Tweede Boek

Niemand begrijpt me. Gelukkig maar!

Opgedragen aan Fr. van A. Sissi, omdat hij ze als een der eersten zag vliegen, en aan het Vaticaan, zijnde de machtigste instelling die terecht tegen De Pil is (al was het maar omdat dit voorbehoedmiddel snel het condoom verdringt, hetgeen op zijn beurt weer het machtigste wapen is tegen venerische ziekten).

Janine en Marthy

Janine was leeggeëmmerd en uitgeschept. Ze werd wakker uit een afgrond en vond zichzelf terug in het grote ronde bed van Marthy en Fred. Toen ze haar ogen opsloeg zag ze zichzelf in de spiegel die aan het plafond hing, kuis toegestopt tussen fraaie zachtgele kussens en zeegroene naar dennenaalden geurende dekens. Zodra ze weer bij haar positieven was sloot ze de ogen weer en probeerde de herinneringen van wat hier had plaatsgehad weg te duwen. Nooit meer! dacht ze vertwijfeld. Verschrikkelijk! Ze dacht aan de kleintjes die volgende week weer van vakantie thuis zouden komen. Nu hadden ze een ontaarde moeder! En Renee! Ze kreunde. Stel eens voor dat hij er achter zou komen dat ze zich aan de man van Marthy gegeven had. En hoe! Vol overgave! Renee, haar man die zo hard voor zijn gezin werkte en elke avond studeerde om hogerop te komen en de kinderen een goede opvoeding te garanderen. Hij zou het nooit, nooit mogen weten wat vanochtend was gebeurd!

Ze kreeg de behoefte om dit vreemde zwoele bed, waarin zo het een en ander was voorgevallen, te verlaten, eruit te springen en weg te rennen. Ze sloeg de dekens van haar schouder en ontdekte toen dat ze naakt was. Wat had ze ook weer aangehad? Die duster. Waar was dat ding nou! Ze richtte zich op en ging zitten, een beetje voorover omdat haar hoofd nogal pijnlijk was, en keek rond of ze het kledingstuk ergens kon ontdekken. Haar grote borsten hingen zwaar naar beneden, wit en voluptueus. De tepels hadden de kleur van koeiespenen en ook de tepelhoven waren van gevlekt bruinroze. Ze streek het dunne blonde haar uit de ogen en toen zag ze Marthy zitten. Ze zat voor de kaptafel en was bezig geweest haar zwarte rattekop te borstelen, maar nu keek ze haar olijk via de spiegel aan.

'O Marthy,' kreunde Janine en begon toen zachtjes te huilen.

Marthy sprong op en snelde op Janine af. Ze veerde het bed op en sloeg haar armen om de brede vette schouders van Janine. 'Wat is dat nou!' riep ze en streelde Janine over haar haar en nek. 'Traantjes?' Snel sloeg ze de dekens terug tot Janines knieën, drukte deze wat uit elkaar en ging op haar knieën tussen Janines benen zitten terwijl ze voortging haar dikke vriendin te strelen, waarbij ze via de schouders steeds verder zakte. Ze drukte zich al troostend tegen Janine aan, waarbij ze er wel voor zorgde dat haar kleine maar harde busten die van haar vriendin raakten.

'Maar buurvrouwtje toch!' riep ze maar steeds, en het had een kalmerende werking, want Janine hield op met snikken. 'Vertel het me maar,' zei Marthy moederlijk en ondertussen probeerde ze haar alweer ge-erecteerde tepels langs die van haar vriendin sinds gisteren te strijken.

'Wat heb ik gedaan!' snikte Janine na. 'Wat erg, o wat erg!' Opnieuw scheen ze in huilen te willen uitbarsten, maar Marthy dempte de geluiden door Janines gezicht in de holte van haar schouder en hals te trekken. 'Kom, kom, kom! Wat een drama om niets,' zei ze. 'Je moet Fred juist dankbaar zijn dat hij je eens fijn te pakken heeft willen nemen! Hij deed het omdat alles aan je schreeuwde om liefde. Het was gewoon gênant om te zien hoeveel jij te kort was gekomen in je leven. Fred heeft je heus niet genaaid omdat hij je zo fijn vond, hoor! Aan mij heeft hij meer dan genoeg en ik ben heel wat mooier dan jij met je plompe lijf. Daarbij lig ik er nooit als een dooie pier bij. Jij ondergaat maar alles zonder wat terug te doen. Je consumeert, maar je geeft nooit iets terug. Eigenlijk ben je een kleine egoïste, Janine!' Marthy sprak op een toon als had ze het tegen een ondeugend kind, maar onderwijl streelde ze Janine troostend over haar rug, vanaf de schouderbladen naar beneden en weer naar boven en naar beneden, bleef even toeven bij de billen en schoof haar vingers dan steeds in de bilspleet en het matras, keek op keer en steeds iets verder.

'Hoe heb ik het kunnen doen!' stotterde Janine verbaasd. 'Dat is toch niets voor mij.' Ze wreef over haar voorhoofd als probeerde ze alles in herinnering terug te brengen. 'Is je man echt in me geweest?' vroeg Janine. Ze was zo met het probleem van haar ontrouw bezig, dat ze niet in de gaten had dat Marthy, op haar knieën tussen haar benen gezeten, haar borsten tegen de hare en de armen om haar heen, bezig was bijna in haar te klimmen. Ze merkte niet dat Marthy op een aangename manier weer op "weg was aardig opgewonden te raken.

'Reken maar,' zei Marthy, terwijl haar handen nu de flanken van Janine bewerkten. 'En je hoeft echt niet te proberen dat te ontkennen, want ik was er zelfbij, liefje-'

Janine probeerde met alle geweld de gebeurtenissen terug te dringen, omdat het idee van haar ontrouw voor haar onverdraaglijk was. 'Ik heb er niets van gemerkt,' probeerde ze. 'Ik geloof dat ik sliep.' Ze keek vertwijfeld in de donkere ogen van Marthy, waarin opnieuw een donker vuur was gaan branden.

'Doe niet zo gek!' zei Marthy verontwaardigd. 'Je denkt toch niet dat mijn man een slapende vrouw zou aanranden! Of wel soms?'

'O nee!' riep Janine. 'Dat zou ik niet durven zeggen.'

'Gelukkig maar,' zei Marthy, en haar lenige vingers verdwenen in de plooi tussen Janines buik en de bovenkant van haar opgetrokken dijen. 'Daarbij, liefje,

vond je het heerlijk!'

Nee toch!'Janine voelde steeds meer de wereld onder haar wegbrokkelen. Ze begreep dat ontkennen niet hielp.

'Vergeet vooral niet,' ging Marthy verder, 'dat je zelf tekeerging als een zeeman. Op het laatst leek je wel een zak aardappelen die de trap werd afgedonderd.'

'Renee mag er nooit iets van weten!' riep Janine plotseling uit. Ze greep Marthy bij de schouders. 'Zal je nooit iets zeggen, Marthy, of iets laten merken?' smeekte ze.

'Lekker zeg,' antwoordde Marthy en bewoog haar schouders. 'Masseer ze even, wil je.'

'Zal je nooit iets laten merken?' ging Janine verder, en om haar vriendin vriendelijk te stemmen kneedde ze haar schouders. 'Zeg nou wat!'

'Natuurlijk niet, liefje,' Marthy glimlachte en leunde achterover in de sterke handen van Janine. Ineens trok ze haar handen naar zich toe en wreef over de binnenkant van Janines boomstammen van dijen.

'Dus je zegt niets, en Fred ook niet, hè?' Janine bedelde gewoon om die zekerheid, als verwachtte ze dat wanneer ze die had er in feite ook niets gebeurd zou zijn.

'Als je lief bent,' zei Marthy speels. 'En ook een beetje spontaan doet wat ik prettig vind.' Haar vingers speelden met het krullige schaamhaar aan de buitenkant van Janines forse schaamlippen.

'Natuurlijk,' zei Janine gehaast. 'Dan moet ik nu gauw terug, want ik moet nog zoveel doen en boodschappen heb ik ook nog niet in huis.' Ze liet Marthy's schouders los en wilde het bed uitstappen. 'Waar is mijn duster?' vroeg ze, en toen zag ze dat Marthy hem aanhad. 'Mag ik hem nu weer aan?' vroeg ze lief.

Marthy's gezicht versomberde. Haar ogen schoten vuur. 'Kijk!' riep ze driftig. 'Daar heb je weer zoiets!' Met een ruk trok ze een slip van de duster die Janine had gepakt uit haar handen. 'Eerst vraag je mij om te zwijgen, terwijl ik nota bene heb moeten toestaan dat mijn man je even een goede beurt gaf omdat jouw man daar kennelijk niet toe in staat is, en wanneer ik dan heb beloofd dat ik mijn mond tegen Renee zal houden neem je meteen de benen!'

'Maar ik moet toch naar huis toe, Marthy,' zei Janine hulpeloos.

'Ach wat!' riep Marthy, en haar geoefende vingers drukten Janines onderste lippen opzij en schoten de roze holte tussen de, door de in het vertrek heersende warmte, klamme bovendijen binnen. 'Dan stel je je werk maar wat uit. Ben jij nu een goede vriendin?' Ze pakte Janines kittelaar tussen haar beide duimen en begon deze te bewrijven.

Janine merkte nu ook dat Marthy haar alweer enige tijd hevig aan het bevoelen was.

'Niet doen, Marthy,' zei ze zachtjes, maar het klonk zonder overtuigingskracht, bevreesd als ze was dat haar vriendin woedend zou worden. Ze was nu een beetje bang geworden voor het kleine temperamentvolle vrouwtje dat getuige was geweest van haar afgang als moeder en echtgenote.

'Wil je niet?' vroeg Marthy spottend. 'Ben je nog niet heet? Je heb ruim twee uur geslapen nadat Fred je gepikt heeft.'

'Nu niet,' zuchtte Janine. 'Echt niet, Marthy. Ik durf gewoon niet meer. Ik schaam me zo!'

Marthy reageerde op de jammerklacht door Janines kittelaar nog krachtiger te wrijven.

'Wel beloven dat je me eens lief zal pakken, maar niet doen, hè?' zei ze hard.

'Mag het een andere keer?' bedelde Janine. Ze was volledig in de macht van Marthy, die door haar handelingen zelf behoorlijk geil was geworden.

'Nee,' zei Marthy. 'Ik wil dat je me streelt zoals ik dat nu bij jou doe.'

'Maar ik ben helemaal niet heet,' riep Janine, in de hoop dat dit een argument was. 'En ik ben lang niet zo geraffineerd als jij. Ik weet niet eens hoe ik het moet doen.'

'Niet heet!' spotte Marthy. 'Meid, je drupt alweer.' En inderdaad, Janine loog. De strelingen van Marthy hadden wel degelijk uitwerking op haar, al had ze nog geen twee uur geleden van Fred de beurt van haar leven gehad. 'En wat is dit dan?' ging Marthy verder, glipte met een van haar handen uit Janines vagina en greep een van haar tepels, die alweer fors omhoog stonden. 'Moet je zien wat voor geweerkogels ik je binnen vijf minuten weer gefokt hebt. En dit dan!' Snel trok Marthy nu ook haar andere hand uit Janines poes, drukte deze op Janines wang, en wreef die in met een overvloedige hoeveelheid schedevocht, dat ze in haar hand had opgevangen, terwijl ze onderwijl bleef doorgaan met aan Janines tepels te trekken, die nu inderdaad bijna op barsten stonden. 'En hoe jij met mij moet spelen, dat leer ik je wel,' riep Marthy.

'Maar mag ik dan eerst mijn boodschappen doen?' smeekte Janine. 'Geef alsjeblieft mijn duster terug. Zo kan ik toch niet over de gang!'

'Doe niet zo kuis!' spotte Marthy. 'Je zou goed zijn om te animeren in een bar. Dan kan je elk moment van de dag een hand tussen je benen voelen. Daar heb je behoefte aan! Wat zouden je lieve kindertjes wel gezegd hebben als ze je zo bezig hadden gezien met de man van een ander!'

Janine begon te huilen. Haar ene wang trok en voelde kleverig van het vocht uit haar eigen flamoes, en de woorden van Marthy trokken diepe sporen door haar hart. Ze voelde zich verschrikkelijk vernederd en ellendig, maar ze kon zich niet meer tegen Marthy verweren. Ze was machteloos en willoos overgeleverd aan haar vriendin. En het allerergste was dat ze zich niettegenstaande haar ellendige toestand, direct even oprichtte en haar ene been wat verlegde toen ze Mar-thy's hand weer in haar laagste regionen voelde. Hete golven sloegen door haar heen, ondanks het feit dat ze kortgeleden door Fred op een manier was klaargemaakt zoals ze nog nooit had ondervonden. Ze scheen niet te verzadigen, nu ze kennis had gemaakt met de verrukkingen van de erotiek. Zou ze daar ooit nog buiten kunnen? 'Laat me toch gaan,' kreunde ze. 'Toe Marthy, waarom mopper je toch zo tegen me!'

Dat komt omdat je het echt wel een beetje verdient, lieve,' zei Marthy. Ze was weer met haar duim in Jaifines spleet teruggekeerd, en het was niet toevallig dat haar andere hand met de palm op haar schaamberg rustte en haar vingers tussen haar slanke dijen verdwenen. 'Ik ben je beste vriendin en help je over de moeilijkheden heen, geef je zelfs mijn man, en doe verder niets anders dan je als een razende vingeren. Maar jij? Wat doe jij? Niets! Helemaal niets! Denk je dat ik geen gevóel heb? Dat ik jouw hand niet in mijn trut wil hebben? Tenslotte heb jij Fred al zijn geil afgesnoept, zodat ik niet meer door hem klaargemaakt kan worden. Nou, waar is je hand?'

'Hier,' zei Janine timide en bood Marthy haar rechterhand aan.

'Kijk eens aan,' zei Marthy spottend. 'Dat is al heel wat voor zus.' Ze pakte Janines hand en drukte die meteen tussen haar dijen. 'Steek je vingers uit, eend!' riep ze kwaad. 'Ik kan toch niet je hele vuist erin stoppen!'

Gehoorzaam stak Janine haar vingers uit. De roeringen van Marthy in haar eigen vagina lieten haar allesbehalve onberoerd en de eerste vlagen van hete lust joegen reeds door haar heen. Marthy stopte haar vingers bij haar naar binnen. Ze voelde de zachte vrouwelijke holte, vreemd en toch vertrouwd. Ze had er immers al een keer bij Marthy in gezeten en ook bij zichzelf. Eigenlijk was dat precies hetzelfde.

'Moet je voelen,' zei Marthy en leidde Janines hand. 'Hier, dat stijve tongetje, dat is mijn kittelaar. Nu moet je heel vlug met je vinger erlangs wrijven zoals ik dat bij jou doe. Schiet op!'

Gehoorzaam bewoog Janine haar vinger snel heen en weer in de vagina van haar vriendin, die op haar beurt extra haar best deed met Janines kittelaar.

De gevolgen bleven niet uit. Marthy begon te schokken en sloeg haar ene arm om Janine heen. Ook Janine leunde nu tegen Marthy op en raakte per ongeluk een van haar harde tieten. Ze tikte er met haar hand tegen en de stevige Borst van Marthy trilde en lilde. Ze voelde de veerkrachtige huid en toen, in een opwelling, legde ze haar hand om de halve bol van haar vriendin. Ze voelde de tepel in haar handpalm en begon er met haar volle hand overheen te wrijven.

'God, wat lekker,' kreunde Marthy, die nu Janine bij een van haar zwaar neerhangende vruchten had gegrepen. 'Vooruit, ik voel me komen,' hijgde Marthy. 'O, wat zalig!'

Ook Janine begon te rijden op de cadans van Marthy's hand. Ze knelde haar dijen om Marthy's arm, als wilde ze die eraf knijpen.

'Heerlijk, hè?' stamelde Marthy. 'Zeg ook eens wat, schat!'

'Ja! Het gaat goed!' steunde Janine en deed de veren van het bed piepen. 'Ja ja ja!'

'Wil je nog weg?' zei Marthy en liet zich op haar rug vallen. Ze lag nu open en bloot, de duster tot over haar borsten geschoven, en met haar heupen naar boven stotend. 'Ga maar weg als je kunt!'

Maar Janine dacht er niet meer aan. Alles, ook haar gezin was vergeten.

'Zeg eens kut,' fleemde Marthy.

'Kut,' riep Janine.

'Pik. Tiet.'

Janine stamelde Marthy de woorden na. Het waren woorden die ze nog nooit had uitgesproken, maar nu herhaalde zij ze keer op keer.

'Janine, denk eens aan je kindertjes!^, pestte Marthy. 'En aan je brave stommeling van een echtgenoot!'

Janine hoorde de woorden van Marthy en een krankzinnig makende lust overviel haar.

'Als je weg wilt,' fleemde Marthy haast ademloos verder, 'dan moet je maar proberen je duster van mijn lijf te krijgen.'

Weg? Weggaan! De boodschappen nog doen en het huis opruimen? Een laatste restje weerstand kwam in Janine boven. 'Ja... Ik moet weg,' zei ze stotterend.Ik moet nog wat doen!' Ze trok haar ene hand uit Marthy's trut en voelde hoe kleverig deze was van het vocht van een andere vrouw en ineens, als een bliksemflits, herinnerde zij zich dat ze in haar vruchtbare periode was en dat de man van Marthy al zijn zaad had laten lopen terwijl hij zo diep als het ding van hem het toeliet in haar was blijven stoten! Een verschrikkelijke paniek vermengde zich met haar hevige lust, die bijna een hoogtepunt had bereikt. Ze moest naar huis om zich te wassen en te spoelen zoveel als ze maar kon! Terwijl Marthy haar nu als een waanzinnige vingerde, probeerde ze de duster van haar lijf te trekken, maar Marthy drukte zich met alle kracht tegen het bed. 'Pak je duster dan, groot geil kreng!' moedigde ze Janine aan.

'Toe Marthy!' smeekte Janine terwijl ze onderwijl krachtig aan het kledingstuk trok, 'laat me nou gaan! Heus, het is dringend!'

'Ach, wat moet je dringend!' lachte Marthy. 'Dringend klaarkomen, hè?' Omdat Janine haar hand uit haar genotsspleet had gehaald zocht Marthy een mogelijkheid om zich ergens tegenaan te wrijven omdat ze haar beide handen veel te hard nodig had om èn Janine te blijven kietelen en de duster omlaaggetrokken te houden, want Janine was daar hard aan aan het trekken. Omdat ze op haar rug lag en Janine op handen en knieën bijna over haar heen lag, sloeg ze haar slanke gespierde benen ineens om Janines taille en begon haar vagina tegen Janines buik te wrijven, waarbij ze natuurlijk wel zorgde dat haar schouders tegen het bed bleven gedrukt, anders had Janine de duster in de kortste keren over haar hoofd heen getrokken. Ze stikte haast van het lachen, in tegenstelling tot Janine, die het huilen nader stond, al bleef ze de vingers in haar kut voelen. Terwijl ze om de duster vocht begonnen haar heupen dan ook steeds heftiger te schokken. Tegen haar zachte, weke huid ritste Marthy's schaamhaar haar de huid rood, terwijl een glinsterend vocht uit de grote hete kut van haar vriendin sporen achterliet op haar dijen. 'Toe nou, Marthy!' smeekte ze. 'Laat me nou gaan!' Ze trok vertwijfeld aan de duster, met het enige gevolg dat deze met een lenige beweging haar armen onderuit trok, zodat ze met een bons op Mar-thy terechtkwam. Hun borsten kletsten op elkaar en vier bijzonder gezwollen tepels boorden zich in twee paar busten. Nu pakte Marthy Janine om de hals door de arm eromheen te slaan. Ze hing nu onder Janine, die nog op haar knieën lag, de zware kont in de lucht.

'Waarom wil je weg?' fluisterde Marthy Janine in het oor. 'Je komt zo klaar?' Het klonk verwonderd...

'Fred heeft alles in me laten lopen,⁹ snikte Janine. 'Ik moet echt spoelen! Stel je voor dat ik een kind krijg!'

'Eigen schuld,' zei Marthy en schoof hard haar flamoes tegen Janines buik heen en weer.

'Toe nou,' smeekte Janine. 'Laat me nou gaan, Marthy.'

'Eerst klaarkomen,' hijgde Marthy en vingerde Janine verder.

Janine hijgde. Ze stond op springen, maar de angst voor een kind van Fred gaf haar reuzekracht. Ze probeerde Marthy om te rollen, maar deze was veel te lenig. Hijgend vochten de vrouwen met elkaar.

'Kont omhoog!' commandeerde Marthy ineens, en Janine was al zo onder haar invloed dat ze de worsteling vergat en met haar borsten op Marthy's borsten richtte zij zich op haar knieën op. Wat ze niet gezien had, was dat Marthy een van haar haarborstels, die overal verspreid lagen, te pakken had gekregen. Het was een borstel met een grote, licht gebogen steel van glad been, bekleed met een sponsachtige, roze plastic-laag. De steel had een punt, liep dan breed uit en ver-imalde zich weer in de richting van de borstel. Ze greep de borstel bij de haren, als was het een dolk, zwaaide er mee achter Janines rug en dreef de steel met een krachtige, feilloos gerichte stoot in één keer in Janines flamoes.

Dit had alleen een vrouw en dan nog alleen een vrouw als Marthy kunnen doen. Een man zou zeker misgestoten hebben, waardoor hij dan Janine ernstig zou hebben bezeerd. Maar Marthy kende nu feilloos de plaats van de genotsspleet van haar buurvrouw en wist deze blindelings te vinden. Met schitterende ogen bekeek ze de uitwerking.

Hoewel Janine direct op het bevel van haar vriendin had gereageerd, was ze aan haar duster blijven plukken. Haar angst om door Fred bevrucht te zijn en een kind van een vreemde ter wereld te moeten brengen, bracht haar laatste reserves op de been. Potig als ze was kreeg ze nu reuzekracht en het zou haar zeker gelukt zijn Marthy van het kledingstuk te ontdoen, ware het niet dat deze op definitieve wijze had ingegrepen. Janine voelde iets groots en fors haar schede binnendringen. Het was hard en toch veerkrachtig. Een ruw oppervlak streek langs haar kittelaar. Er scheen geen eind aan te komen en toen er een eind aan was gekomen ging het voorwerp weer naar beneden en begon het opnieuw. Een krankzinnig makend gevoel sloeg door haar heen en trillend als een veulen bleef ze op knieën en handen doodstil staan.

'Lekker hè, schat?' fluisterde Marthy zachtjes en dreef de steel regelmatig heen en weer in Janines kut. 'Dat heb je nodig, nietwaar?'

Janine knikte woordeloos.

Pak mij nou maar!' zeurde Marthy. 'Ik geil jou toch ook heerlijk op?'

Janine omvatte met een arm de heupen van haar vriendin, een vrouw. Ze voelde de kleine harde billen onrustig in de binnenkant van haar arm bewegen. Met haar andere hand greep ze toe. Ze was belangrijk minder bedreven dan Marthy, maar na even tasten schoot een vinger van haar naar binnen en vond een stulpende kittelaar, daarbij niet weinig geholpen door een overvloedige hoeveelheid vocht. Ze kreunde en was weer alles vergeten. Haar angst voor een ongewenste zwangerschap werd overspoeld door het heerlijke gevoel dat ze zo kort geleden nog had leren kennen en waar ze zonder dat ze het besefte geheel aan ten prooi was gevallen.

'O! O! O!' piepte Marthy. 'Ik kom! Kom... kom!'

Speeksel liep uit Janines mond en droop op de rillende borsten van Marthy. De geluiden die zij maakte leken nog het meest op het grommen van een hond.

