Eerste boek

O, wat ben ik toch ontzettend ongelukkig

Opgedragen aan het seksuologenechtpaar Phyllis en Eberhard Kronhausen voor hun boek The sexually responsive woman

Janine

Ineens sprong ze op en rende naar het raam. Voor het geweldige glasoppervlak dat nog onder haar knieën begon en de hele straatkant van de kamer besloeg, keek ze naar buiten. De verveling was verpletterend. Vanaf de derde verdieping staarde ze neer op twee kindertjes die bezig waren met een fietsje. Een oud dametje liep voorbij met een boodschappentas waaruit een bos prei stak. De melkman startte zijn elektrisch wagentje en verdween uit het gezicht.

Ze drukte haar wang tegen het raam en was zich even verschrikkelijk bewust van die negen etages boven zich en die twee onder haar. En links en rechts en tegenover haar al die eendere flats; zo nieuw, zo praktisch, zo gemakkelijk schoon te houden en zo ontzettend saai. En niemand kende iemand. Iedereen keek zo op eikaars tafel, maar van enig contact was geen sprake. Je groette elkaar niet eens! Wat dat betreft was het, toen ze nog bij haar moeder moesten inwonen, toch gezelliger geweest. In die oude volksbuurt had je altijd aanspraak en men hielp elkaar waar men kon.

'O o, wat waren we blij!' Ze hoorde zichzelf hardop praten en sloeg even een hand voor de mond. Het gebaar amuseerde haar. Ik lijk wel gek! dacht ze. Een beetje in mezelf praten. En ineens miste ze heel erg de kinderen en hun drukte.

Wat waren ze gelukkig geweest toen ze dit huis kregen toegewezen! Ze zag zich nog met Renee in de kale ruimte staan. De geur van cement, hout en verf. Ze kon die zonder moeite weer terugroepen. Hoe ze hadden rondgelopen in die lege, galmende kamers en de indeling hadden gemaakt. Hier de kamer voor de kinderen. Daar het T V-toestel. En je bureau voor het raam. Kan je lekker suffen en uitkijken als je geen zin in studeren hebt! En de boeken tegen deze muur. Ja zeg, een goede oplossing! En daarna...

Ze keek naar buiten. Óveral waren de TV-toestellen in dezelfde hoek gezet. Overal stonden de boeken tegen dezelfde muur. En de mensen die een bureau bezaten hadden deze voor hetzelfde raam geschoven. Waren ze dan werkelijk zo weinig origineel? Waren ze dan toch maar gewone doorsnee-mensen?

Renee en zij hadden altijd gemeend dat juist hun gezin iets bijzonders was. Als Renee thuiskwam van kantoor dook hij meteen in zijn studieboeken. En zij steunde hem bij zijn studie en hielp hem waar ze kon hield de kinderen stil en zette alleen dan de TV aan wanneer Renee ook wilde kijken. En dat alles voor de toekomst! Als de andere mensen na hun werk lekker onderuit gingen zitten begon hun taak pas!

Renee was het ook opgevallen en op een avond hadden ze erover gesproken. 'In die ellendige nieuwbouw gaat iedereen op iedereen lijken,' had Renee gezegd. 'Kijk maar eens naar binnen! Overal staat alles op precies dezelfde plaats. Wanneer je je in de voordeur vergist, merk je alleen aan de vrouw des huizes dat je niet in je eigen huis bent! Zo kweek je massamensen!'

Ze had hem getroost.' Was op zijn schoot gaan zitten. 'In ieder geval hebben we een onderkomen voor ons en de kinderen die we met niemand hoeven te delen,' had ze Renee voorgehouden. 'En als je straks klaar bent met je studie en ergens directeur bent gaan we hier toch weg? Nemen we een villaatje buiten met een grote tuin!'

'En een autootje,' had Renee meegefantaseerd... Ze lachte in zichzelf. Gekke dingen waren er die avond gebeurd! Terwijl ze zo aan het fantaseren waren over de toekomst, zij op Renee zijn schoot, had die, heel zacht en stiekem, zijn hand onder haar rok geschoven. Ze had net gedaan alsof ze niets merkte en rustig doorgebabbeld. Renee zijn hand had over haar dij gestreeld, op het laatst tot boven haar kous. Langzaam was hij verder gegaan. Heel kalm gleden zijn vingers over haar buik, wrongen zich tussen haar dijen, hadden haar vagina, dat o zo gevoelige plekje, gevonden en juist daar tegen haar broekje gedrukt. Steeds verder waren Renee zijn vingers gegaan, terwijl ze onder haar bibs iets hards voelde dat groter en groter Was geworden. Terwijl ze verder fantaseerden, voelde ze dat haar wangen waren begonnen te gloeien. Wat had ze het warm gekregen! En ineens moest ze gewoon even bewegen, de spieren van haar benen spannen. Ogenblikkelijk had Renee dat beweginkje beantwoord door twee vingers ineens diep bij haar naar binnen te stoten en snel heen en weer te halen. Haar broekje was drijfnat geworden en daarover had ze zich niet weinig geschaamd. Ze was nog nooit zo vochtig geweest wanneer ze met Renee, altijd in het donker, in bed vrijde. Maar toen... Op het laatst hadden ze beiden gezwegen en met rode koppen zitten wippen. Renee was begonnen zijn stijve ding tegen haar mollige bibs heen en weer te schuiven en zij had nog teruggedrukt ook! En het einde van het liedje was dat ze klaarkwam. Dit had ze nog nooit van Renee meegemaakt. En ook niet van zichzelf.

Renee was altijd de enige man in haar leven geweest. Ze beschouwden het samenzijn van man en vrouw als iets heiligs, een ideaal. Tijdens hun verloving had Renee wel eens, als hij haar had thuisgebracht, in het portiek laten merken dat hij zijn verlangens had en zich stevig tegen haar aangedrukt. Maar te ver waren ze nooit gegaan. Zij had het wel begrepen. 'Heb je weer te gekruid gegeten,' zei ze dan, en Renee had haar geëerbiedigd.

Op de eerste huwelijksnacht ontmaagde Renee haar heel discreet. Daarna hadden ze zo eens in de veertien dagen gevrijd. Heel kalm en prettig, en kregen achter elkaar vier kinderen waar ze gek op waren. Toen was Renee condooms gaan gebruiken, want ze waren beiden tegen de pil, waarvan je nooit wist wat die nou precies aanrichtte. Je hoorde er de raarste berichten over. Ze hadden het ook heel gewoon gevonden dat ze steeds minder met elkaar vrijden. Na een paar jaar huwelijk is het nieuwe er wel van af. Je kreeg ieder je taak. Renee zijn werk en studie en zij de kinderen en de huishouding, en daar hadden ze de handen vol mee. Als ze tegenwoordig eens in de twee maanden bij elkaar kwamen was het veel! Misschien kwam het daarom dat ze zich die avond zo had laten gaan in plaats van Renee met zachte handen te verbieden tot ze in bed waren en zij de lamp had uitgedaan. En Renee was nog boos geworden ook! Hij had haar verweten egoïstisch te zijn geweest. Hij had van haar verwacht... dat ook zij met hem gespeeld had! Dat was toch al te dwaas, zo in de kamer, en dan met haar handen. Onfatsoenlijk! Vreemd eigenlijk. Die hele toestand was toch eigenlijk niets voor Renee. En nu stond ze er voor het raam zo'n beetje naar terug te verlangen! Nou zeg, het werd tijd dat ze wat ging doen. Al die malle gedachten! Aan de overkant zaten ook mensen voor de ramen. Even voelde ze zich betrapt. Alsof die daar konden raden wat zij aan het denken was! Ze voelde zich ook ongelukkig nu de kinderen uit logeren waren en zij niets om handen had. Ze verveelde zich gewoon. Kom, ze ging maar even naar de kelder.

Marthy en Fred

Marthy knikte in de hal van de flat vriendelijk haar buurvrouw goedendag en stapte in de lift. Snel voerde deze haar naar boven en even later stond ze in haar nogal zwoel ingerichte flat. Uit de badkamer klonken de afgrijselijke geluiden van haar echtgenoot die uit volle borst zong... Ze gooide haar korte bontmanteltje in de hoek en bonsde op de badkamerdeur. Ogenblikkelijk stapte Fred, gehuld in een witte badjas, naar buiten. 'Hallo darling!' Ze kusten elkaar vluchtig en liepen met de armen om elkaar heen de kamer binnen.

'Ik sterf van de dorst,' riep Marthy, en Fred haastte zich naar de huisbar om twee grote glazen sherry in te schenken. Ze ploften naast elkaar neer op de brede bank en proostten.

'Ben je geslaagd?' vroeg Fred. Hij rommelde in de elegante boodschappentas. 'Ik zie het alweer. Dromen van foundations. Of het geld niet op kan.'

Marthy dronk haar glas in één teug leeg, schopte haar pumps uit en vlijde haar slanke, haast jongensachtige benen over de knieën van Fred. Ze lachte. 'Wat denk je, bink. Jij hebt er ook plezier van als je wijfje in fijne dingetjes rondloopt!'

Fred gaf haar een sigaret en vuur en begon toen haar enkels zachtjes te masseren. Marthy kreunde van genoegen.

'Zeg,' zei Fred. 'Heb je onze buurtjes nog gezien?'

'Zonet, beneden in de hal. De Zij ging zeker even boodschappen doen.' Marthy inhaleerde diep en blies de rook in de richting van haar echtgenoot. Ineens drukte ze haar hiel krachtig in zijn schoot.

'Wat denk je ervan,' vroeg Fred. 'Zijn ze geschikt en is de tijd rijp?'

'Ach,' geeuwde Marthy, 'het is een alledaags stel. Hun huwelijk zal wel verpletterend vervelend zijn. We kunnen het altijd proberen. Hun kinderen zijn uit logeren en dan wordt het huisje van zo'n moedertje ineens heel stil en saai. Ik geloof dat ik haar maar eens op een kopje thee uitnodig.'

'Doe het nu, liefje!' smeekte Fred en stopte Marthy haar voetjes onder de kamerjas. Zachtjes begon Marthy over Freds penis te strijken, die spoedig tot leven kwam.

'Goed hoor,' beantwoordde Marthy Freds smeekbede. 'Zeg eens! Wordt dat daar zo dik door mij of door het vooruitzicht op de buurvrouw?'

'Allebei.' Fred schoof iets achteruit en naar onderen en maakte het Marthy mogelijk nog beter met haar bekousde voetzool over zijn fallus te strijken. 'Het kan best wat zijn,' mijmerde Fred. 'Hoe oud zou ze zijn? Zo'n jaar of vijfendertig, denk ik. Je kan zien dat ze vier kinderen gehad heeft. Nog een kind en ze is niet meer om aan te zien. Een uitgezakte muilezel!'

Marthy barstte in lachen uit. 'En dan dat gezicht,' riep ze. 'Ze heeft gewoon een varkenssnuit!'

'Nou, dat is onzin, ' zei Fred en keek naar Marthy's benen, kneep even in een slanke, gespierde dij, waarover de ebbenhoutkleurige kous gespannen zat. 'Ze ziet er gewoon uit. Alledaags. Maar dat lijf van d'r lijkt me kolossaal. Precies tussen rijp en overrijp in. Wat denk je, hangen die borsten al erg?'

'Ze hebben altijd gehangen,' zei Marthy en kneep haar dijen samen. 'Die zware borsten staan nooit vooruit. Als ze nu ook maar grote tepels heeft.'

'Zeg, je wordt geil geloof ik, hè?' Fred voelde de dijen van zijn vrouw tegen elkaar schuren.

'Wat dacht je?' Marthy wipte het grote ding van haar echtgenoot uit het slipje. 'Ze heeft dingen die ik niet heb en die ik graag eens zou willen zien.'

'En dan die heupen!' ging Fred verhit verder. 'Verdorie, als van een merrie! Een put van vlees, heerlijk om in te verdwijnen.'

'Hallo!' riep Marthy. 'Je gaat toch geen smerige taal uitslaan?'

'Daar zal jij bezwaar tegen hebben!' antwoordde Fred bliksemsnel. 'Jij vindt haar even lekker als ik. Om maar niet te spreken van onze buurman!'

'Wil je die alsjeblieft aan mij overlaten? Of ben je van plan me met hem ook voor te zijn?' Marthy sprong op en liep naar het raam. Fred kwam haar achterna en duwde zachtjes zijn fallus, die trots tussen de slippen van zijn kamerjas naar buiten stak, tegen het stevige gatje van zijn vrouw.

'Pas je een beetje op mijn rok,' zei Marthy, pakte Freds ding en stopte dat weer achter de kamerjas, 'en de buren?'

'Laat ze maar loeren!'

'O kijk! Daar gaat ze, onze troel!' riep Marthy en wees buiten, waar Janine juist terugkwam van boodschappen doen.

'Ze is wel groot. Zeker een meter achtenzeventig!'

'Toe liefje, vang haar op en nodig haar nu uit,' smeekte Fred ineens en bewoog zijn stijve penis tussen de beide bibshelftjes van zijn vrouwtje. 'Probeer wat te versieren! Dan ga ik naar de andere kamer en kijk tussen de gordijnen. *

'Okay,' zei Marthy en draaide zich om. 'Maar stel je die eerste keer niets voor, wil je. Het is een enorme tut en voor ik die ontdooid heb moet er nog wel wat gebeuren!' Ze legde haar handen op Freds schouders en keek hem verleidelijk aan. 'Doet je vrouwtje haar best?' vroeg ze met een kinderlijk stemmetje.

'Dat voel je toch wel,' zei Fred en sloeg zijn kamerjas even open. Zijn fallus stak zwaar in de richting van Marthy. 'Kom nou. Ga nou vlug. Anders is ze al binnen.'

Marthy greep even Freds zware wapen en trok er hard aan.

'Au! Gemeen kreng,' riep hij, maar Marthy was de kamer al uit.

Renee

De Jong gooide de verzegelde enveloppe op zijn bureau en verdween weer even geruisloos als hij was gekomen. Renee geeuwde en rekte zich uit. Dat ingespannen over die kolommen cijfers gebukt zitten viel hem steeds zwaarder. Uit de la van zijn bureau haalde hij een boterkoek, die hij in de kantine had gekocht, en gunde zich een kleine pauze. Hoe lang zou hij hier nog moeten zitten? Die studie schoot maar niet op, hoe hard hij er ook aan werkte. Verbitterd dacht hij aan het verleden. Hij, een van de kinderen van een arme onderofficiersweduwe. Zijn vader was, toen hij dertien jaar was, tijdens een veldoefening onder een kanon terechtgekomen en verpletterd. Een tank die vlak daarop passeerde had de resten van zijn dodelijk getroffen vader nog verder in de zachte veenbodem gewalst. En dat was dan dat. Omdat het ongeluk te wijten was aan zijn vaders eigen onoplettendheid — hij had stiekem een shaggie staan te draaien - kreeg zijn moeder geen pensioen. Direct na de lagere school was hij uit werken gestuurd om het gezin van twee broertjes en acht zusjes in stand te helpen houden. Alle kinderen hadden op het laatst gewerkt voor de veeleisende moeder, die haar hand maar bleef ophouden, doch het geld hoofdzakelijk voor haar eigen kleding, schoeisel en enorme hoeveelheden gebak besteedde, terwijl haar kinderen vaak hun honger stilden met rauwe koolraap. Wat zonde toch! Hij had een heldere kop, maar voor leren was nooit tijd. Nu moest hij beginnen waar anderen al lang aan voorbij waren. Eerst de avond-HBS, waaraan hij nu bezig was, en dan kwam het pas. Vakdiploma's, boekhouden, talen, daar ging het om. Hij had het eens uitgerekend hoe lang het zou duren voordat hij voldoende diploma's had om hier weg te stappen. Hij zou de vijfenveertig jaar gepasseerd zijn, dat was de harde waarheid. Een waarheid die hij voor Janine zorgvuldig verborgen had gehouden. Gelukkig was Janine een goede vrouw en hadden ze vier schattige kinderen. Het gezin liep prima, zeker in die nieuwe flat. Janine kon goed koken, was een beste huisvrouw, die netjes op de bullen was, en de kinderen schoonhield. Gelukkig maar. Zoveel geld verdiende hij niet, maar door de goede zorgen van Janine konden ze met wat ze hadden aan meubilair de eerste tien jaar vooruit. Dat lichte spul van tegenwoordig was zo weg en versleten. Maar wat was het toch dat hem zo dwars zat? Hij had zichzelf lange tijd voor onwetender gehouden dan hij was. Nu durfde hij wel voor de waarheid uit te komen. De verveling was in zijn gezin binnengeslopen, janine was een geweldige huisvrouw, maar als object voor zijn begeerte deed ze hem niets meer. De keren dat hij bij haar kwam werden steeds zeldzamer. Dat altijd maar hetzelfde een-twee-drie-klaar in het donker was maar niks. Hij was daar achter gekomen sinds die nieuwe buren waren gekomen. Voordien had er een bejaard echtpaar gewoond, maar die nieuwen konden er wat van. In zijn kleine studeerkamertje kon hij alles horen. Hij had het nooit tegen Janine gezegd, die zou het maar onfatsoenlijk gevonden hebben, maar hij hoorde wat af. Ze hadden zeker het bed tegen zijn muur geplaatst. Wat konden die lui tekeergaan.

Ja! Ja! Vooruit! Druk hem erin! Dat zat wel goed met die twee. Die buurvrouw was ook een schatje! Hij kwam haar wel eens tegen in de hal van de flat of in de lift. En die donkere ogen keken hem dan aan! Ach, hij verbeeldde zich maar wat. Het was wel een hondje, dat vrouwtje. Klein, tenger, een beetje jongensachtig, maar ze had iets onnoembaars wat hem vreselijk opwond. Zou ze op hem tippelen? Welnee! Wat had hij? Maar toch, toen, die lift, waarin al meer mensen stonden, zodat ze een beetje tegen elkaar aan stonden gedrukt, had haar hand een paar keer tegen zijn gulp gestoten, terwijl ze hem naar de kinderen vroeg. Dat kon gewoon niet per ongeluk zijn. Hij wist immers alles van handen? Ze had hem echt moeten zoeken, want als ze haar armen naar beneden had laten hangen, dan konden haar handen nooit erbij gekomen zijn. Handen! Hij pakte de enveloppe. Die moest naar de bank gebracht worden. En dan kwam zijn plezier! Het enige dat hij zich gunde. Een steeds weer spannend avontuur dat hij nooit aan Janine zou durven vertellen. Hij keek op zijn horloge. Tien voor drie, tijd dat hij ging. Hij wachtte altijd tot het een beetje druk was in de stad. In de loop der jaren had hij dat precies weten uit te kienen. Rond drie uur was er een klein spitsuur van winkelende mensen en waren de trams extra druk bezet. Janine moest eens weten waar hij dan op uit was!

Snel schoot hij zijn jas aan en zette zijn hoed op. Hij zorgde altijd dat hij er piekfijn uitzag. Tegenwoordig hoefde niemand meer te zien dat je een sappelaar was. Vlug liep hij door het gebouw, groette Nelissen, de portier, en stapte naar buiten. Een miezerig regentje sloeg hem tegemoet. Het was niet koud, wind stond er amper, maar zo'n regentje maakte da tje in de kortst mogelijke keren doorweekt was. Ideaal weer voor zijn plannen. Nu zou iedereen de tram nemen.

Op de tramheuvel was het aardig vol. Hij keek om zich heen en wikte. Zijn aandacht bleef hangen bij een vrouw die met een ander stond te praten. Het was een echt volks type. Een geweldige bos ravenzwart haar, verweerd gezicht, onelegant gekleed in een korte sjofele rok en kort suède jasje. Hij kwam langzaam dichterbij, terwijl hij deed alsof hij in de verte keek. De vrouw sprak echt plat en uit het gesprek kon hij opmaken dat het werksters waren die kantoren schoonhielden. Zou ze geïmponeerd zijn door zijn goede kledij? Ze had een voortreffelijk figuur. Onder de korte rok staken zuilen van benen en in het jasje zat heel wat verborgen. Ze had een mieterse kont. Onder de rok zag hij de afdruk van haar jarretelles. Ze stond een beetje wijdbeens. Echt ongegeneerd. Hij volgde in gedachten die benen naar omhoog waar, hoog in het kruis, een zware bos zwart haar in de broek omlaag moest hangen. Hij had, in een geweldige beweging, zijn arm willen uithalen en meteen doorstoten tot diep in haar poes. Hij wist zeker dat zijn hele vuist erin zou kunnen en er slurpend in op en neer kon stampen als de zuiger van een motor. Hij moest zich beheersen. Had al te lang naar haar staan kijken. Zijn lid drukte zwaar in zijn slip.

De tram kwam. De vrouw liet haar vriendin achter en maakte zich gereed om in te stappen. Hoewel het niet zijn tram was, stapte hij ook in, zorgend pal achter de vrouw te blijven. Hij bofte dat ze haar vriendin achter had gelaten. Als die erbij was geweest, had ze misschien hardop opmerkingen geplaatst. Daarbij, als er gedonder kwam, zou iedereen hem geloven. Zo'n slonzig wijf kon misschien wel hard schreeuwen, maar als het erop aankwam koos iedereen toch partij voor een héér!

De tram was behoorlijk vol. Hij knoopte zijn jas open, niets bijzonders, want het was toch warm en benauwd, nietwaar? en betaalde. Langzaam schoof hij achter de vrouw naar voren tot ze klem zaten tussen de mensen. Hij voelde haar billen tegen zijn dij. Niet al te best, want zijn jas zat ertussen. Voorzichtig draaide hij zich een kwartslag. Nu stond hij precies goed, misschien té goed, want nu moest ze zijn knotszware ding wel voelen. Dat hing precies in haar bilspleet, tussen de stevige, zware bollen. Hij probeerde iets achteruit te schuiven, maar dat lukte niet. Ze werden onherroepelijk tegen elkaar aangedrukt. Ongelooflijk, zijn pik groeide nog steeds. Die was nou zeker al vijftien centimeter. De vrouw bewoog haar heupen. Het leek wel of ze probeerde zijn lat nog beter tussen haar billen te krijgen. Ze keek onverschillig naar buiten. Had ze werkelijk niets in de gaten? Was die beweging gewoon maar een beweging geweest? De vrouw had een pokerface. Hij kon er niets op ontdekken. Ze hield zich vast aan een stang, die hij ook had gegrepen. Langzaam liet hij zijn hand dalen, neerglijden in haar richting. Zijn lippen voelden droog en gesprongen aan terwijl hij op het ritme van de tram tegen de vrouw schokte. Opnieuw bewoog de vrouw haar heupen. Nu werd zijn ding recht naar beneden gedrukt. Zat-ie al tussen haar dijen? Hij voelde dat de vrouw de benen spreidde. Deed ze dit om haar evenwicht te bewaren? Ze frutselde van voren wat aan haar kleding. Trok ze haar rok iets op zodat die niet meer zo spannend om haar dikke dijen zou zitten? Hij merkte dat zijn pik verder vooruitstak, onbelemmerd door de stof van haar rok en precies zover als zijn broek toeliet. Ineens sloot de vrouw weer haar benen, en het leek hem dat ze hem nu knel had daartussen. Precies aanvoelen kon hij het niet. Al die kleren verhinderden dat. Ineens stootte zijn hand rond de stang op de hare. Heel voorzichtig liet hij hem daar. Ze trok niet terug. Zijn keel werd droog en hij voelde het bloed naar zijn wangen stromen. Langzaam wreef hij even met zijn pink en het leek of haar duim zich ook bewoog.

Er moesten wat mensen uitstappen. Snel liet hij zich meevoeren en toen de tram weer reed stond hij van voren tegen haar aan gedrukt. Hij voelde haar weer tegen zijn heup. En nu veel beter omdat zijn jas opzij geschoven was. Haar buik was sterk en dik. Terwijl hij nonchalant naar buiten keek, verschoof hij zijn hand tot die tussen haar en hem inzat. Zijn arm rustte tussen haar borsten, die nogal geleiachtig aanvoelden. Zijn hand kwam precies ter hoogte van het bovenste gedeelte van haar dijen. Hij voelde haar warmte, hoewel zijn hand loshing in de ruimte van haar onderbuik. Nu kwam het erop aan! Met de tram meeschuddend tikte hij quasi per ongeluk tegen haar linkerdij. Hij zat goed. Aan de binnenkant! Hij maakte een vuist en stak zijn duim uit. Tegen zijn vingers voelde hij keer op keer de jarretelle en met zijn duim probeerde hij haar poes aan te stoten. Gelukkig stond ze weer met gespreide benen en haar rok was iets tegen haar benen opgekropen. De tram maakte een bocht en snel prikte hij krachtig in de richting van haar trut. Het kon niet anders of het moest wel raak geweest zijn. Hij keek haar aan, maar ze staarde uit het raam en hij kon niets op haar gezicht lezen. Toen spreidde hij zijn hand en met alle moed van de wereld drukte hij die tegen de binnenkant van haar dij. Hij voelde de boord van de kous en het zachte vlees dat er overheen puilde. Hij glimlachte verstolen in haar richting, maar ze bleef maar uit het raam kijken. Was ze van beton daar beneden? Ze drukte op de stopknop. Geschrokken lette hij op. Zou ze een scène gaan maken? Nee, ze stapte uit. Snel volgde hij haar. Ze ging langs het hek van een park. Hij liep een meter of drie achter haar en keek naar die wiegende heupen en die klossen van benen. Hij ging haar aanspreken! Maar voor hij haar bereikt had stak ze over. Ze liep regelrecht naar een deur, pakte een sleutel en opende die. Hier woonde ze dus. De vrouw stapte naar binnen en terwijl hij langzaam naderde zag hij dat ze de deur niet gesloten had, maar deze op een kier hield, terwijl ze heel voorzichtig om het hoekje van een raampje gluurde. Wat een dondersteen! Nog voor hij besefte wat hij deed, was hij het portiek binnengestapt. Hij wilde de deur openduwen, maar reeds werd deze van binnen opengetrokken. Hij voelde zich duizelig van opwinding. Na zoveel proberen een succes! Hij had het geweten! Als je maar bleef zoeken, dan vond je het. In een groot portaal van een huurkazerne stond hij tegenover de vrouw.

