerkte zijn toenemende lust en ook zij begon te kreunen.

'Ik kom!' fluisterde hij ineens, hees en nerveus.

'Kom maar! Kom maar!...' hijgde Janine en trok zijn pik er zowat af. Hij zag dat ze haar gezicht onder zijn glanzende eikel bracht en het ophief, en even leek het sprekend op het gelaat van de Madonna in de kapel van de Zusters van het Heilig Hart, der jacht ontkomen. Toen spoot hij, liep leeg en kwam klaar.

'Uche, uche, uche!' kuchte hij en een paar druppels sperma spatten uiteen op het weerloze gezicht, de bolle wangen en in het dunne blonde haar van Janine. 'Alsjeblieft!' schreeuwde hij. 'Wel moge het je bekomen!'

'Amen!... Ah!... Amen...' stamelde Janine. Ze had zijn pik losgelaten, die snel ineenschrompelde. Onverschillig alweer borg Renee hem op en sloot de broek. Hij ging in de gemakkelijkste stoel zitten en rolde een sigaretje. Zachtjes floot hij daarbij een wijsje en keek naar zijn vrouw, die zich op de grond op hevige wijze klaarvingerde.

Marthy en Fred

Warm van de douche, het zingen en de pret liepen ze gearmd hun smaakvolle salon binnen. Gehuld in wijde, witte badmantels van badstof leken ze gereed voor een judowedstrijd. Ze stikten haast van het lachen en lieten zich op de comfortabele bank rollen. Vooral Marthy leek niet tot bedaren te brengen en haar kleine maar ferme stevige borstjes rilden hevig. De door het warme water alweer geërecteerde tepels, hard als schroeven, staken scherp af in de stof van de badjas.

'Ongelooflijk!' gierde Marthy. 'Zoals jij dat wijf te pakken had!'

'Zeg jij maar niks,' huilde Fred. 'Dat jongenspikkie wat jij tussen je schaamlippen had was ook niet mis!'

Zo ging het nog even door tussen die twee, tot ze weer wat gekalmeerd waren.

'Zal ik jou eens wat zeggen?' zei Marthy en nestelde zich behaagziek tegen Fred aan. 'Die lui zijn plat!'

'En hoe!' beaamde Fred en stak een Chief Whip op. 'Nou weet ik zeker dat dat lekkere blonde varken een kind van me krijgt.' De gedachte alleen wond hem al-weer opnieuw op en speels-per-ongeluk liet hij zijn hand in de opening van Marthy's jas glijden, pakte zo'n harde borst en betastte deze.

'Schei je uit!' dreigde Marthy lachend. 'Ik heb net een beurt gehad. Ik blijf niet pompen!'

'Hier, neem een sigaret,' bood Fred aan en stopte een Belga tussen Marthy's volle lippen.

'Zijn er geen sigaren?' mopperde Marthy en gooide de sigaret weg. Behendig greep ze met haar tenen een doos Willem II, gevuld met forse bolknaks, van het tafeltje en even later haalde ze de eerste wolken pure tabaksrook naar binnen. Het kwam haar zelfs de oren uit, zo diep inhaleerde ze.

'Wat nu?' zei Fred, doofde zijn sigaret en stak een verse Camel op. Daarna wipte hij met een behendig gebaar Marthy's borst, waarmee hij had zitten spelen, naar buiten.

'Dat in elk geval niet,' antwoordde Marthy nukkig en drukte haar tiet weer weg in de jas.

'Zoals je wilt,' zei Fred en wipte haar borst weer naar buiten. Hij liet de tepel tussen zijn vingers rond-rollen totdat Marthy haar vleesbol weer wegstopte.

'Hou nou even op!' riep ze. 'Ik zit toch ook niet altijd aan je pik!' Snel schoot haar voet uit en dreunend kwam haar hiel op de adamsappel van Fred terecht, die daarvan wel even opkeek, voor hij haast stikte in een verscheurende hoestbui. Marthy keek lachend naar het snel paars wordende gezicht van haar echtgenoot, die opsprong en in doodsnood naar de keuken rende.

'Rook dan ook niet zoveel!' riep Marthy hem plagend achterna, en alsof dit haar op een goede gedachte gebracht had, verpletterde ze de half opgerookte bolknak in de kussens van de divan waarop ze zat. De vonken sprongen in het rond, maar Marthy maalde er niet meer om sinds ze Janine zover had gekregen dat deze het gehele huishouden voor haar deed.

Fred stapte binnen met een van water druipende handdoek om zijn keel. 'Je moet een beetje uitkijken wat je doet,' had hij willen mopperen. 'Ik was bijna gestikt. Je had me ook wel eens kunnen helpen,' maar hij bracht slechts een piepend geluid voort en boos liep hij naar de bar om wat in te schenken.

'Geef mij maar een Aquarisse Telaqkwaya Bompang,' zei Marthy verleidelijk, en toen Fred in haar richting keek, boog ze zich met een rechte rug voorover, wulps en gevaarlijk, en drukte een borst uit haar badjas. Fred lachte zenuwachtig. Hij voelde zich geil worden, maar wist tevens dat hij nu niet in staat zou zijn zijn lid stijf te krijgen, en hij zou zich een hoedje schamen als Marthy dat zou ontdekken. Hij pakte een tachtig centimeter hoge maar slechts twee en een halve centimeter brede fles en hield die boven zijn hoofd. Marthy knikte enthousiast terwijl ze de blootgewoelde tepel masseerde. 'Heerlijk, zo'n Bompang,' zei ze zwoel, en Fred schonk de verderfelijke drank in. De zwartpaarse kleur, kleur van de ontucht, lag als stookolie in het glas. Een kleine, tedere vlieg, paars, goud, oranje, die boven de bar vloog, viel bedwelmd naar beneden, met zo'n slag dat hij een kuiltje in het parket sloeg. Voor zichzelf schonk Fred zich een straffe Riedel in en pepte deze op met een paar druppels Charisse van Hero. Na een verse Hunter kingsize opgestoken te hebben liep hij rochelend naar de bank waarop Marthy zich nu in volle lengte had gedrapeerd. Zo liggend, met beide borsten bloot, kon je haar tieten haast niet onderscheiden, maar haar tepels des te duidelijker. Ze waren hevig geërecteerd. Zwarte koolspitsen, klaar om in een mannenmond genomen te worden. Fred zuchtte. Hij begreep dat zijn vrouwtje weer wilde naaien, zijn pik wilde voelen. Maar hoe moest hij zijn slappe geval in godsnaam in haar forse schede drukken? Marthy zou zich een ongeluk lachen en hij, Koning Man, zou voor eeuwig onttroond zijn! In zichzelf mopperend reikte hij met trillende hand Marthy haar glas aan.

Wat beef je!' riep Marthy. Wil je dan weer zo graag met mij neuken! Nou, ik lig er al klaar voor, hoor!' Ze trok een knie op en haar badjas viel nu ook van onderen open. De zware spleet van haar vagina werd zichtbaar, omkransd, nee omhuifd haast met het lange, angora-achtige, zwarte haar.

'Dat zie ik,' zei Fred en nam staande een stevige teug van zijn verfrissende drank.

'Wat zei je, schat?' vroeg Marthy en nam op haar beurt een zeer forse slok. Fred zag het gebeuren. Marthy's gezicht zwol op en nam een violette kleur aan. Toen liet ze een zeer doordringende boer en langzaam schrompelde haar gezicht weer tot normale proporties ineen. Ze zuchtte. 'Heerlijk... Fred... Zon Bom... Pang!'

'Hoe kan je,' zei Fred bewonderend en schudde zijn hoofd.

'Niks an,' lachte Marthy alweer. 'Gewoon het glas nemen, aan je lippen brengen, oren, neus en ogen dicht en hop! een slok Aquarisse Telaqkwaya Bompang genomen.' Uit haar mond steeg een alcoholkegel op van minstens drie meter lengte.

'Kom nu even fijn tussen mijn benen zitten,' ging Marthy verder en keek verleidelijk omhoog naar Fred.

'Even nog een sigaret,' zei deze nerveus en rende naar de bar om de peuk in de kristallen asbak te doven. Snel schoof hij een doosje Golden Fiction open, griste er een sigaret uit en joeg er de brand in.

'Mij ook,' bedelde Marthy vanaf de bank. Haar handen schoven over haar tepels.

'Wat?' wilde Fred weten.

'Geef maar een Roxy,' zei Marthy lui en reikte weer naar haar glas.

'Zal ik je een spiegel geven?' bood Fred aan. 'Dan kan je het zelf eens zien.'

'Okay,' riep Marthy jolig. Ze was best in voor een grapje. Een verzetje op z'n tijd kon ze wel waarderen. Dat Fred allerlei uitvluchten verzon om een voor hem fatale neukpartij te voorkomen had ze nog niet in de gaten. Nog niet...

Fred kwam eraan met een elegante, halve meter brede handspiegel en een Pall Mali filter en overhandigde een en ander aan Marthy.

'Ik had om een Roxy gevraagd,' zei ze verongelijkt en mokkig, maar ze stak hem toch maar op.

Wacht,' zei Fred. 'Ik houd de spiegel wel vast en jij neemt een slok.'

'Goed idee,' vond Marthy en liet zich met haar glas in de kussens vallen. Langzaam bracht ze de kelk, groot als een kleine bloemenvaas, naar haar mond en dronk met een paar forse teugen de zwartpaarse inhoud op. Zelfs Fred, die het alleen maar aan behoefde te zien, hijgde ervan.

En ja hoor, daar ging Marthy weer! Opnieuw zwol haar gezicht op. Maar nu niet alleen haar gezicht, maar ook haar hoofd en keel. Haar ogen werden zo groot als herenhanden en haar wangen als koolrapen. Fred wist dat als hij haar nu bij de haren greep het haar eenvoudig zou loslaten. Een voor altijd kale Marthy trok hem echter niet aan.

Uit Marthy's mond steeg nu een alcohollucht op, zo verschrikkelijk, dat Fred, toch wel wat gewend, er onpasselijk van werd en zijn hoofd omdraaide. Daarom zag hij niet dat ook Marthy's borsten zwollen en zwollen en haar buik zo rond en dik werd als een voetbal. En net op het moment dat ze uit elkaar dreigde te springen, liep ze leeg. Met een fluitend geluid kwam de lucht uit haar oren, neus en mond.

PFFHHHUUUTTT TUUT! TUUT! TRALALALALA POM POM!

'En dat was dan dat,' zei Marthy opgewekt en Fred durfde weer te kijken.

'Alsjeblieft!' zei Fred bewonderend. 'Ben je weer helemaal de oude? Nergens last meer van?'

'Natuurlijk jochie!' schepte Marthy op, maar ze had buiten de waard gerekend. Pas nu begon de uitwerking van de drank voorgoed. Tot nu was het maar kinderspel geweest. Marthy keek hem olijk na, toen Fred de spiegel weer veilig opborg en een verse Stuy-vesant opstak. Ze begon een beetje te neuriën. In het begin leek het heel onschuldig, maar al spoedig werd het zingen en toen schreeuwen. 'Bom pang! Bom pang! Daar komt mijn man weer an!' brulde ze terwijl ze naar Fred wees, die snel op haar kwam lopen. 'Stil toch!' siste hij Marthy toe. 'De buren!' Maar Marthy was niet meer te remmen. 'Vliegt de klompvoet? Nou, dan is er storm op zee!' probeerde ze Fred met luide stem te overtuigen.

Fred was ten einde raad met zijn vrouw, die nu zo dronken was als een Maleier. Haar haar slierde voor haar gezicht en haar prachtige wulpse mond was vertrokken in een afzichtelijke grijns. O! Wat wordt de mens toch lelijk als hij gedronken heeft!

Marthy wildé opstaan, maar Fred wist haar weer op de bank terug te duwen. Koortsachtig dacht hij na. Hij kreeg er uitslag rond zijn lippen van. Toen wist hij de oplossing. Neuken of een goed, opbouwend gesprek. Dat waren de enige dingen waarmee hij Marthy rustig zou krijgen. Nu was het zo, dat de eerste mogelijkheid onuitvoerbaar was. Het nummer met de buurvrouw was wel voor enige tijd afdoende geweest. Bleef over een goed gesprek.

Terwijl hij met een hand de lallende Marthy stevig tegen de bank drukte, trok hij met een voet een kleine, handzame, zeer antieke katheder naar zich toe. Toen, met een noodsprong, vloog hij weg en stond al achter de lessenaar, nog voor Marthy weer van de bank was gekrabbeld om god weet wat te doen. Meteen begon Fred te spreken. Hij moest Marthy's aandacht meteen boeien, anders begon ze weer rond te zwalken en te schreeuwen.

'Marthy Cassander,' stak Fred van wal. 'Hoe denk je over de oorlog?'

'Ik ken geen Fred van Wal,' lalde Marthy, maar toen drong de borende, niets ontziende vraag tot haar bewustzijn door. Borend drong de vraag door tot in het diepst van haar ziel. 'Godbewaar,' zei ze. 'Waar heb je het nu over?'

Even was Fred in verwarring gebracht, maar manmoedig ging hij verder, wetend dat hij op de goede weg was. Daarbij wilde hij wel eens weten hoe Marthy over de oorlog dacht. 'De oorlog. Je weet wel,' ging hij zachtjes verder.

'Ik ben ervoor,' sprak Marthy kalm. Haar roes ging op de vlucht voor dit belangrijke onderwerp, dat ze wel eens wilde toelichten.

'Ga verder,' drong Fred aan, maar Marthy was al losgebroken, en tevreden ging Fred op een stoel de krant zitten lezen.

Marthy stond recht overeind op de bank, haar borsten bloot, en ze leek de levend geworden Wraak waarop alle Gerechtigheid gebaseerd is, zoals u wel zult weten. 'In de oorlog doen de mensen elkaar pijn,' zei Marthy, en het leek of haar blik in de toekomst keek. 'Maar wie daarop let is een kniesoor, want een rechtvaardige strijd is... hoe zal ik het zeggen... nou ja, gewoon, een rechtvaardige strijd. De arbeiders willen steeds meer voor steeds minder. Ze zijn liever lui dan moe. Het wordt tijd dat daar een einde aan komt. Het grootkapitaal heeft de arbeiders tenslotte al hun verworvenheden geschonken. Nu moet het grootkapitaal de arbeiders ook maar eens laten voelen dat als het aan hun lag, het mooi met al die prémies, vrije en vakantiedagen afgelopen was.'

Het ging goed met Marthy. Ze werd nuchterder en nuchterder. De drank zakte naar haar voeten, die momenteel monsterlijk opgezwollen waren. Maar met wat bedrust en een paar goede steunzolen zou ze best nog wel een eindje vooruit komen. Maar stil nu, Marthy ging verder.

'Er is nog een goede krijg. De krijg van de kerk. Maar waar blijven de pastoors die de strijd aanbinden met al die nieuwigheden? Ze moeten hun parochianen maar weer eens goed aanpakken. Zoals vroeger. Dan was het gedonder wel afgelopen. Al dat gepraat over de pil. Er zijn al van die nieuwlichters die het over de eigen verantwoordelijkheid hebben. Alsof een vrome rooms-katholiek, die gek is op de Moederkerk, in staat is zélf die beslissingen te nemen. De stomme hufter!'

Opnieuw was Marthy zeer rood in het gezicht geworden. Maar ditmaal kwam het van het heilige vuur. En in een opwelling stak ze een arm op en schreeuwde: 'Leve Maria, verdorie. Weg met de pil!'

Fred in zijn stoel keek even op en drukte een vinger tegen de lippen, 'sssttt!' siste hij, maar Marthy had zich alweer onder controle.

'En dan is er nog een gevecht dat goed en rechtvaardig is,' ging Marthy verder, en Fred verdiepte zich weer in zijn lectuur. Het bleek after all toch allemaal gelul te zijn. 'Vlamingen, verenigt u! Ge hebt nu wel al lang genoeg onder de hak van de Waal geleefd. Gij zijt veel groter in aantal. Wanneer twee van u één Waal pakken en zijn strot dichtknijpen, dan is het mooi afgelopen. En als u met uw tweeën hem niet aankan, doe het dan met uw drieën!'

'Fred,' ging Marthy ineens op gewone toon verder. 'Pak nog eens die Vlaamse leeuw die jij persoonlijk met je figuurzaag uit mijn moeders tafel hebt gesneden?'

'Als je dat zo graag wilt,' zei Fred, maar hij stelde zich aan, want hij vond het heerlijk om de produkten van zijn figuurzaagkunst te tonen. Snel opende hij een kast en haalde de ruim één meter, keurig oranje geschilderde Vlaamse leeuw te voorschijn en zette deze naast Marthy op de bank.

'Wat een prachtig symbool, hè?' zei Marthy lief en zachtjes. 'Alleen dat ene pootje had wel wat beter gekund.'

'Moet je niet zeggen,' zei Fred, peinzend naar de leeuw kijkend. 'Ik vind het helemaal niet gek.'

'Zo mag je er niet over spreken, Fred,' antwoordde Marthy verwijtend. 'Onze Vlaamse leeuw is niet gek!'

'Nee, zo bedoel ik het niet,' reageerde Fred nijdig. 'Het gaat om die geheven poot. Het lijkt wel of-ie kinderverlamming heeft gehad.'

'Breek hem er dan van af,' stelde Marthy voor. 'Het is trouwens een klereleeuw. Ik vind de Franse lelie veel liever. Of de Hollandse maagd...'

'Holland,' zei Fred dromerig, pakte de leeuw en brak hem in gedachten over zijn knie in stukken.

'Kwamen de Hollanders ons maar te hulp. Gingen ze ons maar bezetten. Ze hebben ook zo'n fijne koningin. Als je het goed beschouwt, houd ik toch meer van vrouwen.'

'O ja, lieverd?' Meteen hing Marthy om Freds nek en voelde toen met een hand tussen zijn benen. Met succes! Want het idee dat de Hollanders misschien te hulp zouden komen deed zijn penis steigeren.

'Ik voel hem!' zei Marthy blij en trok de ceintuur van haar badjas los. En toen knoopte ze ook Freds badjas open. Trots en blij stond daar de vlaggestok en Fred keek er met eerbied en verbazing naar. 'Goh zeg, wat heb ik een grote!' zei hij, diep onder de indruk, en Marthy liet zich op de bank vallen en trok in haar vaart Fred mee.

'Kom dan aan mijn poesje snuffelen?' klonk het vleiend onder Fred vandaan. Even zocht hij in paniek en toen ontdekte hij dat hij ondersteboven en achterstevoren op Marthy lang. Snel herstelde hij zijn fout en toen lag hij goed.

Vertwijfeld tastte Marthy naar zijn pik. Ze had haast. Nu moest het gebeuren. De plank was smal en ze dreigden er voortdurend van af te vallen.

Marthy dreef Freds pik in de richting van haar vagina, maar steeds wanneer ze hem tegen haar schaamlippen voelde komen klapte hij om, vouwde zich dubbel en rolde zich op. Freds pik was toch niet hard genoeg en Marthy werd er tureluurs van.

'Waarom zit er ook geen beentje in!' mopperde ze en wreef Freds gevulde maar nog steeds slappe fallus tussen haar nu drijfnatte schaamlippen. Fred wilde nu wel. Hij werkte hartstochtelijk mee, maar wat is de wil van de mens wanneer het lijf niet meewerkt? Marthy werd geiler en geiler, bloedgeil op het laatst. Terwijl ze bleef proberen Freds pik in haar grot te vangen, zorgde ze er wel voor dat haar vingers tenminste haar kittelaar raakten, en al spoedig begonnen haar heupen dan ook omhoog te stoten. Ook Fred werd steeds heter door Marthy's proberen. Ongewild masseerde ze zijn lid door zijn voorhuid op en neer te trekken. Zijn eikel slipte voortdurend langs Marthy's gevulde poes, en al werd zijn ding maar niet harder, ze begonnen toch zo zoetjesaan klaar te komen. Fred greep ten einde raad Marthy's borsten en begon deze te kneden. En toen kreeg hij toch een kanjer! Meteen schoot deze tussen Marthy's slanke, glanzende dijen weg, recht in haar trut. Hard begonnen ze nu te werken. Op het laatst sloeg Marthy haar benen om Freds billen. 'O!... O!... Vooruit knul!... Ja!... Wat is hij nu groot!'jammerde Marthy.