Toen stootten beide vrouwen door tot hun hoogtepunt. Krampen joegen door beide wijvenlijven. Janine liet zich opnieuw bovenop Marthy vallen. 'Godverdomme!' schreeuwde ze. Het was het enige dat ze nog uit kon brengen. Ze was nu definitief ten prooi gevallen aan haar lusten. Haar gevoel voor betamelijkheid, wat kon en niet mocht en alles wat haar was geleerd over normen en fatsoen, dat alles was met de noorderzon vertrokken. De abnormaliteit van een relatie met een vriendin was door Marthy geraffineerd omgebogen tot de gewoonste zaak van de wereld. Ze had toegelaten dat een vreemde man haar naaide en definitief de kroon van haar hoofd sloeg door zijn zaad te laten lopen, met alle mogelijke gevolgen vandien. En terwijl ze met die man een nummer maakte, had die vrouw van die man toegekeken.

Janine naaide nog een beetje door, stotend met haar zware reet. Marthy had de borstel in haar kut laten zitten en betastte nu haar eigen borsten. Toen kwam ze ook. Trillend als een boog kwam haar bekken omhoog. De vinger van Janine had zijn werk vaardig verricht. Marthy liep leeg. Ze schreeuwde even, kort maar doordringend. Janines hand viel druipende en wel uit haar spleet en tastte naar achteren. Met een loom gebaar trok ze het voorwerp bij zich en liet zich naast Martlry vallen, die zacht over haar haren streek.

'Goed hè, lieverd?' lispelde Marthy. 'God, wat was jij goed zeg! Je hebt echt heel goed gevingerd.'

Janine zweeg. Nu ze klaar was gekomen drong langzaam maar zeker de situatie waarin ze verkeerde weer tot haar door. Ze was bevrucht door een vreemde man! Opnieuw schoot de angst in haar omhoog. 'Marthy!' Ze keek haar vriendin aan. 'Je man zal me toch niet zwanger gemaakt hebben?'

Marthy keek op Janine neer. Een geweldig gevoel van triomf kwam bij haar boven. De zaak was geklaard! Fred en zij hadden hun speelpop, hun speelbal, om hun felle lusten nog hoger op te jagen. Nu moest ze nog de man van Janine onderwerpen, dan was het ideaal!

'Ik weet het niet,' zei ze zachtjes, want ze had geen enkele behoefte om Janine een beetje gerust te stellen. 'Ik hoop het niet voor je, lieverd. Je had ook meteen moeten spoelen met water en azijn. Maar je was natuurlijk weer veel te geil en ik moest je eerst opnieuw klaarmaken.'

'Maar ik wilde toch naar huis!' kreet Janine.

'Daar heb ik niets mee te maken,' zei Marthy, en om haar mond speelde een triomfantelijk glimlachje. 'Ik ben je moeder niet, maar je allerbeste vriendin! Je kan van mij niet verlangen dat ik een beetje op jouw zaakjes pas. Als je naar huis had gewild, was dan gegaan! Maar nee hoor, geile madame vond het heerlijk toen ze een haarborstel in haar poes kreeg!'

'Had Fred dan tegengehouden!' fluisterde Janine.

'Ik denk er niet aan!' zei Marthy resoluut. 'Ik gun mijn man alles. Wanneer hij zijn pik eens in de kut van zijn buurvrouw wil laten hangen, dan is dat zijn goed recht. Je kan er beter een beetje trots op zijn dat Fred van jouw gegeil een stijve kreeg. Zo'n mooie man krijg je niet iedere dag!'

Janine was definitief verslagen. Ze voelde zich schuldig. Hoe had ze het aangedurfd Marthy's man te verleiden! 'Dan ga ik nu maar,' zei ze zacht.

'Goed idee,' zei Marthy. 'Ik wil vandaag ook nog wel iets doen. Ik kan niet al mijn tijd aan jou besteden. Dat zal je toch wel kunnen billijken?'

Janine knikte. 'Het spijt me,' zei ze toonloos.

'We praten er niet meer over,' zei Marthy resoluut. 'Iedereen maakt wel eens fouten. Maar ik wil dat je me één ding belooft en zeg het me nu: "Ik ben een geile vrouw!

'Ik ben een geile vrouw,' zei Janine zacht tegen Marthy.

'Ik ben een slecht voorbeeld voor mijn kinderen en ben mijn man ontrouw.'

Janine fluisterde onhoorbaar Marthy na.

'Harder!' schreeuwde Marthy ineens. Janine keek in paniek naar Marthy, ze wilde zich verzetten, weglopen, maar Marthy's persoonlijkheid was sterker en ze zei Marthy opnieuw haar woorden na.

'Eigenlijk verdien ik klappen. Marthy en Fred zijn veel te aardig voor mij,' ging Marthy verder. Het wond haar opnieuw verschrikkelijk op dat grote zware en zo blonde mens van hiernaast eronder te krijgen.

Braaf echode Janine Marthy na.

'Ik zal als wederdienst voortaan Fred vrij toegang in mijn kut verlenen en direct komen als mijn vriendin me roept,' beëindigde Marthy de gelofte, en Janine zei het haar opnieuw en met door tranen verstikte stem na.

Mag ik nu weggaan, Marthy?' vroeg Janine timide.

Okay!' zei Marthy en trok de duster van haar soepele lijf. 'Hier is je vod. En morgen ben je weer present, hè?'

Janine knikte, schoot de duster aan, sprong van het bed en snelde naar de deur.

'Janine!' Marthy wenkte met een vinger. 'Je vergeet wat!'

'O ja, een kus,' zei Janine. Het leek wel of ze in een droom handelde toen ze weer naar het bed terugkeerde.

'Hier!' zei Marthy en wees tussen haar benen.

Janine boog zich voorover en voor het eerst voelde ze met haar lippen de kutlippen van een andere vrouw. Ze kuste ze en rook Marthy's geur. Ze zorgde ervoor dat haar kus niet te kort duurde, want ze was als de dood voor een nieuwe reprimande. Daarna ging ze opnieuw naar de deur.

'Janine!' riep Marthy weer. Ze lag languit op het bed, een hand onder het hoofd en met haar duim speelde ze met een van haar tepels. 'Vergeet je mijn afwas niet?'

'Moet dat nu gebeuren?' vroeg Janine, en een dodelijke vermoeidheid trok door haar lendenen.

'Ja!' zei Marthy eenvoudig. 'En voortaan krijg je elke dag een lijstje van mijn boodschappen, zodat je die tegelijk met de jouwe kunt halen.'

 

Renee

Daar stond hij, in de regen, afgetrokken en wel. Wat nu? Hij had het toch wel verdomd grandioos gespeeld met het vrouwtje van de spoorwegbeambte. Meneer de controleur! Hij lachte terwijl hij langzaam verder liep. Hij was er nu van overtuigd dat hij elk wijf kon krijgen. Ongelooflijk! Hij die altijd had gedacht dat hij het niet versieren kon! Man, het leven begon pas! Jammer was het natuurlijk wel dat dat zwarte krengetje hem zo vakkundig gepakt had. Nu was hij al klaar nog voor de dag goed en wel begonnen was. Hij hoopte op een nieuw avontuur. Misschien dat hij over een of twee uur weer heet kon worden. Dat moest toch lukken! Wanneer hij Janine had genaaid was hij voor de rest van de nacht uitgebabbeld. Maar ja, dat was zijn eigen strontvervelende vrouw die zo kuis en fatsoenlijk was. Wat had ze geprotesteerd indertijd toen hij met dat pakje condooms was thuisgekomen. 'Man en vrouw mogen alleen maar bij elkaar komen wanneer ze een kind willen,' had ze gezegd. 'Anders moeten we ons beheersen.' Zou ze wel willen, dat klerewijf. Nee, hij liet zich niet meer ringeloren en zou pakken wat hij te pakken kon krijgen. Hij was er nu absoluut van overtuigd dat hij bij Janine nooit zou vinden wat hij verlangde: een hete poes, een geil wijf, canailleus, een tikje ordinair, die naar zijn kruis zou grijpen als ze zin had. Ach, misschien was dat in elk huwelijk zo en zag de man in zijn vrouw, de moeder van zijn kinderen, een ideaalbeeld. Een moeder, zijn eigen moeder! En wie ging er nou met zijn eigen moeder naar bed?

Al in zichzelf pratend was hij aan het einde van de nieuwbouwwijk gekomen. Hier begon de eigenlijke stad, een groezelige arbeidersbuurt met eindeloos lange geasfalteerde straten waar het stierf van de kinderen. Wat zou hij nou gaan doen? Hij was het niet gewend de tijd voor zichzelf te hebben. Op kantoor zaten ze nu aan de koffie. Geen gek idee, koffie drinken. Waar? Zou hij de tram nemen naar het centrum? Kijken of er op het balkon nog wat te versieren viel? Maar hij was zojuist voortreffelijk bevredigd en veel zin in een nieuwe ontmoeting met wie dan ook als het maar een vrouw was, had hij nog niet. Langzaam liep hij door zo'n eindeloze straat. Hier was veel minder te zien. De vrouwen waren goorder, verslonsder, al had je er echte volkse schoonheden onder. Vet als varkens waren ze, hun jurken spanden om de borsten, groot als koeienuiers. Goeie kussens, dacht hij lachend.

Op een pleintje, waar het onder de armetierige boompjes vol stond met leeggesloopte autowrakken, stapte hij een cafetaria binnen. Hij nam plaats voor het raam en keek rond. Hij was de enige klant. Het was er schoon en je kon er van alles krijgen. Wat zou hij nemen? Iets te eten? Ben je gek, hij nam een fles pils. Uit is uit, nietwaar?

Hij wachtte, maar er kwam niemand. Hij keek naar buiten, waar de regen drupte en een groepje kinderen zich vermaakte. Hij schraapte heftig zijn keel. Een juffrouw trad te voorschijn. Hij bestelde een bier en keek haar belangstellend na. Ze moest een jaar of vijfentwintig zijn. Een mager type, niet knap, maar haar benen, die hij tot tien centimeter boven de knie kon volgen, hadden toch wel iets. Ze waren goed gevormd. De laarzen die ze droeg maakten er iets opwindends van. Ze bracht zijn bier en hij nam snel een paar slokken. De juffrouw ging bij een ander tafeltje zitten en keek eveneens naar buiten. Ze verveelde zich en ze had er geen erg in dat hij haar met belangstelling opnam. Van hieruit kon hij vrij ver onder haar rok kijken. Ze droeg geen kousen en hij zag het witte vlees schemeren. Ze stak een sigaret op en ging wat verzitten. Nu was de inkijk nog beter. Hij wist het niet zeker, maar het leek erop dat ze een zwart slipje droeg. Haar borsten leken nu ook meer te zijn dan toen ze stond. Het witte schortje dat ze droeg maakte het raden echter moeilijk. Zou hij iets proberen? Gewoon kijken of het lukte? Hij had gezien dat ze een ring droeg, dus ze wist wat ze van een man kon verwachten.

'Niet zo'n best weertje,' zei hij en keek de dienster hoopvol aan. Ze haalde onverschillig haar schouders op en sloeg haar benen over elkaar. Alsjeblieft! Nu kon hij duidelijk de boorden van haar kousen zien, het vlees van haar dijen, al werd het uitzicht op haar broekje nu tussen haar mollige bovenbenen weggedrukt. Doordat ze wat naar voren zat, met haar onderarm steunend op haar knie, had zich in haar rok, tussen een hoog opgetrokken dij en vooruitleunend buikje, een interessante plooi gevormd. En ja hoor, een begin van begeerte ontstond en nam bezit van zijn onderlijf. 'Wil je wat drinken?' vroeg hij verder en hoopte er het beste van.

Ze deed een krachtige haal aan haar sigaret, zo krachtig dat deze in één keer opbrandde en ze niet onaanzienlijk haar vingers schroeide. 'Verdomme, kleresigaret!' vloekte de dienster. Ze trok haar benen van elkaar, haar knieën weken minstens twintig centimeter en haar rok schoof op tot aan de bovenrand van haar kousen. Hij keek zijn ogen uit. Een vrouw die met gespreide benen zit. Zijn fallus reageerde onmiddellijk op dit inviterende uitzicht.

'Pijn gedaan?' vroeg hij schijnheilig. Het licht viel onder haar rok, tussen de zuilachtige dijen door recht in haar kruis. Ze droeg inderdaad een zwarte slip, die echter niet goed aansloot. Het lubberde daar een beetje, dacht hij. 'Drink wat,' ging hij hoopvol verder.

De dienster stond op. 'Een martini graag,' zei ze en liep naar het buffet. Ze pakte een fles en vulde een kwart van een bierglas. 'Proost zei ze onverschillig. Ook hij hief zijn glas en samen dronken ze. De dienster bleef bij het buffet staan. Ze had een verse sigaret opgestoken en keek verveeld naar buiten. Waarom bleef ze daar nu staan, dacht hij woedend. In plaats dat ze nu even bij hem was komen zitten, gezellig op de stoel naast hem, zodat ze onder het tafeltje even lekker hadden kunnen voelen, maar nee, juffrouw nam een houding aan. Hij rook de vette lucht van patat frites, walgelijk voer. Hij hield meer van een kruimelige aardappel. Meteen dacht hij weer aan Janine, bezig het huis aan kant te maken. Als het maar schoon was. Hij keek weer naar de dienster. Drukte ze haar buik niet tegen een hoek van het buffet? Waarom zou ze? 'Wil je nog wat drinken?' vroeg hij.

'Nee, dank je wel,' zei ze. 'Als ik wat wil hebben pak ik zelf wel.'

Wat een kreng, dacht hij somber. 'Is dit je eigen zaak?' probeerde hij nog eens.

'Wat is er, pik?' reageerde ze agressief. 'Moet je wat van me?'

Hij schrok van haar haat en ineens realiseerde hij zich dat hij in deze buurt, in deze lunchroom, niet op zijn plaats was. Zijn hoed was te mooi, zijn jas te deftig en zijn das te goed geknoopt. En dan zijn spraak! Hij hoorde hier niet. Het was hier goed genoeg voor arbeiders, voor mensen met slechts een lagere schoolopleiding, maar hij was een kantoorman, een middenstander! Hij was gewoon van een hogere orde en al zou hij zich van zijn kleding ontdoen dan nog zou hij een vreemde zijn in deze proletenbuurt. Hij kwam van een andere wereld, een betere naar hij wist. Een meerdere moest zich niet in het milieu van zijn mindere begeven.

'Zomaar,' zei hij en keek naar buiten. 'Omdat ik zelf ook zo'n zaak heb.'

'Zal wel!' spotte de dienster. 'Waar dan!' Het klonk agressief.

'Niet hier,' zei hij en betreurde dat hij het gesprek begonnen was. Zijn beginnende lust was verdwenen. Hij stond op en liep naar het buffet. 'Hoeveel krijgt u?' Zo vlakbij rook de dienster naar zweet, niet onaangenaam.

'Twintig gulden,' zei ze en keek hem triomfantelijk aan.

Hij lachte. Goeie grap, dacht hij, en legde drie gulden neer.

'Je hoort me toch wel,' zei de dienster. 'Twintig gulden!'

'Reken me dat eens voor,' speelde hij mee, maar iets in zijn achterhoofd deed hem op zijn qui vive zijn.

'Het is èèn vijfenzeventig. De rest is voor het kijken.'

'Kijken?' vroeg hij verbaasd.

'Kom,' zei de dienster en deed een zo krachtige haal aan haar sigaret, dat toen ze de rook uitblies, ze even geheel aan het gezicht onttrokken was. 'Je hebt me voortdurend tussen de benen zitten kijken. Toen ik merkte dat ik je lekker maakte, ben ik er speciaal voor gaan zitten. En dat kost geld, vader!'

Ze deed een stap naar hem toe en pakte zijn colbertjasje vast bij een knoop. 'Jij moest eens flink op je sodemieter hebben,' zei ze dreigend. 'Al ben je dan een mooie meneer en ben je veel meer dan wij, gewone mensen, je kijkt een vrouw als ik dan toch maar graag in d'r scheur!'

Ze had hem te pakken! Opnieuw werd hij overvallen door een ontzaglijk lustgevoel. Wanneer ze hem nu had bevolen zich uit te kleden of om de winkel aan te dweilen met zijn regenjas, dan had hij het gedaan.

'Kom op met de poen,' zei de dienster. 'Ik ben hier de baas en jij moet betalen.'

'Ja! Jij bent de baas!' stamelde hij. 'Ik zal betalen! Pak even mijn pik, alstublieft?'

'Ik ken jouw soort,' zei de dienster en deed een greep. Omdat zijn fallus nog zo zacht was als boter kon ze hem niet vinden en pakte per ongeluk zijn zak, waarin ze hard kneep. Hij kromp ineen van pijn, deed een greep in zijn beurs en gaf de dienster een briefje van vijfentwintig. Meteen liet ze hem los, nam het geld en deed een stap achteruit. 'En nu eruit, smeerlap!' schreeuwde ze ineens. 'Of ik roep Dirk!'

Wie Dirk was wist hij niet, maar hij zou zeker een hele zware jongen zijn. Als een pijl uit een boog schoot hij weg in de richting van de deur. Omdat hij door zijn zenuwen niet goed had gericht bleef hij trillend in de deurpost steken. Met al zijn kracht trok hij zich los, opende de deur en holde weg, het pleintje over, tussen de autowrakken door, en onttrok zich aan de blik van de dienster, die luid lachend in de winkeldeur was verschenen, door een zijstraat in te rennen. Hij sloeg een paar hoeken om en vertraagde toen zijn stap. Het bloed bonsde in zijn oren. Eigen schuld! dacht hij. Eigen schuld! Een getrouwde man, vader van kinderen. Hij schaamde zich diep. Het was intussen harder gaan regenen en hij vluchtte een portiek in. Stom van hem dat hij zijn hoed niet in de cafetaria had laten drogen. Hoewel het een prima en werkelijk prachtige hoed was, kon je wel merken dat de tand destijds er behoorlijk aan had geknaagd, ook al had het deze dan wel een gebitje gekost, want de hoed was nog van een vooroorlogse kwaliteit, en erfstuk van zijn vader de onderofficier! Hij durfde de hoed niet af te zetten. De bol was zo lek als een mandje. Niet dat je dat kon zien, want wanneer hij de hoed ophad, stak deze toch boven de meeste mensen uit en je moest er juist op kijken om te kunnen ontdekken hoe poreus het vilt op de bol wel was. Hij voelde het water onder zijn hoed klotsen wanneer hij zijn hoofd bewoog. De scheiding in zijn haar was er nu wel deugdelijk uit gewassen. Gelukkig dat regenwater zo weinig kalkhoudend was. Hij verrekte toch al zo van de roos. Wanneer hij des avonds zijn haar borstelde, dan vielen hele koeken in de wastafel. En Janine maar jammeren. Wie heeft er weer met de talkpoeder gemorst!

Wie o wie, dacht hij, boog zich voorover en trok de hoed van zijn hoofd. Een golf zacht regenwater plensde voor en over zijn schoenen. De hoed is niet populair meer, dacht hij, en in een spiegelende ruit zette hij zijn hoofddeksel weer onberispelijk op.

Hij keek eens rond. Aan de overkant was een rangeerterrein. Voor het hek dat het terrein voor onbevoegden afsloot, speelden wat kinderen. Merkwaardig dat kinderen zo weinig hinder ondervinden van slechte weersomstandigheden! Hij keek naar hun spel. Het waren twee jongens en drie meisjes van ongeveer een jaar of tien, twaalf. Precies kon hij het niet zien. De meisjes zaten tenminste al onder de rouge. Moest je zien hoe ouwelijk ze zich al opdoften! Ze waren bezig met iets onduidelijks. Er was een touw bij nodig. De beide jongens hielden het touw, ieder aan een kant, strak. Het oudste meisje, ze was in ieder geval het grootste, beval nu haar beide vriendinnetjes met één been over het touw te stappen. Ze deden gehoorzaam wat hun gevraagd werd en stonden daar, wijdbeens, met het touw tussen hun jonge knieën. Toen gaf het grootste meisje een kreet en beide jongens trokken het touw omhoog. Hij zag de rokjes van de beide meisjes mee omhoog komen. Nu moest het touw dus tegen die kinderlijke kruisjes drukken.

Hij maakte zich klein in het portiek, want hij zag het grootste meisje spiedend rondkijken. Nu, voor pottekijkers behoefden ze niet bang te zijn. Aan de ene kant was het rangeerterrein en aan de andere kant, waar hij stond, bevonden zich uitsluitend pakhuizen. Buiten was er niemand te bekennen. Ze hadden hem niet in de gaten en hij keek met belangstelling uit naar de rest van hun spel. Opnieuw gaf het meisje dat de leiding had een commando, en nu begonnen de jongens met het touw zachtjes heen en weer te trekken. 'Niet zo hard!' riep het meisje, en nog behoedzamer gingen de beide jongens te werk. Het grote meisje liep als opzichter om haar beide vriendinnetjes heen. Ze trok de rokjes nog verder naar boven en hij zag de jonge smalle dijen, die al echt wat hadden, boven de heuse nylons. In het begin werd er nog wat gelachen en geginnegapt, maar al spoedig scheen het ernst te worden. De meisjes die het touw tegen hun broekjes voelden kregen iets gespannens, en op het laatst begonnen ze zelf te bewegen. Het touw langs hun prille vagina's gaf hen een goed gevoel, dat was duidelijk. Het oudste meisje liep naar een jongen. Ze voelde aan zijn broekje en bewoog haar hand snel tegen de gulp. Ook de andere jongen kreeg een beurt, en toen stapte het grote meisje ook over het touw. Al spoedig konden de jongens het zachte ritme niet meer volhouden. Hun bewegingen werden schokkerig. Ze drukten allebei met een hand tegen hun broek. Ook de meisjes bewogen nu vrij heftig. De leidster had haar hand zelfs regelrecht onder haar rokken gebracht, maar zo nu en dan bleef ze spiedend de straat afspeuren.

Kinderen! dacht hij. Moetj e zien! Ook hem wond dit spel op en zijn leuter hing weer zwaar in zijn broek, vulde zich met bloed en kwam met kleine schokjes omhoog. Het liefste had hij hem eruit gehaald. Stel eens voor dat hij ontdekt werd terwijl hij bezig was zijn kanjer tussen zo'n paar soepele meisjesdijen heen en weer te halen! Hij moest er niet aan denken. Het spel duurde wel lang. Waarschijnlijk konden ze nog niet klaarkomen. De herinnering aan zijn eigen kinderen bracht hem tot bedaren. Zijn pik schrompelde weer ineen. Kinderen zijn kinderen, dacht hij, al nam hij zich voor eens meer op die dingen te letten bij zijn eigen kroost. Nu nog niet, natuurlijk. Daarvoor waren ze nog te jong. Hij keek weer naar de overkant. Hij schatte dat die meiden nog wel een jaar of twee zouden moeten wachten voor ze een mannenlul zouden kunnen hebben. Laat ze maar knoeien, dacht hij. Als ze maar niet verwachten dat hij erop ging staan wachten. Voor ze een beetje klaarkwamen was het wel St. Juttemis. Even dacht hij aan deze heilige en een warm gevoel doorstroomde hem. Voor hij zich kon beheersen had hij al een kruisje geslagen. Ja, de Kerk was hem lief. En al zijn bedienaren, die het nu zo moeilijk hadden met het snel om zich heen grijpende ongeloof en zedenbederf. Ja, veel lol was er niet meer aan om pastoor te worden, al had je natuurlijk altijd vrij drinken en de huishoudster voor het nachtelijk timmerwerk.