Wat moet je!' zei ze boos, maar het viel hem meteen op dat ze zachtjes sprak.

'Ja, zie je,' begon hij, haar meteen tutoyerend.

'Ja, ik voelde het wel in de tram,' zei de vrouw snibbig. 'Ik ben niet gek! Een beetje in het openbaar vozen. Je durft!'

'Nou,' zei hij verlegen door de eerlijkheid van de vrouw, die hem onderwijl scherp opnam. 'Ik dacht: Wat een charmante vrouw. Daar zou ik graag kennis mee maken. ?

De reactie van de vrouw verwarde hem. Ze pakte de mouw van zijn jas en bevoelde de stof. 'Goed jassie,' zei ze. 'Helemaal niks voor een heer om me in de drukte een beetje met zijn zwams in me reet te prikken, 

'Het voelde ook zo lekker,' zei hij hulpeloos.

'Dat zal wel,' zei de vrouw. 'Maar ik ben getrouwd, dus je bent te laat.'

'Nou,' zei hij. 'Jammer. Dan ga ik maar weer.'

Ineens sloeg de vrouw zijn jas open en greep regelrecht naar zijn broek. Hij voelde zijn pik omhoog-schokken onder haar stevige hand.

'Ach stumper, zei de vrouw. 'Ben je zo heet van me geworden.'

Hij knikte weerloos.

'Kom maar,' zei de vrouw en trok hem in een hoekje onder de trap. Nog voor hij iets kon uitbrengen trok ze de rits van zijn gulp open en had ze hem in de hand.

'Nou, die mag er zijn,' zei ze. Met haar duim wreef ze over zijn eikel. Ze trok de voorhuid nog verder achteruit en bleef met haar duim over de eikel strijken.

'Allemachtig,' zei hij en in een ruk schoof hij haar rok omhoog. In het schemerachtige licht zag hij haar witte dijen boven de rand van haar kousen. Tussen de randen van haar stevig om haar heen zittende broek zag hij zwart haar krullen.

'Pas op,' zei de vrouw schor. 'Als we iets horen, ga je meteen weg!' Toen trok ze in één beweging haar broek uit. 'Je laat het niet in me lopen! Let op, geilmieter!'

Hij schoot in haar. Het was meteen raak. Recht in haar roos. Zijn zware pik verdween tot de wortel en hij begon te stoten. De vrouw gaf goed weerwerk. 'Ben ik niet te wijd voor je?' hijgde ze.

'Nee,' zei hij. 'Net goed.' Hij voelde hoe nat ze was.

Ze maakten harde soppende geluiden en hij ramde haar zo hard als hij kon. 'Ik kom! Ik kom!' riep hij.

Vooruit dan!' Hij voelde hoe ze zijn apparaat onder bij de zak pakte. 'Vlugger!' hijgde ze. 'Ik voel het ook komen! Vlugger! O ja, ik ben er! Ik ben er!'

Op het moment dat hij kwam trok ze zijn knuppel eruit en schokkend liep hij leeg tussen hun voeten.

'Wat was dat lekker!' zei hij uit de grond van zijn hart, maar de vrouw duwde snel zijn drijfnatte en druipende pik weer terug in zijn broek en ritste de sluiting dicht. Ze trok haar rok naar beneden, veegde met haar broek wat spatten van zijn schoenen en stopte haar broek in haar tas.

'Je komt nooit meer!' zei ze. 'Ik kan dat gedonder aan de deur niet hebben.' Het klonk dreigend genoeg.

'Bedankt,' zei hij. 'Vond je het ook fijn?'

'Natuurlijk, mooie meneer.' De vrouw draaide zich om en liep naar de trap. 'En als je weer es wil geilen, moet je iemand van je eigen soort nemen. Geen arme werkmensen!' Toen was ze weg.

Wat een raar wezen! Hij verliet de hal en begon door de regen te lopen. Hij voelde zich voldaan en gelukkig. Het was eindelijk eens gebeurd.

Marthy en Janine

Janine dook uit de lift, een beetje geërgerd omdat ze toch nog wat vergeten was. Nu kon ze er straks weer uit en het was net begonnen te miezeren. Op hetzelfde moment dat ze de sleutel in het slot wilde steken ging de deur van de flat tegenover de hare open.

'Dag mevrouw Van Veen.' Het was de buurvrouw, die haar met een donkere, gevoileerde stem begroette. Ze stond in de deuropening en begon met een doek de zware koperen klopper te poetsen.

'O, dag mevrouw Cassander...' Waarom was ze nu verward? De kleine, elegante vrouw met haar perfect geknipt rattekopje maakte haar gewoon verlegen! Ze was duidelijk geen Hollandse, al sprak ze bijna zonder accent. Janine dacht dat ze Francaise was, en dat kon best, want ze had iets buitenissigs. Echt een vreemd type, dat hier eigenlijk niet hoorde. En altijd piekfijn gekleed. Eenvoudig maar duur. Makkelijk als je geen kinderen had. Maar eerlijk was eerlijk, ze kon iets dragen. En dan, zo'n vreemdelinge kon zich best wel eens eenzaam voelen. Iedereen behandelde haar natuurlijk een beetje van op een afstand. Daarom lachte ze haar buurvrouw maar eens extra hartelijk toe voor ze de flat binnenstapte.

'O, dag mevrouw Van Veen...' Mevrouw Cassander kwam op haar af. Van zo dichtbij rook ze bedwelmend naar een zoet, opwindend parfum. Zal wel duur zijn, dacht ze, en toen keek ze in een paar prachtige ogen. Ze torende met hoofd en schouders boven het buurvrouwtje uit en ineens voelde ze zich zwaar en lomp. Een massaal ding, grof en lelijk gekleed. Gewoon onappetijtelijk!

Het vrouwtje schoof vertrouwelijk een van haar mooie, goed gemanicuurde handen onder haar arm. 'Zijn uw kinderen met vakantie?'

Ze schrok op. Had ze misschien last van de kinderen wanneer ze met hun drukke lawaaiige spelletjes bezig waren? Ging ze klagen? Daar kon ze niet tegen. Renee knapte altijd moeilijkheden met buren op. Zij zou anders maar het onderspit delven. Daar was ze van overtuigd. Ruzies, mens, ze was al bang voor het woord! 'Ja,' zei ze schuchter. 'Een paar weekjes naar familie buiten... Ze maken toch niet te veel lawaai?'

Mevrouw Cassander lachte diep en meeslepend. 'Hoe komt u daarbij!' Ze keek haar vleiend aan. 'Nee, die schatten van u! Ik ben gek op ze en eerlijk, soms ben ik wel eens een beetje jaloers.'

Trok er een trek van pijn rond die prachtige ogen?

Misschien kon ze geen kinderen krijgen. Een groot medelijden besloop haar en ze moest zich beheersen om niet een arm om die fijne schoudertjes, subliem door de eenvoudige zwarte japon gemarkeerd, te slaan. 'Ik ben er altijd een beetje bang voor,' zei ze. 'De flats zijn zo gehorig. Kinderen zijn een zegen, maar vaak ook een zorg.'

'Zoals zoveel in de wereld,' antwoordde mevrouw Cassander raadselachtig. 'Maar het moet voor u, na een paar dagen uitrusten, toch wel saai zijn zonder die rakkertjes?' Die woorden stalen haar hart! Hoewel ze zelf geen kinderen had, kon mevrouw Cassander zich dus heel goed verplaatsen in het leven van een huisvrouw. Dat luxe poppetje begreep meer van het leven dan je zo op het eerste gezicht zou zeggen. Ja, die eerste dagen had ze echt uitgerust en het er van genomen, lekker uitgeslapen. 'Zegt u dat wel,' zei ze spontaan. 'Ze zijn nog geen week weg en ik mis ze al. Het huis is wel erg stil.'

'Zeg, mevrouw Van Veen, hebt u geen zin een kopje thee met mij te drinken?' Het vrouwtje trok een beetje aan haar arm en ze vroeg het zo veroverend dat Janine haar plotseling geweldig lief vond.

'Komt u bij mij theedrinken,' zei ze, maar daar wilde mevrouw Cassander niet van horen. Gelukkig maar, want ze was best nieuwsgierig hoe dat huis was ingericht. Zeker ontzettend duur. Daar kon ze toch niet tegenop.

Ze liep haar buurvrouwtje achterna na haar bood-u happen om de hoek van haar deur gezet te hebben. Wat een voortreffelijk figuurtje had ze toch! Een prachtige gang ook. Moest je zien, dat parmantige kontje, die wiegende heupen! En wat een prachtige, rechte benen had ze. Geen wonder dat ze zulke korte rokken droeg! Zij zou daar de moed niet voor hebben.

De flat overtrof Janines stoutste verwachtingen en imponeerde haar diep. Alles was even origineel.

Overal lagen prachtige diere vellen en dikke tapijten op het parket. Er stonden weinig meubels, maar die waren dan ook het einde! En een echte bar hadden ze ook en veel hele grote, echt antieke spiegels aan de wanden! Er hing er zelfs een boven een enorm grote bank aan het plafond. Je moest er maar opkomen. En dan die sfeer. Hoe moest ze het zeggen, zo zwoel! Ja, dat was het. Zwoel! Het had iets verlokkends en ook weer iets wat haar een beetje bang maakte. Ach! Wat een onzin! Het was gewoon die sterke geur van het parfum van mevrouw Cassander en daar doorheen die van hele dure badzouten en scheerlotions. Wat zou haar man toch doen voor werk?

'Ga zitten,' zei mevrouw Cassander. Val maar ergens neer!'

Janine zocht een kleine stoel op die er nog het eenvoudigste uitzag. Ze keek naar buiten en zag de flats die ze ook uit haar raam kon zien. 'U heeft hetzelfde uitzicht!' grapte ze en wilde zich in de stoel neerlaten. Maar ineens was mevrouw Cassander vlak bij haar.

'Ik ben zo blij dat we nu eens kennis met elkaar maken. Ik hoop echt dat we vriendinnen worden!'

Janine keek neer op het vrouwtje, dat in een spontaan gebaar omhoog had gereikt en haar handen op haar schouders had gelegd. Ze voelde zich opnieuw groot en lomp, maar die donkere ogen schitterden zo lief en vriendelijk, dat ze zich oprecht blij voelde en haar handen die haar zo grof voorkwamen op de heupen van mevrouw Cassander legde. Niet eens bewust, maar gewoon omdat ze niet wist waar ze ze moest laten. Ze voelde die heupen en het verwonderde haar dat die lang niet bottig waren! Hoe rank haar buurvrouw ook leek, ze was toch terdege gevuld! Op een of andere manier stelde haar dat weer gerust.

'Ik heet Marthy,' zei het vrouwtje. 'En jij?'

'Janine,' zei Janine beduusd.

'Ik geloof dat we het uitstekend met elkaar zullen vinden,' zei Marthy. 'Ik ben zo gelukkig nu een vriendin te hebben!' Langzaam trok ze Janine voorover, terwijl ze haar met een donkere, niet te peilen blik bijna biologeerde. 'En nu doen we zoals in France vriendschappen worden bezegeld. Met een kus!'

Janine was verbijsterd! Ze was helemaal niet zo kusserig aangelegd en dacht een zoen op haar wang te krijgen, maar ineens voelde ze de lippen van Marthy op haar mond. En die deed dat zo eigenaardig! Toen de lippen van Marthy de hare raakten, waren deze gesloten geweest, maar ineens drukte Marthy haar lippen hard tegen de hare en deed ze toen open, waarmee ze ook haar mond opende. Voelde ze daar niet een puntig tongetje? Van schrik kuste ze echt en zoog daarmee Marthy's tong bij haar naar binnen! Ze was even volledig in verwarring en voelde dat ze een kleur kreeg. Maar Marthy had zeker niets gemerkt en deed alsof er niets aan de hand was. Nog steeds hield ze haar schouders vast, maar liet zich nu achterover hangen. Daardoor werd ze gedwongen Marthy's heupen stevig in haar greep te houden, anders was ze zeker gevallen. Onder haar vingers voelde ze het veerkrachtige vlees en doordat ze iets moest trekken ook een platte buik, die even vlug heen en weer schoof tegen haar dijen.

Marthy merkte zeker niet dat ze zo vreselijk bloosde, want ze keek haar alleen maar gelukkig aan.

Wat ben jij groot!' zei ze terwijl haar buik tegen haar dijen bleef stoten. Snel en heel zachtjes. 'In mijn land zijn we allemaal even klein.' Toen sprong ze weg, draaiend tussen Janines handen, waardoor een kleine maar zeer harde borst langs haar arm werd gestreken, en liep naar de bar. 'Een glaasje van het een of ander, Janine?'

'O nee!' zei Janine. 'We drinken nooit. Een kopje thee is voldoende, Marthy.' Het kostte haar even moeite haar nieuwe vriendin met de voornaam aan te spreken. Ze wilde weer in het stoeltje gaan zitten, vanwaar ze door het grote raam naar buiten kon kijken, maar Marthy pakte haar om het middel.

'O nee, geen sprake van! Mijn vriendin krijgt de ereplaats! Probeer deze 'ns.' Ze duwde haar naar een heel bijzondere stoel op één poot, die met de rug naar het raam stond. Marthy duwde haar er speels in. Jani-ne zakte weg. Er scheen geen einde aan te komen. De stoel omsloot haar en ze zweefde erin rond.

'Geweldig hè?' Nu moest zij tegen Marthy opkijken, die over haar heen gebogen stond.

'Ja, het is wel iets bijzonders. Heerlijk!' Ze was zo diep in de stoel weggezonken dat haar bibs ter hoogte van haar kuiten kwam. Ze probeerde haar rok, die bijna tot haar heupen was opgeschort, naar beneden te trekken, wat niet al te best lukte. 'Het is geen stoel voor korte rokken,' zei ze lacherig. 'Gelukkig heb ik een panty aan.'

'Wat maakt dat nu tegenwoordig nog uit,' zei Marthy. 'En er zijn toch geen mannen!' Snel boog ze zich voorover. 'Wacht, ik zal je helpen.' Nog voor Janine had kunnen tegenstribbelen trok Janine haar rok goed en streek die glad door met beide handen, de uitgestoken duimen tot diep tussen haar dijen, naar beneden te strijken, waarbij ze haar twee keer tegen haar onderbuik en tussen de liezen stootte.

'En nu de thee! Naast je liggen tijdschriften.'

Kwiek verdween haar nieuwe vriendin naar de keuken, de deur achter zich sluitend.

Janine keek nog eens de mooi ingerichte kamer rond. De flat was precies zoals de hare, maar wat een verschil! De achterkamer werd niet, zoals bij haar, door schuifdeuren afgesloten, maar met een zwaar, met beeldige bloemen bedrukt gordijn van zijdeachtige stof, dat in rijke plooien neerhing. Zouden ze daarachter slapen?

Haar aandacht werd getrokken door een prachtig schilderij, dat zeker heel oud moest zijn. Tussen de ruïnes van een oud kasteel stond een paar, de handen om eikaars nek, de heupen tegen elkaar aan gedrukt. Ze waren naakt en Janine vond er iets bijzonder onfatsoenlijks in. Maar zo waren wel meer schilderijen van vroeger die nu ontzettend veel geld waard waren. Dat komt omdat je zo preuts bent, dacht ze. Misschien wel te erg. Maar ja, de een had schaamtegevoel en de ander niet. Haar kleine vriendin zou ook zeker geen last hebben van te veel preutsheid! Ze lachte in zichzelf. Het kleine vrouwtje had haar hart gestolen en dat was heel wat, want ze kon haar vertrouwen en vriendschap maar moeilijk geven. Ze was wel heel anders. Echt zuidelijk. Die mensen waren altijd erg lichamelijk. Zoenen, elkaar aanraken. Het hoorde gewoon bij hun type. Ze zou niet te kinderachtig doen. Ook eens een keer een zoen geven. Het was zo'n rap vrouwtje en erg mooi! Een hondje was het.

Ze stond op. Door het plotselinge zitten in die zachte stoel zaten haar kleren helemaal gedraaid. Hoorde ze iets? Nee, dus vlug maar. Snel trok ze haar rok op, deed haar panty naar beneden en schoof haar broekje recht. Verdorie. Dat elastiek om de pijpjes trok altijd zo aan die haartjes. Snel maakte ze zich in orde en ging weer zitten. Hup, daar ging haar rok weer. Laat maar zitten.

Op het tafeltje naast haar lagen tijdschriften. Ze pakte de bovenste in een roze kaft. De titel kon ze niet lezen. Zeker Spaans of zo. Ze sloeg het blad open en schrok. Een paginagrote, geheel ontklede man met geweldige spieren stond daar in een trotse houding, een gebalde vuist deed een van zijn enorme biceps zwellen. Snel sloeg ze het blad weer dicht. Dat kon toch niet zijn. Zo'n foto! Toen opende ze het blad weer, met een gevoel of ze iets ondeugends deed, en keek opnieuw. Direct werd haar blik getrokken naar de penis van de man, die als gebeeldhouwd tegen de massieve dijen lag. Toch wel mooi, vond ze. Het menselijk lichaam is ook iets prachtigs. Zeker mensen met zulke geweldige bodies. Ze bladerde verder en betrapte zich erop dat ze steeds sterker ging letten op de geslachtsdelen van die naakte mannen waarmee het tijdschrift vol stond. Niks vreemd eigenlijk, dacht ze. Het is gewoon de natuur. Ze ontdekte ook verschillen. De een had een veel zwaardere zak, de ander een dikkere penis. En wat was dat? Ze ontdekte dat ze het nog leuk vond ook! En dat voor een getrouwde vrouw met kinderen!

Ze wist niet hoe lang Marthy al naar haar had staan kijken, een sierlijk theeblad in de hand.

'Geweldige body, vind je niet,' zei Marthy en liep naar de bar waar ze de thee inschonk.

'Ja, erg groot.' Ze had zich even geschaamd dat Marthy haar betrapt had tijdens het haast koortsachtig bladeren in het tijdschrift, maar die scheen het doodgewoon te vinden. Marthy serveerde twee prachtige Chinese kopjes op een laag tafeltje voor de brede bank met de spiegel erboven.

'Wat erg groot?' Ze keek haar ondeugend aan.

'Nou, die spieren en armen.'

'En verder niets?'

'Nou ja.' Ze voelde een grote verwarring opkomen. Waar vroeg Marthy naar?

'Ik plaag je maar wat. Kom hier zitten, op de bank. Als je in die stoel zit, kan je niet bij je kopje. Suiker en melk?'

Ze stond schutterig op uit de stoel. 'Allebei graag. Een beetje.' Ze ging naast Marthy zitten. Die bank was ook al zo zacht.

Doordat ze een diepere kuil maakte, schoof Marthy iets naar haar toe. 'Holala!' riep Marthy en liet zich naar haar toe rollen. 'Als mijn grote vriendin gaat zitten, dan zie je wat er gebeurt!' Ze viel stoeierig tegen haar op en samen proestten ze het uit. Marthy zette zich van haar af en even voelde ze tot haar verbijstering

Marthy's hand volledig een van haar borsten omsluiten. De thee was heerlijk, maar had een sterke, gekruide bijsmaak.

'Thee uit Thailand,' zei Marthy. 'Neem gauw nog een kopje, want het is haast niet te krijgen, en als het koud wordt smaakt het vies.'

Opnieuw kreeg ze een kopje thee en liet ze zich ontspannen achterover glijden tegen de ronde kussens die de rug van de bank vormden. Ze kreeg een heerlijk petit-fourtje en nog een kopje thee en toen kon ze niet meer. Ze voelde zich loom, warm en op een vreemde manier raakte ze een beetje opgewonden. 'Ik hoop niet dat je me lui vindt,' zei ze tegen Marthy, 'maar het is ook zo'n heerlijke bank.'

'Maak.'het je-maar gemakkelijk,' zei haar nieuwe vriendin, drukte haar nog verder achterover en streelde toen haar wang en voor het eerst vond ze een ongevraagde aanraking prettig.

'Ik vind het zo geweldig,' zei Marthy. 'Zo'n grote vriendin.'

'Ach,' zei ze. 'Het is helemaal niet fijn om zo groot te zijn. Er is nooit iets leuks te krijgen in mijn maten. Nee, dan had ik liever jouw figuur.'

Ze keek naar Marthy, die met opgetrokken knieën naast haar zat, en toen zag ze de schattige jarretelle. Het was een smalle, blauwe band met heel kleine rode bloempjes erop en de clip werd gevormd door een klein rood steentje.

'Wat enig,' zei ze en boog voorover. Ze had nog nooit zoiets elegants gezien en het stond reuze bekoorlijk op die slanke dij van Marthy.

'Beter dan een panty,' zei Marthy. 'Waarom draag je die toch?'

Ze streek zich over de benen. 'Ach, gewoonte,' zei ze. 'Als het kouder wordt trek ik ze aan. Maar ik vind het vaak te warm zitten.'

'Draag dan kousen!' Marthy had zich nu over haar heengebogen en streek ook over haar benen. 'Je hebt prachtige benen! Dan moet je fijne kousen dragen,' besliste ze.

'Ik vind de afdruk van je jarretelle door je rok zo ordinair. '

'Dat is onzin! Mannen vinden dat juist leuk. Jouw man ook. Alle mannen, wanneer ze iets van de foundation van een vrouw kunnen raden.

Ze wist niet wat te antwoorden. Marthy streek over haar dij. Eerst langs de buitenkant, maar ze zat nu al aardig naar binnen en ook hoger.

'Je moet me vergeven dat ik je even aanraak,' zei Marthy. 'Maar als je zo groot en prachtig gebouwd bent als jij, net een godin, dan vind ik dat een wonder.'

'Je gaat je gang maar,' zei ze en vond dit ineens ontzettend onverschillig klinken. 'Ik bedoel, ik vind het helemaal niet erg. Alleen, zo mooi ben ik niet.' Wat mankeerde haar zoiets te zeggen? Ze wist het niet, maar de bewondering van Marthy onderging ze als iets prettigs.

'Weet je wat!' zei Marthy. 'Ik heb gewinkeld en prachtige kousen gevonden. Die moet je eens proberen. ' Ze sprong op en kwam terug met een tas waarin duur verpakte pakjes zaten.

Snel zocht Marthy een pakje op. 'Moet je zien wat een beeldige, bijzondere kleur!' Ze opende het pakje en haalde er een paar bruin-zwarte nylons uit. 'Zou wat voor jou zijn! Trek eens aan.'

'Dat kan toch niet!' De spontaniteit van Marthy overrompelde haar. 'Jouw maten zijn niet de mijne. Ze zijn wel mooi...' Ze hield een kous op haar hand. Die kleur was werkelijk origineel. Marthy boog zich over haar heen en de geur van haar parfum bedwelmde haar een beetje. Ze voelde zich ook al zo loom en iets vreemds opwindends trok door haar ledematen. Opnieuw voelde ze de hand van Marthy op een borst rusten. Het voelde erg intiem en ze gaf zich er graag aan over. Ze vond het gamin-achtige vrouwtje steeds sympathieker.

' Probeer het maar,' zei Marthy. 'Ze zijn stretch en ik vind het heerlijkje ze ten geschenke te geven.'

'O nee, dat kan ik niet aannemen!' Ze wilde niet profiteren van een ander, maar Marthy greep haar schouders en drukte haar nog meer achterover. Ze lag machteloos op de bank, haar voeten van de vloer.

Marthy fluisterde. Haar gezicht kwam steeds dichterbij. 'Lieve Janine. Ik vind het heerlijk om te geven. Je maakt mij er gelukkig mee. Ik kan het doen. Jullie nebben een gezin. Ik heb overvloed!'

Marthy's lippen waren nu vlak bij de hare en op het laatst op haar mond terwijl ze voortging met fluisteren. Ze voelde zich overwonnen en vertederd en ontzettend vertrouwelijk met haar nieuwe vriendin. De rijke omgeving, die lieve Marthy, dat andere, het was geweldig. Het leek wel een avontuur! Ze schrok er wel een beetje van toen Marthy zich op haar legde, maar er was iets van weerstand in haar gebroken en daarom kuste ze echt terug. Ze voelde Marthy's tanden tegen de hare, haar tong, en het had iets ongekends. Marthy's knie rustte tussen haar benen, schoof haar rok op en duwde naar boven tot in haar kruis, maar ze vond niets vreemd meer. Marthy knelde zich tegen haar aan, de onderbuik tegen haar heup en omdat ze opnieuw niet wist waar ze haar handen moest laten en ze ook niet als een kalf zo onhartelijk, zo ondankbaar wilde doen, liet ze ten slotte haar handen maar op Marthy's bibsje liggen. En ineens ontdekte ze het verschil. Dat kleine, stevige kontje, dat zich heel voorzichtig heen en weer bewoog, voelde totaal anders als van een man. Van Renee! Marthy's handen schoven van haar schouders en kwamen bij haar borsten terecht. Voor ie het zich realiseerde voelde ze een geraffineerde, stevige greep en vingers die meteen haar tepels gevonden hadden en deze nu, dwars door de stof van haar trui, onderjurk en bustehouder heen rondrolden en -draai-den. Ogenblikkelijk begonnen haar tepels te reageren, stijf en hard te worden en tegen de cups te drukken en een gedachte schoot door haar hoofd; zo spelen kon Renee niet met haar! Voor ze ook maar kon reageren op de situatie sprong Marthy van de bank, greep lachend haar hand en trok haar overeind.