'Ik kom!'riep Fred terug. 'Ik ga spuiten!... O ja... ik voel het!'

'Spuit dan! Spuit dan!' Marthy voelde de stang diep in haar lichaam dringen. Ze was er gek op. Dat ding tot in haar buik, het was het fijnste dat ze zich kon voorstellen. Natuurlijk, ze hield van lekker en vooral vet eten. Een mooie film, vooral wanneer het een leerzaam onderwerp betrof, was ook nooit weg. Ze hield van breien, borduren, fijne dingen van kralen maken. Allemaal goed en wel, maar een stevig gebouwde man was voor haar toch het beste wat ze zich wensen kon. Een pik in haar te voelen rammeien. Die vent op haar langzaam van kleur te zien veranderen. Te weten dat als ze hem eruit zou drukken hij compleet gek zou worden. Dat alles was mooier dan zigeunermuziek, waar ze een groot liefhebster en een niet minder groot propagandiste van was. Neuken was voor haar De Fanfare van het bestaan. Soppende geluiden wanneer ze bezig was een klein wasje te doen — de grote was deed Janine nu voor haar - deden haar al aan deze dingen denken. Speeksel liep dan over haar kin, terwijl ze de zaak nog eens goed uitspoelde, want ze had een hekel aan zeepresten, en dan stevig uitwrong, want nat aan de bast, nee, daar geloofde ze niet in. Wel droog in de kast, dat kon er mee door, maar nat aan de bast, daar distantieerde ze zich van.

Fred was ook aan het wringen. Het was nu nog maar secondenwerk. Marthy sloeg haar armen om zijn middel. Ze voelde het wel en ze wilde tegelijk komen.

'Yes!' kreet Fred ineens en Marthy vulde hem met schreeuwen aan: 'I have no bananas!' Fred spoot. Veel was het niet, maar wat hij nog had, spoot met grote kracht weg en verpulverde tegen Marthy's schedewanden. Marthy had zich zo diep en wijd mogelijk gemaakt. Het zat weer intens lekker. Het bruiste in haar en haar sappen liepen tussen haar dijen door weg en bevlekten de kussens, als had iemand er een emmer melk op leeggegoten.

Renee en Fred

Renee was bezig op het dak van de flat zijn fiets schoon te maken. Omdat de flat de hoogste was in de wijde omtrek kon hij er verzekerd van zijn dat niemand hem en zijn karwei kon bespieden. Hij schaamde er zich namelijk niet weinig voor. Iedereen had tegenwoordig een auto en stond deze des zaterdags met een tuinslang af te spoelen.

Maar hij had slechts een fiets. Meer kon er niet af. Hij ging met de tram naar kantoor. Het leek dan voor de buren net alsof hij zijn wagen ergens verderop had ^x geparkeerd. Alsof hij zo'n grote auto had, dat hij er zijn medebewoners jaloers mee zou maken, maar dat-hij dat niet wilde vanwege zijn zo grote bescheidenheid. Alleen 's avonds nam hij de fiets naar de avondschool. Hij droeg hem dan zevenentwintig trappen af, omdat de fiets niet in de lift kon, en sloop via de achteruitgang en de tuinen weg. Pas een paar kilometer verderop durfde hij dan op zijn fiets te stappen. En steeds nam hij een andere weg, zodat toevallige kijkers hem niet zouden leren kennen en hem naroepen. 'Kijk! Daar gaat een mislukkeling die zich nog niet eens een auto kan permitteren!' of iets dergelijks.

Ja, Renee wist hoe het hoorde. Hij had gevoel voor stijl! Morgen zouden de kinderen thuiskomen en hij maakte nog maar even gebruik van hun afwezigheid om de velgen van de wielen schoon te maken en van olie te laten glanzen. Ook de kinderen wisten immers niet dat hun vader zich in de nacht op een fiets voortbewoog! Je kon tegenwoordig niet voorzichtig genoeg zijn!

Ook de pedalen gaf Renee een goedé beurt. Toen nam hij de ketting onder handen, maar dat viel tegen. Kreeg hij me daar toch een paar zwarte jatten! Nou, daar had hij niet van terug! Met een zwaai wilde hij de fiets weer op zijn banden zetten, maar hij greep mis en zijn voet schoot door het rechter spatscherm. Beteuterd keek Renee naar het gat. Alweer kosten!

Daar kuchte iemand achter hem! Het was Fred. Hoe kwam die op het dak? dacht Renee. Waarschijnlijk gewoon door de deur. Hij zag Fred er tenminste niet voor aan langs de gevel naar boven geklommen te zijn. Fred zag er weer geweldig uit. Hij droeg een dappere korte broek die hem tot de knieën reikte, een wit mouwloos hemdje en een vrolijke regimentsdas. Zijn haar zat onberispelijk, evenals zijn snorretje. Dit was dus de man die zijn vrouw had genaaid! De man die er de oorzaak van was dat ze nauwelijks meer tegen elkaar durfden te praten uit vrees dat een van hen zich zou verspreken!

'Lekker bezig!' informeerde Fred en stak een Gladstone op. Uitnodigend hield hij Renee het pakje voor en deze bedacht zich geen twee keer! Snel griste hij de sigaret uit het doosje en stak deze aan met de reeds brandende sigaret van Fred, wat nog niet zo gemakkelijk ging, omdat deze zijn Gladstone gewoon in de mond hield.

'Ja,' beaamde Renee Freds vraag en plantte twee handen in zijn zij, wat hem op twee zwarte vlekken op zijn witte overhemd kwam te staan. 'Een mens moet ook zijn handen wel eens laten wapperen in de buitenlucht. Voor de gezondheid!'

'Zeg dat wel!' Fred lachte smakelijk. 'A propos, die fiets is toch niet van jou, hè?'

'Ben je gek,' schrok Renee op. 'Nee hoor. Wat denk je wel! Ik en een fiets! Hoe kom je erbij. Malle vent!'

'Wat zeg je dat aardig,' vond Fred.

'Wat?' wilde Renee weten. Hij was een beetje trots op Freds compliment, maar wilde toch ook wel even weten waaraan hij de eer te danken had!

'Zoals jij "malle vent" kan zeggen! Enig gewoon!' preciseerde Fred.

'O, dat! Ja, daar kon je wel eens gelijk in hebben,'gaf Renee toe. Omdat er een stevige bries stond, zo hoog boven de straat, was zijn sigaret na een paar trekjes al op. Ook Fred schoot een peukje weg. Snel haalde Renee, die zich niet wilde laten kennen en wilde laten merken dat ook hij sigaretten op zak had, zijn doosje Gitanes te voorschijn en presenteerde. Hij presenteerde Fred ook vuur en toen stonden ze in gedachten naar de fiets te kijken.

'Van wie is dan die fiets?' wilde Fred weten.

'Ach, zomaar,' aarzelde Renee. 'Ik heb hem eens gevonden en hem helemaal opgeknapt. Ik gebruik hem uitsluitend om er wat aan te knutselen. Het is wonderlijk hoeveel je steeds weer ontdekt dat beter kan aan zo'n ding.' Hij snoot zijn neus en keek schuin even naar Fred, die nu vlak naast hem stond. 'Het is net een vrouw,' grapte hij.

'Hou je zo van vrouwen?' vroeg Fred zacht en geheimzinnig.

'Ach,' liet Renee het in het midden. 'Wat zal ik zeggen. ..' Hij voelde zich ineens niet meer op zijn gemak. Het gesprek bracht hem weer een beschamende herinnering in het geheugen.

'Nou, ik geloof dat je er liever twee hebt dan een,' ging Fred onbarmhartig verder, en Renee rook zijn after shave. 'Tenminste...'

'Tja,' nam Renee het gesprek aarzelend over. 'Kijk... Zie je... Het gaat...'

'Je goed af!' Fred lachte even. 'Marthy had je tenminste recht op je pin gestoken!'

Renee wist niet meer wat te zeggen. Fred legde vertrouwelijk een arm om zijn schouder. 'Kom kerel, kop op. Ik heb je al vergeven!' riep hij uit. 'Zou je nog wel eens willen? Lekker soppen in de kut van mijn vrouw?'

'AchacHarafhpHLaaaaa!' De verbaasde kreet van Renee deed het grint op het dak bewegen. Hij geloofde zijn oren niet!

'Schrik maar niet,' ging Fred onverdroten verder. 'Marthy zou je toch niet meer moeten. Ze vindt dat je het gewoon niet lekker genoeg doet.

'Ik weet het niet...' bekende Renee. 'Ik heb er ook niet zoveel verstand van! Zie je, toen, je weet wel, ik heb daar erge spijt van. Marthy...*

'Lul niet!' viel Fred hem in de rede. Ik weet er alles van. Ik heb jouw vrouw ook genaaid, maar het zal je duidelijk zijn dat we het echt voor haar deden. Ze was zo ontzettend onbevredigd dat Marthy en ik besloten haar te helpen wat stoom af te blazen. Nou kerel, ik kan je zeggen, het leek de Vesuvius wel! Hebben jullie na die avond nog een nummertje gemaakt?'

Renee wist niet waar hij kijken moest. Hoe durfde Fred zulke vertrouwelijke vragen te stellen! Maar aan de andere kant, hij en Marthy hadden hen willen helpen, en dan, mannen onder elkaar, nietwaar? 'Nee, zei hij naar waarheid. 'Het is er nog niet van gekomen. Weet je...'

'Ja, ja!' Fred waaide Renees geluk de ruimte in, waar het als papiersnippers naar beneden dwarrelde. 'Jullie hebben nooit geleerd hoe je elkaar moet pakken. Ik heb je vrouw verscheidene malen een behoorlijke beurt gegeven, al zeg ik het zelf. Maar ik moet toegeven, veel bijzonders is ze niet!'

Renee keek beschaamd naar Fred, die woedend naar de fiets keek en er toen een fikse trap tegen gaf. Dus Janine had zich meer dan eens laten pakken! Hij duizelde en voelde zich slap worden. Terwijl hij het dagelijks brood verdiende en aan avondstudie deed, ging zijn wijf vreemd met de buurman! Maar als hij eens iets wilde, dan kon het niet of moest het licht uit! Maar erger nog was dat Fred vertelde dat hij een waardeloze vrouw had! En Fred kon het toch immers weten! Die had haar een paar maal gepakt.

'Ja,' reageerde Renee schuchter, 'maar als je ook een vrouw hebt als Marthy...'

'Natuurlijk,' gaf Fred grootmoedig toe. 'Marthy is een aerophane in de liefde. Maar Janine... Wat een kurk!'

Renee wist niet wat die uitdrukking betekende, maar het moest iets vreselijks zijn.

'Nou, een kurk,' nam hij het voor Janine op.

'Niks meer dan een kurk,' hield Fred vol, trok zijn gulp open en begon tegen de fiets te wateren.

'Misschien is mijn vrouw inderdaad een kurk,' gaf Renee toe en keek even naar Freds slappe plasser. Zelfs zo, onversierd, was het een fikse, veel zwaarder en langer dan de zijne.

'Hou 'm 's vast,' zei Fred plotseling, en Renee, die een volgzame natuur had en goed kon gehoorzamen, pakte de nog nadruppelende vleesvinger van Fred voor hij eigenlijk goed had beseft wat hem was gevraagd. Ineens moest hij weer aan die man in de tram denken en snel wilde hij Freds ding loslaten. Het was zo'n vreemd en eigenaardig gevoel, het vlees van een andere man tussen zijn vingers. Snel trok hij zijn hand terug en stopte deze in zijn broekzak. Fred keek hem aan. Rustig maar streng.

'Vastpakken,' zei hij slechts en Renee wist niet hoe snel hij dit bevel moest opvolgen. Daar stond hij met Freds zwans in zijn hand, verlegen en niet wetend wat te doen.

'Ik wil wel eens zien of jij een echte kerel bent,' ging Fred op kalme toon verder.

'Schiet op, maak hem stijf!'

Het bevel gaf een geharrewar van belang. Maar al spoedig begon Freds pik te groeien. Renee voelde hem zwaarder worden in zijn hand. Er scheen geen eind aan te komen. De vreemde knots groeide maar door en hij moest bekennen dat hij er nu toch ook plezier in begon te krijgen.

'En nu langzaam op en neer halen,' adviseerde Fred, en Renee deed wat hem gezegd was. Voorzichtig begon hij aan Freds pik te rukken.

'Lekker,' zei Fred. 'Het is natuurlijk maar behelpen, maar als je vrouw niet bij de hand is, kan dit even iets oplossen. Vertel eens. Hoe vrijen jullie als jullie vrijen?'

'Gewoon.' Renee voelde ook iets bij zichzelf. Het werd daar in zijn kruis ook zwaarder en zwaarder.

'Hoe gewoon,' wilde Fred weten.

'Nou ja, je weet wel. Op elkaar.'

'Wat vervelend!' Fred wond er tenminste geen doekjes om. Hij keek naar Renees hand. 'Kan het daar beneden niet wat harder, steviger en vlugger!'

Renee versnelde het tempo. Hij wist dat zijn genotsknots nu een duidelijke bobbel in zijn broek maakte, die voor eenieder die er belangstelling voor had duidelijk te zien moest zijn. En voor het eerst wou hij dat Fred hem ook pakte. Hij had er genoeg voor in huis.

'Heb jij nog wat in huis?' vroeg Fred, die nu een beetje begon te rijden.

Renee durfde niet rechtstreeks antwoord te geven. Hij knikte slechts.

'Goed,' zei Fred. 'Pak je jongeheer dan maar.'

Onhandig wipte Renee zijn ding naar buiten. Toen hij er zijn beide handen even voor wilde gebruiken verbood Fred hem dat ten strengste. 'Doorgaan,' zei hij en Renee deed wat hem gezegd werd en pompte zo hard als hij kon voort. 'En ik dan?' hijgde hij en kon het niet laten zijn eigen pik heen en weer te zwiepen.

'Pak hem zelf,' was de oplossing die Fred hem aan de hand deed. Renee greep zichzelf met de linkerhand en hoewel hij uitgesproken rechts was en tot nu toe met zijn linkerhand alleen zijn neus had kunnen snuiten, ging het toch aardig goed. Zo stonden twee heren boven op het dak van een flatgebouw te hengsten dat het een lieve lust was. De een deed het omdat zijn vrouw leuke lingerie in de stad aan het kopen was. Foundation waarin haar beeldig lijf des te heerlijker gepresenteerd kon worden. En de ander? Ach, zijn seksuele behoeften waren een probleem geworden. Hij kon zijn lusten maar niet kwijt aan zijn grote blonde wijf. Zeker niet na alles wat er gepasseerd was. En daarbij, net als zijn vrouw, was hij ten onder gegaan aan de fatale invloed van het echtpaar Cassander, dat zijn lusten had verheven tot een cultus. Hij deed wat hem gezegd werd, zoals zijn vrouw had gedaan onder de strelende vingers van het mondaine echtpaar Cassander, dat geen kans onbenut voorbij liet gaan om zijn lusten bot te vieren. Renees sperma steeg langzaam uit zijn zak omhoog. Zijn hand werd nat door de nu druipende pik van Fred. Uit hun kelen klonk het gegrom van hete mannetjesdieren en toen spoot Fred. Zijn zaad, een grijswitte straal, spatte op het zadel van de fiets uiteen. Grijze flodders werden door de wind over het dak meegevoerd. Beneden in de straat stak een oud dametje dat juist passeerde haar paraplu op.

'En dat was dat!' zei Fred. 'Heb je even een zakdoek voor me?'

Snel greep Renee zijn zakdoek en overhandigde die aan Fred, die er omstandig zijn nog schokkende penis mee afveegde en de zakdoek toen weer aan Renee teruggaf. Renee zelf was bijna klaargekomen. Hij durfde zich echter onder de alweer koele blik van Fred niet verder af te trekken. Hij stond, om zo maar eens te zeggen, echt te hannessen.

Fred maakte zijn kleding weer in orde, nam Fred van hoofd tot voeten op en vroeg toen: 'Wat ben jij daar aan het doen?'

Renee verschoot van kleur. Hij probeerde zijn leuter in zijn gulp te duwen, maar dat lukte niet.

'Ben je er zo ééntje!' ging Fred verder. 'Daarom kan jij niks bij een vrouw versieren! Geen wonder!' Hij draaide zich om en liep naar de dakdeur.

Renee keek hem vertwijfeld na. 'Ik deed het alleen voor u, meneer Cassander!' riep hij. 'Voor de gezelligheid! Alsjeblieft! Ik ben echt geen homoseksueel!' Maar Fred liep door en gunde Renee geen blik meer. Bij de stalen deur aangekomen keek hij nog eens achterom. 'Je bent een viespeuk,' riep hij. 'En die rot fiets van je kan me ook gestolen worden!' Toen verdween hij-

Renee bleef alleen achter. Hij wist dat hij zijn gezicht nu voor iedereen verloren had. Voor zijn vrouw Janine, voor Marthy, en nu voor Fred. Tranen vulden zijn ogen terwijl hij verder speelde met zijn kloppende pieper. Zijn hand greep hem vol en met een paar korte rukken kwam hij klaar en viel toen, een zwakke maar dappere held, languit over zijn fiets heen op het dak.

Marthy en Janine

Marthy kwam van de stad thuis. Ze had weer van alles gekocht. In haar flat was alles al aan de kant. Want wat er ook voorgevallen was, Marthy had er op gestaan dat Janine haar eenmaal op zich genomen plichten ook vervulde. Ze schonk zich aan de bar een Horse Shoe in en stak een Kent op. Fred was er niet en meteen verveelde ze zich. Er moest altijd iemand zijn om zich mee te amuseren. Anders werd ze kwaad. Marthy werd dus kwaad en keek woedend rond in haar luxueuze appartement. Nergens iets te beleven. Wacht! Ze zou Janine maar weer laten opdraven. Morgen zouden haar kinderen terugkomen en dan zou het zeker moeilijker gaan haar te pakken te nemen. Marthy had al verschillende plannen overwogen en ze had ook besloten. Zij en Fred moesten erop aansturen dat de kinderen van de familie Van Veen definitief verdwenen. Ze konden vast wel bij de nonnen opgenomen worden. Het was een nieuw en opwindend project. En het zou vast lukken. 'Wat een stelletje augurken,' mompelde ze lachend in zichzelf.

Er zat trouwens nog veel meer in. Fred had wat zakelijke tegenslag gehad. Misschien dat dat buren echtpaar een gedeelte van hun kosten over kon nemen wanneer hun kinderen de deur uit waren. Renee kon er bijvoorbeeld best nog een baantje als nachtportier bij nemen. En Janine? Nou, Marthy wist nu heel zeker dat ze haar dikke vriendin zo kon opgeilen dat deze alles wel wilde doen. En als haar man bezwaar maakte, dan pakte zij hem wel even. Fred zou proberen Renee tot een homoseksueel spelletje over te halen vanmiddag. Ze was nieuwsgierig of het hem gelukt was!