Hij liep het portiek uit. De kinderen verstarden. Hij wilde het ze niet moeilijker maken dan ze het al hadden, met ouders die hen niet toestonden hun fijne spelletjes thuis te spelen. Daarom deed hij of hij niets had gezien. Bij de hoek draaide hij zich nog eens om. Ze waren alweer bezig! Dat beloofde wat voor de toekomst.

Hij was zo langzamerhand doorweekt. Gelukkig hield de regen wat op en hij besloot een tram naar het centrum te nemen. Het was anders zeker een uur lopen nog. Al wandelend grabbelde hij een boterham uit zijn aktentas en at deze lopende op.

Op de tramhalte stonden een paar mensen. Hij voelde zich uitgeput en stond een beetje te soezen. Het was nog een hele kunst zo'n vrije dag te vullen!

De tram was vrij leeg, al waren alle banken bezet. Gelukkig vond hij nog een plaatsje en keek door het raam naar buiten. Hij had een rit van ruim een halfuur voor de boeg, want deze lijn maakte een grote omweg naar het centrum toe. Tegenover hem zat een dikke man die het bijzonder warm had. Zijn rode gezicht glom en hij rook sterk naar port en goede sigaren. Waarschijnlijk een bankdirecteur. Daar had je tegenwoordig ook heel democratische figuren onder die met de tram gingen en hun limousine slechts gebruikten om er hun vergeten bril mee van huis te laten halen. Hij bekeek de man nauwlettend. Zijn brilmontuur was van goud. In de hoeken der glazen waren kleine briljanten aangebracht. Om zijn vingers droeg hij zoveel ringen dat hij onmogelijk nog zijn handen kon dichtknijpen. Ze lagen dan ook als overrijpe, op barsten staande zakken machteloos op zijn knieën.

Door het slingeren van de tram vielen ze er wel eens af, maar de man trok ze dan weer omhoog. Het was duidelijk dat die gewichten onder aan zijn armen eigenlijk te zwaar voor hem waren.

Renee had hem graag willen helpen, maar wist niet hoe. Daarom bestudeerde hij maar de rijke duffelse jas met de zeer grote bontkraag en fantaseerde erover wat hij zou doen wanneer hij zo'n jas zou bezitten. De man rommelde wat in een van de vele grote zakken die in de jas waren aangebracht. Een knoop sprong los en de onderpanden weken van elkaar. Godverdomme, dacht Renee. De gulp van de man stond open en zijn witte onderbroek stak helder af tegen de donkere stof van de pantalon. Hij vond het het stomste wat je kon overkomen. Hijzelf lette er altijd bijzonder goed op. Een open gulp wekte gedachten op aan wat daarachter zat en hij vond het niet prettig gewezen te worden op de geslachtsdelen van andere mannen. Met vrouwen was dat anders. Hij kon ze bekijken wanneer ze hem voorbijliepen, op fietsen passeerden, tegenover hem in de tram zaten, en steeds probeerde hij zich voor te stellen hoe het daar, tussen die dijen, zat. Maar van mannen was hij vies. Hij kon zich ook niet voorstellen wat er nou fijn aan was om het met een man te doen. Die homoseksuelen kregen de laatste tijd anders wel een grote mond, liepen gearmd met elkaar, verkleedden zich als vrouw, en traden dan op en stichtten clubs alsof het niks was. Dat de overheid niet ingreep! Ze moesten die abnormalen straffen. Een paar jaar dwangarbeid in een werkkamp en de heren zouden wel genezen zijn. Het was toch allemaal luiigheid, anders niks. Laten ze een goed vak leren of een avondstudie ter hand nemen, net als hij. Dan kwam je tenminste vooruit. Die homo's durfden gewoon geen gezin te stichten en verantwoordelijkheid te dragen!

Zijn gedachten wonden hem op. Hij ergerde zich. De dikke man tegenover hem stond op en stapte uit.

De tram was nu alweer aardig vol gelopen. Zijn jachtinstinct ontwaakte. Tegenover hem had een jong moedertje plaatsgenomen, het kindje in haar arm. Daar de kleine een echte woelwater was, had de moeder het er te druk mee om ook maar een beetje op haar kleren te letten. Haar rok was dan ook tot aan de gevarengrens opgeschoven en hij had het uitzicht op een paar grote zware billen. Het moedertje droeg geen kousen en het vlees van haar bovenbenen lilde tegen het bankje. Onmiddellijk stak zijn apparaat het kopje op en begon weer te zwellen. Hij schoof iets onderuit totdat zijn knieën de knieën van het vrouwtje raakten. Het was best een leuk wijfje. Ze had zinnelijke lippen en golvend lang, bruin haar. Hij duwde zijn knieën op het laatst tegen die van het vrouwtje, maar ze had het te druk met haar kleine bengel. Hij begreep dat er geen eer te behalen viel. Ze had nu een kindje, en hij beklaagde haar man, die nu natuurlijk minder vaak op haar mocht liggen om haar onder zijn gewicht te verpletteren. Ze hadden nu toch een kind? Hij hoorde het haar al zeggen. Hij was benieuwd of de scheur van dat jonge vrouwtje erg uitgerekt was. Misschien kon haar man er nu zelfs met zijn zak in.

Hij keek rond. Het liep tegen de middag en er stonden vrij veel vrouwen in de tram. Een heel oud dametje met één been dat zich met twee stalen beugels overeind hield, had hem al enige tijd smekend aangekeken. Hij stond op en wenkte de invalide. Het vrouwtje schudde krachtig van nee, maar hij dwong haar haast te gaan zitten door haar met zijn charmantste glimlach bij een armpje te grijpen, dat aanvoelde als een dor takje, en haar op de bank te schuiven. Het maakte een goede indruk op de andere vrouwen in de tram. Een echte heer! hoorde hij hen denken. Pas toen het oude dametje zat, begreep hij een beetje waarom ze zo had geprotesteerd. Haar ene been kon haast niet meer buigen en ze schopte het jonge moedertje haast in het kruis met haar venijnige laarsjes. De twee stalen beugels staken ter weerszijden van het mensje omhoog tot hoog boven haar schoudertjes. Wanneer ze zou moeten uitstappen zou dat nog een hele heisa geven. Maar dat was niet zijn zaak. Hij stond weer en langzaam liep hij door de tramwagen naar voren, waar de meeste vrouwen stonden.

De oogst viel tegen. Maar ja, het kon niet altijd zondag zijn, filosofeerde hij, en bekeek de menigte. De mees ten waren dikke tantes. Hier en daar stond wel een aardig typetje aan een lus te hangen, maar dan kon hij er weer niet bij. Er viel niets te avonturen. Zwaarmoedig keek hij uit het raam en zag de natte straten waar ze doorheen reden. Een por in zijn lendenen deed hem opkijken. Naast hem stond een meisje van een jaar of veertien, vijftien. Ze was in gezelschap van haar olievette moeder. Hij keek op het kind neer en zag de scheiding in het glanzende, vuilblonde haar, waar de roze huid doorheen scheen. Het deed hem ogenblikkelijk aan dat jeugdige vaginaatje denken, keurig opgeborgen in een jonge-meisjesbroek. Een jong pril spleetje waarvan de schaamlippen nog niet zouden lubberen. Hij zag in zijn verbeelding het vlakke buikje waar beginnend dons op uitkomen stond. Het was een knap kind. Ze had groene ogen die een beetje kwaad stonden. Ze was duidelijk in de moeilijke leeftijd waarin ze haar vader een ouwe zak en haar moeder een oud wijf vond. Weinig terecht, meende hij, de jeugd was veel te vrijgevochten tegenwoordig. Ze stonden in een volle tram niet eens op voor ouderen. Hij haatte dat. Men leefde tegenwoordig wel in de tijd van de terreur van de jeugd. Hij begreep de ouderen niet. In plaats dat ze een gesloten front vormden tegen al die jeugdige uitwassen als onbeschaamdheid, geen bescheidenheid, gebruik van roesverwekkende middelen, seksuele ongebondenheid, geen eerbied voor 't Gezag en Koningshuis, laat staan voor de Geestelijke

Leider van de Kerk, gaf men maar toe aan de grillen die de lieve jeugd wenste te volgen. Op zo'n manier kweekte je een ras van slappelingen. Het werd tijd voor een Sterke Man die eens fiks de bezem door deze Augiusstal haalde. Wie niet luisteren wilde moest maar voelen en eens fiks onderhanden genomen worden in speciale werkkampen. De drift had hem weer te pakken en het werd hem rood voor de ogen. Moetj e horen hoe dat kind tegen haar moeder tekeerging. De moeder, in haar bezorgdheid voor het kind dat ze gebaard had, zei dat Angeline, zo heette dat kind had hij begrepen, veel te dun gekleed was. Ach mens, krijg de tyfus!' had de kleine boos gemompeld. Voorzichtig bekeek hij het meisje. Ze was inderdaad miniem gekleed. Ze droeg een kort jasje dat nog niet eens tot haar bibsje reikte en een minirokje dat het grootste gedeelte van haar bovenbenen onbedekt liet. Schaamteloos was het, in één woord. Zijn kinderen zouden de kans niet krijgen er zo bij te lopen! Hij verschoof wat, zodat hij nu geheel achter het meisje stond.

Hij wachtte even tot de tram een bocht maakte en greep toen dezelfde lus die het meisje vasthield. Het leek allemaal heel onschuldig. Hij moest zich toch immers vasthouden om zich voor vallen in de slingerende tram te vrijwaren? Het zou niemand opvallen dat hij daarbij vlak bij het meisje stond. En dan, hij, een heer van achter in de dertig. Voorzichtig knoopte hij zijn overjas weer los. Veel zou het kind niet hebben, en van zo'n avontuur als van gisteren zou geen sprake kunnen zijn, maar het was beter dan niets. Daarbij, een kind aanranden was het verschrikkelijkste wat hij zich kon voorstellen. Ook al waren die kinderen tegenwoordig voor hun zestiende al rijp. Reken maar dat zo'n kind al behoorlijk had geknoeid in plaats van zuinig te zijn op het geschenk van een ongeschonden lichaam, want daarin kan een gezonde geest leven. Het ging goed! Wanneer de tram een slingerbeweging maakte viel het meisje iets achterover. Ze had al een echt gatje. Lekker stevig. Hij probeerde die stootjes op de juiste plaats op te vangen en knikte daarom een beetje door zijn knieën. Verdomd, zijn piek werd alweer stijf. Het was nu de kunst hem steeds even tussen de beide billetjes te drukken. Zijn ding zat een beetje scheef, maar via zijn broekzak schoof hij hem in de goede positie. Gelukkig werd het steeds voller en op het laatst stond hij helemaal tegen het kind aangedrukt, zijn zware pik constant in het prille bilspleetje. Hij werd zo heet dat hij alle voorzichtigheid uit het oog verloor. Hij wilde nog maar één ding, neuken! Met zijn andere hand, waarin hij zijn tas hield, schoof hij voorlangs het meisje en greep daar een handvat dat op de leuning van een trambank was aangebracht. Zo, nu voelde hij duidelijk het buikje. Het kind was inderdaad veel te dun gekleed. Een van de knokkels van zijn hand drukte in het naveltje! Langzaam schoof hij naar beneden, terwijl de moeder van het wicht hele verhalen vertelde over een zekere tante Lena die altijd zo goed slaagde met haar inkopen. Het kind reageerde er nauwelijks op, brutaal kreng! Ha, hij was bij het venusheuveltje. Hij drukte zich nu zo hard tegen haar aan dat ze op haar beurt van voren tegen zijn hand duwde. Met zijn bovenarm probeerde hij een borstje te bereiken, wat goed lukte. Het kind had al echte heuveltjes. Hij wreef erlangs en zo'n heuveltje schoof bereidwillig een eindje mee. Ze droeg dus nog geen bus-tehoudertje. Graag had hij het tepeltje willen voelen, maar het textiel om zijn arm maakte al te subtiele contacten onmogelijk. Hij ritste met zijn hand over het venusheuveltje. Dat voelde een stuk beter. Het kind moest daar zeker al enige begroeiing hebben! Zou hij verder zakken? Zijn pik stond op springen, de beide billen van het meisje grepen er goed omheen. Beter tenminste dan de zware vrouwenreet gisteren. Die was gewoon te groot geweest. Maar dat wijf had weer andere dingen gehad die geweldig waren. Langzaam schoof hij zijn hand naar beneden. Nu was hij het contact kwijt. Het buikje boog daar naar binnen en vloeide tussen de benen verder. Hij moest nu wel zijn vingers uitsteken. Een moeilijke toer omdat hij ook zijn tas nog moest vasthouden. Toch lukte het en hij schoof tussen de tegen elkaar gedrukte meisjesdijen. Het was daar echt lekker warm. Hij probeerde nu op haar reacties te letten. Ze hoefde alleen maar iets tegen haar moeder te zeggen en hij ging. Voorzichtig boog hij iets opzij en keek naar het profiel van het meisje. Ze moest hem toch voelen! Zijn pik schuurde als een dolk heen en weer in haar kontje en zijn hand drong door het rokje in de richting van haar genotsspleetje. Maar nee, het gezichtje stond wat stuurs, en onverschillig keek het kind naar buiten. Of ze was een raskomediante, of ze was het toppunt van onnozelheid, en dat geloofde hij niet. Met zijn hand drukte hij in één keer door. Nu zat hij tussen de meisjesdijen. Hij drukte iets naar boven. Hij moest haar nu op het meest gevoelige plekje raken! Het meisje gaf geen weerwerk toen hij langzaam begon te wrijven, maar ze trok ook niet terug of verschoof haar houding. Kwam het omdat het zo vol was geworden dat ze zich niet meer kon wenden of vond ze het gewoon lekker? Hij kwam er niet uit.

Wat was dat? Hij was zo druk bezig geweest dat hij op niets had gelet. Het was propvol en het was logisch dat ook tegen hem aangeduwd werd. Hij had gedacht dat het een tas of een paraplu van deze of gene was geweest die al enige tijd achter tegen zijn bovenbeen schuurde, maar opeens werd hij waakzaam. Hij voelde iets tussen de split van zijn jas heen dringen en langs de binnenkant van zijn dijen schuiven. Dat iets raakte hem, ging naar boven en streek tussen zijn billen. Hij verstarde. Hij kon het voorwerp niet thuisbrengen.

Het streelde hem! Hij verstrakte. Zijn pik werd gemasseerd tussen twee jonge billen en van achteren was iets waar hij verschrikkelijk opgewonden van werd omdat het gewoon lekker aanvoelde! Nu wist hij het zeker. Hij werd betast. Een vrouw betastte zijn kont, haar hand gleed keer op keer heel zachtjes en verfijnd over zijn broek en gleed daar tussen zijn dijen in de richting van zijn zak. Nu werd hij tussen twee vrouwen genomen! Een gelukssiddering ging door hem heen. Hij moest zich zo spoedig mogelijk omdraaien. Ineens had het jonge meisje geen aantrekkingskracht meer voor hem. Hij vond het immers veel lekkerder om gepakt te worden dan om zelf te pakken! Een vrouw die zijn lul greep, hem stijf maakte en dan in haar kut propte, dat was het! Maar hoe kon hij zich omdraaien? Het was eivol. Hij begon zijn hand, die het jonge meisje nog keer op keer raakte, terug te trekken. Nu stond alleen zijn priem nog tussen haar billen geklemd. Het speet hem voor dat jonge wicht, maar dan had ze ook maar iets moeten laten merken. Zich een beetje heet laten maken zonder iets terug te doen, dat ging niet! Gelukkig, de moeder drukte op het stopsignaal. Ze moesten er dus toch uit. Nou, hij ging verder. Er stapten veel mensen uit en nog meer stapten erin. Hij droeg zorg op dezelfde plaats te blijven. Even verdween de hand, maar keerde meteen weer terug. Zijn pik schuurde tegen de leuning van een bank. Nu moest hij zich omdraaien en eens kijken wie hem zo lief aaide. Het moest voorzichtig geschieden, want hij wilde die lieve onbekende niet afschrikken. Ze kon er wat van! Hij wist niet dat hij zo gevoelig was tussen zijn bilspleet en aan de binnenkant van zijn dijen. De bult in zijn broek was enige centimeters hoog. Dat ondeugende wijf! Gek dat het eigenlijk helemaal niet belangrijk voor hem was hoe een vrouw eruitzag. Als ze het maar goed deed, daar kwam het uiteindelijk op aan. Een vrouw moest zich even geil als een man kunnen gedragen en ook willen pakken wat ze pakken kon. Hij dacht weer even aan Janine. Was die maar zo. Ze mocht van hem rustig met iedereen naar bed, misschien dat ze daarvan zou opknappen en hem ook eens een flinke beurt geven. Maar dat waren mooie dromen. Janine was een engel en hij hield echt van haar, maar voor fikse nummers moest hij niet bij haar zijn.

Voorzichtig begon hij zich om te draaien. Het ging moeilijk, maar het ging. De hand slipte tussen zijn bovenbenen weg, maar dat kon ook niet anders. Als dat vrouwtje hem zo graag wilde pakken, dan kreeg ze straks mooi de gelegenheid zijn steel te vatten. Verdomd, hij was zo heet als braadvet! Die juffrouw kon er wat van, en wie goed kon strelen, die had ervaring. Dat kon niet missen.

De klap was enorm! Die geraffineerde hand bleek van een vent te zijn! Hij voelde zich rood worden van de schrik. Een flikker! Een smeerlap! Getverdemme! In een oogwenk had hij de man opgenomen. Het was om zo te zien een keurige heer van een jaar of vijfenveertig, achtenveertig. Hij zat goed in de kleren, een beschaafd type, echt van zijn stand. Ook de man was een hoeddrager en droeg tevens een bril met een keurig montuur. De man keek door een der ramen naar buiten en niets in zijn houding bewees dat hij iets met hem had willen proberen. Nee, die man kon het toch niet zijn, maar wie dan? Hij keek tersluiks rond. Nee, alleen maar oude dames in de overgangsjaren.

En dan tikte er iets tegen zijn gulp. Het moest die heer zijn, het kon niet anders. Had hij nu maar zijn jas dichtgeknoopt, nu kon iedereen meteen bij zijn gulp. Hij probeerde zich nog verder om te draaien, weg van die hand daar beneden, maar hij zat klem. Opnieuw voelde hij een paar kleine tikjes, als heel toevallig in de buurt van zijn kruis. Hij voelde ze tegen zijn dijbeen en het werd gedaan met de rug van een hand. Hij kreeg het warm en wilde weg, maar het duurde nog wel even voordat de tram bij een halte stopte, zeker nu ze voortdurend opgehouden werden door de stoplichten. De hand daar beneden had vrij spel. Hij wist er immers zelf alles van! Hoe vaak had hij zelf niet zijn hand laten hangen in overvolle trams, op zoek naar hete vrouwelijk vormen. Opnieuw tikte er iets tegen zijn broek. Nu werd de binnenkant van zijn dij geraakt. Een krankzinnige spanning welde in hem op. En ja, daar was het, recht tegen zijn nog steeds gezwollen leuter. Verdomme, nu dacht die vent zeker dat hij zijn stijve pik aan hem te danken had! Wat moest hij doen? Opnieuw werd er tegen zijn pik geduwd. Toen maakte de man van zijn hand een schep door zijn vingers te krommen en tilde zijn hele zaakje op. Zijn zak lag op de vingers van de man en de muis van diens hand duwde tegen de wortel van zijn door zijn onderbroek omhoog gedrukte fallus. Hij bestierf het. Een grote woede welde in hem op. Wat dacht die kerel wel! Een duim van de man gleed langs zijn harde stiefel omhoog en kantelde het gevaarte toen in zijn broek! Dat was toch wel het toppunt van brutaliteit! Nu stak zijn lul in zijn broek vooruit en maakte een immense bobbel. De vent streelde zijn zak en hij voelde deze onder die koestering rimpelen en bewegen. Hij vond het heerlijk! Een wilde angst schoot door hem heen. Hij was toch geen homo, maar een normale man die alleen op vrouwen geilde! Wat was dit dan! Hij wilde er niets mee te maken hebben. Zou hij de conducteur waarschuwen? Hij durfde niet. Nee, hij moest zo gauw mogelijk de tram uit. Hij behoefde trouwens nog maar één halte mee. Ze moesten die homo's maar zo snel mogelijk neerschieten. Als honden, dat tuig. Wie zou dat achter die keurige heer gezocht hebben! Hij had niets vrouwelijks of griezeligs. Gewoon een man.

Hij duwde naar achteren toen de tram stopte en slipte achter de uitstappende mensen langs. Zo, nu was hij van die griezel verlost. Hij stond vlak bij de uitgang.

Nog een halte, de volgende, en hij kon de wagen verlaten. Gelukkig was zijn fallus weer ineengeschrompeld en had zijn kleine, onschuldige afmeting weer aangenomen. Het gevaar leek geweken. Inderdaad, het gevaar, want die man was zo geraffineerd geweest, dat toen hij zijn harde fallus van het meisje had losgemaakt, hij niet meer in staat was geweest zich onder de handen van die man te kalmeren. Hij wilde wat gaan neuriën, blij dat het weer tenminste was opgeklaard, er scheen zelfs een waterig zonnetje, toen hij het weer in zijn kruis voelde. De man stond naast hem! De tram slingerde en de man wipte achter hem. Meteen voelde hij een kanjer van een leuter tegen zijn bilspleet pletten en meteen dacht hij dat hij nu ondervond wat zoeven dat kind had ervaren. Zo voelde dat nu! Hij probeerde opnieuw weg te komen, maar het lukte niet. De man achter hem snoof. Diens pik gleed nu regelmatig langs zijn broek. Wat een grote, dacht hij, toen begon ook zijn lul weer te zwellen. Hij zwol en zwol en wat hij ook probeerde, hij kon er niets aan doen. De man reikte langs hem heen en greep hem van voren, bevoelde zijn nog steeds groeiende stamper en hij was weerloos en verloren. De tram stopte bij zijn halte, maar hij had te weinig macht meer over zichzelf om uit te stappen. Om de mensen te laten passeren moest hij zich achteruit drukken, recht tegen de knots van de man, die hem daarvoor beloonde met een harde stoot. Ze reden weer verder en de man betastte hem weer en kneep krachtig in zijn vleesknots, probeerde door zijn broek heen de voorhuid naar beneden te trekken en daarna over zijn eikel te wrijven. Hij voelde dat hij geilheet begon te worden, terwijl de man achter hem met zijn stamper naaibewegingen tussen zijn billen maakte. Opnieuw stopte de tram. 'Uitstappen,' fluisterde de man en duwde hem door de uitgang naar buiten. Duizelig stond hij op de vluchtheuvel terwijl de tram in de verte verdween. Verdomd, hij stond op dezelfde plaats waar hij een dag tevoren met dat wijf was uitgestapt. De man pakte hem bij zijn elleboog en duwde hem de rijweg over. Ze stonden voor het hek van het park.

'Daar is een ingang, boy,' hoorde hij de man zeggen en liet zich gewillig meevoeren. Even later stapten ze het park binnen. De voorhuid van zijn pik was door de man niet meer teruggeschoven. Zijn blote eikel schuurde tegen de stof van zijn slipje en hield zijn erectie in stand, of hij wilde of niet.

Het park, de paden waren modderig en er was niemand te bekennen. De man scheen de weg te weten en al spoedig kwamen ze op een plek vol beschutte paadjes die rond ondoordringbare bosjes slingerden. Het was er zo afgelegen dat zelfs de vogels het nooit hadden weten te vinden. Alleen de druppels die van de takken vielen waren te horen. De man hield nog steeds zijn elleboog vast.