'En nu die kousen even aan. Ik wil zien hoe ze je staan!' Gewillig stond ze op. De werkelijkheid was weggegleden in een droomtoestand waarin Marthy besliste en zij nog alleen maar volgzaam wilde gehoorzamen.

Marthy greep haar rok, trok die omhoog, streek langs haar heupen op zoek naar het elastiek van haar panty.

'Kom, Janine, help eens wat mee,' zei Marthy, en het klonk haar een beetje streng in haar oren.

'Ja, wacht even.' Haar handen gleden eveneens over haar heupen naar haar taille en ontmoetten de vingers van Marthy, die probeerden de panty naar beneden te trekken. Een laatste rest van weerstand deed haar zich omdraaien. Ze zag door het raam de flats aan de overkant, nevelig door de regen die nu in vlagen neerviel. 'De buren, ' zei ze. Vaag had ze het idee dat hier iets gebeurde dat het daglicht, de buitenwereld, niet kon verdragen. 'Zal ik even thuis?...'

'Geen sprake van! Met blote benen over de gang, je hebt zo een kou!' Marthy schoot weg naar het raam en ritste hele fijne, rozeachtige glasgordijnen dicht. Het licht in de kamer werd diffuus en heel even gekleurd, alsof er ergens kleine lampjes waren gaan branden. Ze kon er niet onderuit. Ze moest hier, onder de ogen van haar vriendin, haar panty uittrekken. Voor een van die grote spiegels zag ze zich, haar rok in de hoogte, en ze voelde zich vaag onbehaaglijk en lelijk. Langzaam begon ze haar panty naar beneden te rollen. Marthy was achter haar gaan staan en hielp haar erbij. De panty rolde tot op haar knieën en Janine stapte eruit, maar Marthy bleef haar rok omhooghouden. 'O Janine, weet je dat je een prachtig achterste hebt!' riep Marthy enthousiast. 'Werkelijk kind, je mag er zijn en gezien worden!' Ze voelde Marthy's handen, die haar billen grepen en knepen en kneedden.

'Meen je dat?' vroeg ze. Als zo'n vrouwtje het zei moest er iets van waar zijn. Ze was dus toch niet zo'n hobbezak als ze dacht. En voor het eerst in haar leven eigenlijk beschouwde ze zichzelf in de spiegel keek naar haar zware dijen, de ronde knieën, de stevige kuiten, terwijl Marthy voortging haar op een aangename manier aan te raken.

'Kijk maar goed,' zei Marthy. 'Je mag er zijn.'

'Vind je?' vroeg ze, maar ze was al overtuigd.

'En nu de kousen!' Marthy nam haar weer mee naar de bank, liet haar zitten, bukte zich en begon haar de kousen aan te trekken.

'Ik ben het knechtje en jij de grote koningin!' Schitterende ogen keken haar aan en soepel gleed de kous onder Marthy's deskundige handen over haar knie, haar dij, steeds hoger en hoger tot in haar lies. 'Zie je! Je hoeft met deze kousen geen gordeltje te dragen. Ze blijven vanzelf zitten.'

'Ze zijn inderdaad prachtig.' Haar been zag er nu heel anders uit. En toen voelde ze tot haar ontsteltenis Marthy's vingers tegen haar vagina stoten. Ze schrok verschrikkelijk en keek naar de sierlijke gestalte die op haar knieën voor haar lag, het buigzame nekje van haar vriendin, die bezig was de kous zo hoog mogelijk op te trekken en daarbij opnieuw tegen haar vagina stootte.

Natuurlijk per ongeluk, dacht ze. Zulke moderne types zijn altijd zo vrij. Ze greep zich aan deze gedachte vast, maar een plotselinge beklemdheid maakte zich toch van haar meester. Ze kon niet verhinderen dat zij bij die aanraking dacht aan die avond toen Renee zo raar had gedaan door haar in de huiskamer een beetje te voelen! Maar bij Marthy kreeg ze geen kans op haar qui-vive te zijn en stellingen te betrekken om zich achter terug te trekken. Alles leek zo gewoon en natuurlijk en ze had eenvoudig geen gelegenheid haar achterdocht te plaatsen.

Marthy sprong alweer op. 'Geweldig kind! Ze staan reuze. Nu de andere nog!'

Ze wilde het zelf doen, maar Marthy had de kous te pakken en schoof deze al aan haar voet.

'Ontspan je toch!' riep Marthy en duwde haar weer achterover op de bank. 'Zo kan ik ze nooit rechttrekken.'

Ze bleef liggen. Marthy's wil was sterker dan de hare. Wanneer ze streng werd toegesproken kroop ze het liefst maar in haar schulp. En Marthy deed het toch voor haar! Nee, ze moest wat meegaander zijn en niet zo overgevoelig. Marthy was tenslotte een buitenlandse. Die hadden andere zeden en gewoonten en daar moest ze zich maar aan aanpassen. En ze was toch lief en haar aanrakingen waren gewoon prettig! Vriendinnen konden alles van elkaar velen. Opnieuw schoven handen over haar kuit, haar knie en kwamen om haar dij. Marthy schoof haar benen wat van elkaar om ruimte te hebben om de kous door te trekken. Ze liet het toe. Marthy moest er toch bij kunnen!

Janine voelde de kleine, warme handen. Ze kropen hoger, de kous meeschuivend. Ze kwamen weer in haar liezen en prompt voelde ze vingers tegen haar vagina stoten, en nog een keer en nog een keer raakten ze haar daar en drongen dan steeds even naar binnen. Een overweldigend lustgevoel joeg door haar heen. Ze kon het niet helpen, maar het liefst had ze haar dijen tegen elkaar geklemd, de hand van Marthy daartussen. Haar spieren kromden zich en voor ze zich kon beheersen schokten haar heupen even. Ze schrok er vreselijk van. Wat moest haar vriendin daar wel van denken! Maar Marthy scheen niets gemerkt te hebben. Ze stond op maar hield de kousen aan de binnenkant van haar dijen nog vast.

'Ga eens staan.' Het klonk streng, ongeduldig en ook lief. 'Dan kan je zien hoe ze zitten.'

Marthy pakte haar bij een arm, en trok haar naar zich toe. 'Ik hou de kousen nog even vast, dan rekken ze mee en zitten meteen gegoten om je dijen.'

Ze wilde de kousen aan de binnenkant van haar dijen van Marthy overnemen, maar die liet niet los. Het enige wat ze bereikte was dat met haar gefriemel Marthy's vingers hard en steeds opnieuw tegen haar vagina stootten. Ze werd van de emoties en al die nieuwe aanrakingen zelfs een beetje duizelig, leunde op Marthy's schouder en was nog alleen maar bezorgd om niet, zoals die keer met Renee, opnieuw drijfnat te worden. Want dan ontdekte haar vriendin haar emoties en daar zou ze voor niets ter wereld voor durven uitkomen! Ze stonden voor een levensgrote spiegel.

'De spanning is er bijna uit,' zei Marthy, naar haar dijen kijkend. 'Ik hou ze nog even vast, dan zitten ze zo meteen voortreffelijk. Kijk jij maar eens om. Dan kan je zien hoe ze van achteren staan.'

Terwijl Marthy babbelde had deze kleine rukjes aan de kousen gegeven, die ze nog steeds vast bleef houden, en schoof daarbij met haar vingers langs en zelfs een beetje in haar vagina. Ze keek om en zag haar benen. Het stond inderdaad enorm goed! Jammer dat ze zo'n grove, lelijke broek aan had. Ze had het altijd ronde gevonden wat eleganter dessous te kopen. Maar die zou ze nu toch eens aanschaffen. En ondertussen voelde ze Marthy's hand en het was om er stapeldol van te worden.

Marthy sprong weg, keek naar haar op een afstand, keurend. 'Geweldig! Alleen, er ontbreekt nog iets.'

De kousen bleven zitten en ze streek zelf eens over haar dijen. 'Wat dan?' vroeg ze schuchter.

'Die broek die je aanhebt. Een onelegante toestand is dat. Moet je zien, dat kan toch niet! Heb je niets anders?'

'Nee,' zei Janine. 'Ik ben er nooit aan toegekomen. Maar het is wel sterke stof!'

'Dat zal wel,' spotte Marthy, 'maar het is ook geen gezicht. In zulke toestanden kan je je toch nooit happy voelen. Zegt je man er nooit wat van?'

'Renee? Nee, nooit iets gezegd.' Er schoot een gedachte door haar heen. Zou het misschien haar schuld zijn dat ze 'nog zo weinig bij elkaar kwamen? Paniek beving haar. Misschien hield Renee al niet meer van haar. Een vrouw moest zich toch aantrekkelijk maken voor de man? Dat had ze gelezen in het seksuele voorlichtingsboek dat ze voor hun trouwen hadden gekocht.

Marthy had haar verwarring gezien, kwam op haar af en legde een arm om haar heupen. 'Zeg, wat is er? Waar dacht je aan?' Ze vroeg het zo lief en belangstellend, met meegevoel. Ze drukte een hand op haar buik en schudde die zacht als wilde ze haar laten lachen. 'Vertel het me maar. Ik ben toch je beste vriendin?' Vleiend drukte Marthy haar rattekopje tegen haar borsten. Ze brak en gaf zich aan haar nieuwe vriendin over.

'Ik dacht, misschien komt Renee... misschien is het mijn schuld dat we het zo weinig met elkaar doen.'

Ze voelde dat ze een kleur kreeg bij zo'n vertrouwelijke mededeling. Marthy lachte haar bemoedigend toe. 'Fijn dat je dat tegen me zegt. Je vertrouwt me dus echt, hè, Janine?'

Ze knikte.

'Bedoel je dat je man je zo weinig hier pakt?' Marthy greep haar vol tussen de benen, bewoog haar hand en drukte met een vinger haar broekje naar binnen. Meteen volgde weer een wellustscheut en moest ze even haar bekken vooruit stoten. Ze knikte.

'Hoe vaak doen jullie het dan?' Marthy's vinger bewoog in haar, raakte haar clitoris. Opnieuw schokte ze even en vond het niet erg dat Marthy's hand daar zat. Marthy was toch haar vriendin? Vriendinnen deden altijd intiem. Zij had nooit goede vriendinnen gehad, al had ze er vaak naar verlangd. Maar de vrouwen vonden haar niet aardig. De mannen wel?

'Nou, eens in de twee maanden.'

Marthy was eerlijk ontsteld. 'Eens in de twee maanden?!' Ze liet haar los. 'Hoe hou je het uit!' Marthy keek haar met grote ogen aan. 'Nou, mijn man pakt me als hij de kans krijgt drie keer per dag!'

'Maar jij bent ook zo mooi!'

'En dat zeg jij die zo'n fijn lijf hebt!' Marthy leek eerlijk verbaasd. 'Je moet ook proberen hem ermee te verleiden. Maar als je je ook zo inpakt. Laat hem wat zien! Wacht, ik zal je demonstreren wat je moet dragen. ' Met een bliksemsnelle beweging trok Marthy de ritssluiting van haar japon open en stapte eruit. Janine hield haar adem in. Wat een schoonheid! Ze keek naar de slanke benen die in een beeldig maar wel erg miniem slipje verdwenen. Het kwam maar net boven haar dijen. Het was van heel fijn groen en volledig doorzichtig. Marthy was zwaar behaard. Het kroesde tot ver op haar buik. Het gordeltje was een snoesje, ze had er al een jarretelle van gezien. Wat een prachtig figuur! Maar die bustehouder ontnam haar even de adem! Het waren halve cups en Marthy's tepels staken er bovenuit! En hoe! Ze waren donker en ontzettend groot. Een gevoel van lotsverbondenheid overviel haar. Ze had zich altijd een beetje geschaamd voor haar eigen tepels, die haar veel te groot leken. Een afwijking. Maar haar vriendin had ze ook! Dat nam niet weg dat ze zo'n bustehouder wel erg onfatsoenlijk vond.

Marthy kwam op haar toe. 'Ik zag je naar mijn borsten kijken,' zei ze. 'Vind je ook niet dat je ze zo zou moeten dragen om je man te bekoren?'

'Nou,' zei ze. 'Ik weet het niet, hoor. Het is wel erg opzichtig!'

Marthy barstte in lachen uit. 'Je loopt er toch niet open en bloot mee over straat!'

Nee, dat was zo. 'Maar ik geloof dat mijn borsten er veel te groot voor zijn,' zei ze bedremmeld.

'Jij hebt echte peren,' zei Marthy. 'Ik heb meer citroenen.' Ze lachtten allebei. 'Maar,' ging Marthy verder. 'Jij kan ook zoiets dragen. Net als met die kousen zijn er BH's die overal om passen. Ik zal het je laten zien. Trek inmiddels je jurk uit.'

Marthy schoot weg, kwam om het hoekje van de deur nog even terug. 'En vlug alsjeblieft, lieverd!'

Ze stond verloren in de kamer. In hemelsnaam, dan maar haar kleren uit. Ze trok haar jumper over het hoofd, schudde toen haar lange blonde haren, en stapte uit haar rok. Bah! Wat een lelijke onderjurk. Die ook maar uit. Hoefde Marthy niet te zien. Daar stond ze, in broek en bustehouder. Marthy vond haar dus mooi. Ze draaide zich om en om voor de spiegel en hoorde Marthy zeggen:

'Sta je jezelf te bewonderen. Nou, daar is alle reden voor!' Marthy liep snel op haar toe. Haar harde borstjes wipten op en neer boven de cups, trilden en schudden. 'En nu dat rare ding uit.'

Voor ze het zich realiseerde sloeg Marthy haar armen om haar heen en haakte met geoefende greep haar bustehouder los en daar sprongen haar borsten te voorschijn. Marthy trok de bustehouder van haar schouders. 'Hm, ze hangen een beetje.'

'Toch niet erg?' Het klonk als een excuus, een 'vergeef me'.

Marthy liep om haar heen als een architect die bezig is aan een belangrijke restauratie. Ze voelde zich bekeken en. werd onzeker onder Marthy's fronsende blik. Het elegante vrouwtje in haar minieme kledij dat haar van onder tot boven opnam maakte haar verlegen en in een gebaar van bescherming sloeg ze haar armen voor haar naakte borsten. 'Ben je gek, lieverd!' riep Marthy en trok haar armen weer weg. 'Dat is nu toch ook een beetje van mij? Goede vriendinnen delen alles!' Ze stond voor haar en hun borsten raakten elkaar bijna. 'Wees niet zo bang voor je lichaam. Dat ben ik ook niet. Hier! Pak!...'

Marthy wees op haar borsten en gehoorzaam drukte ze voorzichtig haar handen erop, voelde de toch al grote tepels groeien in de holte van haar handpalmen. Marthy greep haar borsten, lichtte ze wat op, greep beide tepels en opnieuw voelde ze opwinding toen daarmee gespeeld werd.

'Je hebt lekkere grote,' zei Marthy. 'Daar mag je trots op zijn.' Ze bestudeerde ze, trok eraan, draaide ze rond en ineens voelde ze Marthy's mond, een tong die speelde met een tepel. Ze was nu werkelijk opgewonden. Het bloed stroomde naar haar wangen en voor ze wist wat ze deed pakte zij op haar beurt Marthy's tepels en liet ze ronddraaien tussen haar vingertoppen. Marthy kreunde en kronkelde zich lenig en tussen haar eigen opwinding door voelde ze zich trots worden. Zij kon dus ook een ander opwinden! Met een smakkend geluid trok Marthy haar mond van haar tepel, greep ze allebei weer en manipuleerde er verder mee. 'Lekker, hè?' hijgde Marthy, en ze knikte, woordeloos, terwijl ze als een gek aan de tepels van haar vriendin trok.

'Wacht even.' Marthy sprong weg, schoof met haar voeten een poef naar haar toe en sprong erop. 'Zo, nu ben ik even lang als jij!' zei ze en haar ogen schitterden vrolijk. Ze kon geen woord uitbrengen, knikte slechts. Met haar armen op de rug stond Marthy voor haar en bracht toen langzaam haar borsten weer naar de hare. Ze keek, zag het gebeuren en was verlamd van verlangen. Ze voelde Marthy's tepels op haar tepels. Ze stootten ertegen, schoven erlangs, deden ze

opwippen en groeien.

'Jah! zei ze.

'Ja?' zei Marthy. 'Wordt mijn lieve vriendin heet?' en bleef haar tepels langs de hare schuiven, keer op keer. Ze rook een bekende en een vreemde geur die haar aangenaam was, terwijl ze toekeek en niet genoeg kon krijgen van wat ze zag. Ze voelde het tot tussen haar benen. Haar broek was drijfnat 'Ik... ik moet naar huis,' zei ze. 'Het eten...'

'Ga dan, ' zei Marthy en bleef zachtjes haar harde borsten tegen de hare schuren.

Ja,' zei ze hijgend, maar begon nu ook haar bovenlijf te bewegen. 'Ja, ik moet gaan!'

Marthy trok haar borsten wat achteruit, boog zich weg van haar. 'Kom dan, ga dan weg!' Ze volgde Marthy. 'Ik ga al! Ik ga al!' Ze voelde dat haar gezicht was vertrokken. Ze moest er afschuwelijk uitzien, maar dat kon haar niet meer schelen. Ze wilde alleen het contact met Marthy's tepels, die harde borstjes die boven het kant uitwipten, niet verliezen. Ze viel bijna, greep naar haar vriendin en sloeg haar armen om dier heupen, perste nu Marthy's bekken tegen zich aan. Ze voelde dat wilde zwarte haar tegen haar broek knisperen.

Je hebt me hoor, lekkere teef! Marthy trok niet meer weg, maar drukte weer krachtig terug, sloeg haar armen nu ook om haar heen. Ze voelde haar handen onder het elastiek door schuiven, die haar zware billen begonnen te kneden, lager en lager zakten en van achteren tussen haar benen tastten.

Het minieme slipje van Marthy bood veel minder bescherming. De harde bollen lagen naakt onder haar vingers, die per ongeluk in de bilspleet terechtkwamen en geschrokken afzakten naar de dijen, die omvatten en onopzettelijk het kruis raakten. Wat was dat! Marthy was klets! Drijfnat! En toen schokten haar heupen naar voren. Marthy had haar van achteren te pakken gekregen! Drong diep bij haar naar binnen en ontdekte haar kittelaar, streelde die en speelde ermee. Ze schokte, kon niet meer stil blijven staan, maar bewoog heftig onder die intieme streling. Marthy liet zich ineens wat zakken en nu gleden ook haar vingers langs het slipje en bij haar vriendin naar binnen. Ze voelde Marthy's inwendige hitte, vond de gezwollen kittelaar van haar vriendin en begon haar twee vingers, die in Marthy's vagina terecht waren gekomen, snel heen en weer en op en neer bewegen. Wat glad was het daar! Ze sopten in elkaar rond, hun borsten schoven langs elkaar en maakten het geluid van smakkende zoenen.

'Lekker wijf... Heerlijke schat! O! Wat doe je het fijn bij mij!' murmelde Marthy. 'Zeg eens wat!... Toe, zeg dan wat!' Marthy kneep hard in haar billen, sloeg ze met kletsende geluiden.

'Kan niet!' hoorde ze zichzelf hijgen.

'O nee? Wel in mijn kut zitten en dan niks zeggen? Vooruit, hoe vind je het! Zeggen of ik haal mijn vingers eruit!'

'Nee... Niet doen! Ja ik...' Ze snakte naar adem, hield haar ogen gesloten, hing bijna aan Marthy. Ze voelde iets komen dat ze alleen maar een paar keer met Renee had gekend. Haar hoogtepunt.

Marthy gromde. 'Heerlijke kut heb je. Hoe vind je mijn kut? Toe lieverd...'

Ze schrok ineens vreselijk. Dat woord! Ze had het Renee wel eens horen zeggen wanneer hij klaarkwam terwijl zij nog niet halverwege was. Dat woord! Met haar allerlaatste restje weerstand scheurde ze zich los van dit van opwinding gekmakende gebeuren. Wat was dit! Wat had ze gedaan! Ze liep vertwijfeld door de kamer met een vreselijk verlangende spanning in haar buik.

Marthy sprong van de poef af, liep haar achterna. 'Kalm maar. O toe! Wees even rustig.'

Marthy smeekte. Bleef midden in de kamer staan.

'Wat doen we toch!' Ze keek vertwijfeld naar haar vriendin. Ze zag Marthy. Wat deed die? Haar vriendin had een hand in haar slipje geschoven. Door de groene doorzichtige stof zag ze die hand, die snel bewoog, terwijl de vingers verdwenen tussen de samengeperste dijen. Marthy deed het bij zichzelf! 'Kom nu even,' smeekte Marthy. 'Toe nou!' Ze kronkelde, terwijl haar borsten geheel uit de cups te voorschijn waren gesprongen.

Wat was dat gespannen, trillende en schokkende figuurtje mooi. Ze vergat haar verbazing, kwam op Marthy toe. 'O Marthy, wat doen we toch!' Ze greep de fijne schoudertjes en keek in het vertrokken gezicht, die ogen, wild van verlangen.

'Nog even!' Marthy leunde tegen haar op. 'Wat is het fijn met je!' En ineens schoot Marthy's hand uit, schoof van voren in haar broek en probeerde bij haar vagina te komen.

'Nee Marthy! Alsjeblieft! Niet doen!' Het liefst had ze die hand gegrepen en regelrecht bij haar naar binnen gebracht. Maar dit kon toch niet.

Marthy kwam bij haar positieven. Ze liet zichzelf los, en sloeg haar armen om haar heen. 'Ik begrijp je wel,' zei ze zachtjes en troostend. 'Het is nog zo vreemd voor je. Bij ons, in mijn land, is het doodgewoon. Als je te kort komt bij je man dan neem je je vriendin om mee te spelen... Ik had echt medelijden met je. Ik wilde je helpen.'

Ze knikte en streelde over Marthy's rattekopje, de buigzame nek, die vochtig van de transpiratie was.

'Ik ken het niet,' zei ze. 'Het lijkt me zo... zo zondig!'

'Zondig!' Marthy keek haar aan, de prachtige mond halfopen van verbazing. 'Méén je dat!'

'Ik dacht het... Een vrouw moet toch met een man...'

'Dan zal ik je nog heel wat moeten leren, lieverd. Wat heb jij weinig levenservaring!'

'Dat kan wel,' zei ze nadenkend. Wat wist ze ook van de dingen. En nu stond ze hier, bijna naakt, met ren haast ontklede vrouw in haar armen. En het gekste was, ze vond het niet eens raar meer.

'Houd je van mij?' vroeg Marthy.

Ze knikte.

Het was waar. Ze was gelukkig met haar nieuwe vriendin, die haar zo goed begreep en haar had willen helpen. Gewoon uit sympathie.

'Ik ook van jou,' zei Marthy en kuste haar zacht en heel lief tussen de borsten. 'Je houdt van iemand of je houdt niet van iemand. Dan maakt het toch weinig uit of het een man of een vrouw is? Je bent blij met elkaar. Je gaat uit, doet samen boodschappen. Helpt elkaar wanneer je eenzaam bent of wanneer de mannen ons niet begrijpen

'Ik moet er alleen nog aan wennen,' lachte ze naar Marthy. Waar had ze zich druk over gemaakt. 'Ik ben heel blij met je!' zei ze ineens en heel eerlijk.

Toen lachten ze allebei.

'Ik moet nu echt naar huis,' zei ze. 'Straks komt Renee en dan is er niks gebeurd.'

'Natuurlijk,' zei Marthy. 'Wat fijn hè, dat we naast elkaar wonen! En ik geloof dat je man heel aardig is!'

'Renee is een schat,' zei Janine uit de grond van haar hart.

'En Fred ook,' kwam Marthy er prompt achteraan. 'We moeten gewoon eens bij elkaar komen. Een gezellige avond maken. Vind je niet, Janine?'

'Dat doen we,' zei ze. 'Maar ik moet nu echt gaan.' Het klonk als een verontschuldiging en zo was het ook bedoeld.

'Natuurlijk!' Marthy glimlachte. 'Maar je moet nog één ding doen.' Ze stak haar de uit de halve cups geschoten borsten toe. 'Hier, wildebras. Door jou zijn ze

eruit gesprongen. Stop ze er nu ook maar weer in!'

Ze pakte Marthy's borsten en een gevoel van vertedering ging door haar heen. Voorzichtig drukte ze ze weer in en achter de cups.

'Héhé!' zei Marthy. 'De tepeltjes er bovenuit, degelijk Aagje!'

Ze trok de tepels weer te voorschijn. 'Ik ben degelijk, ' zei ze. 'Maar ik vind die halve cups echt iets bijzonders. ' Ze kreeg ineens de behoefte nog even heel vertrouwelijk te zijn. Weet je, Marthy... Ik ben zo blij... ik bedoel, nu ik jouw tepels heb gezien. Ik heb altijd gedacht dat de mijne te groot waren. Vind je dat gek?'

Marthy barstte even in lachen uit. 'Gekke meid!' Ze pakte haar tepels en trok eraan. 'Zie je wel! Ze groeien alweer. Wees er maar trots op. We doen niet voor elkaar onder!'

Toen werd Marthy zakelijk. 'Hoe laat komt Renee thuis?'

'Om kwart over zes,' zei ze.