Ze voelde zich alweer beter gestemd en bekeek zich in de spiegel. Haar slanke figuurtje werd in al zijn ideale proporties teruggekaatst. Ze begon met haar heupen te draaien en te zwiepen en werd door deze wulpse gebaren niet weinig opgewonden. Ze kon zichzelf bekijken alsof ze een andere vrouw was en er heet van worden. Langzaam trok ze haar toch al bijzondere minirokje omhoog en volgde de lijn van haar slanke, haast jongensachtige benen. De gevulde knieën, de toch wel forse dijen, verpakt in glanzende, ebben-houtkleurige nylons. Haar vlees kwam bloot. Het puilde een beetje boven de rand van haar kousen. Haar kousenhouders sneden door die prachtige rijpheid. Haar slipje werd zichtbaar! Zwart haar krulde er onderuit dat het een lieve lust was. Marthy spreidde haar benen en boog haar bekken vooruit. Nu zag ze door het doorzichtige gaas ook haar spleet. Ze bewoog haar spieren en haar spleet bewoog mee. Ze werd er duizelig van! Ja, Janine moest nu meteen komen! Ogenblikkelijk! Marthy liet haar rokje weer zakken en snelde de salon uit. Snel stak ze over naar de flat van de familie Van Veen en belde aan. Toen ze niet direct werd opengedaan hield ze haar prachtig gemanicuurde pink op de bel.

Janine schrok op uit haar dommel. Was er brand? Ja, er was brand. Iemand belde paniekerig. Zuchtend sjouwde ze naar de voordeur en deed open. Het was Marthy!

'Hallo troel!' riep Marthy en sprong naar binnen. 'Ik moest je even zien!' Ze rende naar de zitkamer en Janine volgde haar met een plotselinge spanning in haar lijf. Marthy plompte neer in een gemakkelijke stoel. Het plastic van de zitting scheurde ervan uit. 'Ouwe rotzooi!' riep Marthy vrolijk en nam een andere stoel. 'O Janine! Ik heb zo verrukkelijk geshopt!'

'Ben je geslaagd?' wilde Janine weten en ging tegenover haar vriendin zitten.

'En hoe!' gilde Marthy. 'En toen ik thuiskwam, wat een feest! Alles blonk.'

'Ja,' reageerde Janine tevreden. 'Ik heb je huis een goede beurt gegeven.'

'Je hebt alleen vergeten onder de kleden te kijken, liefje,' ging Marthy verder.

'O! Neem me niet kwalijk!' Janine sprong op en wrong haar handen. Ze had er zich zo op verheugd weer eens een complimentje te krijgen. Ze had zo haar best gedaan. 'Wat erg! Heus, Marthy, volgende keer zal ik er extra op letten!'

'Goed,' deed Marthy meegaand. 'Een vergissing is menselijk, al blijft het stom van je. Maar nu iets anders. Ik heb zo vreselijk naar je verlangd. Heeft Renee je nog een beurt gegeven na die avond?'

Janine keek naar de neuzen van haar afgetrapte schoen. Ze durfde niet te antwoorden. Zwijgend schudde ze haar hoofd.

'Nou, nou!' grinnikte Marthy. 'Heb je echt niks geprobeerd?'

'Dat wel!' antwoordde Janine. 'Ik heb hem op het laatst... Hoe noem je dat... Je weet wel, met de hand en zo...'

'Afgetrokken,' vulde Marthy aan. 'Maar daar heb je toch niks aan?'

Ja, daar had Marthy gelijk in. Janine werd er verdrietig van. 'Het is toch niet stuk tussen mij en Renèe?' vroeg ze zacht.

'Welnee, stomme idioot van me. Kom even bij me zitten!' Marthy spreidde haar benen en maakte een schoot. Haar knieën drukten haar rokje terug en ze zat bijna in haar slip. Nog in gedachten volgde Janine haar raad op en ging op Marthy's schoot zitten. 'Goddomme, wat ben jij zwaar!' kreunde Marthy. 'Dat houd ik niet, hoor! Wacht, ik ga bij jou op schoot zitten!'

Zo gezegd, zo gedaan. De dames verwisselden van plaats. 'Dat zit lekker!' wilde Marthy wel bekennen, 'Wat zou het toch zijn dat vrouwen zo lekker voelen?' ' Ze wreef over de vleespotten van Janine en voelde de tepels reageren. Janine had geen bustehouder aan! Marthy lachte stilletjes in zichzelf. Dat Janine al geen beha meer droeg was een niet gering compliment voor haar. Die burgerlijke troel was wel degelijk bezig te veranderen. Nog even en ze zou het ook de moeite niet meer waard vinden een broek aan te trekken! Het ging goed!

'Vind je het lekker als ik over je borsten wrijf?' mummelde ze zacht in Janines oor.

Janine kreeg een kleur. Ze durfde nog steeds niet rechtstreeks op zulke vragen te antwoorden. Maar ze vond het lekker. O! ja! Ze voelde Marthy's harde kontje in haar schoot. En Marthy wist precies hoe en waar ze moest zitten. Janine had wel gemerkt dat Marthy net zo lang had zitten wurmen tot haar benen wat uit elkaar waren gegaan en een van Marthy's stevige billen in haar schaamstreek drukte. Ze behoefde het niet te ontkennen. Marthy's zwoele sfeer omspande haar en ze was eraan verslaafd, ze hield ervan, ze was er gek op!

Marthy bespeurde dat haar vriendin bij zichzelf te rade was gegaan. Niets aan te doen. Laat ze het zelf maar uitknobbelen. Inmiddels zal ik haar wel opgei-len. Ze wrikte nogmaals met haar heupen en trok toen brutaal Janines rok op.

'O, Marthy, ik zit haast in mijn broek!' piepte Janine verschrikt, maar Marthy reageerde er niet op. Achter Janine langs greep ze het pakje Wings en stak er een op.

'Jij ook?' vroeg ze lief, maar Janine weigerde. Ze rookte niet. Toen greep Marthy opnieuw de tieten van Janine en begon ze te bewrijven. 'Jij ook bij mij,' vroeg ze toen ze Janines tepels tot het uiterste had laten groeien. Voorzichtig reikte Janine achter Marthy's rug langs naar een van die kleine stevige borsten en drukte haar hand erop. Marthy droeg weer een open bustehouder en Janine voelde Marthy's tepels meteen opspringen. Ze waren veerkrachtig, als van rubber, en het elegante wijfje op haar schoot rilde ervan. Enige tijd betastten en bewreven ze elkaars borsten. Inmiddels bleef Marthy's kontje in Janines schoot draaien. 'Doe je broek uit!' fluisterde Marthy ineens dringend.

'Ik durf niet,' piepte Janine. 'Renee is boven op het dak bezig zijn fiets te verfraaien en hij kan zo naar beneden komen.'

'Nou, ik vraag je toch niet om je rok uit te doen!' deed Marthy verontwaardigd. 'Als Renee binnenkomt staan we meteen op en is er niks aan de hand!'

'Nou, goed dan,' gaf Janine toe en probeerde haar broek uit te wurmen, daarbij geholpen door Marthy.

'Heb je nou weer zo'n katoenen ding aan,' riep deze verontwaardigd toen Janines broek op haar enkels hing. 'Ik heb je toch een paar enige slipjes gegeven?'

'Vergeten,' zei Janine zacht, en Marthy drukte zich tegen haar aan. Steels sloop een dameshand naar beneden en er ging een schokje door Janine heen toen ze die hand, kil van de vele grote gouden ringen, op haar warme dijen voelde. De hand slipte naar binnen en reikte naar boven. Van de weeromstuit kneep Janine harder in Marthy's borsten. De hand tussen haar dijen maakte haast. Geen omtrekkende bewegingen, maar recht op zijn doel af, haar warme schoot! Ze wist niet waar ze kijken moest. Daar lag haar kut, tot voor kort veilig opgeborgen in een degelijke broek, en nu te grijp voor wie maar wilde! God, wat lekker was dat!

'Lekker?' wilde Marthy weten en drukte toen door. Ze voelde Janines geslachtsdeel, de zachte schaamlippen, al een beetje glad en slijmerig, de hitte, en ze drong direct de grot binnen. Meteen begon Janine overvloedig af te scheiden. Het liep haar langs de dijen en over haar zware billen. 'Nou, nou!' riep Marthy. 'Ik geloof dat mevrouw er zin in heeft?'

'Toe nou!' klonk Janines stem beschaamd onder haar vandaan. Maar Marthy was onbarmhartig. Ze woelde en zocht met een vinger rond en vond Janines kittelaar. Meteen begon ze ermee te spelen en Janine schokte. Een hevige rilling ging door haar heen. 'Niet doen nou! O... Alsjeblieft, Marthy!' kreunde ze smekend, maar om Marthy's mond was een laatdunkend trekje verschenen en ze begon Janines kittelaar regelrecht, hard en heftig te bevingeren.

Janine schokte op en neer en Marthy in haar schoot danste mee.

'En nu pak je mij ook!' siste Marthy ineens boos, en Janine, geschrokken door de toon, schoof haar hand op haar beurt tussen Marthy's dijen, die ze uitnodigend gespreid hield. Ze schoof voort over Marthy's gladde dij, duwde het vlees opzij waar Marthy's dijen elkaar raakten, en vond het ragfijne slipje. Voorzichtig duwde ze ertegen en meteen schoot ze in de grote spleet. Ook Marthy was nat, zeer nat. Het leek daar wel de Lutherse Brandweer. Janine woelde wat met een vinger in de hitte rond en toen voelde ze iets hards, iets stijfs. Was dat Marthy's kittelaar? Ze wreef er eens over en meteen stijgerde Marthy omhoog. 'Goeiendag! Wat een peut kreeg ik daar!' murmelde Marthy verheerlijkt. 'Lekker in mijn kut roeren, zeg! O, enig!'

En toen werd het ernst. Beide vrouwen spraken niet langer. Ze kreunden en bewogen zich hevig. Zo nu en dan ontmoetten hun lippen elkaar en op het laatst beten ze elkaar in de hals. Janine hield het niet langer en gleed uit de stoel weg op de grond, Marthy, die op haar schoot lag, meenemend. De bons deed de lampen rinkelen, maar beide vrouwen waren zo heftig bezig te geilen dat ze niets anders meer bemerkten dan elkaars lijven.

Heerlijke vleespuddingen, dijen die flapten, borsten die tegen elkaar op wrongen, sterke geuren uit twee scheuren. Schorre kreten vulden Janines huiskamer terwijl de vrouwen met vertrokken gezichten hun verhitte spel opvoerden. Marthy lag nu bovenop Janine en schokte en reed tegen haar op als een kerel. Ze hield haar hand in Janines kut en Janine had Marthy achterom tussen de dijen vast. Hun ogen puilden haast uit hun kassen, hun ademhaling ging hortend en stotend. Uit hun kelen klonk gegrom en gerommel en gerochel als van twee zware sigarenrokers die over de leuning van een brug hun kringen in het water spuugden.

'Oh!... Joel de schand!...' krolste Marthy onverstaanbaar. 'Jug me bash!... Plegh... de veur!... Schuim stond op haar voorhoofd en haar keurige jongenskapsel was danig in de war geraakt.

'Spreek me er niet van!' riep Janine. 'Ik ben het geheel met de spreekster eens! Leuh de whopp!... Kranz de... hééét!!!' Janine kwam. Ze kwam als nooit tevoren. Terwijl ze leegschokte in Marthy's hand duwde ze haar gehele hand plus een behoorlijk gedeelte van haar onderarm in de kut van haar vriendin. 'Ach! Ach! Ach!... Wat heb ik nu aan mijn pet hangen!' riep deze en daar kwam ze ook! Als een trein!

Langzaam namen de bewegingen van beide vrouwen af. Ze werden kalmer en kalmer. Op het laatst waren ze zo kalm als het maar kon.

'Verder gaan?' vroeg Marthy lief. 'Ik heb nog wel zin in nog een keer. Ze had haar hand in Janines poes gelaten. Door de kracht waarmee ze klaargekomen was, waren Janines hand en arm uit haar flamoes gedrukt, maar meteen was die hand weer terug, gleed over haar stevige billen, betastte de bilspleet, zakte naar beneden en vleide zich in volle lengte langs haar snee.

'Het is me wat!' zei de glazenwasser, die op zijn tocht naar beneden het raam van Janines flat passeerde en als toeschouwer van het binnengebeuren had gefungeerd. Langzaam daalde hij verder af. Wist hij veel!

Renee en Janine

De dag daarop was het de volgende dag. Renee zat prinsheerlijk in een gemakkelijke stoel. Opnieuw had hij vrij van kantoor gevraagd omdat hij zeer ernstig ziek was. Die kleine, geringe leugen beviel hem best. Het thuiszitten was beter! Wanneer je gratis je geld kon krijgen, dan deed je dat toch zeker! Werken was voor de echt stommen. De kaffers en klootzakken. Je moest proberen gratis aan je geld te komen! Zo dacht Renee, die ijverige, plichtsgetrouwe kantoorman er sinds een week over! Janine was de kinderen van het station gaan afhalen. Dat was alweer een zorg minder. Hij voelde zich lekker zo, in zijn kamerjas en op pantoffels, terwijl de wind door de lege straten loeide. Nu zaten zijn collega's over de cijfers gebogen, maar hij, mooie meneer, had zich knap weten te drukken.

Renee legde de krant op zijn knieën en zocht de jampot. Zo, nu niemand hem kon bespieden kon hij uit snoepen gaan. Maar Janine had er zeker rekening mee gehouden. De jampot was in geen velden of wegen te bekennen. Nou, dan maar de suikerbus. Glimlachend pakte Renee hem van de tafel weg, likte zijn hele hand nat en drukte hem in de bus. Als met witte zweren overdekt haalde hij zijn hand weer te voorschijn en begon hem schoon te likken.

Werd daar gebeld? Ja, daar werd gebeld. Het huisbelletje van Janine en de kinderen. Negentien keer kort en zeven maal lang. Nou, laat Janine de huissleutel maar gebruiken. Hij zat veel te lekker! De eerste die binnenkwam was kleine Pieter, acht jaar oud. Renee ontstelde over het uiterlijk van zijn zoon. Was deze zo de trein in gegaan! Pieter droeg een met koeiemest bevlekte overall en tot op de houtvezel versleten klompen. Hij kwam joviaal de kamer binnen en begroette hem met een armzwaai. 'Ha! Ouwe lul!' riep Pieter en kwam naar Renee toe.

'Dag lieve jongen, wat zei jij daar!' lachte Renee. Hij wilde niet meteen het kind een aframmeling geven, maar tevreden over de woorden van zijn zoontje was hij allerminst.

In plaats dat Pieter even op zijn schoot kwam zitten nam hij direct plaats in een stoel tegenover hem, na zijn klompen uitgeschopt te hebben. Renee zag dat de blote voetjes overdekt waren met korsten modder.

'Zeg eens, Pieter, m'n jongen, heb je het naar je zin gehad?' Hij lachte het kind vriendelijk toe. Hij wilde een lieve, begrijpende, goede, fijne, sympathieke vader zijn voor zijn kinderen.

Pieter haalde zijn schouders op, deed een greep in een van zijn overallzakken en haalde er een pakje half-zware Van Nelle uit. Behendig draaide hij zich een shagje terwijl Renees ogen van verbazing bijna uit zijn kassen puilden.

'Rook jij!' riep Renee. Hij voelde zich oprecht woedend worden. 'Sinds wanneer?'

'Sinds Sint Juttemis,' zei Pietertje kalm. 'Kom zijkerd, geef eens een vuurtje!'

Pieter stapte weer van de stoel en kwam op Renee toe. Met een bewonderenswaardige snelle beweging trok Renee de sigaret tussen de lippen van zijn spruit en verkruimelde deze tussen de vingers. Voordat Pieter het op een schreien kon zetten had hij zijn zoon echter al een pakje Winfïeld voorgehouden. 'Als je rookt, rook dan in hemelsnaam merksigaretten,hield hij zijn zoon voor. 'Shag is zo ordinair. Alleen maar geschikt voor de werkman!'

Pieter nam een sigaret en even later zaten ze als twee mannen tegenover elkaar lekker te dampen.

'Vertel me eens,' stak Renee van wal. 'Waar zijn je kleren? Heeft grootmama je zo laten gaan?'

'Bonmaman vond dat ze genoeg voor ons had gedaan, ' haakte Pieter op het gesprek in. 'Je had geen geld meegegeven, herinner je je wel. Nou, toen zei Bonmaman dat niets voor niets ging. Hup! Klaar! Kous af! Ze heeft onze koffertjes met inhoud verkocht.'

'Mooi is dat,' Renee wilde niet laten blijken hoe boos hij wel was op zijn moeder.

'Enfin,' ging hij verder. 'Hebben jullie het gezellig gehad?'

'Gezellig! Wat heet gezellig!' zei de kleine Pieter. 'Zeg, ik bewaar deze peuk hoor,' en voorzichtig doofde hij de sigaret die hij tot de helft had opgerookt in de asbak.

'Jullie hebben bij de boer gewerkt, hè?' probeerde Renee verder. 'Heb je daar leren roken?'

'En drinken,' vulde Pieter aan. 'Ik ben nou goed voor een kwart liter cognac per dag! En ik heb lekker verdiend!'

Renee was ontsteld. Dronk Pieter een kwart liter cognac per dag! Nou, dat was natuurlijk grootspraak. Maar belangrijker op dit ogenblik was of Pieter nog geld over had. Maar hij voelde wel dat hij het slim moest aanpakken. Hij kon er maar beter meteen over beginnen, voordat Janine en de rest van de kinderschaar binnenkwam.

'Zeg Pieter,' begon Renee voorzichtig. 'Hebben de anderen ook centjes bij de boer gebeurd?'

Pieter knikte en begon in zijn neus te pulken. Het liefst had Renee hem hiervoor een tik op zijn vingers verkocht, waarbij hij dan misschien even in de zakken van de overall naar geld had kunnen tasten. Maar een open gesprek trok hem toch meer aan.

'Hoeveel heb je verdiend?' vroeg Renee daarom vriendelijk verder.

Wat gaat jou dat nou aan!' kaatste Pieter de bal terug. 'Of ben je er soms op uit om mijn zuurverdiende centen uit mijn zak los te praten?'

'Hoe kom je daar nu bij!' lachte Renee. 'Die Pieter! Hahaha! Die bakt er wat van!'

'Nou, dan praten we er niet meer over!' Pieter sprong van de stoel en slenterde weg.

Janine kwam binnen met de anderen. Daantje, van elf jaar, en Clarette, van negen, en niet te vergeten Mien van tien. Ze zagen er allemaal even goor en slordig uit. 'Je moeder heeft alles ingepikt!' deelde Janine mee.

'Ik mocht het reeds ontdekken,' hield Renee het eenvoudig. 'Die vrouw gaat zich toch te veel te buiten aan tabak, slagroom en schoenen.'

'Had dan ook wat geld meegegeven!'Janine, kolossaal boven de kinderschaar torenend, was niet weinig boos. 'Bijna al hun kleren naar de hotsmodee!'

'Niks aan te doen!' hield Renee Janine voor. Hij wilde waar de kinderen bij waren zijn moeder niet afvallen.

Zoet kwamen zijn dochters hem een kusje geven. Ze stonken naar de boerderij en hij beval Janine de hele kluit meteen onder de douche te zetten.

'Maar niet met de jongens!' schreeuwden de meisjes.

'Wat is dat! Sinds wanneer willen jullie niet meer met elkaar baden!' Renee was oprecht verrast. De ontwikkelingen volgden elkaar wel in een snel tempo op!

Opeens werd er weer gebeld en Janine, die opendeed, kwam de kamer binnen met een geweldig pak. 'Voor de kinderen van Janine en Renee' stond er op het pak. Het was verzonden door Marthy en Fred Cassander!

Het pak bevatte minstens twintig kilo van het duurste speelgoed, plus de nodige kilo's toffees.