'Zo, boy, dat was een aangename ontmoeting,' zei hij vriendelijk. Zijn spraak was beschaafd. Hij antwoordde niet en voelde zich vreemd te moede.

Wat liep hij hier met een vent?

'Stil hier,' ging de man verder.

'Ja, stil hier,' antwoordde hij als een echo.

'Het is wel eens goed als twee mannen eens eventjes alleen kunnen zijn!' De man lachte smakelijk en gaf hem een kneepje in de elleboog. 'Al geloof ik dat het voor jou de eerste keer is, wat?'

Hij knikte sullig en ineens overviel hem de paniek dat die vreemde vent hem wel eens kon neerslaan.

'Heb je je tongetje verloren, boy?' De man bleef stilstaan. 'Nou?'

'Nee... eh...'

'Schuurt je eikel langs je broekje?' vroeg de man vriendelijk.

Hij schrok. 'Hoe weet...' begon hij. De man keek hem vriendelijk aan 'Ik weet toch hoe een andere man in elkaar zit,' zei hij. 'Is het de eerste keer?'

'Jawel meneer.' Al zijn initiatief was uit hem verdwenen. De man sloeg zijn jas open. Wat een joekel heb je,' klonk het bewonderend. Snel keek de man links en rechts en pakte zijn broekje. 'Nou, nou, die mag er wezen!' Met een geroutineerde greep pakte de man zijn op springen staande fallus. Ritmisch begon hij erin te knijpen. 'Heerlijk zeg!' zei de man en knoopte met zijn andere hand zijn jas los. Vind je het niet zalig als ik die lekkere droezel van je eens te pakken neem?'

'Ik weet niet,' stotterde hij. 'Ik heb nog nooit... Alleen vrouwen. Ik houd...'

'Je houdt alleen van vrouwen,' ging de man verder en kneep steeds harder in zijn pik. 'Dat voel ik. Je hebt een enorme vette, boy!'

'Vindt u?' Zijn bloed kolkte door hem heen. Hij zag de hand van de man die de bobbel in zijn broek masseerde. En hij zag ook de geweldige opbolling in de broek van de man.

'Vind je een man niet veel fijner, boy? Zo'n zwans is toch veel interessanter dan zo'n malle vrouwenspleet?' Ineens deed de man een greep naar zijn ritssluiting en voor hij het verhinderen kon was zijn gulp open en verdween de mannenhand erin, tastte rond, schoot achter het elastiek van zijn onderbroekje en vatte zijn tot barstens toe gezwollen pik.

'Nou, nou,' ging de man verder, maar bleef waakzaam rondkijken, 'ik geloof dat jij heel wat in huis hebt!'

'Hoe bedoelt u?' De man gleed langs zijn stam naar boven en drukte een duim op zijn eikel. Scheuten van wellust gingen door hem heen en hij schokte naar voren. Zacht begon de man hem af te trekken.

'Hoe bedoelt u!' deed de man hem na en lachte.

'Nou, dat er nog genoeg in je zak zit voor een schot voor de boeg. Kom, boy, zoek mijn pijp eens op. Dan gaan we ons lekker klaarmaken, want daar verlangen we allebei erg naar.'

'Wat moet ik doen?' vroeg hij hulpeloos. Met een korte ruk haalde de man zijn knots uit zijn gulp, betastte hem, sloot zijn hand eromheen en begon met korte rukjes zijn zware pik af te trekken. Terwijl de man voortdurend links en rechts bleef uitkijken, opende hij zelf zijn eigen gulp en haalde de zijne eruit. Takken en trekken, boy,' zei de man eenvoudig en schudde zijn eigen pik even heftig heen en weer om hem harder te krijgen. Het was voor het eerst dat hij van zo dichtbij een volwassen mannenknots zag. Even vervulde een eigenaardig gevoel van trots hem. De lul van de man was lang niet zo stijf als de zijne! Inmiddels had de man zijn hand om zijn pik gesloten en rukte hem krachtig en mechanisch af. 'Waar blijf je, boy,' zei hij. 'Grijp mijn zwans, dan geil ik met je mee.'

'Lekker klaarkomen, boy!' kreunde de man toen hij tot zijn eigen verbazing de vreemde pik in zijn vuist nam. Het gaf hem een vreemde en eigenlijk heerlijke sensatie, zo'n vreemd mannending, en hij had de slag meteen beet. Als gekken stonden ze nu te trekken. 'Er tegenaan!' hijgde de man en duwde de beide eikels tegen elkaar, wreef ze langs elkaar heen, en hij voelde dat hij in enkele ogenblikken klaar kon komen.

'Je leert het goed, een natuurtalent!' stamelde de man. Ze stonden nu tegen elkaar aan te schokken.

'Schud me lekker leeg, boy!' riep de man. 'Ik ga spuiten!'

Toen kwam hij ook. Hun zaad spoot nutteloos weg voor hun voeten, terwijl ze beiden nog even natrokken, als speet het hun dat het alweer voorbij was.

Renee,Janine en Marthy

Het gebeuren had hem een enorme opdonder gegeven. Doodmoe was hij thuisgekomen. Het was hem volkomen onbegrijpelijk wat hem had bezield. Hij voelde zich vies en vuil en had spijt als haren op zijn hoofd dat hij zijn kantoor had verzuimd onder het mom van ziek zijn. Thuis vond hij Janine in bed. Ze zei dat ze zich niet goed voelde en even later was hij naast haar gedoken omdat hij zich nu werkelijk grieperig voelde. Janine was wel tien keer de badkamer ingegaan. Kribbig had hij gevraagd wat ze mankeerde, maar ze zei dat ze water over haar polsen liet stromen omdat haar dat zoveel verlichting verschafte. Nou, dan had ze er wel erg veel water voor nodig. Ze had de kranen laten lopen alsof ze een zwembad wou beginnen. Vol duistere en sombere gevoelens was hij ingeslapen en beiden hadden een gat in de volgende dag gesnurkt.

Hij besloot nog een paar dagen vrij te nemen. De controlerende arts meende dat hij een zware kou had gevat en hij was tot de conclusie gekomen dat hij een voortreffelijk komediant was. Het avontuur met die man had geen blijvende schade bij hem aangericht. Hij had besloten dat alles in het leven geprobeerd moest worden, en toen hij er glimlachend aan terugdacht, moest hij bekennen dat hij het best lekker had gevonden, al bleef hij een vrouw verkiezen. Zijn zak vulde zich met nieuw zaad en na een hele dag in bed, gevoederd slechts met eieren, peper, slagroom en nog meer van die gekke kost die Janine hem voortdurend voorzette, was zijn potentie weer als altijd en kreeg hij weer leven in zijn piek, die rees en daalde als de eb en de vloed. Hij bladerde door Janines damesbladen, bekeek de advertenties, waarin beeldige modellen fraaie foundations toonden, en ergerde zich eraan dat de fotografen altijd kans zagen tepels en schaambeharing weg te werken. Maar misschien was dat toch maar het werk van de retoucheur.

Maar die 'gekke kost' kreeg hij niet zomaar! Toen

Janine de volgende dag zoals afgesproken bij de Cassanders aanbelde, had Marthy opengedaan. Terwijl deze het boodschappenlijstje schreef, waarin o.a. twintig kilo aardappelen werd vermeld en andere zware artikelen, had ze verteld dat ze minstens twintig maal had gespoeld, maar dat ze toch werd gekweld door de vraag of het niet te laat was geweest. Toen had Marthy haar het idee aan de hand gedaan Renee desnoods met geweld te verleiden tot een neukpartij zodat, wanneer Fred haar inderdaad zwanger had gemaakt, het toch nooit zou uitkomen omdat Renee natuurlijk zou denken dat hij het kind had verwekt. Wat een goed idee! Janine was enthousiast opgesprongen. Een pak was van haar hart gevallen. Natuurlijk, dat was de oplossing! Spontaan had ze Marthy dan ook gekust, die daarop eenvoudigweg haar hand tussen Janines dijen had gestoken. Dat gebaar was al zo gewoon voor Janine dat ze het niet eens vreemd meer vond. Een intiem-vertrouwelijke koestering en een gebaar van dankbaarheid en ook wel behoefte, want nu ze de uitwerking had geproefd van een goed geplaatste greep had ze het verlangen gekregen die steeds weer te ondergaan, en had ze, nog wel onhandig, maar vol goede bedoelingen, eveneens even bij Marthy gevoeld. Ze had immers ontdekt dat als zij iets deed ze het dubbel en dwars terugkreeg en daar ging het maar om! Het probleem was alleen dat Renee er op stond altijd condooms te gebruiken. Maar Marthy had haar verschillende gerechten gegeven die de man stimuleerden en haar uitgelegd hoe ze Renee het beste op kon geilen. Hem eerst zo heet maken dat zijn ogen uit zijn hoofd rolden en hem dan laten pakken. Ze moest zeggen dat ze nu wel weer eens op zijn naakte eikel wilde zuigen en dergelijke meer. Blijmoedig had Janine de zware last aanvaard en was ook voor Marthy boodschappen gaan doen. Ze had vijf keer op en neer moeten gaan en was bijna de gehele dag in touw geweest voor de familie Cassander, want er stond ook nog een fikse afwas op haar te wachten. Dat Marthy, die nooit aardappelen at, de twintig kilo patatten meteen door de vuilstortkoker liet verdwijnen was haar onbekend. Het ging Marthy er immers in eerste instantie om Janine te wennen aan het zware juk, want het was duidelijk dat Janine een masochiste pur sang was, die pas echt heet werd als ze werd vernederd en misbruikt. En daarbij, Janine had het zelf betaald, daar had Marthy wel voor gezorgd bij de afrekening. Dat blonde wijf was soms oliedom!

En Janine? Die onderging de commando's van Marthy als een sensatie. Ze voelde dat ze werd misbruikt en ze vond het heerlijk.

Terwijl Renee in bed lag, had ze zingend de keuken en huiskamer een goede beurt gegeven. Het advies van haar vriendin had haar angsten weggenomen en ze zong de pullen van de kast. De snelle stemmingswisseling van Janine was Renee niet ontgaan. Hij luisterde naar de ellenlange verhalen over die aardige familie Cassander. Nou, dat was wel goed aan, met die buren. Van hem mocht ze. Janine had nooit vriendinnen gehad. Alleen vroeg hij zich wel af waarom Janine zo gesteld was op meneer Cassander, of Fred, zoals ze hem noemde. Hij vond het maar een tangoheid, met zijn snorretje en gefriseerde haren. Janine leek wel weg van hem te zijn! Zou ze... Ach nee, was het maar waar! Ging ze maar met die vent tekeer. Dan kon hij eens proberen dat donkere lekkere dier te pakken te nemen! Zo lag hij in bed te fantaseren en met zijn pik te spelen. Daarom ontgingen hem de pogingen die Janine ondernam om zijn aandacht op haar te vestigen. Ze moest nog leren om het initiatief te nemen, maar nu had ze een dringende reden dat Renee haar nam, en ze deed wat ze kon.

Om te beginnen trok ze de duster weer aan. Renee keek er niet van op en daarom dwong ze zichzelf haar broek uit te trekken. Ze dacht aan Marthy's advies en trok de donkere nylons aan die Marthy haar gegeven had. Marthy leende haar ook een sexy gordeltje, waarmee ze het geheel nog iets extra's gaf, hoewel de kousen zo waren vervaardigd dat ze vanzelf bleven zitten. Tevens had ze van Marthy een bustehouder gekregen die alleen uit twee kruiselings gespannen bandjes bestond. Haar zware borsten kwamen ermee omhoog en ze kreeg er een paar enorme tieten van. Daar haar onbeschermde tepels voortdurend door de stof van de duster werden geïrriteerd stonden ze constant gespannen recht vooruit. Die bezigheden met haar eigen verschijning, bedoeld om haar fysieke attracties naar voren te brengen, brachten haar in een merkwaardige stemming. Keer op keer liep ze naar de badkamer, trok zich de duster van het lijf, en bekeek zichzelf eerst nog wat met een mengeling van spot en verbazing, maar al spoedig met grote interesse. Ze zag haar door de kousen ebbenhoutkleurige benen, betastte ze en probeerde met haar handen haar dijen te omspannen. Op een krukje voor de badkamerspiegel gezeten, haar benen wijd gespreid, zag ze haar zware schaambeharing. Een beetje achterover geleund drukte ze met beide handen het dikke vlees van haar dijen opzij en bekeek haar flamoes, zoals Fred haar vagina had genoemd. Ze zag de zware schaamlippen en trok die van elkaar. Daarna kwamen de kleine schaamlippen, 'net een kindermondje',, dacht ze, en dan de rozeachtige opening. Als vanzelf kwamen haar vingers in contact met haar kittelaar en dan was het maar een kwestie van een paar seconden voor deze opzwol tot de grootte van een kleine pik. Dit was haar genotsknop. Ze streelde het lieve ding en al spoedig was ze weer als een razende aan het vingeren, zoals Marthy het had genoemd. Haar fantasie ging dan weer met haar op de loop en wanneer ze flink heet was geworden schaamde zij er zich niet meer voor aan het avontuur met Fred terug te denken. Renee werd helemaal vergeten, het was Fred wat de klok sloeg. Ze zag diens grandioze fallus weer tussen de panden van zijn kamerjas uitsteken, zag hem naderbij komen met het gevaarte dat met kleine schokjes omhoog veerde, zag hem voor het bed neerknielen en voelde weer de vreemde mannenlul bij haar naar binnen glibberen. Op dat punt in haar fantasie aangeland kwam ze klaar, haar drijfnatte vingers jakkerend in haar zachtkloppende grot. De sensatie was dan zo groot, het heerlijke gevoel zo intens, dat ze al twee keer van het krukje was gegleden, haar zware billen kletsend op de granieten badkamervloer, terwijl ze met haar hand de laatste schokken opving. Dit spel kon ze eindeloos herhalen en in haar fantasieën speelde ook Marthy een rol. Ze scheen onverzadigbaar, en het was voor het eerst sinds ze haar kinderen had, dat ze niet aan ze dacht.

Maar Renee dacht niet aan haar. Ze begon poses aan te nemen, ging op de rand van zijn bed zitten, waarin hij lui lag te kronkelen, en toonde haar benen tot ver boven het boord der kousen. Ze ging voor de spiegel staan en draaide koket met haar kont. Ze boog zich over hem heen, zodat hij haar borsten in de opwindende bustehouder kon zien, maar er gebeurde niets. Ze bracht hem thee met ongelooflijke hoeveelheden slagroom, tientallen gekookte eieren, rijk bestrooid met peper, het enige middel volgens Marthy, maar Renee lag maar in de damesbladen te kijken. Ze ging aan het voeteneinde van zijn bed zitten, op het laatst met gekruiste benen, zodat hij haar zwaarbehaarde lustgrot kon zien, maar Renee sloeg er geen acht op. Dit gedoe wond ten slotte alleen haar op en dan dook ze de badkamer maar weer in om haar gespannen zinnen een uitweg te bezorgen. 'Hoe gaat het?' vroeg Marthy toen ze de volgende dag het boodschappenlijstje ging halen.

'Heeft je echtgenoot je al een goede beurt gegeven?'

Hij ziet me niet eens!' antwoordde Janine naar waarheid. 'Wat ik ook doe, hij zit maar de damesbladen te bekijken!'

Het is wat,' lachte Marthy. 'Jullie zijn al zover uit elkaar gegroeid dat meneer de echtgenoot niet meer ziet dat net vrouwtje haar leven probeert te verbeteren. ' Ze wenkte Janine om even naast haar op de bank plaats te nemen. Meteen pakte Marthy Janines borsten in hun volle omvang en betastte ze. 'Goed zo!' prees Marthy. 'Je draagt je verleidersbustehouder nu ook al onder het werk. Kind, kind, je gaat vooruit!' Ze kuste Janine vol op de mond en Janine stak haar tong tussen Marthy's lippen omdat ze wist dat deze daarvan hield, en hoopte dat haar gebaar werd beloond met een kneepje onder haar rok.

'Vind je het fijn om je zo tentoon te stellen voor een man?' vroeg Marthy op samenzweerderstoon en masseerde Janines tepels, die open en bloot slechts bedekt door haar jumper meteen reageerden.

'Ja,' zei Janine en haar hand schoof tussen de slanke, sterke dijen van Marthy. 'Ik vind het best lekker. Maar hij doet niks!'

Marthy spreidde haar benen zover haar nauwe rok het toeliet. 'Denk je nog wel eens aan Fred?' vroeg ze lief.

Janine knikte. Haar hand schoof brutaalweg de ragfijne slip opzij en drukte tussen Marthy's schaamlippen naar binnen.

'Wanneer dan?' ging Marthy verder en wipte wat op om Janine een betere greep te bezorgen.

'Nou, in de badkamer,' zei Janine haast fluisterend. Marthy's kundige vingers deden haar tepels zwellen en van de weeromstuit zwol haar kittelaar mee, dat merkte ze wel. Ze werd steeds gevoeliger voor de strelingen van haar vriendin en ze verlangde dat deze haar nu eindelijk op haar geilste plek zou treffen. Ze durfde het nog niet te vragen, daarom deed ze haar uiterste best om Marthy op te juinen, zodat deze zich op een gegeven ogenblik, met de benen in de lucht, achterover op de bank zou gooien. Janine had namelijk niet meer genoeg aan strelingen. Ze wilde dat Marthy haar tegen zich aan zou trekken, haar zou ontkleden en dan boven op haar zou gaan liggen. Ze wilde onder dat kleine hete vrouwtje bedolven worden, haar borsten tegen haar borsten voelen, haar buik tegen haar buik, en ja, haar flamoes tegen de hare. Hoe dat moest wist ze niet. Een mannending stak vooruit en kon tussen haar dijen komen, maar ze wist dat Marthy er wel een manier op zou vinden. Marthy ontdekte de verlangens van Janine nog voor deze ze zich goed bewust was geworden. Ze zag hoe Janine zich naar haar toe had gedraaid, haar kolossale borsten in haar richting, zodat ze er maar goed bij kon komen. En trok dat blonde wijf niet steels haar rok op? Marthy had er plezier om, kneep krachtig in de gezwollen tepels van Janine, schokte zo dat Janines vingers steeds dieper bij haar naar binnen drongen, maar ze was nu eens niet van plan de ander te pakken en te bevredigen.

'Wat doe je dan in de badkamer als je aan Fred denkt,' nam ze het gesprek weer op.

Het kostte Janine nog steeds moeite om toe te geven dat ze zichzelf masturbeerde. Maar na aandringen van een steeds maar heter wordende Marthy bekende ze het. 'Ik vinger me,' zei ze en kreeg een kleur.

Marthy was enthousiast. Deze openhartige verklaring wond haar verschrikkelijk op. Ze geilde tegen Janines hand en flapte zich in een oogwenk klaar. Janine had het gemerkt. Nog even had ze Marthy willen dwingen haar te pakken voor het te laat was, had haar rok opgetrokken en toen, voor het eerst openlijk, zichzelf gepakt, maar Marthy was al klaar en schoof Janine weg. 'Nu even de boodschappen,' zei ze. En toen, als bij ingeving, zei ze: 'Weet je wat! Ik kom vanmiddag bij jullie op bezoek. Ik wil die echtgenoot van jou eens goed bekijken. Misschien kan ik je dan beter advies geven.'

Een klamme angst sloeg door Janine heen. Marthy zou toch niet proberen Renee te verleiden? Ze zou dat verschrikkelijk vinden. Renee zou nooit van iets mogen weten. Nooit! En die mooie Marthy was haar natuurlijk de baas. Als ze Renee maar niet van haar afpakte! Marthy zag de angst van haar vriendin. Terwijl ze haar kleding weer in orde bracht, een prikkelend gezicht, ook voor Janine, kalmeerde ze haar. 'Wees maar niét bang voor je mannetje, hoor!' zei ze tegen de ongeruste Janine. ik kom alleen gewoon even op bezoek. Ik ben tenslotte je vriendin en moet je helpen.'-

'Zal je niks zeggen!' piepte Janine angstig.

'Ben je gek!' zei Marthy luchtig. 'Van mij krijgt Renee niets te horen.' Ze wachtte even en pakte Janine bij de schouders. 'Weet je dat Fred weer zin in je heeft?'

Janine schudde heftig het hoofd.

'Morgenmiddag wil hij weer een nummer met je maken, ' ging Marthy verder. 'Fred is echt op je gesteld. Hij heeft mij met een hand op het hart beloofd dat hij, wanneer hij ooit in contact zou komen met jouw man, hij niets zou laten merken. Morgenmiddag dus. En je bent lief voor Fred!' sprak Marthy ineens weer streng. 'Hij is een schat, maar je moet hem niet boos maken!'

Nee, boos zou Janine Fred in geen geval durven maken. Stel eens voor dat hij dan Renee zou ontmoeten. En dat zou gebeuren, want Marthy had er al verscheidene malen over gesproken dat ze eens wat meer bij elkaar over de vloer moesten komen. Dat nam niet weg dat ze toch wel erg tegen morgenmiddag opzag. Goed, ze fantaseerde over Fred, vond hem knap en was zelfs een beetje verliefd op hem. Wat gebeurd was had ze verwerkt. Ze waren allemaal dol geweest die middag, maar om nu speciaal naar Fred te moeten... Zo'n van te voren gemaakte afspraak schrok haar toch wel af. Het werd te officieel en officieel pleegde ze nog steeds overspel. Maar ze was aan handen en voeten gebonden", bevreesd dat Renee iets te horen zou krijgen, ;en daarbij, ze had nu andere zorgen. Renee moest haar naaien, zoals Marthy dat noemde, en als Marthy daarbij kon helpen, dan kon ze die hulp alleen maar in dankbaarheid aanvaarden. Ze vroeg zich alleen wel af hoe Marthy het zou doen. Welke adviezen ze zou geven. Bekommerd haalde ze Marthy's boodschappen. Met die open bustehouder was het wel koud en het slipje dat ze van Marthy had moeten aantrekken zat onder haar billen. Het was haar veel te klein, maar Marthy had er op gestaan dat ze het aandeed. Wat zou de avond brengen?

En Renee lag kankerend in bed. Zijn fallus bevond zich voortdurend in een staat van opgezwollenheid, niet stijf maar ook niet slap. Hij riep Janine, maar die was weer boodschappen aan het doen. Verdomd, was dat wijf van hem nou ook maar eens geil, dan konden ze wat rondrossen. Nu de kinderen er niet waren was het ideaal. Hij realiseerde zich dat hij nog nooit de kut van zijn vrouw had bewonderd, alleen maar gevoeld, en dan ook nog maar zozo. Dat was toch te gek.

Maar Janine kookte heerlijk, al had ze zijn rijst wel heel hevig gekruid. Ze was ook erg lief toen ze op de rand van zijn bed zat.

'Weet je wie er vanmiddag komt?' zei ze toen ze had afgeruimd en met koffie terugkwam.

'Nou?' vroeg hij en ontdekte dat ze voor het eerst in hun huwelijk een scheut cognac, in zijn koffie had gedaan.

'Vind je het lekker, Renee?' vroeg ze.

'Heerlijk lieverd,' zei hij en meende het. De cognac had een weldadige invloed en verspreidde een aangename warmte door hem heen. Ze moest het spéciaal gekocht hebben (wat niet waar was, want Marthy had Janine de drank gegeven om deze op haar beurt weer aan Renee te geven, zodat hij in de goede stemming was als zij kwam). 'Wie komt er?' vroeg hij nieuwsgierig-

'Marthy,' zei Janine. 'Vind je het leuk?'

'Maar dan kom ik uit bed!' riep hij enthousiast. Janine probeerde hem ervan te weerhouden, maar hij stond al naast zijn bed. 'Draag je kamerjas dan,' adviseerde Janine; Renee had immers ook een prachtige kamerjas. Marthy moest kunnen zien dat Renee niet voor Fred onderdeed.