'Het is nu vijf uur. Drie kwartier om te koken en een kwartier om de tafel te dekken en de boel op te ruimen. Weet je wat. Je hebt nog een kwartier. We zijn daar beneden nogal nat geworden. Ik maak even een spulletje, een oud Frans recept dat de geur wegneemt.' Marthy sprong naar de deur. 'Ik kom zo! En kleed je niet aan, want je moet nog iets passen.' Marthy was bijna meteen weer terug. Ze had wat grijsachtige zalf op haar vingers.

'Ik heb het al bij mezelf gedaan,' zei ze. 'Kom hier.' Ze liep op Marthy toe en greep haar broek. Marthy's vingers met het zalfje verdwenen, zochten haar vagina en behulpzaam spreidde ze de benen. Ze voelde ze koel en kalmerend over haar schaamlippen strijken en even binnendringen. 'Dank je wel,' zei ze. 'Je bent een schat, Marthy.'

'Moet je horen,' zei Marthy. 'Beneden in de kelder in het opberghok heb ik nog iets liggen dat ik je wilde geven. Ik moet er even naar zoeken, maar het duurt niet langer dan tien minuten. Ik zorg dat je tijdig thuis bent. En wacht nog even met aankleden, wantje moet het wel even passen.'

Ze wilde zeggen dat het niet nodig was. Dat het een andere keer ook kon, maar Marthy was al verdwenen. Even later hoorde ze de voordeur dichtslaan. Als ze maar geen kou vat, dacht ze. Heeft natuurlijk alleen een jas aangeschoten. Ze lachte. Marthy was ook bang geweest dat zij kou zou vatten.

Ze keek naar de klok. Vijf voor vijf. Wat een prachtige klok! Zou ze ook wel willen hebben. Nou, tien minuten, en dan ging ze echt weg. Ze ging weer in die gemakkelijke stoel zitten. Wat was dat nu? Het zo koele zalfje tussen haar benen begon te jeuken. Het werd snel erger. Met begon te prikkelen en heet te worden daar. Ach, het lag gewoon aan haar. Niet op letten. Ze pakte het tijdschrift dat onder het blad met die naakte mannen lag. Nu een zachtgroene kaft zonder titel. Ze drukte haar dijen tegen elkaar om het branderige gevoel wat te mannen en sloeg het blad open. De foto trof haar als de bliksem tussen de ogen. Een slanke jongeman met lang, golvend haar keek haar zacht aan. Hij droeg slechts een soepele zomerpantalon, maar wat haar schokte was dat hij zijn handen bij zijn gulp hield in een gebaar van Moet je mij zien'! En terecht. Zijn gulp stond open en zij zag zijn geslachtsdeel. Het jeuken tussen haar benen nam toe terwijl ze snel het blad omsloeg. Nu een man die op een bed lag terwijl hij zijn staande fallus in zijn hand hield. Ze bladerde het tijdschrift door terwijl ze zonder het direct te beseffen met de tepel van haar rechterborst speelde. Als in gedachten schoof haar hand van haar tepel naar beneden, steeds verder, over haar navel, haar buik, tot in haar broek. Daar bleven haar vingers even toeven, streken door de lange blonde haren, zakten dieper tot aan het begin van haar schede, aarzelden en slipten ten slotte tussen de schaamlippen. Haar vingers drongen verder op zoek naar dat plekje dat zij deze middag door Marthy pas goed had leren waarderen. Ze vond haar clitoris en wreef erover. Vlugger, dacht ze. Nog vlugger! Het tijdschrift viel op de grond terwijl ze zich in de stoel uitrekte. Beurtelings strekte ze haar benen en kneep haar dijen tegen elkaar. Ze schokte zo heftig dat ze bijna uit de stoel viel. Waar de hele middag aan gewerkt was bracht nu zijn vruchten voort! Ze hoorde zichzelf kreetjes slaken, terwijl ze zich geheel overgaf. Het was de eerste keer in haar leven dat ze met zichzelf speelde en het was heerlijk! Wanneer Marthy nu binnen was gekomen had zij toch door moeten gaan. Oh Renee! Lieve Marthy! Oh... Oh... Haar bevrediging was zalig! Ze lag even wazig voor zich uit te kijken. De grote bloemen waarmee het gordijn dat de achterkamer afsloot was bedrukt, bewogen zacht. Hoorde ze geluid! Snel herstelde ze zich, haalde haar hand uit haar broek. Haar vingers waren nat. Ze keek om zich heen naar iets waaraan ze ze kon afvegen en toen, in een impuls handelend, veegde ze haar vingers schoon op de zitting van de stoel waar ze zat. Ze schrok ervan, begreep niet waarom ze dit gedaan had. Maar alleen bij nauwkeurige inspectie op de lichte stof vond ze iets van glinsterende vlekjes. Gerustgesteld stond ze op, pakte snel het tijdschrift en borg het weg onder de andere op het tafeltje. Zij zou ze niet in huis willen hebben. Alleen al om de kinderen. Maar ja, het was hier nou eenmaal heel anders. Hoorde ze weer geluid? Marthy kwam de kamer binnenstormen. Ze zag er verhit uit. Zeker gehold.

'Jammer,' hijgde Marthy. 'Ik heb het niet kunnen vinden en ik wilde niet langer wegblijven. Anders zou je maar te laat zijn gekomen met je eten.'

'Geeft niks hoor, Marthy. Ze begon zich snel aan te kleden.

'Zal ik je helpen,' vroeg Marthy, maar ze was al bijna klaar. Alleen haar schoenen nog. Ze voelde zich nu heel rustig en helemaal verzadigd.

Zeg,' zei Marthy, we moeten gauw afspreken. K om jij met Renee bij ons?'

Ze knikte en even overwoog ze Marthy te vragen nooit iets aan Renee te laten merken van wat er deze middag was gebeurd. Of gebeurd? Het belangrijkste, daarbij was Marthy niet aanwezig geweest.

Fred

Hoera! Het was Marthy gelukt. Als die zich ergens achter zette dan kwam het voor elkaar! Zeker als het om sex ging. Terwijl Marthy vrolijk babbelend de buurvrouw voorging dook hij tussen de gordijnen de achterkamer in. Wat zou er allemaal gebeuren? Zijn fantasie ging even op hol, maar hij vermande zich, pakte een stoel en zette die voor het zware gordijn, schikte de plooien en kreeg door een kier een fraai uitzicht. Door de vele spiegels in de kamer kon hij de gehele ruimte overzien. Ze hadden er rekening mee gehouden toen ze hun flat inrichtten. Zachtjes ging hij zitten en voelde de kilte van de plastic zitting van het stoeltje door zijn badjas dringen. Het spul kon beginnen!

Ze kwamen binnen. Nu had hij de gelegenheid die buurvrouw eens precies op te nemen. Hij moest eerlijk zijn. Ze bracht hem direct in de goede stemming. Niet dat ze nu zo bijzonder was, maar ze was totaal anders dan zijn Marthy. En wisseling van spijs doet eten. Daar waren ze, na hun huwelijk, al gauw achter gekomen. Gelukkig maar, want anders zouden ze elkaar op den duur zeker zijn gaan bedriegen met stiekeme verhoudinkjes. Nu vertelden ze elkaar honderduit over hun avontuurtjes en nog tijdens die verhaaltjes konden ze niet van elkaar afblijven. Maar dit stimuleerde het meest! Onder eikaars ogen anderen verleiden, het liefst een echtpaar. En dan een stel dat echt veroverd moest worden. Van die keurige mensen, die hun lusten ondergeschikt hadden gemaakt aan een reeds overwonnen moraal die bezig was te kantelen. Alle middelen om hun verlangens op zulke mensen bot te vieren waren geheiligd. Behalve geweld natuurlijk. Ze moesten juist zelf in tomeloze, door hem en Marthy opgewekte, passies hun burgerlijk fatsoen en daarmee hun status vernietigen.

Buurvrouw was wel erg zakkerig gekleed! Marthy moest maar zorgen dat daar verandering in kwam. Als schoenen droeg ze een paar klossen met platte hakken. En die rok hing als een lampekap tot ver over haar knieën. Het lange, blonde haar hing in pieken neer nu het nat was van de regen. Als hij goed zag werd die paardestaart nog bijeengehouden door een elastiekje ook! Goed voor schoolmeisjes, maar voor een vrouw van in de dertig een afgang. Die jumper was ook al niet veel. Veel te wijd, maar de borsten erin konden er toch niet door verborgen worden!

Ze wilde met haar rug naar hem toe gaan zitten, maar Marthy greep tijdig in en nu kwam ze recht in zijn gezichtsveld. Wat een poten had dat mens! Heerlijke ronde, zachte knieën. Nou, nou! Die vrouw van hem wist van wanten! Meteen een kus op de mond. En wat voor één. Duurde zeker wel vijf seconden. Had buurvrouw niet van terug. En nu nog even de heupen tegen elkaar, waarbij buurvrouw gedwongen werd Marthy's billen vast te houden. Kon ze voor het eerst in haar leven eens meemaken hoe dat voelde! Want één ding was zeker. Buurvrouw had geen enkel raffinement en haar ervaring op het gebied van de liefde kon in een lucifersdoosje. En daar schoot ze reeds in hun speciale fauteuil, waar ze altijd samen in gingen zitten wanneer er weer wat te vertellen viel. Ze zat nu recht voor hem. Haar benen wipten van de vloer en meteen Stond zijn Marthy er tussenin. Verdorie. Hij kon het niet precies zien, maar als hij zich niet vergiste zat ze al aan het kruis van buurvrouw. Marthy ging thee zetten. Jammer dat er geen drank aan te pas kon komen. Die maakt vaak alles zoveel gemakkelijker. Even bleef hij nog zitten. Wat een enorme dijen. Natuurlijk moest zo'n trut een panty dragen. Ze stond op. Als ze nu maar niet door nieuwsgierigheid gedreven even tussen de gordijnen kwam kijken. Wat! Ze trok haar rok op om haar kleding goed te schuiven. Jammer dat alles zo goed verpakt zat, maar de afmetingen waren kolossaal. D'r billen hingen al een beetje. De dijen waren ook te zwaar, maar dat was voor een keer wel lekker. Goed om er eens behoorlijk op te meppen. Met de volle hand, zodat het kletste!

Nu ging ze het fotowerk bekijken. Hopen dat het een goede uitwerking had! Even naar Marthy. Hij slipte naar de keuken. 'Ziet er goed uit,' zei hij.

Marthy lachte. 'Niet zo heetgebakerd, jongen. Ik moet voorzichtig zijn. Je kan haar nog afschrikken.'

'Je hebt al tussen d'r benen gezeten,' zei hij verlekkerd.

'Kon je het goed zien?' fluisterde Marthy en schonk het hete water in de pot.

'Niet zo best. Je stond ervoor.'

'Ik zal haar op de bank nemen, maar houd je stil, hoor!' Ze sloeg zijn badjas open en keek.

'Zit nog niet veel leven in...'

'Doe je best maar!' zei hij. 'Zal ik wat weed door de thee doen?'

'Niet te veel antwoordde zijn vrouwtje. Ze drukte zich even tegen hem aan. 'Heb je zo weinig vertrouwen in mij?'

Hij lachte, haalde de weed uit de schuilplaats onder de aanrecht en strooide er wat van in de theepot.

'Niet te veel!' Marthy hield zijn hand tegen. 'Het moet zo natuurlijk mogelijk gaan. Het gaat niet alleen om vanmiddag! Ik wil er langer plezier van hebben.' Ze zette het theegerei op een dienblad, kuste hem en verdween.

Op zijn tenen liep hij weer terug naar zijn plaats achter het gordijn en installeerde zich voor de kier.

Marthy kreeg buurvrouw op de bank. Verdomd, ze liet er geen gras over groeien. Had meteen even de borsten in die ellendige trui te pakken. Hij zag Marthy de benen van buurvrouw koesteren, hoorde de vleierige opmerkingen. De trut raakte geïmponeerd, verloor haar natuurlijke waakzaamheid. De weed in haar thee maakte haar ontspannen. Ze lag er nu werkelijk op die bank, zo onderuit, de benen gespreid, bij als een hoer. Zijn ding begon te reageren. Goeie zet van Marthy. Buurvrouw lekker maken met mooie, typisch vrouwelijke dingen. En ja, hoor, ze kregen al iets samenzweerderigs. Daar begon Marthy haar weer te kussen! Ze lag nu werkelijk over haar heen en roerde haar heupen. Ze hing met een been tussen de dijen van de ander. Zou buurvrouw het in de gaten hebben? Het lekker vinden? Haar handen lagen nu op Marthy's billen. Hij zag dat ze haar vingers spreidde. Nog niet direct kneep maar wel voelde! Het ging de goede kant uit. Nog was buurvrouw passief, maar wanneer ze dit al toeliet, dan kon ze er straks niet meer onderuit.

En daar kwam het passen van de nylons. Een speciaal door Marthy ontwikkelde techniek. Nu moest de panty wel uit. Ja hoor, een degelijke broek, maar toen buurvrouw met uitgespreide benen even tegen het licht stond zag hij duidelijk blond krullend haar, haast goudkleurig, opzij van het elastiek dat scherp in haar liezen sneed. Marthy pakte haar nu pas goed, pakte het zware achterste, de borsten, de bovenbenen. Moeilijk voor Marthy om dan niet te ver te gaan de eerste keer. Hij zag aan zijn vrouwtje dat ze al aardig heet was. En daar ging buurvrouw weer achterover op de bank. Ze was twee keer zo groot als Marthy, maar ze had niets in te brengen. Ze kreeg gewoon de tijd niet om zich af te vragen wat er met haar gebeurde. Onder het mom van haar te willen helpen haar kousen aan te trekken, zat Marthy alweer geknield tussen haar knieën, streelde die geweldige dijen en voelde zo nu en dan in de richting van de, in degelijk katoen verpakte kut.

Nu stonden de dames, Marthy's hand nog steeds tussen de dijen van de ander. Het was een geweldig gezicht, dat zich door de spiegels van alle kanten liet bekijken. Werd buurvrouw wantrouwend?

Als hij haar was geweest dan zou ie het allang doorgehad hebben. Maar Marthy had het ook zeker al gevoeld, sprong weg, begon om de ander heen te lopen, keurend te kijken en te mompelen. Heel goed! Zo kreeg ze dat blonde varken er wel onder. Gewoon streng en wat spottend naar d'r enorme figuur kijken. Dat jonge maar al wat uitzakkende lijf heel koel beschouwen, zodat ze de ander onzeker maakte, die zich op het laatst lelijk, onbeduidend en duidelijk minder voelde. Ah, ze werden vertrouwelijk. Buurvrouw scheen haar hart uit te storten. Het ging over haar man, precies kon hij het niet verstaan. En daar greep Marthy ineens weer met volle hand naar de kut van dat wijf, drong met haar vingers naar binnen. Hij zag buurvrouw verstarren. Het moest voor haar precies zo zijn als wanneer hij haar de eerste stoot zou geven. Daar gingen de kleren van Marthy. Hij zag zijn vrouwtje, dat lenige lichaam, prachtig geproportioneerd, waarin zich een duivelse wellust verschool, die bijna niet was te bevredigen. Ja, daar stond buurvrouw. Het moest aankomen als een genadeslag. En daar pelde Marthy ook buurvrouw al uit haar degelijke textiel. De zware borsten sprongen te voorschijn. Ze hingen inderdaad, maar ze waren toch nog jong genoeg om lekker te zijn. Hij voelde ze al in zijn handen. Hij zou ze laten schudden, daar kon buurvrouw van op aan. Hij voelde zijn lust groeien. Die tepels waren een openbaring. Ze leken lichter gekleurd dan bij Marthy, maar ze deden in grootte niet onder en dat wilde wat zeggen, want die had dingen zoals hij nog nooit had gezien. Niet in natura en niet op foto's. Hij zowel als Marthy waren gek op tepels. Mijn pikken, zoals Marthy het noemde. Zijn vrouwtje zou het nu moeilijk krijgen! Kijken of ze genoeg vat op het spel bleef houden of dat ze zich vergat.

Bijzonder slim. Ze dwong lieve buurvrouw haar borsten te pakken. Dat moest voor het mens wel zijn om van om te vallen. Stapje voor stapje inpalmen. Kom Marthy, vat het varken! Hij zag hoe zijn vrouw er een poef bijhaalde, er opklom, haar borsten tegen die van het blonde kreng duwde. Die kreeg er zin in! Langzaam trok hij zijn broek uit terwijl hij bleef toekijken. Zijn lui rustte zwaar op de rand van de stoelzitting. Ze werden heet! Het zuigende geluid van borsten die elkaar pletten drong tot hem door. Marthy tartte dat wijf nu een beetje, trok zich terug, stuurde haar weg, maar moeder de vrouw was door het dolle heen, zocht nu zelf naar Marthy en begon initiatief te ontplooien. Wat een afgang moest dit voor het mens zijn! D'r man en kinderen, haar keurige moraal, waren nu wel definitief vergeten. Ze grepen elkaar nu zelfs bij de kut. Ga er maar aan staan. Het liefst was hij te voorschijn gesprongen om die vrouw een fiks pak op d'r donder te geven, haar uit te lachen, te vernederen en haar dan een beurt te geven totdat ze als een dweil op de grond zakte.

Toch was het daarvoor nog te vroeg. Hij had gehoopt dat ze klaar zouden komen, maar die blonde teef had nog weerstand, liet los en begon in paniek rond te lopen. Haar borsten schudden bij elke stap, het blonde haar kleefde tegen haar hoogrode wagen. Marthy had haar wel goed te pakken gehad! Marthy, die zelf ook gek was geworden, en nu zichzelf een beetje stond te vingeren. Ze probeerde nog even buurvrouw te pakken, maar die was door haar nieuwe lusten in paniek geraakt en liep nu rond als een kip zonder kop. Uitstekende zet van zijn vrouw!

Hij zag hoeveel moeite het haar kostte haar hand uit haar slipje te halen, maar ze deed het. Nu moest buurvrouw ook nog de schade herstellen. Marthy's borstjes opbergen! Zijn lid had zich van de stoelzitting verneven, richtte zich met schokjes op tussen zijn benen. I let blonde stuk greep Marthy's tieten en schoof ze terug in de halve cups. Zo werd de suggestie gewekt dat zijzèlf eigenlijk de oorzaak was van wat zich had afgespeeld. Een besef van schuld kweken als had zij zich laten gaan en Marthy meegesleept. Jammer dat hij er niet aan te pas had kunnen komen. Maar niet getreurd. Kijk! Het huismoedertje moest nog leren de dingen goed te doen. Marthy's tepels moesten niet onder maar boven de halve cups. En ja hoor, ze had vanmiddag toch nog wat opgestoken van wat lekker was. In plaats van de bustehouder van Marthy iets naar beneden te trekken of de harde borsten van onderen wat op te drukken, greep ze met uitgestoken vingers in de cups en pakte de tepels en liet ze springen. Ai, arme Marthy! Die moest nu wel zo geil als boter zijn. De vrouwen mummelden nog wat en hij zag Marthy weer aan de grote tepels van dat blonde kreng trekken, wat deze tot zijn verbazing liet begaan. Er ging toch niets boven twee vrouwen die intimiteiten beginnen! Marthy zei dat ze iets verfrissends ging halen. Snel schoot hij weg naar de keuken, ze liepen elkaar pardoes in de armen.

'Pak me even,' kreunde Marthy, zocht zijn pik en drukte die tussen haar dijen. 'Ik houd het niet meer.' Ze schoof langs zijn ding heen en weer terwijl ze om zijn hals hing.

'Gaat goed, fluisterde hij in haar oor.

Marthy liet hem los. 'Vooruit, ons recept,' zei ze en pakte een fles melk. 'Janine is er klaar voor.'

Ze liet wat melk in een kopje druppelen, pakte toen meel en maakte een papje. Opnieuw moest ze hem intomen toen hij de peper erin strooide.

'Hoe krijg je dat tussen haar benen,' wilde hij weten.

'Laat maar aan mij over,' zei Marthy en doopte twee vingers in het spul. 'Kan je fijn volgen, lieverd?'

Hij wilde haar pakken, maar weg was ze al. Snel volgde hij haar.

Hij lachte zich een aap! Liet dat stuk onnozel het gewoon toe dat Marthy die prikkelende toestand op d'r schaamlippen smeerde. Hij kende wel zo'n beetje de uitwerking. De meeste wijfjes stonden dan in de kortste tijd op springen.

Marthy zei iets van 'naar de kelder gaan', een smoes, om weg te komen zeker. En ja, ze kwam al door de gang de kamer binnen en begon eveneens door de kier te gluren. Ze stond tussen zijn benen, met haar rug naar hem toe. Hij wilde iets zeggen, maar ze siste dat hij stil moest zijn. 'Je ontneemt me mijn uitzicht,' fluisterde hij, rook haar opwindende geur en zijn fallus steigerde omhoog tussen de slippen van zijn kamerjas. Alsof Marthy het voelde, tastte ze naar achteren in zijn schoot en vond zijn genotsknots. Ze wreef met de duim even over de ontblote eikel, wat hem bijna van de stoel deed vallen, schoof met haar andere hand haar slipje opzij en liet zich zakken, terwijl ze naar buurvrouw bleef turen, die het zeker bijzonder bont maakte.

Hij vatte haar heupen, terwijl Marthy haar benen nu buiten de zijne plaatste. Als een soepele zuiger gleed zijn pik tussen de natte, gladde schaamlippen de hete gespierde kut van zijn vrouwtje binnen. In één, ononderbroken beweging schoot hij er tot zijn zak toe in. Zijn schaamhaar vermengde zich met het zwarte dons tussen Marthy's billen. 'Ik neuk je baarmoeder aan flarden!' hijgde hij in Marthy's oor, die nu haar handen Op zijn knieën steunde en langzaam overeind kwam en weer ging zitten, overeind kwam en weer ging zitten, steeds weer zonder zijn zware pik te verliezen.

'Langzaam, langzaam!'kreunde Marthy. 'Kalm op en neer! Ah... Ah... Ah... lekkere geillikker! Je ontsnapt me niet... Je komt mijn kut niet uit!'

'Nee, nee! Ik wil er niet uit!' steunde hij zachtjes.

Marthy zette haar nagels in zijn knieën en wanneer zij zich weer helemaal aan hem had vastgepind, spande ze haar spieren samen, waardoor hij het gevoel had of zijn eikel eraf werd geknepen, tot zijn pik er weer werd uitgeperst en zij langzaam omhoog kwam, waarbij hij haar hielp, zijn handen om haar kleine, harde billen. Zijn zak en dijen waren nat door het hete vocht, die heerlijke, geurende, melkachtige substantie die uit Marthy's spleet stroomde en als smeer langs zijn gezwollen stam naar beneden gleed.

'Let op je buurvrouw!' snauwde Marthy ineens. 'Verdomme! Ze geilt zich klaar!'

Hij keek onder Marthy's arm door, die de kier in het gordijn nu bijna een halve meter had opengeschoven, en daar, nog geen vier meter van hen vandaan en recht tegenover hem, zat de dame, oppassende echtgenote, moeder van drie kinderen, die o zo keurige mevrouw Van Veen, zich met enthousiasme te vingeren! Het hoofd achterover, de knieën zo ver als de stoel het toeliet uit elkaar, zat ze met drie vingers tegelijk in haar poes! Haar borsten zwabberden dat het een lieve lust was. Haar billen en dijen, die buiten de stoelzitting staken, trilden en schudden, terwijl haar knieën, de zware benen, zo nu en dan met het geluid van handgeklap tegen elkaar sloegen. Ze piepte erbij als een mager speenvarken. Het leek er wel op of ze voor het eerst in haar leven een goede beurt kreeg. En dan nog wel een beurt die ze zichzelf gaf!

Dit uitzicht was te veel voor hen. Marthy begon sneller te wippen en hij gaf haar stoot op stoot. Allebei keken ze gefascineerd naar die grote hand, de palm rustend op het blonde haar dat de venusberg met een vacht overdekte, de vingers die zich steeds vlugger bewogen, op en neer gingen tussen die dikke schaamlippen die heen en weer flapten. Hij hoorde beide vrouwen steunen. Het leek op kindergehuil. Marthy's spieren spanden zich om zijn lid. Een gekmakend gevoel. Nog even en zijn sperma zou Marthy volspuiten. Het was een goed voorteken dat toen ze alle drie tegelijk kwamen een driestemmige kreet hun klaarkomen begeleidde.

Renee en Janine

Ze leunde tegen de keukentafel en voelde zich moe en toch op een of andere manier behaaglijk. Net zo'n gevoel als ze had gehad na die vakantie in Tirol. Doodmoe was ze daarvan teruggekomen en ze had zich toch ontspannen, gelukkig en tevreden gevoeld.

Wat was er allemaal gebeurd? Het leek wel een droom. Maar dan een droom die een openbaring voor haar was geweest. Traag vulde ze de ketel met water en zette die op het vuur. En ineens was er die schaamte weer. Kon dat nu zomaar? Of was het slecht en gemeen? Maar waarom zou het dan niet goed zijn? In gedachten liet ze de gebeurtenissen nog eens de revue passeren. Ze zag zich weer binnenkomen in die prachtig ingerichte flat. De typisch vrouwelijke, wel erg vreemde maar zo bijzonder hartelijke en spontane manier waarop mevrouw Cassander haar tegemoet was gekomen. Mevrouw Cassander! Echt een buitenlandse. Wel heel andere zeden en gewoonten. Maar anders zijn was op zichzelf nog niet slecht. En toch, zou ze het prettig gevonden hebben wanneer Loesje of kleine Renee erbij waren geweest tijdens die stormachtige ont-lmoeting met haar nieuwe vriendin, mevrouw Cassander? Nee natuurlijk. Maar wanneer Renee met haar vrijde keken ze toch ook eerst of de kinderen sliepen en doofde ze toch de lichten voor Renee op haar ging liggen. Meteen kwam de schaamte weer opzetten, want het had eigenlijk veel met seksualiteit te maken. Ze voelde zich vagelijk ontrouw aan Renee. Juist zij, die altijd zo scherp oordeelde wanneer in de familie weer eens iets had geschort aan de huwelijkstrouw.Vooral oom Bob pieste, zoals het werd genoemd, nog wel eens naast de pot, tot grote ergernis van tante Liesbeth natuurlijk, die de misstappen van haar man onmiddellijk rondbazuinde.