De kinderen waren enthousiast en reeds nu al gek op de nieuwe oom en tante. Ook stond er op een briefje dat de kinderen te allen tijde welkom waren om nieuw speelgoed en snoepgoed in ontvangst te nemen. Ook Renee en Janine waren onder de indruk van zoveel hartelijkheid. Ze zochten in het speelgoed, tussen de elektrische treinen, de levensgrote en levensechte poppen, de bouwpakketten en echte baljurkjes of er misschien ook een pakje voor hen bij was, en ja hoor, daar was het! 'Voor Renee en Janine' stond erop en haastig scheurden ze het open, terwijl de kinderen al bezig waren het speelgoed te vernielen. Het pakje bevatte drie boeken. 'Een trilogie,' zei Renee. 'Het heet Pornotaria en is geschreven door Johannes de Back!'

'Hoe is het?^? vroeg Janine nieuwsgierig. 'De boeken zien er wel mooi uit. En moet je zien hoe duur ze zijn! Nou zeg, dat is een prachtcadeau!'

Renee duwde haar weg. 'Ga jij eerst maar de kinderen wassen,' zei hij, 'want ik geloof dat het pittige werkjes zijn en ik weet niet of jij het wel mag lezen.'

'Ach toe, Fred,' zeurde Janine nog even, want bij het vlugge doorbladeren van deel I had ze al een paar stimulerende uitdrukkingen gelezen. Ten slotte droop ze toch maar af met de kinderen en Fred trok zich in een diepe stoel terug.

Toen alles aan de kant en de kinderen onder veel slagen en geschreeuw — ze moesten weer aan het ouderlijk gezag wennen — naar hun bed waren gedreven, kwam Janine gezellig bij Renee zitten, die nog steeds bezig was met lezen. Hij was nu toe aan deel II. Deel I lag onder zijn stoel. Hij was compleet van de wereld af en toen waagde Janine een kans en schoof heel voorzichtig met een voet het eerste deel over de vloer naar zich toe. Voorzichtig raapte ze het op en begon erin te lezen. Zo nu en dan sloeg ze een blik over het boek, al kostte haar dat niet weinig moeite, want verdomme, daar stond alles in! Dit was haar leven! En het leven van honderdduizenden anderen, steels keek ze haar Renee. Een paar keer betrapte ze deze erop dat hij tijdens het lezen tussen zijn benen streek en toen zijn kamerjas openviel zag ze dat haar echtgenoot onder en door het lezen een pracht van een erectie had gekregen. Ook op haar had de prachtige roman, dat meesterlijke boek van de grote schrijver Johannes de Back, een stimulerende invloed. Verdorie! Die schrijver wist de dingen zo goed en precies te beschrijven dat ze gewoon zin kreeg in erotische spelletjes!

Ook haar Renee scheen er wel zin in te hebben. Janine keek met ontzag naar haar mans fallus, die onder invloed van zijn lectuur nog steeds scheen door te groeien. Verdorie, waarom trekt Renee zijn broekje niet uit, dacht Janine, en las verder. Op een bepaald moment, een zeker ogenblik, kon ze het niet langer voor zich houden. 'Wat een geweldig boek, hè, Renee!'

Renee keek op. 'Zo, stiekemerd, zit je ook te lezen!' lachte hij. 'Ja, die Johannes de Back is wel de grootste schrijver van de wereld, vind je niet!' Dat vond Janine ook. Wat had die schrijver een inzicht. En wat een eenvoud! Nergens plaatste hij zich op de voorgrond in zijn boeken. Altijd bleef hij bescheiden achteraf terwijl hij door de sleutelgaten loerde en een blik tussen de gordijnen wierp.

'Ik heb zin in je,' zei Renee ineens.

'Ik ook in jou,'beaamde Janine.

'Laten we een nummer maken,' nodigde Renee uit. 'Goeiendag, wat een boeken kan die Johannes de Back schrijven!'

Hoewel het moeite kostte legden ze allebei Pornotaria opzij en traden statig naar elkaar toe. Renee schudde Janine recht hartelijk de hand en gaf haar toen een draai om haar oren.

'Dat vind je lekker, hè!'

Janine knikte. 'Vooral als je op mijn blote kont slaat,' zei ze zachtjes.

'Maar dat vind ik zelf zo prettig,' zei Renee. 'Jij moet mij een pak op mijn donder geven!'

'Nee, jij mij,' hield Janine hem voor.

'Verdomme!' schreeuwde Renee. 'Nou moe tje niet gaan ouwehoeren! Jij geeft mij ervan langs!'

'Nee, je moet mij pakken en me alle vier de hoeken van de kamer laten zien,' hield Janine stokstijf vol.

'Nou, dan heb ik er geen zin meer in,' reageerde Renee mat. Zijn fiere mannelijkheid schrompelde weer ineen tot een sojaboontje en boos ging hij weer zitten. 'Een boek van Johannes de Back lezen is leuker,' zei hij nog en deed er verder het zwijgen toe.

'Dat geloof ik ook,' gaf Janine terug. 'Die Johannes de Back, die heeft nog eens begrip voor vrouwen! Ik wou dat ik hem kende. Met hem zou ik nog wel eens een avontuurtje aandurven. Zo'n man heeft verstand van de liefde. En dan, reuze interessant eens een schrijver te ontmoeten!'

'Ja, jij bent wel gevoelig voor andere mannen!' reageerde Renee jaloers en nogal vuil. 'Ik heb dat mogen ontdekken!'

'Wat gemeen van je!' barstte Janine uit. 'Ik ben echt verleid! Hadden we maar...'

Renee glimlachte treurig. 'De Back zou ons een goede raad hebben kunnen geven. Was hij maar hier!'

'Wat zou hij dan tegen ons gezegd hebben?' vroeg Janine bedeesd.

'Ik denk,' zei Renee nadenkend, 'dat hij ons geadviseerd zou hebben dat we, nu hij er niet is, troost bij elkaar moeten vinden.'

'Dat geloof ik ook,' beaamde Janine zachtjes. 'Zul-len we dan maar?'

'Okay,' zei Renee en stond zuchtend op. Hand in hand liepen ze naar het grote raam en wendden hun blikken omhoog naar de sterren.

'Het is net of ik zijn gelaat zie,' peinsde Janine hardop. 'Het is jong...'

'Maar niet te jong,' vulde Renee aan.

'En zijn blik is doordringend maar wild,' liet Janine zich niet van de wijs brengen. 'Hij is heel internationaal. Om hem heen hangt de geur van verre reizen en veel verhalen. Hij kent de grote steden van de wereld en komt in de belangrijkste theaterkringen. Zijn handen verraden de oefening wanneer hij streelt en in zijn oksel gelegen ruik je het wilde parfum van vele, zeer vele vrouwen!'

'Maar ook de kleine man kent hij, completeerde Renee het geschreven portret. 'Hij voelt zich thuis bij koning Boudewijn en Mr. van Driel van de VVD. Maar ook bij de sympathieke Vlaamse middenstand. Hij houdt van Vlaanderen en strijdt voor het Nederlands, speciaal in Wallonië!'

'Zo is het,' murmelde Janine en drukte haar lippen op de koude ruit.

'Die is voor jou hoor, Johannes!' bood Renee, schreeuwend naar de avondlijke hemel en zijn sterrenpracht, aan.

Ze liepen beiden weer naar hun stoelen. 'Heb je nog zin?' vroeg Renee én keek naar Janine, gehuld in haar vormeloze huisjurk. Het blijft een kurk, dacht hij, en duwde deze, door Fred op het dak gepreciseerde gedachte ijlings weg.

'Een beetje wel,' beaamde Janine en toen deed ze iets wat helemaal nieuw was in hun huwelijk. Ze stak haar hand uit en probeerde Renees speeltuig te pakken. Daar deze alweer geheel ineengeschrompeld was, kon Janine hem niet meteen vinden, maar toen ze hem had, wilde ze hem ook zien. Ze schoof Renees slipje naar beneden en al spoedig had deze weer een fikse jongeheer. Renee tastte nu ook bij Janine.

'Wacht, ik zal mijn jurk uitdoen,' zei ze en meteen stapte ze eruit.

'En de gordijnen?' vroeg Renee sarcastisch. 'Moeten de gordijnen niet dicht voor de buren?'

Janine deed een paar stappen naar het raam en ineens begreep ze dat Renee haar op de proef stelde. Ze lachte en probeerde verleidelijk te doen, maar dat mislukte. Ze trok een gezicht alsof ze een slok azijn naar binnen had gekregen.

'Wat heb je!' riep Renee ontsteld. 'Toch geen kiespijn?'

'Ik probeerde verleidelijk te lachen,' gaf Janine prompt toe. 'Maar dat mislukte een beetje, geloof ik.'

'Laat dat beetje maar weg. Je bent Marthy niet.' Renee keek naar Janine zoals ze daar voor hem stond. Het verwonderde hem vagelijk dat ze geen bustehouder droeg. Zwaar hing haar borstenpaar in haar hemdje. Onder zijn blik reageerden haar tepels en spitsten zich toe. Janine kwam weer naar hem toe en pakte zijn pik. 'Zal ik hem een beetje masseren, zoals Fred me geleerd heeft?' fluisterde ze lief, en Renee knikte terwijl hij tegen de muur leunde.

Janine deed haar best. Met volle hand rukte ze Renee, weliswaar niet subtiel en verfijnd maar goed hard en grondig. Al spoedig wilde nu ook Renee Janine pakken. Hij greep haar zware, hangende borsten en tilde deze uit haar hemdje. Hij vatte ze bij de tepels en liet de massa schudden. Toen greep hij naar beneden. Janine had haar broek nog aan. Met één hand probeerde ze het gevaarte naar beneden te schuiven. Het lukte niet. Toch wilde haar andere hand Renees pik niet loslaten. 'Er ligt een schaar op het tafeltje naast je,' wees ze Renee. Deze kon er net bij en met drie handen lukte het een gat in het kruis van Janines broek te knippen. Het was een amusant maar ook prikkelend gezicht. Ja-nines schaamhaar kroesde, blond en weelderig, nu zichtbaar tussen haar benen, en omdat de kastdeur met de grote spiegel openstond, konden ze het allebei zien.

Renee, toch al opgehitst door Janines om zijn pik klemmende, regelmatig op en neer schuivende hand, drukte zijn leuter in de richting van Janines schacht. Meteen leidde Janine hem tussen haar benen. Toen ze de dikke kop van Renees genotsstengel tegen haar schaamlippen voelde drukken gaf ze een klein kreetje. Ze schoof, na haar benen stevig uit elkaar geplant te hebben, haar heupen vooruit en Renee schoot zonder moeite en pardon naar binnen. Ze omklemden elkaar nu als schipbreukelingen de mast en begonnen geconcentreerd te werken. Het was oppassen geblazen dat Renees lul niet uit Janines flamoes schoot. Voorzichtig schoven ze op en neer. Ineens dacht Janine er weer aan hoe belangrijk het zou zijn wanneer Renee in haar klaarkwam. Mocht Fred haar bevrucht hebben, dan kon dat nu onmogelijk meer ontdekt worden. Renee moest zijn sperma in haar kwijt. 'Je kan in me blijven, Fred,' drong Janine aan, maar Renee bromde maar wat.

'Wat zei je?' vroeg Janine hijgend.

'Ik ben Fred niet,' kreunde Renee. 'Ik ben Renee van Veen!'

'O! Nou, sorry hoor,' deed Janine kribbig. 'Zon kleinigheid!'

Maar hun ruzie was alras vergeten. Het kostte nu. moeite om langzaam en niet te heftig op elkaar te stoten. Het soppende geluid van Renees stamper in Janines drijfnatte pruim vulde de kamer. Ze hijgden nu beiden dat het een lieve lust was.

'Ah! Heerlijk...' kreunde Janine. 'Ik lust... J... Ja! Vooruit Renee! Zet hem op!'

'Ik doe mijn best,' antwoordde Renee naar waarheid. 'A propos, hoe was het weerbericht?'

'Droog... En zon... en zonnig! Met nu... en...

dan... Eh! Ehhh! Renee!'

'Ja, ik hoor je, ' hield Renee het eenvoudig. Janine was te nat. Hij voelde haar haast niet meer.

'In me blijven... hoor!' drong Janine aan. 'Lekker in me... blij... Ze kon haast niets meer uitbrengen. Ze voelde dat ze ging komen en ook Renee begon heftiger te stoten. Janine kwam. Ze kwam met alle buitensporigheden vandien. Ze trok Renee tegen zich aan, maar toen Renee zijn zaad uitstotend omhoog kwam, trok hij ineens zijn kloppende fallus terug. Zijn sperma bevlekte Janines dijen en onderbuik. Ze glibberden tegen elkaar en kleine schokjes huiverden door hun lendenen. Toen realiseerde Janine zich dat Renee niet in haar klaargekomen was. Een gevoel van naderend onheil deed haar zich aan Renee vastgrijpen. 'Waarom ben je niet bij me klaargekomen!'

Renee hoorde Janines klagende stem als een schaap op het droge, gelijk de mistboei in de haven van Antwerpen. Hij keek tegen haar op en zag haar vertwijfeling. 'Voor alle zekerheid,' hield hij haar voor. 'Omdat we ons geen nieuw kind kunnen permitteren. Omdat het leven al duur genoeg is. Als ik carrière heb gemaakt, dan kan het me niet meer verdommen. Maar nu. Néé!'

Janine liet zich op een stoel zakken en volgde Renee, die door de kamer liep. Zijn lul had zijn stijfheid nog niet verloren, al was hij al danig gezakt. Hij stak nog schuin naar beneden naar voren. Wat moest ze doen?

Renee liep naar de prachtige wandkalender van de Sabena. 'Welke dag hebben we vandaag?' wilde hij weten.

'Woensdagavond. Kwart over elf,' antwoordde Janine lusteloos. Ze zag dat Renee een aantekening op de kalender maakte. 'Zo... Dat is dat,' zei hij. 'Nu weten we precies wanneer we hebben geneukt. Kunnen we het later nog eens nakijken!'

Het werd Janine koud om het hart en vreemd te moede. Wat bedoelde Renee?

Marthy en Daantje

Marthy en Fred hadden met spanning op de kinderen van het echtpaar Van Veen gewacht. Nu het nieuwe met Renee en Janine eraf was, zochten ze naar andere prikkels en impulsen, die. aan het leven van alledag een nieuw en feestelijk tintje zouden moeten geven. Fred moest voor zijn duistere zaken voor enkele dagen weg, maar voor hij verdween stelde hij eerst met Marthy het verrassingspakket samen dat de nodige indruk op de kinderen èn het bevriende echtpaar moest maken. Het was nodig dat er een nieuwe sfeer werd geschapen. Marthy en Fred als kindervrienden!

Marthy begon nu het gezin Van Veen te beloeren. Haar plannen waren niet ongevaarlijk. Wanneer ze het niet goed aanpakte zou de Procureur des Konings of hoe die vrijer ook mocht heten er wel eens in gemengd kunnen worden. Dit schrikte Marthy echter niet af. Integendeel, het verhoogde de spanning maar en deed haar bloed bruisen en tegelijk in de aderen stollen. De extra prikkels van het verbodene deden de klieren werken. Een uiterst gezonde bezigheid voor de stadsmens van nu!

Ze besloot het eerst aan te leggen met 'die gekke Daantje', zoals ze hem in stilte al noemde. Ze had plezier in dit snoteigenwijze ventje in zijn overalletje dat hij weigerde uit te trekken toen ook voor hem de klok der plicht weer sloeg en hij weer naar school moest.

Ze wipte eerst bij Janine aan. Marthy hield zich heel keurig en deed geen uitval naar Janines charmes. Ze deed zelfs een voorstel om de lichte boodschappen zelf te doen. Ze leende Janine ook geld om de garderobe van de kinderen, die door de diefstal van Renees moeder ernstig hadden geleden, weer aan te vullen. Ze vroeg ook hoe Janine de boeken van Johannes de Back vond. 'Ik ken hem persoonlijk,' zei Marthy. 'Een geweldige vent, weet je! Hij is een geboren minnaar en schiet graag vrouwen te hulp met geld en goede raad. En het leuke is dat hij niet let op het uiterlijk. Alleen maar op temperament en de lust om te avonturieren!'

'Jij kent ook de interessantste mensen!' reageerde Janine jaloers, en toen bracht Marthy het gesprek op Daantje. 'Enig' ventje,' prees ze. Janine was het daar volmondig mee eens, al bracht ze meteen ook de kwaliteiten van haar andere kinderen onder de ogen van Marthy. Janine vertelde ook dat de meisjes niet meer in bad wilden met hun broertjes. 'Ze worden al rijp!' hield Marthy Janine met glinsterende ogen voor.

'Het leven is net een akker,' droomde Janine weg. 'Je zaait en weet niet wat de oogst zal zijn. Dan schiet het op en kijk! Je zit zo tot je oren in de zorgen. '

'Zeg dat wel!' haakte Marthy in, maar in haar hart vond ze Janine maar een ouwehoer. Om het verhaal op Daantje terug te brengen, begon Marthy opnieuw over Johannes de Back, de schrijver van het succes, de bestseller Pornotaria. 'Weet je dat ook mannen bij hem aankloppen om advies. De gekste dingen kunnen ze hem voorleggen. Hij antwoordt! Strikt vertrouwelijk!' Het eind van het liedje was dat Janine Daantje, toen hij die middag uit school thuiskwam, vertelde dat tante Marthy van hiernaast nog een cadeau voor hem had dat door zijn omvang niet in het pakket kon.

Nieuwsgierig belde Daantje aan. Marthy deed hem open. 'En jij bent Daan!' zei ze vriendelijk. En omdat ze hem niet kleinerend Daantje noemde, had ze het hart van de jongen al gewonnen nog voor hij één stap in haar flat had gezet.

Ook Daantje was gevoelig voor de zwoele sfeer in het huis van het echtpaar Cassander. Timide nam hij plaats op de bank waarop zich al zoveel had afgespeeld.

'Wat wil je drinken, Daan?' vroeg Marthy vriendelijk. 'Zeg het maar.'

Daantje liet zich precies voorlichten over wat er zoal in huis was. Hij vroeg Marthy het hemd van het wellustig lijf. De keus werd ten slotte een nobele limonade uit Chili en Marthy maakte het klaar aan de bar. Voor haarzelf schonk ze een stevige Martini in en gezellig kwam ze naast Daantje op de bank zitten. Ze proostten. Daantje nam een fikse teug en vond het heerlijk. Geen wonder, want Marthy had er een fikse scheut Annisset doorheen gekieperd.

'Waar is nu mijn cadeau?' vroeg Daantje direct op de man af.

Marthy wees door het grote raam naar de overkant. 'Zie je die huizen?' vroeg ze.

Daantje knikte. Hij was niet blind!

'En de zon, de heerlijke, blauwe lucht?' ging Marthy verder.

Opnieuw knikte Daantje. Zijn aandacht werd wat afgeleid. Wat zat die tante er vreemd bij! Ze droeg toch al zulke korte rokjes en nu zag hij bijna haar gehele benen. Zelfs het vlees boven haar kous was blootgekomen. En tante Marthy rook zo vreemd. Een heel dromerige en opwindende geur. Heel wat anders als moeder!

'En het land? Ken je het land ook?' zei Marthy.