Zo gezegd, zo gedaan. Renee schoor zich in de badkamer en ging weer naar de slaapkamer om zijn bronskleurige pyjama en lama kamerjas aan te doen. Janine was daar al. 'Ik ga me ook even verkleden,' zei ze en samen maakten ze er grapjes over voor wie Janines vriendin eigenlijk kwam. Een grapje dat Janine maar moeilijk leuk kon vinden, maar ze lachte toch maar hartelijk met Renee mee, blij in ieder geval dat de sfeer eindelijk opgeklaard was en minder drukkend.

Hij keek toen Janine zich begon uit te kleden. Hallo! Wat was dat wat ze om haar tieten droeg! Hij zag de bandjes die de borsten van zijn vrouw torsten, de tepels, hevig geërecteerd omdat Janine zich bewust was dat Renee keek. En dan dat slipje. God, wat had dat mens nou om haar kont! Waar waren die degelijke broeken gebleven? Hij keek naar het zachtgroene geval dat helemaal opgerold zat. Janines schaamhaar verborg het van voren haast geheel. Jezus, wat zag zijn wijf er lekker uit. Hij wilde naar haar toe gaan, die gezwollen tieten pakken en zijn lul ertussen drukken. Hij had haar voorover willen laten buigen en haar zijn stamper laten voelen. Maar hij durfde niet! Nee, hij was bang dat Janine zou schrikken en dat ze ogenblikkelijk weer in haar degelijke onderkleding zou vervallen. Ze bleef wel lang bezig voor die spiegel. Zag ze niet hoe ze hem opzweepte? Had ze niet in de gaten dat hij haast met zijn tong uit zijn mond haar beeld verslond? Wat trok ze nu aan? Verdomd, die kousen waren geweldig en dat gordeltje ook. Hij had het haar nog nooit zien dragen. Zo wilde hij haar hebben. Tussen zijn benen groeide vanuit zijn schaambeharing zijn wapen, tot stoten bereid. Verdomme, wat stond ze te wiebelen. Ze had zeker niet in de gaten dat hij keek. Verrek, nu trok ze aan haar tepels haar zware vleeshallen wat gemakkelijker tussen de bandjes. Dit was onverdraaglijk. Kijk eens hoe ze zich over de heupen streek en dat slipje, dat minidingetje, nog meer probeerde op te rollen! Langzaam stond hij op.

Janine voelde hem komen en werd spontaan drijfnat tussen haar benen. Wanneer ze er eerlijk om gevraagd zou zijn geworden dan had ze moeten antwoorden dat ze het op dat moment niet belangrijk had gevonden van wie de joekel zou zijn geweest, geil als ze was door het exhibitionisme dat ze ten toon spreiddde, gecombineerd met de sfeer van sex waarmee ze de laatste dagen was omspoeld.

En toen ging de bel.

'Doe jij even open!' siste Janine. Marthy was te vlug gekomen. Ze had Renee zelf wel zover kunnen brengen en nu gooide haar vriendin roet in het eten. Snel schoot ze haar jurk aan, waarvan ze die middag de zoom belangrijk had ingekort. Hij was eigenlijk té kort. Ze leek wel een schoolmeisje. Maar Marthy's jurkjes logen er ook niet om. Renee was naar de gang gelopen en opende de voordeur. Mevrouw Cassander zag er geweldig uit. Ze droeg een kort bontmanteltje, dat ze aan hem gaf om aan de kapstok te hangen. Het jurkje wat ze droeg was heel eenvoudig. Het was vervaardigd van een zwarte soepele stof die als een handschoen om haar figuurtje sloot. De rok was zeer kort en ze droeg er dunne paarse kousen onder. Tussen haar keihard overeind staande borsten was een hartvormige opening die iets uitstond en meteen zag hij dat hij er doorheen de beide binnenzijkanten van haar trotse tieten kon zien. Ze streek met een jongensachtig gebaar door haar zwarte rattekop en een bedwelmend, zeer zwoel parfum sloeg hem tegemoet. Terwijl hij het bontjasje ophing, keek hij in de gangspiegel naar haar. Ze had net zo goed naakt kunnen zijn. Wat ze droeg onderstreepte haar vormen slechts en niets werd verdoezeld. Ze kon daarbij amper lopen door de krapheid van haar rokje. Renee keek zijn ogen uit. Zo een vrouwtje kon je gemakkelijk optillen en, wanneer ze haar benen maar goed wijd gespreid hield, zo op zijn stijve pik sprietsen. Hij vroeg zich af of haar spleet even klein zou zijn als haar gestalte. Zou dat nu wat uitmaken, de grootte van een vrouw? Janine had een enorme flamoes, wijd en diep als een greppel, maar alles was dan ook even groot en zwaar aan haar. Maar bij dit buurvrouwtje moest een en ander veel kleiner zijn. Zou ze de zijne kunnen hebben?

Hij onderdrukte zijn hete gedachten en ging het buurvrouwtje voor naar de kamer. Janine was in de keuken thee aan het zetten en hij liet het vrouwtje in hun gemakkelijke stoel plaatsnemen.

'Ik heb al veel van u gehoord,' zei hij terwijl hij tegenover haar plaatsnam. 'Ik vind het fijn dat mijn vrouw en u vriendinnen zijn geworden.'

Het charmante vrouwtje keek hem lachend aan en toonde hem tussen haar zinnelijke lippen haar hagelwitte tandjes. Een schok ging door hem heen toen ze even met een snelle beweging haar tongetje over haar lippen liet glijden. Zoals ze dat deed! Gewoon ontuchtig. Maar dat was natuurlijk zijn overspannen verbeelding.

Wat een onzin om mij u te noemen!' zei ze met een gevoileerde stem. 'Ik ben Marthy voor jou.'

'Zeg jij dan Renee!' gaf hij terug en voelde dat hij een kleur kreeg.

'Graag, Renee...'

Hij voelde dat hij haar heet aanstaarde. Hij kon er niets aan doen, maar haar stem, de manier waarop ze naar hem keek, hij kreeg het er warm van. Steels keek hij naar haar. Ze zat achterover in de stoel, de benen over elkaar. Haar rok spande om de slanke en toch gevulde dijen en duidelijk zag hij de afdrukken van jarretelles. Steeds als zij zich bewoog zag hij in de hartvormige kier van haar jurk een flits van de gespannen borsten. Ze moest net zo'n bustehouder dragen als Janine. Dus Marthy had Janine op het idee van deze opwindende foundation gebracht. Natuurlijk! Janine zou anders zelfs niet van het bestaan van zo'n kledingstuk geweten hebben. Verdomd, hij werd er opgewonden van, steeds die flits van een naakte borst onder die jurk. Als hij goed keek zag hij zelfs de tepels tegen de stof drukken. En dan die benen, onbedekt tot halverwege de dijen!

Hij voelde dat hij iets moest zeggen, het gesprek op gang houden, maar zijn stem weigerde en zijn keel was droog. Dit kon niet! Terwijl ze zacht glimlachend naar hem keek zat hij haar op een afstand uit te kleden.

'Ik geloof dat ik je beval!' zei Marthy en keek hem ondeugend aan. 'Je zit me zo op te nemen!'

'O... Ja, neem me niet kwalijk... ik..' Hij was volkomen de kluts kwijt door deze frontale aanval.

'Laat maar. Alle mannen zijn zo,' ging Marthy verder en ineens begreep hij dat deze buitenlandse het leven begreep. 'Hoeveel een man ook van zijn vrouw houdt, hij blijft een jagertje. Een man is polygaam en misschien heeft hij wel gelijk. Afwisseling van spijs doet eten, nietwaar, Renee?'

Ineens voelde hij een geweldige blijdschap. Hier was nu eens een vrouw die een man doorhad en begrip bezat. 'Ja, dat is natuurlijk zo,' gaf hij spontaan toe en hoopte maar dat Janine nog even weg zou blijven, want die kon hier toch niets van begrijpen.

'Toch is de trouw het mooiste wat er is,' ging Marthy verder. 'Het is helemaal niet zo erg als bijvoorbeeld de man van een vriendin door mijn verschijning opgewonden raakt. Iedere vrouw vindt dat een compliment. Maar het moet natuurlijk bij kijken blijven.'

'Natuurlijk!' gaf hij toe. Marthy staarde door het raam naar buiten en toen zag hij dat ze haar benen van elkaar schoof. Ze zat voor hem met haar knieën iets uiteen. Zou ze weten dat hij haar nu recht onder haar rok kon bekijken? Natuurlijk niet! Ze was zo eerlijk tegen hem dat ze erop vertrouwde dat hij nooit al te intieme blikken zou wagen. Maar hij kon het niet laten en onder het mom van een gevallen sigaret oprapen keek hij. Een scheut schoot door zijn lul. Iedereen kon hem nog meer vertellen, maar onder haar rok droeg ze niets! Nee, hij vergiste zich niet, hij had een stevige bos krullend haar gezien! Sjonge, sjonge! Die buitenlandse vrouwen konden er wat van! Die waren zo vrij en gemakkelijk. Nu keek ze hem weer aan. Gelukkig dat hij net bezig was de sigaret aan te steken. Anders had ze wel eens teleurgesteld kunnen zijn geweest dat, terwijl ze vertrouwelijk met hem praatte, hij de eerste de beste kans had gegrepen meer van haar te zien dan betamelijk was.

Marthy wilde ook een sigaret. Hij bood haar er een aan en boog zich voorover om haar vuur te geven. Het zware parfum bedwelmde hem haast. Verdomme! Waarom was hij niet met zo'n vrouw de huwelijksboot ingestapt. Nu mocht hij er alleen maar naar kijken. Rotwijf! Ze had niet ééns een broek aan haar kont. Ze behoefde zich niets te verbeelden.

'Je hebt een enige vrouw, Renee!' zei Marthy en deed een diepe haal aan haar sigaret. Hij knikte maar eens, niet wetend wat te zeggen. Opnieuw probeerde hij steels tussen haar benen te kijken. Wat zat die vrouw erbij. Gewoon als een man, de benen uit elkaar. Het zag er wel lekker uit, die rokrand in het zachte vlees van die slanke dijen geperst. 'Ik ben blij dat we vriendinnen zijn,' ging Marthy verder. 'Ze is zo heel anders dan ik. Alles is even zwaar en vlezig aan haar.'

Hij lachte. 'Ja, Janine is niet van de kleinsten,' repliceerde hij. Gek was dat. Alles wat dat mondaine vrouwtje zei wond hem op.

'Ik ben echt jaloers op haar.'

'Hoezo?' vroeg hij, staarde naar zijn sigaret en keek toen bliksemsnel tussen die paarse nylons door. Het kon niet anders. Hij zag gewoon haar schaamhaar.

'Nou, gewoon. Vrouwen kunnen soms echt jaloers zijn op elkaar, wist je dat?'

Hij schudde het hoofd en legde zijn handen in zijn schoot. Zijn roer ging als een bezetene tekeer en steigerde omhoog. Weer zag hij een flits van een harde vrouwenborst.

'Nou, ze heeft van die prachtige busten, ging Marthy verder. 'Zo groot en zo stevig! Ze heeft echte sieraden. Vind je niet, Renee?' Ze keek hem Lief en onschuldig aan. Met een zachte ritsel schuurden haar nylons over elkaar toen ze haar benen langs elkaar wreef.

'Nou,' zei hij verlegen. 'Ik eh...'

'Ik wou dat ik die busten van jouw vrouw had. Al was het maar voor mijn man,' ging Marthy onschuldig verder. 'Jij bent een echte geluksvogel, weet je dat!'

Hij wist niet wat te zeggen. Hij had het gevoel dat zijn ogen uit de kassen rolden. De rok van Janines vriendin was nu zover opgeschort dat hij het blanke vlees boven de paarse kousen zag. Was dat vrouwtje nu echt zo onschuldig? Had ze niet in de gaten dat ze hem tot gekwordens ophitste met haar woorden en verschijning? Zijn stamper deed hem pijn, zo'n druk stond erop. Wanneer ze had gewild en hij het bij haar had gedurfd, dan had hij dit heerlijke wijfje meegepakt, al zou Janine binnengekomen zijn.

'Ach,' zei hij en zijn stem sloeg over. 'Janine heeft inderdaad behoorlijke borsten, maar stevig zijn ze niet. Niet zo stevig als die van jou, dacht ik.'

Waar haalde hij de moed vandaan? Nu wist ze meteen dat hij haar borsten had zitten bekijken.

Dacht je?' vroeg Marthy onschuldig. 'Nou, ik weet het zo nog niet.' Onder het praten had ze over haar borsten gestreken. Hij zag de vleeshallen onder haar vingers. De tepels staken bijna door de jurk heen. 'Je weet toch niet wat voor borsten ik heb, gekke Renee!'

'Nee,' zei hij. 'Natuurlijk niet. Nou ja, wat je er zo van kan zien.' Hij zat voorovergebogen en ineens liep er een straaltje speeksel over zijn kin.

'Je kwijlt ervan!' riep Marthy lachend en spartelde even met haar benen, met het gevolg dat het rokje nu bijna de gevaarlijke zone was genaderd.

'Wil je ze eens zien?' fluisterde Marthy ineens en keek hem vrolijk en samenzweerderig aan.

'Nou, alsjeblieft,' was het enige wat hij nog kon uitbrengen.

'Wil je het erg graag?' zei Marthy zachtjes maar uitdagend.

'Jaja,' zuchtte hij en stond op.

'Pas op mannetje, zitten blijven,' ging Marthy verder op speels-commando-achtige toon. 'Ik begrijp de mannen, maar er aankomen mag je niet.'

Snel ging hij zitten. 'Je hebt gelijk,' zei hij schor. Hij wist niet meer hoe hij het had. Hij moest voorzichtig zijn. Ze mocht niet merken dat hij zijn hoofd bijna verloor. 'Het gaat er toch alleen maar om jouw en Ja-nines borsten te vergelijken.'

'Goed,' zei Marthy eenvoudig. 'Maar als Janine nou eens binnenkwam?'

'Ach nee, Janine is nog wel even bezig,' weerde hij haar bezwaar haastig af. 'We horen haar wel aankomen.'

'De verantwoording is voor jou,' lachte Marthy hem toe. Snel opende ze van boven haar jurk. 'Ik kan ze je niet allebei tegelijk laten zien,' ging ze verder. 'De sluiting is te krap. Is één borst voldoende?'

Wat vroeg ze dat lief! Ineens wist hij dat hij helemaal weg van haar was. Dat hij Janine en de kinderen meteen zou verlaten als dit vrouwtje dat wilde.

Met een snelle beweging zag hij dat ze een hand in haar jurk stak en toen tuimelde er een blanke borst te voorschijn, een van leven trillende tiet, ondersteund door een hand van Marthy. Hij zag de veerkracht toen het vrouwtje er kleine klapjes op gaf en het zaakje deed schudden en trillen. De tepelhof was bijna zwart en de tepel was bijna zo groot als een duim.

'Nou, hoe vind je hem?' vroeg Marthy liefjes, terwijl ze inmiddels haar eigen borst betastte en de tepel keer op keer deed opspringen door haar vingers eroverheen te wrijven. 'Wie heeft de mooiste. Ik of Janine?' Ze keek hem aan met een uitdagende blik. 'Jij! Jij! Jij!' was het enige wat hij kon zeggen. Langzaam strekte zijn arm zich. 'Toe! Alsjeblieft, Marthy,' smeekte hij; 'Mag ik hem even pakken? Even maar voelen!'

'Wil je dat dan zo graag?' plaagde ze hem terwijl ze maar over haar tepel wreef en in de blanke soepele massa kneep. 'Zou Janine dat wel goed vinden? Een vader van vier kinderen die een beetje de tieten van een andere vrouw wil koesteren?'

Hij hield het niet meer. Langzaam stond hij op en reikte naar de vleesgeworden wellust. Hij hoorde Marthy lachen, lokkend en vleiend. Toen perste zijn hand zich om die vreemde vrouwenborst. Hij pakte de tepel en rukte eraan. Zijn vingers omspanden de vlees-bol en graaiden en knepen erin.

'Geile vent, wat ben jij ondeugend!' hoorde hij haar zeggen. Hij had zich over haar heen gebogen. Zijn andere hand tastte nu naar een dij en schoot er tussenin. Krachtig schoof die hand naar voren, naar die onbekende poes, toen hij voelde dat er een paar fikse klappen werden gegeven tegen zijn stijve paal, die recht

Overeind in zijn broekje stond. Zijn kamerjas was opengevallen en Marthy had zijn pik een paar ferme klappen verkocht, zodat deze hard heen en weer was gezwiept en uit zijn broekje was geschoten.

'Schei uit!' riep Marthy. 'Met je harde mannelijkheid zo dicht bij mijn gezicht komen! Ik roep je vrouw, hoor!'

Verdwaasd liet hij haar los. Toen hij op haar neerkeek had Marthy haar lillende tiet alweer opgeborgen en de jurk gesloten. 'Ga weg!' siste ze. 'Mij een beetje aanranden!' Ze was woedend, zag hij, en blind van begeerte en lust en schrik liep hij door de kamer.

'Schooier!' hoorde hij haar zeggen en kwam weer een beetje bij zijn positieven.

'Het spijt me. O, het spijt me zo!' snikte hij bijna. 'Ik begrijp het niet... Ik... Nog nooit...'

'Stop je lat weg,' ging ze streng verder. Snel sloot hij zijn kamerjas, na zijn hevig geërecteerde fallus weer in zijn onderbroekje gepropt te hebben.

'Ga zitten,' hoorde hij Marthy al wat vriendelijker zeggen. Verslagen ging hij tegenover haar zitten en durfde haar niet aan te kijken. Ineens voelde hij vingers door zijn haar strijken. 'Ik begrijp het best,' zei Marthy. 'Ik had zelf ook een beetje moeten opletten. Wat was jij heet, Renee.' Troostend gleed een hand over zijn wang en woordeloos knikte hij. 'Het spijt me zo. Ik schaam me zo!'

'Nou,' zei Marthy zachtjes. 'Er is niéts om je voor te schamen. Ik wond je alleen vreselijk op nietwaar?'

'Het overviel me, heus waar!' Hij durfde niet op te kijken en wérd bevreesd dat Janine er weet van zou krijgen dat hij zich tegenover haar nieuwe vriendin had laten gaan.

'Zal je niets tegen Janine zeggen,' stotterde hij.

'Natuurlijk niet!' Marthy's stem klonk verontwaardigd. Ze was nog steeds bezig Renee te aaien en masseerde nu zijn nek. 'Ik begrijp het best, dat je mijn busten even wilde voelen. Zoiets zie je niet elke dag. Toen boog ze zich over Renee heen en drukte haar borsten tegen zijn achterhoofd. 'Leun nog maar even lekker achterover.'

Hoewel hij zich voorgenomen had zich voortaan volledig te beheersen, steunde hij nu opnieuw met zijn achterhoofd tegen twee harde vleesheuvels, die hij door de dunne stof van de jurk meteen kon voelen. De harde tepels maakten contact en hij kon er niets aan doen, maar zijn pik groeide weer. Helaas was dat door zijn kamerjas te zien.

'Wordt-ie weer stijf?' fluisterde Marthy achter hem en bewoog haar borsten krachtig even tegen zijn achterhoofd. 'Het is wel een hele kanjer, hè, Renee?'

'Neem me niet kwalijk,' zei hij en wilde zijn handen over de snel groeiende bult heen leggen, maar Marthy hield hem tegen.

'Zullen we eens kijken of het zware ding eruit wipt?' zei ze schalks, reikte over hem heen en haar slanke handen gleden zijn kamerjas binnen en begonnen zijn tepels te beroeren. Deze streling had hij nog nooit meegemaakt, en de warme, als rubber aanvoelende vleeshallen achter hem tegen zijn nek, benevens de uitnodiging zijn groeiende erectie te bekijken, maakte hem haast gek van opwinding en begeerte. Toch, met een restant van zijn schaamtegevoel, probeerde hij opnieuw zijn fallus aan het oog te onttrekken door zijn benen over elkaar te slaan, maar opnieuw was Marthy hem voor en snel trok ze een pand van zijn kamerjas opzij. Nu was zijn lustlat in het kleine slipje duidelijk zichtbaar. Met korte rukjes was deze bezig zich te verheffen en met zo'n kracht dat het elastiek in zijn onderbroekje er tevens mee omhoog rees, zodat zijn zaakje voor iemand die er van boven inkeek te kijk lag.

'Marthy!' kreunde hij en wilde achterom grijpen om iets van de kleine vrouw in zijn handen te voelen.

'Pas op!' snauwde Marthy ineens. 'Je weet wat we afgesproken hebben. Pakken is er niet bij. Ik vind overspel vies. Ik wil best een beetje lief zijn voor de man van mijn vriendin, maar hij mag nooit iets doen!'

'Neem me niet kwalijk,' hijgde hij. 'Dit kan toch niet?'

'Wat niet?' vroeg Marthy achter hem liefjes en haar handen gleden naar beneden, naar zijn onderbuik. 'Het kan best! Moet je zien hoe die jongeheer van je steigert!'

'Wat moet ik doen?' hoorde hij zich zeggen.

'Pak hem maar,' fluisterde Marthy hem in het oor.

'Ja, maar...' Hij wist niet meer hoe hij het had. Marthy lag nu bijna helemaal over hem heen. Haar handen hadden bijna, onder zijn kamerjas door, zijn onderbuik bereikt. Ze kwamen onder de slippen door te voorschijn. Lange rode nagels gleden door zijn schaamhaar, gleden tussen zijn dijen en vingers tilden zijn zak op. Zijn tot een toren gegroeide lul schoot uit zijn broekje en wipte op en neer, iedere keer als Marthy zijn ballen oplichtte en weer liet vallen. Hij hijgde en steunde en zijn onderlijf schokte. Iets of iemand moest zijn paal vatten, pakken en schudden. 'Help me,' hoorde hij zich zeggen, maar Marthy lachte, donker en geheimzinnig, en liet zijn knots alleen maar op en neer veren door een indirecte aanraking. De kop van zijn pik, zijn paars aangelopen eikel, leek op barsten te staan. Nog nooit had hij hem zo stijf gezien en het ding leek nog door te groeien.

'Nou, je vrouw moet heel wat verstouwen,' hoorde hij Marthy achter hem zeggen. 'Of houdt Janine er niet zo van? Jij bent direct zo heet te krijgen, dat ik denk dat je heel wat te kort komt, Renee.'

Hij knikte, pakte Marthy's armen en probeerde haar handen naar zijn paal te duwen om deze te masseren.

'O nee, deugniet!' Marthy had hem door. 'Ik wil je best heet maken, maar als je geilen wilt moet je Janine nemen.'

'Ze wil nooit,' zei hij.

'Dacht ik wel,' antwoordde Marthy en wreef haar borsten tegen zijn schouderbladen. Duidelijk voelde hij nu twee harde punten, Marthy's hevig geërecteer-de tepels. 'Doet ze het niet lekker? Je hebt anders een goed apparaat voor dat dikke wijf van je.'

'Ik moet haar niet,' zei hij hortend onder de geraffineerde streling van die vingers onder zijn zak. 'Jij kan het!' zuchtte hij.

Marthy lachte zachtjes. 'Als je mocht kiezen, wie koos je dan?' vroeg ze.

'Jou!'Hij hijgde."

'Zou je voor mij Janine en je kinderen op willen geven?' ging Marthy verder en verhoogde het tempo waarmee ze zijn vingersdikke paal deed zwiepen.

Hij kreunde. 'Ja, Marthy. Alles, alles!'

