Vanaf het moment, dat een mens geboren wordt, wordt hij onderworpen aan de voortdurende indoctrinatie van de maatschappij. Een deel van deze indoctrinatie, misschien het belangrijkste, is de bewering, dat de werkelijkheid alles is wat met de hand gevoeld kan worden en met het oog wordt waargenomen. Dit begrip, wat vrij invloedrijk is in de maatschappij, is generatie na generatie niet in twijfel getrokken.
Een moment van bezinning, zonder je over te geven aan enig indoctrinatie, zal iemand echter een verbazingwekkend feit doen realiseren.
Vanaf onze geboorte, zijn alle dingen, die ons omgeven simpelweg datgene wat onze zintuigen ons aanreiken. De wereld, menselijke wezens, dieren, bloemen, de kleuren van deze bloemen, geuren, vruchten, smaken van vruchten, planeten, sterren, bergen, stenen, gebouwen, ruimte, kort samengevat alle dingen zijn waarnemingen, die onze zintuigen ons aanreiken. Om dit onderwerp verder uit te leggen, zal het nuttig zijn om over de zintuigen te praten, de tussenpersonen, die ons van informatie over de wereld voorzien.
Onze waarneming van het zicht, gehoor, reuk, smaak en gevoel, functioneren allemaal ten opzichte van elkaar op dezelfde manier. Beelden, die wij van objecten ontvangen waarvan wij veronderstellen dat zij in de externe wereld bestaan (smaak, geur, geluid, gezicht, vastheid) zijn allemaal door zenuwcellen doorgegeven aan de relevante centra van de hersenen. Let wel de hersenen ontvangen enkel elektrische signalen. Tijdens het kijkproces bijvoorbeeld, passeren lichtbundels (fotonen), die een tocht maken van het object naar het oog, de lens in de voorkant van het oog, waar zij gebroken worden en omgekeerd worden op het netvlies achter het oog. Het elektrische signaal, dat door het netvlies wordt verwekt, wordt in het zichtcentrum van de hersenen na een serie van processen als een beeld gezien. In een deel van onze hersenen, het zichtcentrum genaamd, dat slechts een paar kubieke centimeters in beslag neemt, zien wij een kleurrijke en heldere wereld die diepte, hoogte en breedte heeft.
Een soortgelijke methode geldt ook voor alle andere zintuigen. Smaken worden bijvoorbeeld in elektrische signalen omgezet door enkele speciale cellen in de mond en op de tong en worden overgedragen naar het relevante centrum in de hersenen.
Een voorbeeld zal dit onderwerp verder verduidelijken. Laten we het moment dat je een glas limonade drinkt in beschouwing nemen. De koelte en de vastheid van het glas dat je vasthoudt, wordt door speciale cellen onder je huid omgezet in elektrische signalen, die naar je hersenen verstuurd worden. Tegelijkertijd wordt de geur van de limonade, de zoete smaak die je ondervindt wanneer je met teugjes drinkt en de gele kleur die je ziet wanneer je in het glas kijkt allemaal in de vorm van elektrische signalen naar de hersenen verstuurd. Het geluid dat je hoort wanneer je het glas op de tafel zet, wordt op een soortgelijke manier door je oor opgemerkt en als een elektrisch signaal naar je hersenen verstuurd. Zintuiglijke centra in de hersenen, die fundamenteel verschilden werken toch met elkaar samen bij het vertolken van al deze gevoelens. Ten gevolge van deze uitleg, neem je aan, dat je een glas limonade aan het drinken bent. Anders gezegd, alles vindt in de zintuiglijke centra plaats in de hersenen terwijl je denkt, dat deze gevoelens een vast bestaan hebben. Echter, ten aanzien van dit punt ben je simpelweg misleid, daar je geen bewijs hebt om te veronderstellen dat wat je hersenen zien een fysische wisselwerking heeft buiten je schedel.