Het was haar niet ontgaan dat de jongen blikken wierp naar haar benen. Nou, als hij daar nieuwsgierig naar was, dan wilde ze hem wel tegemoetkomen. Ze pakte een pakje El Pasos en presenteerde Daantje een sigaret. Meteen wipte ze op en terwijl de jongen trots een lucifer ontstak, trok ze haar rokje nog verder omhoog. Ze rookte even zwijgend. Daantje vertelde dat hij ook het land kende, omdat hij daar net vandaan kwam. Daar wilde Marthy wel wat meer van weten en Daantje vertelde honderduit. Inmiddels werd hij wat zenuwachtig. Merkte de nieuwe tante niet dat hij nu ook een klein stukje van het lichtblauwe slipje kon zien? Hij durfde er niet goed naar te kijken, maar toen tante Marthy opnieuw een sigaret presenteerde en daarvoor achterover reikte, keek hij even recht tussen haar benen. Allemachtig! Natuurlijk wist Daantje al dat een meisje iets anders was als een jongetje. Een meisje had een spleetje. Dat had hij onder andere bij zijn zusje gezien. Maar sinds kort vroeg hij zich af waarom dat was. Sinds hij bij de boer vandaan was, had een vage onrust hem te pakken. Hij dacht over en keek naar meisjes en hij had een vreemde opgewondenheid bemerkt. Ook dat zijn kleine pikkie soms hard en groot werd. Hij begreep er geen sodemieter van. Alleen dat het te maken had met iets heel fijns. En nu keek hij tussen de benen van tante Marthy en hij ontstelde hevig. Het broekje was doorzichtig en hij zag een machtige bos zwart krullend haar! Allemensen, zag dat er bij grote mensen zo uit. De schrik bij Daantje was groot, maar toch was er ook iets anders. Hét deed hem iets! Het wond hem op!

Marthy, gevoelig als een eksteroog als ze was, bemerkte Daantjes verwarring terstond. Zo, dus het jongetje had al zijn geslachtsdrift. Nu, zij was erop uit die alleen maar aan te moedigen. Het was een geheel nieuw experiment voor haar en dit deed haar wat! 'Vertel eens,' vroeg Marthy verder, Vond je het leuk op het land?'

Nou, Daantje vond het er reuze. Dat eenvoudige leven met de natuur en de oprechte boerenbevolking, die nog de armen uit de mouwen durfde te steken, was heel wat beter dan dat slappe stadse gedoe!

Marthy schonk nog eens in en de Annisset deed Daantje gloeien. Marthy leunde zo nu en dan een beetje tegen Daantje, waarbij ze zorg droeg dat haar borsten het al flink ontwikkelde jongenslijf danig beroerden. Haar tepels voelden weer aan als spijkers en Daantje ontdekte de twee harde knoppen die tante Marthy zo nu en dan langs zijn arm of tegen zijn schouder schuurde. Weer wat nieuws! Daantje wist dat vrouwen borsten hadden. Zijn zusje Mien van tien kreeg ook al wat daar. Maar bij tante Marthy waren ze zo hard en warm. Het leek wel rubber daar, en toen hij voorzichtig keek, zag hij ze in de zwarte jurk van tante Marthy afgedrukt. Ook wanneer hij zijn blik omlaag wendde, verplaatste de nieuwe tante net haar benen, schoof ze van elkaar en liet hem kijken wat ertussen was.

'Hoe vind je de dieren?' Marthy kreeg er enorme lol in de jongen op te hitsen.

'O tante Marthy, dat vind ik het fijnste van alles,' wilde Daantje wel bekennen.

'Heb je wel eens dieren met elkaar zien spelen,' ging Marthy verder.

'Jawel,' gaf Daantje toe. 'Honden die elkaar bijten en bokken die naar elkaar stoten met hun grote horens.'

'En heb je wel eens gezien wat een mannetjeshond met een vrouwtjeshond doet? Of een stier bij een koe?'

'Nee,' zei Daantje. 'Dat heb ik nooit gezien, tante Marthy. Doen die dan anders?'

'Die doen het precies als de mensen doen,' legde Marthy hem uit en drukte onderwijl haar gespannen borsten tegen de jongen op.

'Wat doen de mensen dan?' vroeg Daantje nieuwsgierig.

Hij voelde dat hij op het punt stond een geweldige ontdekking te doen.

'Precies als de dieren!' Marthy lachte hartelijk.

'Vertelt u er eens wat van?' drong Daantje aan. Zijn wangen gloeiden en tussen haar benen gloeide Marthy mee. Wat een heerlijke boy was dat!

'Nou, het begint met het bijtje en de bloem,' stak Marthy van wal. 'Het bijtje komt in het kelkje van een bloem en neemt met de honing wat zaadjes aan zijn harige pootjes mee. Dan komt het bijtje bij een andere bloemkelk, zuigt de nectar en zie, wat zaadjes van zijn pootjes komen terecht in het kelkje van de bloem. En daardoor worden, want de natuur is wonderlijk en overheerlijk, nieuwe bloempjes gevormd

Nou, van dit verhaal keek Daantje werkelijk niet erg op. Hij kende het al en tante Marthy vertelde het wel heel stuntelig. 'En de dieren?' vroeg hij gretig. 'Dat verhaaltje van u had meester al verteld.'

'Nou, dan weetj e meer dan ik dacht, Daan,' lachte Marthy, maar in haar hart vond ze hem een eigenwijze snotneus. 'Kijk, met de dieren gaat het anders. Die hebben geen bijtjes of andere insekten. Dieren hebben zaad dat ze kwijt willen in elkaar. Een stier klimt daarvoor op de rug van een koe...'

'Dat heb ik gezien!' herinnerde Daantje zich ineens. 'Die stier was wild, zeg! Geweldig! Maar een koe is ook sterk, hoor!'

'Kijk eens aan, dat is prachtig,' riep Marthy. 'Nou, zag je wat de stier deed?'

Daantje kwam er niet een, twee, drie, vier, vijf, zes uit.

'Heb je dan niet dat grote ding onder aan zijn buik gezien?' fluisterde Marthy heet.

'Waar de stier uit plast?' vroeg Daantje.

'Juist, dat ding!' ging Marthy verder. Ze voelde zich vochtig tussen de dijen worden. Ze hitste zich op en zwaaide met haar benen, liet de jongen zien wat hij wou en wreef voortdurend haar borsten langs het magere jongenslijf. God, wat was ze geil!

'Nou, het leek wel een brandspuit,' zei Daantje spontaan. 'En die ging helemaal in die koe!'

'Met mensen is het net zo,' hield Marthy hem voor.

'Heb ik dan net zo'n ding als die stier?' vroeg Daantje nieuwsgierig.

'Je plasser,' zei Marthy eenvoudig. 'Dat plassertje van jou is gemaakt om in een meisje te stoppen!'

'Dat dacht ik wel!' Daantje was er trots op dat hij het zelf al ontdekt had. En nu had hij zekerheid. Hij was een verdomd knappe jongen! 'Alleen, tante Marthy. Ik heb maar een kleintje. Moet ik die tussen de billen van mijn zusje steken?'

Marthy lachte smakelijk. 'Nee, natuurlijk niet, Daan! Kijk, een meisje of een vrouw, zoals ik of je moeder, hebben een spleet tussen hun benen. Daar drukt een echte stevige jongen zoals jij zijn plasser in!'

Ik heb het wel eens gezien bij mijn zusje!' juichte Daantje.

Alsjeblieft!' proestte Marthy het uit. 'Jij hebt je ogen niet in je zak! Weet je welke zak? Daan!'

Nee, Daan wist niet wat tante Marthy bedoelde.

'Je klotenzak, onder aan je plassertje!'

'O daar!...' zei Daantje nadenkend.

'Die balletjes zijn erg belangrijk,' ging Marthy verder en vouwde haar benen in de kleermakerszit. 'Daaruit komt een grijs spul. Je geil. Dat is erg lekker.'

'En wanneer komt dat eruit?' wilde Daantje weten. 'Als ik plas?'

'Nee, wanneer je pik, want zo noemen grote mensen het, heel hard en stijf is geworden. Wanneer je er dan mee speelt en het velletje op en neer haalt, dan voelt dat heel lekker en ineens spuit dan wat geil uit je pikkie. Je kan dat met je hand doen, maar ook je stijve pikkie in de kut, want zo noemen grote mensen dat spleetje, van je zusje stoppen!'

Marthy had best in de gaten dat Daantje zeer grote belangstelling voor het verhaal had. De jongen zat nu gewoonweg openlijk tussen haar benen te koekeloeren. Wanneer ze haar slip nu eens uittrok, overwoog Marthy. Dan kon die knul alles precies zien. Misschien wilde hij haar schede wel eens voelen? Maar aan de andere kant, wanneer hij haar grote scheur zag met die dikke, fors ontwikkelde schaamlippen, dan had je kans dat hij er vreselijk van schrok. Ze besloot haar slip toch maar aan te houden. Er moest tenslotte ook wat te raden overblijven. En dan, haar slipje was doorzichtig genoeg!

'Krijg je zo ook kindertjes?' ging Daantje verder.

Hij vond die tante Marthy een echte schat. Ze gaf hem een gevoel van eigenwaarde en Daantje meende al een hele man te zijn. In het begin was hij nog wat huiverig geweest, maar nu keek hij openlijk in tante Marthy's kruis. Wat een boel haar zat daar! Als hij groot was, wilde hij net zo'n vrouw als tante Marthy.

'Ja, zo heeft jullie pappie jullie gemaakt!' Marthy lachte Daantje verleidelijk toe. 'Jullie pappie heeft zijn grote stijve pik in de kut van je mammie geduwd en toen zijn ze heel hard tegen elkaar aan gaan wrijven en toen kwam je pappie klaar en hop! Daar was jij!'

'Ik wou dat ik groot was!' zei Daantje nadenkend.

'Waarom! Wil je zo graag je pik in een kut steken, Daan?' zei Marthy.

'Nou en of! tante Marthy,' bekende Daantje. 'Dat lijkt me een leuk spelletje!'

'Nou, je hoeft echt niet te wachten tot je groot bent, Daan. Je bent al groot. Heb je wel eens een stijve?'

Daantje knikte.

'Wanneer?' wilde Marthy weten, maar Daantje haalde zijn schouders op.

'Zo nu en dan,' zei hij. 'Bij tijd en wijle.'

'Juist,' deed Marthy nadenkend. 'Wanneer je nou in bed ligt, dan moet je er eens mee spelen,' adviseerde ze. 'Dan gaat hij groeien. En wanneer hij groot genoeg is, moet je er maar eens aan trekken. Vraag eens aan je zusje of ze jouw stijve pik niet wil voelen. Maar je moet er wel voor zorgen, Daan, dat je heel voorzichtig bent. Je ouders mogen er niets van weten. Je mag ze ook nooit vertellen wat wij nu met elkaar bepraten! Dat is ons geheim, Daan!'

Plechtig reikten ze elkaar de hand. 'Waar blijft mijn cadeau nu?' informeerde Daantje en hield ondertussen zijn andere hand op.

Marthy keek hem lachend aan. 'Zie je de huizen aan de overkant, de zon en die verrukkelijke blauwe lucht!' wees ze naar buiten.

Daantje beaamde dat hij het, voor de tweede keer overigens, zag.

'Dat alles is voor jou!' bood Marthy warm aan. 'Neem het en houdt het, Daan!'

'Dank je wel,' zei Daantje. 'Maar ik heb zo het sterke idee dat ik er geen sodemieter aan heb.'

'Je krijgt nog iets,' bood Marthy gul aan. 'Een auto!'

'Een auto!' vroeg Daantje.

'Een echte, - hield Marthy hem voor. 'Een zes cylinder coupé!'

Dat ging er bij Daantje in als koek. 'Wanneer?' vroeg hij zakelijk. 'Leer je mij dan rijden?' Het was de eerste keer dat Daantje, in het vuur van zijn verbeelding, hij zag zich al rijden, Marthy tutoyeerde.

'Dat zal ik doen!' beloofde Marthy, al had ze nog nooit gereden, bang voor ongelukken als ze was. 'Maar je moet er wel wat voor doen.'

'Zeg maar op,' bood Daantje van zijn kant aan.

'Vanavond met je pik spelen en me morgen precies vertellen hoe je het vond. Je moet ook aan je oudste zusje vragen of je hem langs haar spleetje mag wrijven. Als dat je is gelukt, dan krijg je meteen een Ford of een Chevrolet van me. Morgen na school kom je weer bij me en neem je je oudste zusje mee.'

'Krijgt zij ook een automobiel van je?' probeerde Daantje, maar dat weigerde Marthy pertinent. 'Jij bent mijn vriend,' zei ze.

Daantje wilde opstaan. 'Krijg ik niks?' vroeg Marthy, en Daantje gaf haar een kus op haar wang.

 

Marthy, Daantje en Mien

Janine noch Renee waren op de hoogte van wat zich die avond in.de kinderkamer afspeelde. Daantje was bij hun oudste dochter in bed gekropen wat hij dikwijls deed. Op een bepaald ogenblik merkte Mien dat

Daantje iets aan het doen was. Ze vroeg wat hij deed en prompt antwoordde Daan dat ze zich er niet mee moest bemoeien. Dat nam Mien, zo jong als ze was al een echt vrouwtje dus zo nieuwsgierig als haar neus lang was en ze had een lange neus, niet. Ze begon dus op Daantje te letten. Ze ontdekte dat haar broertje iets deed, kleine beweginkjes maakte. Voorzichtig probeerde ze met een knie van haar al behoorlijke ontwikkelde jonge-meisjesbeen te voelen. Precies kon ze het niet vaststellen. Heel voorzichtig stak ze een hand onder de dekens uit in de richting van Daantje. Heel zachtjes met haar gevoelige meisjes vingertoppen schoof ze naar hem toe. Daantje had zijn handen bij zijn onderbuik, constateerde ze. Die handen waren bezig. Ze manipuleerden met iets. Ze voelde voorzichtig verder en toen deed ze de ontdekking van haar jonge leven. Daantje speelde met zijn plassertje! Ze werd extra nieuwsgierig en ineens greep ze dat ding waarmee Daantje bezig was. Het was heel hard, lang en stijf!

'Wat is-ie groot!' fluisterde ze om de andere kinderen er niet op attent te maken.

'Geweldig, nietwaar!' beaamde Daantje trots. 'Heb ik zelf gedaan. En het voelt heel fijn! Ik krijg een heel prikkig gevoel. Je kan er niet meer mee ophouden als je het doet!'

'Hoe voelt het dan precies,' wilde Mien weten, maar Daantjes vermogen tot het beschrijven van gevoelens schoot te kort. Mien tastte naar Daantjes plasser, pakte hem.

'Je moet je hand op en neer bewegen,' hield Daantje haar voor. 'Dat is het fijnst!'

Na even proberen had Mien de slag beet. Inmiddels was zij ook opgewonden geraakt.

'Ik wou dat ik een jongen was,' zei ze verlangend.

'Tante Marthy heeft het me precies uitgelegd,' vertelde Daantje. 'Mijn plasser heet een pik en jouw spleetje een kut.'

'Ja, dat heb ik wel eens gehoord,' vertelde Mien.

'Ik moet mijn plasser langs jouw kut wrijven, dan krijg ik een auto van tante Marthy!'

'Dat geloof ik niet!' riep Mien. 'Een auto is vreselijk duur!'

'Het is echt waar,' hield Daantje vol. 'Morgenmiddag na schooltijd moet ik weer naar tante Marthy toe en ze vroeg of jij ook meekwam!'

'Is dat heus waar?' Mien had tante Marthy wel eens een keer gezien en het was haar jongemeisjes-ideaal geworden eens net zo als tante Marthy te zijn.

'Dan kan je het zelf horen!' hield Daantje haar voor.

'Maar ik moet eerst proberen mijn pik langs jouw kut te schuiven. Dat heb ik tante Marthy beloofd. Als we dat nu even doen, dan mag jij straks met me meerijden!'

Mien lachte onderdrukt. Ze vond het maar een gek spelletje, maar er zat toch ook een vreemd soort aantrekkelijkheid in. Vlug dan maar!' fluisterde ze dringend.

'Hoe zullen we het doen?' vroeg Daan.

'Ik heb eens de boerenmeid met de boer zien vrijen,' fluisterde Mien verder. 'Jij moet op mij gaan liggen en dan doe ik mijn benen wijd uit elkaar!'

Zo gezegd, zo gedaan. Mien ging op haar rug liggen. Ze droeg een wijde nachtjapon, die ze nu tot boven haar heupen opstroopte. Ze had geen broek aan, dus dat was eenvoudig. Het moest allemaal in het donker op de tast en heel zacht, want iets waarschuwde de kinderen dat mammie of pappie hier niets van mochten weten. Daantje schoof op zijn zuster. Zijn pik, waarmee hij al een half uur had liggen spelen, mocht er voor een jongen van zijn leeftijd best wezen. Mien, al een echt vrouwtje, bestuurde Daantjes pik. Ze pakte hem en drukte het harde ding tegen haar spleet. Mien was groot voor haar leeftijd. Rond haar malse schaamlipjes groeide al wat haar. Ze had al geregeld last van een bepaald soort jeuk en ze vond het heerlijk om het met haar vriendinnetjes over jongens te hebben. Ze wist iets, maar hoe het precies ging wist ze nog niet. Voorzichtig begon ze Daantjes pik langs haar spleetje te schuiven. Het was heerlijk! Steeds vlugger schoof ze Daantjes ding bij haar naar binnen. Hoe dieper hij zat, hoe lekkerder ze het vond. Er was zelfs één plekje bij haar wat al bijzonder gevoelig was. Wanneer ze het met Daantjes ding aanraakte ging er een schok door haar heen. Dat plekje bleek net een klein pikje te zijn. Het zat boven aan haar schede en al spoedig drukte ze de naakte kop van Daantjes pik er vlug en steeds vlugger tegenaan.

Daantje begon te hijgen. Schokken schoten ook hem nu in zijn heupen. Mien gaf behoorlijk weerwerk en ineens kwam er iets heets uit het speelding van Daantje. Het liep bij haar naar binnen en toen kreeg zij een zalig gevoel. Terwijl Daantje tevreden na knorde, verbaasd over het wonder van zijn eerste zaadlozing, begon ook Mien te komen. Het kinderbed piepte onder haar hevige bewegingen en ineens wat 'het' er! Het was zo fijn en zalig dat het niet na te vertellen was. Tevreden sliepen ze in na uitgemaakt te hebben dat tante Marthy een echte schat was en veel liever dan die onnozele ouders van ze!

Tante Marthy ondertussen kon de slaap niet vatten. Alleen in het grote bed, een speelweide voor seksuele heerlijkheden, gingen haar gedachten uit naar de kinderen van de familie Van Veen. Zou Daantje met zijn ding zijn gaan spelen? Ze hoopte het maar. Wanneer een jongen maar een keer zelf zijn ding gehanteerd had, dan bleef hij dat doen tot zijn volwassenheid. Zou het Daantje ook gelukt zijn Mien in het spel te betrekken? O! Het konden heerlijke middagen worden, die haar de kans zouden geven volledig te experimenteren. Wellustige fantasieën, ontuchtige bedenksels, speelden in haar hoofd rond en Marthy wierp zich om en om. Was het al maar morgenmiddag!

Na hun huiswerk gemaakt te hebben haastten Daantje en Mien zich naar de lieve buurvrouw.

'Zo, lieve kinderen!' begroette Marthy hen. 'Kom binnen. Ik heb allerlei lekkere dingen in huis gehaald.'

Nog voor ze in de salon waren, vroeg Mien of het waar was wat Daantje had verteld dat hij van tante Marthy een echte auto zou krijgen.

Als Daan gedaan heeft wat ik hem heb gezegd, dan krijgt hij hem echt!' bevestigde Marthy haar belofte.

Beide kinderen begonnen rond te dansen en Mien vertelde dat Daantje die avond had gedaan wat tante Marthy had gevraagd.

Ze gingen met hun drieën op de bank zitten en deden zich tegoed aan snoep en lekkernijen. Marthy zat tussen de kinderen in in haar geliefde kleermakerszit. Ze had een bijzonder korte purperen rok aan en een miniem wit slipje, zwarte kousen en een paars kousen-gordeltje. Ze droeg een witte gehaakte blouse, wat wil zeggen met veel open gaten én gaatjes in diermotie-ven. Daaronder droeg ze niets. Wanneer ze zich bewoog, sprongen haar reeds bij voorbaat geërecteerde tepels geregeld door een of ander opengewerkt gaatje. De kinderen hadden het nog niet ontdekt, te buiten als ze zich gingen aan eetlustbedervend slagroomgebak. En eenieder had dolle pret.