Ze zette het vlees laag en schudde de aardappelen op. Renee kon zo thuiskomen.

Toch was het erg prettig geweest met haar nieuwe vriendin. Ze kon er niet onderuit. Ze had dat tasten en betasten gewoon lekker gevonden. Nu begreep ze waarom vrouwen zo konden dwepen met vriendinnen en niettegenstaande hooglopende ruzies verknocht aan elkaar bleven.

Oei! Ze ging even zitten bij die schok der herinnering. Dat was toch wel te erg! Wat had ze gedaan toen haar vriendin even naar de kelder was gegaan. Ze had zelf haar lusten opgewekt! Ze sloeg haar rok op, keek naar haar dijen. Daartussen had ze gezeten! Verschrikkelijk! Mocht een mens dat? Haar hand ging weer terug naar die plaats. Ze voelde haar broek, die gelukkig weer droog was, duwde ertegen. Gewillig opende haar schaamspleet zich onder de druk van haar vingers. Nee, om zo te doen was verkeerd. Daarvoor was je niet gemaakt. Alleen een man mocht zo bij een vrouw binnendringen.

Tijdens haar gepieker had ze de clitoris weer gevonden en masseerde die zoals ze een half uur geleden nog had gedaan.

Het was niet goed jezelf te betasten. Ze kreunde en schoof iets onderuit. Het was zelfs erg verkeerd! Ze hijgde. Opnieuw werd ze overspoeld door een ongekend lustgevoel. Verdorie. Ze kon er eenvoudig niet mee ophouden. Lekkere pik! zei ze. Lekkere pik, kom er maar in! Wat zei ze daar? Dat waren toch geen woorden die je gebruikte? Ze lag weer half onderuitgezakt te stampen. Het servies in de kast rinkelde ervan! O, wat was het heerlijk! Waarom kwam Renee zo weinig bij haar? Pakte haar nooit eens fijn? Met een ruk trok ze haar broek naar beneden. Voelen moest ze. Voelen en er nooit mee ophouden! Alsjeblieft! Weer was ze drijfnat. Wat een temperament heb ik, dacht ze vagelijk maar tevreden. Ik ben een heerlijk moordwijf! Nu een vent en hop! hop! hop! schiet maar met je pik hard in mijn poes! Diep in haar was ze toch nog wel een beetje verbaasd over de woorden die ze dacht. Woorden die ook Marthy had gebruikt en die ze wel erg snel had aangeleerd. Ben ik nog ik? Wat kon het haar verdommen! Goed zo, nu vloekte ze ook nog. Mooie madame! Ze lachte terwijl ze op de keukenstoel heen en weer reed en nu en dan haar hielen razendsnel op de grond roffelden. Ze wilde zichzelf zien en haar lijf bekijken in een spiegel. Ja, dat wilde ze. Wat zou haar nieuwe vriendin wel zeggen wanneer die haar zo bezig zag? Die zou het wel begrijpen. Haar flanken trilden als die van een koe die door een horzel wordt gestoken. Weer voelde ze de vingers van Marthy in haar vagina. En niet een of twee maar vier vingers! Twee van elke hand. Ze had me er wel een! Daar konden met gemak twee pikken in. En die snee van haar vriendin mocht er ook zijn! Zij, die nog nooit zelfs Re-nee zijn penis had aangeraakt, zij had haar vingers tussen de kletsnatte schaamlippen van een andere vrouw geduwd! Hoe kon ze! En toch was het fijn geweest en ze had er nog wat van geleerd ook. Renee kon nu wat haar betreft doodvallen. Ze greep naar haar borsten. Had ze nu maar zo'n bustehouder als Marthy had. Dan kon ze haar tepels masseren. Ze voelde het. Het gebeurde weer. Ze kwam klaar! Ze stond op, wijdbeens, de rok tot haar heupen opgeschort en haar broek tussen haar schoenen. Ze kon haast niet meer. De spieren van haar rechterarm leken wel verlamd en haar hand, die hard en vlug in haar spleet sopte, krampte zich haast samen. Maar ze moest komen! Als nu door de voordeur die ze per ongeluk open had laten staan een leverancier was binnengekomen, dan had ze persoonlijk diens gulp opengeknoopt. Al was het de bloeryen-man, die altijd zo naar sterke drank rook. Het zou haar niets meer hebben kunnen schelen. Een dikke zware vette pik, dat wil ik, dacht ze. Het zachte overvloedige vlees van haar dijen flapte heen en weer.

Renee opende zacht de voordeur en sloot deze weer geruisloos achter zich. Hij had naar het kantoor gebeld en, na zich geëxcuseerd te hebben omdat hij - zogenaamd — op weg naar de bank ziek was geworden, de rest van de middag door de stad gelopen. Het avontuur had diepe indruk op hem gemaakt. Keer op keer bracht hij de gebeurtenissen weer voor zijn geest. Die vrouw had dan toch maar op hem getippeld. Hij, de keurige kantoorman met een vrouw en kindertjes op een nette flat. Nog nooit had hij zich zo heerlijk en volledig leeggespoten en was zo goed klaargekomen! Wel was het een groot geheim waarover hij met niemand praten kon. Jammer, maar men zou hem toch niet geloofd hebben. Wat een doerak van een wijf was het geweest! Toen ze zijn lul uit haar schede had getrokken had ze hem met een paar harde ervaren rukken verder afgetrokken, maar zo, dat zijn sperma op zijn jas was terechtgekomen. Wat een heerlijk kreng, die vrouw! Maar hij moest zich wel snel schoonmaken, want anders zou Janine het zeker wel merken. Hij hoorde dat stomme varken van een vrouw al aan hem vragen of hij op kantoor misschien lijm had gemorst! Ze zou nooit op de gedachte zijn gekomen dat al dat witte spul op zijn broek zijn sperma was waarvoor ze zo weinig belangstelling had. Zijn ergernis om zijn botte blonde vrouw, met wie hij nou nooit eens bijzonder lekker in bed was geweest, groeide toen hij haar in de keuken hoorde. Wat maakte dat wijf een lawaai! Kon het niet wat rustiger? Hij hoorde haar kreunen en piepen. Ze jankte natuurlijk omdat de kinderen er niet waren en het moederhart zo naar ze verlangde. Zodra vrouwen kinderen hadden gekregen kon de man wel verdwijnen en was het afgelopen met de liefde. Alles draaide om de kinderen en het deed er niet meer toe of hij nog wel aan zijn trekken kwam. Ach, wanneer hij eerlijk was, moest hij toegeven dat hun neuken nooit iets bijzonders was geweest. Hij had wel eens geprobeerd haar te pakken te nemen in de kamer, terwijl de lampen brandden, zodat ze konden zien wat ze deden. Maar het was mislukt. Hij geloofde niet dat het wat de liefde betreft in zijn huwelijk ooit nog in orde zou komen. Een vrouw moest een beetje canailleus zijn, een klein beetje ordinair en zich zo nu en dan eens hoerig gedragen. Wanneer Janine maar eens plotseling, bijvoorbeeld als hij zat te studeren, met haar blonde reet op zijn schoot was komen zitten of hem eens tussen de benen had gegrepen, maar nee, die dromen kon hij wel uit zijn hoofd zetten.

Snel en geruisloos schoot hij de badkamer binnen. Zo, eerst zijn kleren reinigen.

Zachtjes opende hij de kraan, keek rond. Wacht, hij zou die keurige vrouw van hem wel eens te pakken nemen. Hij nam haar handdoek van het haakje en maakte die een beetje nat. Hiermee ging hij zijn gulp schoonmaken. Hij had zo diep als hij kon bij die vrouw naar binnen gestoten en het schuim van haar kut had witte vlekken rond zijn kruis gemaakt. Wanneer ze zich nu afdroogde kreeg ze de smeer van die vrouw op haar gezicht, Hij lachte. Misschien kreeg ze er goeie gedachten door.

Ook zijn jas nam hij onder handen en toen hij klaar was droop zijn broek van het water. Nu zachtjes met de krant de kamer binnensluipen en gaan zitten. Dan droogde het voor Janine iets zou merken. Zo geruisloos mogelijk verliet hij de badkamer weer. In de keuken was het stil. Alleen de kraan liep hard.

Janine was geschrokken toen ze hem in de kamer had aangetroffen. Meestal kwam hij lawaaiig binnen en gaf haar de plichtmatige zoen. God, wat had dat mens! Hij zag dat ze even verschrikkelijk zenuwachtig was geworden. Alsof ze ergens een vent had verborgen! Hij gnuifde. Was het maar waar. Ging dat blonde stuk van hem maar vreemd. Meende hij dat? Ja, het was gek, hij had er nog nooit aan gedacht, het was totaal krankzinnig, maar hij meende het. Wat zou hij dan doen? Nou, ze eerst afloeren en haar dan betrappen, haar alle hoeken van het huis laten zien. Dan was het mooi afgelopen met haar fatsoen, dat alles wat met de liefde te maken had eigenlijk maar vies vond. Iets wat je vlug en in het donker moest afdoen. Een plicht die ze alleen deed omdat hij wel eens aandrong.

Tijdens het eten had ze honderduit gebabbeld. Ze was op bezoek geweest bij de buren. Die buurvrouw had wel diepe indruk op haar gemaakt. Hij kende haar zo niet. Ze noemde haar al haar vriendin. Eigenlijk niets voor haar om direct al zo vertrouwelijk te zijn. Maar hij vond het best wanneer ze goed met elkaar konden opschieten. Dan kreeg hij dat elegante donkere wijfje eens wat meer te zien. Zo'n vrouwtje zou zeker niet zulke kousen aan een stuk, panty noemde ze dat, dragen, maar nylons die vastzaten aan elegante jarretelles. De gedachte aan die buurvrouw wond hem op. Verdomd, hij voelde zijn leuter weer stijf worden. O, waarom was er ook geen kraak of smaak aan die vrouw van hem? Dat zware lijf van haar had genoeg aantrekkelijke kanten, maar haar ideeën klopten niet. Als ze het vrijen nu maar wat leuker had gevonden om te doen, dan had hij haar hier en onder het eten eens een flinke beurt gegeven. En zonder zo'n ellendig condoom. Nee, lekker zijn eikel een weg naar binnen laten zoeken en zijn sperma tot tegen haar baarmoeder spuiten terwijl ze ineenkromp van lust èn angst om in verwachting te raken.

Vergeet het maar, Janine zou het nooit en te nimmer toestaan. Stom van haar. Die sloerie vanmiddag had wel gevoeld wat hij in zijn mars had! In gedachten zag hij weer de grauwwitte huid van de dijen boven de kousen puilen en voelde hij die grote zware slappe borsten tegen zich aan drukken. Die fijne vuile praat van de vrouw, terwijl ze even hard op hem stootte als hij in haar.

Terwijl Janine maar zat te praten en te ouwehoeren over de kinderen slikte hij braaf zijn dessert naar binnen. Hoe voelde een vrouw een man eigenlijk? Hij schoof slinks zijn linkerhand onder tafel en tastte naar zijn kruis. Daar was zijn pik alweer fors en een beetje opgericht. Moest voor een vrouw wel lekker voelen, zo'n paal die in haar richting wees. Hij drukte hem hard naar beneden. Gelukkig dat in die moderne pantalons een ritssluiting zat. Anders waren er zeker knopen van zijn gulp gesprongen!

Janine, Fred en Marthy

Renee was weer naar kantoor. Hij was gisteravond nogal teruggetrokken geweest en direct na het eten naar zijn studeerkamertje gegaan. Zou hij iets gemerkt hebben van wat ze in de keuken had gedaan? Welnee! Ze was zich anders wel een ongeluk geschrokken toen ze hem met de krant in de kamer had zien zitten. Maar hij had gezegd een beetje grieperig te zijn. Nou, ze had extra lekker gekookt en gehoopt dat hij iets aardigs zou zeggen, haar even aanraken. Ja! Voor het eerst in haar huwelijk had ze ernaar verlangd dat hij haar in zijn armen zou nemen. Als hij dat had gedaan, dan zou zij wel gezorgd hebben dat hij ook verder was gegaan! Ze leek wel onverzadigbaar. Oversexed, zoals ze het wel eens had horen noemen. Twee keer klaarkomen en dan toch nog naar je man verlangen. Moest ze dat nu laten merken aan Renee? Maar de man moest toch het initiatief nemen? Dat kon een vrouw toch niet? Wat zou hij anders wel van haar gedacht hebben? Ze had zelfs even overwogen zich uit te kleden en alleen in haar huiscoat gehuld zijn koffie op de studeerkamer te brengen. Ze zag wel kans een slip per ongeluk zo te laten vallen dat haar knie en een groot stuk dij zichtbaar zouden zijn geweest. Ze had zelfs in de slaapkamer voor de spiegel van de klerenkast even geoefend, had zich voorovergebogen en haar borsten laten bengelen en schudden, over haar schouder haar rug, haar zware billen en kaarsrechte maar dikke benen bekeken. Ze vond zichzelf niet mooi, maar Marthy was toch maar onder de indruk van haar geweest. Ze was natuurlijk heel anders dan die zuidelijke Marthy. Echt een noordelijk type, minder lenig, maar een man had wel houvast aan haar! Het had haar de grootste moeite gekost om van zichzelf af te blijven. De avond die ze zo alleen moest doorbrengen, alleen met haar hitsige gedachten, was wel erg vervelend. Maar ze had zich kunnen beheersen, bang voor ontdekking door haar geachte echtgenoot, die Piet Sul! Zo had ze in een opwelling Renee genoemd. Verdorie, waarom was hij ook zo saai.

Maar niet getreuzeld nu. Over een week kwamen de kinderen weer thuis en ze wilde dan alles aan kant hebben. Vandaag geen tijd voor pleziertjes! Ze zou vandaag de kamer van de kinderen maar eens doen. Ze hing het beddegoed over het balkon te luchten, stofzuigde grondig, schudde het kleed uit en ruimde de kast met speelgoed in. Nu nog de ramen gedaan en de kamer eens goed laten luchten. Hoe laat was het? Tien uur. Had ze gauw gefikst. Even pauze. Ze gunde zich een kop koffie terwijl ze neerkeek in de stille straat.

Ze voelde zich erg rustig. Wat gisteren gebeurd was, was al bijna weer vergeten. Toch zou ze zich die dag nog lang heugen als ze werkelijk even de moeite nam eraan terug te denken. Nou niet gepiekerd. Gedane zaken namen geen keer en ze had tenminste een aardige vriendin gevonden met wie het wat goed shoppen zou zijn.

Ze had het warm gekregen door het harde werken. Onder de douche? Zo gezegd zo gedaan. Het neerkletterende water deed haar goed en fris stapte ze onder de douche vandaan. Naakt kamde ze haar lange gouden haren, keek in de spiegel naar haar lijf en voor ze zich weerhouden kon, kamde ze ook al dat stugge krullerige haar daar beneden. Ze begon wel andersom, moest zich nog afdrogen. Ze pakte haar handdoek, die naast die van Renee hing, en begon zich krachtig af te rossen, zodat haar huid vuurrood werd. Ook haar borsten nam ze mee, masseerde ze zo krachtig dat ze tegen haar lijf flapten. Verdorie, ze had zichzelf wel in de gaten. Was ze zo ongemerkt weer gaan spelen, nu met haar tepels.

Sjonge, sjonge! Wat een kanjers had ze. Moest je zien hoe parmantig ze overeind stonden! Rozeachtig waren ze. De tepelhof was iets donkerder van kleur. Kom Janine. Ze dreigde zichzelf speels met een wijsvinger terwijl ze in de spiegel keek. Goed, haar borsten waren te groot en veel te zwaar om recht vooruit te steken, maar ze had er verdorie wel degelijk gevoel in.

Nu nog even de handdoek tussen haar dijen door gehaald. Zonde dat ze haar schaamhaar al gekamd had. Kon ze het nog eens doen. Ze wilde toch netjes voor de dag komen. Voor wie? De leveranciers? Ze lachte luid. Moet je mevrouw horen! Hard trok ze de handdoek tussen haar benen en dikke billen door.

Keer op keer. Genoeg? Ze voelde de stof heus wel en ze probeerde wel degelijk de handdoek tussen haar grote schaamlippen heen en weer te halen. Zou je wel willen, hè, troel? Het leek wel of Marthy het tegen haar zei. Nee, geen grapjes. Er was nog veel te veel te doen in huis. Misschien vanmiddag om een uur of drie. Zou ze Marthy uitnodigen op de thee?

Werd daar gebeld? Hemel, dat moest de kruidenier zijn. Als ze hem liet lopen kon ze straks de straat op om de boodschappen te doen.

Vlug zocht ze naar haar kleren, maar die lagen allemaal in de keuken. En als ze zo de badkamer uitstapte, dan kon degene die belde haar door de ruitjes van de voordeur zien. Wacht, daar lag nog een schoon slipje van Renee. Vlug dan maar. Was haar wel veel te klein, het sneed je tussen de billen, die steeds weer boven het elastiek wilden uitwippen. En nu haar huiscoat. Alle-mensen, die lag ook in de keuken. Gelukkig, daar zag ze haar duster hangen. En de kruidenier maar op de bel , drukken alsof er brand was. Ze schoot de duster aan. 't Was eigenlijk geen kledingstuk voor haar. Ze had hem eens gekregen op haar verjaardag van een van de zusters van Renee, zelf een poezelig wijze, maar twee keer zo klein als zij. De duster was haar veel te krap, al was de stof enig, een soepele shantung, bedrukt met kleine bloemetjes. Ze had dat ding eigenlijk nooit aan. Het reikte haar maar tot de helft van de dij, en ze moest hem van boven vasthouden, anders sprongen haar borsten eruit, zeker nu ze geen bustehouder droeg. Enfin, ze hoefde alleen maar haar hoofd om het hoekje van de deur te steken. De kruidenier zette dan later de boodschappen wel op de mat.

Snel verliet ze de badkamer, opende de voordeur op een kier en stak haar hoofd naar buiten. Het was de kruidenier niet, maar de man van Marthy! Hij was gekleed in een prachtige, witte badstof jas. Zijn bruine benen waren onbedekt en zijn voeten staken in soepele

Marokkaanse sandalen. Zijn zwarte, strak achterovergekamde haar glansde en zijn smalle snorretje was excellent verzorgd. Hij rook heerlijk mannelijk naar een bijzondere en zeker heel dure lotion. Net een filmster, schoot het door het hoofd van Janine, en ze vond hem erg knap.

'Neem me niet kwalijk,' klonk een donkere mannenstem. 'Ik geloof dat ik je erg stoor?'

'O nee, meneer, eh...'

'Het is Fred!' Fred lachte haar vriendelijk toe. 'Jullie zijn vriendinnen geworden, dus noem je me voortaan maar bij mijn naam. Afgesproken, Janine?'

Ze knikte, wist niet wat te zeggen. Een koude tocht streek langs haar benen.

'Je bent onder de douche geweest,' zei Fred, en het klonk op een of andere manier erg huiselijk. Alsof ze ook de man van Marthy al jaren kende. Ze keek in een paar donkere ogen die vonkten van vrolijkheid. Fred had iets chics en iets internationaals. Iemand die veel reist. Ze mocht hem meteen, zo beschaafd als hij was. Echt een man voor Marthy.

'Kan ik u ergens mee helpen?' vroeg ze en voelde zich op een of andere manier verre de mindere van het echtpaar Cassander.

'Nou graag,' zei Fred. 'Je moet weten, ik moet straks weg. Een belangrijke relatie van het vliegtuig halen. Nu heb ik maar één eis in het leven. Thee, direct gevolgd door een paar beschuiten, wanneer ik ben opgestaan. Jouw lieve vriendin doet dat altijd braaf voor me, maar nu is Marthy een beetje ziek, niet erg, wat verkouden, maar ik wil niet dat ze opstaat. En ikzelf ben in het huishouden tot niets in staat.' Fred stak zijn vingers in de lucht. 'Kijk maar. Ik heb twee linkerhanden en aan beide handen duimen!'

Ze lachte. Enorm, wat een leuke, gezellige man! Ze knikte hem toe.

'En toen zei Marthy, ik heb nu toch een vriendin?

Vraag even of ze komt. Ze zal het graag voor je doen, zoals ik ook alles voor haar zal doen als dat nodig is!'

'Natuurlijk!' zei ze. 'Wilt u uw ontbijt hier gebruiken?'

'Hallo!' zei Fred. 'Dat moet je maar vergeten en ik zou het leuk vinden en Marthy ook wanneer je gezellig bij ons kwam!'

'Dat is goed! Ik kleed me even aan en dan ben ik zo bij jullie.'

'Je bent toch gekleed!' riep Fred vrolijk en greep haar hand die de deur vasthield. 'Kom jij eens te voorschijn!'

'O nee!' riep ze, in paniek. 'Ik heb alleen een duster aan en...'

'Ook bij ons brandt de kachel!' zei Fred en hij lachte aanstekelijk. Toen, met een korte maar zeer harde ruk aan haar arm trok hij haar vanachter de deur vandaan. Janine schrok en ze schaamde zich diep voor haar onelegante kledij, die kinderachtige, veel te krappe duster, die ze van boven dicht moest houden. Ze voelde zich net een klein kind toen ze tegenover de slanke, elegante man van Marthy stond, ook al was ze bijna even lang als hij.

'Laat mij me nu even verkleden,' fluisterde ze haast onhoorbaar, maar Freds aanstekelijke lach klonk op.

'Dat is toch een leuk jasje,' zei hij. 'Wat wil je je nog verkleden? Staat je reuze charmant!'

'Ach kom!' zei ze. 'Nee hoor, ik voel me er niet happy in!'

'Maar ik vind het enig,' zei Fred. 'En Marthy zal het ook machtig vinden. Het staat je ontzettend leuk. Net een pril jong meisje.'

'Nou,' zei ze en werd langzaam versteend in de tocht. 'Ik trek toch wat anders aan. Ik durf gewoon zo niet bij jullie te komen.'

'Onzin,' zei Fred kalm en het klonk definitief. Geen tegenspraak zou hij nog dulden. 'Kom mee, je vat zo nog een kou!'

'Mijn sleutels,' zei ze nog, hopend dat Fred haar dan zou loslaten, waarop zij de kans zou krijgen iets anders aan te trekken.

'Dat doen we zo,' zei Fred en trok de mat tegen de deur, zodat deze niet dicht kon vallen.

'Stelen doen ze hier niet. Ik schrijf even een briefje voor de leveranciers dat je bij ons bent. En nu mee! Schiet op!' en meteen trok hij haar in een geweldige ruk de gang op en zijn flat binnen. Fred sloot de deur achter zich en meteen werd ze omvat door een behaaglijke warmte die haar even van genoegen deed rillen, of ze wilde of niet.

'Lekker warm, niet?' zei Fred. 'Ga eerst Marthy maar groeten. Die doet niets anders dan over je praten. Daar is de slaapkamer.'

Fred duwde een deur open en ze stond in de achterkamer, die door een prachtig gordijn van de voorkamer was afgesloten. De weelde, de zwoele, door en door erotische sfeer overrompelde haar volkomen. Terwijl Fred de deur achter haar sloot, stond ze als een kind zo bedremmeld te kijken naar opwindende prenten, zachte draperieën, indirecte verlichting die door gazen gordijnen scheen, de spiegels en het enorme ronde bed. Een rond bed, dat had ze nog nooit gezien, zoals ze alles wat in deze flat stond nog nooit had gezien. Haar blote voeten zakten weg in een groen tapijt dat als een grasmat om het bed heen lag. En midden in dat bed, joelend en op en neer verend, zat Marthy, beeldschoon, en bleek bijzonder weinig ziek te zijn.

'Dag lieverdje van me! Kom eens even bij me!' kirde Marthy en stak haar armen naar haar uit.

Gegeneerd en verward keek ze neer op de kleine vrouw, gehuld in een babydoll van een lichtgroene, gaasachtige stof. Nu Marthy, op haar knieën gezeten, de armen naar haar uitstrekte, zag ze de stevige borsten door het vliesdunne materiaal schemeren. De donkere, haast geheimzinnig grote tepels staken er bijna doorheen. De slanke, lange dijen, die geheel onbedekt waren, leken dikker dan ze in werkelijkheid waren, doordat ze tegen elkaar geperst werden. Een minimaal slipje spande om de toch wel forse heupen, dat was duidelijk door de babydoll heen zichtbaar. En achter haar voelde ze de blikken van Fred, die haar benen tot twintig centimeter boven de knieën kon zien.

Hallo!' zei ze maar en wist met de situatie geen raad. 'Zal ik meteen even thee zetten?

'Gaat dat zo?' zei Marthy pruilend. 'Geen hartelijkheid van mijn nieuwe vriendin?' Ze wenkte met haar vinger. 'Wij beginnen de dag altijd met een kus.'

Janine voelde zich onzeker en geremd door Fred, die nog steeds zwijgend achter haar stond.

Marthy kwam op haar knieën op het bed naar haar toekruipen. 'Als jij niet naar mij komt, wel, dan kom ik naar jou.'