'Dat zal ik maar niet tegen Janine zeggen,' antwoordde Marthy. De toppen van haar wijsvingers raakten de wortel van zijn lul, streken daar over de huid, maar zo zacht dat ze de huid niet naar beneden trokken.

'Pak nu eens even flink!' steunde hij. 'Toe nou!' Alles in hem schreeuwde nu om een definitieve behandeling.

'Dat kan toch niet?' zuchtte Marthy. 'Ik mag toch niet de man van mijn beste vriendin aftrekken?'

Ze ging voort langs de wortel van zijn pik, maar vergat ondertussen niet zijn zak te laten dansen.

'Janine heeft misschien wel ontzettende behoefte aan een fikse beurt. Misschien heeft ze wel een dringende reden om een nummer te maken, en dan mag ik toch niet jouw geil eruit persen, Renee?'

'Wat voor reden?' hijgde hij. Hij lag nu als een gek te schokken en probeerde zijn knots langs de vingers van Marthy te schuren.

'Hoe moet ik dat weten?' zei Marthy en toen hoorden ze Janine in de gang aankomen. Snel wilde hij opspringen, maar Marthy drukte hem naar beneden. Hij worstelde en probeerde de panden van zijn kamerjas dicht te slaan, maar ineens pakte Marthy zijn paal en begon deze krachtig te masseren. Steeds sneller schoof ze zijn voorhuid langs de glanzende kop. Hij zag de kleine vrouwenhand met de roodgelakte nagels die zijn grote stamper omklemde en ineens drukte Marthy haar duim op zijn overgevoelige eikel, wreef erover en ging weer verder met hem af te trekken.

'Daar komt Janine aan,' fluisterde Marthy hem in zijn oor. 'Moet ik je loslaten, Renee?'

'Nee! Nee! Doorgaan! Doorgaan!' hijgde hij. Het kon hem niets meer schelen of Janine hem in deze compromitterende situatie zou aantreffen. Het enige wat belangrijk was, was zo hard mogelijk klaarkomen.

Janine deed de deur open. 'Marthy,' vroeg ze, 'mag ik evenwat suiker uit je huis halen? Ik heb vergeten te halen.'Ze had de deur maar een klein eindje geopend en daarom zag ze niet dat Marthy bezig was haar man af te geilen.

'Ja hoor, schat, pak maar,' riep Marthy. 'Als je maar geen rotzooi in mijn keuken maakt.'

'Natuurlijk niet!' riep Marthy en sloot de deur weer.

'Nou, je boft!' Marthy hing nu over hem heen terwijl ze zijn pik liet zwiepen. 'Daar had je vrouwtje het bijna ontdekt.'

Hij was niet meer in staat te antwoorden. Nog even en hij zou gaan spuiten.

'Ik geloof dat Reneetje klaarkomt,' lachte Marthy en liet haar vuistje om zijn paal snel heen en weer schuiven.

'Ja, ja!' hijgde Renee en greep toen achter zich. In een keer zat hij bij de sluiting in Marthy's jurk, zocht en vond een rinzige tiet. Hij pakte de tepel en wilde zich omdraaien.

'Kom je?' vroeg Marthy zachtjes. 'Geil maar lekker en spuit maar op jullie mooie tapijt, kleine smeerlap.'

Renee voelde dat hij ging komen. Nog een paar halen van Marthy's hand en zijn zak zou zich ledigen. Het kon niet missen.

Als je komt, moet je waarschuwen!' beval Marthy.

'Nog even,' antwoordde Renee haast onhoorbaar. 'Nu. Nu!'

Toen liet Marthy los, trok zijn hand uit haar jurk en liep achter hem vandaan naar haar stoel. 'Ik trek je niet af!' zei ze en liet zich in de stoel ploffen. Als je klaar wilt komen, dan moet je Janine nemen.' Ze sloeg haar benen over elkaar, maar nu liet ze haar enkel op haar knie rusten. Haar jongensdijen drukten de nauwe rok uiteen en Renee keek in haar kruis, zag de vacht van zwart schaamhaar en de goed ontwikkelde flamoes met de geprononceerde schaamlippen, die tussen roze en lichtpaars waren. Hij dacht dat hij gek werd. Hij lag languit in zijn stoel met een kloppende knuppel en keek recht in de meest begerenswaardige grot die er voor hem bestond.

'Nog even, Marthy?' smeekte hij en pakte nu zelf zijn stotende pik. Alsjeblieft, doe nou nog even!'

'Nee,' zei Marthy lachend. 'Berg dat gevaarte nu maar op en beheers je. En zit niet onder mijn rok te kijken. Je zit me gewoon op een afstand te naaien, Renee!'

'Kan niet...' hijgde hij en manipuleerde met zijn geslachtsdeel. 'Ik moet komen... Ik houd het niet meer!'

'Je houdt het best,' zei Marthy bedaard. Ze streek zich over de borsten, die weg veerden en opsprongen.

'Je bent het liefste dat ik ken,' ging hij verder. Zijn lul klopte en zwaaide. Er moest wat gebeuren.

'Ben je een hond?' vroeg Marthy en streek over de binnenkant van haar dijen haar kousen glad.

'Ik ben een hond,' hijgde Renee.

'Kom dan maar hier op handen en voeten,' ging Marthy verder en haar beide handen verdwenen onder haar rok.

Renee liet zich dit niet tweemaal zeggen. Hij gleed van zijn stoel en liep op handen en voeten naar Marthy toe.

'En hoe spreekt mijn kleine hond?' vroeg ze en streelde hem door zijn haar.

'Woef! Woef!' baste Renee. Hij ging op zijn knieën voor Marthy zitten.

Marthy zette de voet die op haar knie had geleund op de grond. Snel drukte Renee zich tegen haar knieen. Hij voelde de zachte, in nylon verpakte rondingen tegen zijn onderbuik drukken. Plagerig drukte Marthy haar knieën tegen elkaar en zijn pik zat ertussen! Toen begon Renee te halen en heen en weer te stoten. Marthy kneep goed en krachtig en zag met glinsterende ogen zijn opwinding. 'Wat een grandioze stamper heb jij, lief hondje van me,' zei ze. Als antwoord pakte Renee haar heupen, zijn handen gleden eronder en hij voelde haar harde bollen, de stevige billen, slechts bedekt door de soepele stof van haar jurk. Ineens liet hij haar los, greep haar dijen en drukte die uiteen. Snel haalde hij uit en toen verdween zijn stamper onder haar rok. Renee stootte. Al zijn kracht lag erin en Marthy's benen weken uiteen. Ze probeerde hem bij zijn schouders weg te duwen terwijl ze uitbundig lachte. 'Wordt mijn kleine stoute hondje wild?' kirde ze, maar Renee hoorde haar niet. Met zijn laatste kracht dreef hij zijn pik voort en toen raakte hij haar. Hij voelde de gloeiende kop, zijn overgevoelige eikel ergens tegen haar stoten, boog zich en toen gleed hij langs iets glads en nats dat floepte en zoog. Hij was er. De kut van Marthy was bereikt. Met een forse haal drong hij naar binnen tot aan de spuitspier van zijn fallus, die begerig de gladde gang verkende. Marthy sprong op en samen vielen ze op de grond. Hijgend worstelden ze. Marthy's rokje zat tot boven haar heupen opgeschort. Haar harig onderlijf, slechts bedekt door het gordeltje, werd door de knots van Renee bedreigd. 'Laat los!' schreeuwde Marthy ineens. Laat ogenblikkelijk los, smeerlap die je bent!' Ze sloeg Renee in zijn gezicht.

Als in een droom kwam Renee tot zichzelf. De klappen waren hard aangekomen en zijn wangen gloeiden. Hij wist het niet meer. Marthy stond boven hem en trok haar rok weer naar beneden.

'Bah! Wat ben jij een enge vent, zeg!' zei ze en keek op hem neer. 'Je had me bijna verkracht! Is dat nou je dank?' Ze liep weg naar de spiegel, haalde een kam uit haar tasje en begon haar rattekop te kammen.

Nog steeds lag Renee op de grond. Het niet ophoudende spel van aantrekken en weer wegstoten had hem ten slotte verlamd. Zijn jongeheer kromp ineen en werd snel slapper. Een pijnlijke druk in zijn ballen kwam ervoor in de plaats. Verscheidene keren was hij bijna klaargekomen, maar steeds was op het nippertje dat heerlijke moment door Marthy verijdeld. Hij voelde hoe gezwollen zijn zak was en een geweldige schaamte greep hem opnieuw aan. Kreunend stond hij op en fatsoeneerde zijn kleding.

'Zo, dat is beter,' hoorde hij Marthy zeggen. 'Ga rustig zitten en kom wat tot jezelf, Renee.'

Slap liet hij zich in zijn stoel achterover vallen en Marthy kwam even gezellig bij hem op de armleuning zitten. Ze sloeg een arm om zijn schouders en opnieuw voelde hij de plek vol geheimzinnigheid. Zijn bovenarm rustte tussen de borsten van Marthy!

'Het is ook een beetje mijn schuld dat je je zo beestachtig hebt gedragen,' zei Marthy in zijn oor. 'Ik wist echt niet dat jij zo temperamentvol kon zijn. Alleen die stok al van je! Echt een behoorlijk wapen! Ik begrijp niet dat Janine niet elke gelegenheid aangrijpt om hem te voelen.'

'Ik weet het ook,' zei Renee slap. 'Maar zo'n vrouw als jij, nou, dat heb ik nog nooit meegemaakt.'

Marthy lachte en streek hem weer door zijn haar.

'Ja, ik weet hoe ik een man geil moet maken,' beaamde ze. 'Maar ik houd niet van ontrouw. Een getrouwde man zoals jij behoort nu eenmaal aan Janine. Ik weet best dat ik je zo van haar kan afpikken, maar daarom doe ik het nog niet!'

Langzaam kwam Renee weer bij. 'Ja,' zei hij, 'dat is het lot. De meeste huwelijken verzanden in verveling. Wat doe je eraan?'

'Alles!' zei Marthy. 'Maar ik geef toe dat in negen van de tien gevallen de vrouw de schuldige is wanneer een man probeert een andere vrouw te grijpen of zich bij een lief lekker mokkeltje voor wat geld laat afknijpen.'

Opnieuw hoorden ze Janine aankomen en Renee bewoog zich onrustig.

'Al goed,' mompelde Marthy. 'Ik zal wel opstaan en weg gaan.' Langzaam stond ze op en toen Janine met de thee binnenkwam leek het wel of er niets aan de hand geweest was.

'Hier is de thee!' riep Janine. 'Hebben jullie lang moeten wachten? Ik kon er niets aan doen, maar het gasfornuis begaf het en toen moest ik het water warmen op een houtskoolvuurtje in de gootsteen.'

Ze deelde snel de kopjes uit en schonk in.

Renee stond perplex! Janine had een jurk aan die haar misschien toen ze twaalf jaar was zou hebben gepast, maar nu als rijpe vrouw vele maten te klein was. Het was gewoon onmogelijk. De rok reikte net tot iets over de dijen en haar zware boezem stond op het punt eruit te springen. Maar Marthy was enthousiast. 'Wat enig!' riep ze. 'O! Wat lekker ziet mijn vriendin eruit! Vind je ook niet, Renee!' Ze sprong op en duwde Janine in de richting van Renee.

Janine voelde dat ze een kleur van verlegenheid kreeg door het enthousiasme van Marthy en ze voelde ook dat haar vriendin van achteren tegen haar wreef.

Ze herkende de platte gespierde buik, de benige venusberg die langs haar zachte billen schoof, en lachend probeerde ze achteruit te grijpen om Marthy stoeierig achteruit te drukken, want ze zou voor geen geld van de wereld willen hebben dat Marthy zich achter haar rug heet tegen haar aandrukte. Het enige wat ze echter bereikte was dat Marthy, die erop rekende dat Janine haar weg zou drukken, haar heupen zo richtte dat Janine tussen haar benen greep. Geschrokken liet Janine zich voortduwen naar Renee, die met verbazing zijn vrouw bezag. Allemensen, dacht hij. Die trut ziet er nog lekker uit ook in die belachelijke jurk. Hij zag de zware benen, verpakt in superbe nylons. Tussen de onderkant van de rok en de boord van de kousen was minstens een vijf centimeter naakte dij te zien, waar de jarretelles een pikant cachet aan gaven.

'Nou, nou,' zei hij maar. 'Heb je een nieuwe mini-dress?'

Janine knikte en toen ze zag dat Renee haar belangstellend bekeek werd ze blij. Gelukkig. Haar man had interesse. Vanavond kreeg ze hem vast wel zover dat hij haar pakte, en al zou ze dan bevrucht zijn door Fred, daar zou dan toch nooit iemand achter kunnen komen. Die geruststellende gedachte maakte haar een beetje overmoedig. Goddank, die zorg was van haar af! Ze vond het dan ook helemaal niet erg meer toen Marthy haar van achteren snel tussen de benen greep en haar toen op de schoot van Renee duwde. Renee voelde het kolossale gewicht en werd bijkans verpletterd. Zijn benen braken haast en zijn ribbenkast verpletterde bijna onder al dat vlees, dat met groot geweld op hem werd neergeploft. Ze lachten alle drie hartelijk en toen voelde Renee tot zijn verwondering een hand in de buurt van zijn jongeheer die bezig was rond te tasten en zijn stengel te vinden. Was dat zijn vrouw, die keurige Janine? Die nette moeder, die nota bene in gezelschap naar zijn pik tastte? Die Marthy had wel een goede invloed op zijn wijf.

Nog nalachend om de verschrikkelijke pret die de valpartij had veroorzaakt, dronken zij hun thee, terwijl Marthy niet uitgesproken raakte over Janine, die er zo kostelijk uitzag. 'Moet je die benen eens zien!' riep ze. 'Wel tweemaal zo fors als die van mij!'

Janine protesteerde en betwijfelde dat. 'Jouw benen mogen er ook best wezen, zei ze en toen viel er een pijnlijke stilte.

'Zo, vind jij dat,' zei Marthy kalm. 'Vindt mevrouw de vetkwal dat haar zware poten iets te maken hebben met mijn slanke vormen.' Ze streek over haar benen, haar knieën en gespierde dijen! Janine werd rood en keek bevend naar Renee. Renee voelde dat hij nu iets moest zeggen, zijn vrouw en levenskameraad in bescherming nemen en de belediging teniet doen, desnoods door Marthy het huis uit te sturen. Maar hij kon niet! Hij keek naar de kleine, elegante jongensachtige vrouw, die nu als in gedachten over haar borsten streek terwijl ze hem spottend lachend aankeek. Nu bewoog ze even haar benen, spreidde haar knieën, en Renee keek en keek zijn ogen uit. Nog nooit had hij een vreemde flamoes zo goed kunnen zien. 'Nou,' snauwde Marthy haast. 'Wat denkt meneer de echtgenoot ervan?'

'Waarvan?' vroeg Renee laf en zijn ogen flitsten over Marthy's lijf.

'Doe niet zo stom,' zei Marthy, en Janine verbaasde zich dat Renee, haar eigen vaak zo driftige vent, voor wie elk lelijk woord een kwelling was en die absoluut niet tegen kritiek kon, nu niet opsprong en Marthy de deur uitgooide. Maar ze wist echt zeker dat Renee haar in ieder geval in bescherming zou nemen tegen Marthy. Daarvan was ze overtuigd.

'Nou,' zei Renee. 'Jullie zijn niet met elkaar te vergelijken. Jullie zijn heel andere types. Marthy is veel zuidelijker.'

'En waar houd jij dan meer van?' vroeg Marthy en keek Renee strak aan terwijl ze haar knieën nog verder uit elkaar boog.

Renee zag de kut van Marthy en zijn piek steigerde omhoog. 'Van het zuidelijke type,' fluisterde hij met droge lippen.

'Harder!' commandeerde Marthy. 'Van wie houd je het meest!'

'Van een zuidelijk type,' gaf Renee toe en durfde niet naar Janine te kijken, die bijkans bezweek.

'En wie is er mooier?' ging Marthy onbarmhartig verder. 'Ik of die vrouw van jou!'

'Jij...' Renee durfde niet meer op te kijken. Hij voelde dat hij Janine verraden had. Snel sprong hij op en rende weg. 'Even naar het toilet,' riep hij en verdween.

Janine begon zachtjes te huilen. 'Je hoeft mijn man niet van me af te troggelen,' snikte ze. 'Ik zal alles doen wat je zegt, maar pik mijn man niet van mij af, alsjeblieft!'

'Snuit je neus, droog je tranen en luister,' zei Marthy efficiënt. 'Denk maar niet dat ik belangstelling heb voor dat mannetje van je. Ik heb er betere in mijn boekje. Maar je moet niet het lef hebben om jezelf met mij te vergelijken.' Ze stond op en kwam naar Janine toe, ging op haar schoot zitten.

'Pas op!' fluisterde Janine en keek naar de deur. 'Renee mag ons zo niet zien!'

'Waarom niet, liefje?' Marthy bewoog haar billen in Janines schoot en greep met volle hand een van Janines zware borsten. 'We zijn toch vriendinnen? Ik ben hier om je te helpen, weet je wel? Renee moet zo gauw mogelijk zijn sabel in jouw pruim steken om het te doen lijken dat het kind dat jij krijgt van hem en niet van mijn man is. Wanneer een man twee vrouwen een beetje amoureus ziet doen, dan krijgt hij er trek in. Let maar eens op.'

'Renee niet,' zei Janine angstig. 'Die is zo kuis! Hij zou niet weten hoe hij het had..'

'Ach kom, kutmeid,' lachte Marthy. 'moet je maar eens opletten hoe hij me onder de rok zit te kijken. Wat heb jij onder je rok?' Snel griste Marthy tussen de dijen van Janine, die uit elkaar waren geweken onder haar gewicht.

'Dat doet Renee niet!' protesteerde Janine en probeerde de vrijmoedige hand weg te duwen.

'Moetje een draai om je oren hebben!' zei Marthy dreigend en Janine kroop ogenblikkelijk in haar schulp. 'Neem me niet kwalijk,' zei ze bevend en stond toe dat Marthy tussen haar dijen voelde.

'Aha!' riep Marthy. 'Dus toch een broek aan!'

'Een heel klein slipje,' riep Janine. 'Dat ik van jou geleend heb!'

'Hoe kan ie zijn leuter er dan inkrijgen?' wilde Marthy weten en met een forse ruk trok ze het kruis van het broekje stuk. 'Zo, nu kan er lucht en leven bij,' zei ze lachend en liet haar duim in Janines flamoes verzinken. 'Kind, je bent nog helemaal droog!' lachte ze. 'Moet je mij 's voelen.'

Janine wist dat ze er niet onderuit kon en nog steeds met de blik op de deur gericht gleed haar hand tussen Marthy's dijen door. Marthy kreeg haar goed te pakken! Terwijl haar vingers Marthy's inderdaad drijfnatte spleet binnengleden voelde ze haar kittelaar onder Marthy's geoefende vingers zwellen. Een lustscheut schoot door haar heen en voor het eerst wendde ze haar blik van de deur en keek. Marthy lag tegen haar aan. Met een hand streelde ze een van haar borsten. Haar andere verdween onderdoor tussen haar knieën. Ze zag haar eigen arm tussen de slanke dijen van Marthy.

'Hoe zie ik eruit?' vroeg Marthy.

'Lekker,' antwoordde Janine naar waarheid. Ze kreeg zin in neuken en geilen en haar brede heupen begonnen een beetje te schokken. Ook Marthy gaf nu toe en reed op en neer.

'Maar Renee mag ons echt zo niet zien,' zei ze, en toen kwam Renee binnen. Snel trok Janine haar hand uit de poes van Marthy en duwde Marthy van haar schoot.

Renee had zich in het toilet voorgenomen Marthy hartig de waarheid te zeggen. Hij kon niet hebben dat iemand Janine beledigde en nog minder dat iemand hem krenkte, maar toen hij binnenkwam smolt zijn hart toen hij beide vrouwen zo lief zag doen.

'Zijn jullie weer verzoend,' zei hij vrolijk, en stak een vers sigaretje op. Die vrouwen waren net kinderen. Om het minste of geringste kropen ze op eikaars schoot. Hij keek naar Marthy, die bezig was van Jani-nes schoot op te staan. Verdomme, haar rok zat tot bijna op haar heupen! Opnieuw had hij in een flits uitzicht op een dikke harige vacht voordat Marthy, die zijn blikken heel goed had opgemerkt, was opgesprongen.

'Hè, Renee,' fleemde Marthy. 'Ik heb zo'n zin om te dansen. Hebben jullie geen muziek?'

'Natuurlijk, hè, Janine?' zei Renee en liep naar het radiotoestel.

Janine riep dat ze al in geen jaren meer had gedanst, maar Marthy zwaaide al haar bezwaren weg. 'Je bent niet op de dansvloer!' riep ze vrolijk. 'Maar lekker intiem bij jezelf thuis!'

'Dat is waar!' lachte Renee en vond een orkest dat langzame melodieën speelde. 'Of iets kwiekers?' vroeg hij.

'Dit is juist fijn,' zei Marthy. 'Van die lekkere glijdende muziek!' en die uitspraak hitste twee mensen op zonder dat ze het van elkaar wisten.

'Mag ik het eerste dansen met je man?' vroeg Marthy lief en meteen sloeg zij haar handen om de nek van Renee. Ze dansten samen weg. Renee voelde de soepele gestalte en een paar stevige borsten die zich tegen hem aandrukten. Kalm aan, dacht hij. Janine mocht niets merken en hij nam zich voor zich niet op te laten winden. Maar Marthy had zijn weerstand meteen door. Ze schoof haar heupen nu niet meer langs Renees onderbuik, maar stootte voor- en achteruit. Het was een obsceen gezicht.

Janine zag het wel en ze werd bang en opgewonden tegelijkertijd. Het was een zalig gezicht dat kontje op en neer te zien schokken, maar ze kon niet vergeten dat het haar man was tegen wie werd aangereden. Renee voelde de harde slanke dijen tegen de zijne drukken en de stoten tegen zijn onderlijf. Ogenblikkelijk leefde zijn pik weer op. Hij voelde hoe zwaar deze werd en zich ten slotte begon op te richten. 'Alsjeblieft?' smeekte hij fluisterend in Marthy's oor. 'Ik houd het niet vol Wat moet Janine er wel van zeggen!'

'Wanneer je lul uitje kamerjas springt,' vulde Janine hem zachtjes aan. 'Dan moet je je maar leren beheersen. Ik hoef de man van mijn vriendin toch niet op te voeden?' En ze ging voort haar heupen tegen Renee aan te stoten. Ze voelde diens piel langzaam harder worden. Nog even en het ding zou recht vooruit steken. Wanneer ze dan met een beweging de kamerjas opzij schoof en Renee losliet, dan stond die met zijn stijve leuter mooi te kijk voor jan en alleman.

Maar haar plannetje werd gedwarsboomd. 'Nu ik!' riep Janine en duwde meteen Marthy weg. Marthy gaf zich gewonnen en ging zitten. Renee schrok toen hij Janine in zijn armen moest nemen. Ze moest zijn knots wel voelen en tot welke conclusies moest ze dan wel komen? Maar hij was heet, zeer heet, en hij vatte Janine bij de heupen en drukte toen zijn handen op haar dikke billen, wat ze zonder protest toeliet, wat Renee niet weinig verbaasde.

'Sorry, hoor,' zei Renee toen hij zich tegen Janine aandrukte en wegdanste, 'maar je ziet er ook zo fijn uit!'