'En vertellen jullie nou eens hoe het gisteravond in bed is gegaan?'

Omstandig vertellend, nadat de aanvankelijk aanwezige schaamte door Marthy terdege en definitief de grond in was getrapt, kwamen de kinderen vanzelf weer in the mood. Terwijl Daantje uit de doeken deed hoe het voelde toen Mien het velletje van zijn pik naar beneden had getrokken en zijn gladde eikeltje tussen haar schaamlippen had geschoven, keek Mien van opzij naar Marthy, die als een gek zo opgewonden werd door het verhaal van de kinderen. Ze zag die lieve tante en bewonderde de slanke benen in de echte, zwarte nylons. Ze zag het kokette slipje en toen, ineens, dat twee forse, nee, geweldige tepels zich door het truitje van tante Marthy hadden gedrongen. Een geweldige jaloezie overviel Mien. Tante Marthy had precies die dingen die zij graag wilde bezitten. Mooie slanke benen, fijne kleren en echte, stevige borsten met geweldige noppen erop! Zijzelf was al flink uit de kluiten gewassen en al even lang als de kleine, elegante tante Marthy. Ook had ze al stevige benen en een paar dijen van behoorlijke omvang. Haar borstjes waren in de vakantie ook al flink gegroeid, maar het was natuurlijk nog maar schameltjes vergeleken bij die harde, puntige tieten van tante Marthy.

Marthy had de belangstelling van het meisje natuurlijk al lang gevoeld. Het leek haar beter dat ze zich nu eens helemaal op dit kind spitste. Daantje had nu geleerd wat onanie was. Hij moest nu maar een paar keer oefenen. Dat was goed voor zijn fantasie, die zich dan natuurlijk steeds meer op haar zou toespitsen. Dan hoefde ze hem straks alleen maar te plukken en zijn jonge, onbedorven penis bij haar erin te schuiven. Ze was nieuwsgierig of zij, met haar wijde flamoes, hem wel zou voelen. Maar dat was toekomstmuziek: Ze moest zeker een week geduld hebben. Daarom stuurde ze Daantje met een smoes weg, na hem beloofd te laten hebben dat hij zich onderwijl 's avonds in bed terdege zou oefenen en zich voorbereiden op de grote verrassing.

Met tegenzin verliet Daantje de kamer en Marthy bleef alleen achter met Mien van tien. Ze lachte het meisje eens bemoedigend toe, prees haar volwassenheid en schonk het kind een glas zoete maar zeer sterke likeur in, waarbij ze er steeds zorg voor droeg dat haar donkere tepels door haar gehaakte blouse staken. Zo moeder, zo dochter, dacht Marthy en gaf Mien een tijdschriftje. Het kwam uit Denemarken en heette Pet-ting. 'Bekijk dit maar eens,' zei Marthy. 'Ik moet even naar de keuken. Amuseer je!'

'Dank.u wel, tante Marthy,' zei Mien en Marthy verdween om in de slaapkamer tussen de gordijnen te gaan staan loeren. Dit moesten meer volwassenen doen, dacht Marthy, terwijl ze Mien in het oog hield, die op de bank gezeten de kamer eens in ogenschouw nam. Dan zouden er belangrijk minder communicatiestoornissen tussen de generaties zijn! Mien scheen vooralsnog niet voornemens het blaadje te bekijken. Integendeel, ze legde het naast zich op de bank, toen pakte ze bliksemsnel de handtas van Marthy, die vlakbij op een tafeltje lag, en inspecteerde deze geroutineerd en grondig. Vuile, smerige rotdievegge, schold Marthy, die zag hoe Mien wat bankbiljetten uit haar beurs overhevelde en deze bliksemsnel in haar broek verstopte. 'O! Zit het zo!' mompelde Marthy. 'Nou, die krijgen we er wel uit. Vanmiddag nog!'

Mien sloot het tasje en pakte het blaadje op. Ze sloeg het open en meteen weer dicht. Opnieuw opende ze het en bekeek nu nauwkeurig de foto. Het waren een naakte man met een slappe penis en een vrouw die haar vinger in haar kut had gestopt. Mien sloeg het blaadje om en zag nu dat de man inmiddels een lat van jewelste had gekregen en op het punt stond deze bij de vrouw naar binnen te brengen. Marthy keek naar het meisje dat foto na foto van het in verschillende houdingen copulerende paar aandachtig bekeek. Ineens herkende Marthy het kleine teken. Het meisje sloeg haar benen over elkaar. Om in gedachten haar eigen geringe geslacht, de tere vrouwelijkheid, te beschermen? Welnee! Het kind kneep haar al forse dijen tegen elkaar en Marthy, als ervaren vrouw, wist precies hoe dit voelde en wat voor uitwerking het had. Wanneer een vrouw het eenmaal doorhad en ze had er aanleg voor, dan kon ze klaarkomen zonder de pik van een man of vingers van haar of een ander. Marthy glimlachte. Het kind was niet mooi, maar ze had sex, dat viel niet te ontkennen. Haar rokje van goedkope, dunne stof was ver, te ver omhoog geschoven. Marthy begreep dat wel. Mien wilde haar imiteren. Ze zag dat Mien de zware dijen van Janine had en ineens verlangde ze er krankzinnig naar de naakte spleet van het kind te voelen, haar erotiek te doen ontwaken en er ten slotte Fred de ogen mee uit te steken. Hem te laten geilen op dat gladde meisjeslijf. Een heftige scheut ging door haar heen. Ze lekte alweer.

Mien zat nu zelfs te wiebelen. Ze wipte op haar bibs voor- en achteruit en haar dijen waren wit en roze van het persen. Marthy zag dat het kind goed heet was en het te kwaad kreeg. Wanneer ze nu door de deur naar binnen zou komen, dan zou de spanning meteen wegebben. Ze moest het kind nu overvallen, maar zo, dat het niet kon schrikken. Muisstil glipte ze tussen de gordijnen de kamer binnen. Ze stond geen tien centimeter meer van Mien af, die juist voor de derde maal een foto bekeek van twee vrouwen die eikaars borsten en vagina's betastten met van geilheid gespannen gezichten. Langzaam liet Marthy zich op de bankleuning zakken en legde toen haar hand met een strelende beweging in de nek van Mien. 'Mooi, hè, Mientje,' fluisterde ze.

Er ging een schok door het meisje heen, maar voor ze zich had kunnen herstellen zat Marthy al naast haar op haar knieën op de bank en drukte een bijzonder goed onderhouden en geconserveerde wijsvinger op de weelderige schaambeharing van een der vrouwen. 'Dat krijg je binnenkort ook. Leuk, hè?'

Mien knikte en Marthy sloeg een arm om het meisje haar schouders. Haar hand rustte om een kleine maar al best voelbare meisjesborst. Het tepeltje stak zich klein maar dapper in de hoogte en richtte zich op.

'O! Wat enig!' riep Marthy. 'Je hebt al een beetje echte borstjes!' Ze begon de tepeltjes meteen hevig te masseren terwijl het meisje met glinsterende ogen naar haar opkeek. Marthy had haar doel bereikt. Mien, toch al opgewonden door de plaatjes, onderging de massage met kennelijk genoegen.

'Mag ik de andere ook eens voelen?' vroeg Marthy en had het andere borstje al beet. Ze kon ze goed voelen omdat het meisje nog geen bustehoudertje droeg. 'Die groeit ook al!' deelde Marthy mee.

'Kind, kind! Wat zijn je tepeltjes al prachtig strak!'

'Vindt u?' vroeg Mien, toch nog wel bedeesd.

'Maar ze zijn nog niks vergeleken met de uwe!' Ze bloosde ervan terwijl ze naar Marthy's tepels had gewezen, die als twee spenen door het opengewerkte truitje staken.

'Dat komt omdat ik al wat ouder en dus volgroeid ben,' legde Marthy uit, terwijl ze het meisje op geraffineerde manier bleef strelen, 'Wil je ze eens vastpakken?' vroeg ze zachtjes. 'Ga je gang maar hoor, snoes.' Ze duwde haar borsten in de richting van het jonge meisje en verlegen vatten haar handen Marthy's tepels. Er ging een schok door haar heen. Even leek het of ze zich niet langer in kon houden en zich op Mien zou werpen, maar met uiterste krachtsinspanning hield ze zich in. Ze voelde de bewonderende meisjesvingers haar haast zwarte tepels pakken. 'Ga ermee door!' kreunde Marthy toen ze bemerkte dat Mien haar weer wilde loslaten. 'Geeft niks, hoor. We zijn toch vriendinnen! En ik vind het even fijn als jij het vindt!'

Inmiddels bleef Marthy maar doorgaan de borstjes van Mien tot bloei te brengen. Het kind had een vuurrode kleur gekregen en scheen niet minder enthousiast. Ze draaide aan Marthy's tepels zoals ze voelde dat Marthy het bij haar deed. Ineens zakte Marthy's rechterhand naar beneden tot in de schoot van het meisje. 'Wat een snoezig rokje heb je aan,' fluisterde Marthy schor en meteen trok ze het kledingstuk met een ruk naar boven. Ze zag het onschuldige kinderonderbroekje. Meteen legde ze een hand op het prille buikje. Omdat Mien nog steeds haar benen over elkaar geslagen hield en stevig haar dijen tegen elkaar perste, konden Marthy's vingers niet afzakken. Ze zat op haar knieën naast het meisje en schoof nu wat dichterbij, spreidde haar dijen en Mien moest nu omhoog naar de tepels van Marthy reiken. Ze kon niet zien, alleen maar voelen wat daar bij haar buikje geschiedde. Zonder pardon schoof Marthy haar vingers met de lange scherpe nagels tussen Miens dijen en het kind moest ze nu wel van elkaar doen, anders zou Marthy haar zeker pijn hebben gedaan met haar nagels. 'Je hebt ook al een echte kut, wat ik zo voel,' ging Marthy verder en haar vingers drukten in het maagdelijke kruisje. 'Wat ben jij al groot, Mien! Bijna net zo groot als ik. Heb je er ook al zoveel haar op als ik?'

'Ik weet niet, tante,' klonk het schuchter van beneden. Het meisje voelde een vinger die feilloos de weg wist. De vinger drukte tegen haar broekje, precies op de plaats van haar meest intieme plekje. Drukte het broekje tussen haar schaamlippen, tastte er even tussen rond, voelde en vond een klein knopje. 'O, tante!' kreet het meisje ontzet toen ze een heerlijk gevoel kreeg.

'Wil je de mijne eens zien en voelen?' zei Marthy heet. 'Trek mijn rokje maar op, lieve schat. Heus, het is heerlijk. Dat voel je toch! Vind je het niet fijn wat ik bij je doe... Je hier streel... Je voel... Ach kind! Je wordt zelfs al een beetje nat!'

'Toch niet te erg?' vroeg Mien benauwd.

'Welnee,' ging Marthy verder. 'Juist goed. Een teken dat ik bezig ben je op te geilen. Vooruit, trek mijn rok op!'

Mien liet de grote tepels los en verlegen schoof ze Marthy's rok omhoog. Ze zag het witte doorzichtige slipje en die donkere, krullende bos haar. Ze liet een kreetje los. Tak me dan!' moedigde Marthy aan. 'Je moet net zo voelen als ik bij jou doe!' Voorzichtig en tot het uiterste opgewonden gleed Miens handje over Marthy's dij, tastte in haar schaamhaar. 'Wat een boel haar heeft u!' riep Mien bewonderend. 'Ik ben daar nog helemaal kaal!'

'Dat moet ik controleren,' zei Marthy en haar vingers schoven onder het elastieken pijpje en een naakt meisjeskutje lag voor haar! Meteen dreef ze er twee vingers in en begon met de al behoorlijke harde kittelaar van het kind te spelen.

'Wat lekker, tante!' riep Mien enthousiast en toen gleed haar handje naar beneden naar Marthy's flamoes. Marthy's slipje was niet alleen uiterst dun en doorzichtig maar ook miniem. Toen Mien tussen haar dijen was aangeland en naar boven tastte kon het niet anders of haar meisjes vingertjes kwamen in direct contact met Marthy's flamoes. Het kind voelde het drijfnatte haar daar en de forse schaamlippen van een volwassen vrouw. 'Stop je hand erin!' kreunde Marthy. Ze was nu op haar uiterste. Ze zou het niet lang meer kunnen houden. Ze begon Mien nu ernstig te vingeren, terwijl als bij ongeluk een meisjeshand haar kittelaar vond. 'Hou je hand daar, schat van me!' hijgde Marthy en begon ongegeneerd te schokken. Ook Mien deed nu mee en reed tegen Marthy's hand op. 'Lekker, lieverd!' kreunde Marthy. Speeksel liep over haar kin.

'Zo lekker... Zo lekker...' mummelde het meisje en kon er niet genoeg van krijgen Marthy's poes te bekijken. Marthy voelde dat ze klaarkwam. Ze wilde hebben dat ook Mien tegelijk kwam en daarom pakte ze nu zonder omwegen het meisjeskittelaartje tussen duim en wijsvinger. Mien verloor nu haar zinnen en controle. Marthy moest met haar ene hand de meisjeshand in haar flamoes houden. Mien lag op de bank met wijd uiteengespreide benen hevig te schokken. Uit en tussen haar lippen kwamen heel kleine belletjes. Toen viel Marthy over het kind heen. Ze kwam klaar en duwde de meisjeshand geheel in haar kut. Mien volgde direct daarop. 'Tantetje!... Tantetje!' schreeuwde ze radeloos van de hevige nieuwe emotie die haar voor het eerst in haar leven had overvallen. 'Heerlijk! Heerlijk!' genoot Marthy na.

'Je bent ervoor geschapen, schat! En voor mij, je bloedeigen lieve tante Marthy!' Met een zakdoekje veegde ze het meisjesvoorhoofd droog. Het kind dreef van het zweet en lag met gesloten ogen en hevig nahijgend tegen haar aan.

Langzaam kwamen ze weer tot hun positieven. Mien begon een beetje te huilen en ze was bang voor wat haar moeder ervan zou zeggen, maar tante Marthy hield haar voor dat wat zij deden heel gewoon was, al mocht niemand er iets van weten. Ze vertelde ook dat Janine wel eens bij haar kwam en dat ze samen dan hetzelfde spelletje speelden. Ook vond ze het geld in Miens broekje en dreigde dit aan haar vader te vertellen wanneer Mien haar bekje opendeed.

Mien beloofde het. Ze was panisch geworden toen tante Marthy dreigde haar diefstal thuis te vertellen. Alles was beter dan dat. En daarmee was Marthy ervan verzekerd dat Mien van Veen, dochter van Renee en Janine, een gewillige slaaf van haar was geworden. Evenals haar moeder en haar vader en haar broertje Daan.

Tijd voor liefde

De maanden kwamen en gingen. Ze brachten de lente en zomer. De winter, en ja, wie kijkt daarvan op, het najaar. En in het najaar moest het kind geboren worden. Janine liep rond met een buik van jewelste en at de vreemdste dingen. Echt een zwangere vrouw. Ze had geen trek meer in liefde door wat haar te wachten stond. Renee was somber. In zijn hart dacht hij aan Fred, maar zo'n monster zou die toch niet geweest zijn! Hij leende Fred nu geregeld geld omdat hij verslaafd was geraakt aan Freds hand die hem op het dak aftrok en hem er daarna rustig geld voor vroeg. Ook trok hij zichzelf geregeld af. Voor zijn geestesoog verscheen dan Marthy in de meest wulpse houdingen. Hij probeerde de aandacht van Marthy te trekken, maar deze lachte hem uit. Op een keer, toen Marthy op hun gasfornuis iets braadde omdat ze 't gespat niet in haar eigen keuken wilde hebben, had hij zich vergeten en zich eensklaps tegen haar aangedrukt. Omdat hij al enige tijd naar haar had staan kijken was hij al danig opgevijzeld en zijn pik boorde bijna een kuil in het harde kontje van Marthy. Marthy had geen boe of bah gezegd en was rustig doorgegaan met in de pan te roeren. Als een gek was hij tegen haar aan gaan staan hengsten terwijl Janine, die zich niet goed voelde met haar dikke buik en na een maaltijd van slagroom en zure uitjes bijna in een coma was geraakt, machteloos om haar medicijnen had liggen roepen. Als verdwaasd had hij Marthy's borsten gegrepen en zijn harde leuter in haar bilspleet gedrukt totdat een overvloed van geil zijn broek had doorweekt. Toen had Marthy even met minachting en spot in haar prachtige donkere ogen omgekeken en gevraagd, nu hij klaargekomen was, of ze rustig verder kon afkoken. Beledigd, gekwetst en vernederd had hij zich teruggetrokken. Sindsdien, als hij haar zag, nam hij de benen. Ook zijn studie had hij een trap gegeven. Hij had de hoop verloren ooit nog eens op te klimmen. Liever vatte hij de stam bij de steel en schudde de vlokken sperma eruit. Avonturen had hij na de tramaffaires ook niet meer. Maar gelukkig was er één lichtpunt. In de roze buurt had hij een prostituée gevonden die helemaal begrepen had waarop hij uit was. Nadien bezocht hij Nada als hij er geld voor had en liet zich uitschelden en commanderen terwijl hij heet naar Nada's billen en haar prachtige borsten keek. Hij vond het niet vernederend een hoer te bezoeken. Met hem liepen duizenden andere mannen door de straten, op weg om op de meest ideale manier hun zaad te lozen. Toch was Renee ervan overtuigd dat als het kind er eenmaal was, er een geweldige tijd voor hem en Janine zou aanbreken. Nu hij niet meer bij haar mocht, verlangde hij vreselijk naar het lijf van zijn vrouw. En Janine? Ze was heel kalm en rustig de laatste weken voor de bevalling. Ze had ontdekt dat Renee zich stiekem aftrok en had medelijden met hem. Ze nam zich voor na de geboorte van het kind alle aandacht aan Renee te geven. Ze wist dat ze dan met hem zou willen geilen zoals ze nog nooit had gedaan. Nu leefden ze min of meer naast elkaar tot alles voorbij zou zijn.

De kinderen vermaakten zich inmiddels opperbest. Met het dalen van hun prestaties op school nam hun plezier toe. Daantjes spelletjes met zichzelf en later met Mien hadden ook een gunstige uitwerking op de fantasie van de rest. Ze probeerden en oefenden van alles en ze kwamen graag bij tante Marthy, die hun liefdevol en vol begrip opving, hen verwende, koesterde en begrip toonde. Eindelijk waren er eens kinderen, die op de leeftijd waarop hun geslachtsdrift ontwaakte, voordat ze al notie hadden gekregen waarop deze te richten, proefondervindelijk seksuele voorlichting ontvingen. Marthy wijdde er zich hartstochtelijk aan. Het was meer dan een hobby voor haar geworden. Een roeping! De kinderen ravotten met onbedekte onderlichamen in haar grote bed rond, terwijl Marthy als de koningin tussen hen in lag. Ze moedigde de kinderen aan wanneer ze haar lichaam inspecteerden en door voortdurende oefening en de niet aflatende sfeer van erotiek kregen de kinderen op den duur echte orgasmen. Toch was Marthy's doel nog niet bereikt. Ten eerste wilde ze dat Mien van haar maagdelijkheid werd verlost. En ten tweede dat de kinderen hun vader en moeder in compromitterende omstandigheden zagen. Pas dan kon er sprake zijn van enige eerlijkheid tussen ouders en kinderen, overwoog Marthy. Maar Marthy begreep wel dat de kleintjes er nog niet rijp genoeg voor waren. Zolang ze zonder eerst danig uit te kijken een bal achterna holden die van het trottoir rolde, zolang kon je ze niet vertrouwen. Alleen dus Daantje en Mien. Zorgvuldig overwoog ze haar plannen, bereidde ze deugdelijk voor en toen kwam de grote dag.