'Kom! Val elkaar even in de armen, dan krijg ik tenminste mijn ontbijt,' riep Fred en gaf haar meteen een harde duw, die veel had van een stomp in haar rug. Wat was dat nu? Ze viel in haar volle omvang voorover en dreunde neer op het bed, dat haar verend opving. Meteen was Marthy bij haar en boog zich over haar heen. Ze draaide zich om en voelde dat haar linkerborst bijna lossprong vanachter de duster en naar buiten dreigde te vallen. Ze probeerde met een hand haar duster van boven weer samen te trekken, maar Marthy lag op haar arm, terwijl haar gezicht boven haar gezicht zweefde en donkere ogen met een verwarringwekkend vuur erin zich in de hare boorden. Ze spartelde met haar benen. O hemel! Fred moest haar regelrecht in het kruis kijken! En ze had slechts een broekje van Renee aan. Waren haar billen nog bedekt? Zaten ze nog in het slipje? Ze probeerde nu met haar andere hand beneden bij haar duster te komen, maar Marthy drukte haar schouders neer op het bed,waaruit een geur opsteeg van warme nachtelijke lichamen, zware parfums en nog een vreemde, sterke, haast muskusachtige geur, die haar bijna bedwelmde.

'Dag, lieve vriendin!' Marthy's stem klonk vrolijk, maar voor het eerst werd ze even bang voor die mond die boven de hare hing. De prachtig gewelfde lippen waren even geopend en de kleine witte tanden, die glommen van het speeksel en wat leken op het gebit van een fel klein roofdiertje, waren zichtbaar en leken tot bijten bereid.

'Hallo!' zei ze maar, en toen werd haar de mond gesnoerd door de meest volledige kus die ze ooit in haar leven had ervaren. Eerst werd deze door Marthy's mond wijd opengewerkt, waardoor haar tong weerloos en open en bloot gereed kwam te liggen. Meteen was Marthy's tong bij de hare, drukte ertegen en wipte het puntje op. Ze voelde het zachte, vreemde ding, maar voor ze onrustig haar hoofd kon omdraaien sloten Marthy's lippen zich weer en met een korte maar krachtige zuigbeweging werd nu haar tong bij Marthy naar binnen gezogen! Zo ontdekte ze de intieme, hete mondholte van een ander mens, een vrouw! Marthy's tong stoeide met de hare en ze voelde zich slap en weerloos worden. Ze bemerkte dat Marthy niet meer zoog, maar ze liet haar tong in de mond van haar vriendin, al bleef ze in het spel nog een passieve rol spelen. Keek Fred nog?

Ja, Fred keek nog. Hij lachte zich een ongeluk toen hij de buurvrouw in de clinch genomen zag door zijn dierbare vrouwtje, maar hij lachte niet meer toen Janine met spartelende benen bijna uit haar duster rolde. Hij keek recht tegen haar flamoes! Wat een raar broekje had dat wijf aan. Nee! Het was een herenslip! Hij zag duidelijk de gulp. Nou, hij had veel meegemaakt, maar zoiets nog nooit. Allemachtig, dat beetje textiel zat helemaal tussen haar billen gekronkeld. Wat een kont had die vrouw! En die venusheuvel was vet en dik, begroeid met een enorme hoeveelheid haast wit haar. Bijna was zijn hand uitgeschoten en had haar daar gegrepen. Met alle kracht beheerste hij zich.

'Krijg ik nog wat te eten en te drinken?' riep hij maar. Hij zag anders ook geen kans aan die tongkus van die twee een einde te maken. Toen liep hij snel de slaapkamer uit. Dat was het beste. Dan kon buurvrouw weer een beetje tot haarzelf komen. Anders had ze toch maar het idee dat ze was bespied en zou het ongedwongen karakter van de verstandhouding der beide vrouwen misschien in dit prille stadium vertonen gaan.

Marthy liet Janine los en deze kwam moeizaam overeind. 'Poeh!' zei ze en schikte haar kapsel, dat danig in de war was geraakt.

'Ik ben zo blij dat je er bent,' zei Marthy en greep dankbaar Janines hand.

'Kan dat nou?' vroeg Janine met een klein stemmetje. 'Zo doen?... Zo kussen? Wat moet je man wel denken?' Ze schoof snel haar duster recht, vooral omdat ze Marthy naar beneden zag kijken. 'Hij kon me zo zien!'

'Ach liefje, wat praat je toch een onzin!' Marthy greep, maar nu in een zusterlijk gebaar, Janines schouders. 'Ten eerste heeft Fred al zoveel vrouwendijen gezien, en ten tweede, hij is meteen naar de badkamer gegaan.'

'O, gelukkig maar.' Dus Fred had haar niet bekeken terwijl ze weerloos op bed lag. Die geruststelling maakte haar een beetje zorgeloos.

'Ja, toen Fred belde...' Ze vertelde Marthy het verhaal en dat ze alleen een herenslipje in de badkamer had kunnen vinden. Marthy liet zich achterover vallen van het lachen. Toen schoot ze weer vooruit en greep naar de onderkant van Janines duster. 'Zien,' bedelde ze, en voor Janine het zich realiseerde, had ze zelf haar duster al opengetrokken.

'O, wat gek!' riep Marthy. 'Toch wel leuk.' Ze boog zich over Janines heupen en tastte toen toe, schoof haar hand in de gulp. 'Moet ventje nog een plasje doen?' zei ze en haar gelach werkte aanstekelijk op Janine. Maar tijdens die lachpartij liet Marthy haar hand in de gulp en krabde door de daar zeer dichte beharing. Vind je dat ook altijd zo heerlijk?' vroeg ze. 'Je lekker krabben of gekrabd worden? Juist daar is het zo gezellig!'

Janine knikte en meteen pakte Marthy haar hand en bracht die naar dat zwarte bos veerkrachtige beharing die het zachtgroene slipje op de venusheuvel iets omhoog drukte. Ook Janine krabde nu even terug. Ze voelde het haar onder haar nagels ritsen en lachte Marthy toe. 'Zal ik nu even thee zetten?' vroeg ze.

Ineens was Marthy's toon veranderd. 'Dat is je gerajen!' zei ze en deed of ze kwaad was.

Janine dacht aan een grapje en speelde mee. 'Neemt u me niet kwalijk,' zei ze en sprong van het bed. 'Ik zal voortmaken!'

Ook Marthy was uit het bed gesprongen, een kleine, prachtige kemphaan. 'Okay,' zei ze. 'We spelen dat ik mevrouw ben en jij het dienstmeisje.'

'Tot uw orders, mevrouw,' zei Janine en proestte het uit.

'Moet je lachen, ondeugende meid,' reageerde Marthy. 'Hoe durf je hier zo rond te lopen! Ik zie je blote kont. Zeker om meneer te verleiden, hè?'

Janine viel uit haar rol. Beschaamd keek ze neer op haar vriendin. 'Ik ga toch even wat anders aantrekken,' zei ze en liep naar de deur.

'Doe niet zo flauw! Ik maakte toch maar een grapje!'

Marthy trok zich weer terug. 'Nu gaan we weer verder.' Janine knikte woordeloos. Ze kon Marthy al niets meer weigeren. Het vrouwtje was haar volledig de baas, zonder dat ze dit echter zelf besefte.

'Meisje!' Marthy keek bestraffend. 'Heb je je vanochtend goed gewassen?' Ineens greep ze onder de cluster en pakte een bil, dreef haar vinger in de spleet.

'Jawel, mevrouw.' Janine voelde de vingers en ineens kreeg ze een klein tikje, en nog een en nog een. haar billen trilden.

'Ik geloof er niets van,' zei Marthy. 'Je bent een viespeuk.' Inmiddels sloeg ze steeds harder op Janines billen. Op het laatst kletsten de klappen, terwijl ze, achter Janine staande, met alle kracht sloeg. En Janine? Ze voelde de slagen. Ze deden haar steeds meer pijn. Ze bemerkte dat ze daar ging gloeien. Het spel was allang Overgegaan in ernst en ze voelde zich bijzonder vernederd. Maar er was ook ineens iets anders, een ongekende sensatie! Een lustgevoel dat haar geheel doortrok. Nee, er werd niet werkelijk meer gespeeld, en toen ze Marthy hoorde vragen zich wat voorover te buigen, deed ze dat.

Marthy had een harde haarborstel gepakt en sloeg er op los en toen, als door een onzichtbare veer bewogen, gleed de hand van Janine tussen haar benen. In de spiegel zag ze Marthy. Ze zwaaide de haarborstel, maar haar andere hand bewoog ook! En net als bij haar, tussen de benen. Er hing een ondraaglijke spanning in de lucht en beide vrouwen zuchtten en kreunden.

'Pak hem maar,' hoorde Janine zeggen. 'Duw je vingers in je pruim!' Het klonk een beetje mannelijk, maar ook aanstekelijk. Marthy hield op met slaan. 'Zeg jij nou ook eens wat!' snauwde ze haast.

'Wat zal ik dan zeggen?' zei Janine bedeesd. Ze stonden tegenover elkaar in een verkrampte houding met ieder een hand tussen de dijen.

'Ik moet je ook alles leren,' zuchtte Marthy. 'Je man zal zich wel een ongeluk bij je vervelen.'

'Leer het me dan!'Janine fluisterde, terwijl haar vocht tussen de dijen in haar hand liep. Maar daar kwam vooreerst niets van, want Fred riep dat hijzelf de thee had gezet en de beschuiten gesmeerd en deze nu de dames wilde aanbieden.

'Laat maar, Fred kan ertegen,' zei Marthy, maar Janine zat al keurig op het randje van het bed.

'Doe niet zo kinderachtig!' zei Marthy en bleef nog even kronkelen met haar hand tussen de dijen, maar toen ze zag dat dit toch te veel gevraagd was van Janine, om in het bijzijn van haar man intimiteiten met zichzelf te begaan, liet ze zichzelf los en ging naast haar zitten. Ze sloeg zelfs een deken over Janines naakte knieën en met dit begripvolle gebaar maakte ze alles weer goed, want Janine zat juist te denken hoe ze het had kunnen toelaten dat Marthy haar een beetje met een haarborstel sloeg en waarom Fred haar had gehaald, nu deze toch zelf voor het ontbijt zorg droeg. Een begin van argwaan was bij haar opgekomen, een kleine slang van achterdocht, die probeerde door het hete spinneweb van erotische gevoelens dat om haar heen was geweven in haar hart binnen te dringen. Maar toen Marthy zorgvuldig een deken om haar heen sloeg, alsof ze zich kon voorstellen hoe ze zich in haar spaarzame kleding moest voelen onder de ogen van haar man, was alles weer vergeten en haar achterdocht meteen in slaap gesust.

Het was overweldigend waarmee Fred kwam aandragen. Nog nooit had Janine zoiets gezien. Driemaal moest Fred heen en weer lopen om alles compleet te krijgen. Er was kaviaar, op verschillende manieren bereide eieren, paling, verscheidene salades, vele soorten vleesbeleg, allerlei sappen van uitgeperste vruchten, koffie en thee, en wel zeven soorten brood, zoals Janine in de gauwigheid telde. En alles werd opgediend in een echt antiek zilveren servies zoals ze nog nooit had gezien. Verder waren er kristallen flacons waarin gifgroene, gouden, diep-paarse en helblauwe dranken zaten.

Janine was nieuwsgierig wat dat zou zijn, maar ze durfde het niet te vragen om haar onkunde niet al te duidelijk te laten blijken. Gelukkig waren Fred en Marthy allerliefst voor haar en hielpen haar om keus te maken. De dames zaten op het ronde bed en Fred tegenover hen in een kleine lage stoel. Zo nu en dan voelde Janine onder de dekens de hand van Marthy die haar zocht, tussen de matras en haar billen schoof en troostende kneepjes uitdeelde in het geteisterde lichaamsdeel, dat nu geen pijn meer deed maar aangenaam gloeide. Janine at zoals ze nog nooit gegeten had.

'Die vriendin kan wat verstouwen,' zei Fred plagend tegen Marthy.

'En zo snel!' repliceerde Marthy. 'Ze zit maar te schrokken. Zeker bang dat ze te kort komt.'

Janine begreep dat ze haar alleen wat plaagde, maar voelde zich desondanks toch een beetje gegeneerd. Maar wie zou er niet bezwijken voor zo'n koninklijk ontbijt? Ze schoof haar zilveren bordje nu echter opzij. Ze kon eenvoudig niet meer.

'Wat een onzin!' riep Marthy. 'We plaagden je alleen maar een beetje!' En tegen Fred: 'Lelijke schurk! Janine een beetje het eten onmogelijk maken!'

'Maar ik ben écht Verzadigd!' zei Janine, maar daar wilde niemand iets van weten.

'Onzin,' zei Fred. Hij begon knappend geroosterde toastjes te smeren en te beleggen.

'Zo'n groot lijf als van jou heeft extra brandstof nodig. .. Hier... zalmsalade. En hier, een gepocheerd ei...

'Alsjeblieft! Niet zoveel!' smeekte Janine, maar haar bord was alweer vol, en ze moest het opeten, of ze wilde of niet, terwijl het echtpaar, sigaretten rokend, geamuseerd toekeek en opmerkingen maakte die haar lachen deden omdat ze begreep dat ze speels en goedmoedig waren bedoeld, maar ten slotte toch haar zelfrespect en zelfvertrouwen uitholden en haar onzeker maakten.

'Moet je zien,'zei Fred tegen Marthy toen ze in het gepocheerde ei hapte. 'Je kan wel zien dat je vriendin van eenvoudige komaf is. Een roggebroodeetster die niet weet hoe ze betere spijzen moet nuttigen. Het eigeel loopt haar goddomme over d'r kin. Het zit zelfs in haar haar!'

'Viespeuk,' zei Marthy en streek met een servetje over Janines kin. 'Je moet voortaan maar handschoentjes aantrekken. Moet je kijken, Fred, haar vingers zitten ook al vol.'

Fred boog zich voorover en belegde weer een boterham, nu met zalmsalade. Met angst keek Janine toe. Ze kon niet meer, en die salades waren ook zo moeilijk om een beetje netjes te eten terwijl haar vriendin en haar man haar bestudeerden en alles opmerkten.

'Heus, ik kan echt niet meer eten,' zei ze smekend, maar Fred had haar de overbelegde boterham al in haar handen geduwd.

'Maak een beetje voort,' zei Marthy, wier hand onder de deken inmiddels onder langs haar dij de gevoelige binnenkant van dit lichaamsdeel bestreek, steeds weer en steeds hoger. 'Het ontbijt gaat me te lang duren. Fred en ik zijn allang klaar, maar jij treuzelt maar.'

Janine voelde die hand wel, maar was niet in staat zich terug te trekken, haar been wat te verplaatsen, bang als ze was dat Marthy er een opmerking over zou maken en Fred te weten zou komen dat zijn vrouw haar streelde. Daarbij moest ze opschieten met eten. Wat ze eerst zo heerlijk had gevonden, kwam haar nu bijkans de strot uit. Ze hijgde en kon haast niet meer. 'Dit is de laatste boterham, hè, Fred,' vroeg ze, en het klonk alsof een klein kind om vergeving smeekte.

Fred keek Janine streng aan. 'Wat denk je?' vroeg hij aan Marthy. 'Ik geloof dat Janine een beetje ondeugend is. Ze wil best wel, maar probeert door jokken het einde van de maaltijd uit te stellen. En straks komt mijn relatie aan op het vliegveld, en dan ben ik te laat!'

'Je mag Fred niet zo laten wachten, liefje,' zei Marthy. 'Eet wat door!'

'Ik ben echt verzadigd,' zei Janine. 'Heus, er kan niets meer bij. Ik ben vol!'

'Dat zal wel!' zei Marthy en zonder haar hand binnen de dij van Janine weg te halen, greep ze plotseling de dikke vetrichel ter hoogte van Janines maag, die zich daar had gevormd doordat deze wat ineen- en voorovergebogen op het bed zat. Ze greep de vetkwab tussen duim en vingers en spande daarmee de wat soepele stof van Janines duster er overheen. 'Moet je zien hoe vet ze is,' zei ze tegen Fred.

'Allemachtig!' Fred schoot voorover in zijn stoeltje en greep nu ook de vetkwab, kneep erin en schudde deze toen zo hevig dat Janines borsten klotsende bewegingen maakten en voor een groot deel zichtbaar werden door de wijkende halsopening van haar dus-ter. Nog voor Janine de handen van Fred in een paniekgebaar kon wegdrukken, had Fred alweer losgelaten, 'Nou, nou,' zei hij en viel weer achterover in het stoeltje. 'Zoiets heb ik bij een vrouw nog nooit gezien!'

Janine voelde hoe ze een vuurrode kleur kreeg. Beschaamd zat ze ineengedoken op het bed.

'Grote vrouwen hebben vaak van die vleeskledders,' zei Marthy. 'Aan de lijn doen ze niet. Het kan ze niet schelen hoe ze eruitzien. Wanneer ze getrouwd zijn, denken ze vooruit maar jongens! De kostwinner is veroverd, dus groeien maar! Het kan ze niks meer schelen om er nog aantrekkelijk uit te zien. Het worden balen en beddezakken.' Ze streelde Janines alweer gedroogde haren. 'Nietwaar, schatje? Jij maakte je toch ook niet meer ongerust om je lijn?'

'Dat is onzin,' sprong Fred voor Janine in de bres. 'Janine is helemaal niet zo uitgezakt, al wordt het wel eens tijd dat ze aan figuurcorrectie gaat doen. Gymnastiek en zo. Nee, wat we zagen en voelden is haar

maag, die nog maar half vol is. Ja! Dat is het. Ze is nog niet verzadigd. Er moet nog wat bij.'

'Wat denk je dat het is, schatje?' vroeg Marthy lief en streelde de blonde haren. 'Is het een vetkwab en ben je dus een uitgezakte pudding, of heb je alleen een halfvolle maag?'

Janine zat ineengedoken naar de deken te kijken. Ze wist het niet meer. Het echtpaar overheerste haar volkomen. Ze durfde niets meer te zeggen, maar om toe te geven dat ze lelijk en onaantrekkelijk was en zichzelf daarmee voor Fred, een man, belachelijk te maken, dat kon ze ook niet. Ik ben pas tweeëndertig jaar, dacht ze suffig. Ik ben geen oud wijf! Als antwoord op haar gedachten voelde ze dat Marthy's hand de hoogste regionen had bereikt en in haar kruis was beland. Meteen schoof een duim het slipje van Renee opzij en drong zonder omwegen tussen haar schaamlippen naar binnen. Het deed een beetje pijn omdat het hard en ruw geschiedde en ze daar nog droog als zand was. Geschrokken richtte ze zich op, keek naar Fred, maar die kon niets zien omdat de deken de strelingen van Marthy aan het oog onttrok.

Marthy lag half tegen haar aangeleund en Fred keek haar streng aan. 'Ik wacht op antwoord?' zei hij.

'Ik weet niet,' zei Janine. Een duim bewoog haar kittelaar, deed hem zwellen, liet hem snel weer heen en weer schieten, kortom, was bezig daar beneden voorbereidingen te treffen voor meer vingers, een greep, een mannenlul. 'Ik denk dat het mijn maag is.'

'O ja?' vroeg Fred.

'Denk je niet?' bedelde Janine.

'Dat denk ik ook,' zei Fred. 'Maken we meteen even in orde.' Hij greep de schotel zalmsalade en kieperde die ineens op een dikke snee bruin brood. 'Ik heb de boterham niet gesmeerd. Vet is niet goed voor je. Het zal wel droog zijn.' Hij overhandigde de boterham, die de omvang van een volledig voedselpakket had, aan Janine, die hem in paniek aannam.

'Ik kan écht niet meer!' riep ze. Tranen sprongen in haar ogen. Het voedsel kwam haar bijna de oren uit.

'Schiet je nou op, sodeju!' riep Fred kwaad. 'Ik probeer je te helpen je maag te vullen, zodat die enge smerige vetrichel daar verdwijnt, en jij werkt een beetje tegen!'

'Toe nu, liefje!' drong ook Marthy aan. 'Je moet niet zo recalcitrant tegen Fred zijn. Daar kan toch geen man tegen? Doe nu je best en eet je bordje leeg. Dan is Fred weer aardig.'

'Zo is het,' zei Fred. 'Als je doet wat je gezegd wordt, zijn wij weer de beste maatjes. Maar de liefde kan niet van een kant komen en je moet dan ook goed luisteren naar wat ik en Marthy je vragen. Zal je dat?...'

Janine knikte. Tranen liepen haar over de wangen terwijl ze het voedsel naar binnen werkte. 'Mag ik een beetje drinken?' vroeg ze met verstikte stem.

'Als je boterham op is,' beloofde Fred.

'Moet je zien, Fred,' zei Marthy terwijl haar duim snel Janines kittelaar bewoog, of de schaamlippen streelde, die al wat begonnen op te zetten. 'Het snot loopt gewoon over de kostelijke zalmsalade.'

'Ja, ze moet nog heel veel leren,' zei Fred. 'Snuit haar neus eens.'

'O nee, daar ben ik vies van!' zei Marthy ontsteld. Haar duim werd al kleverig, terwijl Janine de resten in de mond propte. Janine kon onmogelijk antwoorden, als ze had gewild, maar ze wilde niet meer, verlangde slechts nog een goede beurt te maken en Fred en Marthy terwille te zijn, zodat ze niet boos meer op haar behoefden te worden. Ja, ze vond het eigenlijk niet onprettig zo afgesnauwd en vernederd te worden, al besefte ze het plezier niet dat ze erin had de onderliggende partij te zijn. Ze onderging het als iets prettigs zonder het zich bewust te zijn. En daarbij, hoe misselijk ze zich ook voelde, Marthy's duim deed vaardig zijn werk en liet niet na tegen wil en dank lustgevoelens bij haar op te wekken.

'Goed zo,' zei Fred toen ze de resten had weggeslikt. Weer vijf pond aangekomen. Wil je nu wat drinken?'

'Graag,' zei Janine. 'Een glas vol thee!'

'Thee en koffie worden niet meer geschonken,' zei Marthy resoluut.

'Is het op?' vroeg Fred.

'Nee,' zei Marthy, 'maar ik wil niet meer dat Janine die laffe toestanden drinkt.'

'Daar heb je gelijk in,' zei Fred. 'Ze heeft zo keurig haar best gedaan. Nu mag ze wat anders voordat ze dat ontbijtspul gaat afwassen.'

'Wat wil je?' zei Fred. Hij wees op de karaffen. 'Kies je kleur maar.'

'Wat is het?' vroeg Janine moeizaam. Ze was bang dat ze anders moest overgeven.

'Lekkere limonade,' zei Marthy. 'Tenminste, je moet het drinken als limonade.' Ze had de tot een halve vinger opgezwollen clitoris van haar vriendin nu tussen duim en wijsvinger, waardoor ze deze kon ronddraaien en op en neer bewegen als was het een kleine pik die afgetrokken moest worden.

Janine begon te lopen. Als ze wat te wild deed, klonk er al een duidelijk zuigend geluid. Marthy was nieuwsgierig wanneer Janine voor het eerst een sprongetje zou moeten maken of haar dijen tegen elkaar persen. Dat zou niet gemakkelijk voor haar zijn, want ze zou zich natuurlijk tegenover Fred niet willen verraden. Ze knipoogde zonder dat Janine er erg in had tegen haar man. Die had natuurlijk alles al ontdekt en haar arm gezien die onder de deken verdween. Hij knipoogde dan ook terug. Fred zag dus heel goed dat ze Janine zat te vingeren! Het ging voortreffelijk! Dat zware wijf met die hete toeter, naast haar, had niets meer in te brengen. Dat hele grote en blonde lijf zou ze ondergeschikt maken. Een echte, levende speelpop voor Fred en haar, die ze zou dwingen naast haar eigen drukke huishoudelijke werkzaamheden ook haar huis schoon te houden en het eten te koken als een slavin. Reken maar dat ze Janine zou laten werken! Alles wees erop dat de plannen gingen lukken!

Fred schonk grote glazen tumblers vol. In elk glas een andere kleur. Welke kleur wil jij?' vroeg hij Janine. Janine wees. 'Die groene. Wat een prachtig gezicht! Zeker hele dure limonade, hè?' vroeg ze.

'En jij?' vroeg Fred aan Marthy.

'Ik wil ook die groene kleur!' pruilde Marthy. 'Ik heb toch de eerste keus, Fred?'

'Natuurlijk!' zei Fred. 'Als jij en Janine hetzelfde kiezen, dan krijg jij het natuurlijk. Jij bent de mooiste, de liefste en de knapste, nietwaar Janine?'

Janine knikte woordeloos. Ze had net geprobeerd onder de deken Marthy's hand weg te trekken. Ze was drijfnat nu en golven van wellust joegen door haar heen. Ze hield het niet meer en voor het eerst had ze naar Fred gekeken. Hoe loom ze ook door het vele eten en de hitte in de kamer, de zware parfums, geworden was, dat onafgebroken gewriemel in haar vagina begon zijn tol te eisen. Ze voelde de spieren van haar buik golven en zag door een spleet in Freds kamerjas diens gespierde magere bovenbeen en ineens kreeg ze een schok van angst bij de gedachte dat ze, ten einde raad door Marthy's gestreel, op zou springen en de panden van Fred jas open zou slaan, om te kijken, om op zijn schoot te gaan zitten, haar benen ter weerszijden van Freds benen, zodat haar vagina uit zou staan als een schelp, lekkend en koelte slurpend. Die ontuchtige gedachte gaf haar even wat besef terug en ze duwde tegen Marthy's hand, maar dat kwam haar meteen duur te staan, want Marthy antwoordde door met twee nagels het vel van haar dij om te draaien, wat haar de tranen van pijn in de ogen deed springen.