Janine wist meteen wat Renee bedoelde. Ze was even lang als hij en ze voelde meteen de kogel tussen haar dijen. Ze drukte er tegenaan alsof haar leven ervan afhing en voor het eerst in hun huwelijk geilden ze op elkaar. Heerlijk, lieverd?' bedelde Janine en Renee, die nog steeds niet van zijn verbazing over zijn bloedeigen vrouw was bekomen, knikte woordeloos. Janines rokje was van voren wat opgekropen en zijn zware paal, weliswaar nog verpakt door zijn slip, rukte tussen Janines dijen. Een geweldige lust beving hem. Ook Janine was zo geil als boter. Ze voelde een pik zo groot als een kinderarmpje en ze werd nog natter dan ze door Marthy al was gemaakt. Het liefst was ze zo met Renee het bed in gedonderd. Beide echtelieden waren ten diepste verbaasd over elkaar terwijl ze elkaar voelden bij het leven. En dat allemaal dank zij een ander echtpaar! Goed voorbeeld doet goed volgen en goede verstaanders hebben aan een half woord genoeg!

Marthy zat het aan te kijken. Ze waren haar volkomen vergeten en Renee stond onder haar ogen een beetje te hengsten! Nou, wanneer Janine dacht dat ze vanavond of straks haar echtgenoot kon pakken om een alibi te hebben voor haar ontrouw met Fred, dan onderschatte ze haar. Ze was hier niet naartoe gekomen om Janine te helpen, maar juist om te voorkomen dat Renee Janine aan zijn degen reeg. Ze begreep heel goed dat als beiden er lol in kregen het met elkaar te doen Renee en zij voortaan naar het echtpaar konden fluiten! Daarom stond ze op en draaide de radio uit. 'Ik wil thee!' drensde ze. 'Kom Janine, schenk nog eens in.' 'Natuurlijk,' zei Janine en keek nog even naar Renee op, die haar als dank voor de dans hard in de billen kneep. Ze moest gewoon van Renees paal afschuiven. Zo stak diens ding tussen haar dijen. Gelukkig stond Renee met zijn rug naar Marthy toe, dus die kon er niets van zien.

Janine ging bezig en Marthy liep naar het raam en keek naar buiten. 'Poeh, wat is het warm,' zei ze en ze schoof een klein zijraam open. Ze ging er met haar bovenlijf uithangen.

'Vat maar geen kou,' riep Renee, en liep toen zacht naar Janine toe, die wat voorovergebogen stond om suiker in de kopjes te scheppen. In een keer greep hij haar van achteren. Hij had verwacht dat Janine fel zou protesteren, maar ze was wel veranderd. Ze hield ogenblikkelijk op met suiker scheppen en onderging intens zijn streling. Door het kapotte slipje voelde hij de wijde natte scheur. God, wat was zijn wijf vochtig, en toen deed ze een greep naar achteren en vatte zijn stijve lat! Hij wist niet hoe hij het had maar begon meteen als een gek in de hand van Janine te stoten, terwijl zijn vingers hun weg vonden tussen de forse schaamlippen. Ze stonden daar, als veren gespannen, en zouden elkaar binnen de kortst mogelijke keren hebben klaargemaakt, blij verrast om dit nieuwe huwelijksgeluk, wanneer Marthy Renee niet geroepen had.

Marthy had heus wel gevoeld wat er achter haar rug gebeurde en ze wilde er een eind aan maken.

'Moet je kijken, Renee!' riep ze en Renee kwam naar haar toe.

Marthy hing uit het raam, en ze wenkte dat Renee ook moest kijken. Om dat te doen moest Renee over haar heen hangen.

'Moet je kijken,' gniffelde Marthy en wees de straat in, die geheel verlaten was, op twee honden na die bezig waren te paren. Renee lachte en wilde zijn hoofd weer terugtrekken, maar dat strookte niet met de plannen van Marthy en dus hield ze hem aan de praat. 'Kijk,' zei ze. 'zou jij dat zo kunnen? Zo ongezellig aan de openbare weg?'

'Nou,' zei Renee, die kramp kreeg in zijn armen, waartussen Marthy over de vensterbank lag, 'ik denk het niet.'

'Ook niet met mij?' fluisterde Marthy.

'Met jou altijd,' antwoordde Renee jolig. Hij wilde niet opnieuw heet gemaakt worden door Marthy. Janine was veel te goed op dreef en hij verlangde ernaar haar te nemen. Desnoods staande. De koele wind had zijn temperatuur weer tot normale proporties teruggebracht. Hij wilde naar binnen, maar Marthy hield hem bezig, en uit een gevoel van beleefdheid bleef hij over haar heen geleund staan.

'Kijk eens! Ik zie zijn pukkie,' schokschouderde Marthy van het lachen en wees naar de honden. 'Ik geloof echt dat ze nu klem zitten.'

Renee keek naar de dieren, die hard bezig waren. Dit gezicht had toch wel uitwerking en het zware parfum dat van onder hem opsteeg deed de rest. Hij kwam extra in de mood en tussen zijn benen begon voor de zoveelste maal die lat iets te zwellen. Zijn arme gemartelde stamper, die trouw rees en daalde al naar de aanleiding, begon nu werkelijk aan te dringen op ontlading. Al was het maar met de hand.

'Is het iets bijzonders, jongens!' klonk de stem van Janine.

'Best aardig,' riep Marthy, 'maar het belangrijkste is dat we even uitluchten, nietwaar, Renee?'

'Ja! Heerlijk even afkoelen, Janine!' echode Renee. Hoewel hij het koud had gekregen, had dat soepele lijf beneden hem toch zijn uitwerking niet gemist. Marthy had namelijk haar benen uit elkaar geplaatst en Renees voeten stonden tussen de hooggehakte pumps van zijn buurvrouw. Hij voelde de hete achterkant van haar dijen tegen zijn benen en de harde billen in zijn schoot. Zijn roede steeg en groeide onrustbarend en had direct zijn grootste staat bereikt. Marthy moest zijn stoter wel voelen en even vreesde hij dat ze lawaai zou maken en hem op zijn nummer zetten. Renee vergat Janine en mogelijke loerende buren. Hij voelde de hitte van het lijf onder hem en onbeschaamd liet hij zich op de rug van Marthy zakken, die even kreunde onder zijn gewicht maar onverdroten verder babbelde over het paren van honden in het bijzonder en de merkwaardige gedragingen van het dierenrijk in het algemeen.

Renee wreef. Hij stootte zachtjes maar onmiskenbaar zijn pik tussen de harde billen onder hem. Hij liet zich iets zakken en schoof met zijn handen de panden van zijn kamerjas opzij. Toen bolde de knuppel in zijn broekje zich tussen de dijen van Marthy. Doordat deze ver voorovergebogen stond en haar rok toch al aan de korte kant was, zat de zoom vlak onder haar billen. Renees pik had vrij spel in het naakte kruis van de vriendin van zijn vrouw. Marthy liet hem begaan! Zijn eikel duwde tegen de stof van zijn slipje alsof hij er zich doorheen wilde boren. Een irritant gevoel. Heel zachtjes schoof hij met zijn hand zijn slipje iets naar beneden en als een hongerige wolf schoot zijn prikker te voorschijn. Toen hij doordrukte voelde hij dat zijn lans de muur onder de vensterbank raakte. Marthy zat schrijlings op zijn lul! Hij schoof iets achteruit. Nu moest de kop tegen de flamoes van Marthy drukken. Zou hij hem erin durven steken? Het was een vrij moeilijke operatie. Hij moest zich laten zakken totdat zijn jongeheer schuin omhoog stak en dan met een hand de zak in de goede richting en de juiste opening brengen. Voorzichtig voelde hij. Verdomd! Die vrouw maakte hem drijfnat! Ze was dus ook geil! Toen bracht hij zijn genotsknots in de juiste richting en stootte. Zijn pik gleed en slobberde tussen Marthy's wijd uit elkaar staande kutlippen. De kop schoof er een klein eindje in en trof Marthy's kittelaar met volle kracht. Renee voelde een schok door de heupen onder hem gaan. Zet hem op en de beuk erin, dacht

'Niet erin, smeerlap!' siste Marthy ineens. Ze wilde Renee wel gek maken maar hem niet bevredigen. Ze wilde hem heet en geil voeren maar hem niet in haar laten klaarkomen. Daarmee hield je een man gevangen en was hij als was in haar handen. Ze verschoof haar kont en de sabbelende pik schoot uit haar flamoes. Ook zij was heet als sambal, maar ze dacht ook aan Janine, die natuurlijk het een en ander zou opmerken, en dat vond ze minstens zo stimulerend en lekker. Zij, Marthy, die de man van haar vriendin opgeilde waar deze persoonlijk bij stond! Wat een heerlijke, zalige vernedering voor Janine! Ze voelde de kanjer van de ontrouwe echtgenoot langs haar peut schuren. Steeds vlugger werden diens bewegingen, zo heftig dat het voor Janine, achter in de kamer, onmogelijk verborgen kon blijven. Nou, nou, wat stampte die man! Of ze hem ook niet tot het kookpunt had gekregen!

En inderdaad. Renee was door het dolle heen. Het kon hem niet meer schelen of zijn vrouw zijn wippende kont zag. Hij gleed heerlijk tussen een paar stevige vrouwendijen. En het vervulde hem met trots dat hij dat trotse vrouwtje dan toch maar zover gekregen had dat ze zijn lat tussen haar benen voelde. Nu durfde hij ook de borsten van Marthy te vatten, en hoewel ze hem een paar venijnige klappen op zijn vingers gaf, bleef hij die heerlijke vruchten masseren. Hij gleed zalig langs de schuimende pruim en onder zijn vingers voelde hij de tepels groeien. Nu schudde Marthy ook nog haar billen. Of ze niet heet werd! En ja, Marthy begon er nu ook zin in te krijgen, al verdomde ze het Renees zwans van voren tussen haar dijen te pakken en hem binnen te laten in haar voor, die nu stromen lava losliet.

En Janine? Janine had de thee ingeschonken en was gaan zitten. Ze wilde die beiden weer roepen toen ze zag dat Renee nu op Marthy lag. Zien kon ze.niets, want ze leken wel aan elkaar gegoten, maar toen begon het tussen die twee te roeren. Ze zag dat Marthy wijdbeens ging staan en Renee manipuleerde verdacht met zijn handen. Haalde hij zijn grote koddebeier te voorschijn? Ze kon nog steeds niets zien, maar toen begon Renee op en neer te hengsten. Hij schokte steeds feller en harder en zij hoorde beide mensen zuchten. Marthy had haar man te pakken! Tranen schoten in haar ogen. Hier zat ze, klaar om Renee alles te gunnen wat hij verlangde, en haar beste vriendin verleidde haar man waar ze bij stond. Wat gemeen! En Renee liet zich nemen en was bereid zijn kokende wortel in de eerste de beste flamoes te duwen die voor hem open stond! Ze deden het niet eens in het geheim maar open en bloot voor de ramen. De tranen stroomden haar nu over de wangen. O! hoe werd ze hier vernederd en bespottelijk gemaakt! Ze was minder.dan niets! Haar hart kromp ineen en ze zag haar huiselijk geluk in één keer te pletter vallen. Ze wilde opstaan en er een eind aan maken. Een zwaar voorwerp nemen en Marthy de schedel inslaan. Maar ze deed niets en bleef slechts kijken.

Wat een vernedering haar man zo met haar vriendin tekeer te zien gaan. Moet je zien, bij iedere stoot die Renee gaf wipte Marthy haar billen naar boven. Zou Renee erin zitten? Bah, wat gemeen van ze. Ze dacht niet dat de pik van haar man werkelijk in de trut van haar vriendin zat. Waarschijnlijk gleed hij er alleen maar langs. Zou hij het lekker vinden? Hoe durfde hij! Janine werd heet van dit hondenspel. Ze drukte haar dijen tegen elkaar, maar dat gaf geen verlichting. Oei! Nu gingen ze echt hard tekeer! Marthy steunde op haar ellebogen op het kozijn en duwde keer op keer krachtig naar achteren. En piepen dat ze deed! En moest je Renee zien! Was dat die kalme echtgenoot? Die kuise vent? Nou, een baviaan was er niets bij. Zijn tong hing uit zijn mond terwijl hij als een gek op en neer hengstte. Terwijl ze toekeek verdween haar hand onder haar minirok en zacht kusten de natte lippen van haar kut de vingertoppen die binnendrongen, op zoek naar de erecte kittelaar.

Marthy en Fred

'Vertel op!' lachte Fred en omhelsde Marthy toen ze de salon van hun flat binnenkwam. 'Wat is er gebeurd?'

'Schei uit!'juichte Marthy en gooide haar bontjas in een hoek. 'Het is ongelooflijk!'

'Vertel op,' bedelde Fred, maar Marthy ging op de rand van de tafel zitten en wuifde met haar handen.

'Lieverd ik ben zo geil gemaakt dat ik eerst een beurt moet hebben!'

'In orde!' gaf Fred toe en stapte meteen uit zijn pantalon,

'Heb je ook haast?' vroeg Marthy.

'Kan je dat niet zien?' vroeg Fred en wees op zijn snel groeiende ding dat onder zijn overhemd te voorschijn kwam. 'Maar ondertussen vertellen, hoor!'

'Okay!' riep Marthy. 'Hoe zullen we het doen?'

'Op tafel...' Fred liep op haar toe en duwde Marthy achterover. Alleen haar benen bungelden nu buiten het tafelblad. Zonder veel plichtplegingen schoof Fred haar rok omhoog en pakte toen Marthy's benen en legde die over zijn schouders. Toen inspecteerde hij Marthy's schede, zocht en vond de kittelaar en begon deze snel te bewerken.

'Stop hem erin,' kreet Marthy. 'O, lieverd, vul me nu, anders ben ik al klaar!'

Fred beukte zijn stiefel erin. Hij zag hem verdwijnen. De kut van Marthy zoog zich eromheen en langzaam begon hij zijn zuiger op en neer in het gat te bewegen. Nou, die Marthy had zich wel opgewonden! Ze slobberde behoorlijk! Deze houding gaf Marthy rust. Ze behoefde en kon niets doen terwijl Fred het werk deed. Wel bonsden zo nu en dan in een reflex haar heupen op de tafel, maar Fred was in deze houding de baas. Ze begon te kreunen en te lispelen. 'Toe Fred... Hop, jongen! Kan het niet wat vlugger!' Maar Fred bleef de neukbeweging onder controle houden, al kostte dat moeite. Alleen door zijn pik waren ze met elkaar verbonden.

'Wat rinkelt daar?' hijgde Marthy.

'Dat zijn de onderdelen die er onder het rijden uitvallen steunde Fred. 'Vertel op, geil dier. Hoe is het gegaan?'

Hortend en stotend deed Marthy verslag van die middag. 'Hoe liep het af!' drong Fred aan en zijn tempo verhoogde zich.

'Krankzinnig,' zei Marthy. 'Ineens zag ik dat Janine naar ons keek terwijl ze zich zat te vingeren.'

'Dat heb je met die masochistes,' legde Fred kreunend uit. 'En die vent?'

'Nou, toen kwam hij klaar. Er leek geen eind aan te komen. Hij bleef maar spuiten en hij gaf me zulke opsodemieters dat ik het raam uit viel.'

'Wat!' riep Fred en begon Marthy's dijen te kneden. Zijn stoten werden snel vlugger en onregelmatiger. 'En je hebt niks!'

'Ik heb een kut vol,' siste Marthy en de tafelpoten bogen onder het geweld van haar klapperende kont.

'Hoeveel was hij kwijt?' zuchtte Fred.

'Renee? Nou, het behang onder de vensterbank had een natte plek van wel een halve meter en ook het tapijt ervoor was vergeven. Daar haalt Janine de eerste week geen druppel meer uit, dus ze zit nu nog voortdurend in angst. En Renee moest meteen naar bed. Hij zat zo volledig tussen mijn dijen dat ik er zijn laatste gram aan levenssappen uit kon persen.'

'Wat zou hij graag in je spleet hebben gezeten, hè, lieverd!' steunde Fred en drukte zijn paal naar boven, waardoor deze nog harder langs Marthy's kittelaar kwam te wrijven, wat door Marthy beloond werd met een huiveringwekkende kreet: 'OOEEII!'

'Zo is dat,' ging Fred tevreden verder terwijl hij steeds maar doorramde. 'Niets beter voor het naaien dan een goed opgebouwd heet gesprek. Hoeveel mensen zouden dat weten, lieverd?' Maar Marthy kon niet antwoorden. Al de spieren van haar buik begonnen zich te spannen om straks in één beweging alles wat voor de hete kutmond kwam met tomeloos geweld naar binnen te zuigen. Zaad, geil, het tafelkleed, proppen papier, de hele inventaris.

'En hoe is het verder afgelopen?' wilde Fred weten.

'Nou, zuchtte Marthy, terwijl de poten van de tafel kromtrokken door het harde klotsen van haar billen op het marmeren tafelblad. 'Toen hebben Janine en ik Renee tussen ons in genomen en hem op bed gelegd. En Janine wilde ook. Die was nog lang niet klaargekomen en dacht zeker dat ze nog wel iets uit haar man kon persen. Nou, dat kan ze mooi vergeéééten!'

'Potverdikke!' schreeuwde ook Fred het uit en ledigde zich in Marthy's truffel. Dit klaarkomen, die ontlading, had voor de alsmaar staande Fred eveneens te veel van zijn krachten geëist. Voor hij op de grond viel na een bijzonder gelukte coïtus zei Marthy met een serene glimlach: 'Alweer een kindje!' Hartelijk lachend, want ze hielden niet van kinderen, stortte Fred daarop op de grond, Marthy aan zijn stamper meesleurend, want die zat nog in Marthy's flamoes, die zoog en zoog, de krullen van de trap.

Renee, Marthy, Janine en Fred

Nog twee dagen en de kinderen kwamen terug van vakantie. Renee was er blij om. Uit hun schaarse briefjes had hij opgemaakt dat oma, zijn moeder, de kinderen weer had uitbesteed bij een boer, die oma daarvoor betaalde, omdat de kinderen niet weinig werk verzetten. Tot mestkruien toe, zoals de kleine Leendert van zes jaar had geschreven.

Hij vond dit op zichzelf niet erg. Het was gezond voor de kinderen en het was goed tussen de boerenstand te verkeren, want daar lag immers de kracht van een sterk soort, van een volk dat bouwt aan zijn toekomst! Een blond, haast wit, albinokleurig ras met heldere, waterblauwe ogen, verborgen achter dikke brilleglazen van minimaal min zes. Hij hield van de boeren. Een van zijn lievelingsschilderijen was nog altijd De Aardappeleters van de grote, zij het later naar de decadentie afgegleden schilder Van Gogh. Ja, dat waren nog eens prachtige, sterke mensen! Nee, een land met een gezonde levensdrift, dat er niet tegen opzag naar expansie te streven, al moest dat gepaard gaan met annexatie, het gewelddadig ontnemen van gebieden aan minderen en slaven, koos voor de boeren. Steedse arbeiders waren in het beste geval voor hem maar materiaal, goed om de eerste klap op te vangen, maar de boeren waren het geheime wapen! Arbeiders mochten schieten, maar de boeren leverden de munitie in de vorm van rijke oogsten in jute zakken van minstens vijftig kilo elk! De vijanden van gezonde volksbewegingen mochten nog zulke puike troepen in het veld brengen, wanneer de tot aan de rand met gerst en tarwe gevulde kussenslopen hem om de oren vlo-gen dan waren ze mooi nergens! Achter zijn bureautje gezeten wond hij zich hierover bijzonder op. Hij was het dus niet oneens met zijn moeder om de kinderen hard bij de boer te laten werken. Het was ook logisch dat deze ervoor betaalde. Maar daarover geen woord! Mama zou dat geld wel weer in haar zak steken om er roomsoezen en haringsalades voor te kopen. Bah!

Hij probeerde zijn aandacht bij de studie te houden. Morgenavond was er repetitie Aardrijkskunde. Het betrof dan speciaal Namur! Eigenlijk kon dat deel van België hem niets schelen. Daar woonden immers de Walen en dat was tuig! Mens, mens, wat was er toch een hoop ellende op de wereld. Ellende. Hij wierp zijn pen neer en zocht toen koortsachtig naar een sponsje om de lelijke inktspatten van het vloerkleed te verwijderen. Die middag was niet mis geweest, herinnerde hij zich.

Tussen de dijen van Marthy was hij op een weergaloze manier klaargekomen. Totale uitputting was er het gevolg van geweest en Janine en Renee hadden hem in bed moeten leggen. Wat hem nadien nog het meest had verwonderd was dat Janine er nooit iets van had gezegd, en je mocht toch verwachten dat je vrouw zou protesteren wanneer je zo had staan geilen met haar vriendin! Zou ze niets gemerkt hebben? Dat kon haast niet, want hij was op het laatst als een bezetene tekeergegaan. Maar Janine was veranderd! Nadien was ze hem gaan uitdagen. Het was duidelijk dat ze een hard, heet nummer van hem verlangde, maar hij kon niet meer. Iedere keer als Janine in kleding en gebaar openlijk van haar geilheid getuigde en hij dacht: nu pak ik haar!, dan schoof het beeld van Marthy weer tussen hen in. Nu was Janine een beetje zoals hij er de laatste tijd naar had verlangd dat ze zou zijn, en het ging niet! Wanneer Janine hem zover kreeg dat hij lichtelijk heet werd, dan dacht hij meteen ook aan Marthy. Hoe ze hem die middag had uitgedaagd en hoe zijn lust veer in haar kruis had rondgeborsteld. Hoe hij schokkend over haar rug liggend tegen haar aan klaargekomen was. Janine was te laat! Een paar dagen na die heerlijke middag die hij eenieder toewenste, was Janine in bed zelfs tegen hem aan komen liggen. Ze had zijn hand gepakt en die onder haar nachtjapon gebracht.

Inderdaad, ze had geen broek aan. Ze had zijn hand in haar spleet gedaan en was er prompt tegenaan gaan rijden, geilend dat het een lieve lust was, maar hij was ondertussen verder gegaan met de krant te lezen, zich ergerend dat hij nu maar één hand had om het dagblad te hanteren. Ten slotte was ze over hem heen gaan liggen en had zijn lummel gepakt, maar hoe ze er ook mee had gemanoeuvreerd, zijn ding was niet omhoog gekomen.

Hij had gewoon geen lust meer in zijn eigen vrouw. Alleen Marthy kon hem nog heet krijgen en zijn pik overeind. Het had Janine wanhopig gestemd. Hij begreep dat niet. Wat een plotselinge ommezwaai. Waarom moest hij juist nu zo nodig met haar neuken? Gelukkig had ze genoeg afleiding bij de Cassanders. Daar was ze tegenwoordig voortdurend. Hijzelf durfde er niet naartoe, want hij schaamde zich dat hij zich zo had laten gaan. Stel je voor dat Marthy het aan haar echtgenoot zou hebben verteld! Nee, Janine zat nu elke avond bij de buren, maar hij had haar duidelijk gemaakt dat hij moest studeren. Hij zat toch voor de repetities en hij moest slagen. Hij kon het zich niet veroorloven te blijven zitten.

Toch wel vervelend dat Janine er niet was. Nu moest hij het, als hij wat wilde drinken, zelf doen. Ga maar eens koffie zetten als je bezig bent met een dictee waar je de fouten uit moet halen! Nee, het was lang niet zo gezellig meer en hij zou blij zijn als de kinderen er weer waren. Wat ook zo gek was, was dat Janine als ze naar hiernaast ging altijd die mini jurk aantrok. Had ze zelf niet in de gaten dat ze zo duidelijk liet blijken Marthy na te willen doen? Wat moesten de buren er niet van denken! Wedden dat ze zich rot lachten. En dan, het was geen gezicht. Het was belachelijk, Janines veel te zware lijf, gepropt in een kinderjurk! Toch zou hij best met haar mee willen naar hiernaast. Nog eenmaal Marthy zien.