Maar eerst moest haar kleine vriendinnetje ontmaagd worden. Ze wilde het Fred niet laten doen, want die ontbrak het in deze aan voldoende subtiliteit. Met Daantje lukte het niet. De kinderen geilden weliswaar lekker terwijl ze op het grote bed toekeek en zichzelf betastte, maar defloratie had niet plaats. Marthy greep nu zelf in. Toen Fred weer eens een paar dagen weg moest — ze hield hem tot nu toe zorgvuldig van de kinderen vandaan - sprak ze met Mien af dat deze des nachts naar haar toe zou komen. Mien sloop het huis uit en Marthy nam haar in bed. Voor het eerst had ze het meisje langdurig voor zich alleen. Haar jonge, al uitbottende lichaam wérd slechts met een nachtjapon bedekt. Marthy trok haar tegen zich aan en begon haar vol raffinement te strelen. Al spoedig begonnen de al behoorlijk gevulde heupen van Mien te reageren en even later lag ze hijgend tegen Marthy aan te rijden. Marthy vergat even haar plan en begon mee te spelen, het kind te kussen en tussen haar benen te nemen. Haar volwassen lichaam benauwde Mien eerst wel even, maar al spoedig had Marthy haar weer zo opgevrijd dat ze zich liet gaan. Hijgend en kreunend waren ze bezig tot Marthy zich het waarom van hét meisje in haar bed herinnerde. Ze pakte onder hét vrijen de haarborstel, die ze ook eens op Janine had uitgeprobeerd, en al spoedig waren zij èn Mien bezig de steel in de jonge, verse schede te schuiven. Mien huiverde en huilde een beetje toen de defloratie tot stand kwam, maar even later kon Janine haar rustig loslaten. Het meisje hanteerde zelfde borstel!

Nu moest het deerntje nog een echte man leren kennen. Pas nu lichtte ze Fred in en deze was in de wolken! Opnieuw nodigde Marthy Mien uit. Opnieuw kwam het meisje in de nacht naar de gastvrije flat van mensen die wisten waarnaar het jonge meisje hunkerde en die niet, zoals de meeste ouderen, in grenzeloos egoïsme en onder het mom van verstandig ouderschap, haar de lusten van de sex onthielden. In de slaapkamer brandde maar één lampje toen Mien naast Marthy kwam liggen. Fred had zich achter de gordijnen opgesteld en wachtte op het teken.

Eerst nam Marthy met het al aardig geproportioneerde meisje een paar hoofdstukken van de Kamasoetra, het beroemde Indische liefdesboek, door, terwijl ze onderwijl de erogene zones streelde. De tijdschriftjes kwamen boven de dekens en het meisje was op het laatst weer tot het uiterste geprikkeld. 'Ik wou dat een man dat eens deed!' riep ze ten slotte uit en Marthy liet haar niet wachten. Fred kwam langzaam met gestrekte roede te voorschijn. Hij bleef voor het bed staan terwijl Marthy doorging Mien te strelen en Fred aan te prijzen, en Mien, die geen tijd had gekregen voor welke angst dan ook, kon nu eens een volwassen mannenlichaam in natura zien. 'Pak hem maar!' sprak Marthy haar bemoedigend toe en na enig heen en weer gepraat en wat vijven en zessen, raakte Mien Freds harde penis aan. Even later streelde Fred al haar poesje en ten slotte hield Marthy Freds lul voor de meisjesspleet en langzaam begon deze nu naar boven te duwen. Als vanzelf trok Mien haar knieën op, stak ten slotte haar voeten in de lucht en na enig kermen kon ze haar mollige benen om Fred heen slaan. Langzaam begon Fred te naaien, ervoor zorgend niet al te grote steken te maken. Onhandig bewoog ze onder hem. Eerst wrikte ze haar heupen heen en weer, maar al ras kreeg ze door dat ze beter Voor- en achteruit kon schokken. Daarna hield ze niet alleen het mannelijk geslachtsdeel erin, maar kon ze dit ook naar believen zo richten dat de pijler hard of zacht langs haar clitoris gleed. Fred drukte zich op zijn handen op en keek naar beneden. Hij zag dat de bijna naakte, onbehaarde schaamlippen om zijn stam zaten geperst en hij was blij voor Mien dat ze gelukkig erg vochtig van zichzelf was, zodat de zaak enigszins gesmeerd werd daar. Het zou later toch nog wel behoorlijk gaan schrijnen. Maar Fred was niet van beton en even later lagen ze beiden hard te steigeren. Op een bepaald moment rolde Fred zich zelfs om en zat Mien schrijlings bovenop hem. Zonder zich te bedenken gleed ze langs zijn lat naar beneden en even moest Fred haar complimenteren voor de grootte van haar schede. Zijn lul zat er tot de wortel toe in!

Marthy nam deze eerste keer genoegen met kijken en vingeren. Ze had Mien goed opgeleid en het kind had geen last van valse schaamte of enige terughoudendheid. Fred, ervaren als hij was, hield zich in, maar hij vroeg Mien wel hem te waarschuwen wanneer ze klaarkwam. Al spoedig was het zover. Het meisje kermde het uit en met een paar hevige stoten kwam Fred ook. Zijn orgasme was verschrikkelijk, maar deed niet onder voor dat van Mien.

Terwijl ze beiden lagen uit te hijgen, maakte Marthy lekkere dingen klaar en nadat het meisje gewassen en op de juiste plaatsen gezalfd was, aten ze met hun drieën een lekker stuk weg.

Deze gebeurtenissen herhaalden zich een paar maal, met dit verschil dat Marthy zich er nu ook in mengde. Marthy liet zien hoe je het kon doen. Ze liet zich zelfs op zijn hondjes door Fred pakken en Mien keek gretig toe. Ze was een echt sexdiertje geworden.

Toen kwam voor Marthy de grote klap. Ze stuurde Fred met een van haar vriendinnen een weekend de laan uit en nodigde het echtpaar Van Veen uit voor een gezellige avond. Janine noch Renee durfde te weigeren en manmoedig stemden ze toe. Wat ze niet wisten was dat Marthy met Mien had afgesproken dat deze vlak na haar ouders eveneens naar binnen zou sluipen en achter het zo langzamerhand beruchte gordijn zou plaatsnemen. In de salon werd over alles gepraat. Marthy vertelde smakelijk over allerlei miskramen in haar familie en vriendenkring en Renee probeerde uit te leggen hoe de wankelmotor werkte, terwijl hij zich onderwijl inspande niet naar Marthy te kijken, die er weer betoverend uitzag. Marthy zorgde er aan het begin van de avond voor steeds naast Janine te zitten, die plomp, zwaar en drachtig in haar stoel hing. Een onappetijtelijk gezicht. Wat een verschil was er dan tussen die twee vrouwen! En Marthy bereikte haar doel, want Renee begon zich voor Janine te schamen. Marthy had weer een strak, nu rozekleurig mini japonnetje aan met een zeer diep decolleté. Ze droeg nu helemaal geen bustehouder meer en haar borsten zwiepten duidelijk en trilden als ze liep. Ook haar slip had ze uitgetrokken en steeds wanneer ze om iets moest gieren of lachen trok ze haar benen op tot haar knieën tegen haar borsten stootten. Hoe Renee zich ook draaide, steeds zag hij een flits van Miarthy, keek diep in haar jurk, waarin de borsten op springen stonden, of recht tegen haar flamoes. Doordat Marthy voortdurend naast haar zat, had Janine niets in de gaten, maar Renee des te meer. En het was begrijpelijk dat al zijn innerlijk verzet niets hielp. Op het laatst werd Renee heet en geil en Marthy bleef hem maar opwinden.

'O, Janine!' riep Marthy ineens. Ik heb weer zulke enige inkopen gedaan! Allemaal dingen waar jij je hele leven niet aan toe zal komen. Wil je het eens zien!'

Nou, Janine was vrouwelijk genoeg om belangstelling voor de garderobe van een andere vrouw te hebben. Marthy snelde weg en pakte uit de keuken een paar leuke dingen die ze er al speciaal voor had klaargelegd. .

'Kijk!' zei Marthy terwijl ze de kamer kwam binnenhuppelen, wat haar borsten in haar jurk op en neer deed dansen. 'Vind je deze niet enig?' Ze hield een wijdmazige witte jurk voor zich, een beetje zoals de jumper die we al van haar kennen. Janine zag direct dat dit topkwaliteit was. Modieus, elegant en niet te verslijten. Ze werd danig jaloers en Marthy bood aan hem te passen. 'Kan hier wel, hè' zei ze kinderlijk. 'De mannen doen maar een oogje dicht!'

Renee wilde zich afwenden, maar Marthy vroeg hem even de knoopjes van haar jurk los te maken. Toen Renee aan het verzoek wilde voldoen en achter Marthy stond, stootte ze heel vlug maar hard haar bibs achteruit en trof Renee in diens schaamstreek. Omdat ze bijna aan het andere eind van de kamer stonden en hier maar een enkele schemerlamp brandde, kon Janine onmogelijk precies volgen wat daar precies gebeurde. Ze zag alles als het ware in de schemer.

Renee vroeg fluisterend aan Marthy om genade, zeker nu Janine erbij was en begon de knoopjes te openen. Ineens tastte Marthy naar achteren en greep Renee bij zijn lul. Renee wilde niets zeggen of laten merken omdat Janine er dan achter kon komen en misschien dan prompt een miskraam zou krijgen, maar Marthy begon zijn ding te masseren en kreeg hem overeind en stijf. Opnieuw drukte ze zich tegen Renee aan en deze moest even, zoals eens in de keuken, zijn knuppel er tegenaan wrijven. Met rillende vingers kreeg hij het laatste knoopje los en alsof er niets aan de hand was, stapte Marthy uit haar jurk. Ze was naakt! Voor Janine de toestand precies kon begrijpen stapte Marthy in haar nieuwe robe. Door de grote mazen was haar gehele lichaam er duidelijk in te zien. Snel draaide ze een paar cirkels, zodat Janine haar kon bewonderen zonder in de gaten te krijgen dat Marthy's borsten in de nieuwe jurk voor het grijpen lagen en haar schaambeharing duidelijk waarneembaar was. Marthy deed voor de sfeer nog een lamp uit en schonk een paar keer heerlijke maar sterke drankjes in, waarbij ze voortdurend zorgde uit het directe gezichtsveld van Janine te blijven. Renee echter wist en zag alles. Marthy zette een goede plaat op van Dolf van der Linden en wilde dansen. Janine, goedmoedig als ze was, spoorde Renee aan Marthy voor een langzame slow slow step step slow uit te nodigen en ons koppel danste weg. Ze dansten achter de rug van Janine, die doodmoe van haar dracht en de alcohol even de ogen sloot en prompt in slaap viel, waarbij ze zo snurkte dat Marthy gedwongen werd de muziek harder te zetten. En Mien? Mien van tien kon alles zien! Ineens pakte Marthy Renee bij de broekband en voor deze wist wat er gebeurde of waaraan hij het te danken had, lag zijn broek al op zijn schoenen. Omdat hij net bezig was een ingewikkelde tango-pas te maken viel hij nogal pijnlijk op zijn smoel. Marthy hielp hem op en terwijl Renee met een zakdoek zijn bloedneus probeerde te dempen had Marthy al zijn pik gepakt en begon deze krachtig te bewerken. Marthy had deze plaats precies gekozen. Ze stonden geen halve meter van de kier van het gordijn af!

Renee greep Marthy bij de billen en stootte tegen haar buik op. Marthy drukte zijn stijve, die schuin omhoog stond, wat naar beneden, trok haar jurk op en ving Renees penis tussen haar benen. Toen liet ze hem rijden wat ze kon en Renee, door het dolle heen bij de gedachte dat zijn vrouw elk moment wakker kon worden, probeerde te halen wat er te halen viel.

'Stop hem er dan in,' moedigde Marthy hem aan en wipte omhoog op haar tenen. Renee boog een beetje door de knieën en een glibberige, gulzige schede ving de gladde maar gloeiende eikel op en zoog deze naar binnen.

Marthy, dubbel opgewonden omdat ze Mien eerst van schrik een gilletje had horen geven toen het meisje zich realiseerde dat haar vader bezig was buurvrouw een beurt te geven terwijl moeder in dromenland vertoefde, en toen het kind hoorde zuchten van opwinding, kreeg een beetje plezier in de pik van Renee. Ze deed tenminste mee en ineens bemerkte ze dat als ze wilde ze een hoogtepunt kon bereiken. Ze omklemde Renees colbert en klom haast in hem. Ineens wipte ze opnieuw en sloeg haar benen om Renees heupen. Re-nee stortte bijna in elkaar maar wist zich overeind te houden. Het was voor hem een dodelijk vermoeiende houding, maar hij was gek van verlangen en bemerkte niet dat hij te veel van zichzelf eiste.

Renee spoot en Marthy ving het op. Ook zij was klaargekomen, voor de derde maal, want Renee, die met zijn rug naar de gordijnen stond, wist niet dat Marthy over zijn schouder het gordijn iets opzij had geschoven en Mien bezig had gezien zichzelf te vingeren. Het meisje was zo heet geweest dat ze zelfs bij ontdekking van haar geheime zonde er niet mee had kunnen ophouden.

Snel slopen Renee en Marthy naar de badkamer, waar ze zich sporadisch afdroogden. Marthy overlaadde Renees ziel met verwijten. Een man die, terwijl zijn vrouw hoogzwanger was, haar bedroog, nota bene in de kamer waar ze was!

Marthy maakte Janine wakker en begon weer gezellig verder te praten. Renee lag in zijn stoel, uitgeteld. Toen vroeg Marthy of Renee even een kopje thee wilde inschenken. Renee pakte de elegante theepot, maar zijn spieren trilden zo dat hij bij het inschenken voortdurend morste, wat hem op een ernstige schrobbering van Janine kwam te staan, terwijl Marthy het had over schadevergoeding voor bekleding en meubilair.

Janine, die veronderstelde dat het verleden nu dood en begraven was, en ervan overtuigd dat beide gezinnen voortaan in kalme vriendschap verder naast elkaar zouden leven, gaf Marthy bij het weggaan een hartelijke zoen en bedankte voor de fijne avond!

Ook Renee schudde Marthy hartelijk de hand. Hoewel hij stond te trillen op zijn benen dacht hij dat hij het pleit en er een vrouw bij gewonnen had. Renee was werkelijk in de veronderstelling dat Marthy ten langen leste voor zijn mannelijke charmes bezweken was. Een ijdel standpunt, dat allesbehalve met de werkelijkheid overeenstemde! Maar ja, hij beschikte in werkelijkheid over zo weinig informatie, dat zijn ij delheid wel vergeeflijk was.

Zodra ze weg waren liep Marthy de slaapkamer in. Mien lag op het bed en Marthy sprong dadelijk naast haar. 'Had je niet van je ouders gedacht, nietwaar?' zei ze speels en kuste het meisje vluchtig.

'O, tante Marthy! Pappie heeft u echt geneukt!' riep het meisje uit. 'En mammie had het niet eens in de gaten!'

'Ja, kind, maar je moeder is dan ook een stom wezen,' beaamde Marthy. 'Zag je je vaders lul goed?'

'Jawel hoor!' Mien gnuifde. 'Maar die van oom Fred is veel langer en ook dikker!'

Nu was het de beurt aan Marthy om hartelijk te lachen, vooral toen Mien de wens uitsprak later te willen trouwen met net zo'n man als oom Fred! Nog even speelden ze met elkaar. Het meisje was nog tè onervaren geweest om zich reeds tijdens de voorstelling klaar te vingeren. Marthy hielp haar nu vlug en discreet. Met Mien was het bekeken. Ze had het wel goed gezien!

Eind goed, al goed

Het leven van alledag nam weer zijn aanvang toen Marthy ziek werd. Ze kreeg achter elkaar alle kinderziekten, zoals rode hond, mazelen, roodvonk, bof en kinkhoest. Een sombere tijd, die slechts werd verzacht door het zich toespitsen van de taalstrijd in Leuven, zodat Marthy nog wat afleiding had door de foto's en minutieuze beschrijvingen van de rellen in de kranten. Ze hield van België, nog meer dan van haar geboorteland Frankrijk, en ze gaf de Vlamingen groot gelijk. Wat deze nodig hadden was een harde, sterke figuur, die voor eens en altijd al het onrecht, door de Walen aan Vlaanderen misdaan, zou afstraffen. Ze durfde het nooit hardop te zeggen, maar een Führerfiguur, die was nodig! Ze had wel eens horen spreken over een of andere man, een zekere Adolf Hitler, een iele hobberok die zich vaak met kinderen liet fotograferen en altijd met zijn handen voor zijn pik stond wanneer hij op de foto moest. Aan hem was het te danken dat goddank het Duitse Rijk definitiefin tweeën was gehakt. En dat het maar zo mocht blijven tot in eeuwigheid, amen.

Inmiddels kon Janine nu elk moment bevallen. Eenieder werd doodnerveus, want Janine werd echt onredelijk. Ze protesteerde op een goed moment bij Fred en Marthy tegen het feit dat ze nog steeds het huishouden van het echtpaar Cassander moest doen. Fred had een kleur van woede gekregen en Marthy gevraagd of Janine hardstikke gek geworden was. Maar Janine scheen door de komende geboorte geheel beneveld en niet meer vatbaar voor rede en goede woorden.

'Je weet van wie het te verwachten boorlingske is?' zei Fred ten slotte.

Dit snoerde Janine de mond. 'Zeg dat nooit! Zeg dat aan niemand!' had ze in een plotselinge paniek geschreeuwd, en daarna had het echtpaar Cassander geen kind meer aan de buurvrouw gehad. Met haar zwangere lijf stond ze op hoge wankele trappen de ramen van Marthy's salon te doen of sjouwde met tegels en kilo's cement omdat Fred graag eens iets wilde metselen. Wat ze niet wist was dat al die zware artikelen zodra ze was verdwenen door Marthy en Fred luid lachend in de vuilstortkoker werden weggeworpen.

Maar nog waren niet alle plannen van Marthy uitgevoerd. Ze begon de pastoor te bellen voor een gesprek. De eerwaarde kwam en werd meteen geïmponeerd door de jonge, charmante vrouw. Marthy klaagde dat de kinderen van hiernaast zo'n slechte opvoeding kregen en dat ze nu wilde proberen ze bij de nonnen onder te brengen. In het begin durfde meneer de pastoor dat niet direct aan, al had hij er altijd wel graag een paar zieltjes in zijn parochie bij. Maar toen Marthy meneer de pastoor achter het gordijn liet toekijken bij een van haar georganiseerde spelletjes met de kindertjes Van Veen begreep de geestelijke dat er niets anders opzat. Hij vroeg aan Marthy of de ouders dit wisten en Marthy vertelde hem dat deze het hun kinderen juist geleerd hadden.

'Hoe krijgen we ze weg?' wilde de pastoor weten, maar Marthy verzekerde hem dat als de nonnen ze maar wilden opnemen het door haar persoonlijk allemaal in orde gemaakt zou worden. De pastoor beloofde haar dit niet alleen, hij verzekerde Marthy dat zij het vagevuur ongestoord en ongeschonden zou passeren. Daar zou de Kerk met haar voorspraak wel voor zorgen. Ook kreeg Marthy een mooie gouden medaille van het Vaticaan in het vooruitzicht gesteld plus een bedrag in contanten. De pastoor zou er in de St. Ursula - de tante van Prikkebeenkerk een speciale collecte voor houden, al zou dit natuurlijk onder het mom van de Missie gaan. Marthy liet grinnikend toe dat de geestelijke nog even onder haar rokje voelde, op zoek 'naar mijn doos sigaren', zoals deze lachend beweerde, en begon aan haar eenmansactie.