Ze liet het maar zo, en meteen waren de vingers van haar vriendin weer soppend bezig, en het eerste rukje joeg door haar heupen.

Ze pakte het glas dat Fred haar aangaf en dronk. Ze nam een paar wilde teugen, geplaagd als ze werd door dorst, onrust en hete gevoelens. Wat was dat een vreemde drank! Hoewel er ijsblokjes in ronddreven voelde het warm en heel stroperig aan. Het was mierzoet en het glibberde haar keel binnen.

'Lekker?' vroeg Fred.

'Bijzonder, nietwaar?' zei Marthy. 'Een drank uit mijn land.'

'Heerlijk,' zuchtte Janine. De drank deed haar goed. Het leek wel uit kersen geperst en het had iets weg van likeur, maar dat dronk je toch niet schielijk uit van die hele grote glazen? Nee, het was natuurlijk geen alcohol. Zo vroeg in de ochtend, dat was te ordinair. Wel kreeg ze het er ineens heel warm van. Het tintelde in haar bloed. Fred en Marthy dronken het immers ook of het water was. Nou dan, het was volkomen onschuldig. Marthy bood haar een slokje uit haar glas met groen spul. Ook dat smaakte erg lekker, als was het net zo zoet en kleverig. Dorstig dronk ze haar glas meteen leeg en smakte per ongeluk even.

'Niet smakken, liefje!' waarschuwde Marthy. 'Daar houdt Fred niet van, nietwaar Fred?'

'Nee,' zei Fred. 'Smakkende vrouwen horen in ons milieu niet thuis.'

Janine bloosde. 'Sorry hoor,' zei ze verontschuldigend. 'Het ging vanzelf, écht waar.'

Ze voelde zich roezig, warm en een beetje onduidelijk. Dat vele eten breekt me op, dacht ze. Ineens pakte Marthy onder de dekens met glibberige vingers haar hand en bracht deze naar haar vagina, duwde de onwillige vingers erin en de hare erbij. Krachteloos liet ze het begaan, begon braaf aan haar eigen clitoris te trekken. Andere vingers drongen diep naar binnen of knepen vrij hard in haar schaamlippen. Haar onderlijf leidde nu een eigen leven.

Vanuit haar taille kwamen de schokjes, het beven en trillen. Ze voelde zich niet meer tegen de situatie opgewassen en begon toe te geven aan haar opgejaagde gevoelens door al een beetje op haar billen heen en weer te rijden. Nog niet erg heftig, snel en gejaagd, maar onmiskenbaar. Dat Fred het onherroepelijk in de gaten moest krijgen wanneer ze zo zat te wiebelen kwam niet meer in haar op. Ook had ze niet door dat Marthy de deken waaronder het handenspel zich afspeelde met een been ophield zodat Fred alles gemakkelijk gade kon slaan wanneer hij wat onderuit in zijn stoel zakte.

'Nou, Janine weet er weg mee, met haar limonade,' zei Fred. 'Je vriendin is wel gulzig.'

'Neem me niet kwalijk,' zei Janine. 'Dat eten bezorgde me ook zo'n dorst!' Ze keek naar de glazen van de anderen en zag dat deze nog bijna vol waren. Plotseling liet ze een heftige boer, die spontaan omhoog was geschoten. Van schrik sloeg ze haar hand voor de mond en keek naar Fred, die diep onderuit in zijn stoeltje was gezakt. 'Niks van zeggen...' stamelde ze.

'Het blijft vies, dat boeren in gezelschap, vind je niet, Marthy?' Leek dat nu zo of zag Fred er ook wat verwilderd uit?

Marthy liet haar hoofd tegen Janines schouder rusten. 'Uit zo'n zwaar lijf kunnen de gekste dingen komen, ' zei ze. Ze voelde en woelde rond in de zachte, warme holte van Janines vagina, bespeurde hoe nu ook de inwendige spieren in die vreemde wijde kut graag mee wilden gaan doen en krampachtig begonnen samen te trekken, alsof werd geprobeerd haar vingers naar binnen te persen. Het oogwit van Janine was rood door de likeur die ze in zo'n snel tempo had zitten drinken. Haar hoofd schommelde een beetje, terwijl ze nu ongeneerd heen en weer reed. Ze steunde op haar handen, die ze achter zich in de matras had geplant. De duster was van boven bijna helemaal opengevallen en de zware, zachte borsten waren nauwelijks meer bedekt. Alleen de tepels werden nog door de stof verborgen, al tekenden ze zich duidelijk af. Janine was niet dronken, zag Marthy, alleen wat tipsy. Ze zat glazig naar de deken te kijken, die haar schoot bedekte, terwijl het blonde haar voor haar gezicht viel. Marthy keek naar Fred, die zwaar onderuitgezakt zat te loeren. Zijn kamerjas was over zijn bovenbenen opengevallen, maar er was niets te zien, omdat hij daar wat in de schaduw zat. Ze maakte een grimas naar hem en begon heel voorzichtig de deken die het spel van haar handen verborgen met een voet weg te duwen. Heel langzaam en voorzichtig schoof de deken opzij tot een van Janines knieën bloot kwam. Janines benen vormden een O, alleen haar voeten lagen over elkaar. Door haar eigen rukkende bewegingen schoof de deken gemakkelijk verder en zakte tussen haar knieën naar beneden op de matras. Langzaam trok Marthy de deken verder weg, terwijl ze onderwijl naar Fred bleef kijken en haar hand nu in razend tempo bij Janine in en uit schoof. Op het laatst was een been van Janine tot halverwege haar dij onbedekt.

Janine zelf had er geen erg in, want ze keek nu ook lodderig naar Fred. Fred zag de deken steeds verder wegschuiven tot Marthy's tekeergaande hand bloot kwam. Janines broekje was door Marthy helemaal opzij geschoven, het was niet meer dan een smalle witte band van gedraaid katoen. Hij zag het weelderige zwarte haar, de venusheuvel, eerder een berg, de witte lillende dijen en daartussen de flamoes van Janine. Marthy's hand zat er tot de knokkels toe in en het soppende geluid vulde de slaapkamer. Ook een sterke penetrante geur verspreidde zich, een geur die door Fred met welbehagen werd opgesnoven.

'Is het lekker, Janine?' vroeg Fred zacht en vriendelijk.

Voor ze zich iets realiseerde, knikte ze.

'O heerlijke schat,' kreunde Marthy. Ze wreef haar horsten tegen Janines schouders, trok toen de babydoll omhoog en wreef verder. Pak me nu ook eens,' smeekte ze Janine, trok aan een arm en bracht Janines hand tussen haar gladde, slanke jongensdijen. 'Toe nou ging Marthy verder en drukte Janines hand tegen haar schaamspleet. 'Kom nu, lekker dier!'

Het leek alsof Janine niet wist wat Marthy met haar hand deed. Gebiologeerd keek ze naar Fred, die haar met zijn zwarte ogen haast hypnotiseerde. En toen sloeg Fred met een traag gebaar zijn witte badjas verder open tot aan zijn navel, terwijl hij Janine maar bleef aankijken. Daar stond zijn pik, stijf overeind. Groter en zwaarder kon hij niet meer worden. Hij had zijn maximum bereikt. Kleine schokjes deden het gevaarte trillen. De van smeer glanzende, diep-paarse kop verlangde naar een smalle, soepele gang om in te schuiven.

'O Fred... O Fred!' kreunde Marthy. Ze had Janine gedwongen twee vingers tussen haar schaamlippen te stoppen. Nu reed ze er tegenaan, drukte de vingers langs haar kittelaar en wipte op en neer.

Janines ogen puilden haast uit. Uit haar mond klonken ongenuanceerde kreten, terwijl ze zo hevig op en neer schokte, dat ze bijna uit het bed viel. 'Fred!' kreunde ze en nu begonnen ook haar vingers actief te worden in Marthy's kut. Marthy behoefde tenminste de hand van Janine niet langer tussen haar dijen op zijn plaats te houden. Snel trok ze aan Janines duster en daar sprong een geweldige borst te voorschijn. Gretig greep Marthy de tepels en kneep er in wellust zo hard in dat Janine het uitschreeuwde.

Hoor je dat, Fred!' hijgde Marthy. 'Ons blonde varken roept om jou. Niet om haar man, maar om jou. Ze wil me met jou bedriegen.'

Langzaam stond Fred op. Janine volgde zijn nu in haar richting wijzende lul. Kwijl liep uit haar mond en haar gezicht was vertrokken door een dierlijke trek.

Met een bons liet Janine zich achterover vallen. Haar beide borsten puilden nu op een malle manier uit haar dus ter. Het leken wel een paar billen, als die kolossale tepels er niet op gezeten hadden. Ze was een groot wit warm brok matras. Haar voeten steunden op de rand van het bed en haar machtige heupen zwoegden en pompten, schudden en schokten in razend geweld, veroorzaakt door een kleine smalle vrouwenhand.

Wil je die pik voelen, Janine?' vroeg Fred, nog steeds zachtjes, maar nu ook dreigend sprekend. 'Wil je een vreemde mannenlul tussen je dijen?'

Janine knikte. Haar ogen draaiden iets weg.

'Moet je zien, Fred, wat een kreng!' riep Marthy.

Janines hand was weer uit haar gleuf gegleden en lag nu, machteloos en in een gebaar van overgave, op het bed. Marthy ging op haar knieën zitten en begon nu zichzelf maar te vingeren met de hand die ze nog vrij had. 'Ze denkt alleen maar aan zichzelf, Fred!' Marthy was woedend en kwaad liet ze haar hele hand in de nu gapende kut van Janine verdwijnen. 'Fred, o Fred! Pak mij! Pak mij! smeekte Marthy, maar Fred had zijn zware stronk gegrepen en liet deze op en neer zwiepen. Zijn grote zak klapte mee. Hij stond nu met zijn knieën tegen het bed gedrukt voor Janine. 'Zal ik je eens volblazen met deze toeter, Janine?'

Janine kreunde. Het was duidelijk dat ze nu over de helft heen was.

'Toe nu, Fred!' smeekte Marthy, die nu ook snel de hoogte kreeg, waarop ze alles tussen haar schaamlippen wilde proppen, als haar kut maar gevuld werd. 'Ik moet alles alleen doen!'

Fred luisterde niet. Hij keek naar de zwoegende Janine, een vrouw van een ander, moeder van kinderen, keurig leven, en nu onbeschaamd geilend, als had ze haar hele leven niet anders gedaan, 'Hoer!' riep Fred. 'Smerige, geile teef! Zeg op, wil je op mijn knots zuigen?' Snel bukte hij zich voorover en greep Janines trotse tepels. Hard trok hij eraan. Zo hard dat ze leken te scheuren. Hij wilde deze vrouw tot in haar ziel vernederen, omdat ze pas dan, als ze alles overboord had gegooid, werkelijk al haar lusten zou spuien. Ongeremd als de eruptie van een vulkaan.

'Ja, ja!' schreeuwde Janine plotseling. 'Teef! Hoer! Lul! O, help. Doe het Fred. Toe nou!'

Nu kreeg ook Fred haast. Hij liet zich op zijn knieën voor het bed vallen en greep Janines benen. Met een ruk trok hij haar naar zich toe, zodat ze met haar billen, die witte, zachte bollen, op de rand van het bed kwam te liggen. Fred hield Janines benen onder zijn armen en lijn pik was nog geen tien centimeter van die nog onbekende flamoes verwijderd. Snel schoof hij erop aan, stootte toe en kon gewoon niet wachten tot Marthy haar hand uit de schuimende spleet van Janine had verwijderd. Geroutineerd greep Marthy de pik van haar echtgenoot, bracht hem tussen de grote schaamlippen van haar vriendin en Fred stootte toe. Janine slaakte een kreet toen de zware pik bij haar naar binnen gleed. Nog nooit was een ander dan Renee daarin geweest en nu beukte er zomaar een vreemde ram bij haar naar binnen. In een reflex sloeg ze haar benen om Freds heupen en trok hem zo nog verder naar binnen. Haar slurpende vagina zoog ook bijna Freds zak mee op, terwijl Fred voor het eerst uithaalde en toestootte met een langzame haal, heel diep, en dan, met een zuigend geluid, er zover uit dat alleen de kop van zijn pik tussen de lippen sabbelde. Janines bekken schoot in één geweldige, rukkende beweging omhoog.

Fred verloor haar. De wilde beweging van Janine deed zijn pik uit haar kut schieten. Maar Marthy was er nog! Ogenblikkelijk greep ze de genotsknots van haar echtgenoot en bracht hem weer naar binnen, terwijl ze onderwijl voortging zich als een waanzinnige te vingeren. 'Naai haar! Naai haar vol prut, Fred,' riep Marthy. 'Vooruit dan toch! Pompen, pompen!' Ze boog zich over Janine heen, die drijfnat van het zweet was, en kuste haar als een waanzinnige.

Fred,' riep ze geheel buiten zinnen. 'Dat malle wijf gebruikt de pil niet! Naai haar een kind, Fred! Toe nou!'

Fred stampte voort, langzaam maar voortvarend. Hij dwong zichzelf zijn pik langzaam heen en weer te schuiven in Janines kut. Door hun houding had hij een prachtig zicht op wat hij deed. Geen wonder dat hij weinig oog had voor zijn vingerende vrouwtje, die ten einde raad Janine aan het zoenen was en met haar vrije hand een tepel tegen een van Janines tepels duwde. Maar de aansporing van Marthy een kind bij Janine te verwekken deed hem duizelen van geilheid. Steeds sneller begon hij buurvrouw te neuken. Doordat Janine haar benen om Fred heen had geslagen, had deze de handen vrij. Hij pakte de zware kont en zette er zijn vingers in. Toen sloeg hij op de vette dijen, pakte de kutlippen en drukte die als twee sponsen tegen de wortel van zijn stampende lat, terwijl zijn zak zwaar tegen de bedrand sloeg.

Janine was nog slechts een voorwerp. Het echtpaar Cassander had haar volledig onder de knie. Ze hadden haar persoonlijkheid ondergraven en daarna al haar onderdrukte geilheid van jaren los weten te breken. Wat hoorde, niet hoorde of betamelijk was, speelde voor Janine geen rol meer. Ze was nog slechts een stampend, smakkend vat, dat gevuld wilde worden. Wanneer Renee was binnengekomen, dan was ze doorgegaan. Ze zou de pik van Fred geen ogenblik hebben willen missen. Wanneer ze zou hebben moeten kiezen tussen haar kinderen of deze machtige stamper die bezig was haar rauw te neuken, dan zou ze weliswaar in huilen uitgebarsten zijn, maar haar benen des te sterker om Fred heen hebben gekneld. Ze lag erbij als een sloerie, een slet, en naaide voort alsof het geen geld kostte, terwijl twee vreemden zich aan haar vergrepen, haar lichaam aftastten en teisterden met klappen en slagen.

'Wil je een kind?...''hijgde Fred en drukte met een hand onder tegen zijn beuker, waardoor deze hard langs Janines clitoris gleed. Het kon niet lang meer duren. Ze waren alle drie een hoogtepunt nabij.

Janine schudde het hoofd. 'Nee, nee!' kermde ze, maar als antwoord trokken haar dikke benen Fred dichter naar zich toe.

'Hou je bek, rotwijf!' schreeuwde Marthy. Je laat mijn man neuken, begrijp je!' Ze striemde een paar maal Janines borsten en zorgde dat vooral de tepels geraakt werden.

'Ja, ja... Ja, ja... Genade!' kreunde Janine. 'Kom maar hier!' Ze greep naar Marthy. die meteen Janines hand naar haar kut bracht. Het was duidelijk dat Janine elk moment klaar zou komen op een manier waar ze nooit eerder weet van had gehad. De wanden van haar schede knepen hard en regelmatig van beneden naar boven om Freds grote kegel. Fred zelf was niet meer in staat het mooi langzame, gekmakende ritme vol te houden. Een kind verwekken bij de vrouw van een ander had hem buiten zinnen gebracht. Zijn stamper was tot de wortel in Janines flamoes verdwenen en hij trilde nu nog maar een beetje heen en weer, terwijl de eerste krampen zijn zak deden bollen.

Janine voelde Freds handen om haar billen. Ze werd nog harder naar beneden over zijn spies geschoven, terwijl Marthy met haar tong in haar mond speelde en haar tepels er bijna afkneep. Ze woelde met haar hand in Marthy's kut en voelde zich op het punt van klaarkomen.

'Ben je een hoer?' fluisterde Marthy in haar oor. 'Een slet die andere mannen gebruikt? Een dweil?

Vooruit, kutmeid... Wat ben je!'

Janine kreunde. 'O, Marthy... toe... alsjeblieft...'

'Vooruit, zeg op,' siste Marthy, greep een van Janines volle tieten, schudde ze en kneep erin. 'Antwoord me, kutmadame!'

'Ja!! Kutmadame... Hoer... Ja!!!'Janine kwam. Ze schudde zo hevig en wierp haar bekken zo krachtig omhoog dat Fred bijna uit haar was gegleden. Met een ijzeren greep drukte Fred Janines buik weer naar beneden. Hij hoorde Janines vagina zuigen en slurpen en toen spoot hij. Met de kracht van een waterstraal schoot zijn sperma regelrecht naar binnen. Er scheen geen eind aan te komen. Ruk na ruk kwam zijn zaad in de schede van de buurvrouw terecht, die het gulzig opnam.

'Moet je zien hoe wijd ze is,' zei Fred tegen Marthy toen hij uitgespoten was maar zijn leuter nog even in het hete nest liet toeven. 'Er loopt niets uit. Het blijft er allemaal in zitten!'

Marthy kronkelde. Janine, die na haar orgasme met gesloten ogen als bewusteloos op bed lag, had tijdens haar en Freds klaarkomen Marthy's kittelaar losgelaten, omdat ze beide handen nodig had gehad om Fred bij zijn schouders naar zich toe te trekken. Daardoor was Marthy te laat. Ze was nog niet gereed. Ze gooide zich op haar rug, wentelde zich op haar buik, terwijl ze de vingers van haar beide handen in haar scheur had gestopt.

'O... Fred!... Geef mij nog een beurt,' kreunde ze, maar Fred trok zijn piemel, die snel kleiner werd, terug met het geluid of iemand een kurk uit een fles trok, stond op en wankelde naar de badkamer. De nagelvijl die hij in de zak van zijn badjas had gestoken toen hij Janine ging halen, had op Janines dij een bloedige schram veroorzaakt.

Marthy vingerde voort, terwijl ze naar Janine keek die uitgeteld achterover lag. De duster was tot over haar navel opgeschoven, terwijl het slipje van haar man als een drijfnat vod om haar linkervoet hing. Alleen met haar bovenlijf lag ze nog op bed, de borsten bloot. Marthy genoot van dit ontuchtig beeld. Het was toch maar in twee dagen gelukt deze nette huismoeder zover te krijgen dat ze haar huiselijk geluk op het spel had gezet om de taal van de onderbuik te spreken. Toen viel ze over het zware lijf van de door haar verleide huisvrouw heen. Ze schoof een been onder de billen van Janine, het andere been sloeg ze over de nog zwoegende witte buik, zacht als een kussen en groot als een tafelblad, nog kleverig van Freds geil, dat hij had verloren toen hij ten slotte zijn paal uit de smakkende put had getrokken. Toen begon Marthy tegen Janines heup te rijden, waarbij ze zorg droeg dat haar kut Janines heup keer op keer krachtig raakte. Zo perste de kleine, elegante vrouw zich tegen haar nieuw verworven vriendin klaar, terwijl ze ondertussen het bloed op Janines dij, veroorzaakt door Freds nagel vijl, met een puntje van het laken wegveegde.

Renee

Hij had er de pest in. Ineens, na dat avontuur met die vrouw, was hem alles tegen gaan staan. Zijn vervelende kantoorbestaan, de lange studieavonden, het huis en de buurt waar hij woonde, en alles wat met zijn gezin verband hield. Hoe kon hij er verandering in brengen? Hoe! Hij wist het niet. Ja, als hij eerlijk en rustig met Janine had kunnen praten, desnoods zijn avontuur opbiechten, dan zou het gans anders geweest zijn. Wat was dan zijn ideaal? had hij zichzelf eerlijk afgevraagd. Dat Janine gewoon wat speelser was. Wat eerlijker en fijner om mee te naaien. Dat alles wat met seksualiteit te maken had voor haar niet het odium had van zonde en bederf maar gewoon iets fijns om te doen. Iets lekkers, en wat was er nou lekkerder dan elkaar klaarmaken. Op duizend-en-één manieren, had hij erachter gedacht. Want daar was hij van overtuigd; je kon op ontzettend veel manieren met elkaar vrijen. Die vrouw die hem staande had genomen, dat werkwijf dat hij staande had gepakt, dat had hem meer gedaan dan al dat heen en weer geschuif onder de dekens. Waarom durfde Janine ook niet wat meer! En waarom durfde hij het Janine niet te vragen? Ach kom! Hij zou haar de schok van haar leven bezorgd hebben. Wat tussen haar benen zat, was taboe. Daar sprak je niet over. Dat een man bij een vrouw wel eens machtig naar binnen wou rammen was iets onwaardigs, iets van de natuur, wat maar snel gedaan moest worden zonder er veel woorden over vuil te maken. Wanneer op familieavonden, als ze allemaal bij elkaar waren, een van de dames duidelijk zwanger was, dan werd er uitsluitend gesproken over de op komst zijnde boreling, wat het zou zijn, een meisje of een jongen, en wie wat zou breien. Maar niemand durfde te vragen of het toen 'fijn' geweest was. Steeds als hij weer een nichtje of een zuster haar vruchtbare buik trots vooruit zag tillen, dan was hij nieuwgierig hoe ze toen hun nummer gemaakt hadden. Op welke manier die keurige echtgenoot dat keurige familielid een punt gezet had. Vergeet het maar. Daarover werd niet gepraat. Je kreeg de kinderen op allerlei manieren, maar nooit wanneer de vrouw het eens prettig had gevonden dat haar man haar een goede beurt had gegeven en danig had rond-geragd in haar hete schoorsteen.

Hoe had hij ernaar verlangd Janine zijn avontuur uit de tram te vertellen! Stel eens voor dat ze verschrikkelijk heet was geworden door zijn verhaal. Dat ze jaloers zijn fallus had gepakt om te proberen er voor zichzelf nog een paar druppels uit te persen!

Ach, wat kocht hij voor zijn wensdromen. Geen mieter! Vanochtend, met zijn armen onder zijn hoofd, had hij in bed liggen kijken toen Janine zich aankleedde Bliksemsnel de nachtjapon uit en de lange, vormloze rok over haar zware kont aantrekken was een gebeuren dat binnen een seconde plaatsvond. Geen pronken met haar zware benen of schudden met haar rieten. Nooit naar hem toe komen en vragen of hij ook niet vond dat haar billen alweer zwaarder waren geworden. Of hij het even wilde controleren door ze in rijn handen te wegen. Kon je begrijpen. Een keer, 's avonds toen hij al in bed lag, was hij toch spontaan heet geworden toen Janine nog even bezig was een nieuwe jurk te passen die ze zelf had vervaardigd. Hij zag haar toen zoals hij haar daarvoor en daarna nooit meer gezien had, haar grote lijf bevallig kronkelend voor de grote spiegel in de deur van de klerenkast. Ze streek de jurk glad door over haar brede heupen te strijken en haar machtige vrouwenkont schudde ze dat het een lieve lust was, al deed ze het alleen om die japon naar beneden te krijgen. Hij kon er niets aan doen, maar onder de dekens was zijn paal omhoog gerezen. En toen was het gebeurd en had hij het ideaal aanschouwd van bijkans iedere man. Zijn vrouw, moeder van zijn kinderen had daar, nadat zij de jurk weer uitgetrokken had, staan pronken als de vleesgeworden wellust zelf. Slechts gehuld in haar bustehouder, kousen en hooggehakte pumps had zij daar voor de spiegel gestaan, met haar rug ernaar toe terwijl ze over haar schouder een puistje op haar rug inspecteerde. Haar andere hand had ze in haar zij geplant en door het turen in de spiegel, waarbij ze haar bovenlijf iets achteruit moest buigen, was haar bekken, haar grandioos geslacht en de tot bijna aan de navel behaarde buik naar voren gekomen als wachtte ze, gek van wellust, op het stoten van zijn ram. Zij had daar gestaan met haar lust-kanaal in zijn richting geduwd, en hij had spontaan de deken weggeslagen, zodat ze zijn zwaar geworden oerstijve pik had kunnen zien. Op dat moment had hij verwacht dat ze zich bij het zien van zijn stijve toestand op hem had gestort, maar toen ze eindelijk opkeek was ze rood geworden tot in haar hals, was naar de deur gerend, die iets open stond, en had hem gesmeekt zich in verband met de kinderen weer met de deken te bedekken.