Langzaam stond hij op en liep als in een droom naar de slaapkamer. Hier kon niemand hem zien als hij de gordijnen sloot. Toen ging hij op het bed ligggen en begon aan Marthy te denken. Hoe hij haar zou pakken, de borsten uit de bustehouder rukken en die harde billen kneden. Er kwam leven in zijn broek en hij trok de ritssluiting van zijn gulp open, pakte met twee vingers zijn pik en trok deze naar buiten. Klein en onschuldig lag zijn vleesbloem daar, week, zacht en bevallig, als in de knop gebroken. Hij pakte zijn lust-pluim en begon deze snel heen en weer te zwiepen, en ja, er kwam leven in! Hoeveel mannen zouden zich nu, net als hij, hebben teruggetrokken? Hoeveel zouden er nu met hun pik spelen! Hoeveel jongens, maar ook getrouwde mannen, die hun knots tot stijfheid schudden om zichzelf daarna met volle hand af te trekken! Een mannenpik was een interessante affaire en niet alleen voor vrouwen! Mocht een getrouwde man zich nu afrukken of niet? Hij kwam er niet achter. Wanneer de vrouw begon te vervelen, verslonsde en nooit eens met leuke ideeën op de proppen kwam, dan moest het maar op een andere manier. En je kon toch beter jezelf klaarmaken dan naar een vreemde vrouw toe gaan? Beter in gedachten een droomvrouw gekoesterd dan de ram in de scheur van een prostituée, het sneetje van een schoolmeisje of de pruim van een losse liefde te stoten. Maar de man moest het wel goed spelen. Hij was er verantwoordelijk voor dat de vrouw ontdekte dat hij zichzelf klaarmaakte. Het zou de vrouw aan het denken zetten en het slot van het liedje moest zijn dat ze zou vragen of ze hem er niet bij zou kunnen helpen. En dan zouden opnieuw de wittebroodsweken aanbreken!

Renee keek naar zijn wapen, dat onder zijn hevige bewegingen snel groeide en tot volle wasdom kwam. Trots stak de luststaaf in de hoogte, klaar voor gebruik door een hard schuddende vuist die de voorhuid razendsnel over de eikel heen en weer zou schuiven, terwijl de behaarde zak tussen de dijen klotste. Renee pakte zijn blusser met volle hand en begon snel te manipuleren. In gedachten zag hij Marthy, die met gespreide dijen op haar knieën over hem heen zat, de vochtige vagina als een omgekeerde beker gereed om zijn pik op te vangen en naar binnen te zuigen. Toen werd er gebeld.

Renee schrok op. Het kostte moeite zijn pik los te Iaten. Hij lag net zo lekker te rammelen. Wie kon het zijn? Noch Janine noch hij waren zo geliefd dat ze vrienden hadden die hen in de avond kwamen bezoeken. Janine zelf? Nee, want die had de huissleutel mee.

Snel propte hij zijn ding weer terug in zijn broek en liep naar de voordeur. Het was Marthy! Gekleed in een huiscoat!

Hij wist niet wat te zeggen toen ze in de geopende deur voor hem stond. Haar gezicht stond stuurs.

Meneer Van Veen, mag ik even binnenkomen,' vroeg Marthy, en een rilling ging over zijn rug door de officiële toon die het vrouwtje aansloeg. Wat was er aan de hand?

'Komt u binnen, mevrouw eh... Cassander,' zei hij lullig en ging haar voor naar de huiskamer. 'Wat is er aan de hand?' vroeg hij angstig toen ze tegenover elkaar zaten.

'Ja, ik wilde u eens spreken,' zei Marthy en sloeg haar benen over elkaar. Hij keek naar de zachte ronde knieën en een vreselijk verlangen doorstroomde hem.

'Ga uw gang,' zei hij zachtjes. 'Is het ernstig? Ik wil u nogmaals mijn excuus aanbieden voor het feit dat ik mij die middag zo heb laten gaan.'

Marthy wuifde zijn excuses weg. 'Daar gaat het niet om, meneer Van Veen. U heeft natuurlijk uzelf te veel laten gaan, maar ik ben nu eenmaal een vrouw die iedere man de laatste druppels zaad afperst. Overigens, heeft u daarna nog met uw vrouw, mijn vriendin geneukt? U kunt mij dat gerust zeggen. Janine en ik hebben geen geheimen voor elkaar!' Marthy stak een hand ter hoogte van haar boezem in haar kamerjas en krabde zich.

Hij zag de buste wippen en zijn geilheid nam met de seconde toe, al hadden Marthy's bedoelingen hem volledig in verwarring gebracht. En wat voor een intieme vraag had ze hem gesteld. Hij begreep er niets van, maar hij was als was in haar handen.

'Nee,' zei hij naar waarheid, we... eh...'

'Laat maar,' ging Marthy verder. 'Ik had dat al gedacht.'

Ineens overviel Renee een grote woede. 'Wat gaat u dat aan!' schreeuwde hij en stampte langdurig met een voet op de vloer. 'Of mijn vrouw en ik wel of niet met elkaar naar bed gaan. Wat denkt u...'

Marthy keek hem ineens glimlachend aan en schoof toen haar knie die op de andere rustte omhoog. Ze deed het heel langzaam, terwijl ze hem glimlachend aan bleef kijken. Het werd doodstil. Alleen het zachte geruis van een nylonbeen dat over een nylonbeen gleed was te horen. Renee was witheet van woede, maar zijn reeds gebalde vuist, die hij als een hamer boven zijn hoofd zwaaide, viel krachteloos naar beneden op de grond. Hij keek! Hij zag de rok van Marthy zich spannen tussen de beide slanke dijen. Hij zag het blanke vlees boven de nylons en de jarretelles. Hij zag een lichtgroen slipje, dat het fijnste in de gehele wereld verborgen hield. Hij zag de schuimende, zwarte beharing eruit puilen en hij schrompelde ineen. Hij was niets meer dan een tot barstens toe gezwollen roede die rilde van lust en zich zou laten beknijpen en slaan als het object van zijn begeerte dat wenste.

'Over?' vroeg Marthy en Renee knikte woordeloos en zakte slap achterover in zijn stoel.

'Goed zo,' zei Marthy efficiënt en sloot haar benen weer aaneen. 'Vindt u het goed, meneer Van Veen, dat ik een sigaartje opsteek?'

Renee knikte opnieuw. Hij voelde zich verloren. Deze vrouw behoefde maar een gebaar te maken, een obscene beweging, en hij ging er onderdoor.

'Ga uw gang,' fluisterde hij. Marthy deed een greep in haar tasje en haalde een forse bolknak te voorschijn, waar ze met behulp van enkele lucifers de brand injoeg. Onder hun voeten klonk geklop. Een van de onderburen die met een stok tegen het plafond porde. 'Je moet niet zo stampen,' zei Marthy verwijtend en blies een kanjer van een rookwolk uit. 'Je ziet wat er gebeurt.'

'Zeg dat wel,' zei Renee, hopende dat de spanning nu wat gebroken was. 'Wat kan ik voor je doen, Marthy?'

'Ik zou het prettig vinden wanneer je me niet tutoyeert,' zei Marthy. 'En dan, jij kan veel doen voor mij en mijn man door Janine eens stevig aan te pakken.'

'Hoezo?' vroeg hij verloren. Hij begreep er steeds minder van, al stond zijn lat nog steeds stokstijf in zijn broek. Marthy's afwisselende wijze van aantrekken en afstoten waarmee ze bij Janine zo'n succes had gehad, liet ook bij de zwakke Renee niet na verwarring te stichten. Ze kon langzamerhand alles tegen hem zeggen en hem alles laten doen. Wanneer hij zou protesteren of misbaar maken, dan was een geraffineerde obscene beweging voldoende om Renee plat te krijgen.

'Is er iets met Janine?' vroeg Renee en boog zich bezorgd over Marthy heen.

'Wil je naast me zitten?' vroeg Marthy.

'Graag!' Renee ging op de leuning van haar stoel zitten, maar Marthy duwde hem eraf.

'Op de grond!' snauwde ze en Renee ging op de grond zitten en leunde tegen haar benen.

'Mag ik mijn wang tegen uw knie drukken?' vroeg hij zachtjes van verlegenheid.

'Ga je gang als je het niet laten kunt,' zei Marthy weer onverschillig en tipte een forse askegel van haar sigaar achter in het openstaande boord van Renee zijn overhemd, zonder dat deze er overigens iets van merkte. Hij drukte zijn wang tegen Marthy's knie en rook de opwindende geur van haar geslacht, want de situatie had Marthy niet weinig opgewonden.

'Luister,' begon Marthy. 'Je vrouw, meneer Van Veen, is mijn vriendin. Dat is voor haar een hele eer, want het is een burgerlijke trut, die even lelijk is als ze grof en groot is. Maar goed, in die nieuwbouwwijken moet je je behelpen. Nu heb ik echter gemerkt dat Janine zal ik maar zeggen intieme relaties onderhoud met mijn man, de heer Fred Cassander. En dat vind ik te ver gaan. Niet omdat mijn man haar een punt zet, maar wel omdat het voor mij een belediging is dat zo'n lelijk wezen beslag legt op een van de fijnste dingen die mijn man bezit. En zo is het!' Marthy had deze toer zorgvuldig met Fred overlegd en het had succes. Nu aten beide echtelieden al uit hun hand. Dat beloofde wat voor de toekomst! Tevreden nam ze een trekje aan haar sigaar en schreeuwde het uit. Ze had haar lip gebrand. Daardoor kon Renee wat op verhaal komen. Terwijl hij rondrende met de brandzalf dacht hij koortsachtig na. Janine zou vreemd gaan? Hij kon het zich niet voorstellen! En dan met zo'n griezelige vent als die Cassander? Ach, het was te gek om voor te stellen. Zijn eigen keurige Janine, moeder van zijn kinderen, zou stiekem vozen met een tango-held als die Fred? Kom nou!

Toen Marthy weer wat opgeknapt was en haar verschroeide lip weer dik in de verf zette, waarbij ze nonchalant in de stoel hing, terwijl Renee begerig naar haar lange slanke benen gluurde, vroeg ze wat Renee van plan was te doen.

'Ik kan het niet geloven,' zei Renee. 'Heus, Marthy...'

'Mevrouw Cassander voor jou,' verbeterde Marthy.

'Heus, mevrouw Cassander,' ging Renee verder. 'Mijn vrouw! Dat is onmogelijk! Dat is niets voor ons, eenvoudige middenstanders! Nee...'

'Ja!' zei Marthy. 'En zo keurig is de bourgeoisie niet. Als ik mij niet vergis heeft een zekere Renee mij in deze kamer nog trachten aan te randen. Ik heb duidelijk gevoeld dat je ding in mijn kruis schuurde en je hebt geprobeerd bij me naar binnen te dringen!'

'Daar kon ik niks aan doen!' protesteerde Renee. 'Ik... Je had mijn...'

'Wat?' vroeg Marthy plagend en dreigend tegelijk. 'Weet je wat het met jou is, Renee? Je kan er niks van. Je kan niet fijn naaien. Janine en jij hebben geen fantasie. Jij bent een van die miljoenen mannen die plompverloren op een vrouw kruipen, haar met jullie gewicht bedelven en er dan maar op los hengsten. Rang! En klaar zijn jullie.'

'Dat is niet waar!' schreeuwde Renee. 'Ik wil best van alles, maar Janine...'

'Janine is een rund,' concludeerde Marthy kalm.

'Maar dat neemt niet weg dat ze voortdurend met Fred wil vozen.'

'Ik kan het niet geloven,' zuchtte Renee. 'Mijn Janine... En Fred. Hoe kan hij jou ruilen, zo'n prachtige vrouw, tegen Janine, zo'n vet matras?'

'Fred ruilt mij ook niet in. Hij kijkt wel uit. Zulk weerwerk in de liefde als ik hem kan geven vindt hij nergens. Hij probeert Janine alleen een kind te naaien. En zelfs dat kan me niet schelen, maar ik vind wel dat jullie moeten betalen. Voor mijn part in natura, maar betalen moeten jullie. Die pik van Fred is zoiets zeldzaams... Zo fors... Zo ideaal... Zo dik.' Marthy keek dromerig voor zich uit, als vertoefde ze mijlen ver weg van daar.

'Nou, de mijne mag er ook best zijn,' antwoordde Renee lachend. Marthy keek hem aan met een minachtende trek rond haar bezeerde lip.

'Vind je?' zei ze spottend. 'Jouw ding is wel lang maar gewoon te dun. Een vrouw moet een pik langs de wanden van haar kut voelen schuren. De meeste vrouwen zullen veel te wijd voor je zijn!'

Renee wist hierop niets te zeggen. Hij keek naar de vloer en voelde zich gekrenkt en beledigd. Ineens dacht hij aan wat Marthy had gezegd. Fred probeerde Janine een kind te naaien! In paniek sprong hij op toen het tot hem doordrong wat dat betekende. 'Nee, dat kan niet!' kreunde hij terwijl hij heen en weer ging kuieren. Janine gaat niet vreemd... Dat doet Janine niet...'

'O nee?' zei Marthy en bekeek tevreden het resultaat van het gesprek. Nog even en de familie Van Veen was met onverbrekelijke banden aan haar en Fred gebonden. 'Wil je het soms zien?'

'Ja, dat wil ik zien!' zei Renee uitdagend. 'Ik geloof er niets van!'

'Goed,' zei Marthy eenvoudig. 'Dan gaan we kijken.' Ze stond op. 'Verdomme, die smerige, verrotte klerestoelen van jullie,' mopperde ze. 'Je kousen gaan helemaal scheef zitten als je er even in zit.' Ze begon haar kousen op te trekken en Renee kreeg een rilling over zijn rug. Wat een poten heeft dat mens, dacht hij, en keek zenuwachtig naar de gebogen rug van Marthy. Zijn lippen werden droog. 'Ik wou...' fluisterde hij en Marthy keek hem spottend aan terwijl ze nu bijna in haar slip stond. 'Hengst!' kankerde ze. 'Ik geloof dat je weer op me geilt, hè, Renee?'

Resoluut ging ze Renee voor naar haar flat, waarvan de voordeur op een kier stond. 'Stil,' fluisterde ze en greep Renees hand. Het was aardedonker. Alleen onder een deur vandaan kwam licht. 'Ze zijn in de voorkamer,' fluisterde Marthy en trok Renee iets naar zich toe om in zijn oor verder te fluisteren. 'We gaan naar de slaapkamer, dan kunnen we tussen de gordijnen door kijken!'

Marthy's adem kriebelde Renee in zijn oor. Hij rook haar parfum en in het duister was Marthy's warmte vlak bij hem. Toen kon hij zich niet langer beheersen, vooral omdat Marthy haar buik tegen zijn zij duwde terwijl ze in zijn oor sprak. Hij greep haar schouders en trok dat soepele lijf tegen zich aan. Meteen begon hij als een gek tegen haar op te stoten en ramde zijn zwans stijf ter hoogte van Marthy's navel. Wacht nou even!' zuchtte Marthy dringend en beet hem toen hard in zijn oorlel. De pijn was verschrikkelijk. Hij betastte zijn oor terwijl Marthy hem aan een hand in het donker voorttrok. Het zou hem niet verbazen wanneer zijn oor behoorlijk bloedde!

Hij kwam in een ruimte waar Marthy hem losliet. Hij hoorde haar bezig. Ineens was ze weer bij hem. 'Hier, ga zitten!' commandeerde ze hem, en voorzichtig liet hij zich neer in de richting die Marthy aangaf. Met een bons kwam hij op de vloer terecht. Hij was naast de stoel gaan zitten die Marthy had aangeschoven! Op de tast krabbelde hij weer overeind, vond de stoel en ging erop zitten. Het was een harde keukenstoel. Toen verschoof Marthy iets en hij keek door een kier van een gordijn in een kostbaar ingerichte kamer, diffuus verlicht door voorname schemerlampen. Fred Cassander zat op een bank en Janine zat tegenover hem. Fred las de krant en Janine bekeek een klein tijdschriftje. Ze zat er heel braaf bij in haar veel te krappe jurk. Het was een vreedzaam schouwspel. Hij wilde net tegen Marthy zeggen dat haar verhalen nogal meevielen toen hij Marthy's handen langs zijn benen voelde tasten. 'Ik ga er ook bij zitten,' fluisterde ze. 'Het kan zo beginnen,' en meteen plofte ze op zijn schoot. Hij voelde het zachte, stevige bibsje op zijn lat drukken en een arm die op zijn schouder steunde. Vertrouwelijk sloeg hij zijn arm om Marthy's taille. Hij zou zich heel rustig houden, anders sprong ze meteen weer van hem af en kreeg hij een grote bek. Dat nam niet weg dat zijn pik maar niet tot bedaren te brengen was. Marthy moest hem duidelijk voelen. Toen begonnen ze het tafereel in de salon te bespieden. Fred keek op zijn horloge. Het uur U had geslagen. Weliswaar had hij niets gehoord, maar hij had vertrouwen in zijn vrouwtje. Hij stond op en liep de kamer uit. In de gang constateerde hij dat de voordeur dicht was. Zo, dus de familie was herenigd, al bevond de helft zich achter het gordijn. In ieder geval kon de voorstelling beginnen. Hij liep de kamer weer in en ging achter Janines stoel staan.

'Zo, is dat interessant wat je daar zit te bekijken?' vroeg hij.

Met een klap die tot in de hal van de flat nagalmde, sloeg Janine het tijdschriftje dicht. Ze was er zo in opgegaan dat ze Fred niet had bemerkt.

Fred lachte en pakte het tijdschrift uit Janines handen.

'Zo...' zei hij en bladerde er doorheen. 'Is dat nu lectuur voor een keurige huisvrouw... Blote mannen en vrouwen die met elkaar liggen te kroelen. Humm, het lijkt me Zweeds fotowerk.'

Janine was in verwarring. Ze reikte naar Fred.

'Toe?' smeekte ze. 'Ik vond het hier op het tafeltje. Ik dacht...'

'Jaja,' zei Fred. 'Jij denkt maar. We zullen nu eens het woord bij de daad voegen. Ik heb alweer zin in je. Zullen we het net zo doen als vanmiddag? Of als gisteravond? Of als gistermiddag?'

'Alsjeblieft, Fred! Niet meer!' smeekte Janine. 'Ik weet niet wat ik beginnen moet. Ik ben vast zwanger!'

'Wat geeft dat,' lachte Fred. 'Een kindje erbij is toch leuk?'

'Maar wat zal Renee zeggen?' ging Janine verder, verfrommelde in haar zenuwen haar zakdoek en at deze op. Ze wist uit angst niet meer wat ze deed.

'Renee zal niets merken,' antwoordde Fred luchtig. 'Kom Janine! Ik heb weer zin je een fikse beurt te geven. Doe die malle jurk eens uit! Schiet op!'

Snikkend stond Janine op en snikkend ontdeed ze zich van haar jurk.

Renee zag zijn echtgenote in een bustehouder die slechts uit twee banden bestond en een miniscuul slipje. Ze stond daar naakt voor een vreemde vent! Vooruit, Janine! schreeuwde het in hem. Ga weg! Laat je niet zo commanderen door die engerd! Zijn vrouw! Zijn levenskameraad bedroog hem! Hij wilde opspringen, maar Marthy had hem al door en greep met haar handen de onderkant van Renees dijbenen. Ze drukte zich in zijn schoot en toen begon ze hard te wippen en heen en weer te schuren. 'Lekker, Renee?' fluisterde ze in zijn oor. 'Heerlijk, je pik tegen mijn kont... Eh!... Fijn schuren, jongen!' En Renee? Hij schuurde voor twee terwijl hij over Marthy's schouder door de gordijnspleet de kamer in keek.

'En nu op je knieën!' riep Fred.

'Nee! Dat niet! Dat niet!' kermde Janine, maar Fred keek haar slechts aan en ze knielde op de grond.

'Openmaken,' zei Fred eenvoudig, en terwijl de tranen haar over de wangen liepen, trok Janine de ritssluiting van Freds broek open.

'Kom teef!' zei Fred verder met zijn interessante conversatie. 'Zoek hem en dan pakken!' Nog steeds hield hij zijn handen in zijn zakken terwijl hij op Janine neerkeek. Bevend stak Janine haar hand in Freds gulp en tastte erin rond. Toen trok ze Freds nog rubber-zachte geval eruit.

'Wat nu...' vroeg ze timide.

'Maak hem stijf,' zei Fred gemakzuchtig.

Janine pakte Freds pik en begon ermee te zwaaien. Al spoedig kwam de groei erin en Renee zag een zwans zoals hij nog nooit gezien had! Daar was de zijne een kleine jongen bij, en een vreselijke jaloezie besloop hem! Marthy ging iets verzitten en trok haar rok tussen haar bibs en zijn broek uit. 'Anders gaat-ie zo kreukelen,' vertrouwde ze hem fluisterend toe, maar

Renee lette even op niets meer. Renee probeerde over Marthy's benen heen zijn jongeheer te pakken, wat hem niet lukte, tot Marthy hem met een simpel gebaar te voorschijn trok. Zijn ding was vrij! Inmiddels pakte Fred Janine bij haar lange haren en trok haar hoofd achterover. 'Niet te veel!' siste hij boos. Anders ben ik te vlug klaar, stommerd!'

'Neem me niet kwalijk, Fred,' riep Janine bevend. 'Is het nu genoeg voor vanavond?'

'Om de donder niet!' schreeuwde Fred woedend. 'Me eerst opgeilen en verder niets! Dat zal je niet glad zitten! Al heb je honderd kindertjes. Schiet op, trek mijn broek uit!' en met bevende vingers opende Janine nu Freds broek geheel en hielp hem eruit te stappen.

Renee zag dit alles met verbijstering aan. Maar hij kon er niets meer tegen doen. Even stond Marthy op en toen ze weer op zijn schoot ging zitten gleed zijn overeind staande pik bij Marthy naar binnen. Als een gek begon hij te stoten, maar Marthy drukte hem neer. 'Kalm aan!' fluisterde ze in zijn oor. 'Langzaam halen en trekken. Diep doordrukken en zalig soppen, fïjnerd!'

Inmiddels was ook Fred gaan zitten en terwijl Renee doorneukte, zag hij ook hoe de huilende Janine zich op Fred zijn spijker moest vastpinnen.

'Ben je al glad en nat?' vroeg Fred.

'Nog niet, Fred,' stamelde Janine. 'Ik ben veel te droog! Hoeft het vandaag niet?'

Maar Fred was onvermurwbaar. 'Stop je vingers dan in je kut, troel!' schreeuwde hij, en de vele spiegels in hun lijsten rinkelden geducht.

Janine begon zichzelf te vingeren terwijl ze met haar andere hand Freds fallus in conditie moest houden. Het een en ander had ten slotte toch een niet geringe uitwerking op haar. 'Ik ben er, lieveling!' hijgde ze en stapte toen vrijwillig op Fred.

Renee zag de pik van de vreemde tot de wortel in de flamoes van zijn vrouw verdwijnen. En zijn vrouw had daar nu toch wel plezier in, want ze begon fors te bewegen. Al spoedig begonnen vier mensen te hijgen en te stoten. Steeds feller en harder werden de bewegingen van vier schurende lijven. En toen trok Marthy met een geweldige, Wagneriaanse beweging het gordijn open, en vier mensen zagen elkaar paren, maar waren al zover heen dat ze alleen nog maar dachten aan klaarkomen. Kome wat ervan komen zou!