Eerst riep ze Renee en hield hem voor dat het voor de kinderen beter was wanneer ze de eerste weken bij de nonnen werden opgenomen. Rustiger voor Janine en vooral voor hem in de komende enerverende en drukke tijden die hen wachtten. Renee zag dit ten slotte in, vooral toen Marthy hem alle voordelen had opgesomd, maar vroeg zich af of de nonnen ertoe bereid waren. Ze besloten dat Janine niet op de hoogte gebracht zou worden. 'We stellen je vrouw gewoon voor een fait accompli,' zei Marthy, en Renee stemde erin toe. Vooral ook omdat hij even Marthy's lijf mocht betasten.

Reeds twee dagen later bracht Marthy de kinderen weg. Het was hun vrije middag en Renee had gezegd dat ze met tante Marthy naar de dierentuin zouden gaan. Nou, dat was niet tegen dovemansoren gezegd en zingend en lachend verdwenen ze uit het gezicht, vrolijk nagezwaaid door Janine. Met de Moeder Overste had Marthy nog een dringend gesprek. De wijze vrouw had alles al van meneer de pastoor gehoord, inclusief wat deze, achter de gordijnen staande, had waargenomen. Ze besloten de kinderen definitief aan dat waardeloze en slechte echtpaar Van Veen te ontnemen en binnen drie dagen zaten de kinderen reeds ver weg in het klooster in Spanje. Knappe jongens die hen daaruit konden halen. Moeder Overste maakte het ook wel in orde met de autoriteiten. Ze onderhield goede, en naar Marthy vermoedde intieme relaties met een paar Hoge Heren van het Opperste Gerechtshof, en terwijl Renee en Janine met spanning naar de geboorte uitkeken was achter hun rug alles al bedisseld. In het begin moest Janine natuurlijk weer wat huilen, maar toen ze geregeld briefjes van de kinderen kreeg, had ze er zich ook maar mee verzoend haar schatten voor enige tijd te missen. Enige tijd: ha! ha!

Op een avond, het liep al tegen twaalf uur, belde Renee nerveus bij Marthy en Fred aan. Het was zover met Janine. Hij had Fred het geld dat hij voor de kliniek had opgespaard geleend en vroeg nu dringend dit bedrag terug. Fred weigerde eerlijk en ronduit en zei dat Renee er in de toekomst niet meer op hoefde te rekenen.

Renee raakte in paniek en vertelde dat Janine niet in het ziekenhuis opgenomen kon worden wanneer hij niet tegelijk betaalde. Handje contantje was het ook daar. Marthy droeg als altijd de oplossing weer aan en stelde voor dat het kind dan in godsnaam maar thuis geboren moest worden. Hoe Renee hier ook tegen protesteerde, het echtpaar Cassander vond het een prima idee, dus bleef het zo.

De dokter kwam en vloekte luid. Hij had Janine in het ziekenhuis willen helpen en niet in zo'n strontvervelende omgeving zonder zustertjes die zich best graag eens wilden laten pakken terwijl de kraamvrouw luid schreeuwend om aandacht vroeg. De geboorte duurde ruim een week. De dokter vond dit de zwaarste bevalling die hij ooit had meegemaakt, maar de oogst was rijk. Een drieling! Vol ontzetting keek Renee in de speciaal geconstrueerde wieg. Drie kinderen! Nou kon hij zich wel ophangen. Marthy troostte hem en wees hem erop dat hij altijd kon proberen van Janine te scheiden. Dit idee gaf de burger weer moed en vrolijk nodigde Renee het echtpaar Cassander uit te komen kijken.

Daar het goed rooms-katholieke echtpaar ervan uitging dat de kinderen het belangrijkst waren en de moeder eventueel mocht wegrotten, schonken ze amper aandacht aan Janine, maar wendden zich direct tot de drie baby's. De confrontatie was verschrikkelijk en ze stonden dan ook als aan de grond genageld. Was niemand het dan opgevallen? Het betrof hier twee jongetjes en een meisje. De jongetjes leken sprekend op elkaar en zagen er reeds bijzonder volwassen uit. Beiden hadden gitzwart haar dat door pommade in bedwang werd gehouden en door de verpleegster achterover was gekamd. Beiden hadden reeds een beginnend snorretje, wat rudimentaire haartjes onder de neus en hetzelfde, op het eerste gezicht o zo blanke en gave gebit. Ze leken sprekend op Fred! Twee verkleinde kopieën van haar man. Maar het meisje verbaasde Marthy nog het meest. Het gitzwarte jongenskopje, de donkere ogen die geil naar de wiegekwast keken, dit was zijzelf] Ook de verpleegster ontdekte deze frappante gelijkenis, die zo sterk was dat ze snel de slaapkamer uitliep, haar jas aantrok en zonder groeten het huis verliet.

Marthy hief het hoofd van de dodelijk verzwakte Janine omhoog en wees haar op de frappante gelijkenis. Ook Renee zag het nu, en toen de familieleden kwamen, raakten Marthy en Fred er niet over uitgesproken. Op het laatst feliciteerden de vrienden en buren Marthy en Fred met de geboorte en gaven het echtpaar Cassander de geschenken. Janine werd hierdoor niet weinig jaloers. Ze voelde zich op de tenen getrapt en zei er iets van tegen Marthy. Deze keek koel naar de vrouw die bij de zware geboorte een jasje uitgetrokken had, lachte haar vierkant uit en wees Janine erop dat Fred de kinderen had verwekt en er dus evenveel recht op had. En dat haar bemoeienissen ook duidelijk en afdoende waren bewezen door de fotoachtige gelijkenis van het meisje met haar. Marthy riep tegen Janine dat ze slechts als bonbondoos had gediend, een broedstoof, maar dat haar rol nu vrijwel was uitgespeeld. Janine haalde Renee erbij en smeekte hem om hulp. Renee stond er als een Jan Lul bij en keek neer op zijn tot op het bot vermoeide vrouw, die zo zwak was dat ze nog niet eens in staat was haar eigen neus te snuiten, laat staan die van een ander. Zachtjes liep Marthy achter Renee en ineens sloeg ze haar handen om deze heen terwijl ze daarbij brutaal naar Janine keek. Meteen trok Marthy Renees gulp open en onder de ogen van Janine begon ze met Renees pik te spelen. Dit alles had Janine nog wel kunnen verdragen, ware het niet dat Renees piemel door de langdurige onthouding spontaan en hevig reageerde. 'Sorry Janine,' zei Renee kleintjes terwijl Marthy hem begon af te trekken. 'Het is ook zo lekker.'

'Maar Renee, hoe kun je dit doen... dit toelaten!' snikte Janine, maar Marthy drukte Renee nog verder naar het bed toe, waar Janine die middag als een koningin de visitie had ontvangen. 'Wat is Janine?' vroeg ze kalm aan Renee en hield haar hand om diens pik even stil. Renee wist niet meer waar hij kijken moest. Toen zei hij fluisterend: 'Een bonbondoos!' Meteen beloonde Marthy hem door haar hand weer heftig langs zijn stukadoor te wrijven. 'En wat is Janine nog meer?' wilde Marthy weer weten. Opnieuw hield ze haar hand stil, en Renee fluisterde: 'Een koektrommel!'

'Je ziet,' zei Marthy terwijl ze soepel Renee verder klaarmaakte, 'je man is het met ons eens. De kinderbijslag komt ons toe, plus de opvoeding, terwijl jij moet kloppen als je ze wilt zien!' Een straal sperma raakte Janine vol in het gezicht.

Maar dat viel tegen! Nadat de drieling op proef enkele dagen bij de familie Cassander was ondergebracht, kwamen de bezwaren. Janine mocht zes keer per dag de baby's bewonderen. Ze kon ze dan meteen voeden en verschonen. Maar de kleintjes waren nogal schreeuwende typetjes, die van tien voor half acht 's avonds tot zeuven over zeuven eenieder uit zijn slaap hielden. Fred werd er gek van en Marthy niet minder. Ze werden dan ook maar weer teruggebracht en Renee en Janine begroetten ze onstuimig. Dat zult u kunnen begrijpen... en billijken.

Marthy ontdekte dat ze geen deel had aan de vreugde die zij niet kende. Kinderen. Fred begreep dit, maar zag erg tegen zo'n jengel in zijn huis op. Hij wees Marthy dan ook op de gevaren van de atoombom. Wie nu nog kinderen maakte of liet maken behoorde tot de eenvoudigen van geest of was gewoon misdadig door egoïstische kortzichtigheid. Was de komende tijd er nu een van menselijk geluk? Natuurlijk niet! Marthy geloofde Fred graag, vooral omdat ze ten slotte toch wel erg tegen het werk en de moeite opzag. Maar toch... Marthy zag hoe gelukkig Renee en Janine waren, een geluk waar ze geen deel aan had, al had haar eigen man ervoor gezorgd. Fred was nu geregeld bij de Van Veens en mummelde tegen de kleintjes, betaalde uiteindelijk en spontaan het geleende geld aan Renee terug en eigenlijk was Fred daar gewoon in de kost. Marthy werd jaloers! Ze sloop als een tijgerin om de flat van de buren en hoorde de sonore bas van Freds lachen en praten. Ze voelde zich buitengesloten en het had er alle schijn van dat niemand meer .naar haar omkeek. Met Fred meegaan kon ze niet. Haar eergevoel, toch altijd al zo typisch ontwikkeld bij de Fransen, verzette zich daartegen. Wekenlang zat ze in haar flat en was lusteloos door die alles verterende jaloezie. Fred had niets in de gaten. Wanneer ze nog wel eens een avond bij elkaar waren, dan schepte hij op over de talenten van Renee, want deze was ook begonnen te figuurzagen en al het hout, tot de meubels toe, werd onder zijn vaardige handen en de vlijmscherpe draadzaagjes die bij het minste of geringste knapten, fraaie hanglampen of boekensteunen. 'Zeg Fred...' begon Marthy eens op een avond. 'Jij zit voortdurend hiernaast. Ik voel me echt verwaarloosd.' Marthy sprak een beetje spelend en spottend als maakte ze een grapje, want voor haar eigenlijke gevoelens durfde ze niet zo direct uit te komen. Ze zou dat als vernederend ervaren hebben. Fred bromde wat. Hij was bezig zijn teennagels te knippen, die toch al ultra-kort waren, en het minste of geringste kon hem tot bloedens toe verwonden.

Marthy zuchtte. 'Zal ik het doen?' vroeg ze lief, en Fred had zijn voet al naar haar uitgestrekt. Marthy pakte de grote papierschaar, de andere knipwerktui-gen waren toen ze het tafelkleed uitsloeg mee naar buiten gevallen en nergens meer te vinden, al had Renee toentertijd met een kaarsje nog urenlang de in het nachtelijk duister gehulde tuin nagespeurd. De eerste knip was meteen raak en alle rollen verband in huis waren amper voldoende om het bloeden te stelpen. Verongelijkt hinkte Fred weer naar de Van Veens en opnieuw zat Marthy alleen en in het donker, want de slag waarmee Fred de voordeur had dichtgeslagen had het elektrische schakelpaneel ontwricht. Starend zat ze in het donker en huilde een beetje. Maar dit kon niet langer. Er moest een oplossing komen. Welke?

Marthy gebruikte de volgende dagen om op papiertjes al die mogelijkheden voor een oplossing neer te schrijven. Deze varieerden van het Huis van de Buren in Brand te steken tot Verhuizen. Maar Marthy moest toegeven dat after all geen van deze ideeën hout sneed, om maar eens een uitdrukking te gebruiken die bij Re-nee tegenwoordig bijzonder opgeld deed. Sex. Misschien. Maar hoe? Ze had alles al geprobeerd. Toch was er nog één ding dat niet was gedaan en de verlokking van het nieuwe had.

De eerste keer de beste dat Fred weer naar hiernaast ging was Marthy present en ging mee. Ze zag er als immer geweldig uit. Haar tieten spatten bijna uit haar jurk en zelfs als ze stond kon eenieder die daar belangstelling voor had de boorden van haar kousen zien en een smal reepje naakte dij bewonderen.

Ze werden hartelijk opengedaan door Renee, bij wie de houtsnippers tot in zijn haar zaten. Ook Janine was blij met het bezoek en gezellig gingen ze in een kring zitten. Al spoedig hadden ze een echt fijn gesprek over verschillende onderwerpen. Zo werd de waterwinning en speciaal de ontzilting van het Albert-kanaal hartstochtelijk door Janine toegelicht en vonden Fred en Renee elkaar in een recept voor een Hawaiiaanse jachtschotel. Ook oogste Marthy veel succes toen ze een vrolijk stukje voor twee heren voordroeg, waarbij ze meesterlijk de beide rollen zelf waarnam. Er heerste een echt ontspannen sfeer en toen Marthy opriep voor een spelletje was iedereen het ermee eens. Zelfs Marthy, die gewoonlijk slecht tegen haar verlies kon. Marthy stelde voor met een spel kaarten een eenvoudig spel te doen dat zo eenvoudig was dat eenieder al tijdens de uitslag zat te geeuwen. Maar Marthy liet zich niet uit het veld slaan. 'Eenieder die verliest moet betalen,' eindigde ze haar uitleg. Waarmee? Met geld? 'Nou, dat is zo afgezaagd,' vond Marthy en ontving een dankbare glimlach van Renee. Nee, dat niet. Wat dan? 'Als je verliest, trek je iets uit. Een schoen, kous, horloge, das, gebit, noem maar op,' vertelde Marthy geduldig. 'Als ik het dan maar weer terugkrijg,' zei Janine benauwd.

'Natuurlijk,' riep Marthy geruststellend. 'Aan het eind van de avond!'

Onder veel gelach werden de kaarten uitgeteld en het spel begon.

'Harten aas!' riep Renee en moest daarmee zijn overhemd uittrekken.

'Ruiten boer kruist schoppen twee met klaver vier,' wilde Janine weten en hop! daar ging weer wat in de pot.

Het verlies ging tamelijk gelijk op. In het begin werd er veel gelachen, maar alras werd het stiller en stiller rond de tafel en groeide er een nieuw soort spanning. Janine, Renee en Fred realiseerden zich ineens dat onherroepelijk het moment zou aanbreken dat iemand met blote billen weer op de kille stoelzitting zou moeten plaatsnemen. En niemand wilde daarmee de eerste zijn.

Marthy triomfeerde weer eens. Ze zat met blote borsten en haar tepels staken agressief vooruit, Janine volgde en tot haar eigen verwondering bleken ook haar tepels hevig geërecteerd te zijn. Ze begonnen elkaars geur te ontdekken en knieën tastten onder tafel naar knieën. Op een bepaald ogenblik wilde Marthy nog iets drinken. Renee vroeg Janine of zij even in wilde schenken, maar Janine dacht er niet aan. Verborgen onder de tafel had ze haar slip al moeten uittrekken. Maar dat gold ook voor Renee. Ze durfden zich niet bloot te geven. Toen stond Marthy op. 'Ik zal het zelf wel doen,' zei ze en met schuddende borsten en trillende billen liep ze naar de keuken. Het spel was afgelopen, want niemand had meer iets, en ineens hoorden ze Marthy uit de slaapkamer roepen dat het juist daar op dit moment zo gezellig was. Men begaf zich met z'n allen naar de slaapkamer, en ja hoor, Marthy lag tot aan haar kin onder de dekens. Daar moesten allen niét weinig om lachen, maar het lachen bestierf hen al gauw, want Marthy had voor ze in bed stapte alle deuren opengezet en het gezelschap begon dan ook te klappertanden. Goede raad was niet duur. Marthy nodigde iedereen uit er ook maar in te kruipen en toen dat was gebeurd trok Marthy het licht uit. 'En nu slapen!' riep ze en begon demonstratief te snurken. Links van haar voelde ze Renee en rechts Janine. Er werd nog even wat gelachen, maar op het laatst zweeg eenieder. Fred kon het niet laten ogenblikkelijk zijn hand in Janines kruis te planten. Janine durfde hier niét tegen te protesteren om de anderen niet op dit gebaar attent te maken. Ze hield zich stijf als een plank, maar Fred dreef een vinger in haar vagina, en toen was het vingeren geblazen. Janine hield dit even vol en tastte toen naar Freds piemel, die al de houding had aangenomen. Ze hoopte maar dat Renee het niet zou merken, maar begon wel zachtjes te pompen, terwijl ze haar dijen wat uit elkaar schoof, zodat Fred er bij haar nog beter bij kon.

Inmiddels had Marthy zich op de zwakke Renee geworpen. Ze schoof onder de dekens naar beneden en vatte zijn nog slappe lid eenvoudigweg tussen haar lippen. Met haar beweeglijke tong begon ze meteen Renees eikel te likken en steigerend en schokkend kwam er beweging in zijn zwans, die ten slotte steil naar boven wees. Hij vatte ten einde raad Marthy's borsten en begon ze te kneden als was hij een bakker die de warme cadetten nog even onder de oksels voorvormt.

Het bed begon te piepen onder de kleine beweginkjes van mensen die aan de anderen niet wilden laten blijken dat ze elkaar aan het opgeilen waren. Zachte kreten en verzuchtinkjes stegen op en ineens was er ook een soppend geluid te horen, het geluid waar elke temperamentvolle vrouw èn man van opkijkt omdat het betekent: pas op! een vrouw is opgegeild en zo nat dat alleen een fikse mannenpik haar nog interesseert. Wie die vrouw was kon geen probleem zijn. Janine was klaar om Fred te ontvangen. Het kon haar al niet meer schelen dat even verderop, in de volgende dwarsstraat, haar echtgenoot misschien kon toeluisteren. Fred wilde geen problemen, maar hij begreep dat als er zich een kans voordeed een ander een plezier te doen, hij nu de gelegenheid had, gelijk een Rode Kruissoldaat, de barmhartigheid te beoefenen. Zo zacht mogelijk klom hij op Janine, die haar benen spreidde en naar zijn wagen greep. Zonder problemen leidde ze hem naar binnen en sloeg toen haar benen om Fred heen. Fred begon te stoten en Janine stootte terug. Ze slaakte kreetjes en Fred riep voortdurend gods naam van plezier.

'Zeg Renee,' zei Marthy. 'Ik geloof dat mijn echtgenoot je vrouw weer eens een stevige beurt aan het geven is!'

Even werd Renee woedend. Het gedonder begon toch niet opnieuw! Hij had zich tussen zijn vrouw en die vreemde vent willen werpen, maar hij tastte slechts naar zijn Janine en schoof zijn hand over haar buik. Juist ramde Fred zijn echtgenote weer en zijn vingers kwamen knel te zitten. Hij kon ze er niet meer tussen uit halen. Inmiddels schoof Marthy op Renee. Het zat meteen goed, want zijn piel schoot er meteen in. Zachtjes eerst, maar spoedig vlugger en vlugger begon ze te rijden. Renee moest inmiddels wel contact onderhouden met het andere koppel. Zijn hand zat er nog steeds tussen. Maar de eerste spierkrampen kwamen al doorzetten.

Vier mensen begonnen zich steeds onstuimiger te bewegen. Het was duidelijk dat een uniek gebeuren plaatsvond. Twee echtparen hadden elkaar in de alles overheersende liefdesroes gevonden. Er bestond geen eigendomsrecht op elkaar meer, dus was de jaloezie ook uitgebannen. Wanneer er kinderen kwamen, dan werden die gevierenlijk opgevoed, en als er beschermende maatregelen getroffen zouden zijn, dan was er nog niets aan de hand. Dan kwamen de kindertjes niet!

Zaad van de een kwam terecht bij de ander. Gelijk de natuur rijk is aan overvloed en zonder bedenken uitdeelt wat er maar in de broodtrommel zit zonder eerst eens te overwegen of er dan nog wel iets overschiet voor de dag van morgen, zo gingen de echtparen Van Veen en Cassander aan een nieuwe levensperiode beginnen. Tot zegen van henzelf. Tot heil van de mensheid! Wie deze boodschap verstaat heeft niet tevergeefs geleefd!

Einde