Maar sinds gisteren, toen hij voor het eerst had meegemaakt wat hij zich in zijn hete momenten had voorgesteld, was hij niet alleen kritisch geworden ten opzichte van zijn werk en gezin, maar was ook een hek doorbroken dat zijn geile verlangens tot nu toe binnen de perken van het fatsoen had weten te houden. Toen Janine zich in haar onappetijtelijke kleren had gestoken en in de keuken aan de slag was gegaan om het ontbijt gereed te maken, was hij ineens opgesprongen toen de melkboer belde. Aan de slaapkamerdeur had hij geluisterd wat die twee hadden gezegd, of er iets gefluisterd werd, of er misschien hete woorden werden gewisseld. Stel je eens voor dat Janine iets had met de leveranciers? Dat ze bij hem zo weinig op sex uit was omdat anderen haar al schadeloos stelden! Als dat zo was, dan zou hij er zeker geen eind aan gemaakt hebben. Integendeel, hij zou er trots op geweest zijn dat andere mannen de hand naar zijn Janine durfden uit te steken. En hij zou gezorgd hebben dat hij ze kon afloeren. Misschien dat hij op het laatst wel met de neu-kers van zijn vrouw in contact zou kunnen treden, om te laten merken dat hij wist dat hij horentjes droeg, maar dat het hem niet kon schelen de bedrogen echtgenoot te zijn. Stel je eens voor dat zo'n kruidenier Janine ten slotte gewoon pakte in zijn nabijheid omdat hij hen toch minachte. Een man die zijn vrouw door anderen liet naaien. Wat een zak! Maar het moest heerlijk zijn Janine zo vernederd te zien en haar laten voelen wat ze hem aandeed met haar hoerenmentaliteit, maar haar natuurlijk niet laten merken hoe heerlijk hij het ondertussen vond dat ze door Jan Rap en zijn maat werd gepakt.

Vergeet het maar mooi. Janine had niets met iemand. Snel had hij zijn ontbijt naar binnen gewerkt terwijl ze hem had verveeld met verhalen over wat ze zou gaan doen die dag;

'Fijn het huis een goede beurt geven,' en dergelijke meer. Het kon hem geen moer schelen. Hij had haar laten kletsen terwijl ze zijn lunch in zijn oude aktentas had gestopt. Er was hem echter één ding duidelijk, naar kantoor ging hij niet. Ze konden de pest krijgen. Hij ging op avontuur uit! Wanneer hij thuis niet kon krijgen wat hij wenste, nou, dan vond hij het wel buiten de deur. Die vrouw was niet voor niets op hem gevallen! Hij had altijd gedacht dat hij als man niet veel bijzonders was, maar nu wist hij wel beter. En ineens had hij zich een stuk beter gevoeld. Janine zelfs vrolijk ten afscheid gekust en er vandoor gegaan.

Terwijl hij op de lift wachtte, zag hij dat de voordeur van de flat waarin die charmante mevrouw Cassander woonde iets openstond. Stond ze erachter? Misschien alleen gehuld in sandaaltjes? Zo voorzichtig mogelijk probeerde hij iets op te vangen door de ruitjes van de deur, maar het was haar man maar, gekleed in een poenige badjas. Hij mocht die vent niet. Een Rudolf Valentino-type. Echt een oplichter of een fraudeur, vond hij. Enfin, dat was zijn zaak niet.

Even later liep hij op straat. Opnieuw rotweer. Niet koud maar met een brak zonnetje dat op het punt stond water te halen.

Hij liep de richting van de tramhalte uit. Wanneer Janine hem nakeek, dan kon ze niets in de gaten hebben. Even later dook hij een telefooncel in en belde het kantoor. Alleen de portier was er al, zoals hij verwacht had. Met verdraaide stem stelde hij zich voor als een familielid van zichzelf en vertelde dat hij vandaag in bed bleef, daar een aanval van griep hem arbeidsongeschikt maakte. De lummel noteerde het allemaal braaf en verzekerde hem dat de personeelschef op de hoogte gesteld zou worden. 'En wens meneer van harte beterschap,' riep de portier nog. Nou, hij zou het meneer overbrengen.

Lachend kwam hij uit de telefooncel. Natuurlijk, had hij zich eens een pretje beloofd en meteen begon het te regenen! Hij sloeg zijn jas stevig om zich heen en begon te wandelen. Wat nu gedaan? Hij had er geen idee van. Ineens voelde hij zich verlaten en wenste maar dat hij toch naar kantoor was gegaan. Die nieuwbouwbuurt was wel het ellendigste wat je je kon voorstellen. Nergens kon je in de luwte lopen en er viel niets te beleven. Was dat zo? Hij keek door de grote ramen der flats naar binnen. Overal heerste ochtendlijke activiteit van vrouwen die kleine kinderen gereed maakten voor de school, bedden afhaalden, opruimden en stofzuigden. Er was bijna nergens een man te bekennen. Zouden die kerels het nou allemaal zo rot met hun vrouwen getroffen hebben? Ach, hij kon zich voorstellen dat er mannen waren die het niet zouden pikken wat Janine deed. Ze zouden haar het bed in geslagen hebben, maar zo was hij nu eenmaal niet. Hij kon geen vrouw slaan en zeker Janine niet. Hij hield echt wel van haar, vond haar prima in wat ze deed. Ze was alleen zo vreselijk vervelend! Hij keek nog eens om zich heen. Je zag er anders aardige types bij! Zelfs nu ze nog niet gewassen en opgemaakt waren, kon hij de meeste wijfjes die daar zo druk bezig waren wel erg waarderen. In die nieuwbouwwijken woonden hoofdzakelijk jonge gezinnen en het was een lust ze bezig te zien, al die jonge moedertjes. Op een hoek wachtte hij voor wat auto's. Verveeld draaide hij zich om en keek recht in een flat op de onderste etage. Een kleine hummel speelde in de box en een jong donker vrouwtje was bezig een tafel af te ruimen. Als gebiologeerd keek hij toe en toen droegen zijn benen hem al in de richting van de grote glazen deur die toe-gang gaf tot het flatgebouw zelf. Wat deed hij? Reeds drukte hij de deur open en keek rond. Daar was de huisdeur van de flat die toegang gaf tot dat zwarte krengetje. Voor hij zich realiseerde wat hij deed, had hij al op de bel gedrukt! Ineens sloeg zijn hart dreunend over. Wat ging hij doen! Maar daar ging de deur reeds op een kier open en een niet mooi maar pittig kopje, waarin blauwe ogen hem vragend aankeken, stak naar buiten.

'Mevrouw De Wit?'

Ze knikte. Natuurlijk was ze mevrouw De Wit. Haar naam stond op haar eigen voordeur.

'Controle,' zei hij. 'Het is dringend. We zijn bang voor breuk in de warmwaterleiding en we moeten alle verdiepingen even nagaan.'

'Jawel,' zei het vrouwtje aarzelend. 'Maar hier lekt het niet hoor, meneer.'

'Nee,' zei hij en kreeg het vreselijk warm. 'Maar voorkomen is beter dan genezen en ik moet uw leidingen even doormeten.'

'O! Moet u doormeten!' Dat woord scheen een toverformule te zijn. 'Wilt u dan even wachten tot ik me heb aangekleed?' vroeg het vrouwtje lief. 'Onzin!' riep hij. 'We hebben het ontzettend druk.' Inmiddels duwde hij zachtjes tegen de deur, die daarop langzaam week. 'We zien zoveel dames voordat ze aan kant zijn. Het huishouden geeft de vrouw niet veel gelegenheid in de ochtend veel tijd aan zichzelf te besteden.'

Die opmerking scheen het vrouwtje te treffen. 'Zegt u dat wel!' zei ze spontaan.

'En daarbij, mevrouw,' hij stak met een olijk gezicht zijn hand in de hoogte waaraan zijn trouwring zat, 'ik ben zelf getrouwd, een groot gezin, en ik weet heus wel hoe een dame eruitziet.' Waar haalde hij de brutaliteit vandaan! Hij stond versteld van zichzelf, maar verdomd, het wijfje trapte erin.

Ach ja,' zei ze. 'Het is ook onzin van mij. Gaat u gerust uw gang.' Ze opende de deur voor hem en hij vroeg zich af waarom ze zo'n drukte had gemaakt. Ze leek gewoon gekleed.

'Waar moet u kijken?' vroeg ze en lachte charmant.

'In uw slaapkamer,' zei hij. 'Slaapkamerbuizen zijn het kwetsbaarst. Als de doormeting daar geen succes heeft, dan is de rest in orde. |

'Zal ik u even voorgaan?' vroeg het vrouwtje. 'En kijkt u niet naar de rommel. Ik heb de bedden nog niet kunnen opmaken.'

'Precies als bij mij thuis,' zei hij en begreep ineens waarom het vrouwtje zich eerst had willen omkleden. Toen ze hem voorging om hem de weg te wijzen zag hij dat ze alleen een schort droeg. Ze droeg verder een witte bustehouder, een elegant geel slipje met kant langs de randjes en donkere nylons die vanzelf om haar dijen bleven zitten. Wat een schatje was het. En ondeugend om alleen in haar foundation rond te lopen en voor het zicht een schort voor te doen. Ze was klein en mager. Ze had dunne benen en haar dijen sloten niet tegen elkaar. Ook zag hij haar ribbetjes, waarin het bandje van haar bustehouder sneed, en de botten van haar heupen, maar ook twee kleine stevige billen, die trilden bij het lopen. Zou ze weten dat haar slip iets opgerold was, zodat hij het begin van de bilspleet kon zien? Wist ze dat het slipje doorzichtig was en hij ook de rest van die donkere kloof kon volgen? Hoe zouden haar tietjes zijn? vroeg hij zich af. Wat deed dat ertoe, als hij dit wezentje maar eens bovenop zijn paal kon laten rijden. Hij moest zich bedwingen niet ineens zijn hand tussen haar been te schuiven en haar spleet te pakken.

De slaapkamer was inderdaad een rommel. Het rook er ook naar haar parfum, iets weezoets dat best lekker was. De gordijnen waren nog gesloten, maar daar doorheen drong het daglicht gemakkelijk binnen.

'Zal ik even de gordijnen openen?' vroeg ze.

'Nee, laat u maar,' zei hij. 'Ik behoef alleen maar te luisteren.' Hij liet zich op zijn knieën neer voor een buis die even verderop in de radiator verdween. Het was bijzonder warm in de flat en hij transpireerde in zijn overjas. Het vrouwtje stond vlak naast hem terwijl hij met een knokkel op de buis sloeg. Hij haalde uit zijn binnenzak zijn vulpen, die hij grotendeels in zijn hand verborgen hield, hield deze tegen de buis en deed of het een soort meter was waarop hij wat dan ook kon aflezen. Wat hij precies deed, kon het vrouwtje onmogelijk zien. Hij deed zo gewichtig mogelijk, mompelde verschillende cijfers en keek even schuin naar boven, maar het schortje verhinderde een interes-sant uitzicht.

'Wilt u een kopje koffie?' vroeg het vrouwtje.

'Graag mevrouw De Wit,' zei hij. Als ik haar laat gaan, dan kleed ze zich vlug aan, dacht hij. Daarom sprong hij op. 'In orde,' zei hij.

'Ik krijg dus geen lekkage?' vroeg ze benauwd.

'Nee hoor, mevrouw De Wit,' zei hij en probeerde zo vertrouwenwekkend mogelijk te doen. Hij zag onder het schortje twee heuveltjes. Zou het zover komen dat hij die borstjes in de holte van zijn hand kon nemen? 'Bij u is alles in orde,' verzekerde hij haar nog eens en volgde haar toen naar de keuken. Hoe zou zo'n mager wijfje nou voelen? vroeg hij zich af. Hij kon haar gemakkelijk optillen, maar staande neuken kon hij niet met haar. Daarvoor was ze te klein.

De woonkeuken was gezellig en veel lichter dan de slaapkamer en de gang. Het vrouwtje nodigde hem uit te gaan zitten en begon de koffie klaar te maken. Ze babbelde honderd uit over lekkages en overstromingen en haar man die zo'n handige knutselaar was en bij de spoorwegen werkte, ook als controleur.

'Dus een collega van me,' zei hij en stak een sigaret op. Mevrouw De Wit wilde er ook wel een. Hij kreeg volop de gelegenheid haar goed op te nemen, want zo nu en dan moest ze zich omdraaien om water op de koffie te gieten. Verdomme, het slipje rolde zich steeds meer op. Nu zat het al halverwege haar kont, waarop hier en daar een rood pukkeltje zat, wat hem enorm vertederde. Hoe zou het zijn wanneer je zo'n wijfje eens van achteren naaide? Ze moest dan voorovergebogen staan, zodat hij zijn doerak erin kon krijgen. Net als de dieren deden. Hij voelde leven achter zijn pijp. Hongerig stak zijn speeltuig de kop op.

Mevrouw De Wit schonk in en ging op een laag krukje zitten, nog geen meter van hem vandaan. Hij schatte haar op een jaar of vijfentwintig hoogstens. Tevreden, met haar ellebogen op haar knieën, slurpte ze haar koffie en vertelde dat haar man aan de andere kant van de stad bezig was een spoorlijn te herstellen, welke onklaar was geraakt door een ongeluk dat het leven had gekost aan een bus vol feestgangers en een bruidspaar dat juist was getrouwd.

'Dan hebben ze ook niet veel van elkaar kunnen genieten,' zei hij. Mevrouw De Wit beaamde dit volmondig.

Reist uw man elke dag op en neer?' vroeg hij belangstellend. Het tegendeel was waar. Meneer De Wit was al een week van huis en zou pas over drie dagen terugkomen.

Is dat niet vreselijk saai?' wilde hij weten. Ze knikte.

'Mijn vrouw kan geen moment zonder mij bekende hij.

'Het is ook niet leuk,' zei mevrouw De Wit. ik verveel me direct.

'Mijn vrouw ook!' Haar schort was wat opzij gegleden en hij zag haar puntige knieën.

'Vooral hierom niet,' zei hij, lachte vriendelijk en bracht zijn duim tussen wijs- en middelvinger.

Het vrouwtje zag zijn gebaar en van verbazing viel het kopje dat ze in haar handen hield bijna op de grond.

'Toch niets bijzonders,' zei hij lachend en verwonderde zich om zijn moed. Als je jong bent en wat temperament hebt, dan maak je nu eenmaal wel eens graag een nummertje.'

Door zijn gewone toon en de gewone wijze waarop hij sprak, als had hij het over het weer, kreeg dat magere scharminkel geen kans zich blijvend te verbazen. Ze lachte wat voor zich heen, een beetje verlegen. 'Dat is natuurlijk zo,' zei ze zachtjes.

Hij maakte zijn jas los en sloeg die open. Allemachtig! Zijn piel maakte een grandioze bobbel. Nou, dat mocht ze best zien. Als ze hem wilde hebben, dan kon ie hem meteen krijgen, dwars door haar slip. Hij hoopte dat ze zijn opwinding zou zien, maar viel tegelijkertijd aan verwondering over zichzelf ten prooi. Was hij nog steeds diezelfde correcte huisvader van weleer?

'Ach,' zei hij, 'ik weet er alles van. Zelf heb ik acht kinderen bij mijn vrouw gemaakt.'

'Acht kinderen!' Mevrouw De Wit was geschokt. Maar u bent nog zo jong!'

'Dank u,' zei hij. 'Ik ben vijfentwintig.'

'Ik dacht acht- of negenentwintig,' zei ze. 'Dat komt natuurlijk omdat u zo rustig en zelfverzekerd bent. Dat moet ook wel met zo'n groot gezin... Maar heeft uw vrouw dan tweelingen gekregen?'

'Nee,' zei hij. 'Anders waren het er nog wel meer geweest.' Hij zuchtte maar eens diep, als om het vrouwtje te overtuigen van het zware gewicht dat het gezin op hem legde.

'Maar hoe is dat dan mogelijk?' vroeg het vrouwtje.

Van opzij zag hij haar magere dij op de zitting van het krukje pletten. Nee, mooi was ze niet, maar als zijn pik maar in haar terecht kon en zijn geil zich met haar sappen kon vermengen, dan was er alle reden voor tevredenheid. Zou het lukken?

Hij moest kalm blijven. Niets forceren. Stel eens voor dat ze om hulp zou gaan roepen, wanneer hij haar onverwachts te pakken zou nemen. Dat nooit!

'Ach,' deed hij alsof hij zich schaamde voor wat hij ging zeggen. Het vrouwtje zat vol medeleven naar hem voorovergebogen. Ook hij schoof voorover in zijn stoel. 'U begrijpt het misschien wel. We zijn erg jong getrouwd. Niet helemaal vrijwillig... het moest... hoe zal ik het zeggen...'

Vol medeleven legde het jonge vrouwtje een hand op zijn knie. 'U moet niet in de put zitten,' zei ze, en haar parfum wolkte hem tegemoet. 'Het is heel gewoon als je moet trouwen, wanneer er een kindje verwacht wordt.'

'Ja,' zei hij en feliciteerde zich dat zijn spontane plan goed scheen te verlopen. 'Dat zegt u nu wel, maar de mensen vinden het toch schandelijk als je intiemer bent geweest dan alleen maar een beetje voelen. Tot je dood toe wijzen ze je na.'

'Onzin,' riep het vrouwtje. 'U moet zich daar niets van aantrekken. Wij moesten ook trouwen.'

'Wat!' zei hij en speelde verbazing. 'U ook!' Hij schudde het hoofd als had deze mededeling hem diep geschokt. 'En ik dacht dat juist u... zo'n keurig vrouwtje... dat dames zoals u er niets van zouden begrijpen. .. minachting hadden...'

In een gebaar van troost wreef ze niet haar hand over zijn knie. Hij zag dat de nagels rouwrandjes hadden. 'U zei immers zelf dat als je jong bent... eh...'

'Dat je dan graag een nummertje maakt,' vulde hij aan. 'Dus u vond het ook fijn!'

'Natuurlijk!' Ze keek hem aan met een meelevende blik.

'Geweldig!' riep hij uit, alsof haar mededeling hem van een enorme last had bevrijd. 'Dus u hebt ook uw rokje opgetrokken toen uw man zijn stijve leuter ergens in kwijt wilde.'

Hij zag dat zijn taal wat onrust veroorzaakte, maar het vrouwtje was al te ver gegaan met haar confidenties om hem wat op te beuren. Ze knikte en keek naar de grond.

'Nu schaamt u zich,' zei hij zachtjes. 'Dat is toch onzin! Weet u iets lekkerder s dan om u eens goed te laten berijden? Nee toch? Wat is er fijner voor u dan goed klaarkomen terwijl u een lul in uw flamoes gevangen houdt! Nou, wat zegt u nou?'

Ze knikte terwijl ze naar de grond staarde. Ze wilde haar hand van zijn knie halen, maar hij pakte zachtjes de pols, terwijl hij deed alsof hij met de armband speelde die ze omhad.

Weet u,' zei hij fluisterend, 'dat ik precies weet wat het voor u betekent dat het mannetje al een paar dagen weg is? Mijn vrouw is ook een paar dagen weg, met vakantie naar haar zuster, maar zij en ik weten dat we eigenlijk niet buiten elkaar kunnen. Dat was in het begin al zo. Toen ze vertelde dat ze zwanger was, waren we allebei in paniek. Zij was zestien en ik zeventien. En weet u wat we toen deden? We naaiden elkaar bij het leven!'

Het wijfje keek naar hem op. Zag hij het goed? Glinsterden haar ogen? Waren die lippen niet een beetje wellustig geopend? Ongemerkt had hij haar hand naar zich toe getrokken, steeds een beetje verder over zijn broek de richting van zijn gulp uit. Verdomd! Hoe was het mogelijk! Hij kreeg dit scharminkelige wezentje, wier botten door haar vlees staken maar die een kut had die door de geboorte van een kind al lekker was uitgerekt, nog plat! Geile verhalen gingen er bij haar in als koek. Nou, ook zijn leuter reageerde erop, nu hij haar hand vlakbij voelde. Nog even en ze had hem te pakken!

'Nu nog,' ging hij verder, 'pakken we elkaar als we maar even kunnen. Over een paar dagen komt mijn vrouw weer thuis, maar ze krijgt de kans niet om ongestoord tot in de kamer te komen. Anders zou ze denken dat ik het niet meer lekker vond om het met haar te doen Hij wachtte even. Het vrouwtje zat met gebogen hoofd voor hem. Haar hand was nu geen centimeter meer van zijn paal verwijderd. Ze moest de hitte al voelen. Hij moest die hand er langzaam overheen trekken tot ze nog maar één ding kon doen. Pakken!

'Bent u niet nieuwsgierig waarom mijn vrouw als ze thuiskomt niet ongestoord door de kamers kan lopen?' vroeg hij.

'Jawel,' fluisterde ze. Ineens zag hij duidelijk dat ze haar benen tegen elkaar perste. Zou dat een lekker gevoel geven? Hij wist het niet en ineens werd hij zich bewust hoe weinig hij de vrouwen kende. Nu ze zo voorover zat, kon hij ook achter haar schort kijken. De bustehouder lubberde van boven een beetje en hij zag haar borstjes. Veel bijzonders was het niet. Maar dat wilde niet zeggen dat ze tussen haar magere dijen niet lekker was!

'Nou wanneer mijn vrouw thuiskomt, pakken we elkaar meteen. Ik druk haar tegen de kapstok, terwijl zij al bezig is haar broek uit te trekken. Dan houdt ze haar rok omhoog en ik schiet er meteen in. En als je het een tijdje niet gedaan hebt, dan weet je het wel. Ik behoef u daar toch niets over te zeggen?'

Het vrouwtje zweeg. Hij trok een beetje aan haar armband en nu lagen de toppen van haar wijs- en middelvinger al tegen de bult. Ze moest hem voelen. Het kon niet anders.

'Nou?' vroeg hij fluisterend. 'Is dat bij u ook zo? Wanneer u elkaar enige dagen niet gezien hebt?'

Ze knikte. Heel zachtjes zei ze, als verontschuldigde ze zich: 'Dat is toch overal zo!'

'Zo is het, zei hij tevreden en trok toen met een kort rukje haar volle hand over zijn hevig gezwollen lul. Haar hand bleef doodstil liggen. Ze deed er niets mee, maar ze trok ook niet terug. En daar zou alle reden voor geweest zijn, want ze zat nu zo ver voorovergebogen op haar lage krukje, dat ze er bijna afviel.

Voelt u hem?' vroeg hij zachtjes, zijn neus bijna in haar haar.

Ja

'Hoe vindt u hem?' ging hij verder.

Goed. Hij kon haar gezicht niet zien.

Mijn zak zit vol. Ik heb al vier dagen niet met mijn vrouw kunnen neuken. Dat begrijpt u best. Hoe vindt u hem? Groot... of klein...'

'Groot,' zei ze en voor het eerst bewoog haar hand. Haar vingers streken langs zijn paal. Ze begonnen van beneden aan en gingen tot aan zijn eikel. Daarna streelde ze weer naar beneden en weer omhoog. Steeds opnieuw.

'U moet wel nodig, hè?' Ze zei het zacht maar ongelooflijk lief. En even leek het alsof zijn ogen vol tranen zouden schieten. Hij greep vooruit, schoof zijn hand onder de schort en betastte haar dijen aan de buitenkant tot aan haar heupen. Ze was inderdaad schonkig. Het leek wel een karrepaard. Ruw omvatte hij de smalle dijen en kneep.

'Zal ik bij u komen zitten?' vroeg ze, terwijl ze haar gezicht nog steeds omlaag hield.

'Graag,' zei hij, en meteen wipte ze van de kruk, draaide zich om en ging meteen met haar rug naar hem toe op zijn schoot zitten.

Hij kreunde en greep in haar slipje. Hij voelde stug haar. Niet veel, maar het was wel opvallend lang. Hij begon tegen haar smalle billen te stoten.

'Haal hem eruit,' smeekte hij. 'O... ik wil erin bij je.'

'Kan niet,' zei ze nog steeds fluisterend. 'Ik ben on-

gesteld.' Ze streelde nog steeds zijn pik, pakte hem nu en gaf er met de volle hand kneepjes in.

'Ik wil erin,' zei hij opnieuw.

Wacht...' Met een handige beweging greep ze onderdoor tussen haar benen en trok de ritssluiting van zijn gulp open. Snel wipte ze zijn spuit eruit. 'Ik neem hem wel even tussen mijn dijen.' Hij keek tegen haar rug, kon niets zien, maar voelde toen dat ze zijn fallus tussen haar dijen trok. 'Kom maar,' zei ze nog steeds heel zachtjes en lief. 'Kom maar klaar. Ik vang het wel op in mijn hand. 

Hij stootte en zocht opnieuw haar kruis. Nu liet ze het toe en hij drukte ritmisch tegen het maandverband waarachter haar poes zat waarnaar hij krankzinnig verlangde. Bewoog ze nu zelf ook? Een beetje. Het kon ook komen door zijn eigen stoten. Hij wilde het maandverband wegdrukken, maar het was al niet meer nodig. Hij spoot zich leeg en kwam klaar. Voorzichtig stond ze op en spoelde haar handen af. Met een handdoek veegde ze zijn stamper schoon, terwijl hij vol verbazing toekeek. Een klein vlekje op zijn broek verwijderde ze met water. Zelfs zijn ritssluiting sloot ze weer en al die tijd spraken ze geen woord met elkaar.

'Zo,' zei ze. 'Nu is het wat gemakkelijker voor u tot uw vrouw terugkomt.' Ze knikte hem vriendelijk toe en ineens wist hij wat er aan de hand was geweest. Het wijfje had hem niet als een minnares behandeld maar alsof ze zijn moeder was! Ze had alleen maar medelijden met hem gehad!

Een verschrikkelijke schaamte joeg door hem heen en zonder groeten holde hij weg. Maar bij de voordeur van de flat ontdekte hij dat hij zijn tas had laten staan en opnieuw moest hij aanbellen. Ze kwam er al aan met zijn tas. 'Alstublieft zei ze nog steeds onveranderlijk vriendelijk. 'Die was u bijna vergeten. Gelukkig maar dat u het direct merkte.'

Hij was volkomen verslagen. Hiertegen had hij geen verweer. Ze had hem geholpen zoals in een ziekenhuis een verpleegster een verband om een gekwetste vinger legt. Uit mensenliefde, dacht hij, terwijl hij doelloos door de regen stapte. De dag was pas begonnen en hij had er nu al geen zin meer in.